Anlässlich des fünften Todestages von Christa Wolf am 1. Dezember 2011

Zeigen wir Ihnen

K a s s a n d r a

Eine dramatisierte Lesung, inszeniert mit zwei Stimmen

Adaptiert nach der gleichnamigen Erzählung

– in deutscher Sprache –

–

‘Kassandra’ ist eine eindringliche Re-Kreation des klassischen Mythos des Trojanischen Krieges, gesehen durch die Augen einer Frau, der Protagonistin.

Christa Wolf hat diese mythologische Figur der ‘Seherin Kassandra’ mit den Mitteln einer psychologisierenden Um- und Neudeutung auf faszinierende Weise zu einer Zeitgenossin werden lassen (Luchterhand Verlag), die die Mechanismen der Macht bloßstellt und sich selber dabei nicht schont.

Als Gefangene vor den Toren des Palastes von Mykene wartend, weiß Kassandra um ihr Schicksal. Ohne Selbstmitleid und Sentimentalität benutzt sie ihre letzte Stunde, um die Entwicklung eines ‘hoffnungslosen Krieges’ zurückzuverfolgen und die Wahrheit über sich selber zu erkennen.

Die Erzählstimme der Kassandra wird durch eine zweite Stimme – eine Gesangsstimme ergänzt, welche wie ein Echo durch Zeit und Raum zu dringen scheint und Kassandras Suche, von einer unterbewussteren Ebene aus, begleitet.

Rebellische Frauen der Schrift – Griechenland/Deutschland ist eine Theater-Reihe, die Erzählungen, Gedichte, Briefe, Tagebücher, Geschichten dramatisiert, welche von Frauen geschrieben wurden, die mit großem Mut, klarem Instinkt, penetrierenden Gedanken und außergewöhnlicher Phantasie verschiedenste Aspekte der ‘Human Condition’ untersucht und hinterfragt haben.

Bearbeitung: Marlene Kaminsky

Inszenierung: Nana Papadaki

Stimme Kassandras: Marlene Kaminsky

Gesangsstimme: Anne-Marie O’Sullivan

Produktion: International Theatre Crossroads

Foto, Licht, Ausstattung: Ensemble

Aufführungsdauer: ca. 60 min

Die Aufführungen in deutscher Sprache finden statt am:

Dienstag, den 29. November um 20:00 Uhr und

Donnerstag, den 1. Dezember um 20:30 Uhr statt.

Aufführungsort ist das Theater der Booze Cooperativa, Kolokotroni 57

Weitere Aufführungen organisieren wir gern auf Anfrage.

Da für diese Aufführung nur eine beschränkte Anzahl von Sitzplätzen zur

Verfügung steht, schicken Sie uns bitte Ihre Reservierung an unsere

E-Mail-Adresse: rebellischefrauen@gmail.com oder an unsere facebook Seite: https://www.facebook.com/rebellische.frauen

Eintritt: Bitte unterstützen Sie das Ensemble mit Ihrer Spende. Herzlichen Dank!

Η Λητώ Ντάκου, Διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου και απόφοιτος του 1980, μας προσκαλεί στην Τελετή Απονομής Τιμητικών Διακρίσεων για την 20ετία συνδιοργάνωσης Βραβείων και την Απονομή Βραβείων Κριτικών Θεάτρου, Χορού και Μουσικής και των βραβείων “Κάρολος Κουν” 2016. Η τελετή θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων κ. Γιώργου Καμίνη, στις 28 Νοεμβρίου 2016, ημέρα Δευτέρα, στις 12:00.

Ο Γάλλος François Ozon τόλμησε και ξαναγύρισε το αντιπολεμικό δράμα του Ernst Lubitsch “Broken Lullaby” και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Η ταινία έχει κυρίως γερμανικούς διαλόγους με ενδιάμεσες συνομιλίες στα γαλλικά, είναι κυρίως ασπρόμαυρη και κέρδισε το βραβείο Marcello Mastroianni στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας.

Το 1919, σε μια επαρχιακή γερμανική πόλη, η Άννα επισκέπτεται καθημερινά τον τάφο του αρραβωνιαστικού της Φραντς, ο οποίος σκοτώθηκε στη Γαλλία στον Μεγάλο Πόλεμο που μόλις τελείωσε. Τον τάφο όμως επισκέπτεται κι ένας μυστηριώδης Γάλλος, ο οποίος συστήνεται ως φίλος και παλιός συμφοιτητής του Φραντς…

Εμείς την συστήνουμε ανεπιφύλακτα και αν έχετε παιδιά πάρτε τα μαζί. Δεν θα το μετανοιώσετε.

