Την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017, ο απόφοιτός μας Θανάσης Απέργης θα δώσει διάλεξη στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο με θέμα «Παναγιώτης Σούρσος (1865 – 1929): Ο αφανής αρχιτέκτων του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών». Σημειώνεται ότι ο Παναγιώτης Σούρσος υπήρξε στενός συνεργάτης του Wilhelm Dörpfeld και η διάλεξη περιλαμβάνει σημαντικά στοιχεία για τον μεγάλο αρχαιολόγο – αρχιτέκτονα.

Φειδίου 1, ώρα έναρξης: 18.00, στην αίθουσα διαλέξεων στον 2ο όροφο. Περισσότερα…

Για 12η χρονιά, η απόφοιτός μας γνωστή πιανίστα Αλεξάνδρα Νομίδου διοργανώνει και έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση του φεστιβάλ “Γύρω από το πιάνο”, το οποίο επανέρχεται στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου με δυο συναυλίες, την Παρασκευή 3 και το Σάββατο 4 Νοεμβρίου.

Οι φετινές συναυλίες δανείζονται το θέμα τους από την Αθήνα και το Παρίσι, τις δυο πόλεις που κυριαρχούν στην ζωή της Αλεξάνδρας Νομίδου. Οι δυο αυτές μουσικές βραδιές, πλαισιώνουν την έκθεση φωτογραφίας του Alain Leguy με τίτλο «Αθήνα – Παρίσι, χθες και σήμερα» | «Athènes – Paris, hier et aujourd’hui» , η οποία θα παρουσιαστεί στον ΙΑΝΟ από τις 31/10 μέχρι 30/11..

Στη δεύτερη συναυλία (4/11) συμμετέχει και ο απόφοιτός μας γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύοντας τους λυρικούς καλλιτέχνες.

Το πρόγραμμα:

• Παρασκευή 3 Νοεμβρίου

«Από τον Ρομαντισμό στον Ιμπρεσιονισμό» με τους Αλέξη Καραϊσκάκη στο τσέλο και τον Θοδωρή Ιωσηφίδη στο πιάνο.

Έργα Ελλήνων και Γάλλων συνθετών

Σ’ ένα μουσικό ταξίδι από το Παρίσι προς την Αθήνα, τα ηχοχρώματα και τα ερεθίσματα της διαδρομής, οι σκέψεις και οι εμπειρίες, συναθροίζονται και αντικατοπτρίζονται στην συνθετική μορφή της…σουίτας για δύο.

• Σάββατο 4 Νοεμβρίου

«Αθήνα και Παρίσι, πόλεις μαγικές!» με έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών, από την όπερα και την οπερέτα, αλλά και γνωστά τραγούδια και μελωδίες από την έντεχνη και τζαζ μουσική σκηνή.

Σιρανούς Τσαλικιάν | σοπράνο

Ειρήνη Καράγιαννη | μέτζο σοπράνο

Γιάννης Καλύβας | τενόρος

Δημήτρης Γιάκας | πιάνο

Πληροφορίες για το πρόγραμμα των 2 συναυλιών, αγορά εισιτηρίων κλπ στο…

Οι Εκδόσεις Παρισιάνου προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Φέρρη με τίτλο “Η Αλχημεία του Σινεμά”. Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

– Χρήστος Ζερεφός, Καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας

– Κώστας Βρεττάκος, Σκηνοθέτης – Συγγραφέας

– Νίκος Θεοδοσίου, Σκηνοθέτης – Συγγραφέας

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Στοά Του Βιβλίου την Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2017 στις 19.00.

Ο απόφοιτός μας γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει τη σοπράνο Μυρσίνη Μαργαρίτη και τον βαρύτονο Διονύση Σούρμπη στη μουσική βραδιά «Ένα Διαφορετικό Χειμωνιάτικο Ταξίδι» που παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου. Πληροφορίες στο…

Το πιο επιτυχημένο μιούζικαλ του φετινού καλοκαιριού, ο «Sweeney Todd, ο δαιμόνιος κουρέας της Fleet Street», επιστρέφει στη σκηνή της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη για τρεις μόνο παραστάσεις. Ο απόφοιτός μας γνωστός πιανίστας Δημήτρης Γιάκας έχει κάνει τη μουσική προετοιμασία και τη διδασκαλία ensemble της παράστασης.

Ημερομηνίες/ Ώρες έναρξης: Παρασκευή 27 Οκτωβρίου (21.00), Κυριακή 29 Οκτωβρίου (18.00), Πέμπτη 2 Νοεμβρίου (20.00).

Διαβάστε για την παράσταση και την αγορά εισιτηρίων στο…

Η έκθεση «Γιατρέ υποφέρω…», παρουσιάστηκε το Σαββατοκύριακο στο Αρεταίειο νοσοκομείο στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας στις 14. Οκτωβρίου.

Η έκθεση αποτελείται από εικόνες της φωτογραφικής εργασίας της Χριστίνας Βάζου, με θέμα την «Παρηγορική Φροντίδα».

Πρόκειται για ένα είδος φωτογραφικού ημερολογίου, γραμμένο με ευαισθησία, διακριτικότητα, αμεσότητα και συνέπεια.

