Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, στο άρθρο του (1/11/2020) στο protagon.gr με τίτλο “Σον Κόνερι: Ο Καβάφης, ο Σωκράτης και δύο τατουάζ“ αναφέρεται σε αυτά που θυμάται από τον μεγάλο ηθοποιό, και κάποιες άγνωστες πλευρές του. Περισσότερα…
Ο Θόδωρος Σωτηρόπουλος, απόφοιτός του ’67 και Πρέσβης ε.τ. θα μιλήσει στη διαδικτυακή εκδήλωση, που οργανώνει ο Σύλλογος Φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης με θέμα «ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: Από το εγώ στις μυλόπετρες της ιστορίας». Δείτε την πρόσκληση του Συλλόγου Φίλων Γενναδείου Βιβλιοθήκης:
Με την ευκαιρία της Έκθεσης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, «Ίων Δραγούμης: Στο Μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης. Εκατό Χρόνια από τη Δολοφονία του», το Δ.Σ. του Συλλόγου Φίλων Γενναδείου Βιβλιοθήκης, σας προσκαλεί
την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου και ώρα 19.00
σε διαδικτυακή ομιλία του κ. Θόδωρου Ν. Σωτηρόπουλου με θέμα «ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ: Από το εγώ στις μυλόπετρες της ιστορίας»
Ο Ι. Δραγούμης (1878-1920), διανοούμενος, συγγραφέας, διπλωμάτης και πολιτικός, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη χώρα μας όταν, όπως εύστοχα έχει παρατηρηθεί, «η ελληνική συνείδηση κορυφώνεται». Ακόμη και σήμερα προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις και παραμένει γοητευτικά αταξινόμητος.
Ο Θόδωρος Ν. Σωτηρόπουλος είναι Πρέσβης ε.τ. και επιμελήθηκε τρεις τόμους από τα τετράδια ημερολογίου του Ίωνα Δραγούμη στις εκδόσεις «Ερμής».
Για την «Κωνσταντινούπολη όπως τη βίωσε ο Ίων Δραγούμης» θα παρέμβει ο Αλέξης Αλεξανδρής.
Ο Αλέξης Αλεξανδρής είναι Πρέσβυς ε.τ., και ιστορικός. Έχει συγγράψει μελέτες για την Ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ο σύνδεσμος της διάλεξης είναι: https://www.ascsa.edu.gr/events/details/ion-dragoumis-friends-gennadius
Πατώντας το κουμπί “Εγγραφείτε Τώρα”, ενεργοποιείται η φόρμα εγγραφής στο Webinar όπου όταν συμπληρωθεί από τον ενδιαφερόμενο, θα λάβει αυτόματα στο mail του τις απαραίτητες οδηγίες για να παρακολουθήσει.
Την προηγούμενη εβδομάδα στις 24 και 25 Οκτωβρίου μετέδωσε η ΕΡΤ3 το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου.
Να θυμίσουμε ότι τo φεστιβάλ, που οργανώνει η απόφοιτός μας Λητώ Ντάκου, είχε εφέτος ως θέμα τον Συγχρονισμό και πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία και στην Ελλάδα.
Πέρασαν κιόλας 5 μήνες από τότε που μας άφησε ο Νίκος Βασιλείου. Ήταν 6 Ιουνίου του 2020 και παρόλα τα μέτρα λόγω του κορωνοϊού πλήθος κόσμου τον είχαν αποχαιρετήσει.
Ο Μιχάλης Αναστασάκης (’81) ανάρτησε στο facebook την φωτογραφία αριστερά.
Με την σειρά της η Αγγελική Κανελλακοπούλου ανάρτησε άλλες 6 φωτογραφίες:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
και άλλη μία που εντόπισε η Τένια Παπαδάκη:
Το Ίδρυμα Konrad Adenauer Ελλάδος και Κύπρου, προσκαλεί την 2.11.2020 στις 17.00στην ψηφιακή συζήτηση “Το μέλλον της εκπαίδευσης”.
Συμμετέχουν:
Νίκη Κεραμέως,Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ελλάδος, και
Thomas Rachel, Κοινοβουλευτικός Υφυπουργός του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας και Έραευνας της Γερμανίας
Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στα Ελληνικά και τα Γερμανικά με παράλληλη διερμηνεία.
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, στο άρθρο του (23/10/2020) στο protagon.gr με τίτλο “ Ενισχύστε το θέατρο, γιατί χανόμαστε“ αναφέρεται στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι θεατρικές παραγωγές εν μέσω του κορωνοϊού.
Επιστολή SOS προς την Πολιτεία και τον Πρωθυπουργό από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης: «Οι θεατρικές επιχειρήσεις, από τις πλέον πληττόμενες, από την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, βρίσκονται σε οριακό σημείο»
Τα πράγματα είναι απλά, λέει η συσταθείσα στα δύσκολα, εν μέσω κορονοϊού, Ένωση Θεατρικών Παραγωγών. Με πληρότητες της τάξης του 30% ή και του 50% κανένας θεατρικός παραγωγός δεν «βγαίνει». Και άρα το θέατρο κινδυνεύει να… μην υπάρχει.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πιστεύουν οι ίδιοι και το «φωνάζουν» (με «κραυγή αγωνίας», όπως σημειώνεται) προς την Πολιτεία με λεπτομερή ανακοίνωσή τους, το θέατρο μπορεί να υπάρξει μόνον αν στηριχθεί κρατικά.