Δείτε την κριτική του variety…

Δείτε τι λέει ο αγγλικός GUARDIAN…

Ο απόφοιτός μας Δημήτρης Γιάκας (’75) παίζει πιάνο συνοδεύοντας την ηθοποιό Μάγδα Μαυρογιάννη και τη σοπράνο Μαρία Κόκκα στο μουσικοθεατρικό δρώμενο με τίτλο Πάθος και Απόγνωση, στο θέατρο Σημείο (Χαριλάου Τρικούπη 4, όπισθεν Παντείου Πανεπιστημίου, τηλ. για πληροφορίες & κρατήσεις: 210-9229579), τη Δευτέρα 14 Νοεμβρίου.

Είναι βασισμένο στην «Ανθρώπινη Φωνή» του Jean Cocteau.

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10€. Ώρα έναρξης: 8:30μμ. Περισσότερα…

Ο Φαίδων Σοφιανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Φεβρουαρίου 1952 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Αδερφή του είναι η Ήβη Σοφιανού (επίσης απόφοιτος) και γονείς του η Μπριγκίτε Σοφιανού και ο Δήμος Σοφιανός. Όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, όλη η οικογένεια ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Είναι ηθοποιός και τηλεοπτικός παραγωγός και μαζί με την αδερφή του (σκηνοθέτη, παραγωγό και μουσικό) Ήβη Σοφιανού,απόφοιτο της Σχολής το 1973, θεωρούνται δύο από τους καλύτερους κουκλοπαίχτες παγκοσμίως. Συμμετείχε στις εξής εκπομπές: Χιλιοποδαρούσα (Τιμολέων Αλαλέων), Στούντιο Φούσκοι (Τηλεπαιχνίδι για παιδιά το οποίο παρουσίαζε μαζί με τις αδερφές του Ήβη και Μπριγκίτε και τη Ρένα Καζάκου), Τα παραμύθια του Ευγένιου Χρυσοβελόνη (Παιδικό κουκλοθέατρο, στο οποίο έκανε τον Ευγένιο Χρυσοβελόνη), Φρουτοπία (Παιδική σειρά με κούκλες, της οποίας είχε τη διεύθυνση παραγωγής), Ψαροκωστούλα, αγάπη μου (Εκπομπή με κούκλες την οποίας είχε τη διεύθυνση παραγωγής).

Η Οικογένεια Σοφιανού είναι γνωστή για την παραγωγή πολλών τηλεοπτικών σειρών με κούκλες, όπως η Ψαροκωστούλα, η Φρουτοπία και του Κουτιού τα Παραμύθια. Κοινή καλλιτεχνική δραστηριότητα των μελών της οικογένειας είναι το κουκλοθέατρο, με το οποίο ασχολούνται από το 1953, όταν στην Κωνσταντινούπολη δημιουργήθηκε η «Μικρή Σκηνή». Η αναγκαστική μετεγκατάσταση στη δεκαετία του ’60 έφερε την οικογένεια Σοφιανού στην Αθήνα κι η “Μικρή Σκηνή” έγινε το καλλιτεχνικό κούκλοθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε. Οι παραστάσεις περιλαμβάνουν έργα για μεγάλους (Φάουστ, Μικρός πρίγκιπας) και παιδιά (Φεγγαροφάναρο, Νάνος Μυταράς). Οι παραστάσεις παρουσιάστηκαν κι εκτός Ελλάδος και η “Μικρή Σκηνή” απέκτησε διεθνή αναγνώριση κυρίως στον Ευρωπαϊκό χώρο. Wikipedia…

Σέφ Πάστα Βράστα…

“Τα στέκια” : Το κουκλοθέατρο…

Κάναμε ένα κύκλο σήμερα, δυτικά του Αυλώνα, στα όρια Αττικής/Βοιωτίας. Ξεκινήσαμε νωρίς γιατί ο Γιώργος έχει εφημερία σήμερα βράδυ και πρέπει να προλάβει. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα στην Αγιά Τριάδα, πάνω απ’τον Αυλώνα. Λιακάδα με αραιά σύννεφα, δροσερά. Χωματόδρομοι, πευκοδάσος ανάμεικτο με μακία θαμνότοπο, ρεματιά με πλατάνια θεόρατα, καταπράσινα. Μάντρες κοντά στην μονή Στουδίου, ένα σπίτι. Ακόμα μπορούμε να περπατάμε ελεύθερα, ο Γιώργος βρήκε συντόμευση ως την Μονή. Είχε λειτουργία με αρκετά 4χ4 παρκαρισμένα ένα γύρω.