Η φωτογράφος εμπλέκεται στενά με τα πρόσωπα της απεικόνισης και αφηγείται το άγνωστο έργο των Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής φροντίδας. Ο φακός της εστιάζει εκεί που το βλέμμα φοβάται να σταθεί, ρίχνοντας φως στη σπαρακτική πλευρά της ύπαρξης.

Ο φακός της, «αόρατος» αν και σε απόσταση αναπνοής, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη ασθενών και λειτουργών υγείας. Καταγράφει, αποκαλύπτει, σχολιάζει. Διεισδύει στην ουσία της παρηγορικής αγωγής, εντοπίζει κι αναδεικνύει τις ποιητικές της στιγμές.

Τα λουλούδια στο μπουκάλι του ορού, το γλαστράκι πάνω απ’το νοσοκομειακό κρεβάτι, το τρυφερό άγγιγμα του θεραπευτή, η «ψυχρότητα» των ιατρικών πράξεων, ο πόνος και η θεραπεία του, η απόγνωση και η λύτρωση, οι εξομολογήσεις των ασθενών, η μοναξιά και η ομαδικότητα, εξυψώνουν την ανθρωπιά από την σκληρή πραγματικότητα.

Η Χριστίνα Βάζου, γνωστή από τη συνεργασία της με τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα», έχει διακριθεί στο κοινωνικό ρεπορτάζ.

Έχει σπουδάσει φωτογραφία στην FOCUS.

Έχει κάνει μεταπτυχιακό στο London College of Communication τo 2010-2011, με θέμα “Photojournalism and Documentary Photography”, το οποίο τελείωσε με dάριστα.

Το σύνολο του έργου της παρουσιάζεται στη σελίδα

www.christinavazou.com

Η φωτογραφική εργασία «Παρηγορική Φροντίδα», είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α (Ελληνική Εταιρία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας) με την Χριστίνα Βάζου.

Για το έργο και τις δράσεις της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.: www.grpalliative.gr

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου 2008 – Ιουνίου 2009 στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, στα σπίτια των ασθενών, στο Τζάνειο και στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Αεροπορίας.

Διάρκεια έκθεσης: 13 – 15 Οκτωβρίου 2017, Αρεταίειο Νοσοκομείο

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας 2017

Διοργάνωση; Ελληνική Εταιρία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας – ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. σε συνεργασία με το Ιατρείο Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας της Α’Αναισθησιολογικης Κλινικής του Αρεταέιειου Νοσοκομείου.

Περισσότερα…

Την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου παρουσιάζει η Έλενα Χατζηιωάννου του βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη: “Αλκυονίδες μέρες”.

Απεβίωσε στο Αμβούργο ο Σταύρος Δημητράκος, απόφοιτος του 1972, κι η σορός του μεταφέρθηκε για να ταφεί στη πατρική γή. Η κηδεία του έγινε στο Νεκροταφείο του Βύρωνα την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 2:00 το μεσημέρι και τον ξεπροβόδισαν η οικογένειά του, συμμαθητές και συμμαθήτριές του, απόφοιτοι και μερικοί παλαιοί καθηγητές.

Ο Σταύρος ήταν γιός του τ. Δ/ντή της ΓΣΑ Γεωργίου Δημητράκου και αδελφός της επίσης αποφοίτου Άννας Δημητράκου (80). Αποφοίτησε από τη ΓΣΑ το 1972 και στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική στη Γερμανία, εξειδικευθείς στην Οφθαλμιατρική. Έμεινε μόνιμα στο Αμβούργο, ως πριν από μερικά χρόνια, οπότε κι επανήλθε για λίγο στην Αθήνα, επέστρεψε όμως στην αρχή του χρόνου στο Αμβούργο, όπου έμελλε να αφήσει και τη τελευταία του πνοή.

Ο Σταύρος ήταν ένα πραγματικά καλό παιδί, που στο σχολείο έφερε το «βάρος» της ιδιότητας του πατέρα του. Το αντιμετώπιζε όμως πάντα ήρεμα και ποτέ του δεν προκάλεσε. Έμεινε πάντα ένας κλειστός άνθρωπος, με πλούσια όμως συναισθήματα για την οικογένειά του, τους φίλους του και για εκείνους που ήξεραν να τον «διαβάζουν». Έτσι αθόρυβα, όπως κύλησε η ζωή του, έτσι αθόρυβα έφυγε κιόλας.

Η τάξη του (72) κι ειδικά εκείνοι που τους τίμησε με τη φιλία του και μετά το σχολείο, πενθούμε, μαζί με την Άννα και την οικογένειά της, για το χαμό του. Σταύρο μου, καλό κατευόδιο!

Η Υπατία Μπαγκούδη, απόφοιτος του 1966, αποχαιρέτησε τον Σταύρο με μία φωτογραφία που είναι μαζί με τον πατέρα του.

Η Πάουλα Λάκαχ γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1954 και αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1972. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου του Μονάχου (Technical University of Munich) και συνέχισε μεταπτυχιακά με αντικείμενο την αναστήλωση παλαιών κτηρίων.

