Η Νάτα Μελά γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1923 στην Κηφισιά Αττικής και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1941. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον με ιστορικές ρίζες. Είναι εγγονή του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και της Ναταλίας Δραγούμη. Ο πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Μελάς και η μητέρα της ήταν κόρη του Ιωάννη Πεσμαζόγλου, ιδρυτή της Εθνικής Τράπεζας μαζί με το Γεώργιο Σταύρου. Η γιαγιά της από την πλευρά του πατέρα της προερχόταν από το γένος Δραγούμη και ήταν αδελφή του Ίωνα Δραγούμη και κόρη του Στέφανου Δραγούμη.

Το 1942 πήγε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με καθηγητές τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχάλη Τόμπρο και εργάστηκε στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη. Αποφοιτώντας, το 1948, δούλεψε για ένα διάστημα με τον Δημήτρη Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου και αργότερα για το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Εκείνο το διάστημα κατασκεύασε τις προτομές, του Στέφανου Δραγούμη στο Ζάππειο και του Γεωργίου Πεσμαζόγλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, όπου η επιρροή του Πικιώνη είναι εμφανής.

Μετά την αποφοίτησή της άνοιξε δικό της εργαστήριο στον τελευταίο όροφο ενός σπιτιού στη Βασιλίσσης Σοφίας και λίγο αργότερα, το 1945, στον στάβλο ενός σπιτιού στην οδό Μουρούζη. Εκεί μαζεύονταν, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης κ.α. Το 1951 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη (1913 – 1993) με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα και για δέκα χρόνια έπαψε να δουλεύει, ασχολούμενη με την κατασκευή σκηνικών στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Αρχικά δούλεψε με μάρμαρο και πέτρα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν επέστρψε από το Παρίσι, όπου είχε μάθει να δουλεύει με το οξυγόνο, στράφηκε στη χρήση του μετάλλου, υιοθετώντας τα διδάγματα της αφηρημένης τέχνης, που κυριαρχούσε στην καλλιτεχνική σκηνή της Δύσης, χρησιμοποιώντας “ready-made” σιδηρικά και εργαλεία, τα οποία προμηθεύεται από την οδό Αθηνάς. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό κόσμο, πτηνά και ζώα – κοκόρια, κριάρια, ταύρους, κατσίκες, περιστέρια – και από την ελληνική μυθολογία.

Η Ναταλία Μελά παρουσίασε τις δημιουργίες της σε ατομικές εκθέσεις (Αθήνα 1963 και 1964, Βιέννη 1965, Νέα Υόρκη 1970), καθώς και σε διεθνείς εκθέσεις στη Μπιενάλε Σάο Πάολο της Βραζιλίας 1965, στο Παρίσι – Salon de la jeune sculpture 1976, 1967. Τα έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πρόσφατα παρουσίασε ένα κύκλο 35 γλυπτών από χαρτί με τίτλο “τα χάρτινα“.

Ναταλία Μελα – wikipedia…

Ένα αφιέρωμα του Μανώλη Νταλούκα για τη Νάτα Μελά…

Απεβίωσε στις 14 Απριλίου 2019 σε ηλικία 96 ετών…

Η Griechenland Zeitung για τη Νάτα Μελά…

Ο Helmut Beckmann γεννήθηκε στην πόλη Hagen (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία). Ο πατέρας του πολιτικός μηχανικός, υφηγητής του Πανεπιστημίου του Mannheim είναι πεσών του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στη Γαλλία (1918) με συνέπεια ο νεαρός να μεγαλώσει ορφανός κοντά στους γονείς της μητέρας του. Παππούς του εκ μητρός ο γνωστός αρχιτέκτονας-πολεοδόμος August Hunig. Από την ηλικία των 13 ετών, ο μικρός ανεδείχθη σε δεξιοτέχνη του πνευστού μουσικού οργάνου, τρομπόνι, κληρονομώντας την μεγάλη του αγάπη προς την κλασσική μουσική από την μητέρα του, διακεκριμένη πιανίστα στο γερμανικό χώρο, που πέθανε το 1956.

Τελείωσε το ουμανιστικό γυμνάσιο της πόλεως Hagen και σπούδασε Φιλοσοφία, Αρχαιολογία, Κλασσικές γλώσσες (Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά) και Γερμανική Φιλολογία στο Μπρέσλαου (σημερινό Βρότσλαβ/Πολωνίας) και την Κολωνία. Από το 1940-43 υπηρέτησε ως «μοναδικός εξ αίματος απόγονος», μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα, κάνοντας διαλέξεις και ξεναγήσεις στην Κρήτη και την Αθήνα για την επιμόρφωση των γερμανών στρατιωτών. Αφέθη ελεύθερος από την αμερικανική αιχμαλωσία πολέμου το 1945 – χωρίς επιβαρυμένο πολιτικό παρελθόν – ενώ είχε αρνηθεί την απονομή του βαθμού του αξιωματικού, παρ΄όλο το υψηλό μορφωτικό του επίπεδο, από τις χιτλερικές ένοπλες δυνάμεις.

Από το 1946-57 υπηρετεί ως καθηγητής του Dörpfeld Gymnasium στο Wuppertal. Από το 1957-67 υπηρετεί στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, Dörpfeld Gymnasium, ως καθηγητής-φιλόλογος μέχρι το 1961 και από το 1961-67 ως Διευθυντής του σχολείου, ενώ του έχει προηγουμένως απονεμηθεί ως επίσημος τίτλος, ο υπηρεσιακός χαρακτηρισμός, Διευθυντής Μέσης Εκπαίδευσης (Oberstudiendirektor, OStD).

Μετά από μακρόχρονες προσωπικές προσπάθειες καταφέρνει το τελευταίο έτος υπηρετήσεώς του στην Ελλάδα να θέσει τον θεμέλιο λίθο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι. Από το 1968-1979 υπηρετεί ως Διευθυντής του ουμανιστικού γυμνασίου Konrad Duden στην Wesel (Βόρειος Ρηνανία-Βεστφαλία) μέχρι την συνταξιοδότησή του.

