Σε κλίμα συγκίνησης και χαράς πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 24 Ιουλίου, στον Ναυτικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου, η συγκέντρωση της τάξης του ’68c για την επέτειο των 50 ετών από την αποφοίτηση.

Παρευρέθησαν:

Κορίτσια: Λιλίκα Δημοπούλου, Μαρλένα Πολιτοπούλου, Λίζα Σκαλαίου, Μαρία Σοφιανοπούλου, Ελένη Τσόκα, Σόνια Χρηστίδου.

Αγόρια: Γιώργος Αχής, Κώστας Βασιλειάδης, Χρήστος Καθάρειος, Σπύρος Λάρδης, Δημήτρης Παπάδης, Βαγγέλης Σκούρας, Δημήτρης Στέγγος, Σταμάτης Τσάλλας και ο Μηνάς Φύτος.

Τη διοργάνωση είχαν η Λίζα, ο Μηνάς, ο Σταμάτης και η Λιλίκα, ενώ παρευρέθησαν και η Τένια Παπαδάκη ως φίλη της τάξης και ο Κώστας Γαλάνης ο οποίος βοήθησε στο slide show που είχε φτιάξει ο Μηνάς.

Η Ελένη Τσόκα και ο Κώστας Βασιλειάδης μας έστειλαν ωραίες φωτογραφίες της βραδιάς:

Οι φωτογραφίες της Ελένης Τσόκα:

Οι φωτογραφίες του Κώστα Βασιλειάδη:

Ο Μανώλης Γλέζος μίλησε στις 2 Απριλίου 2014 στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Απευθύνθηκε σε ένα πολυπληθές κοινό, κατά κύριο λόγο μαθητές και αποφοίτους – μεταξύ αυτών οι κυρίες Έβη Τουλούπα – Στασινοπούλου και Ναταλία Μελά (από την γενιά του πολέμου) και οι κυρίες Άννα Φιλίνη και Φρόσω Δημάκου-Κιάου. To video της εκδήλωσης είναι στην ενότητα Εκδηλώσεις / Aula, και ο Στέφανος Μίτμαν επέλεξε και κατέγραψε τα κυριότερα σημεία της ομιλίας, τα οποία ξεκινούν με το timecode toz video:

13.32: Με ιδιαίτερη συγκίνηση ομολογώ βρίσκομαι σήμερα σε “γερμανικό” έδαφος για να τονίσω, επειδή το θέμα, όπως γράφετε στην αφίσα σας είναι, οι σχέση Γερμανίας – Ελλάδας, να τονίσω …

14.00: Πρώτον, ότι δεν θεωρούμε – πιστεύω όχι μονάχα εγώ, όλοι οι Έλληνες – δεν θεωρούμε τον σημερινό Γερμανικό Λαό ως ένοχο για όσα είχε διαπράξει το 3ο Ράιχ σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η πρώτη διαπίστωση. Όχι μόνο δεν θεωρούμε ένοχο τον Γερμανικό λαό για όσα έκανε το 3ο Ράιχ, αλλά θέλουμε να αναπτύξουμε και την φιλία ανάμεσα στους δυο λαούς.

14.42: Το 1995, φίλοι μου Γερμανοί οικολόγοι από το Ανόβερο με κάλεσαν μαζί με την γυναίκα μου -στο χωριό ήμουνα- να πάμε να συζητήσουμε και να μου δείξουνε τη δουλειά τους στα οικολογικά θέματα. Όντως έγινε αυτό, μιλήσαμε για τα οικολογικά θέματα, και επίσης για θέματα δημοκρατίας. Τους είπα όμως ότι θέλω μια βραδιά να είναι αφιερωμένη στο θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

15.19: Για πρώτη φορά μπροστά σε Γερμανικό κοινό ανέπτυξα το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Και είπα και τις προτάσεις που είχα να κάνω, που εδραιώνονται σε αυτά που είπα προηγούμενα.

15.39: Όταν γύρισα στο χωριό μου με πήρε τηλέφωνο η εφημερίδα “Die Zeit”, η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Γερμανίας -το γνωρίζεται εσείς αυτό καλύτερα από εμένα- και μου ζήτησε να γράψω αυτά που είπα σε άρθρο. Αυτά που είπα τα διατύπωσα σε ένα άρθρο και δεν έβαλα τίτλο, η “Die Zeit” έβαλε δικό της τίτλο. Να με συγχωρέσετε για την προφορά τη γερμανική, αλλά θα το πω γερμανικά όπως είναι γραμμένο: “Ein Recht muss gesucht werden” – μία αδικία η οποία πρέπει να αποκατασταθεί.

16.26: Για πρώτη φορά ο Γερμανικός λαός σημειώνει αυτά τα πράγματα. Και τι είπα που τους έκανε εντύπωση και μου ζήτησαν να αρθρογραφήσω. Τους είπα εμείς δεν θέλουμε να πιάσουμε την Γερμανία από τον λαιμό, θέλουμε απλώς να εκπληρώσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές είναι προκαθορισμένες όχι από εμάς, από την διακομματική διασυμμαχική επιτροπή που συνήλθε στο Παρίσι το 1946 και που προσδιόρισε, ανεξάρτητα τι διεκδικούσε η Ελλάδα, προσδιόρισε ότι η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα ένα συγκεκριμένο ποσό…

17.21: Το ποσόν αυτό ανέρχεται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις εκείνες, όπως το καθόρισαν, το προσδιόρισαν σε 7 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια δολάρια αγοραστικής αξίας 1938. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε η Τράπεζα της Ελλάδας, στοιχεία επίσημα, δικά της και έκανε εκείνη την μετατροπή ανέρχονται σήμερα σε 108 δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς τους τόκους.

18.02: Αυτό είναι η μια οφειλή της Γερμανίας, οικονομική οφειλή, χρηματική οφειλή προς την Ελλάδα. Η δεύτερη οφειλή είναι το περίφημο αναγκαστικό δάνειο. Αν ρωτήσετε πως έγινε το αναγκαστικό δάνειο, θα σας το αναλύσω να μη σας το πω τώρα, το αναγκαστικό δάνειο πιο αναλυτικά. Το αναγκαστικό δάνειο είναι 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, πάλι αγοραστικής αξίας 1938, που σημαίνει 54 δισεκατομμύρια σημερινά Ευρώ, χωρίς τους τόκους μιλάμε. Σύνολο δηλαδή 162 δισεκατομμύρια Ευρώ, αυτό προσδιορίστηκε, δεν το προσδιορίσαμε εμείς, ούτε το ένα ούτε το άλλο.

18.54: Πέρα από αυτό οι οφειλές της Γερμανία προς την Ελλάδα, προς το δημόσιο ειδικά έχουν και το περίφημο θέμα των ληστειών των αρχαιολογικών θησαυρών μας και των έργων τέχνης. Για όλα τα άλλα μπορούν να βρουν μια δικαιολογία, για αυτό το θέμα τι δικαιολογία έχουν και δεν τα επιστρέφουν, ειδικά αυτό?

19.22: Αυτές είναι οφειλές προς το δημόσιο, επανορθώσεις, αναγκαστικό δάνειο και η αρπαγή, η ληστεία των αρχαιολογικών θησαυρών και έργων τέχνης.

19.43: Υπάρχουνε και οι οφειλές προς τους πολίτες. Θα φέρω ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός. Εάν περπατούσε ένα ποδηλάτης με το ποδήλατό του στο δρόμο και τύχαινε επάνω σε γερμανική περίπολο της Βέρμαχτ, τον σταματούσε, του έδινε ένα χαρτί, μετά το τέλος του πολέμου έλα να πάρεις το ποδήλατό σου, αλλά τώρα στο κατάσχω. Έχουμε κατασχέσεις, έχουμε επισχέσεις σε κτίρια, βλέπω ένα τεράστιο κτίριο, και σε χωριό ακόμα, το θέλουνε για να μένουνε οι αξιωματικοί της Βέρμαχτ, δίναν ένα χαρτί, άμα τελειώσει ο πόλεμος έλα να πάρεις την αποζημίωση. Είναι μία κατηγορία αυτή, που σήμερα δεν υπάρχει, κανείς δεν κρατάει πια αυτά τα χαρτιά.

20.35: Και είναι και το θέμα της απώλειας της ζωής των ανθρώπων, τα θύματα δηλαδή που είναι δύο κατηγοριών άμεσα εκτελεσμένων, δηλαδή αυτοί που εκτελέστηκαν στα ολοκαυτώματα, Καλάβρυτα, Δίστομο και λοιπά, είναι κάπου 100 χωριά. Και είναι και αυτούς που εκτελούσαν ως ομήρους στην Καισαριανή, είναι άλλης κατηγορίας αυτοί, είχαν την αποθήκη, να το πω έτσι σε εισαγωγικά, των ομήρων στο Χαϊδάρι, και όποτε τους ερχότανε παίρνανε και εκτελούσανε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και σε άλλα μέρη, αλλά περισσότερο στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

21.23: Αλλά πέρα από αυτά υπάρχει και το εξής καταπληκτικό γεγονός, σας το λέω για να το έχετε υπόψη σας, το αναφέρω στο βιβλίο μου “Μαύρη Βίβλος” στην τελευταία σελίδα, ότι όταν άρχισε ο πόλεμος και όταν τελείωσε η Ελλάδα έχει λιγότερο πληθυσμό από όταν άρχισε ο πόλεμος, με επίσημα στατιστικά στοιχεία, και αναφέρω και τα νούμερα. Κανένα άλλο έθνος του κόσμου δεν έχει παρόμοιο φαινόμενο. Η Σοβιετική ¨Ένωση με 20 εκατομμύρια νεκρούς, όταν τελείωσε ο πόλεμος είχε μεγαλύτερο πληθυσμό απ’ όταν άρχισε. Η Γερμανία η ίδια, όταν τελείωσε ο πόλεμος, το είπα στον πρόεδρο της σημερινής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τον Ιωακείμ Γκαουκ, και του λέω εάν έχεις αντίρρηση, φέρε μου τα στοιχεία τα δικά σας, η ίδια η Γερμανία παρά τις τεράστιες απώλειες, είχε περισσότερο πληθυσμό όταν τελείωσε ο πόλεμος.