Οι σπουδές της στην αρχιτεκτονική αποτέλεσαν εφαλτήριο για τη διερεύνηση των πλαστικών τεχνών και την ενασχόληση με το design, τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Παράλληλα, καταπιάστηκε με την κεραμική, τη χρυσοχοΐα και τον πειραματισμό με πληθώρα υλικών. Οι δημιουργίες της περιλαμβάνουν: Γλυπτά και γλυπτικές συνθέσεις, Πολυμορφικά έπιπλα, Φωτεινά σινιάλα / Φωτιστικά, Γλυπτικά Κοσμήματα, Αντικείμενα design, Performances (σκηνικά, κοστούμια, χορογραφία) και τα υλικά με τα οποία δουλεύει είναι: Πλέξιγκλας, Αλουμίνιο, Ασήμι, Μπρούντζος, Χρυσός, Έβενος, Ξύλο, Δέρμα, Καουτσούκ, Πολυεστέρας, Φως.

Από το 1984 μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει δουλειά της σε Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, και σε γνωστές γκαλερί και αίθουσες τέχνης, στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, ενώ δημιουργίες και αντικείμενα design διατίθενται στα πωλητήρια των μουσείων Ακρόπολης, Μπενάκη, Χατζηκυριάκου – Γκίκα, Μακεδονικού Σύγχρονης Τέχνης, Πελοποννήσου και Ναυπλίου.

Πριν από 73 χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου 1944, οι Γερμανοί αποχωρούσαν από την Αθήνα, τερματίζοντας 3,5 χρόνια κατοχής. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου, ο θρυλικός «Αβέρωφ» μετέφερε στην πρωτεύουσα την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση από την Αίγυπτο, επιβεβαιώνοντας την ανασύσταση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Με αφορμή αυτά τα ιστορικά γεγονότα θα πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 14 Οκτωβρίου 2017, περιπατητική ξενάγηση στα κυριότερα σημεία του Κέντρου της Αθήνας που σχετίζονται με τα γεγονότα του Πολέμου, της Κατοχής αλλά και των Δεκεμβριανών με ξεναγός τον Νίκο Νικολούδη, διδάκτορα Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Η ξενάγηση διήρκεσε περίπου 2 ώρες και είχε κόστος συμμετοχής: 7,5 ευρώ.

Εφ’οσον εκδηλωθεί ενδιαφέρον από πλευράς αποφοίτων θα μπορούσαμε να ζητήσουμε την επανάληψη αυτής της ξενάγησης, οπότε όποιος επιθυμεί ας επικοινωνήσει με τα γραφεία του συλλόγου μας.

Ο Κωνσταντίνος Αραβώσης είναι ένας από τους 12 συμβούλους υπό τον καθηγητή Γιώργο Γεραπετρίτη, που επέλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας και των θέσεων των τομέων. Δείτε το άρθρο από την iefimerida.gr…

Ο Χρήστος Καλός γεννήθηκε το 1962 και αποφόιτησε πό τη Σχολή το 1980. Από το 2002 έως το 2010 ήτανδημοτικός σύμβουλος Κηφισιάς, έχοντας διετελέσει πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κι αντιδήμαρχος Πολεοδομίας, ενώ την διετία 20080-2010 είχε αναλάβει τη θέση του προέδρου της Αναπτυξιακής του Δήμου Κηφισιά.

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Nashua, NH, USA) γιορτάζουν 60 χρόνια παρουσίας στον αριθμό 72 της Μασσαλίας στην Νεάπολη και μας προσκαλούν στην διπλή έκθεση – αφιέρωμα.

Για τους παλαιότερους που θυμούνται την Γερμανική Σχολή της οδού Αραχώβης αλλά και γι’αυτούς που θέλουν να δουν φωτογραφίες της περιόδου εκείνης η έκθεση έχει πολύ υλικό να προσφέρει και θα προτείναμε να περάσουμε μία βόλτα. Περισσότερα…

Καθαρός χρόνος πεζοπορίας (χωρίς στάσεις) 3 ώρες περίπου. Μικρή ανάβαση ως 200μ.

Δηλώστε συμμετοχή στο tasoskavadellas@gmail.com για σημείο συνάντησης . Ιδίως όσοι έρθουν με ΜΕΤΡΟ και θέλουν θέση σε αυτοκίνητο. Δηλώστε αν έρχεστε με αυτοκίνητο και πόσες ελεύθερες θέσεις διαθέτετε.

Συνάντηση:

οι Νότιοι – Απένατι από τον σταθμό ΑΤΤΙΚΗ του ΜΕΤΡΟ επάνω στη Λιοσίων , υπάρχει χώρος για προσωρινή στάθμευση (ΜΑΡΜΑΡΙΔΗΣ έπιπλα). Ώρα 8:30

οι Βόρειοι – Εθνική Οδός>έξοδος Γέφυρα Βαρυμπόμπης> προς Τατόϊ> 100 μέτρα δυτικά (προς Τατόι)από την γέφυρα, δεξιά μπροστά στην ΒΙΑΝΕΞ. Ώρα 9:00

Εκκίνηση: 9:30 Οδός Τατοϊου100μ. πριν την ταβέρνα ΛΕΩΝΙΔΑΣ ο δρομος στρίβει αριστερά(δυτικά). Ίσια μέσα τυφλός δρόμος με δυνατότητα στάθμευσης σημείο στα Γκούγκλ Μαπς 38.132599, 23.796459

Οι Βόρειοι θα χρειαστούν αμάξι να πάνε ως εκεί.