Σε μια πανηγυρική τελετή στις 19.02.2014 ο γερμανός Πρέσβης στην Ελλάδα, κύριος Δρ Πέτερ Σόοφ (Dr. Peter Schoof) επέδωσε τα διαπιστευτήριά του στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Δρα Κάρολο Παπούλια. Κατόπιν τούτου, ο κύριος Σόοφ είναι πλέον επισήμως ο Πρέσβης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ελλάδα.
 |
 |
Κάπως υπερβολικό που πέθανε κατά την εθνική μας γιορτή και πόσο αταίριαστο για τον Πετράν. Από την άλλη θυμάμαι πάντα πως είχε γυρίσει από την ΝΥ με την κορδέλα που του είχαν περάσει στην παρέλαση της 5ης λεωφόρου, σαν Σταρ Ελλάς κάπως και τι δούλεμα του είχα ρίξει.
Αν με ρωτήσει κάποιος τι μένει αυτό θα έλεγα: την ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τη ζωή, την έλλειψη σοβαροφάνειας μαζί όμως με μια βαθιά ακεραιότητα και την ανιδιοτέλεια, της Αριστεράς (υπάρχει; Ξερωγω, έτσι μου μάθε) να είναι ας πουμε περήφανος που είναι ο φτωχότερος βουλευτής του κοινοβουλίου, όταν δημοσιοποιήθηκαν τα πόθεν εσχες.
Πολλές φορές με ενοχλούσε όλο αυτό, περίμενα να έρθει σπίτι να μου φτιάξει μεσημεριανό κι εκείνος κάπου είχε κολλήσει γιατί «το κόμμα, ο Λεωνιδας, η Μαρία, κλπ»( δεν θυμάμαι, κατέβαζα διακόπτη). Τα γνωστά ψεύτο-τραυματακια των παιδιών των στελεχών της Αριστεράς.
Όταν πέθανε η μαμά, βρέθηκε με ένα παιδί σε εφηβεία φουλ και τα κατάφερε, νομίζω, κάναμε μποντινγκ σοβαρό, με Κανάλι 29 στα ντουζενια του, βρώμικο 89, ματσάκια τις Κυριακές και συζητήσεις περί ΠΑΣΟΚ κλπ.
Τα ίδια και αργότερα με τη Μανου, καμία φορά έκαναν μέτωπο, συνωμοσία σε βάρος μου για να φάνε μαζί τζανκ, να ξενυχτήσουν, να πούνε καφριλικια που θα με εξοργίσουν.
Μια από τις τελευταίες φορές που συναντήθηκαν η μικρή τον τάιζε κι εκείνος ήταν σαφώς ευτυχισμένος. Κι όποτε του έλεγα το όνομα της, γελούσε πλατιά.
Το τέλος ήταν δύσκολο, η κατάρρευση, αργή και βασανιστική, ένας ωραίος ζωντανός άνθρωπος να εξατμίζεται σιγά σιγά αλλά θυμάμαι κάτι που μου είχε πει πολλά χρόνια πριν κι αυτό κρατάω «έχω ζήσει τόσο ωραία ζωή που δεν με νοιάζει να πεθάνω αύριο».
Πέθανε λοιπόν σήμερα, ο Πετραν κι ο τύπος που τον πρόσεχε έκλαιγε με λυγμούς γιατί λίγο πριν γίνει αυτό τον φώναξε και του είπε «σ ευχαριστώ για όλα». Κι αυτό είναι ταιριαστό για τον μπαμπά μου.
ΥΓ. Δεν θα γίνει κηδεία, θα γίνει αποτέφρωση γιατί είχε δώσει μάχη γι’ αυτό. Επίσης μια από τις τελευταίες ειδήσεις που του είπα (εκτός από τα σκορ της ΑΕΚ και τα εσωτερικά της «Κ», τα οποία ψοφούσε να μαθαίνει) ήταν η καταδίκη της ηγεσίας της ΧΑ, που ήταν και μια ηθική δικαίωση για τον ίδιο.
Απεβίωσε την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου, σε ηλικία 83 ετών, ο Πέτρος Κουναλάκης, ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, πρώην βουλευτής, πατέρας της αποφοίτου μας, δημοσιογράφου της «Καθημερινής» Ξένιας Κουναλάκη.
Ο Πέτρος Κουναλάκης υπήρξε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Λεωνίδα Κύρκου και ένας από τους πρωτεργάτες και πλέον ενεργούς συντελεστές του εγχειρήματος του εκσυγχρονισμού της Ελληνικής Αριστεράς.
Είχε καθοριστική συμβολή στις διεργασίες για την προσέγγιση των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου και συνέβαλε ενεργά στη δημιουργία ανεξάρτητων θεσμών, μεταξύ των οποίων το ΕΣΡ.
Είχε σπουδάσει Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Ήταν μέλος της ΕΔΑ και του ΚΚΕ από το 1959 και στην διάρκεια της δικτατορίας εργάσθηκε στη Γερμανία. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι ως υπεύθυνος του Πατριωτικού Μετώπου Δυτικής Ευρώπης.
Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και αργότερα ήταν ηγετικό στέλεχος της ΕΑΡ και του Συνασπισμού, από τον οποίο παραιτήθηκε το 2003, εκφράζοντας τη διαφωνία του με τις επίσημες θέσεις του κόμματος έναντι του ΠΑΣΟΚ και της συνεργασίας των κεντροαριστερών δυνάμεων, την οποία ο ίδιος υποστήριζε.
