Η Γερμανική Σχολή Αθηνών ζητά να καλύψει από τον Σεπτέμβριο 2018 την θέση ενός Φυσικού / Βιολόγου. Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι και ενδιαφερόμενες όπως καταθέσουν μέχρι τις 20.4.2018 στα γερμανικά.
Ο Σύλλογος Γονέωνδιοργανώνει μία στην εκδήλωσημε θέμα:“Σπουδές στο Εξωτερικό”την Κυριακή 1 Απριλίου 2018 στις09:45 στην αίθουσα εκδηλώσεωντης Γερμανικής Σχολής Αθηνών.Γονείς και φοιτητές,θα μοιραστούν μαζί με τους παρευρισκομένους την εμπειρία της μετεγκατάστασηςκαι της ζωής σε μια ξένη χώρα.
Η εταιρεία RED LINE PRODUCTIONS με αντικείμενο την παραγωγή οπτικοακουστικών έργων, έχει αναλάβει την υλοποίηση της νέας κωμωδίας σε σενάριο και σκηνοθεσία ΝΙΚΟΥ ΖΑΠΑΤΙΝΑ με τίτλο «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΟΝΑ». Η ταινία διανέμεται από την ODEON σε Ελλάδα και Κύπρο και βγαίνει στις Αθηναϊκές αίθουσες στα μέσα Δεκεμβρίου 2018. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν οι: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Λευτέρης Ελευθερίου, Δήμητρα Παπαδέα (DEMY), η Κατερίνα Παπουτσάκη, και πλαισιώνονται από μια πλειάδα γνωστών ηθοποιών.Για τις ανάγκες αυτής της παραγωγής ζητείται νεαρός ηθοποιός που να ξέρει πολύ καλά Γερμανικά.
Στο σενάριο ο Άλεξ είναι ένας νεαρός Γερμανός μεταξύ 21 με 25 χρονών. Βάση του σεναρίου μιλάει πολύ καλά Γερμανικά και σπαστά Ελληνικά και έχει Γερμανικά χαρακτηριστικά. Είναι συμπαθητικός και ευγενικός νέος. Είναι τυπικός και συγκροτημένος έχει αξιοπιστία, δίνει προτεραιότητα στη λογική έναντι των συναισθημάτων, νηφαλιότητα και αγάπη στην τάξη.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με τον Σύλλογο Αποφοίτων.
Συναυλία θρησκευτικής μουσικής για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο, με έργα προσανατολισμένα στην περίοδο του Πάσχα, στη Γερμανική Εκκλησία Αθηνών, το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 20:00, υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και του Συλλόγου Αποφοίτων Γερμανικής Σχολής Αθηνών.
Η μεγαλοπρέπεια του Μπαρόκ, ο συναισθηματισμός του Ρομαντισμού και η αναζήτηση του Spiritual είναι τα διακριτικά στοιχεία της συναυλίας στην οποία θα παρουσιαστούν αποσπάσματα από Ορατόρια με θέμα τα Πάθη, καθώς και έργα φωνητικής μουσικής θρησκευτικού χαρακτήρα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
1) Johann Pachelbel (1653-1706)
Da Jesus an dem Kreuze stand, για εκκλησιαστικό όργανο
2) Henry Purcell (1659-1695)
Vouchsafe o Lord (από το Te Deum and Jubilate Deo), για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
3) Dietrich Buxtehude (1637-1707)
Canzonetta σε μι ελάσσονα, BuxWV 169, για εκκλησιαστικό όργανο
4) Johann Sebastian Bach (1685-1750)
Erbarme dich mein Gott (άρια από το Ορατόριο «Κατά Ματθαίον Πάθη», BWV 244), για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
5) Johann Sebastian Bach (1685-1750)
O Mensch, bewein’ dein Sünde groß, BWV 622 (Χορικό Πρελούδιο), για εκκλησιαστικό όργανο
6) Johann Sebastian Bach (1685-1750)
Es ist vollbracht (άρια από το Ορατόριο «Κατά Ιωάννη Πάθη», BWV 245), για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
7) Felix Mendelssohn Bartholdy (1809-1847)
O rest in the Lord (άρια από το Ορατόριο «Ηλίας»), για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
8) Albert Ketelbey (1875-1959)
Andante Serioso – A Lenten Meditation, για εκκλησιαστικό όργανο
9) Antonín Dvořák (1841-1904)
Inflammatus et accensus (άρια από το Stabat Mater), για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
10) Sir John Stainer (1840-1901)
Improptu, για εκκλησιαστικό όργανο
11) Spiritual
Wade in the water, για μέτζο-σοπράνο
12) Spiritual
Deep river, για εκκλησιαστικό όργανο
13) Spiritual
Amazing Grace, για μέτζο-σοπράνο
14) Spiritual
Kumbaya my Lord, για εκκλησιαστικό όργανο