Έχει ασχοληθεί επισταμένως με τη Νεοελληνική Λογοτεχνία και έχει μεταφράσει την Ιστορία της στα γερμανικά. Εκτός αυτών από το 2004 εκδίδει Ποίηση και Πεζογραφήματα στον εκδοτικό οίκο του Βερολίνου Frieling και Huffmann.

Κατέχει άριστα την λατινική και αρχαία ελληνική γλώσσα.

Νυμφεύθηκε την πρώην μαθήτριά του, Ελληνίδα, νομικό-δικηγόρο, Ντόλλυ Κόγκου-Beckmann (απόφοιτο 1966) και διέμεναν τα τελευταία χρόνια στο Μόναχο, το Λουγκάνο Ελβετίας και την Βουλιαγμένη Αττικής.

Απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2017.

Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων, έστειλε ένα εξαιρετικό κείμενο για του δύο ετεροθαλείς αδελφούς του. Ο Πλάτων Παντελούρης εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1932-33 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Ο Ευαγόρας δεν εμφανίζεται, αλλά, όπως και πολλοί άλλοι, είναι πολύ πιθανόν να κάθισαν στα θρανία της Σχολής. Στα μαθητολόγια αναφέρεται ως έτος γέννησης του Πλάτωνα το 1919, όμως με βάση την ληξιαρχική πράξη γεννήσεως που έχει στα χέρια της η οικογένεια, η ημερομηνία γέννησης είναι η 1 Μαρτίου 1922.

Ο Πλάτωνας και ο Ευαγόρας Παντελούρης γεννήθηκαν σε ένα μικρό χωριό της Εύβοιας, τον Οξύλιθο Κύμης. Εκεί είχε πρωτοδιοριστεί ως δάσκαλος ο Κύπριος πατέρας τους Μιχάλης Παντελούρης. Αργότερα, ακολουθώντας τον πατέρα στις μεταθέσεις του, έζησαν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την Κύμη και τη Σκύρο και κατέληξαν στην Αθήνα, την Κυψέλη.

(*) στην φωτογραφία του 1970, στην πρώτη συνάντηση του Παντελή με τον Ευαγόρα, αριστερά φαίνεται ο Παντελής, δεξιά ο Ευαγόρας, καθηγητής Γενετικής τότε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και στο μέσον ο Philipp, τον οποίο βάφτισε έτσι για να τιμήσει τον ελληνικής καταγωγής Φίλιππο, τον άνδρα της Ελισάβετ.

Ολη η οικογένεια είχε βρετανική υπηκοότητα μια και η Κύπρος ήταν ακόμα βρετανική αποικία. Ο πατέρας τους είχε αποφοιτήσει από βρετανικό διδασκαλείο στη Λευκωσία και είχε έρθει στην Ελλάδα ως εθελοντής στους βαλκανικούς πολέμους και παρέμεινε ως δημοδιδάσκαλος και αργότερα ως καθηγητής φιλόλογος.

Ο Ευαγόρας (είχε το όνομα του αρχαίου βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου) γεννήθηκε στις 05.12.1917, σπούδασε στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας Βιολογία. Ηδη σαν τριτοετής φοιτητής είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων για τη συγγραφή βιβλίου ανθρωπολογίας για τα Γυμνάσια και η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ διδασκόταν για πάνω από τριάντα χρόνια (μέχρι τη μεταπολίτευση) στα Γυμνάσια. Την περίοδο της δικτατορίας το βιβλίο εκδόθηκε με το πουλί της χούντας και ο Ευαγόρας έστελνε συνεχώς από το Λονδίνο επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας ζητώντας να σταματήσουν την έκδοση του, χωρίς αποτέλεσμα.

Ενταγμένος στην αντίσταση την περίοδο της κατοχής και προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη μπάρκαρε σε ένα τυχαίο καράβι στον Πειραιά και κατέληξε στην Αργεντινή, όπου παρέμεινε μέχρι τη λήξη του πολέμου εργαζόμενος στην αρχή ως λιμενεργάτης και αργότερα στο εργοστάσιο πούρων που είχε ανοίξει ο Αριστοτέλης Ωνάσης στο Μπουένος Αϊρες.

Με τον αδελφό του Πλάτωνα ξανασυναντήθηκαν μετά τον πόλεμο στο Λονδίνο, μέσω της υπηρεσίας αναζητήσεων του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Ο Ευαγόρας είχε και αυτός την ίδια τύχη με τον αδελφό του. Ως βρετανός υπήκοος κηρύχτηκε «ανεπιθύμητος αλλοδαπός» και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Ο πατέρας τους πέθανε το 1965 χωρίς να μπορέσει να ξαναδεί τα δύο αγόρια του, δεδομένου ότι ούτε στον ίδιο – ως χαρακτηρισμένο αριστερό – δεν του εδίδετο όλα τα χρόνια διαβατήριο για να ταξιδεύσει.

Ο Ευαγόρας, όπως και ο Πλάτωνας αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν στη Μ. Βρετανία σπουδές από την αρχή. Ο Ευαγόρας σπούδασε Ζωολογία και Γενετική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας με θέμα από τη Γενετική. Αποτέλεσε έναν από τους πρώτους ερευνητές στο χώρο της γενετικής την εποχή εκείνη. Πλήν του Εδιμβούργου όπου δίδαξε ως υφηγητής, υπήρξε καθηγητής στο Queen’s University του Μπέλφαστ και στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής του ζωής στην έρευνα για τον καρκίνο, περιορίζοντας συχνά την πανεπιστημιακή του διδασκαλία. Ηταν επίλεκτο μέλος της The Royal Society για τον Καρκίνο και συγγραφέας πολλών μονογραφιών και επιστημονικών ανακοινώσεων.

Το 1968 δημοσίευσε στο περιοδικό Nature τα αποτελέσματα της έρευνας του για το «άτριχο ποντίκι» (the nude mice) που άνοιξε νέους δρόμους στην ογκολογία και την ανοσολογία.