22.30: Το ίδιο όλα τα έθνη. Αυτό είναι ένα έγκλημα εναντίων του Ελληνικού λαού πρωτοφανές, δεν έχει παρόμοιο σε όλη την Ελλάδα (?). Πριν μερικές μέρες ήρθε και μου πήρε συνέντευξη μια Γιαπωνέζα δημοσιογράφος και της λέω, για πες μου, όταν τελείωσε ο πόλεμος, παρά την μπόμπα της Χιροσίμα, είχατε περισσότερο ή λιγότερο πληθυσμό? Λέει περισσότερο, το ομολόγησε η ίδια. Μόνο η Ελλάδα έχει λιγότερο πληθυσμό.

23.06: Τι είπα λοιπόν εκεί στο Ανόβερο? Είπα, προτάσεις κάνω, ατομικές βέβαια, είναι θέμα συμφωνίας των λαών, αλλά για να αποδείξω ότι δεν τρέφουμε μίσος εναντίων του Γερμανικού λαού, κάνω τις παρακάτω προτάσεις. Πρώτη πρόταση: Στην Ελλάδα κατασκευάζουνε πολλές Γερμανικές εταιρείες έργα. Αντί να τους πληρώνει το Ελληνικό δημόσιο να τους πληρώνει το Γερμανικό δημόσιο, κάνοντας συμφωνία με κάθε εταιρεία. Είναι πιάσιμο απ’ τον λαιμό αυτό? Δηλαδή κάθε εταιρεία μπορεί να πει μαζί σου κάνω μία συμφωνία ότι θα σε πληρώσω ύστερα από 5 χρόνια, ύστερα από 10 χρόνια, ύστερα από 20 χρόνια. Είναι πιάσιμο από τον λαιμό, είναι θηλιά στον λαιμό του Γερμανικού λαού αυτό?

24.00: Πάμε σε κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Πολλά Ελληνόπουλα θέλουνε να έρθουνε εδώ να σπουδάσουνε, του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, του πανεπιστημίου. Και πολλοί απόφοιτοι πανεπιστημίου θέλουν εδώ να κάνουν πτυχία ειδικά στη Γερμανία. Τη διαμονή εδώ, τη διατροφή τους εδώ, τα έξοδα όλα να τα αναλάβει το Γερμανικό δημόσιο έναντι των οφειλών της Ελλάδος, να κρατήσει λογαριασμό βέβαια. Είναι πιάσιμο από τον λαιμό αυτό?

24.39: Αυτά είπα και στον πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας, τον Γκαουκ και να πω μονάχα ένα τελευταίο για να τελειώσουμε. Η επιτροπή που συνήλθε στο Παρίσι, 19μελής το 1946 προσδιόρισε για κάθε χώρα του άξονα τι πρέπει να πληρώσει στη χώρα που κατέκτησε, για όλες τις χώρες του άξονα. Η Γερμανία έχει εκπληρώσει τις οφειλές αυτές σε όλες τις χώρες, γιατί εξαιρεί την Ελλάδα?

25.31: Δυστυχώς παρουσιάστηκε στη δημόσια τηλεόραση ένας επιστήμονας ο οποίος είπε ότι είναι μύθος αυτό το γεγονός, δηλαδή ότι δεν υπάρχει τέτοια απόφαση, ότι δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της η Γερμανία προς την Ελλάδα. Σας είπα προηγουμένως ότι αποφάσισε για κάθε χώρα του άξονα και αυτό αποφάσισε και για την Ιταλία και την Βουλγαρία, και οι δυο χώρες αυτές πλήρωσαν στην Ελλάδα ότι προσδιόρισε η διασυμμαχική επιτροπή. Εάν είναι λοιπόν μύθος, πρέπει να επιστρέψει η Ελλάδα αυτά που πλήρωσε και η Ιταλία και η Βουλγαρία.

26.29: Αλλά κάνω και ένα περίεργο ερώτημα, γαργαλιέμαι, δεν μπορώ. Θα βλέπανε ποτέ πρόσωπο οι Ιταλοί φασίστες και οι Βούλγαροι φασίστες Ελλάδας, εάν δεν έμπαινε η στρατιά της Βέρμαχτ με επικεφαλής τον φον Λιστ, τον Βιλχελμ φον Λιστ ,να κατακτήσει τη χώρα? Και οι κολαούζοι λοιπόν έχουνε πληρώσει, δεν πληρώνει, αυτοεξαιρείται η ίδια η Γερμανία.

27.00: Και όσον αφορά το αναγκαστικό δάνειο, σας πληροφορώ ότι συνήψε άλλα δύο αναγκαστικά δάνεια η Γερμανία, ένα με την Πολωνία και ένα με την Γιουγκοσλαβία. Τα έχει εκπληρώσει και τα δύο. Γιατί εξαιρείται η Ελλάδα? Αυτό είναι το μέγα ερώτημα. Το θέτω μπροστά σε κάθε συνείδηση Γερμανική. Γιατί εξαιρείται η Ελλάδα? Γιατί αυτοεξαιρείται η Γερμανία από το να πληρώσει όταν έχουν πληρώσει οι κολαούζοι, όπως λέω.

27.45: Σας είπα όσα μπορώ περισσότερα, τα είπα όσο μπορώ περιληπτικά και από και εδώ και στο εξής περιμένω ερωτήσεις δικές σας.

29.55: Μαρκάτος: Φταίει η Γερμανία που δεν πλήρωσε? Η Ελλάδα δεν είχε ισχυρή κυβέρνηση το 1961, δεν διεκδίκησε. Οι επανορθώσεις καλύφθηκαν από το σχέδιο Μάρσαλ. Η Γερμανία επέστρεψε τα αρχαία ληστεύματα στην Πολωνία.

32.28: Γλέζος (32.50 βγάζει σακάκι “κάνει πολύ ζέστη”)

Διεκδικούμε από το 1946

Στα 20 χρόνια από τη λήξη του Β ΠΠ, το 1965, με κάλεσε η Ανατολική Γερμανία να την επισκεφτώ. Το ΚΚΕ ήταν παράνομο, οι συναντήσεις γίνονταν στο εξωτερικό. Με κάλεσαν για τις τελετές για την ήττα του ναζισμού. Έχω εντολή από την ΕΔΑ να θέσω στον Ούλμπριχτ το θέμα των οφειλών της Γερμανίας. Του είπα το 3 Ράιχ διέπραξε εγκλήματα κατά της Ελλάδας. Δεν θα σου χαριστώ, θα τα πληρώσετε θέτε δεν θέτε. Μαρκάτε, ο αγώνας ξεκίνησε από τότε. Όταν θα ενωθεί η Γερμανία τότε θα πληρωθούν τα χρέη. Δυστυχώς οι Ελληνικές κυβερνήσεις εκώφευαν, είχαν 5 χρόνια να υποβάλλουν τις διεκδικήσεις. Τον Νοέμβρη του 1995 δίνεται ρηματική διακοίνωση (ΥΠΕΞ Κάρολος Παπούλιας) ότι πρέπει να εξοφληθούν (βλέπε βιβλίο “και ένα μάρκο να είναι” είναι καταγραμμένα, Η διεκδίκηση θα γίνει όταν θα έρθει η κατάλληλη συγκυρία, ώστε να είναι η διεκδίκηση αποτελεσματική … ποτέ δεν έρχεται … όλα τα έχω καταγράψει στο βιβλίο.

40.45: Το σχέδιο Μάρσαλ είναι μια άλλη υπόθεση. Το 1953 οι σύμμαχοι έδωσαν σεισάχθεια στην Γερμανία για ότι χρωστούσε στους συμμάχους για να χρησιμοποιηθεί η Γερμανία ως όπλο ενάντια στον Μπολσεβικισμό.

42.05: Εσείς το θεωρείτε κάπως λόξα μου, δεν είναι λόξα μου.

Εγώ σε κάθε σχολείο που πάω και συναντάω τα παιδιά “ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΙ” λέω, από τα παιδιά, δηλαδή, από την ερώτηση που κάνουν καταλαβαίνω που πάσχω ΕΓΩ στα επιχειρήματά ΜΟΥ, από τα παιδιά. Και λέω διδάσκομαι, βλέπω, το ότι δεν έχω πείσει για ένα θέμα σημαίνει ότι υπάρχει ερώτημα, και αυτά τα ερωτήματα περιμένω να ακούσω από την νεολαία, όχι κάνεις ερώτημα για να μάθουν οι άλλοι.

42.50: Μαθήτρια: Ακούσαμε για τα λάθη που έγιναν από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος, αλλά γιατί η Ελλάδα δεν διεκδικεί τώρα αυτά που πρέπει να διεκδικήσει, αυτά που της οφείλουνε?