15) Albert Hay Malotte (1895-1964)
The Lord’s Prayer, για μέτζο-σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο
Συντελεστές:
Ιωάννα-Βασιλική Κοράκη, μέτζο-σοπράνο
Χρήστος Παρασκευόπουλος, εκκλησιαστικό όργανο
Σάββατο, 31 Μαρτίου 2018, 20:00
Γερμανική Εκκλησία Αθηνών, Σίνα 68, 10672
Διάρκεια: 70′ με διάλειμμα
Γενική είσοδος: 10€, 8€ (Παιδικό, Φοιτητικό, Ανέργων, ΑΜΕΑ)
Τηλ. Κρατήσεων: 2106755226
Προπώληση Εισιτηρίων:
www.viva.gr/tickets/music/germaniki-ekklisia/en-fones-asmaton
Υπό την Αιγίδα:
Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων
Συλλόγου Αποφοίτων Γερμανικής Σχολής Αθηνών
Χορηγοί Επικοινωνίας:
Artcore Magazine ǀ Art and Press ǀ Artic ǀ Athens Photo News ǀ City in Action ǀ E-agenda ǀ Lavart ǀ Radio Alchemy ǀ Sigma Media Group ǀ Sin Radio ǀ Street Radio ǀ Travel4Kids ǀ Βορεινή ǀ Γέφυρα ǀ Τρίτο Κουδούνι
Διοργάνωση: ΩΡΙΩΝ ΑΜΚΕ
www.orionproductions.gr
www.facebook.com/OrionArtsProductions
www.facebook.com/events/197850227645134
Γερμανική Εκκλησία Αθηνών
Χώρος διοργάνωσης συναυλιών, με υψηλές προδιαγραφές, στον οποίο παρουσιάζεται πληθώρα μουσικών εκδηλώσεων. Το αρχιτεκτονικό στυλ του Bauhaus, πάνω στο οποίο είναι χτισμένος ο ναός με ύψος άνω των 10 μέτρων, καθώς και οι επιφάνειες όπου δεν έχουν στοιχεία που εμποδίζουν την αντήχηση στο χώρο, δίνουν ένα ιδιαίτερο χάρισμα στον ήχο προσφέροντας μοναδική ακουστική εμπειρία στο φιλοθεάμον κοινό. Η εκκλησία διαθέτει το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό όργανο σε ναό στην Αθήνα. Κατασκευάστηκε το 1933 από το διάσημο γερμανικό εργοστάσιο Steinmeyer και διαθέτει εξαιρετική ποιότητα ήχου.
Ο Τραμπ και το μέλλον της Αμερικάνικης Δύναμης θα είναι το θέμα της εκδήλωσης που παρουσιάζει το Hellenic Observatory (Ελληνικό Παρατηρητήριο) σε συνεργασία με τον Ελληνικό Σύλλογο Αποφοίτων του London School of Economics and Political Science και με την υποστήριξη του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών
Στη δεύτερη σε σειρά διάλεξη που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018, στις 7 το βράδυ στο αμφιθέατρο του ΕΒΕΑ, ο Peter Trubowitz, Πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Διευθυντής του Αμερικανικού Κέντρου, LSE, θα αναλύσει την εξωτερική πολιτική του Donald Trump και θα υποστηρίξει πως η εξωτερική πολιτική του Trump είναι ενδεικτική της αυξανόμενης λαϊκής αντίδρασης στις ΗΠΑ έναντι των μακροχρόνιων φιλελεύθερων διεθνιστικών πολιτικών και πρακτικών. Ο καθηγητής Trubowitz θα αναλύσει επίσης τις ρίζες αυτής της αντίδρασης και θα εξετάσει τις επιπτώσεις της στο μέλλον της αμερικανικής δύναμης και της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης.
Τη συζήτηση συντονίζει ο Σπύρος Οικονομίδης, Διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου και Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, LSE και σχολιάζει ο Δημήτρης Καιρίδης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η εκδήλωση εντάσσεται στη σειρά διαλέξεων που διοργανώνει το Hellenic Observatory (Ελληνικό Παρατηρητήριο), με στόχο την προώθηση του διαλόγου πάνω σε μείζονος σημασία ζητήματα της πολιτικής και οικονομικής επικαιρότητας
Η διάλεξη θα γίνει στην αγγλική γλώσσα με ταυτόχρονη μετάφραση. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Την Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018 ξεκινάει ο πρώτος κύκλος συναυλιών της Ορχήστρας ACADEMICA με το τίτλο “Η ορχήστρα ACADEMICA” ταξιδεύει στην Αττική. Ο κύκλος περιλαμβάνει τέσσερεις συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν:
30/03/2018 στην Αίθουσα “Άρης Γαρουφαλλής” του Ωδείου Αθηνών
01/04/2018 στο Θέατρο Πολιτών στο Περιστέρι
12/04/2018 στο Πολιτιστικό Κέντρο Κερατέας
Πρωταπριλιά, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΙ…
Μικρή ανάβαση ως 300 μ. Διάρκεια ως 4 ώρες
Υποδεχόμαστε την άνοιξη!
Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com
Tηλ. ανάγκης 6944 34 25 45
Πεζοπορικά Τάσος Καβαδέλλας DSA’71
Το τμήμα των Γαλλικών των τμημάτων 12d/e προσκαλεί στην μουσική παράσταση «La grande Mademoiselle – La vie de Coco Chanel»,η οποία ανεβαίνει υπό τη διεύθυνση της Dr. Marianne Danner την Πέμπτη 19 Απριλίου και την Παρασκευή 20 Απριλίου 2018 στις 20:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών.
Η πολυτάραχη βιογραφία μιας από τις πλέον διάσημες Γαλλίδες, της σχεδιάστριας μόδας Gabrielle „Coco” Chanel, η ζωή της οποίας χαρακτηρίστηκε από έντονες διακυμάνσεις με πολλές θετικές αλλά και αρνητικές στιγμές, θα παρουσιαστεί με τη συνοδεία σύγχρονων γαλλικών μουσικών έργων που θα μεταφέρουν το θεατή στη λαμπρή δεκαετία του 1920.
Η προσφορά της και η επαναστατική της επιρροή στον κόσμο της μόδας παρουσιάζονται μέσα από κείμενα που συνέταξαν οι μαθητές στη γερμανική και στη γαλλική γλώσσα· αφηγούνται τη συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας η οποία παρά τις πολλές δυσκολίες βίωσε τη μεγάλη επιτυχία.
Η είσοδος είναι ελεύθερη. Ωστόσο οι θεατές παρακαλούνται να προσέλθουν με κομψό ένδυμα, ακόμα και του ίδιου του οίκου Chanel. Επιπλέον θα συγκεντρωθούν χρηματικές δωρεές για την ενίσχυση των φιλανθρωπικών δράσεων και της πενθήμερης εκδρομής της 12ης τάξης.
Nous vous attendons!
Η Μαρία Χρηστέα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στην Staatliche Hochschule für Bildende Künste στο Βερολίνο (1968-1975). Έχει κάνει οκτώ ατομικές παρουσιάσεις της δουλειάς της και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος της εικαστικής ομάδας Indoors Plus. Η δουλειά της περιλαμβάνει ζωγραφική, βίντεο, κατασκευές, φωτογραφία, και η παρουσίαση του έργου της είναι συνήθως εγκαταστάσεις. Έργα της βρίσκονται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδας και σε ιδιωτικές συλλογές.
Η Κορίννα Κουτούζη γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα και μετά πήγε στην Γερμανία. Σπούδασε χορό στο Παρίσι και Ιστορία της Τέχνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρακολουθώντας συγχρόνως μαθήματα κατασκευής κοσμημάτων. Στη Ρώμη δούλεψε ως βοηθός γλύπτη. Με την επιστροφή της στην Αθήνα το 1976 αφοσιώθηκε επαγγελματικά στον σχεδιασμό και τη δημιουργία δικών της κοσμημάτων και αντικειμένων. Μαζί με φίλους καλλιτέχνες από διάφορους κλάδους ιδρύσε την ομάδα ΑΦΗ και έναν χώρο με πολλαπλές δράσεις για την διάδοση και καταξίωση της χειροποίητης δημιουργίας στην Ελλάδα. Τρεις ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές στην Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Ιαπωνία, Γερμανία και Βέλγιο. Σφυρηλατεί το στρογγυλό σύρμα στο αμόνι για να του δώσει τη μορφή που θέλει. Η επαναφορά που αποκτά το μέταλλο με το σφυρηλάτημα επιτρέπει να αφαιρέθούν όπου γίνεται τα πρόσθετα συστήματα ανάρτησης, κλεισίματος και ασφάλειας, ώστε να αναλάβει το ίδιο το σχέδιο αυτό το ρόλο. Αν το μέταλλο αντισταθεί, αναγκάζεται να τροποποιήσει το αρχικό σχέδιο. Από αυτή την έντονη αμφίδρομη σχέση γεννιούνται τα κοσμήματα και αντικείμενά της.
Από τον Δρ.Αθανάσιο Γραμμένο, υπέυθυνο του ΙδρύματοςFriedrich-Naumann-Stiftung für die Freiheit, λάβαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Griechenland und die Türkei sind keine gewöhnlichen Nachbarn. Geschichte und Politik verwickeln sie in einen fortdauernden Wettbewerb und erneuern auf zynische Weise die Erzählungen von Thucydides und Clausewitz. Die Rivalität datiert bis ins 14. Jahrhundert zurück, als das Ottomanische Reich erstmals Byzanz bedrohte. Heute alarmiert der schwelende Konflikt Brüssel und Washington.