 Παρακολουθούσε ακατάπαυστα τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τη δεκαετία του 1980 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το βιβλίο του “Greece – an Introduction”. Πολλά άρθρα του για την Ελλάδα έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά της Μ.Βρετανίας. Πέθανε στο Dumfries της Σκωτίας λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 χρόνια, στις 07.11.2017. Ο Παντελής Παντελούρης θυμάται ότι η οικογένεια είχε προετοιμαστεί να γιορτάσει στη Σκωτία τα γενέθλια του και ειχε αναγγελθεί και η έλευση  επίσημου αγγελιαφόρου της Ελισάβετ για να τον συγχαρεί ως επίλεκτο μέλος της βασιλικής αντικαρκινικής εταιρείας, αλλά τελικά πήγε στην κηδεία του.

Στο σχολείο διδασκόταν στην δεκαετία του ’60 και του ’70 χρόνια η «Ανθρωπολογία» του Ευαγόρα Παντελούρη. Ηταν το βιβλίο που είχε συγγράψει ο Ευαγόρας όντας ακόμα φοιτητής της φυσικομαθηματικής. Ειχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας. Ανατυπωνόταν ακόμα και την περίοδο της δικτατορίας με το γνωστό πουλί και ο Ευαγόρας έστελνε τότε συνεχώς επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας να σηματήσουν την ανατύπωση με το λογότυπο της δικτατορίας. Δεν σταμάτησαν όμως. Τελικά αποσύρθηκε με τη μεταπολίτευση.

Ποια είναι τα σημαντικότερα ναυάγια στον ελληνικό βυθό; Τι ιστορίες μπορούν να μας διηγηθούν οι φάροι; Πόσα τα λοιμοκαθαρτήρια στην ελληνική επικράτεια και πόσους υποδέχτηκαν ανά τους αιώνες;

Ο διαδικτυακός τόπος nautilos.laskaridisfoundation.org απαντάει σε αυτά και έρχεται να τοποθετήσει στον χάρτη, με συστηματικό τρόπο πλέον, όλες αυτές τις ιστορίες θάλασσας που σπάνια αναδύονται στη βιβλιογραφία.

Μέσα από τη φωτογραφική συλλογή φάρων του Προέδρου του Ιδρύματος, Παναγιώτη Κ. Λασκαρίδη, την έκδοση του Ιδρύματος Ναυάγια στον ελληνικό βυθό και τα εκτενή λήμματα για τα λαζαρέτα, με τη σφραγίδα του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.), τμήματα της ελληνικής ιστορίας που βρίσκονταν μέχρι τώρα στη σκιά, αποκτούν νέα υπόσταση.

Ο Ναυτίλος είναι ένας πρωτότυπος ιστοτόπος που μας προσκαλεί να εξερευνήσουμε την ελληνική ναυτική ιστορία από ένα διαφορετικό πρίσμα. Θα εμπλουτίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, με στόχο να αποτελέσει εκπαιδευτικό εργαλείο για μαθητές, επισκέπτες των ελληνικών θαλασσών αλλά και το ευρύτερο κοινό.

https://nautilos.laskaridisfoundation.org

der Sommer ist da!

Ende Juli beginnt in Athen die Sommerpause und auch unser Büro gönnt sich ein paar erholsame Tage. Damit Sie auch in den nächsten Wochen gut informiert bleiben, empfehlen wir die aktuelle Folge von „YiasasAdenauer“. In unserer Sommerausgabe geht es um die steigenden Zahlen im Tourismus und die Entwicklungen am Immobilienmarkt. Dazu haben wir den CEO von Engel & Völkers Georg Petras im Interview.

Zu finden gibt es den Podcast überall wo es Podcasts gibt, bei Spotify Yiasas Adenauer | Podcast on Spotify und auf: Yiasas Adenauer (letscast.fm).

Ab September werden wir mit neuen Folgen erscheinen, besondere Gäste haben schon zugesagt

An dieser Stelle dürfen wir Sie auch schon einmal auf die 88. Internationale Messe Thessaloniki hinweisen. Deutschland wird in diesem Jahr das Gastland sein und auch unsere Stiftung wird die ganze Zeit mit einem eigenen Stand vor Ort sein.

Sie sind bereits heute zum Besuch in der Zeit vom 7. bis 15. September 2024 eingeladen. Zu zwei Veranstaltungen werden Sie noch gesondert eingeladen.

An dieser Stelle wünschen wir Ihnen aber nun einen angenehmen Sommer!

Παγκόσμια πρεμιέρα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού 2024 και εμβληματική ερμηνεία του Ολυμπιακού Ύμνου.

Ένα ισχυρό μήνυμα αναδύεται από την Αρχαία Ολυμπία και την Ελλάδα.

Η παγκοσμίου φήμης τραγουδίστρια της όπερας Τζόυς ΝτιΝτονάτο παρουσιάζει το “Eden in Olympia”, ένα πρωτότυπο έργο που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με την περιβαλλοντική διαχείριση, από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Το έργο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα μέσω του κορυφαίου πολιτιστικού καναλιού ARTE στις 21 Ιουλίου 2024 στις 5:35 μ.μ., στην Ελλάδα στην ΕΡΤ2 στις 25 Ιουλίου στις 22:00 μ.μ., ενώ θα είναι επίσης διαθέσιμο για προβολή στο Carnegie Hall από τις 26 Ιουλίου. (περισσότερα…)

Ήταν μία μαγική βραδιά. Όποιος το διαισθάνθηκε και ήρθε, κέρδισε. Κέρδισε κάτι μοναδικό.

Ο Κώστας Παπαηλιού, εμπνευστής της παράστασης, πέτυχε απόλυτα. Κεντρικός παρουσιαστής, κονφερανσιέ, συντονιστής, πανταχού παρών οδήγησε τοακροατήριο σεένα ονειρικό ταξίδι. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχαμε περιγράψει.

Πριν προλάβει να πει κάποιος κάτι, ανέβηκε η ορχήστρα στην σκηνή και μας τραγούδησε “Γεννήθηκα στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης” του Daniel Elster.