43.32: Γλέζος: Σωστό, να λοιπόν ένα ερώτημα. Το ερώτημα αυτό είναι και αντιστρεφόμενο, η απάντηση η επίσημη, που δίνουνε οι σημερινές κυβερνήσεις της Γερμανίας.

Ο Σόιμπλε π.χ. είπε ότι “όλα αυτά ανήκουνε στο παρελθόν, να δούμε το μέλλον”

Γιατί πριν 3 χρόνια αξίωσε η Γερμανική κυβέρνηση και πέτυχε από την κυβέρνηση της Τσεχίας να αποζημιώσει τους Σουδήτες Γερμανούς που ζούσαν στη Σουδητία, μία επαρχία Γερμανών, που βρίσκεται τώρα στην Τσεχία. Είναι παρελθόν αυτό?

Πριν 3 μήνες αποφάσισε η Γερμανική κυβέρνηση όχι να αποζημιώσει τα θύματα του ναζισμού, τους Εβραίους, αλλά να τους συνταξιοδοτήσει.

Θέλω λέω απάντηση αγαπητέ πρόεδρε της δημοκρατίας και δεν μου απάντησε. Είπε απλώς θα τα μεταφέρει στην κυβέρνησή του.

46.50: Λάρα (Β’ Λυκείου): Πως πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα, διπλωματικά και δικαστικά ώστε να πάρουμε τα χρήματα από τις Γερμανικές οφειλές.

47.04: Γλέζος: Πολύ ωραίο ερώτημα, όπου υπάρχουν μεγάλες διχαστικές απόψεις στη χώρα μας. Προσωπικά απορρίπτω τη δικαστική οδό. Και θα πω ότι απορρίπτω τη δικαστική οδό για δύο λόγους … Προηγούμενη απάντηση δικαστηρίου ήταν ότι το θέμα πρέπει να λυθεί διακρατικά. Διακρατικά τι θα πει? Πολιτικά.

Τι προτείνω: Θα σας φανεί περίεργο, αλλά ξέρετε ότι δεν έχει συνάψει η Ελλάδα με την Γερμανία συνθήκη ειρήνης.

1.02.05: … αγαπητοί συνευρωπαίοι …

Τσόρτσιλ οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες

1.08.24: Συγχαρητήρια, εκτελέστε τον … (Δημήτρης Ίτσιος) Βιβλίο “Η μάχη των οχηρών”

Μήπως επειδή ανατρέψαμε τα σχέδια του Χίτλερ, μας μισούν οι Γερμανικές κυβερνήσεις?

Μήπως επειδή στη διάρκεια της κατοχής είχαμε καθηλώσει εδώ 12 επίλεκτες μεραρχίες της Βέρμαχτ?

1.13.08: Μαθητής … να μας πείτε λίγα λόγια για τον Λάκη Σάντα

1.17.21: Σημειώστε το αυτό. Όταν θέλετε να κάνετε μια πολιτική δράση η συμμετοχή η δική σας δεν είναι “α, διαφωνώ με αυτό”, πρέπει να μετατρέπεται σε πολιτική πράξη. Και η πολιτική πράξει είναι: τα έχετε εναντίων μου? Στείλτε μου γράμματα, εμένα. Τα έχετε εναντίων του ΣΥΡΙΖΑ? Στείλτε γράμματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ‘χετε εναντίων της κυβέρνησης? Στείλτε γράμματα, μην νομίζετε ότι περνάει απαρατήρητο αυτό, το αποδεικνύει αυτό που σας είπα.

1.22.00: Μάθιος Πόταγας

1.24.26: Πρόεδρος 15μελούς: θέλω να σας ρωτήσω πως βρήκατε αυτό το ψυχικό θάρρος, να κατεβάσετε μες’ την κατοχή την Γερμανική σβάστικα από την Ακρόπολη

1.27.20: Αστυφύλακας Πέτρος Βουτόπουλος γράφει την ιστορία από την πλευρά της αστυνομίας

1.30.25: Α, και ένα ωραίο, μια άλλη παρένθεση για τον θάνατο … (απόφαση πρώτου στρατοδικείου Οκτώβριος 1948 4:1) Γνωρίζετε ότι παρουσιάστηκαν και οι 5 στρατοδίκες και είπαν ότι “δική μου είναι η ψήφος”, και οι 5 και έτσι δεν γνωρίζουμε ποιος ψήφισε.

1.31.44: Νίκος Βασιλείου (1970 άρχισε σαν καθηγητής, 2005 τελείωσε σαν λυκειάρχης)

Οι Ευρωπαίοι που έρχονται εδώ και μας βλέπουν αναρωτιούνται “που βρίσκουν οι Έλληνες τα λεφτά και περνάνε τόσο καλά”? Λένε “είναι τα λεφτά μας”

Κίνημα Αμβούργο – Δίστομο / Γερμανικό Συνδικάτο / μεγαλώνει το κίνημα στη Γερμανία

Τολμώ να πω ότι σήμερα ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας είναι ο Γερμανικός λαός, δεν είναι ακόμα το σύνολο του Γερμανικού λαού, αλλά έχω εμπιστοσύνη ότι αυτοί μαζί και με την δική σας παρουσία, κάτι θα γίνει …

Ποιοι άλλοι είναι στην Ελλάδα τόσο συνειδητοποιημένοι εκτός από εσένα?

Περιοδικό μνήμη και χρέος

Είμαστε σήμερα 365 άτομα

Πολλοί, ακόμα και βουλευτές αγνοούν το θέμα

1.39.40: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη νοηματική ανορθογραφία από το να λες “πολεμικές αποζημιώσεις”. Όταν δύο κράτη συγκρούονται ο νικητής αρπάζει όλο το πολεμικό υλικό του ηττημένου και δεν αποζημιώνει γι’ αυτό με τίποτα. Δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο στο διεθνές δίκαιο, θεωρούνται λάφυρα πολέμου και δεν δικαιούται κανένας ποτέ των ποτών να ζητήσει αποζημίωση. … Ακόμα και βουλευτές δεν το κατέχουν …

1.42.10: Γλέζος: Και επειδή είπα για την “δυτικολαγνεία” να πω και ένα ωραίο?

Κωβαίος: Είστε ο μόνος που στέκεται όρθιος και όλοι οι άλλοι καθόμαστε …

Γλέζος: Πέστε με εθνικιστή, πέστε με ότι διάολο θέλετε, αλλά δεν μπορώ, θα το πω.

Υπάρχει μία νοηματική και μορφολογική αλληλουχία των εξής λέξεων: “Η πόλις, που αποτελείται από πολίτες που ασκούν οι ίδιοι πολιτική έχει ως αποτέλεσμα τον πολιτισμό.”

Για να δείτε πόσο ισχυρό είναι αυτό σας αναφέρω ότι όταν ζήτησαν από τον Σόλωνα να εφαρμόσει τους πρώτους νόμους, είπε: “Ο ά-πολις” -δηλαδή αυτός που δεν συμμετέχει στην πόλη- “θα φεύγει από την πόλη”, φοβερό πράγμα … ούτε διανοούμαι να το κάνω σήμερα πράξη …! Δεν συμμετέχεις στα κοινά? Πήγαινε σε άλλη πόλη, δε σε δεχόμαστε!

1.43.42: Επαναλαμβάνω την αλληλουχία την μορφολογική, την λεκτική και την νοηματική: η πόλις, που έχει πολίτες, που ασκούν οι ίδιοι πολιτική, και δεν την αναθέτουν στους επαγγελματίες πολιτικούς -όπως κάνουμε εμείς τώρα στη βουλή- παράγει πολιτισμό.

Ενθουσιάστηκε η Δύση και λέει θέλω και εγώ οπωσδήποτε να συνεισφέρω, και δεν πρέπει να ξεφύγω από την ρίζα την θεματική “πόλ”. Και τι μας προσέφερε? Την “Police”, αυτό μας προσέφερε η Δύση: το όργανο καταστολής των πολιτικών, κοινωνικών και λαϊκών και εθνικών αγώνων.

1.44.55: Θα μου πεις: “Μανώλη, είσαι τόσο αντι…δυτικός?”, όχι, και όσοι από ‘σας ερχόσαστε στο βιβλιοπωλείο μου, θα θυμόσαστε ότι είχα ένα λατινικό ρητό γραμμένο “timeo hominen unius librem” … και είναι του Αυγουστίνου ρήση, που σημαίνει: “να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου”, καταπληκτικό!

1.46.17: Ο “Κύκλωψ” τι είναι? Για σκεφτείτε το, μια λέξη, διπλή:

Ο “κύκλος” και το ουσιαστικό του ρήματος οράω / ορώ, ωψ / οπώς, δηλαδή ο Κύκλωπας βλέπει τα πράγματα μονοδιάστατα, μέσα σε ένα κύκλο. Απ’ όποιο σημείο και αν ξεκινήσεις θα φτάσεις στο ίδιο σημείο, άρα τα πράγματα τα βλέπει μονοδιάστατα.

Και γι’ αυτό εδημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες πρώτα την λέξη που σημαίνει “ο ανοιχτομάτης”, η Ευρώπη. Η Ευρώπη σημαίνει ο ανοιχτομάτης, ο ευρύς στα πράγματα, τα βλέπει πολυδιάστατα. Αλλά στην πράξη είναι -λυπούμαι που το λέω, στενοχωριέμαι, πέστε με εθνικιστή, όπως θέλετε, από τις Κυκλάδες είμαι- ο Κυκλαδίτικος πολιτισμός, έσπασε τον κύκλο και δημιούργησε τη σπείρα, τον έλικα.