Πώς βγήκε η πολεμική κραυγή «ΑΕΡΑΑΑΑ» και γιατί μετά τις πρώτες μάχες τη φώναζαν και οι Ιταλοί. Τι σχέση έχει με την πολεμική κραυγή των αρχαίων Ελλήνων «Αλαλά»…
Στην αρχαία Ελλάδα όταν άρχιζε κάποια μάχη, οι πολεμιστές έπεφταν πάνω στον αντίπαλό τους, φωνάζοντας «άλαλά», λέξη που δεν είχε κανένα νόημα, αλλά ήταν απλώς πολεμική κραυγή. Απ’αυτό, ωστόσο, βγήκε η λέξη «αλαλάζω» και η αρχαία φράση «ηλάλαζον την νίκην», πράγμα που έκανε παλαιότερα τους γλωσσολόγους μας να πιαστούν σε ομηρικούς καβγάδες, γιατί ο καθένας από αυτούς έδινε και τη δική του ερμηνεία. Ο αλαλαγμός χρησιμοποιήθηκε και στους νεότερους πολέμους, τόσο για εμψύχωση των πολεμιστών, ιδίως στις εφόδους, όσο και σαν επωδός της νίκης, αφού αντικαταστάθηκε η λέξη «Αλαλά» με τη λέξη «Αέρα». Αλλά ποιο ήταν πάλι το γεγονός εκείνο που έκανε τη λέξη «Αέρα» να επικρατήσει ως πολεμική κραυγή;…
Η πολιορκία των Ιωαννίνων
Κατά την πολιορκία Ιωαννίνων (1912-1913), οι οβίδες του εχθρού που χτυπούσαν εναντίον των οχυρωματικών θέσεων του στρατού μας δεν έφερναν σχεδόν κανένα αποτέλεσμα, εκτός από τον δυνατό αέρα που δημιουργούσαν ολόγυρα οι εκρήξεις, δηλαδή οι οβίδες πήγαιναν στον αέρα χωρίς να βρίσκουν τον στόχο τους. Σε κάθε τέτοια, λοιπόν, αποτυχημένη βολή τα φανταράκια μας – προπαντός όμως οι θρυλικοί τσολιάδες- φώναζαν όλοι μαζί «Αέραα», θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εκδηλώσουν τη χαρά τους για την εχθρική αποτυχία….
Σε κάθε τους επίθεση οι φαντάροι μας μαζί φώναζαν «Αέραα», δηλαδή «επάνω τους», και ριχνόταν στη μάχη. Η λέξη όμως, «Αέρα» έγινε ένα πραγματικό σύμβολο κατά τον πόλεμο του 1940. Επικράτησε μάλιστα και σ’ αυτούς ακόμη τους αντιπάλους μας. Είναι γνωστό ότι σε πολλές μάχες οι Ιταλοί έκαναν επιθέσεις φωνάζοντας και αυτοί, «Αέρα», νομίζοντας ίσως ότι η κραυγή είχε… μαγικές ιδιότητες και ότι θα τους χάριζε τη νίκη, αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια πολεμική κραυγή για να κερδηθεί μια μάχη και αυτό οι Ιταλοί δεν το είχαν…
(πηγή: site της “Μηχανής του Χρόνου”)
Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος, απόφοιτος 1969, συμπλήρωσε ότι εκτός από το επιφώνημα “αλαλά” οι Αρχαίοι χρησιμοποιούσαν και το ελελεύ!
Δανειζόμαστε από το λεξικό Liddell-Scott:
ἐλελεῦ: ἢ διπλοῦν ἐλελεῦ ἐλελεῦ, ὡς τὸ ἀλαλά, «ἐπίφθεγμα πολεμικόν, οἱ προσιόντες γὰρ εἰς πόλεμον τὸ ἐλελεῦ ἐφώνουν μετά τινος ἐμμελοῦς κινήσεως, καθ’ ὃ καὶ Ἀχαιὸς Ἐρετριεὺς ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ποιεῖ τὸν Ἀγαμέμνονα παραγγέλλοντα τοῖς Ἀχαιοῖς (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Ὄρν. 364· καθόλου, πᾶσα κραυγή, πόνου, Αἰσχύλ. Πρ. 877· χαρᾶς, Πλουτ. Θησ. 22.
Η Vicky Pryce είναι απόφοιτος του 1969. Όσοι την γνώρισαν στο σχολείο την θυμούνται ως Βασιλική (Βίκυ) Κουρμούζη. Εδώ και πολλά χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και είναι επικεφαλής οικονομολόγος του CEBR (Κέντρο Οικονομικής και Επιχειρηματικής Έρευνας), ενώ έχει διατελέσει και Σύμβουλος της Βρετανικής Κυβέρνησης.
Την Παρασκευή 23.10.2020 έδωσε μία συνέντευξη στην Ειρήνη Σακελλάρη στην εκπομπή Market Watch στο κανάλι Action 24.Η Βίκυ Πράις μίλησε επί 25 λεπτά για το Brexit, και το πόσο θα κοστίσει η ιστορία αυτή στην Βρετανία αλλά και στην Ευρώπη υπό το πρίσμα πλέον των νέων εξελίξεων λόγω του κορωνοϊού.
Δείτε την συνέντευξη από το σημείο (timecode) 1:14:25 / 2:24:31…
Η επόμενη συναυλία της Academica με μαέστρο τον Νίκο Αθηναίο θα δοθεί την Τρίτη 27 Οκτωβρίου, στις 8.30μμ, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με ελεύθερη είσοδο.
Πρόκειται για την τέταρτη και τελευταία του τρίτου κύκλου συναυλιών 2020 της Academica, η οποία είχε αναβληθεί.