Οι Νότιοι συνεννοούμαστε για μικρό αριθμό αυτοκινήτων.

Οι χρόνοι είναι ώρα ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ από τα παραπάνω σημεία. Ελάτε λίγο νωρίτερα…

Αν δεν δηλώσει κανείς για ένα τόπο συνάντησης, δεν θα περιμένει και κανείς στον συγκεκριμένο τόπο και ώρα!

πεζοπορικούς χαιρετισμούς Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

Συχνά θέλω να γυρίσω στα σημαντικά. Μόνο στη μνήμη είναι δυνατόν. Με εξαιρέσεις. Χρήστο θυμάσαι; Ήμασταν 16 χρονών, στο ίδιο θρανίο στην Γερμανική, πέρασαν 48 χρόνια. Η ζωή ολόκληρη. Από Δαδί ανεβαίναμε τρεις μέρες, Λιάκουρα την αυγή και τέταρτη μέρα κατάβαση στην Αράχοβα. Θυμάσαι πως μας κοίταζε ο κόσμος; Ηλιοκαμένοι άπλυτοι και κουρασμένοι γυρίσαμε. Κάτι έμεινε.

Φωτογραφία Ιούνης του 1969 (ο προηγούμενος αιώνας):

Ο Χρήστος, ο υπογράφων και ένας συνορειβάτης στην Λιάκουρα.

Πέντε το πρωί στο τιμόνι., εφτάμιση στη Βελίτσα. Ζέστη, καθαρός ουρανός. Το αρχαίο κάστρο μπαίνει μέσα στο χωριό. Μέσα σε αυλές! Γρήγορα πιάνω τομονοπάτι όπως πέρσυ που πήγαμε στην σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου και μετά πέσαμε σε δυσδιάκριτο μονοπάτι…

Σύντομα κόβω αριστερά κάτω προς το ρέμα. Κόκκινα τετράγωνα σε άσπρο φόντο. Με βοηθά βοσκός με οδηγίες. Μετά μου σφυρίζει από πάνω να μην τρομάξω το κοπάδι του όπως περνώ. Α, και να μην τρομάξω τον σκύλο…

Το ρέμα της Βελίτσας στεγνό. Απότομες, σχεδόν κάθετες πλαγιές από παντού. Παλιός νερόμυλος. Το μονοπάτι σαν φίδι βρίσκει μέρος να σκαρφαλώση την απέναντι κλιτύ. Επάνω άπλωμα, ακούω νερά. Είναι τσιμεντένιο λούκι, το υδραγωγείο της Τιθορέας. Φτάνω στον ΑηΓιάννη στα έλατα. Ώρα 10. Τραπέζια πικ νικ, νερό. Αρχίζει ανηφόρα μέσα στο δάσος. Πάντα με κόκκινα τεράγωνα. Απέναντι, στην σειρά, κορυφές του Παρνασσού φωτισμένες. Ψάχνω ΤΗΝ κορυφή. Οι Τσούμες απέναντι να φαίνονται;

Φτάνω σε ράχη, δεν βλέπω παράκαμψη για το κυνηγετικό καταφύγιο, ακούω όμως κατσικοκούδουνα. Και ναι νάσου και ο σκύλος. Γαυγίζει και ειδοποιεί. σύντομα δεύτερο τσοπανόσκυλο μου λέει με τον τρόπο του ότι εδώ είναι το κοπάδι του. Συνεχίζω και χωρίζουμε χωρίς άλλες φωνές. Το ελατόδασος βαθύ. Η ανηφόρα γλυκαίνει. Μην χάσω την πηγή Τσάρες. Είναι η τελευταία. Φτάνω και ναι, τρέχουν δύο ίντσες νερό. Γεμίζουν ποτίστρες. Χαρά και ανακούφηση. Είναι μόλις 13:30. Υψόμετρο 1350μ. Μάσες με μέτρο, πίνω όσο γίνεται, γεμίζω τα μπουκάλια.

Δεν κοιτάω τον χάρτη, φαντάζομαι είναι μονόδρομος πιά. Περνώ κίτρινο τρίγωνο και σπηλιά όπου κοιμούνται βοσκοί. Πάλι κίτρινο σημάδι. Φαίνεται ότι όσο αυξάνει το υψόμετρο αραιώνει το μυαλό μου. Προχωρώ, πέφτω σε ρεματιά και αρχίζω απέναντι. Μετά αρχίζω να σκέφτομαι. Ανοίγω τον χάρτη και βλέπω ότι πάω διαφορετικά. Μα βέβαια, άλλαξε η σήμανση…

Γυρίζω πίσω και βρίσκω τα αγαπημένα κόκκινα τεράγωνα. Πάει μία ώρα τσάμπα.