Τον λόγο έλαβε ο Κώστας Παπαηλιού για τα καλωσορίσματα καλώντας διαδοχικά στην σκηνή τον Αντιπεριφερειάρχη Κεντρικού Τομέα Αθηνών Γιώργο Δημόπουλο, τον Αντιδήμαρχο Αθηναίων Λευτέρη Σκιαδά και χαιρέτησε τον Πρέσβη της Πολωνίας Artur Lompart,που μας έκανε την τιμή, τον μοναδικό εκπρόσωπο των πρεσβειών των χωρών, που είχαν απώλειες στη Μάχη του Πέτα.

Αμέσως μετά o Κώστας Γαλάνης χαιρέτησε από την πλευρά του Συλλόγου Αποφοίτων, που εγκαινίασε τις εκδηλώσεις του μετά την πανδημία με το σπουδαίο αυτό γεγονός και θύμισε ότι το 1897-98 στον φιλόξενο χώρο του νέου πλέον Goethe, είχε φιλοξενηθεί η Γερμανική Σχολή στο τότε Philadelphia Haus για δύο χρόνια μέχρι να κτιστεί το συγκρότημα της Αραχώβης.

Την σκυτάλη έλαβε ο Κώστας Βελέντζας, ο πρόεδρος της Εταιρείας για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό, που συνδιοργάνωσεμε τον Σύλλογο Αποφοίτων την εκδήλωση. Με πάθος έφηβου, σαν αυτό που οδήγησε τον Έλστερ στην Ελλάδα, μίλησε για τους Φιλέλληνες και το κίνημα του φιλελληνισμού στην Ευρώπη, ξεκινώντας από τον Βίνκελμαν, του “πατέρα” της κλασσικής αρχαιολογίας και μας έφτασε μέχρι την Μάχη του Πέτα και την προδοσία του Τάγματος των Φιλελλήνων. Μας εξήγησε πώς γεννήθηκε όλο αυτό το κίνημα αντικαθιστώντας στην συνείδηση των Ευρωπαίων την Ρώμη με την Αρχαία Ελλάδα της δημοκρατίας και του Χρυσού Αιώνα.

Στην άκρη αριστερά της σκηνής ο Ιορδάνης Καλέσης μεταμφιεσμένος σεΓιόχαν Ντάνιελ Έλστερ ξεκίνησε την αφήγηση της ζωής του με το ταξίδι του από τα χρόνια του σχολείου, της εφηβείας, της αταξίας και της αναζήτησης.

Πρώτος σταθμός η Θουριγγία, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να γίνει ιερωμένος, αφού “έπαιρνε” τα γράμματα, αμέσως μετά: το κυνηγητό λόγω μιάς μονομαχίας, η πρώτη φορά που αντίκρυσε την Ροζίνα, τον έρωτα της ζωής του, το απολυτήριο του από το σχολείο.

Και ξανφικά, και ενώ όλα πήγαιναν μία χαρά, μία νέα μονομαχία, μία υποχρεωτική στράτευση στην Λεγεώνα των Ξενων, ένα ταξίδι στην Κορσική καιένταξη ως γιατρός στο Τάγμα των Φιλελλήνων.

Η Μάχη στο Πέτα, η απώλεια όλων των φίλων, η επιστροφή στην πατρίδα μέσω Τήνου, Σμύρνης και τέλος στην Μασσαλά και μετά καθηγητής μουσικής στην Ελβετία. Η Ροζίνα του, που στο μεταξύ είχε παντρευτεί κάποιον άλλο θεωρώντας τον νεκρό στην μάχη, έχασε τον σύζυγό της και επι τέλους έμεινε μαζί του. Για κακή του όμως τύχη η ζωή μαζί της δεν είχε διάρκεια. Πέθανε και τον άφησε μόνο του να βολοδέρνει ανάμεσα στο κρασί και τις αναμνήσεις του.

Ανάμεσα σε όλα αυτά τα είκοι και πλέον επεισόδια περεμβάλλονταν ισάριθμα τραγούδια της χορωδίας σε μουσικές Elster, von Weber, Beethoven, Schubert και άλλων από την 25μελή “Φιλελληνική Χορωδία”, που ήρθε απο την Δρέσδη με διευθυντή τον Ματίας Μπρεντσνάιντερκαι αποτελείτο από Παλαιμάχους του Kreuzchor της Δρέσδης, της ιστορικής χορωδίας που ιδρύθηκε το 1216, του Thomanerchor της Λειψίας και της παιδικής χορωδίας του Windsbach.

OJohann Daniel Elster μας αποχαιρέτησε τον Δεκέμβριο του 1857 και οΜατίας Μπρέντσναιντερ τον ξεπροβόδισε με ένα τραγούδι που τραγούδησαν όλοι οι παριστάμενοι στην αίθουσα σε ελεύθερη μετάφραση του Κώστα Παπαηλιού: “τι ωραίο το βραδάκι…“

Είδαμε πολύ κόσμο. Ήταν ο Hubert Eichheim από το Philadelphia, ο Valentin Schneider, η Καρολίνα Κολοκυθά από το Goethe, η κυρία Χατζηλαζάρου, που εκπροσωπούσε τον ΔΕΔΔΗΕ, τον Μεγάλο Χορηγό της εκδήλωσης, η Τένια Παπαδάκη από τον σύλλογο, πολλοί απόφοιτοι και ανάμεσά τους ο Νίκος Παπαϊωάννου, η Αγγέλα Βορεάδου, η Μαριάνα Καναβαριώτου και η Άννα Φιλίνη από την τάξη του Κώστα Παπαηλιού, η Αλκμήνη Παπαδοπούλου, η Άννα Τσαντίλη, η Άννα Δημητράκου, ο Νίκος Φωτιάδης, ο Νίκος Χατζηαργυρού, ο οποίος μάλιστα έχει διατελέσει πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ και άλλοι.

Δεν είδαμε εκπροσώπους των άλλων πρεσβειών όπως και της Πολιτείας, που πιστεύουμε ότι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα, ειδικά σήμερα που η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό η παρουσία τους θα ήταν πολύτιμη και θα άφηνε ένα ηχηρό μήνυμα.