Το πρόγραμμα:
Wolfgang Amadeus Mozart, Divertimento σε φα μείζονα, KV 138
Allegro, Andante, Presto
Αθανάσιος Ζέρβας, «Ελεγεία για την Αντιγόνη» για σαξόφωνο άλτο και έγχορδα
Σολίστ: Αθανάσιος Ζέρβας
PIotr Ilyich Tchaikovsky, Σερενάτα για έγχορδα, έργο 48
Pezzo in forma di Sonatina (Andante non troppo – Allegro moderato)
Valse (Moderato. Tempo di Valse)
Elegia (Larghetto elegiaco)
Finale – Tema russo (Andante – Allegro con spirito)
Η Λένα Κιτσοπούλου συμμετέχει στη συγγραφή του κειμένου και επίσης ως ηθοποιός, στο έργο «Ερωτικές καρτ ποστάλ από την Ελλάδα» σε σύλληψη – σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά. Μια βέβηλη, σπονδυλωτή μουσική φάρσα, με θεματικό άξονα τις καλοκαιρινές διακοπές. Σε στυλ σύγχρονης μετα-επιθεώρησης, ανεβαίνει στη σκηνή μια σειρά από αυτοτελείς σκοτεινές ιστορίες, που όλες τους διαδραματίζονται μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι. Δημιουργείται έτσι μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση με βάση κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου, τραγούδια της ακρογιαλιάς, υλικό έρευνας, προσωπικές εμπειρίες και μυθοπλαστικά στοιχεία.
Η παράσταση είχε σταματήσει 5 μέρες πριν από την πρεμιέρα, τον περασμένο Μάρτιο, εξαιτίας του lockdown. Ανεβαίνει τελικά από τις 22 Οκτωβρίου του 2020 στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, με ανανεωμένο υλικό που πρόσφερε σε αφθονία η νέα συνθήκη ζωής από τον Μάρτιο και μετά.Περισσότερα…
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν για 2 βδομάδες ακόμη, από Τετάρτη ως Κυριακή, μέχρι την Κυριακή 8 Νοεμβρίου. Κατάλληλο για ηλικίες 18+.
Γονείς και παππούδες σας ενημερώνουμε ότιξανάρχισαν στο διαδίκτυο, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, από το Ινστιτούτο Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς (ΙΕΘΣ), οι ιστορίες της Ιολίνας και του Κορονάκου, μια πρωτότυπη προσέγγιση των θεμάτων που αφορούν τα παιδιά της εποχής του κορωνοϊού. Κάθε Παρασκευή βρίσκετε νέα επεισόδια στο youtube…
Το όλο εγχείρημα συντονίζει η Αναστασία Καλαντζή – Αζίζι (’64), επιστημονικά υπεύθυνη του Τμήματος Παιδιών & Εφήβων του ΙΕΘΣ, ομ. καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ.
Mε ιδιαίτερη χαρά θα υποδεχθούμε την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020, στις 09:45 τον καθηγητή Οφθαλμολογίας Prof. Dr. med. Dr. h.c. Νικόλαο Ε. Μπεχράκη -απόφοιτο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών και διευθυντή της Πανεπιστημιακής Κλινικής Οφθαλμολογίας του Έσσεν- στην αίθουσα εκδηλώσεων της DSA. Ο ομιλητής θα αναπτύξει το θέμα «(Εν)όραση και ηγεσία» παρουσία των μαθητών/μαθητριών της 11ης τάξης και στη συνέχεια θα δεχθεί ερωτήσεις από το κοινό και θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.
Ο κορυφαίος επιστήμονας -ανατρέχοντας στην ιστορία της Οφθαλμολογίας και αναδεικνύοντας τις δυσκολίες και κυρίως τα λάθη και τις προκαταλήψεις, που διαχρονικά ανακόπτουν την εξέλιξη της επιστήμης- θα φωτίσει προοπτικές για το μέλλον, σε πείσμα της αβεβαιότητας και της αστάθειας της εποχή μας. Ο κύριος Μπεχράκης, ως διακεκριμένος επιστήμονας και επί χρόνια διευθυντής φημισμένων κλινικών Oφθαλμολογίας, θα συνδυάσει επίκαιρα επιστημονικά επιτεύγματα με την προσωπική του εμπειρία στον τομέα της διοίκησης. Παράλληλα, αναφερόμενος στον ρόλο του ικανού ηγέτη, θα τονίσει τη σημασία της διορατικότητας, η οποία αποτελεί θεμέλιο λίθο μιας χαρισματικής ηγεσίας, ιδιαιτέρως σε αυτήν την εποχή των συνεχών μεταβολών.
Η εκδήλωση, λόγω των μέτρων προστασίας κατά του Covid-19, δεν είναι «ανοικτή» για επισκέπτες, ωστόσο σας προσκαλούμε να την παρακολουθήσετε σε απευθείας μετάδοση μέσω live-streaming (πρόσβαση μέσω της ιστοσελίδας της DSA).
Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία, για να γνωρίσετε, μέσω μιας ενδιαφέρουσας ομιλίας για την Οφθαλμολογία, τις πτυχές μιας επιτυχημένης ηγεσίας, που έχει στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον.
Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί στην ελληνική γλώσσα, ενώ η παρουσίαση θα προβάλλεται στη γερμανική και στην ελληνική γλώσσα.
Το τελευταίο βιβλίο της συγγραφέως Κλαίρης Θεοδώρου (’93) “Εραστές του φωτός“, μιλά για δυο γυναίκες, την Άλμα και την Ελληνόπη, που αιχμαλωτίζουν τις στιγμές με τον φωτογραφικό τους φακό, ωσότου η μοίρα τις φέρνει κοντά. Ένα μαγευτικό μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο της θρυλικής φωτογράφου Nelly’s. Περισσότερα…
Από το ϊδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ λάβαμε μία πρόσκληση για διαδικτυακή συζήτηση στις 27.10.2020 και ώρα 18.00
Dear Friends of KAS Greece and Cyprus,
We will be happy to have you with us in our upcoming discussion on Business Agility during the time of the Covid.