Δείτε το άρθρο:Muskelspiele im östlichen Mittelmeer…
Με μεγάλη μας χαρά εντοπίσαμε τα ονόματα της Κυριακής Γονή (00), του Αλέξανδρου Κακλαμάνου (99) και της Μαλβίνας Παναγιωτίδη (03) ανάμεσα σε αυτά των υποτρόφων του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Τον Αλέξανδρο μάλιστα τον εντόπισε η Αγγελική Κανελλακοπούλου, που γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά τα των αποφοίτων και ο Αλέξανδρος μας “κάρφωσε” και την Μαλβίνα. Πρόκειται για το 1ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών του ΙΣΝ FELLOWS Μάρτιος – Σεπτέμβριος 2018. Περισσότερα…
Μια συναυλία με άριες και τραγούδια των Βέρντι, Βάγκνερ,Μπραμς, Σούμπερτ, Γιαννίδη, Σαμάρα,Θεοδωράκη κ.α., σε μεταγραφή για βιολοντσέλο, το όργανο που πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλο το ηχόχρωμα της ανθρώπινης φωνής.
Ερμηνεύουν η τσελίστρια Αμαλία Γιαννοπούλου και ο πιανίστας Δημήτρης Γιάκας.
Σάββατο 24/3/18 –Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο, Ελευθερίου Βενιζέλου 17 και Βασιλέως Κωνσταντίνου, Μαρούσι, κοντά στον ΗΣΑΠ.
Έναρξη: 21.00 –Είσοδος: 10 ευρώ –Πληροφορίες – κρατήσεις: 2106817042
Με αφορμή την προβολή του ντοκυμαντέρΑπό την Αφρική με αγάπη – Ελληνοαιθιοπικάμίλησε η Χριστίνα Βάζου στην ΕΡΤ3 την Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018. Δείτε την εκπομπή όπου η ΧΒ εμφανίζεται σε timecode 2:40…
Το πρόγραμμα των διαλέξεων Α’ εξαμήνου 2018 στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθήνας συνεχίζεται την Τετάρτη 28 Μαρτίου, με θέμα: “Die homerische Urodyssee im Spätwerk Wilhelm Dörpfelds” και με ομιλήτρια την πανεπιστημιακό Mira Weidhaas (Universität Wuppertal).Φειδίου 1, τηλ. 210 330 7400Αίθουσα διαλέξεων Β’ ορόφου. Ώρα έναρξης 18.00.
Η MÄRZBÜHNE και το βιβλιοπωλείο NOTOS PLUS BUCHHANDLUNG έχουν την χαρά να ξαναπαρουσιάσουν τα έργα:
· ” Ιστορίες του κ. Κόυνερ” του Μπ. Μπρεχτ και · “Φόβος” του Στ. Τσβάιγκ
αυτή τη φορά φιλοξενούμενοι στο Κουκλοθέατρο «Μαιρηβή» στου Ψυρρή.
Ώρες και μέρες παραστάσεων:
– Ιστορίες του κ. Κόυνερ, Μπ. Μπρεχτ: Κυριακή 18 Μαρτίου 2018 στις 18:30
– Φόβος, Στ. Τσβάιγκ: Κυριακή 25 Μαρτίου 2018 στις 20:00
Διεύθυνση: Κουκλοθέατρο «Μαιρηβή», Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή.
Περισσότερες πληροφορίες για τα έργα και την κράτηση θέσεων…
Από την Κατρίνα Αρβανιτάκη, απόφοιτο του 1975 λάβαμε μία πρόσκληση:
«το ΕΓΩ και το ΑΛΛΟ: μια εκπομπή για την Αποδοχή και για τον πλούτο της Διαφορετικότητας» στο www.portokaliradio.gr
Είναι άραγε η σχολική διαμεσολάβηση απλά ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού; Ή μήπως η επίδρασή της απλώνεται και σ’ άλλα απρόσμενα πεδία; Περιορίζει δυνητικά τη βία στο σχολείο ή μήπως επιδρά και πολύπλευρα στους ανθρώπους που εμπλέκονται στη σχολική κοινότητα, στις σχέσεις μεταξύ τους αλλά και με το ευρύτερο περιβάλλον; Ίσως και στην αυτογνωσία…;
Κάποια απ’ αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσουμε ν’ ανοίξουμε στην εκπομπή της Πέμπτης 15 Μάρτη, ώρα 19:00. Στην παρέα μας θα έχουμε τη Βίλμα Μενίκη-εκπαιδευτικό, έμπειρη διαμεσολαβήτρια και επιμορφώτρια εκπαιδευτικών, καθώς και συντονίστρια του δικτύου για τη σχολική διαμεσολάβηση.
Με πρωτοβουλία των Εκδόσεων ΚΕΡΚΥΡΑ – economia Publishing, οργανώθηκε στα πλαίσια της μεγάλης έκθεσης της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων «160 χρόνια Μade in Greece. Βιομηχανία, πρωτοπορία, καινοτομία» μια ευρύτερη συζήτηση μεταξύ ανθρώπων που είχαν και έχουν άμεσο λόγο για την πορεία της βιομηχανίας στην Ελλάδα. Στην συζήτηση με θέμα «Ελληνική Βιομηχανία: Αλήθειες & Μύθοι» που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 13 Μαρτίου 2018 στο ΙΝΝΟVATHENS powered by Samsung επιχειρήθηκε να συνδεθεί το χθες με το σήμερα της βιομηχανίας και – με βάση τα διδάγματα από τα προβλήματα του παρελθόντος, αλλά και την ανάλυση της ταχύτατης αλλαγής που συντελείται στην οικονομία στα χρόνια μας – να αναζητηθούν οι κατευθύνσεις πορείας της Ελληνικής βιομηχανίας προς το αύριο.