Γιώργος Δημόπουλος Αντιπεριφερειάρχης Αθηνών ΚΤ	Λευτέρης Σκιαδάς Αντιδήμαρχος Αθηναίων	Κώστας Γαλάνης Πρόεδρος ΣΑΓΣΑ

Κώστας Παπαηλιού ο εμπνευστής και συντονιστής	Κώστας Βελέντζας Πρόεδρος Εταιρείας Ελληνισμού & Φιλελληνισμού

ούτε η Παρασκευή, ούτε ο κορωνοϊός στάθηκαν εμπόδιο

“Σαράντα παληκάρια…” από τον Βαγγέλη Κωνσταντινόπουλο

ο Γιόχαν Ντάνιελ Έλστερ (Ιορδάνης Καλέσης) χειροκροτείται

ο Κώστας Παπαηλιού παρουσιάζει το βιβλίο της Ρεγγίνας Μανουσάκη	Ελληνική Επανάσταση και γερμανικός φιλελληνισμός από τις Εκδόσεις Παρισιάνου
Όσοι τυχεροί βρέθηκαν στην εκδήλωση πήραν ως δώρο απο τις Εκδόσεις Παρισιάνου ένα τεύχος με τίτλο: “Οι Γερμανοί εθελοντές στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα του 1821” (δεξιά), που αποτελείσυνοπτική παρουσίαση του βιβλίου της Ρεγγίνας Μανουσάκη, καθηγήτριας στην Γερμανική Σχολή Αθηνών το διάστημα1980-1984 και η οποία έχει δημοσιεύσει πληθώρα μελετών και μεταφράσεων σε ελληνικά και γερμανικά περιοδικά. Η Μαργαρίτα Παρισιάνου, σύζυγος του Κώστα Παπαηλιούκαιιδιοκτήτρια των εκδόσεων, έχει την γλωσσική επιμέλεια όλων τωντόμων της Φιλελληνικής Βιβλιοθήκης. Υποστήριξε από την πρώτη στιγμή όλη την προσπάθεια του Κώστα και την υλοποίησε με τονκαλύτερο τρόπο. Φιλελληνική Βιβλιοθήκη…

Νίκος Παπαϊωάννου – Άννα Φιλίνη δεξιά η Μαργαρίτα Παρισιάνου	Αλκμήνη Παπαδοπούλου (αριστερά) Αγγέλα Βορεάδου (δεξιά)
ΔΕΔΔΗΕ, ο Μεγάλος Χορηγός, τοΜουσείο Φιλελληνισμού και ο ΣΑΓΣΑ	φαγοπότι στην μοναδική ταράτσα του Goethe, που θυμίζει θερινό σινεμά

Δείτε το video της εκδήλωσης…

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ με MBA Goethe Universität Frankfurt με πολυετή εμπειρία στην διδασκαλία της Γερμανικής γλώσσας και επάρκεια αναλαμβάνει με αποτελεσματικότητα  διαδικτυακά και δια ζώσης μαθήματα σε όλα τα επίπεδα Α1 μέχρι και C2, προετοιμασία για εξετάσεις  στην DSA και  διπλώματα Ινστιτούτου Goethe και ÖSD.

επικοινωνία στο 697 2288892, ahastri@gmail.com

Την Πέμπτη 18 Ιουλίου έγινε με επιτυχία η σύσκεψη κορυφής 2024 της Ideagenglobal, μίας διεθνούς οργάνωσης με στόχο, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της (www.ideagenglobal.com), την ανάδειξη σε παγκόσμιο επίπεδο των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.

Όπως και πέρυσι στην αντίστοιχη εκδήλωση στην Ιόνια Ακαδημία στην Κέρκυρα (https://www.ideagenglobal.com/localchangeforlglobalimpact23 καθώς και https://youtu.be/YNk_Ea1MAjA), είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στο πάνελ της ΑΛΛΗΛΟΝ (www.allilonnet.com), του παγκόσμιου, ανεξάρτητου, μη κυβερνητικού και μη κερδοσκοπικού δικτύου Ελλήνων και φίλων της Ελλάδας, για αλληλεγγύη στον επαγγελματικό τομέα, κυρίως υπέρ των νέων, για σπουδές, επαγγελματική ένταξη, σταδιοδρομία, επιχειρηματικότητα και καινοτομία, με θέμα “Greece’s Energy Transition to a Sustainable Future and Geopolitical Challenges in the Eastern Mediterranean” και να παρουσιάσω το κρίσιμο θέμα της αναγκαίας τεράστιας επέκτασης των δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς την οποία οι στόχοι της ενεργειακής μετάβασης είναι ανέφικτοι.

(στην φωτογραφία από αριστερά: Νικόλαος Λυγερός, που οριακά εμφανίζεται, Ιωάννης Μπαλτζώης, Λεόντιος Πορτοκαλλάκης, Κώστας Παπαηλιού και το πάνελ συμπληρώνουν οι Σπύρος Κιαρτζής και Άγγελος Παγκράτης, που όμως δεν περιλαμβάνονται στο πλάνο).

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας στο Πεντάγωνο και να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις στις Ένοπλες Δυνάμεις μας.

“Για εμένα η επίσκεψη αυτή έφερε μεγάλο συναισθηματικό φόρτο, καθώς αυτή την εποχή, πριν πενήντα συναπτά έτη, υπηρετούσα στο Αρχηγείο και έζησα από κοντά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και όλα τα σχετικά συνταρακτικά γεγονότα. Τότε κατάλαβα την αξία της στρατιωτικής θητείας και ένοιωσα τι σημαίνει πόλεμος”.

Να συμπληρώσουμε ότι στην ημερίδα αυτή σε άλλο πάνελ main speaker ήταν η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.

Alexandra Mitsotakis from World Human Forum – Keynote PowerChat with Ideagen Global’s George Sifakis

The World Human Forum’s Alexandra Mitsotakis joins Ideagen Global’s George Sifakis for an exclusive Ideagen TV interview live onstage in Athens to share her vision and impact of the World Human Forum.