Χωματόδρομο μέσα σε δασωμένους λόφους. Ερημιά.

Στην ώρα ο δρόμος κατεβαίνει στην ρεματιά και περνά απέναντι. Παίρνουμε το ρέμα νότια, ανάντι. Μεγάλα πλατάνια γυμνά. Στρώμα σκουροκόκινο κάτω τα πεσμένα πλατανόφυλλα, μόνο κάποιες πέτρες προβάλλουν. Μερικές λιμνούλες κρυστάλλινου νερού. Βράχια γλυμένα και κομμένα από αιώνες νερών. Πευκοδάσος και απότομες όχθες γύρω μας. Η κοίτη γενικά στεγνή.

Φτάνουμε σε συμβολή. Από αριστερά μας, πέφτει το ρέμα Μπαμπακιά-Καμάρα μέσα στο Μαυρόρεμα. Όλα στεγνά τώρα. Άσπρες και γκρίζες κροκάλες απλωμένες κάτω. Πλατάνια, πικροδάφνες, κουτσουπιές, πεύκα. Σε κάποιες στενωπούς, μικροί καταράκτες (όταν τρέχει νερό) παρουσιάζουν δυσκολία στην ανάβαση. Βράχια λαξεμένα με απαλές καμπύλες, γούρνες νερού, στενά περάσματα.

Προωθούμαστε έτσι πάνω από ώρα. Ένα βλήμα σκουριασμένο κάτω. Από το στρατόπεδο τεθωρακισμένων του Αυλώνα, που και που σημαδεύουν στο δάσος…

Μία πεθαμένη αλεπουδίτσα. Πείνα; Κάτι άλλο;

Φτάνουμε σε φράγμα ψηλό ως δέκα μέτρα. Ανεβαίνουμε από το πλάι. Πίσω έχει ξεχειλίσει με άμμο και βότσαλα. Καθόμαστε για ξεκούραση και φαί.

Έχουμε δει πολλή ομορφιά. Η ρεματιά είναι τόσο καθαρή που οποιαδήποτε πέτρα μπορεί να γίνει πιάτο να φάμε από εκεί!

Πιό πάνω υπάρχει σήμανση.

Αφήνουμε πιά το Μαυρόρεμα και ανηφορίζουμε μέσα σε πυκνό δάσος. Σύντομα, δεξί παρακλάδι μας φέρνει σε σκαλάκια σε απότομη, τι λέω; κάθετη πρόσοψη βράχου που κοιτά κάτω την ρεματιά.

Πιό κάτω φωλιασμένο το ξωκλήσι της Αγιά Μαρίνας με άνοιγμα με κάγκελα μπροστά. Μπαλκόνι στο Μαυρόρεμα, μπαλκόνι σε συνεχές δάσος.

Πάλι φαγιά…έχουμε όρεξη.

Σε άλλο μισάωρο φτάνουμε στο οροπέδιο Βούντημα. Χωράφια, ψηλά πεύκα, νερό. Χωματόδρομοι μας γύρισαν στα αμάξια. Γεμίσαμε εικόνες γιά μία βδομάδα. Την Κυριακή πάλι! πεζοπόροι απόφοιτοι DSA

και η πρόσκληση: Μέσα σε ωραία ρεματιά. Στα όρια Αττικής/Βοιωτίας. Αμελητέα ανάβαση, τι λέω, σχεδόν μηδενική! Δύσβατα σημεία. Από Αθήνα συνάντηση ώρα 9:00. Διάρκεια 5 ώρες περίπου. Μετά ταβέρνα!

Στα πλαίσια εξερεύνησης άγνωστων – σε μας – διαδρομών, πήγαμε στην χαράδρα Βελίτσας στον νοτιοανατολικό Παρνασσό.

Είναι άθικτο τοπίο με μεγάλα δάση. Φιλοξενεί μονοπάτι γρήγορης ανάβασης στην κορυφή του βουνού, Λιάκουρα 2455μ.

Συναντηθήκαμε στην Κάτω Τιθορέα. Άργησε ο Γιάννης Γραμματικάκης τον οποίο φώναζα <<Γραμματικάκη>> για διαφορά από τον δικό μας Γιάννη.

Ερχόταν μαζί με τον Αντώνη. Τηλεφωνώ.

-Που είστε παιδιά;

-Περάσαμε την Λιβαδιά, είμαστε στον Καρακόλιθο…

-Μα πάτε για ΑΡΑΧΩΒΑ! Κάντε αναστροφή και ρωτήστε που είναι η Τιθορέα!!