Ανεβαίνω, περνώ καλύβι βοσκών. Το δάσος αραιώνει και μετά χάνεται. Πέτρες και ξερό χορτάρι σε ομαλό ανοικτό αλπικό τοπίο. Μιά ρηχή ανηφορική κοιλάδα. Αριστερά οι κορυφές Τσούμες και δεξιά μια σειρά κορυφών με την Λιάκουρα στα νότια. Ξεκουράζομαι, πίνω νερό στην εγκαταλειμμένη λιθαρόστρουγκα . Με πιέζει ο χρόνος. Σε λίγο ο ήλιος κρύβεται πίσω από τις δυτικές κορυφές. Φως όμως υπάρχει. Υπάρχει και σήμανση. Τέλος της κοιλάδας. Μπροστά η λεγόμενη Χούνη με τον Τσάρκο 2415μ. Είναι η τελική ανάβαση για απόψε. Μιά κάπως σταθερή σάρα που ανεβαίνει στο διάσελο κάτω από την κορυφή. Άμεσα κάτω, στην σκιά, ένας ορειβάτης έστησε σκηνούλα στην Χούνη. Φτάνω επάνω για να προλάβω δύο λεπτά ακτίνες ήλιου πριν δύσει πια για τα καλά. Είναι 19:15 πάνω στην ώρα.

Έχει μεγάλη θέα αλλά…δεν έχω καιρό καθόλου. Βρίσκω ένα βαθούλωμα στα 2300μ. υψόμετρο με την χαμηλή αλπική βλάστηση. Κάπως προφυλαγμένα. Φυσάει. Στήνω την σκηνή, την δένω στους βράχους μη με πάρει το βράδυ. Ουφ, εδώ πάνω έχει φως, ώρα μετά την δύση.

Με σπίτι έτοιμο τρώω δύο φρούτα και …πέφτω να κοιμηθώ. Φοράω όλα όσα έφερα και έτσι μέσα στον υπνόσακο. Καπέλο για ζέστη. Είναι καλά. Το ήξερα θα κρυώσει το βράδυ. Φύσηξε αρκετά. Το δεύτερο μισό της νύχτας ηρέμησε. Άφησα το παραθυράκι της σκεπής ακάλυπτο. Νύχτα αφέγγαρη, όταν ξυπνούσα έβλεπα τις λαμπερές σιωπές των αστεριών.

Με την αυγή, έβαλα άρβυλα και δρόμο. Έτσι κι’αλλιώς είμαι πάνω στο μονοπάτι προς κορυφή. Περνάω την μικρή σπηλιά και λίγο μετά την ανατολή είμαι πάνω. Αποθανατίζω τις θέες προς κάθε κατεύθυνση. Δεν θυμάμαι τίποτα από τότε. Είχα γεμίσει με τόσες πρωτόγνωρες εντυπώσεις, μόνο λίγα μείναν. Μισός αιώνας, κακά τα ψέματα.

Χαρούμενος γυρίζω αφού συναντώ το νέο παιδί που είχα δει χθες κάτω στην Χούνη. Πρωϊνό, μάζεμα, σακίδιο και δρόμο. Είδα Σταχτάρες στη Λιάκουρα, πέρναγαν ξυστά από την κορυφή. Είδα πέρδικες δυό φορές στην Τουμπόραχη. Σμήνος μαυροπούλια στον Μπαϊτανόβραχο. Είδα γερακίνα που και που. Εκεί ψηλά είναι ο κόσμος χωρίς ανθρώπους…

Την κατάβαση στην Μονή Ιερουσαλήμ την έχω ξανακάνει και παληότερα. Λίγο πολύ τα θυμάμαι. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι ότι στην δύσκολη σιδερόπορτα η σάρα έχει καλύψει πολλά βοηθητικά σκαλιά. Πολλές απ’τις ασφάλειες στα συρματόσχοινα φύγαν και κρέμονται στον αέρα.

Εδώ είμαστε, έγινε καλή δουλειά και μετά ξεχάστηκε στο έλεος του καιρού…

Είμαι κουρασμένος, οι θεαματικοί γλυπτοί βράχοι, μερικοί μεγέθους πολυκατοικίας, δεν καταφέρνουν να με κάνουν να βγάλω την φωτογραφική. Ουφ φτάνω στην Αγ.Κυριακή σε επίπεδο έδαφος. Τον Αγ.Νικόλαο τον παρέκαμψα κατά λάθος. Το Ακρινό Νερό δεν το είδα. Η στερεύει Σεπτέμβρη η οδηγούν το νερό παρακάτω και δεν είδα νερά. Όταν τα κατάλαβα όλα αυτά ήμουν ήδη στην κοιλάδα της Μονής.

Η τελευταία αυτή κατάβαση μου φάνηκε ατελίωτη. Ακόμα και στο τελικό τμήμα, το πιό ευχάριστο και εύκολο τμήμα όλων αυτών των δύο ημερών, ήμουν ανυπόμονος. Που στο (δ)καλό είναι; ‘Εφτασα στο μοναστήρι, μου δώσαν νερό, ηρέμησα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο χωματόδρομος που περπάτησα να γυρίσω στην Άνω Τιθορέα και το αμάξι. Μέχρι που με πήρε ένα φορτηγάκι και μου χάρισε τρία χιλιόμετρα.