George Sifakis – Moderator  (περισσότερα…)

Η οικογένεια Ζάννου έλκει την καταγωγή της από τη Μυτιλήνη. Μετά τον απαγχονισμό του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη από τους Τούρκους στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, η γυναίκα του με τον γιο της Ιωάννη φεύγουν από το νησί και εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη όπου και αλλάζουν το όνομά τους σε Ζάννος.

(πηγή των πληροφοριών αποτελεί το εξαιρετικό βιβλίο της Μιράντας Ζάννου “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, που αποτελεί υποδειγματική εργασία με αναλυτικότατες παρουσιάσεις γενεαλογικών δέντρων των τεσσάρων κλάδων της οικογένειας με τίτλους: “Ιωάννης και Μαριόρα”, “Κωνσταντίνος”, “Κλεάνθης”, “Μιλτιάδης” και “Αριστόβουλος”)

Ο Ιωάννης Ζάννος, μετά το τέλος των σπουδών του, ασχολήθηκε με το εμπόριο. Παντρεύτηκε τη Μαρία (Μαριόρα) το γένος Στρατηγοπούλου και απέκτησαν τέσσερα αγόρια: τον Κωνσταντίνο (1848), τον Κλεάνθη (1850), τον Μιλτιάδη (1852) και τον Αριστόβουλο (1856). Το 1862 η Μαρία Ζάννου αποφάσισε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της και την Κωνσταντινούπολη, και με τα τέσσερα παιδιά της και τους αδελφούς της Ευστράτιο και Αρίστιππο να εγκατασταθούν στην Αθήνα όπου και παρέμειναν την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο Μίλτος Α. Ζάννος (εγγονός του Ιωάννη) γεννήθηκε το 1889 στους Πεταλιούς, πήγε σε ηλικία 16 ετών στη Ζυρίχη για σπουδές. και τρία από τα τέσσερα παιδιά του εμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης. Ο Ιωάννης Κ. Ζάννος γεννήθηκε το 1891. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης μηχανολόγος. Στη συνέχεια πήγε στην Αγγλία για εξειδίκευση στα μηχανολογικά των αυτοκινήτων. Όταν γύρισε στην Ελλάδα εργάστηκε στο μηχανουργικό τμήμα της ΒΙΟ. Το 1949 εξελέγη καθηγητής στο Πολυτεχνείο στο μάθημα των Υδροδυναμικών Μηχανών.

Η επιχειρηματική τους δραστηριότητα αφορά δύο συγκεκριμένες περιόδους κατά τις οποίες γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα γνώρισε βιομηχανική ανάπτυξη: Η πρώτη περίοδος ξεκινά το 1881 και τελειώνει με τους Βαλκανικούς. Η δεύτερη ξεκινά το 1920, όπου σημειώνονται ιδιαίτεροι ρυθμοί ανάπτυξης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και τελειώνει με την πτώχευση του 1932. Η πρώτη γενιά της οικογένειας Ζάννου ασχολήθηκε με αυτό που ονόμαζαν και οι ίδιοι «γεωργική βιομηχανία», κυρίως με την παραγωγή κρασιού και αργότερα με την παραγωγή τσιγάρων, ενώ η δεύτερη γενιά ασχολήθηκε κυρίως με τους κλάδους της μηχανοποιίας και της οδοποιίας, αν και συνέχισε να ασχολείται και με τη γεωργική βιομηχανία στους τομείς της παραγωγής ζύμης και λαδιού με αρκετές δυσκολίες στη περίπτωση του λαδιού.

Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται έξι παιδιά με το επώνυμο της οικογένειας, αλλά και πολλά άλλα από τους συγγενείς κλάδους:

του Μιλτιάδη Ζάννου (1889-1976) του Αριστόβουλου:

– η Αλίκη Ζάννου (1928 – 1986)

– η Μιράντα Ζάννου (1928-1952)

– ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Ζάννος (1922-2004)

του Ιωάννη Ζάννου (1894-1969) του Μιλτιάδη (1852-1928):

– η Λίλιαν Ζάννου (1921-2010)

– η Ιωάννα Ζάννου (1926-2009). Παντρεύτηκε το Θέμο Πάνο (1923-1996), απόφοιτο του 1940.

του Ιωάννη Ζάννου (1891-1957) του Κωνσταντίνου:

– η Ολυμπία (Λία) Ζάννου (1926-1971)

Η Edith Ζάννου, κόρη του Αριστόβουλου Ζάννου, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αγαλλίδη και απέκτησε δύο κόρες, την Γιολάντα Αγαλλίδου (που παντρεύτηκε τον Γιάννη Καναβαριώτη) και την Έλλη Αγαλλίδου (Elly Agallidis Scwab, που παντρεύτηκε τον Georg Schwab), και

Η Ισμήνη Ζάννου (1883-1970), που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γκρόμαν (1875-1945) και απέκτησε τον Ροδόλφο (Ρούντι) Γκρόμαν.

Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης (1920-)

Ο Ρούντολφ Άλτερ γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1929 και ήταν απόγονος Ελβετός υπήκοος με Ελβετική ταυτότητα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν Έλληνας και δη παλαιός Αθηναίος. Ηταν απόγονος Ελβετών που εγκαταστάθηκαν επι Όθωνος στην Σύρο και το 1956 ήρθαν στην Αθήνα. Φοίτησε στη Σχολή και στη συνέχεια σπούδασε στην Ελβετία Εμπορική Οικονομία.

Το 1957 νυμφεύθηκε την Ελένη Παπαχειμώνα και το 1959 απέκτησε ένα γιό, τον Reini (Reinhold), ο οποίος αποφοίτησε από την Σχολή το 1978. Ασχολήθηκε με αντιπροσωπείες και η μεταφορική του εταιρεία Ikaros είχε σχολικά αυτοκίνητα που μετέφεραν τους μαθητές και τις μαθήτριες της Σχολής.

