Η επιστολή εστάλη προς τα μέλη του ΔΣ στις αρχές Ιουλίου 2019 με αφορμή μία “ατυχή” ανάρτηση στο facebook του συλλόγου μας και σχολιάζει ανάμεσα στα άλλα: το νέο logo, το νέο domain name, την κατάργηση του ελληνικού απολυτηρίου, που από τον Σύλλογο επισημάνθηκε με το “120+1 χρόνια”, τον τίτλο της εκδήλωσης του 2017:
Αγαπητοί φίλοι,
Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών και θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Η στάση του Συλλόγου όλα αυτά τα τελευταία 7 χρόνια, που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω, είχε σαν βασικά της στοιχεία:
– την προβολή της δραστηριότητας των αποφοίτων
– την ιστορική έρευνα από τις πρώτες ημέρες της Σχολής έως σήμερα
– την ανάδειξη των προσωπικοτήτων που πέρασαν από τα θρανία
– την δικτύωση και κατά μία έννοια επανασύνδεση των πρώην συμμαθητών μεταξύ τους
– την υποστήριξη στο πλαίσιο του εφικτού των αποφοίτων μας
Όλα αυτά τα χρόνια αποφύγαμε τις κομματικές αντιπαραθέσεις, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε καλά ότι από τις τάξεις μας “βγήκαν” πολλά στελέχη πολλών κομμάτων που όμως μας έκαναν την τιμή να βρεθούν πολλές φορές στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή όπως παλαιά βρέθηκαν να βολτάρουν στην ίδια αυλή.
Αυτό επετεύχθη επειδή ο Σύλλογος δεν επεδίωξε ποτέ τα τελευταία χρόνια να φέρει σε αντιπαράθεση τους αποφοίτους μεταξύ τους, αλλά και όταν αυτό συνέβαινε σε καμία των περιπτώσεων δεν κυριαρχούσε το κομματικό στοιχείο, ασχέτως αν υπήρχαν και υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές.
Θα θυμίσω τις εκδηλώσεις:
– των “Αποφοίτων του Πολέμου” το 2013, που δεν ακούστηκε ούτε μία πικρή κουβέντα για τους Γερμανούς,
– των “Χρόνων στη Μετσόβου” το 2015, που ο Φοίνικας της Αυλής κοιτούσε περιπαικτικά από ψηλά όλα τα “Εμφυλιακά” πανώ,
– των “Χρόνων της Δικτατορίας” το 2014, που το σκίτσο του Ηλία στην αφίσα ένωσε,
– της “στήριξης της Ελλάδας από την Γερμανία;” όπου η Ντόρα, η Φρόσω και ο Πέτερ μίλησαν για όσα τους ενώνουν και τίποτε άλλο.
Θα θυμίσω ακόμη και αυτόν τον Μανώλη Γλέζο που ήρθε και μίλησε στην Aula γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στο σχολείο αυτό Γερμανοί έχουν παντρευτεί Ελληνίδες και Έλληνες Γερμανίδες και τα παιδιά τους αγαπούν και τις δύο γλώσσες και τις δύο κουλτούρες.
Στo site μας, που διανύει το όγδοο χρόνο ζωής και κατ’ επέκτασιν στο montags, που στις 15 Ιουλίου συμπληρώνει 4 χρόνια κυκλοφορίας, έχουν δημοσιευτεί πάνω από 5000 άρθρα, βιογραφικά, φωτογραφίες. Γιατί δεν άνοιξε “μύτη”;
Δεν υπήρξε διχασμός παρά τις πολλές αφορμές και αιτίες. Τι συνέβη τώρα και ξαφνικά χωριστήκαμε σε Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση;
Μία κουβέντα, ένα ατυχές κατ’ εμέ γεγονός έκανε κάποιον να σκοντάψει, πέσαν όλοι πάνω και γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Πόσο ατυχές και σημαντικό είναι αυτό το γεγονός άραγε; Φταίει ότι είμαστε όλοι κουρασμένοι και πιεσμένοι ή φταίει ότι κάτι δεν κάνει ο Σύλλογος καλά;
Παγίως προβάλλουμε τις υποψηφιότητες όλων με μία αναφορά στο όνομα και το κόμμα και με ένα link από πίσω μπορεί ο καθείς να δει το πρόγραμμα, το σύνθημα, το ραντεβού της επιλογής του.Αυτό περιφράσσει ένα χώρο “Κώδικα” καλής συμπεριφοράς, δεοντολογίας, ευπρέπειας, που εφαρμόζουμε και μας επιβάλλει να σεβόμαστε μία επιθυμία για μη ανάρτηση είδησης, σχολίου, φωτογραφίας.
