Τα βιβλιοπωλεία Ελευθερουδάκη ξεκίνησαν με τον Κωνσταντίνο Ελευθερουδάκη, ο οποίος το 1898 συνεταιρίστηκε με τους Βαυαρούς Beck και Barth στο διεθνές βιβλιοπωλείο που διατηρούσαν οι τελευταίοι στην περιοχή του Συντάγματος και λίγα χρόνια μετά η επιχείρηση περιήλθε εξ ολοκλήρου στον ίδιο, οπότε και την μετέφερε στην Πλατεία Συντάγματος με την επωνυμία “Διεθνές Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη”, γωνία Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας, που εξελίχθηκε σε έναν πραγματικό ναό του βιβλίου. «Έλαμπε ολόκληρο, γινόταν ένας κόσμος πέρα από τον κόσμο», όπως έγραψε κάποτε ο Αγγελος Τερζάκης για το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Αθήνας.
Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης συνέθεσε την πρωτοποριακή για την εποχή της και όχι μόνο 24τομη ελληνική εγκυκλοπαίδεια, ενώ ο γιος του, Γιώργος Ελευθερουδάκης, ανέπτυξε τη μηχανογράφηση της εταιρείας και ιδιαίτερα το επιστημονικό και ξενόγλωσσο τμήμα της.
Το 1962 το βιβλιοπωλείο μεταφέρθηκε στην οδό Νίκης, ενώ το 1995 εγκαινιάστηκε το πολυώροφο κατάστημα στην οδό Πανεπιστημίου. Ο γιος του Κωνσταντίνου Ελευθερουδάκη, Γιώργος Ελευθερουδάκης, ανέλαβε το βιβλιοπωλείο το 1962, ωστόσο το 1968 πέθανε ξαφνικά. Τότε ανάλαβε την επιχείρηση η σύζυγός του, Βιργινία (το γένος Κωνσταντίνου και Σοφίας Γκίνη), η οποία ίδρυσε το πρώτο υποκατάστημα στον Πύργο Αθηνών.
Η Βιργινία Ελευθερουδάκη έμεινε στο “τιμόνι” έως το 1989, όταν τα ηνία ανέλαβαν πλήρως οι κόρες της, Σοφίκα και Μαρίνα, μαθήτριες της Γερμανικής Σχολής Αθηνών.
Το 1995 υπήρξε ένα έτος-σταθμός με την τολμηρή απόφαση για τη δημιουργία του πρώτου οκταώροφου βιβλιοπωλείου στην Ελλάδα, επί της οδού Πανεπιστημίου, συνολικής επιφάνειας 2.300 τ.μ., που είχε τα πάντα. «Δικαιώνοντας» έτσι το μότο πολλών δεκαετιών των πελατών πως «μόνο στον Ελευθερουδάκη θα μπορέσω να το βρω».
Οταν η χώρα μπήκε στην οικονομική κρίση η επιχείρηση, βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη κατάσταση, μέσα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Με τις ζημίες να σωρεύονται και τα δανειακά ανοίγματα να αυξάνονται, έγιναν διάφορες κινήσεις εξορθολογισμού, ενώ υπήρξαν συζητήσεις με τις τράπεζες πάνω σε ένα σχέδιο εξυγίανσης.
Ωστόσο, ούτε αυτό μπόρεσε να δώσει το φιλί της ζωής σε μια εταιρεία που το 2008, όταν ξεκινούσε η «μακριά νύχτα» για την αγορά, έκανε τζίρο 24 εκατ., για να φτάσει το 2015 στις μόλις 500.000 ευρώ, με αντίστοιχο αποδεκατισμό του προσωπικού από 130 άτομα σε λιγότερους από 10 εργαζομένους. Το εγχείρημα με το αρχικό flagship store της Πανεπιστημίου κράτησε με μεγάλες δυσκολίες μέχρι το 2011, για να ακολουθήσει η αναζήτηση νέας στέγης. Ηδη σε εκείνη τη χρήση ο κύκλος εργασιών είχε μειωθεί στα 9,5 εκατ. από 14,5 εκατ. το 2010 -δηλαδή κατά 5 εκατ. σε έναν χρόνο-, με τις ζημίες να αυξάνονται (στα 3,4 εκατ.) και τις υποχρεώσεις να ξεπερνούν τα 21 εκατ. ευρώ.
Η μετακόμιση το 2013 -σε νέο χώρο και πάλι στην Πανεπιστημίου- έμελλε να είναι και η τελευταία, καθώς η κατάσταση δεν επέτρεψε τη διατήρηση ούτε αυτού του φυσικού καταστήματος. Στην πορεία, περί το 2014, επιχειρήθηκε η ένταξη στο άρθρο 106 του Πτωχευτικού Κώδικα, ενώ το 2018 έγινε προσπάθεια να βρεθεί λύση στο θέμα των χρεών μέσω του εργαλείου του εξωδικαστικού συμβιβασμού.
(πηγές: newsit.gr, efsyn.gr, ereportaz.gr)
Γεννημένος στις 18 Δεκεμβρίου του 1954 στο Oberhausen της Βεστφαλίας «πέρασε» μεταξύ 1970 και 1971από την Γερμανική Σχολή στην Αθήνα όταν οι γονείς του ήρθαν στην Αθήνα στις αρχές τις δεκαετίας του ’70.