Ήταν ενεργό μέλος της “Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας” και του “Συλλόγου Ωφελίμων Βιβλίων”. Το πάθος του όμως ήταν ο Γεώργιος Δροσίνης. Ήταν εξέχον μέλος των “Φίλων του Μουσείου Δροσίνη” συμμετέχοντας στο πρώτο ΔΣ  του Συλλόγου ασχοληθείς  με την έρευνα γύρν από το έργο του ποιητή στην Αθήνα και στο Βόλο συμμετέχοντας με ανακοινώσεις του σε συνέδρι, κάνοντας πολλές ομιλίες

Απεβίωσε την 31 Οκτωβρίου 2005.

Ο Ευάγγελος Κοφινιώτης γεννήθηκε το 1922 κα πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης στην Β’ Δημοτικού το έτος  1929-30 και παραμένει έως το έτος 1937-38 στην Δ’ Γυμνασίου. Πιθανόν να συνέχισε και να αποφοίτησε από την Γερμανική και να έχουν χαθεί τα αντίστοιχα φύλλα των μαθητολογίων, διότι τον αναφέρει ο συμμαθητής του Γένιο Σαντορίνης: “το 1948, μόλις διπλωματούχος μηχανικός, απέθανε ο Ευάγγελος Κοφινιώτης”.

Ο Παύλος ήταν μαθητής στην πρώτη τάξη της μεταπολεμικής Γερμανικής, που συμπλήρωσε έξι χρόνια φοίτησης (1956-1962).

Είχε γεννηθεί στις 14.11.1944, ήταν Μηχανολόγος Μηχανικός και είχε σπουδάσει στο Πολυτεχνείο του Braunschweig.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Εργάστηκε στην ΒΙΑΜΑΞ, όπου ήταν Διευθυντής Εγκαταστάσεων & Συντηρήσεων, ενώ παράλληλα δίδασκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών και στην Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών.

Παντρεύτηκε τη Μαρία Καρατζά, Δικηγόρο, με την οποία απέκτησε έναν γιό, τον Ανδρέα Κυριακόγγονα, επίσης Μηχανολόγο Μηχανικό και διδάκτορα του Ε.Μ.Π. και μία κόρη, την Έρση Κυριακόγγονα, Γεωλόγο. Έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του.

Απεβίωσε την Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024 σε ηλικία 80 ετών και η κηδεία του έγινε την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου.

“Έφυγε” ο Παύλος Κυριακόγγονας…

Το απόγευμα αυτής της Κυριακής πήγα στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα που ήταν Δευτέρα θα ερχόταν η μητέρα μου να κάνει μπουγάδα. Μου λέει λοιπόν η κυρία Ζάννου, «πάρε την μητέρα σου και φέρτην να μείνει εδώ το βράδυ». Την παίρνω όπως ήταν η γυναίκα, χωρίς πράγματα, μόνο τα ρουχαλάκια της σε μια τσαντούλα και τη φέρνω στο σπίτι. 

Αυτό το πράγμα εξακολούθησε χρόνια: δουλειά, μουσική και σχολείο.Όλη την ημέρα  ήμουνα απασχολημένη, τα νιάτα μου τα πέρασα έτσι. Έμενα στο Κολωνάκι τότε, από το ’41 μέχρι το ’45 ήμουνα στο Κολωνάκι, οι υπόλοιποι τρεις στην Καισαριανή.

Θυμάμαι ότι 12 Οκτωβρίου, που είναι και η μέρα των γενεθλίων μου και είναι μέρα σημαδιακιά, ξεχυθήκαμε στους δρόμους η κυρία Ζάννου, η Λία, η Βαλή, ο Αλέξης ο Στεφάνου κι εγώ -έχω μια φωτογραφία ακριβώς εκείνη την ημέρα στην οδό Πανεπιστημίου. Αφήσαμε το σπίτι, κλείσαμε την πόρτα και πεταχτήκαμε όλοι. Η Αθήνα ήτανε γεμάτη από κόσμο και τα τελευταία αυτοκίνητα και τανκς των Γερμανών κατεβαίνανε την Πανεπιστημίου και φεύγανε, το θυμάμαι αυτό πολύ καλά.

Εγώ λοιπόν μένω στο Κολωνάκι, ο πατέρας μου έχει πεθάνει το ’41 από την πείνα, η αδερφή μου πεθαίνει το ’44 από φυματίωση σε έξι μήνες, σε ηλικία είκοσι χρονών και μένει μόνη της η μητέρα μου στην Καισαριανή. Το ’44 κάηκε η παράγκα. Η φωτιά έγινε στα Δεκεμβριανά.

στην φωτογραφία: 12 Οκτωβρίου 1944. Απελευθέρωση της Αθήνας

Από αριστερά: Αλέξης Στεφάνου, Λία Ζάννου, Βαλή Ζάννου και Δόμνα Σαμίου. Οδός Πανεπιστημίου, διακρίνονται και οι γραμμές του τραμ.

(περισσότερα…)

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1946.

Ο Κωνσταντίνος Δρακόπουλος ήταν μαθητής στην Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου. Γεννημένος το 1928 εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το 1938-39 στην 1η Τάξη του 8ταξίου, δηλαδή στην Ε’ Δημοτικού, και παραμένει έως το έτος 1943-44 στην 5η του 8ταξίου (δηλαδή στην σημερινή Γ’ Γυμνασίου) όταν έκλεισε η Σχολή και υποχρεώθηκε να ολοκληρώσει το Γυμνάσιο σε άλλο σχολείο, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1946.

Ξεκίνησε την πολύχρονη σταδιοδρομία του στον τομέα της ναυτιλίας μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις με έδρα τη Νέα Υόρκη, προτού προσχωρήσει στη Niarchos London Ltd. το 1953, αναλαμβάνοντας τη θέση του Διευθυντή Ναυτιλίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος των «Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε.» για τριάντα, περίπου, χρόνια. Ο κ. Δρακόπουλος υπήρξε, επίσης, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας «Διεθνή Ναυτιλιακά Πρακτορεία Α.Ε.» για σχεδόν είκοσι χρόνια. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου πολλών, διεθνούς κύρους, οργανισμών, όπως ο ελληνικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, το American Bureau of Shipping, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, η Τράπεζα της Ελλάδος, κ.ά. Ο κ. Δρακόπουλος κατείχε τη θέση του Προέδρου της Ελληνικής Συμβουλευτικής Επιτροπής του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», από το 1996 έως το 2004. Έκτοτε, κατέχει τη θέση του Συμβούλου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος.