The event will be live streamed in our YouTube Channel…
More information about our discussants you may find in our Homepage.
Webinar με τη Μαριαλένα Σπυροπούλου22 και 29 Οκτωβρίου 2020, 18:00 – 20:00 οnline
Εργαστήριο δύο, δίωρων online συναντήσεων, με την Μαριαλένα Σπυροπούλου, ψυχολόγο, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα. Το Webinar που αποτελεί μέρος του KinderDocs επιμόρφωση περιλαμβάνει την το webinar με τη Μαριαλένα Σπυροπούλου πάνω στο θέμα με αφορμή την προβολή της ταινίας Foreplay της Anne van Campenhout, καθώς και θεωρητικές σημειώσεις μαζί με βασική βιβλιογραφία.
Foreplay, Anne van Campenhout, Ολλανδία, 2019, 16΄, κατάλληλο από 12 ετών
Η ταινία μάς δίνει την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια εικόνα για το πώς γίνεται το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής σε πέντε διαφορετικά σχολεία στην Ολλανδία. Βλέπουμε τις αντιδράσεις των μαθητών ενώ παρακολουθούν, και στη συνέχεια τη συζήτησή τους με τη σκηνοθέτιδα.
Θέματα που θίγει η ταινία: #σεξουαλική αγωγή #στερεότυπα #σχολείο #εκπαίδευση #εφηβεία
Το KinderDocs είναι εγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το Υπουργείο Παιδείας.
ΕΓΓΡΑΦΗ
Ημερομηνία: 22 ή 29/10/2020, 18.00-20.00 στο Zoom
Συμμετοχή: 40€
Κρατήσεις/Εισιτήρια εδώ
Χορηγείται βεβαίωση παρακολούθησης. Η κράτηση ισχύει μόνο με την εξόφληση. Τελική ημερομηνία εγγραφών: 21/10/2020 για το webinar στις 22/10/2020
28/20/2020 για το webinar στις 29/10/2020
Επικοινωνία: T 210 7219909, info@kinderdocs.com
ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
Μαριαλένα Σπυροπούλου
Γεννήθηκε στην Αθήνα (1977) όπου ζει και εργάζεται. Ψυχολόγος, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας και αρθρογράφος. Έχει εργαστεί στην ιδιωτική εκπαίδευση, συνεργαστεί με το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, καθώς και με κέντρα ημέρας. Συνεργάζεται με την Καθημερινή της Κυριακής, για θέματα ψυχανάλυσης και λογοτεχνίας. Το 2016 κυκλοφόρησε η νουβέλα της, Ρου, υποψήφια για τα λογοτεχνικά βραβεία της χρονιάς. Το 2018 κυκλοφόρησε το ψυχαναλυτικό παραμύθι Ο μαγικός καθρέφτης. Το 2020 αναμένεται το δεύτερο μυθιστόρημά της, Τάισέ με, όλα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Συνεργάζεται με τη Vogue σε θέματα ψυχολογίας και “τέχνης” της ζωής. Εργάζεται ιδιωτικά ως ψυχοθεραπεύτρια. Στηρίζει από την αρχή της ύπαρξής του το KinderDocs. Είναι παντρεμένη, με μία κόρη.
Την Κυριακή 18.10.2020 δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜAgazino, το το ένθετο περιοδικό του ΒΗΜΑτος μία συνέντευξη της Αλεξάνδρας Βοβολίνη στην Έρη Βαρδάκη με αφορμή και την συμπλήρωση 1000 τευχών της Οικονομικής Επιθεώρησης, που πρωτοεκδόθηκε το 1934 με τίτλο “Βιομηχανική Επιθεώρηση”.
Η εκδότρια της «Οικονομικής Επιθεώρησης», του πρώτου οικονομικού περιοδικού που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, και διευθύντρια των εκδόσεων «Κέρκυρα – Εconomia Publishing» μιλάει για το μέλλον του βιβλίου και του οικονομικού περιοδικού Τύπου, καθώς και για την ιστορική κληρονομιά της.
“Ως παιδί έκανα μικρές διορθώσεις για το περιοδικό. Αν καθόμουν πάνω από δύο ώρες η πληρωμή μου ήταν μισή δραχμή. Ακόμη το κρατάω αυτό: δεν μπορώ να δω ορθογραφικό λάθος”
Συναντιόμαστε στα ιστορικά γραφεία του περιοδικού «Οικονομική Επιθεώρηση» και των εκδόσεων «Κέρκυρα – Εconomia Publishing» του ομίλου Εconomia στο κέντρο της Αθήνας. Στην είσοδο παρατηρούμε ιστορικά εξώφυλλα του περιοδικού που ιδρύθηκε το 1934 υπό το όνομα «Βιομηχανική Επιθεώρησις» και σήμερα, έπειτα από 86 χρόνια κυκλοφορίας, συμπληρώνει 1.000 τεύχη. Η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, η δημιουργική κυρία των οικονομικών εκδόσεων, με υποδέχεται στο γραφείο της. Η ίδια το 1990 πήρε τη σκυτάλη της έκδοσης του ιστορικού αυτού περιοδικού από τον θείο της, τον δημοσιογράφο Σπύρο Βοβολίνη, και μέσα σε αυτά τα 30 δύσκολα χρόνια κατάφερε όχι μόνο να το διατηρήσει, αλλά και να το εκσυγχρονίσει, ενώ παράλληλα το 1996 ίδρυσε τις εκδόσεις «Κέρκυρα – Εconomia Publishing».