Από το παρελθόν χρησιμοποιώ ότι καλύτερο χρειάζεται και ανελίσσομαι συνεχώς προς τα μπρος. Ο πρώτος Ελληνικός πολιτισμός που έσπασε την μονοδιάστατη αντίληψη και χρησιμοποίησε το πολυδιάστατο, την Ευρώπη, τον ανοιχτομάτη … και έρχεται το Κομμουνιστικό Κόμμα και λέει “να φύγουμε από την Ευρώπη” … !

Πως θα φύγω από την Ευρώπη, χριστιανέ μου! Γιατί εσύ δεν φεύγεις από την Ελλάδα, διαφωνώ με το διευθυντήριο, με την κομισιόν της Ευρώπης, όπως διαφωνώ και με την Ελληνική κυβέρνηση. Δεν φεύγω όμως από την Ελλάδα, επειδή διαφωνώ με την Ελληνική κυβέρνηση. Αν είσαι συνεπείς με τον εαυτό σου, δεν θα ΄πρεπε να φύγεις από την Ελλάδα?

1.51.10: Δεν μου αρέσει η λέξη “σενάρια”, δείχνει φτώχια στο λεξιλόγιο μας, πες “εκδοχή”

Έλα καμιά μέρα, πάρε κανένα φίλο σου, να πάμε πουθενά, να φάμε τίποτα …

Είναι η φτώχια της Ελληνικής γλώσσας που εκφράζεται

1.52.42: Επειδή ο Γερμανικός λαός έχει έναν καταπληκτικό πολιτισμό, που πήγε ο ναζισμός να του τον καταστρέψει, και ένας από τους πιο καλύτερους δημιουργούς, ένας ποιητής, ο Goethe, αλλά δεν ξέρω αν γνωρίζετε, ότι ήτανε και γεωλόγος, δεν το γνωρίζετε αυτό … και επειδή είμαι και εγώ γεωλόγος -μια από τις ιδιότητές μου- πολύ τον έχω αγαπήσει και λέω:

Εάν ακολουθούσαμε τον Γερμανικό πολιτισμό, θα μπορούσαμε οι δυο παραστάτες της Ευρώπης, Γερμανία – Ελλάδα, δεν το λέω επειδή απευθύνομαι σε εσάς, το ‘χω ξαναπεί και έξω από Γερμανικό κοινό ή γερμανόφωνο κοινό, θα μπορούσαμε από την μια άκρια ο μεν και από την άλλη ο άλλος, να δημιουργήσουμε τα βάθρα που θα θεμελιώσουμε την πραγματική Ευρωπαϊκή συνείδηση η οποία θα δημιουργήσει κάτι καινούργιο στον κόσμο ολόκληρο. Ευελπιστώ ότι η αποψινή βραδιά έριξε έναν σπόρο μικρό προς αυτή τη κατεύθυνση. Μπορούν οι δυο λαοί με τον πολιτισμό που έχουνε, οι μεν με τους δε, μπορούν να δημιουργήσουνε κάτι καταπληκτικό.

Και γι’ αυτό, πέρα απ’ όλα τ άλλα, δεν είναι μονάχα “και ένα μάρκο να ήταν”, είναι και αυτή η ενδιάθετη πρόθεσή μου, ώστε οι δύο λαοί να μπορέσουν να παίξουνε το ρόλο που η ιστορία τους προορίζει. Να το πω αλλιώς: μας χτυπάει τη πόρτα η ιστορία, την ακούμε?

Και λέει στους δύο λαούς: “Ελάτε, δημιουργήστε τη νέα Ευρώπη”. Τη νέα Ευρώπη, βέβαια, όπου οι πολίτες θα έχουνε την εξουσία, και όπου αυτό που διαχέεται παντού, κανείς πια δεν μπορεί να αποφασίζει για μένα χωρίς εμένα. Αυτό να το κάνουν πολιτικό γεγονός, αυτό να το κάνουν πολιτική ενέργεια, αυτό να το κάνουν πολιτική πράξη, αυτό να το κάνουν πολιτικό θεμέλιο.

1.55.43: Όταν βλέπω και χειροκροτούνε κάποιοι, και ο ρήτορας μάλιστα έχει τη δεινότητα, την ικανότητα να καθηλώνει το κοινό του, δωσ’ του το το χειροκρότημα μεγαλύτερο.

Του λέω, πέρα από τις μπούρδες που ‘πες, εσύ νομίζεις ότι σε χειροκρότησε ο κόσμος γι΄ αυτά που είπες?

Λέει: γιατί με χειροκρότησε?

Επειδή είσαι -λέω- ικανός ρήτορας, τον είχες καθηλώσει και ήθελε να απελευθερωθεί.

Και όσο πιο πολύ τον έχεις καθηλώσει, τόσο πιο πολύ φωνάζει και στριγκλίζει και σφυρίζει και χαλάει τον κόσμο. Θέλει να απελευθερωθεί από ‘σένα και δεν το ‘χεις καταλάβει.

Λοιπόν, ελπίζω να μη με χειροκροτήσετε τώρα γι’ αυτό.

1.58.00: Πετρακόπουλος

2.00.00: Εκδότης “Athener Zeitung”

2.04.00: Επίσημα, τυπικά δεν είμαι αγωνιστής της εθνικής αντίστασης, για να μπορώ να διεκδικώ για τους άλλους.

2.06.04: Ευχαριστώ λοιπόν για τη διδαχή που μου προσφέρατε, σας ευχαριστώ για ότι μου δώσατε απόψε, που δεν ήταν αυτό που λέτε “θεωρούμε τιμή που ήρθες Μανώλη απόψε”, εγώ θεωρώ τιμή μου που ήρθα απόψε και μαζί σας …

2.07.00: Θα σας ευχαριστήσω για έναν άλλο λόγο. Δεν τον υποψιάζεστε. Σε πολλές συγκεντρώσεις πετάγονται και λένε μερικοί: “Μανώλη, σε έχουμε ανάγκη.”

Και απαντώ: Όσο λέτε ότι με έχετε ανάγκη, τόσο η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά. Όταν πείτε “Μανώλη, δεν σε έχουμε ανάγκη”, θα πάει η χώρα μπροστά. Το γεγονός λοιπόν ότι δεν άκουσα από κανένα σας, απόψε, ότι Μανώλη σε έχουμε ανάγκη, σημαίνει ότι βρίσκομαι μπροστά σε συνειδητοποιημένους ανθρώπους, που ξέρουνε τι κάνουνε και τι πράττουν. Ευχαριστώ για τη νέα διδαχή …

Ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “Ποιος φοβάται τους Δελφούς;” έγραψε προσφάτως ο απόφοιτός μας γνωστός δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης.Ο πιο ιερός τόπος της αρχαίας Ελλάδας, τόσο σημαντικός που θεωρούνταν ως ο «Ομφαλός της Γης», δεν είχε την τύχη και την ανάπτυξη που του άξιζε, στα χρόνια που η πολιτιστική μας κληρονομιά άρχισε να αναδεικνύεται διεθνώς ως το πλέον πολύτιμο «προϊόν» μας. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό; Περισσότερα…

Η απόφοιτός μας δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει την κατάσταση στην καρδιά του αθηναϊκού καλοκαιριού στο τελευταίο της άρθρο στην Καθημερινή: “Θερινό παζλ μιζέριας στην Αθήνα”…

Η Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Επικρατείας, κυρία Νίκη Κεραμέως, συναντήθηκε σήμερα, Τετάρτη 18 Ιουλίου, με τον Κοινοβουλευτικό Υφυπουργό του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας και Έρευνας (BMBF) της Γερμανίας, κ. Thomas Rachel.

Ο κύριος Rachel ενημέρωσε την κυρία Κεραμέως για το πλαίσιο της Γερμανo-Ελληνικής συνεργασίας στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, καθώς και την έρευνα και την καινοτομία, τα τελευταία χρόνια.

Περισσότερα…

Τα ξημερώματα της Κυριακής 22 Ιουλίου 2018 άφησε την τελευταία του πνοή από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 80 ετών ο Μάνος Ελευθερίου.Ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος εξέδωσε ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Γι΄αυτούς που αναρωτιούνται γιατί κάνουμε την αναφορά ας διευκρινίσουμε ότι δεν ήταν απόφοιτος της Γερμανικής, είχε όμως γράψει το μυθιστόρημά “Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές” για την σπουδαία ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη, τη απόφοιτο, που τόσο άδικα εκτελέστηκε το 1944:

“Δεκέμβριος 1944. Μες στην παραφροσύνη ενός εμφυλίου πολέμου, το ευτελέστερο πράγμα είναι η ανθρώπινη ζωή.Τη συνέλαβαν και το ίδιο βράδυ την εκτέλεσαν. Ανθρωποθυσία;Εκείνο όμως το γυμνό σώμα που της αποδόθηκε δεν ήταν το δικό της. Το μοιραίο λάθος έγινε μέσα στον πανικό και την απόγνωση του αδελφού της στο νεκροτομείο. Έτσι, στο άγνωστο σώμα δόθηκε το ένδοξο όνομά της.Εκείνη όμως ζούσε. Αλλού.Πενήντα χρόνια μετά ένας νέος γιατρός προσπαθεί να μάθει την αλήθεια από κείνον που συνέλαβε τη γυναίκα, την Καλλιτέχνιδα. Να μάθει τι κρύβεται πίσω από την ηλικιωμένη γυναίκα που περιθάλπει σπίτι του και που ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι Εκείνη.Είναι όμως Εκείνη; Ποιο φως μπορεί να φωτίσει το παρελθόν μας και τη ζωή μας, ακόμα κι αν εμφανιστούν εκατό μάρτυρες και εκατό χαρτιά;”