Ο Πρόεδρος του ΣΕΒ Θόδωρος Φέσσας, οι Πρόεδροι Περιφερειακών Συνδέσμων – Βορείου Ελλάδας Αθανάσιος Σαββάκης, Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος Ελένη Κολιοπούλου, Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδος Κλεομένης Μπάρλος, ο Πρόεδρος της «Ελληνικά Πετρέλαια» Στάθης Τσοτσορός, ο Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ Νίκος Βέττας, η Αναπλ. Καθηγήτρια Οικονομικής Ιστορίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Ιωάννα Πεπελάση και οι μεγάλοι της παραδοσιακής δομής της χώρας Ιάσων Στράτος, Ανδρέας Κανελλόπουλος, Στέλιος Αργυρός και Γεώργιος Τσάτσος προσέγγισαν το φαινόμενο της βιομηχανίας από διάφορες κατευθύνσεις. Για να καταλήξουν στην αναζήτηση της συνέχισης της βιομηχανικής παράδοσης ως δυναμικής ανταπόκρισης στις ανάγκες της Ελληνικής οικονομίας του σήμερα και στις δυνατότητες αύξησης της Ελληνικής παραγωγής.
Για τον Θόδωρο Φέσσα, με δεδομένη την σταθερή πρόσδεση της Ελληνικής οικονομίας στην Ευρώπη, πρέπει να παρατηρηθεί ότι, σήμερα, «η βιομηχανική πολιτική ξαναμπαίνει στο προσκήνιο των πολιτικών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο». Η βιομηχανία δημιουργεί σταθερές, υψηλού τεχνολογικού περιεχομένου και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, πολλαπλασιάζει τις δεξιότητες, ενώ «υποχρεώνει» σε αναζήτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας. Οι επιχειρήσεις του κλάδου βρέθηκαν πολλές φορές υπό πίεση στα μεταπολεμικά χρόνια – όμως όσες άντεξαν, βγήκαν πιο δυνατές.
Ο Θαν. Σαββάκης περιέγραψε τις ιδιαίτερες προκλήσεις που έζησε ο κλάδος στην Βόρεια Ελλάδα, όπου όντως υπήρξε ένα κύμα «μετανάστευσης» μονάδων προς Βορρά σε αναζήτηση της «επιβίωσης μέσω χαμηλότερου παραγωγικού κόστους (ιδίως σε βιοτεχνίες και μονάδες εντάσεως εργασίας)», όμως και η στροφή των ματιών τους προς την Κεντρική Ευρώπη και η συνειδητοποίηση των ευκαιριών που ανοίγει ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός «έκανε τις επιχειρήσεις να μάθουν τον ανταγωνισμό». Ετσι, από τα πετρέλαια μέχρι τον αγροδιατροφικό τομέα, από τα δομικά υλικά και το κατεργασμένο αλουμίνιο μέχρι τους ανελκυστήρες (3 από τις 5 μονάδες-leader Ευρωπαϊκού επιπέδου βρίσκονται στο Κιλκίς), μια νέα φάση έχει ανοίξει στην Βόρεια Ελλάδα.
Ο Στάθης Τσοτσορός, με την εμπειρία του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων της δεκαετίας του ΄80, αλλά τώρα στο τιμόνι των ΕΛΠΕ, αναφέρθηκε στην «ενσωμάτωση της ιδέας του ισχυρού προστατευτισμού», που γι’ αυτόν υπήρξε η κύρια αιτία της αποβιομηχάνισης μαζί όμως και με το βάρος του υψηλού δανεισμού στην εποχή εκείνη. Στην τωρινή φάση, «η αναζήτηση της εξωστρέφειας μέσω του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού είναι μονόδρομος για τις επιχειρήσεις», ενώ ο περιορισμός της εσωτερικής αγοράς τις υποχρεώνει στην προσαρμογή στις ανταγωνιστικές συνθήκες της παγκόσμιας αγοράς.
Ο Νίκος Βέττας, ως ΙΟΒΕ, αφού εξήγησε το πώς η «βιομηχανία βρίσκεται σήμερα για μιαν ακόμη φορά σε ένα σημείο καμπής» και αντιμέτωπη με «το μείζον θέμα της ελληνικής οικονομίας: «θα τρέξουν οι επενδύσεις;»», κατέγραψε την ανθεκτικότητα που έδειξε ως κλάδος κατά την κρίση, καθώς κράτησε καλύτερα και σε επίπεδο απασχόλησης και ως καινοτομία και ως επίπεδο επενδύσεων. Όμως τώρα χρειάζεται με κάθε τρόπο να αναβαθμίσει την ενσωμάτωση τεχνολογίας, έρευνας και ανάπτυξης και να εμπεδώσει την εξωστρέφειά της.