Ένα ιστορικό περιοδικό
Παρατηρώ τις ιστορικές φωτογραφίες στη βιβλιοθήκη της: στιγμές από τη βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας, από την εποχή που οι Αγγελόπουλοι, οι Κανελλόπουλοι, ο Μποδοσάκης έβαζαν τις βάσεις για την εκβιομηχάνιση της χώρας. Η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, κόρη του δημοσιογράφου, συγγραφέα και πολιτικού Κωνσταντίνου Βοβολίνη (1913-1970) και ανιψιά του ιδρυτή της έκδοσης «Βιομηχανική Επιθεώρησις» Σπύρου Βοβολίνη (1910-1995), φέρει μια ιστορική κληρονομιά. Τα δύο αδέλφια Βοβολίνη, με καταγωγή από την Κέρκυρα, ξεκίνησαν ως εφημεριδοπώλες όταν ήταν ακόμη μαθητές. Ορφανοί από πατέρα, ο οποίος ήταν νομικός και πέθανε ξαφνικά το 1921, αγωνίστηκαν σκληρά, σπούδασαν στη Νομική Αθηνών και κατάφεραν να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική και δημοσιογραφική ζωή του τόπου.
Τα πρώτα χρόνια
«Γεννήθηκα σε ένα περιβάλλον πολύ εξωστρεφές» αναφέρει η Αλεξάνδρα Βοβολίνη. «Θυμάμαι ως παιδί παρέες πολιτικές και ακαδημαϊκές στο σπίτι. Ηταν ένα ανοιχτό περιβάλλον σε όλους, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης. Ημουν μοναχοπαίδι, αλλά και το μοναδικό παιδί της οικογένειας. Ο θείος μου ο Σπύρος δεν απέκτησε παιδιά. Ηταν για εμένα ο δεύτερος πατέρας μου. Ετσι τα έφερε άλλωστε και η ζωή, καθώς έχασα τον πατέρα μου πολύ νωρίς, το 1970».
Η ίδια θυμάται τον θείο της να την παίρνει από το χέρι κοριτσάκι 12 ετών μαζί του στη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά και σε εγκαίνια εργοστασίων. «Μέναμε σε μια πολυκατοικία της Ενωσης Συντακτών κοντά στην πλατεία Μαβίλη. Πήγαινα σχολείο στο Μαράσλειο. Κατηφορίζαμε περπατώντας με τον πατέρα μου πολλές φορές μετά το σχολείο στα γραφεία του περιοδικού. Βρίσκονταν τότε στην οδό Ηρώδου Αττικού 5. Εκεί με θυμάμαι να περνάω Σαββατοκύριακα, γιορτές. Ως παιδί έκανα μικρές διορθώσεις για το περιοδικό. Αν καθόμουν πάνω από δύο ώρες η πληρωμή μου ήταν μισή δραχμή. Ακόμη το κρατάω αυτό: δεν μπορώ να δω ορθογραφικό λάθος».
Η ίδια σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με master στο Ναυτιλιακό Δίκαιο στο University College London. «Ο θείος μου έλεγε: «Aλεξανδράκι, πρώτα η οικογένεια και μετά η εργασία», αλλά το μικρόβιο για αυτή τη δύσκολη και καθόλου αποδοτική οικονομικά δουλειά ήταν μέσα μου. Ξέρετε, η «Βιομηχανική Επιθεώρησις» ήταν το πρώτο οικονομικό περιοδικό της Ελλάδας, γνώρισε την ακμή του από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι και το 1980. Εγώ ζούσα τότε στη Μεγάλη Βρετανία. Με τον πρώην σύζυγό μου, τον εφοπλιστή Θανάση Λασκαρίδη, δημιουργήσαμε μια όμορφη οικογένεια με πέντε παιδιά. Η επιθυμία να γυρίσω στον τόπο μου ήταν πολύ έντονη. Δεν ήθελα να είμαι μακριά από ένα περιβάλλον στο οποίο ένιωθα ότι είχα να προσφέρω. Επιπλέον, ήθελα τα παιδιά μας να γίνουν ελληνόπουλα».
Η ίδια ανέλαβε τo 1990 το περιοδικό, το οποίο από το 1994 έως και σήμερα κυκλοφορεί πανελλαδικά και στα περίπτερα. Η ονομασία του αρχικά έγινε σύνθετη, δηλαδή «Οικονομική και Βιομηχανική Επιθεώρηση», για να λάβει τελικά τον τίτλο «Oικονομική Επιθεώρηση» το 2004. «Είναι βαριά αυτή η κληρονομιά» παραδέχεται. «Και στη χρονική περίοδο που βρισκόμαστε αναρωτιόμαστε πώς θα το κρατήσουμε ζωντανό, καθώς ο κόσμος αναζητεί άλλου είδους ενημέρωση, πιο επιφανειακή. Η απόφασή μας είναι να συνεχίσουμε στον δρόμο της ανεξάρτητης ενημέρωσης προσφέροντας εξειδικευμένο περιεχόμενο. Είμαστε παραδοσιακοί εκδότες, επιμένουμε στο χαρτί, αλλά η πρόβλεψή μου είναι ότι προοδευτικά θα περάσουμε στο «print on demand». Θα τυπώνουμε δηλαδή για όσους αγαπούν το χαρτί, ενώ οι ηλεκτρονικοί συνδρομητές θα αυξάνονται».