Περισσότερα…

Η παρέα του 1968 ετοιμάζεται για reunion. Άλλωστε έχουν συμπληρωθεί 50 χρόνια από την αποφοίτησή τους και η στιγμή είναι η πιό κατάλληλη. Ο Μηνάς Φύτος εντόπισε το φύλλο του “Έθνους” της 4ης Ιουνίου 1968 που κάνει αναφορά στην γιορταστική εκδήλωση στο ξενοδοχείο “Κίνγκ Μίνως”, όπου αναφέρονται ως παρόντες οι καθηγητές: Jioachim Zeidler, Γεώργιος Δημητράκος και Ιδομενέας Παπαδάκης, ο Προέδρος των Αποφοίτων Παντελής Παντελούρης και οι κυρίες (απόφοιτοι): Χριστίνα Παπαδοπούλου, Ντόλυ Κόνγκου, Μαρία Σοφιανοπούλου, Λουίζα Βόγλη, Μαριάνα Καναβαριώτου, Λίζα Σκαλαίου, Φανή Διαμαντή, Μαρία Μηλιαράκη, Μπέττυ Λαμπρινού, Έμμυ Βρούδα, Σοφία Κόντη, Αγγελική Κλειόβα, Νόρα Ανδρεάδου και οι κύριοι: Κολοκοτρώνης, Τσάλλας, Φιρριπής, Ρούλης, Πολυζωγόπουλος, Σκούρας, Φύτος, Αντώναρος, Λάρδης, Τομπούζης, Παπάδης κ.α.

Η με την εκδήλωση των καθηγητών πλησιάζει με βήματα γοργά, θα λέγαμε φορώντας παπούτσια σαν αυτά του Άρη Μπίρταχα, που θυμηθήκαμε μετά από 30 χρόνια. Ο Άρης, καθηγητής Θρησκευτικών, φορούσε στους χορούς παπούτσια λουστρίνια του Ναυτικού και παντελόνι με ρεβέρ. Η εικόνα ενέπνευσε τον Άκη Παπαδόπουλο, απόφοιτο του 1988, ο οποίος ένα χρόνο πριν αποφοιτήσει, φιλοτέχνησε την αφίσα, και το Σάββατο, η χρονιά του μαζί με τον Άρη Μπίρταχα θα κάνουν reunion μέσα στην εκδήλωση των καθηγητών. Βεβαίως reunions και άλλων χρονιών θα λάβουν χώρα ταυτόχρονα και ήδη ετοιμάζονται το 1972, το 1974 και άλλοι.

“Έφυγε” ο Μάνος, ο συμμαθητής της τάξης του ’74, ο τρίτος της τάξης, που μας εγκαταλείπει ξαφνικά τα τελευταία χρόνια μετά τον Χάρη Τσελέντη και τον Τάσο Δωρή. Ο Μάνος είχε αφήσει το σχολείο στην 3η Γυμνασίου και ήταν δημοσιογράφος. Έφυγε την Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018 στον νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν στη μονάδα εντατικής θεραπείας τις τελευταίες 20 ημέρες.

Ο αδελφός του Βαγγέλης, απόφοιτος του ’68 ανήρτησε:

“Με ανείπωτο πόνο στη καρδια μου αποχαιρετώ σήμερα το μονάκριβο και πολυαγαπημένου μου αδελφό, τον Μανο. Μας είπε αντίο σήμερα το.μεσημέρι μετα απο μια άνιση μαχη 20 ημερών. Χάνω τον ανθρωπο που μεγαλώσαμε μαζι στη κρεββατοκάμαρα της οδού Φορνέζη, που παίζαμε πόλεμο με πλαστικά σπαθια στη πίσω βεραντούλα της μονοκατοικίας μας, που μαλλώναμε και μονιαζαμε. Που μπήκαμε κι οι δυό στη δημοσιογραφία — από άλλα μετερίζια. Εκείνος μποέμ δημιουργικός με μοναδική πέννα και άφθαστες σύγχρονες φρέσκες ιδεες. Λατρευτός στις παρέες, με χιούμορ κι αγάπη για τους ανθρώπους. Θα μου λείψεις Μανο μου. Θα μου λείψουν οι παρατηρήσεις οι υποδείξεις που μου έκανες από αγάπη. Εμένα του πιο συμβατικού. Να ήξερες πόσο σοβαρα τις έπαιρνα, να ήξερες μόνο…Πόσο θα μου λείψουν όλα αυτά. Αλλά κυρίως εσυ που μ’ εβγαζες τόσο συχνά απο τη γκριζάδα της…ρουτινας μου. Ησουν/εισαι σπουδαίος ανθρωπος. Και γι αυτό αθόρυβος…”

Ο Μάνος Αντώναρος ήταν 62 ετών. Είχε εργαστεί ως αρθρογράφος σε ελληνικές εφημερίδες (Ελεύθερος Τύπος, Εθνος, Βραδυνή, Εξπρες, Κέρδος, Αθλητική Ηχώ) και περιοδικά, υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Αθήνα 9.84. Υπήρξε διευθυντής στο Κανάλι-5 και παραγωγός στον ΑΝΤ1 Radio και στον Alpha. Στην τηλεόραση εργάστηκε στην παραγωγή ειδήσεων του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, διευθυντής προγράμματος στον ΣΚΑΙ, διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του MEGA, παρουσιαστής εκπομπών στο Seven-X και συντονιστής στο δορυφορικό πρόγραμμα της ΕRT-SAT. Ασχολήθηκε με το διαδίκτυο από τις απαρχές του στην Ελλάδα.

Ήταν γιος του σκιτσογράφου Αρχέλαου, αδελφός του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Ευάγγελου Αντώναρου, και πατέρας δύο παιδιών, της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Δανειζόμαστε μία παλιά ανάρτησή του στο blog του http://manosantonaros.blogspot.com/:

-Μαργαρίτα…της είπα… έπαθα έμφραγμα. (19 Μαι 2004)

Και (σχεδόν) λιποθυμησα πεφτοντας δίπλα της στο κρεβάτι.

-Μαργαρίτα…γεια… (19 Μαι 2018)

-Γεια σου Μανο…

-Φετος περασαν 14 χρονια από τότε που με έσωσες. Σ ευχαριστώ.

-Νασαι πάντα καλά Μάνο μου!

Αυτες οι 4-5 φράσεις ειναι βασικά .όλή μου η ζωή. Αν δεν υπήρχε αυτος ο διάλογος απλώς δεν θα με διαβάζατε τώρα… οι περισσότεροι δεν θα ξερατε καν την υπαρξη μου… και τα παιδιά μου δεν θα ειχαν γεννηθεί.

Ειναι ωραίο να ζείς. Το ξερεις ακομα καλύτερα όταν ο θάνατος σε σημάδεψε, αλλά αλλαξε γνωμη τελευταια στιγμή.

Αν σας πω ότι δεν θυμάμαι πολλά πράγματα απο την προ του εμφράγματος ζωη μου… μπορεί και να μην με πιστέψετε. Δεν λεω ότι ταχω ξεχάσει…λέω οτι σπανια ερχονται στη μνημη μου…

Αντιθέτως θυμάμαι με καθε λεπτομέρειεα (και μάλιστα συχνά-πυκνά τα αναπολώ) όσα μου συνέβησαν μετα το έμφραγμα.

Στα απλά ελληνικά λέγεται: Αναγέννηση.

Τα γουσταρω αυτα τα γενέθλια…

Δεκατεσσάρων …πωωωωωωωωωωωω

Σημρα λεω να σας μερικα μυστικιστικά.

Εκείνη την εποχή εμενα ακριβως απέναντι απο την Ακρόπολη… πιο απέναντι δεν γινεται… το οτι η Ακρόπολις και αλλα τέτοια μνημεία εκπέμπουν πολύ ενέργεια προφανως και δεν το κουβεντιάζουμε… θελω να πιστεύω οτι αυτη η ενέργεια με βοήθησε.

Ειχαμε πει πολλα πράγματα οι δυο μας (η Ακρόπόλις κι εγώ)… και ξέρετε η ηχητική επικοινωνία ειναι πρωτογονη μορφή επικοινωνίας… οι ανθρωποι επικοινωνουν πάντα καλυτερα όταν δεν επικιοινωνουν με ηχους… βλ.έρωτα, μίσος, ένστικτο κ.λ.π.

Μετα το έμφραγμα εγινε πολύ πιο δημιουργικός.

Δεν με ενδιαφέρει τίποτα από το παρελθόν… ούτε καν η μουσική…. Και ξαφνικά άρχισα να παρατηρώ τους ανθρωπους…τους δίπλα μου δλδ. Ολοι μας ειμαστε γυμνοί… ειδικα τωρα με τα σοσιαλ μίντια.

Εμαθα να μιλω με το αλλο εγω των ανθρώπων…αυτο που είναι κρυμένο από το φαίνεσθαι.

Γινονται πολύ ενδιαφέροντες…

Αρχισα να σχεδιάζω καλύτερα και να φωτογραφιζω καλύτερα. Ειδα καινούργιες γραμμες…υποθέτω οτι αν ημουν μουσικος θα ακουγα αλλους ήχους…

Ανακάλυψα ότι τελικα τα καρτουνς παίξανε σημαντικοτατο ρόλο στη ζωή μου. Μπορείς απο εχθρός μου να γίνεις κολλητός μου επειδή σχεδιάζεις ομορφα. Στην. Πραγματικότητα κι εγω ειμαι ενα καρτούν… μπορώ να κάνω οποιαδήποτε μαλακία μουρθει στο κεφάλι χωρις δευτερη σκέψη… καρτουν δηλαδή… τσαλακωσε με όσο θες… ξερω από γωμα και χαρτι και μολυβι… τσαπ τσαπ τοσβησα …τελειωσε.