Η Ιωάννα Πεπελάση, μετά από κάποιες ιστορικές αναφορές στην «διστακτική εκβιομηχάνιση» των παλαιότερων φάσεων, που οδήγησε μετά την ένταξη στην ΕΟΚ σε αποβιομηχάνιση που επιταχύνθηκε (υπό συνθήκες «ιστορικού ελλείμματος στην καινοτομία» , αλλά και υψηλής μόχλευσης των επιχειρήσεων εκείνων που κατέληξαν με πρόβλημα), στράφηκε κυρίως στην σημερινή εμπειρία επιχειρήσεων. Που είτε στην μεταποίηση, είτε στους δημιουργικούς κλάδους/creative industries επιχειρούν αποσύνδεση από το παρελθόν. Με υψηλή τεχνολογία αιχμής, με αυτοχρηματοδότηση εν πολλοίς, σε προϊόντα που ξεκινούν από τον αγροδιατροφικό τομέα και φθάνουν στην μόδα, συστάδες από start-ups δημιουργούν «νέα εξωστρέφεια για την Ελλάδα».
Η Ελένη Κολιοπούλου επικέντρωσε την δική της εισήγηση στο πώς και στο παρελθόν διαδοχικές φάσεις καταστροφής δεν μπόρεσαν να εκτοπίσουν την Ελληνική βιομηχανία: «πάθος και μεράκι για την παραγωγή» ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν και κρατούν μιαν ευρύτατη γκάμμα κλάδων, ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας/οι εργαζόμενοι των βιομηχανικών μονάδων κατορθώνουν σταθερά να ενσωματώνουν καινοτομία μέσα από το επιχειρηματικό οικοσύστημα.
Ο Κλ. Μπάρλος εξήγησε με την ματιά του ερευνητή την πείρα του πώς το Πανεπιστήμιο δίστασε να εμπλακεί άμεσα με την παραγωγή από φόβο της αποτυχίας. Περιέγραψε όμως ένα αύριο «γενναίου καινούργιου κόσμου», όπου η τεχνολογία διεκδικεί δυναμικά να οδηγήσει την παραγωγή – και το πετυχαίνει όλο και περισσότερο.
Στην συνέχεια, τα μεγάλα ονόματα της παλιότερης βιομηχανίας κατέθεσαν πολλές, σημαντικές εμπειρίες.
Ο Ιάσων Στράτος, ως Πειραϊκή-Πατραϊκή, ανέτρεξε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια όπου – υπό συνθήκες απόλυτης σπάνιος πόρων και μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του Πολέμου/της Κατοχής, ξεκίνησε και πάλι η βιομηχανία. Ενώ η παλιά υφάντρια ήλεγχε 4 αργαλειούς (άλλους τόσους ο κομποδέτης), με τις τότε επενδύσεις πέρασαν στους 100 αργαλειούς! Μέσα σε λίγα χρόνια στήθηκαν νέες δομές παραγωγής, που έδωσαν στην οικονομία ρυθμούς ανάπτυξης 5% και 6% τον χρόνο. Μετά το ΄80, η στάση του Κράτους, οι αρνητικές νοοτροπίες, αλλά και η υπερχρέωση -προς την οποία, πάλι, έσπρωχνε τις επιχειρήσει το Δημόσιο – οδήγησαν σε διαδικασία φθοράς.
Ο Ανδρέας Κανελλόπουλος, του Τιτάνα, πήγε ακόμη πιο πίσω, τότε που ο «Κύκλος της Ζυρίχης» από ανήσυχους νέους σπουδαστές, ξεκινούσε την τσιμεντοβιομηχανία. Και ενώ ήταν να γίνει μια ενιαία μονάδα, εσωτερικές διαφωνίες οδήγησαν σε διάσπαση – που, όμως, έδωσαν τις δυο μεγάλες επιχειρήσεις: Τιτάνα και ΑΓΕΤ/Ηρακλής. Επανέφερε την μνήμη των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, όταν στην Βόρεια Ελλάδα είχε ξεκινήσει η δημιουργία τσιμεντοβιομηχανίας και, για να πάνε τα μηχανήματα που ξεφορτώνονταν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης μερικά χιλιόμετρα παραπέρα, χρειάζονταν υποστηλώματα στις γέφυρες που δεν άντεχαν! Αναφέρθηκε και στο ζήτημα της υψηλής μόχλευσης των βιομηχανικών επιχειρήσεων, θυμίζοντας ότι το Κράτος είχε στρέψει εμφατικά προς τα εκεί τις βιομηχανίες. Τέλος, θύμισε το επεισόδιο με Κωνσταντίνο Καραμανλή που – επιλέγοντας την ένταξη στην
ΕΟΚ, πολιτικά – είχε πει το ιστορικό «Θα σας ρίξω στην θάλασσα, θα κολυμπήσετε» για να υπενθυμίσει πως ο τότε ΣΕΒ στήριξε την επιλογή εκείνη, παρά τα διαφαινόμενα προβλήματα.