Η «Οικονομική Επιθεώρηση» διαθέτει την αποκλειστικότητα για την αναδημοσίευση άρθρων του «Economist» στην Ελλάδα από το 1976. Πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι η κυρία Βοβολίνη δημιούργησε το 1991 και το «Greek Business File», το μόνο περιοδικό για την ελληνική οικονομία και επιχειρηματικότητα στην αγγλική γλώσσα. «Ξέρετε, είμαστε τόσο λίγοι εκείνοι που τελικά μιλάμε ελληνικά. Θυμάμαι σε ένα επαγγελματικό ταξίδι του πρώην συζύγου μου κάποιοι φίλοι Κινέζοι μού είπαν: «Τι ωραία, είστε 10 εκατομμύρια! Πώς λέγετε λοιπόν η πόλη που κατοικείτε όλοι σας; Αθήνα;». Eίναι σημαντικό να γράφουμε για το πώς έκλεισαν οι βιομηχανίες μας ή πώς μεταλλάχθηκαν και πέρασαν σε άλλα χέρια. Αλλά τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναδυθεί μια καινούργια επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα βασισμένη στην τεχνολογία. Αυτά είναι άγνωστα στοιχεία για τους ξένους, και αυτό θέλουμε να αναδείξουμε».
Βιβλία για αναγνώστες με απαιτήσεις
Την ίδια στιγμή, έντονη είναι και η παρουσία των εκδόσεων «Κέρκυρα – Εconomia Publishing». «Θα έλεγα ότι τα τελευταία χρόνια εκδώσαμε βιβλία που άλλοι εκδότες είχαν απορρίψει. Βιβλία που μιλούσαν για την παρακμή του πολιτικού συστήματος, για τα αίτια της κρίσης, μιας κρίσης που είχε ξεκινήσει πολύ παλαιότερα από όσο αναγνωρίζουμε. Ηθελα να βγάλω όλες αυτές τις πτυχές των κακώς κειμένων της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εποχή που δεν ήταν καθόλου δημοφιλής αυτή η οπτική. Και σε αυτή την κατεύθυνση συνεχίζουμε: της καταγραφής αλλά και των προτάσεων βελτίωσης. Ως λαός, μας είναι δύσκολο να ακούμε σκληρές αλήθειες. Τα μνημόνια τα προκαλέσαμε μόνοι μας γιατί καμία κυβέρνηση δεν είχε το θάρρος να πει ξεκάθαρα πού οδηγούμασταν. Ισως το πιο ρεαλιστικό βιβλίο που εκδώσαμε αυτά τα χρόνια ήταν το «Τα φάγαμε όλοι μαζί… και συνεχίζουμε να τα τρώμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου. Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά έχει συνειδητοποιήσει αυτές τις χρόνιες κακοδαιμονίες και δεν θα συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο. Θα μείνει στον τόπο και θα παλέψει να τις διορθώσει».
Βέβαια, πέρα από τα βιβλία με οικονομοτεχνικό περιεχόμενο, κυκλοφορούν ακόμα από τις εκδόσεις η «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη, το λεύκωμα «Μελίνα, Κυριακή για πάντα» με κείμενα, φωτογραφίες και όλες τις αφίσες των ταινιών της μεγάλης Ελληνίδας, αλλά και το λεύκωμα «Μίκης Θεοδωράκης: Οι αφίσες μου», καθώς και το βιβλίο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Α. Σαρτζετάκη για την υπόθεση Γρηγορίου Λαμπράκη «Επιτελών το καθήκον μου». Από το 2016 συνεργάζονται στενά με τη Νομική Βιβλιοθήκη η οποία και φροντίζει για τη διανομή όλων των βιβλίων τους.
Το Μεγάλο Βιογραφικό Λεξικό και το αρχείο Βοβολίνη
Πλούσια πηγή άντλησης στοιχείων αποτελεί και το «Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν», το έργο ζωής του πατέρα της Αλεξάνδρας Βοβολίνη. Περιέχει 400 βιογραφίες τραπεζιτών, οικονομολόγων, επιχειρηματιών και ακαδημαϊκών με πολύτιμα στοιχεία τα οποία συγκέντρωσε ο Κωνσταντίνος Βοβολίνης έπειτα από ενδελεχή έρευνα από το 1958 έως το 1962. Το πεντάτομο αυτό έργο κυκλοφόρησε σταδιακά ως ένθετο στη «Βιομηχανική Επιθεώρηση» και βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Το Αρχείο Βοβολίνη θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές πηγές για τη σύγχρονη οικονομική και πολιτική ιστορία του τόπου. Μέσα από το πλούσιο υλικό του έχουν προκύψει αξιοσημείωτες εκδόσεις, όπως ο σημαντικός τόμος «Οι ελληνικές επιχειρήσεις από τον 20ό στον 21ο αιώνα», αλλά και ο τόμος «Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών 1907-2007» κατά ανάθεση του ΣΕΒ. «Τα δύο αδέλφια δεν πετούσαν ούτε χαρτάκι» λέει γελώντας η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, και αυτή την εποχή προετοιμάζει την κυκλοφορία ενός βιβλίου που συγκεντρώνει την αλληλογραφία των αδελφών Βοβολίνη με τη μητέρα τους στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.
Το 2012 η σειρά των 2.653 φακέλων από την έρευνα του «Μεγάλου Ελληνικού Βιογραφικού Λεξικού», έπειτα από επεξεργασία και ταξινόμηση 20 ετών, δωρίστηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου, που περιλαμβάνει το υποαρχείο της «Βιομηχανικής Επιθεώρησης» έως το 1990, δωρίστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος τον Ιανουάριο του 2020 και εντάχθηκε στο Κέντρο Πολιτισμού, Ερευνας και Τεκμηρίωσης. «Στα γραφεία μας παραμένει το τρίτο και τελευταίο μέρος του αρχείου, το οποίο βρίσκεται υπό επεξεργασία. Τέλος, προγραμματίζουμε συγκεκριμένες δωρεές μέρους των 20.000 τόμων της βιβλιοθήκης μας, ενώ καταγράφουμε και το πλούσιο φωτογραφικό αρχείο μας» αναφέρει η κυρία Βοβολίνη.