Θεωρώ ότι και ο Άγγελος που ρωτήθηκε για την ανάρτηση κάτι τέτοιο θα είχε υπ’ όψιν του και σε καμία περίπτωση δεν θα υιοθετούσε ένα πανώ ύφους προεκλογικού συνθήματος με τις γνωστές συνέπειες. Από την άλλη όμως κάποιοι βιαστήκανε να ταυτίσουν τον Σύλλογο με το γεγονός είτε βρίζοντας, είτε χλευάζοντας είτε σχολιάζοντας ότι τα τελευταία χρόνια αυτοί είναι οι άνθρωποι που στριφογυρίζουν γύρω από το τραπέζι του Συλλόγου και αυτά είναι τα αποτελέσματα. Αυτά είναι μικρέ ανόητε που δεν ξέρεις από ποιά μεριά κάνεις πιπί;
Θεωρώ λοιπόν ότι κακώς έγινε αυτό που έγινε, αλλά πιο κακό θεωρώ τον τρόπο αντίδρασης που “διαγράφει” όλο το έργο των τελευταίων χρόνων και βρίσκει ευκαιρία να στρέψει την όποια οργή εναντίον του Συλλόγου σαν οι Απόφοιτοι να είναι οι χάκερ που ευθύνονται για τα δεινά μας.
Μπροστά μας έχουμε πολύ σημαντικά γεγονότα για να ασχοληθούμε. Γεγονότα που ο Σύλλογος καλείται να παίξει τον σημαντικότερο ρόλο των τελευταίων χρόνων, και λέμε ο Σύλλογος διότι οι “Γονείς” και όλοι οι άλλοι γύρω-γύρω εύρισκαν τα πάντα ως αρμονικώς εξελισσόμενα:
– Το Ελληνικό Απολυτήριο που καταργήθηκε και κάναμε πως δεν καταλάβαμε. Ο Σύλλογος το 2017 έκλεισε το μάτι σε όλους τιτλοφορώντας την εκδήλωση εκείνης της χρονιάς “120+1 χρόνια”. Γιατί όχι 121; Διότι το “+1” ήταν η πρώτη χρονιά που ξεκινούσε η εφαρμογή και δεν θα έπαιρναν τα παιδιά ελληνικό απολυτήριο. Θα ήταν μια άλλη χρονιά.
– Τα ατυχή γεγονότα, που είδαμε να παρελαύνουν όλα αυτά τα χρόνια μπροστά στα μάτια μας και όλοι οι αρμοδίως υπεύθυνοι να κάνουν πως δεν άκουσαν, δεν είδαν. Είδαμε καθηγητές σε ρόλο καρτούν, είδαμε φωτογραφίες που δεν έπρεπε να δούμε, ακούσαμε οδηγίες που δεν έπρεπε να ακούσουμε. Σας διαβεβαιώ, ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι επικεφαλής κούναγαν το δάχτυλο στους Απόφοιτους σαν να ήσαν οι ένοχοι αυτοί.
– To νέο logo της Σχολής, που θυμίζει διαφήμιση εσωρούχων. Την ημέρα της παρουσίασης του σηκώθηκε ένας πιτσιρικάς και μπρος στο εμβρόντητο ακροατήριο ρώτησε “συγγνώμη, αυτές οι γραμμούλες μέσα στα γράμματα τι συμβολίζουν;”. Είπε το προφανές: “ο βασιλιάς είναι γυμνός” και εμείς χειροκροτήσαμε.
– Το νέο domain name απαλλαγμένο από τα ελληνικά του ελληνικού απολυτηρίου, απαλλαγμένο από τον γεωγραφικό προσδιορισμό της πόλης, που γέννησε τα κτίρια του Doerpfeld, μας μιλά για ένα παράρτημα σχολείου της Γερμανίας, όχι ένα Ελληνικό Σχολείο, όπως παλιά, που βλέπαμε κόμματα Ελλάδας, Γαλλίας, Ιταλίας παραρτήματα, σαν να μην ήταν Ελληνικά, Γαλλικά ή Ιταλικά.
Έτσι πλακωμένοι θα πάμε να σταθούμε απέναντι; Άστε που θα μας πουν: βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας και βλέπουμε.
Άλλωστε για χάρη ποίου θα γίνει αυτό; Ενός κωλόσπιτου, ενός αδειανού πουκάμισου ή ενός facebook;
Κώστας Γαλάνης
Ο Werner Hermann γεννήθηκε στην Γερμανία το 1951 και ήρθε στην Ελλάδα το 1959. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970 (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε τις σπουδές του στη Βιέννη και το Linz, Αυστρίας. Μετά τις σπουδές εργάστηκε σε διάφορες πολυεθνικές μεταφορικές εταιρείες της Γερμανίας. Το 1980 ανέλαβε τη διαχείριση της οικογενειακής επιχείρησης INTERCONTOR AE (εταιρεία διεθνών δια-μεταφορών, έτος ίδρυσης 1960), την οποία επεξέτεινε και στο εξωτερικό. Το 2013 βραβεύτηκε από το Εμπορικό Επιμελητήριο Αυστρίας παρουσία του Υπ. Εξωτερικών με το βραβείο “fuer den Einsatz um Ethik, Mitarbeiterentwicklung und Image der Branche”.
Η Αγλαΐα Παπουτσάνη-Καραμάνου αποφοίτησε από την Σχολή το 1962 και έλαβε πτυχίο Γαλλικής Φιλολογίας και Αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στην Ιαπωνία με υποτροφία του Japan Foundation στο Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Hongo του Τόκιο και παρακολούθησε πλήθος σεμιναρίων ανά τον κόσμο με αντικείμενο την τέχνη της Ινδίας και της Άπω Ανατολής.