Ο Στέλιος Αργυρός θύμισε ότι, παρά τα φαινόμενα υποχώρησης της βιομηχανίας/αποβιομηχάνισης, τα 80% των μονάδων που παρουσιάζονται στην Έκθεση συνεχίζουν να υπάρχουν. Γι’ αυτόν, μύθος είναι η αποφυγή του ρίσκου στην Ελλάδα: τα start-ups μέσα στην κρίση δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Αλήθεια είναι η επιφυλακτικότητα – αν μη εχθρότητα – με την οποία το Κράτος βλέπει την βιομηχανία. Αλήθεια είναι επίσης η εξαιρετική προσαρμοστικότητα του ανθρώπινου δυναμικού: ότι η ESSO Pappas είχε 17 μονάδες ανά τον κόσμο, ή η Siemens ταυτόσημα εργοστάσια στην Ευρώπη, οι Ελληνικές μονάδες σταθερά είχαν την καλύτερη παραγωγικότητα. Για τον Στ. Αργυρό, ζητήματα νοοτροπίας είναι εκείνα που χρειάζεται επειγόντως να διορθωθούν: προσοχή στον ανθρώπινο παράγοντα, συγκράτηση της σπατάλης για την γραφειοκρατία, «ανακάλυψη» της αξίας/της αριστείας. Και, ταυτόχρονα, αποδοχή της πειθαρχίας ως οργανωτικής αρετής.
Ο Γιώργος Τσάτσος, ως ΑΓΕΤ, έθεσε το γνώριμο ερώτημα: γιατί η Ελληνικήη ναυτιλία κατορθώνει και κεφάλαια να βρίσκει, και σε βίαιες κυκλικές αλλαγές να προσαρμόζεται; Γι αυτόν, η αλήθεια είναι δυσάρεστα απλή: «Η Ελλάδα δεν αγαπά την βιομηχανία». Θύμισε ότι, σε όλο το ξεκίνημα του Ελληνικού κινηματογράφου, στις ταινίες της Finos Films η φιγούρα «του βιομήχανου» είναι αντιπαθητική, ανάλγητη, εχθρική – «ώσπου έρχεται το καλό κορίτσι, η Βουγιουκλάκη, και σώζει την κατάσταση». Έδωσε επίσης το παράδειγμα όπου επί 4 χρόνια χρόνιζαν οι (135) άδειες για μια βιομηχανική μονάδα: «όταν το αποφάσισε ο Μητσοτάκης, σε τρεις μέρες δόθηκαν όλες οι άδειες». Το ζήτημα είναι «να ανακαλύψουν στο Κράτος, ότι τους συμφέρει η ανάπτυξη της βιομηχανίας».
Κλείνοντας την ημέρα, ο Θόδωρος Φέσσας έθεσε το ίδιο θέμα λίγο διαφορετικά: «πρέπει το Κράτος να ξεφύγει από την εσωστρέφεια, από την ανάγκη να ελέγχει τα πάντα». Και η ίδια η παραγωγή να συνειδητοποιήσει ότι μπήκαμε πλέον σε μια φάση μείξης βιομηχανίας και υπηρεσιών, με κοινό στοιχείο την τεχνολογία – και να ακολουθήσει, ή μάλλον να προπορευθεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Tης συζήτησης προηγήθηκε ξενάγηση στην έκθεση «160 χρόνια Μade in Greece. Βιομηχανία, πρωτοπορία, καινοτομία» από την κυρία Χριστίνα Αγριαντώνη, επιστημονική επιμελήτρια της έκθεσης.
Την Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018 έφυγε σε ηλικία 85 ετών ο Βασίλης Σακελλαράκης, ο Βασίλης των νιάτων μας, γυμναστής στη Σχολή από το 1964 μέχρι το 2000, όταν συνταξιοδοτήθηκε. Στην κηδεία του, που έγινε στο Α’ Νεκροταφείο δύο μέρες μετά, ήσαν πολλοί από τον χώρο του αθλητισμού, από σωματείο του τον Πανελλήνιο, από τον ΣΕΓΑΣ, που τον έζησαν σαν πρωταθλητή, σαν ρέκορντμαν, σαν Βαλκανιονίκη.
Ο Πέτρος Πετρακόπουλος τον αποχαιρέτησε από τον Σύλλογο Αποφοίτων θυμίζοντας ότι στα χρόνια της Μετσόβου πήγαινε τα παιδιά “απένταντι”, στον Πανελλήνιο με τα πόδια για να προπονηθούν. Ανάμεσα στους αποφοίτους που ήρθαν στην κηδεία ήταν και η Δέσποινα Γαντέ, η Τένια Παπαδάκη, ο Νικόλας Πεφάνης, ο Βαγγέλης Ραΐτσιος, η Μαριάννα Ευστρατίου, η Σοφίκα Ελευθερουδάκη, η Κατερίνα Αναστασοπούλου, ο Κώστας Γαλάνης.