Η ίδια είναι πραγματικά αεικίνητη, γεμάτη σχέδια για νέες εκδόσεις. Εφέτος μάλιστα, για 26η συνεχόμενη χρονιά, ο όμιλος Εconomia και το περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση» διοργάνωσαν τον 26ο economia Φοιτητικό Διαγωνισμό, που έχει εξελιχθεί σε θεσμό, με φοιτητές δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό να καταθέτουν εργασίες επί συγκεκριμένης θεματολογίας.
Λίγο πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας τη ρωτώ πώς ως μητέρα πέντε παιδιών καταφέρνει να βρίσκει ισορροπία ανάμεσα σε επαγγελματική και οικογενειακή ζωή. «Δεν τα καταφέρνω πάντα» απαντά αφοπλιστικά. «Αισθάνομαι ότι τα παιδιά είχαν μεγάλα και δικαιολογημένα παράπονα. Αλλά νομίζω πλέον ότι είναι σε μια ηλικία ωριμότητας να καταλάβουν ότι με τόσο βαριά κληρονομιά δεν θα μπορούσα να είμαι μια κλασική μητέρα που θα έμενε στο σπίτι. Σήμερα έχουμε και έξι υπέροχα εγγόνια. Ως οικογένεια έχουμε αγγίξει ένα επίπεδο όπου πέρα από την αγάπη υπάρχει και ο σεβασμός για τις επιλογές του καθενός μας. Ακόμα και το διαζύγιο με τον σύζυγό μου ήρθε την ώρα που έπρεπε, ομαλά, και παραμένουμε όλοι μαζί μια δεμένη οικογένεια. Αν θα έπρεπε να βάλω ένα μότο στη ζωή μου θα ήταν ότι «ακινησία σημαίνει θάνατος». Θέλω να κοιτώ μπροστά σε όλα τα επίπεδα, πάντα στο επόμενο κεφάλαιο, δημιουργώντας αυτό που επιζητά η εποχή».
Ένα σχόλιοτης Έλιας Δομνηνού,που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, λάβαμε με αφορμή την ανταλλαγή απόψεων που παρακολουθούμε στο facebook στην ομάδα “Φίλοι της Deutsche Schule Athen”. Και εμείς όπως και η Έλια συμφωνούμε ότι όποιος πέρασε έστω και μία μέρα από τη Σχολή είναι και θα είναι “απόφοιτος”. Τοποθετηθήκαμε άλλωστε επ αυτού και στο montags αναφέροντας τα παραδείγματα του Βασίλη Μαυρίδη, του Φωκίωνα Φωτιάδη-Νεγρεπόντη, της Ντόρας Μπακογιάννη, της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη και τόσω άλλων που όλου θυμόμαστε στις χρονιές μας.
Έγώ πάντως, που δεν είμαι “καθαρόαιμη, Αρίας καταγωγής” δηλώνω περήφανα πώς αναγκάσθηκαν οι γονείς μου να με ….. αποσύρουν στην 5η γυμνασίου, λόγω ΚΥΡΙΩΣ ελλείψεως πόρων. Φυσικά, συνετέλεσε και το ότι ήμουν …..σκράπας στα Μαθηματικά (ο Χερ Γκραίβε μονίμως με ξεφτίλιζε στη τάξη, πετώντας μου γραπτό και ρήση : Ελεφτέρια, wieder unter der Basis).
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Μετά από πολλά (μα πάρα πολλά) χρόνια κατάλαβα ότι το έκανε για το ….καλό μου (σπάζοντας δηλαδή τον ανύπαρκτο κοριτσίστικο τσαμπουκά – μιλάω προσωπικά – και προσπαθώντας ίσως, με αυτόν τον τρόπο, να με κάνει πιό …..αποδοτική ! ).
Και διάβαζα, η κακομοίρα. Απλώς λειτουργούσε καλύτερα το δεξιό (ή αριστερό, τα μπερδεύω πάντα) τμήμα του εγκεφάλου μου και απέδιδα σε μαθήματα Αρχαίων, Νέων Ελληνικών, Θρησκευτικών, Γεωγραφίας, Ιστορίας, στη δε Ζωγραφική – για να γελάσουμε όλοι μαζί – δεν υπήρξε πιο ατάλαντη μαθήτρια από μένα, ο Χερ Κλεμ χτυπιόταν ο καϋμένος !
Λοιπόν, συγχαρητήρια θερμά στους “100% αποφοίτους” ΟΛΩΝ των τάξεων, των καθαρόαιμων αλόγων με τα περισσότερα προσόντα από μένα.
Δεν νομίζω όμως ότι υστέρησα ή υστερώ σε κάτι από αυτούς. Και αν μου επιτρέπεται, θα τους συνιστούσα θερμά ολίγην μετριοφροσύνην. Ιδίως τώρα που έχουμε “μπει” αρκετοί στην Τελική Ευθεία και ίσως η κρίση μας θα πρέπει να είναι πιο ελαστική και γενναιόδωρη.
Ντάνκε για την φιλοξενία.
Η ΜΗ απόφοιτος αλλά πάντα λάτρης και ευγνωμονούσα την Γερμανική
Ελια/Ελευθερία Δομνηνού