-Σε ευχαριστώ Κύριε Βελιτσιώτη που σταμάτησες!

Έχει πολλά ο Παρνασσός. Υγεία και Χρόνος να υπάρχει!

ορειβατικά Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

Υπάρχουν πολλές διαδρομές. Διάλεξα μια Ρουμελιώτικη από ιστορικούς, απόμερους αγροτικούς τόπους. Είναι Σεπτέμβρης, ξεραϊλα θα έπρεπε, αντίθετα ήταν αρκετά πράσινα. Μέσα στην κίνηση, μία ώρα μέχρι τα άνω Λιόσια με τους Τσιγγάνους, το στρογγυλό για Μενίδι και μια εκκλησάρα αριστερά. Παράκαμψη Χασιάς. Όλα γνωστά και προσφιλή από τόσες διαδρομές στην Πάρνηθα. Δώδεκα μεσημέρι, ήλιος. Διασταύρωση Μονής Κλειστών, πάμε ανηφόρα για Δερβενοχώρια. Τελευταία περπατημένα σημεία, φρούριο Φυλής, κρύο πηγάδι, αρχή για Προφήτη Ηλία. Ευθεία χιλιομέτρων, ο δρόμος τραβερσάρει το οροπέδιο: Χωριό Πύλη. Μαλακή κατάβαση και πορευόμαστε δυτικά στα πόδια της Πάστρας και μετά του Κιθαιρώνα. Ερυθρές (Κριεκούκι) και μετά Πλαταιές.

Διάβασα για την μάχη των Πλαταιών το 479πχ. Πόσο δυνατά πολέμησαν οι Πέρσες. Τους ηρωϊκούς θανάτους του διοικητή του Περσικού ιππικού Μασίστιου και αργότερα του Πέρση αρχιστράτηγου Μαρδόνιου. Την διχογνωμία μεταξύ των Περσών στρατηγών και την ηττοπάθεια και φυγή του συν-αρχιστράτηγου Αρτάβαζου που σφράγισε την Ελληνική νίκη.

Την σκληρή μάχη μεταξύ των Αθηναίων και των Μηδισάντων Ελλήνων, πρώτοι μεταξύ των , των Θηβαίων. Τον ικανότατο αρχιστράτηγο των Ελλήνων, Σπαρτιάτη Παυσανία. Αργότερα ο Παυσανίας εμήδισε. Οι συμπολίτες του τον έχτισαν μέχρι θανάτου, με την μητέρα του πρώτη απ’όλους, μέσα στον Λακωνικό ναό όπου ζήτησε άσυλο. Στις Πλαταιές, οι τέσσερες Φάλαγγες πλάι πλάι ήσαν: Αθηναίοι, Μεγαρείς, Κορίνθιοι και Λακεδαιμόνιοι. Ανάμεσά τους τμήματα από μικρότερες πόλεις. Τελευταία φορά που συναγωνίστηκαν.

Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω ο μετέπειτα εμφύλιος: Το Θηβαϊκό τρόπαιο με ασπίδες των ηττημένων για την νίκη κατά των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα το 371 πχ. Ο στρατηγός και πολιτικός Επαμεινώνδας και ο διοικητής του Θηβαϊκού Ιερού λόχου Πελοπίδας, καινοτόμησαν με την λοξή φάλαγγα, ένα ισχυρό τμήμα του μετώπου με το οποίο εγένετο η κύρια επίθεση. Στο σημείο αυτό, οι οπλίτες προχωρούσαν έχοντας βάθος πενήντα στοίχων έναντι βάθους οκτώ στοίχων ανδρών που τότε ήταν η συνηθισμένη παράταξη. Το αποτέλεσμα ήταν να επικεντρώσουν την μάχη στο δυνατό σημείο των αντιπάλων και να τους νικήσουν εκεί, ενώ άλλα μέρη του μετώπου έμεναν σχεδόν αδρανή. Την τακτική αυτή χρησιμοποίησε ο Φίλιππος ο Β’ και ο γιός του Μεγαλέξανδρος.

Βγάζουμε φωτογραφίες, δίπλα τρέχει το υδραγωγείο του Μόρνου για την Αθήνα: Πινακίδα <<Απαγορεύεται η Κολύμβησις. Κίνδυνος Πνιγμού>>.

Προχωράμε: Ελλοπία, μετά Δόμβραινα.

Άλμα στην Ελληνική επανάσταση. Είναι το 1826. Το Μεσολόγγι πέφτει μετά την δεύτερη πολιορκία του από Τούρκους. Ο Κιουταχής πολιορκεί τα Σάλωνα(Άμφισσα) και την Ακρόπολη, τα τελευταία σημεία αντίστασης στην Ρούμελη. Ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ θριαμβεύει στην Πελοπόννησο. Έχει μείνει το Ναύπλιο όπου η κυβέρνηση θυμήθηκε τον Καραϊσκάκη και τον στέλνει με 600 αγωνιστές να κάνει κάτι έναντι 25χιλ. καλού στρατού του Κιουταχή…Οι Σουλιώτες καπεταναίοι αρνούνται να εκστρατεύσουν κάτω από διαταγές άλλου…Πατριώτες όμως, στέλνουν τους νταϊφάδες τους (τα άτακτα στρατεύματά τους) στον Καραϊσκάκη και αυτοί μένουν πίσω για το άτιμο φιλότιμο… Μόνο παλικάρια πήγαιναν να πεθάνουν κάτω απ’τον Καραϊσκάκη αλλά τον γνώριζαν στα δύσκολα και του είχαν πίστη.