Απεβίωσε την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024 σε ηλικία 96 ετών.

Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1918 και καταγόταν από οικογένειες με πλούσια παράδοση στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από την πλευρά της μητέρας του. Προπάππους του ήταν ο Γεώργιος Α. Ράλλης, νομικός και πολιτικός και παππούς του ήταν ο Δημήτριος Ράλλης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας στα προπολεμικά χρόνια.

Σχολείο πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και ήταν συμμαθητής με τη Δέσπω Διαμαντίδου και τον Απόστολο Πίτσο στην Γ’ Τάξη τη χρονιά 1926-27. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε το 1939 και κατατάχθηκε στον Στρατό και η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τον βρήκε να υπηρετεί ως ανθυπίλαρχος στο Ιππικό αλλά με την κατέρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη δικηγορία.

Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών με το Λαϊκό Κόμμα το 1950. Διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (1954–1956) και υπουργός Δημοσίων Έργων και Συγκοινωνιών (1956–1958), υπουργός Εσωτερικών (1961–1963) και Δημοσίας Τάξεως και προσωρινός υπουργός Κοινωνικής Προνοίας, θέση στην οποία τον βρήκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, όπου εξορίστηκε στην Κάσο

Στην πρώτη κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Καραμανλή το 1974, ανέλαβε το Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως, κατόπιν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας για να εισηγηθεί την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την υποχρεωτική εννιάχρονη εκπαίδευση και την καθιέρωση της δημοτικής σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης και της Διοίκησης.

Το 1978 ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, υπήρξε δε ο πρώτος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Μόσχα μετά την Μεταπολίτευση.

Με την άνοδο του Κ. Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας (από τις 9 Μαΐου 1980) και ενάμισυ χρόνο μετά στις 19 Οκτωβρίου του 1981 έχασε τις εκλογές από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Στις 29 Μαρτίου του 1993, παραιτήθηκε από βουλευτής και αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική, αλλά μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, διατήρησε πολιτικό γραφείο επί της οδού Ακαδημίας στην Αθήνα.

Πέθανε από ξαφνική καρδιακή προσβολή στις 15 Μαρτίου 2006 σε ηλικία 87 ετών.

Το βιβλίο του Γ. Ράλλη από τις εκδόσεις Παρισιάνου…

Μετά από ένα καταπληκτικό ματς Ντάλλας, Χατζηνικολάου νίκησαν με 2-0 (24-22, 21-17) τους Αντιόλ Κόλα, Βαγγέλη Σιδέρη στον τελικό των ανδρών ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν. Ο Σταύρος Ντάλλας είναι απόφοιτος του 2015.

Με τις δύο ομάδες να φτάνουν για πρώτη φορά φέτος σε τελικό τουρνουά μάστερς η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο ματς στο εμβληματικό Karavi Club (ο πιο ιστορικός χώρος μπιτς βόλεϊ στην Ελλάδα) ήταν μια διαφήμιση του αθλήματος κι από τις δύο ομάδες με τον Αντιόλ Κόλα να κλέβει και πάλι την παράσταση με τις απίστευτες ατάκες του.

https://www.protothema.gr/sports/article/1519588/bits-volei-protos-titlos-gia-dalla-hatzinikolaou-ston-shinia-video-fotografies/

Με την συνημμένη αναφορά του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ για την μελανή επέτειο του Νεωτέρου Ελληνισμού, υπενθυμίζω, ότι σαν σήμερα, πρό 55 ετών ακριβώς, την 19ην Ιουλίου 1969, η ανθρωπότης έμενε άφωνη, παρακολουθώντας από τις τηλεοράσεις την προσελήνωση. Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα, όπως είχε ειπωθή. 

(περισσότερα…)

H ΑΛΛΗΛΟΝ σας προσκαλεί να παραβρεθείτε στην εκδήλωση «THE IDEAGEN GLOBAL 2030 IMPACT SUMMIT» της Ideagen Global, που οργανώνει η ACS Athens με την συμμετοχή της ΆΛΛΗΛΟΝ.

Η εκδήλωση θα λάβει μέρος στην Αθήνα, στις 18 Ιουλίου 2024.

Το πάνελ της ΆΛΛΗΛΟΝ θα κλείσει την εκδήλωση και είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 16.20, με θέμα:

“Greece’s Energy Transition to a Sustainable Future and Geopolitical Challenges in the Eastern Mediterranean”

Οι ομιλητές του πάνελ:

• Angelos Pangratis – Founder and President of ALLILON, Associated Professor at the European Institute, Nice, France; former EU Ambassador to Argentina and the WTO – Moderator
• Spyros Kiartzis: Manager of New Technologies and Alternative Energy Sources at HELLENiQ ENERGY Holdings S.A.
• Konstantin O. Papailiou: Honorary Professor at Technical University of Dresden.
• Leontios Portokalakis: Surveyor Engineer, Board Member of the Hellenic Institute for Strategic Studies.
• Grigoris Zarotiadis: Dean of the School of Economic and Political Sciences, Aristotle University of Thessaloniki.
• Baltzois Ioannis: Lieutenant General (Ret.) and President of the Hellenic Institute of Strategic Studies (HELISS-ELISME).
• Lygeros Nikolaos: Strategy Advisor

Μπορείτε να δείτε παρακάτω όλο το εντυπωσιακό πρόγραμμα της εκδήλωσης με πολύ ενδιαφέροντα θέματα και εξαιρετικούς ομιλητές!

Σε άλλο πάνελ μετέχει και η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, Πρόεδρος του World Human Forum.

Η εκδήλωση θα γίνει σε αμφιθέατρο του ACS Athens (American Communicaty School) και θα βιντεοσκοπηθεί επαγγελματικά.

Σας καλούμε στο « IDEAGEN GLOBAL 2030 IMPACT SUMMIT» στην Αθήνα, 18 Ιουλίου 2024