Ενα άλλο που έμαθα λόγω του εμφράγματος είναι αυτο:

Μην περιμένετε βοήθεια απ’ αυτούς/ες που είστε απολύτως σιγουρος οτι θα σας τη δώσουν.

Μη! Είναι τοξικό πολύ.

Η βοήθεια θα ρθει απο εκεί που δεν την περιμένετε.

Το κέρδος είναι η γλυκα που εισπράττεις απ’ αυτους τους ανθρωπους.

Και τότε η πίκρα για τους αλλους ειναι αβάσταχτη.

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την επομενη στιγμή. Η ζωή είναι ενα ποτάμι…. Ξαπλώστε ανάσκελα ανοιξτε χεράκια ποδαράκια και αστε το να σας πάει… αν κολυμπήσετε ανάποδα και θα κουρασθείτε και θα πνιγείτε.

Σ αυτα τα 14 χρονια μου συνέβησαν αρκετά.

Γνωρισα απο πρώτο χέρι την πολιτική εξουσία… δεν μου’χει τύχει χειρότερο στη ζωή μου.

Εγινα πατέρας…και τότε εδωσα συγχαρητηρια στον εαυτο μου που ήξερα οτι τίποτα δεν ειναι δικό μου, πριν καταλάβω ότι όλα είναι των παιδιών μου.

Γνωρισα την προδοσία… δεν την πρωτογνωρισα τότε…αλλά καθε φορά με εκπλήσσει το ίδιο.

Γνώρισα μερικες γυναίκες… οι περισσότερες απίστευτα ερωτικές… με μαθανε πράγματα…. Φυσικά και ο πόνος είναι μάθημα…

Οι ανθρωποι ξεχνούν… θα σας φανει περίεργο, αλλα ποτέ κανεις δεν με ρωτησε:

-Πήρες τα χάπια σου σήμερα;

-Ρε συ κανει που τρως κρέας;

Ολοι “πεθαίνουν”από κάτι.

Η θεία μου η Βασω..ετων 93….

-Πεθαίνω εχω κολπική μαρμαρυγη. (που δεν έχει)

-Βασούλα επέζησα απο ενα έμφραγμα μυοκαρδίου.

-Εχω κολπική μαρμαρυγη… σου λεω! Θα φας μουσακά;

Δεν πάμε καλά…

Υπάρχουν πολλοί που επαθαν εμφραγμα και ζουν μια φοβισμενη ζωη. Σε ενα δωμάυιο η τυλιγμένοι σε ενα παλτό.

Εγω το είδα πως η ζωη μου’δωσε ακομα μια ευκαιρία για να τη γλεντησω… να δω καινούργια πραγματα… όπως και εγινε….

Λεω συχνα στους ανθρωπους… Σ αυτο το σκοτεινο δωματιο του μικρόκοσμου σου που ζεις, υπάρχει ενα παραθυράκι, μικρό και σφραγισμένο… στο χρωμα του τοιχου… δεν ετυχε να το δεις… ειναι αρκετο που ηδη ξέρεις οτι υπάρχει… η επομενη κινηση ειναι να το ανοίξεις… Ειναι ωρα να δεις/περπατησεις νεα μονοπάτια… αλλιως εισαι στην Φρανκφούρτη κι αλλιώς στη Σενεγάλη.’

Εμαθα ότι οι ανθρωποι δεν μπορουν να αλλάξουν… ναι τη συμπεριφορά τους… τις συνήθειες… αλλά μπορούν να μάθουν το άλλο τους εγώ εκείνο που όπως είπαμε κρύβεται πίσω από το φαίνεσθαι.

Ειναι αυτο που του μιλάτε πολύ και αποκλειστικά όταν είστε μόνοι, στην τουαλέτα, στο αυτοκινητο, στο μετρο, στο κρεβάτι…ειδικά στο κρεβάτι… ο κολητός ντε με το μαξιλάρι σας.

Οταν επιβιώσεις τότε ερχεται αυτο άλλο εγώ και σου λεει:

-Είδες που στα’λεγα; και σε πιανει απο το χέρι.

Αμα θες πας… αμα δεν θες μενεις σπιτι σου μαι κλαις για το κακό που σε βρήκε.

Συνάντησα ανθρωπους που με αγαπησαν και δεν τους αγαπησα εξίσου.

Συναντησα και ανθρωπους που αγαπησα και δεν με αγαπησαν εξίσου.

Ετσι ειναι η ζωή.

Δεν παίζεις μόνος σου…ειναι σαν μερικους οπαδούς που νομίζουν οτι η ομάδα τους εχασε γιατι φταιγανε οι ίδιοι… λες και οι αλλοι που νικησαν δεν παίζανε.

Μη τρωτε αλάτι δεν κάνει.

Ο απόφοιτος Dr. Ulf-Dieter Klemm και η Andrea Schellinger,παρουσίασαν τον συγγραφέα Θανάση Βαλτινόκαι το βιβλίο του «Abstieg, Flussaufwärts», το μεγαλύτερο μέρος του οποίου έχουν μεταφράσει στα γερμανικά, ενώ τηνεκδήλωση συντόνισε ο Κώστας Καλφόπουλος, απόφοιτος του 1974.

Την εκδήλωση χαιρέτησαν από την πλευρά της Σχολής η Διευθύντρια κα Annette Brunke-Kullik, που αναφέρθηκε στο έργο του Θανάση Βαλτινού και από την πλευρά του Συλλόγου Αποφοίτων ο Πρόεδρος Κώστας Γαλάνης και δεδομένου ότι η εκδήλωση ήταν τελικά δίγλωσση την διερμηνεία διεκπεραίωσε εξαιρετικά η απόφοιτος Αλίκη Ζουρνατζή.

Αρχικά ο Ulf-Dieter Klemm έκανε μία παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα, που περιέχει κείμενα του συγγραφέα στα γερμανικά και είναι προϊόν του εκδοτικού προγράμματος “Edition Romiosini” του F.U. Berlin, ενώ διάβασε ένα κομμάτι από τη νουβέλα “Εθισμός στη νικοτίνη”.

Ο Κώστας Καλφόπουλος εστίασε στη δυσκολία της μετάφρασης ενός λογοτεχνικού κειμένου ζητώντας και την άποψη του συγγραφέα για τον λόγο για τον οποίο άργησε τόσο πολύ να μεταφραστεί το έργο του στα γερμανικά. Ο Θανάσης Βαλτινός απάντησε ότι τα ελληνικά είναι πλέον μια “μικρή” γλώσσα σε αντίθεση με το παρελθόν και δεν αποτελούν πρώτη επιλογή των εκδοτών.

Η Andrea Scellinger παρουσίασε το ιστορικό υπόβαθρο στα έργα του συγγραφέα και με αυτήν την αφορμή επιχείρησε μία αναδρομή στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Αναγνώστηκαν τμήματα από τις νουβέλες “Επείγουσα ανάγκη ελέου”, “Κάθοδος των 9” και “Ανάπλους”, που έχει δανείσει και μέρος του τίτλου στην γερμανική έκδοση.

Μετά την εκδήλωση ο Σύλλογος Philadelphia προσέφερε εξαιρετικά προετοιμασμένο fingerfood με κρασί και αναψυκτικά, ενώ το βιβλιοπωλείο Colibri είχε αναλάβει την διάθεση των βιβλίων του Θανάση Βαλτινού και όπως είχαμε ανακοινώσει με την ευκαιρία της συγκέντρωσης κόψαμε και την Πίτα για την Καλή Χρονιά. Φωτογραφίες και ρεπορτάζ από το κόψιμο της πίτας θα βρείτε στην ενότητα:

“Εκδηλώσεις / Κοπή Πίτας”…

Την επόμενη ημέρα ο Γερμανός πρέσβης Jens Plötner παρέθεσε γεύμα στο σπίτι του προς τιμήν των συντελεστών της εκδήλωσης, ενώ αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός ότι η πλειοψηφία των προσκεκλημένων στο γεύμα αυτό ήταν απόφοιτοι και ανάμεσά τους η Κατερίνα Μητραλέξη, η Ήρα Τσατσαρώνη του βιβλιοπωλείου Νότος. Παρόντες επίσης ήσαν και οEkkehard Haring από το DAAD, όπως επίσης και οHubert Eichheim, Αντιπρόεδρος του “Philadelphia”

Το 8ο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού επιστρέφει την 1η Αυγούστου και παραμένει έως την 6.8.2018.

Μέθανα -Γαλατάς – Ύδρα – Πόρος – Σπέτσες

Για όγδοη συνεχή χρονιά, το Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση των μουσικών Γιάννη Αγρανιώτη και Francis Kefford, επιστρέφει στο καθιερωμένο, θερινό του ραντεβού από 01 έως 06 Αυγούστου 2018, με συναυλίες στον Γαλατά, στις Σπέτσες, στην Ύδρα, στον Πόρο, και για δεύτερη φορά στο Θέατρο Καμένης Χώρας Μεθάνων. Tο μουσικόφιλο κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα πρόγραμμα μοναδικών συναυλιών κλασικής μουσικής με σπουδαίες ερμηνείες έργων των Mozart, Beethoven, Faure, Debussy, Schumann, Liszt και σολίστ διεθνούς βεληνεκούς.