Από την Γερμανική Σχολή ήρθαν οι γυμναστές Μιχάλης Πυθαρούλης και Κυριακή Λιάντη, όπως επίσης και ο Γιάννης Μυλωνάς από τους παλαιούς καθηγητές.
Ανάμεσα στα στεφάνια ήταν και αυτό του Συλλόγου και αυτό της Γερμανικής Σχολής.
Ο τομέας Εικαστικών της Γερμανικής Σχολής μας καλεί στην ετήσια έκθεση, πουπραγματοποιείται από 16.03 έως 31.05.2018 στο φουαγιέ της DSA.
Περισσότερο «Φαίνεσθαι» παρά «Είναι»«Ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί»
Οι καλλιτέχνες δεν είναι παρά απατεώνες, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν έναντρισδιάστατο χώρο σε μια δισδιάστατη επιφάνεια· δημιουργούν μια ψευδαίσθηση του χώρουκαι της πραγματικότητας, η οποία βασίζεται σε μια πλάνη. Στις εικαστικές τέχνες το «Είναι»και το «Φαίνεσθαι» ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικό θέμα.
Το εν λόγω ζήτημα απασχολεί τους καλλιτέχνες από την αρχαιότητα. Ανέκαθεν καταβάλουνπροσπάθεια να παραπλανήσουν τον άνθρωπο αναπαριστώντας με ακρίβεια και τελειότητατην πραγματικότητα. Το διαπιστώνει κανείς στα έργα trompe l’oeil –έργα τόσα ρεαλιστικάπου αποτελούν οφθαλμαπάτη– των μεγάλων Φλαμανδών ζωγράφων του 17ου αιώνα. Τοδιαπιστώνει επίσης σε όλες τις τάσεις ρεαλισμού στην τέχνη που ακολούθησαν, όπως γιαπαράδειγμα οι φιγούρες του Duane Hanson (20ος αιώνας) ή εκείνες του Ron Mueck (21οςαιώνας), ο σουρεαλισμός, τα έργα των υπερρεαλιστών τον 20ο αιώνα στην Αμερική ή ταέργα του Lucian Freud τον 21ο αιώνα. Από τον 17ο έως τον 21ο αιώνα αυτές οι μορφές τουρεαλισμού μάς παρουσιάζουν έναν κόσμο τόσο αληθινό που νομίζει κανείς ότι μπορεί νααπλώσει το χέρι του και να πιάσει τα αντικείμενα που απεικονίζονται. Και οι μορφές τωνDuane Hanson και Ron Mueck έχουν παραπλανήσει –περισσότερο από μια φορά–οποιονδήποτε τις αντικρίζει για πρώτη φορά.
«ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ ΠΑΡΑ ΕΙΝΑΙ» υπόσχονται και οι ταλαντούχοι πλαστογράφοιέργων τέχνης που αντιγράφουν τους μεγάλους καλλιτέχνες και παρουσιάζουν τα έργα αυτάως γνήσια. Στην προκειμένη περίπτωση η πλαστογραφία γίνεται με πολύ ταλέντο καικαλλιτεχνική γνώση. Ποιος μπορείς να αναρωτηθεί πλέον – «Είναι» ή «Φαίνεσθαι»; Η τέχνηείναι από μόνη της μια ψευδαίσθηση.
Η αντιστροφή αυτού του θέματος «ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ ΠΑΡΑ ΕΙΝΑΙ»πραγματεύεται αυτήν την απαίτηση της τέχνης για μια όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερηκαλλιτεχνική δημιουργία και εξετάζει τις προθέσεις της τέχνης. Είναι η απεικόνιση της
πραγματικότητας το μόνο σημαντικό για εμάς –και δε θα ήταν πιο εύκολο, σ’ αυτήν τηνπερίπτωση, να έβγαζε κανείς απλά μια φωτογραφία ενός αντικειμένου ή ενός ανθρώπου– ήαποσκοπεί η καλλιτεχνική δημιουργία σε κάτι παραπάνω; Μήπως εμείς απεικονίζουμε μετην τέχνη μας κάτι περισσότερο από την πραγματικότητα, όπως για παράδειγμασυναισθήματα, σκέψεις, συγκαλυμμένη και ανοιχτή κριτική, κ.λπ.;!
Με την τέχνη μας θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα. Γι’αυτόν τον λόγο η τέχνη είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα των επί μέρους στοιχείωνπου τη συνθέτουν, ή του πραγματικού κόσμου που απεικονίζει. Δεν είναι ο απλός καθρέπτηςτης πραγματικότητας, αλλά πετυχαίνει πολλά περισσότερα· μας μυεί σε μια νέα μορφή τηςπραγματικότητας.
Το όμορφο «Φαίνεσθαι» δεν είναι μόνο απατηλό, αλλά μπορεί να κάνει κάποιον καιευτυχισμένο…
«Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός»«Είναι όλα μόνο προσωπείο;»«Τα ρούχα κάνουν τον άνθρωπο.»«Τα φαινόμενα απατούν…»