Παίρνει μέρος σε μάχες γύρω από την Ακρόπολη και με την στάση του σώζει σώματα φιλελλήνων και τακτικού Ελληνικού στρατού που οδηγούντο από ανήξερους αξιωματικούς στην καταστροφή σε θέσεις όπου είχαν υπεροχή οι Οθωμανοί. Αρχές χειμώνα εκστρατεύει στην Δόμβραινα για να κόψει τον ανεφοδιασμό με τρόφιμα του Κιουταχή στην Αττική. Αγωνίζονται δυνατά, χωρίς πλήρη επιτυχία. Αποφασίζει να κινηθεί βορειοδυτικά μέσα από τον Ελικώνα, στο Δίστομο με διπλό σκοπό: Να κόψει τον ανεφοδιασμό και να βοηθήσει τα πολιορκούμενα Σάλωνα.

Το βράδυ στο Δίστομο, του έρχεται καλόγερος από την Μονή Ιερουσαλήμ στην Δαύλεια. Τον πληροφορεί πως έρχεται μεγάλη δύναμη Οθωμανών εναντίον του, να πατήσει την Αράχωβα και από ‘κει για Σάλωνα (Άμφισσα). Στρατηγικό μυαλό, μέσα στην ίδια εκείνη νύχτα, στέλνει απόσπασμα να καταλάβει την Αράχωβα, από σύντομο δρόμο πάνω από το βουνό Κίρφη. Στέλνει αγγελιοφόρους ζητώντας βοήθεια από άλλους οπλαρχηγούς και κινά το πρωί από τον κύριο δρόμο σιγουρεύοντας πως θα είναι ….τελευταίος, πίσω από δυόμισυ χιλιάδες Οθωμανούς που πάνε για Αράχωβα μέσα από τα στενά του Παρνασσού. Πράγματι, το ίδιο εκείνο απόγευμα, οι Αγάδες με τον στρατό τους σταματούν μπροστά στην Αράχοβα γιατί την βρίσκουν οχυρωμένη. Σύντομα βλέπουν ότι ούτε πίσω μπορούν να πάνε γιατί έρχεται ο Καραϊσκάκης με το κύριο σώμα του, κλείνοντάς τους σε παγίδα!

Κλεισμένοι, μείναν χωρίς νερό, με παγωμένο καιρό -χιόνιζε διαρκώς- ήταν τέλος Νοέμβρη. Δεν γλύτωσε κανείς εκτός από λίγες εκατοντάδες που ξέφυγαν μέσα στον Παρνασσό. Τους βρήκαν την άνοιξη, εδώ και εκεί παγωμένους. Η νίκη της Αράχωβας έδωσε καρδιά στους επαναστατημένους. Την ερχόμενη άνοιξη του 1827 ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε σε μάχη στο Νέο Φάληρο αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Γυρίζω εκεί που είμαστε: Δόμβραινα, κεφαλοχώρι. Δεν σταματάμε. Παίρνουμε στροφές, ανηφόρα σε ξερό λιθόσπαρτο τοπίο. Πανοραμικές θέες του Κορινθιακού κόλπου: Μέσα σε μεγάλο γυαλιστερό νερό τα καλά νησιά, πίσω η Παλιοβούνα μας των Γερανείων με την Πέτρα δυτικά και τον φάρο του Ηραίου ακόμα δυτικότερα. Μπαίνουμε σε οροπέδιο στα 900μ. υψόμετρο. Είναι η Αγία Άννα στα βόρεια πόδια του κυρίως Ελικώνα. Έλατα. Στενή ρεματιά με την Μεγάλη Λούτσα δεξιά μας. Κατεβαίνουμε με στροφές για το κεφαλοχώρι Κυριάκι. Η Αλουμίνα δίνει δουλειές σε πολλούς. Από ‘κει μέσα σε πράσινους λόφους για Δίστομο. Αριστερά μας, μεγάλη, η Μονή Οσίου Λουκά.

Στο Δίστομο, Ιούνη του 1944, σε αντίποινα για αντάρτικη δράση, 250 άνδρες γυναίκες και παιδιά εκτελέστηκαν από τους ναζιστές.

Παίρνουμε κύριο δρόμο πιά για Δεσφίνα, Ιτέα, Γαλαξείδι, Τριζόνια, γέφυρα Μόρνου και ναι Ναύπακτο, καλεσμένοι από Μέλπω και Αντώνη, ο γιός τους απόφοιτος της Γερμανικής και ο Αντώνης δυνατό μέλος των ορειβατικών εκδρομών.