Το μουσικό σύνολο Leondari Ensemble, για άλλη μια χρονιά, ενώνει τις δυνάμεις του με διακεκριμένους μουσικούς διεθνούς φήμης και αναγνώρισης όπως είναι ο Martin Leo Schmidt μαθητής του θρυλικού βιολοντσελίστα Heinrich Schiff και συνεργάτης της Mahler Chamber Orchestra, η Φινλανδή βιολονίστρια Sini Simonen, μια από τις πιο δημοφιλείς μουσικούς δωματίου στην Ευρώπη και μέλος του Esbjerg Ensemble, του Castalian String Quartet και του Calvino Piano Trio, ενώ για πρώτη χρονιά συμμετέχει ο Iσραηλινός πιανίστας Noam Greenberg, ο οποίος έχει εμφανιστεί σε αίθουσες όπως το Wigmore Hall, οι Musikverein και Konzerthaus της Βιέννης και είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Music at Tresanton.

Το φετινό του πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο από τα σημαντικότερα έργα μουσικής δωματίου, το Ντιβερτιμέντο για τρίο εγχόρδων Κ563 του W.A.Mozart και το Τρίο του Αρχιδούκα op.97 του Beethoven, ενώ στο πρόγραμμα ξεχωρίζουν επίσης οι μαγευτικές σελίδες γαλλικής μουσικής του Debussy, το Kουαρτέτο εγχόρδων op.10 και του Faure, το Πρώτο Κουαρτέτο με πιάνο op.15.

Το διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού οργανώνεται από το μουσικό σύνολο Leondari Ensemble, μια ομάδα φίλων και συνεργατών από όλο τον κόσμο, που αγαπούν τη μουσική δωματίου και είναι ένθερμοι φίλοι της Ελλάδας. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που υλοποιείται για όγδοη συνεχή χρονιά με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα και υπό την αιγίδα των Δήμων Πόρου, Ύδρας, Σπετσών, Τροιζηνίας-Μεθάνων. Oι συναυλίες στην Ύδρα πραγματοποιούνται επιπλέον με την ευγενική υποστήριξη του Ηρακλή Κόντου, στη μνήμη της μουσικόφιλης συζύγου του Τερέζας Κόντου.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ LEONDARI ENSEMBLE

Το μουσικό σύνολο Leondari Ensemble δημιουργήθηκε το 2011 με αφορμή το πρώτο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού και απαρτίζεται από διεθνούς κύρους μουσικούς της Ευρώπης, της Βορείου Αμερικής και της Αυστραλίας. Τα μέλη του συνεργάζονται με κορυφαία μουσικά σύνολα παγκοσμίως, όπως η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, η Φιλαρμονική του Βερολίνου, το ARC Ensemble, η English Chamber Orchestra και το Piano Trio της Βιέννης.

Σημείωμα για τα μέλη του συνόλου Leondari Ensemble στο φετινό Φεστιβάλ:

Ο βιολονίστας Bogdan Bozovic είναι αυτή την περίοδο εξάρχων της Ορχήστρας Δωματίου της Στουτγκάρδης, την οποία συχνά διευθύνει από το πρώτο αναλόγιο, ενώ έχει διατελέσει μέλος του Τρίο με πιάνο της Βιέννης και έχει εμφανιστεί στις σημαντικότερες συναυλιακές αίθουσες σε όλο τον κόσμο . Ο βιολοντσελίστας Julian Arp είναι καθηγητής Βιολοντσέλου στην Μουσική Ακαδημία του Graz και διατηρεί μια ιδιαίτερα ενεργή καριέρα ως σολίστ και μουσικός δωματίου ανα την Ευρώπη, εχόντας επίσης ηχογραφήσει μια σειρά από βραβευμένα CD.

Το Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού και το σύνολο Leondari Ensemble ίδρυσαν ο Έλληνας βιολονίστας Γιάννης Αγρανιώτης και ο Αυστραλός βιολίστας Francis Kefford. Ο Γιάννης Αγρανιώτης συνεργάζεται με την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής , την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. και στο παρελθόν με την Εθνική Λυρική Σκηνή ‘Eχει εμφανισθεί στις σπουδαιότερες ελληνικές αίθουσες, έχει δώσει ρεσιτάλ και έχει συμμετάσχει σε συναυλίες μουσικής δωματίου στη Γερμανία και αλλού. Ο Francis Kefford συνεργάζεται συχνά με κορυφαίες βρετανικές ορχήστρες, όπως η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, η Royal Opera House Orchestra- Covent Garden, η Aurora Orchestra και η English Chamber Orchestra.

Aναλυτικά τα βιογραφικά των μουσικών που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού στη σελίδα: https://www.saronicfestival.com/el/artists/

Αναλυτικά το πρόγραμμα του 8ου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού:

Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2018, 21:00

ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΜΕΘΑΝΩΝ

Πρελούδιο και Φούγκα No. 4 σε φα μείζονα, K. 404a Mozart/Bach

Ντιβερτιμέντο σε μι ύφεση μείζονα, K. 563 Mozart

Χώρος διεξαγωγής: Aνοιχτό θέατρο Καμένης Χώρας Μεθάνων

Πέμπτη, 2 Αυγούστου 2018, 21:00

ΓΑΛΑΤΑΣ

Τρίο με πιάνο σε σι ύφεση μείζονα, Op. 97 «Αρχιδούκας» Beethoven

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Κουαρτέτο με πιάνο No. 1 σε ντο ελάσσονα , Op. 15 Faure

Χώρος διεξαγωγής: Γυμνάσιο Γαλατά

Παρασκευή, 3 Αυγούστου 2018, 21:00

ΠΟΡΟΣ

Ντιβερντιμέντο σε μι ύφεση μείζονα K. 563 Mozart

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Κουαρτέτο εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, Op. 10 Debussy

Χώρος διεξαγωγής: Αμφιθέατρο Συγγρού

ΣΑΒΒΑΤΟ, 4 Αυγούστου 2018, 21:00

ΥΔΡΑ

Τρίο με πιάνο σε σι ύφεση μείζονα , Op. 97 «Αρχιδούκας» Beethoven

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Κουαρτέτο με πιάνο No. 1 σε ντο ελάσσονα, Op. 15 Faure

Χώρος διεξαγωγής: Ξενοδοχείο Bratsera

Κυριακή, 5 Αυγούστου 2018, 21:00

ΥΔΡΑ

Σονέτα του Πετράρχη 47 και 104 Liszt

Σονάτα για βιολί και πιάνο No. 1 σε λα ελάσσονα ,Op. 105 Schumann

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Κουαρτέτο εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, Op. 10 Debussy

Χώρος διεξαγωγής: Ξενοδοχείο Bratsera

Κυριακή, 6 Αυγούστου 2018, 21:00

ΣΠΕΤΣΕΣ

Ντιβερντιμέντο σε μι ύφεση μείζονα K. 563 Mozart

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Πρελούδιο και Φούγκα No. 4 σε φα μείζονα, K. 404a Mozart/Bach

Κουαρτέτο εγχόρδων σε σολ ελάσσονα, Op. 10 Debussy

Χώρος διεξαγωγής: Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιάννης Αγρανιώτης, Francis Kefford

Συμμετέχοντες Μουσικοί:

Βιολί: Bogdan Bozovic, Sini Simonen, Γιάννης Αγρανιώτης

Βιόλα: Francis Kefford

Tσέλο: Julian Arp, Leo Schmidt

Πιάνο: Noam Greeenberg

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

ΠΛΗΡΕΣ ΠΑΚΕΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ: 40 ευρώ

ΥΔΡΑ/ΣΠΕΤΣΕΣ: 10 ευρώ (standard) – 25 ευρώ (premium)

ΠΟΡΟΣ / ΜΕΘΑΝΑ : 10 ευρώ (standard)

ΓΑΛΑΤΑΣ: είσοδος με προαιρετική συμμετοχή

Παιδιά: είσοδος ελεύθερη

Κάνετε προκάτηση των εισιτηρίων σας και αγοράστε τα εκπτωτικά φεστιβαλικά πακέτα εισιτηρίων στη σελίδα www.saronicfestival.com/el/book-tickets/

Ακουλουθήστε το Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού

Η ιστοσελίδα μας: www.saronicfestival.com

Η σελίδα μας στο facebook: facebook.com/SaronicFestival

Ακολουθήστε μας στο twitter: twitter.com/SaronicFestival

Ακολουθήστε μας στο Instagram: instagram.com/saronicfestival

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

Καμαρώνουμε τους μικρούς, καμαρώνουμε και τους μεγάλους. Η Ροδούλα Σταθάκη-Κούμαρη, απόφοιτος του Πολέμου, λαογράφος με σημαντικό συγγραφικό έργο εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο:“Η Εστία Άγιος Νικόλαος στο Γαλαξείδι – 25 χρόνια δημιουργίας 1992-2017”. Πρόκειται για ένα Λεύκωμα αφιερωμένο στο έργο των Doris και Kurt Eisenheimer που ίδρυσαν την Εστία.

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου Παρισιού (CCHEL), που σκοπός του είναι η διάδοση και προώθηση του Ελληνικού Πολιτισμού, αρχαίου και σύγχρονου, ένα αντικείμενο δύσκολο, όσο και συναρπαστικό, στο γαλλόφωνο κοινό αρχικά και αργότερα και αλλού. Αυτές τις μέρες το CCHEL δίνεται μία μάχη να συγκεντρωθούν χρήματα για την πολιτιστική αναβίωση που έχει σαν σκοπό να βάλει την Σαμοθράκη στον χάρτη με τους καλύτερους οικοτουριστικούς προορισμούς. Ο καθένας μας καλείται να προσφέρει 10 μόνον ευρώ μέσα στην εβδομάδα αυτή, μέχρι τις 18 Ιουλίου (!).

Όταν το Μουσείο του Λούβρου ξεκίνησε την συντήρηση του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης που βρίσκεται εκεί, το Centre Culturel Hellénique CCHEL, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ), ο Δήμος Σαμοθράκης και τοπικοί σύλλογοι της Σαμοθράκης, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να συνδέσουν ξανά την επιβλητική, πασίγνωστη φιγούρα της Νίκης με τον τόπο καταγωγής της.

Τα Μονοπάτια Πολιτισμού της ΕΛΛΕΤ, ένα πρόγραμμα πολιτιστικής αναβίωσης, που πραγματοποιείται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, θα αποκαταστήσουν τα ιστορικά μονοπάτια του νησιού ανάμεσα σε καταρράκτες, φυσικές πισίνες (βάθρες), πλατάνια, κορυφογραμμές, πύργους, αρχαίες και βυζαντινές τοποθεσίες, αναδεικνύοντας μερικούς από τους λόγους που αυτός ο τόπος παραμένει για χιλιάδες χρόνια μοναδικός.

Με την καμπάνια πληθοπορισμού (crowdfunding), με τίτλο Samothrace | Walk with me, συμβάλλουμε στη χρηματοδότηση αυτού του φιλόδοξου έργου μακράς πνοής, που στοχεύει να βάλει την όμορφη Σαμοθράκη στον χάρτη με τους καλύτερους οικοτουριστικούς προορισμούς.

Στη μακραίωνη ιστορία της η Σαμοθράκη υπήρξε πόλος έλξης σημαντικών ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως ο Φίλιππος Β’, η Ολυμπιάδα και η Αρσινόη Β’ και τα Καβείρια Μυστήρια που τελούνταν στο Ιερό των Μεγάλων Θεών, την είχαν καταστήσει ένα πολυπολιτισμικό και σημαντικό τόπο. Σήμερα η ιστορία της, μαζί με τη σπάνια φυσική ομορφιά, τις ειδυλλιακές βάθρες, τις θερμές πηγές και τους αμέτρητους καταρράκτες της, παραμένει ένας προορισμός ιδανικός για hiking, trekking, canyoning, ελκυστικός στο διεθνή τουρισμό, ιδιαίτερα σε εκείνους που αγαπούν την ζωή μέσα στη φύση και την περιπέτεια.

Καλούμε όλους όσοι αγαπούν τη Σαμοθράκη, αλλά και τις προκλήσεις να αναλάβουν δράση! Μια μικρή συνεισφορά από πολλούς μπορεί να κάνει τη διαφορά για ένα τόσο μικρό και μοναδικό τόπο.

Ελπίζουμε στην στήριξή σας για την επιτυχία αυτής της όμορφης προσπάθειας που σκοπό έχει να βάλουμε την όμορφη Σαμοθράκη στον χάρτη με τους καλύτερους οικοτουριστικούς προορισμούς.

Περισσότερα…

Στο θέατρο Χυτήριο (Ιερά Οδός 44, Κεραμεικός, τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3412313) παρουσιάζεται τη Δευτέρα 16 Ιουλίου η μουσική βραδιά “Το πάθος του Τάνγκο και VOCAL CHEESE” στην οποία συμμετέχει η μουσικός και ηθοποιός Βίκυ Παπαηλιού (κόρη του αποφοίτου μας Κώστα Παπαηλιού και της εκδότριας Μ. Παρισιάνου). Συγκεκριμένα:

Το Duo VOCAL CHEESE αποτελείται από τις ηθοποιούς και μουσικούς Mia Mohr (Ελβετία/Χιλή) και Βίκυ Παπαηλιού (Ελβετία/Ελλάδα).Η μικτή καταγωγή των δύο μουσικών τις οδηγεί από το δημοτικό ελβετικό τραγούδι (Swiss Yodel) και σε άλλα μουσικά εδάφη.

Με ιδιαίτερη αδυναμία στα μεσογειακά ηχοχρώματα και στις ευφάνταστες διασκευές, η συνοχή του ρεπερτορίου διατηρείται από τη φωνητική συνέργεια του διδύμου.Το Duo VOCAL CHEESE σάς πηγαίνει ένα μουσικό ταξίδι πέρα από τα όρια του χρόνου και του χώρου.Το πάθος του Τάνγκο.

Ο σύγχρονος καλλιτέχνης Elvio Avila (Αργεντινή/Χιλή) αναμειγνύει στο έργο του “το πάθος και το δράμα” του αργεντίνικου τάνγκο χρησιμοποιώντας τη χορογραφία, το τραγούδι και μελαγχολικά κείμενα. Παρουσιάζει την προσωπική του άποψη πάνω στο παραδοσιακό τάνγκο του Μπουένος Άιρες, που έχει κατακτήσει τις σημαντικότερες πρωτεύουσες του κόσμου, με τρόπο σύντομο και σύχρονο.

Χυτήριο, Σημείο Πολιτισμού Theatre / Art Cafe, Δευτέρα 16 Ιουλίου, Ώρα 22:00, Είσοδος 5 €

Η Γερμανική Σχολή Αθηνών (DSA) και ο Σύλλογος Αποφοίτων της DSA προσκαλούν την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 19:00 στην παρουσίαση της γερμανικής μετάφρασης επιλεγμένων διηγημάτων του Θανάση Βαλτινού με τίτλο «Abstieg, Flussaufwärts».

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων της DSA.

Ο απόφοιτος Dr. U.-D. Klemm και η κ. Andrea Schellinger παρουσιάζουν μαζί με τον συγγραφέα κ. Θανάση Βαλτινό το έργο «Abstieg, Flussaufwärts» και συζητούν για τις σχέσεις Γερμανίας και Ελλάδας.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο απόφοιτος της DSA κ. Κώστας Καλφόπουλος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη γερμανική γλώσσα με ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική γλώσσα.

Με φόντο την εκδήλωση του Σαββάτου 30.6 έρχονται φωτογραφίες, κυρίως του ’88 που έχει κινητοποιηθεί για reunion, αλλά και άλλων:

1988…

1977…

1974…

1972…

Η τάξη του 1972 ξανασυναντήθηκε μετά από 46 χρόνια, αλλά έδωσε και ραντεβού για το Σάββατο 30 Ιουνίου στην εκδήλωση των καθηγητών. Μία πρώτη γεύση αυτής της συνεύρεσης είναι η διπλή φωτογραφία όπου φαίνονται από αριστερά προς δεξιά:Χ.Ιωαννίδης, Σοφίκα Ελευθερουδάκη, Πέτρος Πετρακόπουλος, Λ.Σοφιανοπούλου, Γιάννης Μακαρέζος, Ν.Ιορδανίδου, Β.Γκιώνη, Δημήτρης Κρασόπουλος & Παναγιώτης Κοντογιάννης

Σήμερα 28 Ιουνίου 2018 κυκλοφορεί ένα έκτακτο τεύχος του montags. Πολλοί θεωρούν ότι αυτό γίνεται για να υπενθυμίσει την εκδήλωση “Οι καθηγητές ξανάρχονται”, που γίνεται μεθαύριο 30 Ιουνίου στο σχολείο. Λάθος! Το τεύχος κυκλοφορεί σήμερα για να αποχαιρετήσει δύο εξαίρετους φίλους, καθηγητές, καλαμπουρτζήδες, με μεταπτυχιακά στο ανέκδοτο: τον Στέλιο Παπαπέτρου και τον Αλέξανδρο Έξαρχο. Ο πρώτος είναι απόφοιτος και έχουμε ράμματα για τη γούνα του από αρχαιοτάτων χρόνων, τον δεύτερο, τον γνωρίσαμε το 1988, πριν από τριάντα χρόνια, όταν εμφανίστηκε στο σχολείο ως καθηγητής.

Δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβουμε τα “καλά λόγια” που συνηθίζουν να εκφωνούν από άμβωνος οι ρήτορες. Τουναντίον, θα δημοσιεύσουμε δύο φωτογραφίες που τα λένε όλα:

Απόκριες του 2016. Είναι αδύνατον να αναγνωρίσει κανείς κάποιον. Η λεζάντα που συνόδευσε την ανάρτηση στο facebook τα λέει όλα: “καλά όλοι οι άλλοι, αλλά ποιός …ανόητος ντύθηκε Παπαπέτρου;”

“Ο κύκλος με την κιμωλία” του Bertold Brecht στην Aula το 2006. Βρέθηκαν μαζί ο Στέλιος Παπαπέτρου σαν σκηνοθέτης και ηθοποιός και ο Αλέξανδρος Έξαρχος, που …κρύβεται στο βαρέλι.

Δεν νομίζουμε ότι υπήρχε ωραιότερη πλάκα που θα μπορούσε να έχει κάνει ο ένας στον άλλο, κάτι άλλωστε που έχει εγγράφως παραδεχθεί και ο “εμβαπτισμένος”.

Για να το σοβαρέψουμε, η μοναδική αυτή παράσταση ανέβασε στο σανίδι και την Λήνα Ψυχογιού, και την Ανθή Φουντά, και την Κατερίνα Μαούτσου και βέβαια πολλές και πολλούς άλλους.