Στη Ναύπακτο με το κάστρο της, παλιό στολίδι και την γέφυρα, το νέο στολίδι.

Καλή ορειβατική χρονιά! Τάσος

Φωτό: Πλαταιές, Τρόπαιο Θηβαίων στα Λεύκτρα, Κορινθιακός, Κίρφη και Παρνασσός, Γαλαξείδι, Γέφυρα, Ναύπακτος

Die Deutsche Schule Athen und die Deutsch-Griechische Industrie- und Handelskammer veranstalten am 11. November 2017 die 3. Berufsbörse für Absolventen der DSA und Interessenten der Deutsch-Griechischen Gemeinde. Die Berufsbörse findet in der DSA statt.

Ziel dieser Veranstaltung ist es, hochqualifizierten Schulabsolventen, Berufseinsteigern und Bewerbern mit Arbeitserfahrung den Einstieg in die Berufswelt zu erleichtern, indem man Sie mit interessierten Unternehmen und Institutionen in Griechenland und aus dem deutschsprachigen Ausland zusammenführt.

Die Berufsbörse findet unter der Schirmherrschaft der Deutschen Botschaft, der Österreichischen Botschaft und der Schweizerischen Botschaft in Athen statt. Unterstützt wird sie darüber hinaus von der Vertretung der Europäischen Kommission in Griechenland.

Weitere Informationen werden zu Beginn des neuen Schuljahres veröffentlicht.

Einladung zum zweiten Abend aus Anlass des Jubiläums des Deutsch-Griechischen Vereins Philadelphia, der am 16.September dieses Jahres 180 Jahre alt wurde.

am Donnerstag, dem 12. Oktober 2017 um 19.30 Uhr

Vortrag von Professor Hans Bernhard Schlumm*

zum Thema: Deutsches Leben am Athener Stadtrand – das bayerische Dorf

Der Vortrag wird uns in das Dorfleben des sogenannten bayrischen Dorfes im heutigen Athener Stadtteil Iraklion entführen, das Dorfleben dieser von König Otto gegründeten Militärkolonie nachzeichnen, seine Entwicklung und seine Spuren bis in die Gegenwart aufzeigen.

Hans Schlumm lebt seit vielen Jahren auf Kerkyra als Professor für deutsche Sprache und Kultur an der Ionischen Universität und ist verheiratet mit der Dozentin Theano Traka. Sie haben sich in die Geschichte der deutsch-griechischen Beziehungen im 19.

Jahrhundert vertieft und darüber zahlreiche Publikationen verfasst. Vor allem aber über die aufregende Zeit, nachdem Philadelphia egründet worden war.

*Leider ist Frau Dr. Traka am 12. Oktober aufgrund wichtiger Verpflichtungen an der Ionischen Universität verhindert, an ihrer Stelle wird ihr Gatte Prof. Dr. Schlumm, der auch mit der Materie bestens vertraut ist, ihren Vortrag halten.

Der Eintritt ist frei. Unkostenbeitrag für das Buffet: 9,00 €

Η φιλία τους μετράει χρόνια. Τους ενώνουν πολλά ξενύχτια, ατέλειωτα γέλια και πολύ τραγούδι. Επόμενο να θέλουν να μεταφέρουν αυτήν τη φιλία και στη σκηνή του Passport, Κεραμεικός – Upstairs, για 3 Σαββατόβραδα: 21 & 28 Οκτωβρίου και 4 Νοεμβρίου.

Κι έτσι γεννιέται η πιο ενδιαφέρουσα και αναμενόμενη συνύπαρξη της χρονιάς: του Δώρου Δημοσθένους με τη Λένα Κιτσοπούλου. Δύο διαφορετικοί κόσμοι ενώνονται σ’ ένα κοινό πρόγραμμα που σμίγει την classic παρουσία του Δημοσθένους μέσα από ελληνικά και ξένα τραγούδια του ’50 και του ’60, με την ανατρεπτική παρουσία της suigeneris Κιτσοπούλου, που αγαπάει εξίσου το Felicita του Al Bano

με τον Τσιτσάνη και τα pophits του ’80, με τα ελληνικά «καψούρικα» του Στράτου Διονυσίου.Ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στις ενορχηστρώσεις, βοηθάει με την εμπειρία του να ακουστεί ανανεωμένο και αρμονικό αυτό το ετερόκλητο και προκλητικό μουσικό ταξίδι. Περισσότερα…

Einladung zu einem Konzertabend in die „Welt von Gestern”

Internationale Musik zwischen den Weltkriegen (ca. 1920 bis 1940)

Mit Theodora Baka (Mezzosopran) und Maria Papapetropoulou (Klavier)

am Mittwoch, den 25. 10. 2017, um 20.00 Uhr

aus Anlass der 180-Jahr-Feier im Philadelphia-Haus

Die uns von mehreren Liederabenden bereits gut bekannten Künstlerinnen interpretieren uns Songs und Melodien aus Griechenland, Deutschland, europäischen Ländern und den USA aus einer musikgeschichtlich interessanten und beschwingten Epoche voller Umbrüche und Neuheiten…

Zum Abschluss wird ein Glas Wein gereicht.