Τους περιμέναμε λίγο και φωτογραφήσαμε τον Παρνασσό σε πρωϊνό φως.

Το <<άγνωστο>> ήταν ότι πήραμε εναλλακτικό μονοπάτι, καλογραμμένο στον χάρτη, που ανεβαίνει απένατι από την συνήθη διαδρομή στα ανατολικά πρανή της χαράδρας. Αυτό ήταν και το Βατερλώ μας, βλέπε παρακάτω.

Ημέρα ηλιόλουστη με μεγάλη διαύγεια.

Η Τιθορέα σκαρφαλωμένη στα πόδια του βουνού. Ωραίο χωριό, μεγαλούτσικο. Φιλόξενοι άνθρωποι. Φoρτωνόμαστε σακίδια, μπαστούνια στα χέρια και δρόμο. Ταμπέλες και σήμανση μονοπατιού με κίτρινα τρίγωνα. Αριστερά κάτω μας, γκρεμός 150 μέτρων. Στο βάθος τρέχουν μπόλικα τα νερά της Βελίτσας.

Απέναντι ορθοπλαγιά με οριζόντιες σπηλιές. Πιό πάνω μεγάλα δάση.

Σύντομα φτάνουμε στο εκκλησάκι του ΑηΓιώργη. Μικρή στάση και πάλι στο μονοπάτι. Τώρα πιό ανηφορικά. Δεξιά μας επίσης ορθοπλαγιές με σπηλιές. Στο βάθος κορυφές.

Καταπράσινα, θάμνοι και φυλλοβόλα διάφορα. Ταμπέλα <<προς σπήλαιο Οδυσσέα Ανδρούτσου>>. Είναι ο ήρωας της Βελίτσας.

Πέφτουμε σε κόντρα, το μονοπάτι κάνει καγκέλια, ψάχνουμε το παρακλάδι που πάει στην σπηλιά. Ο Σωτήρης ερευνά πέρα από ένα κόκκινο σημάδι.

– Τίποτε, είναι κλειστό. Λέει όταν επέστρεψε.

Είμαστε κοντά στην βάση των γκρεμών πάνω μας. Βρίσκουμε την διασταύρωση και σύντομα νάσου η περίφημη σπηλιά. Πραγματικά δυσπρόσιτη. Πάνω στο κάθετο πρόσωπο του βράχου, η είσοδος της σπηλιάς χάσκει δέκα μέτρα παραπάνω! Θέλει αναρρίχηση να φτάσει κάποιος εκεί.

Τώρα έχουν βάλει σιδερένιες σκάλες και σχοινί στο πλάι καλού κακού. Δεν ανεβαίνει κανένας. Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Πίσω στο κύριο μονοπάτι. Περνάμε μικρή ρεματιά, αργότερα μεγάλη ρεματιά.

Αραιή σήμανση. Μετά χάνουμε το μονοπάτι. Είμαστε σε απότομη ράχη. Βγάζει χάρτη ο Σωτήρης και GPS ο Τζέφρεϋ και ο Γιάννης. Σκαρφαλώνουμε σε σάρα μέσα σε ελατοδάσος. Τώρα η σάρα των ορειβατών δεν είναι γυναίκα. Είναι όμως ολισθηρή, αβέβαιη και τελικά επικίνδυνη. Ποταμός από χαλίκια σε στάση με απότομη κλίση. Έτοιμα να κατρακυλήσουν. Δύσκολο να πατήσουμε, δυσκολότερο να πιαστούμε.

Συμβουλευόμαστε τους ηλεκτρονικούς χάρτες. Κοιτάμε προσεκτικά. Ο Σωτήρης ψάχνει ίχνη μονοπατιού, τον βοηθά ο Αντώνης που μεγάλωσε στην ορεινή Ναυπακτία και έχει πείρα. Η Σοφία δίπλα τους, ψάχνει στο GPS να επιβεβαιώσει τι νομίζουμε.

Το ένα μηχάνημα σημειώνει την θέση μας κάτω από το μονοπάτι που αναζητάμε ενώ το άλλο λέει το αντίθετο! Το ρολόϊ δίχνει 14:30. Σκιές πέφτουν κιόλας από τις ψηλές κορυφές πάνω μας.

-Ας μην κυνηγάμε τις μπλε βουλίτσες του GPS, γυρίζουμε προς τα ‘κει που ξέρουμε μην μας πάρει το σκοτάδι.

Φτάνουμε πάλι σε ηλιόλουστο ώμο με χόρτο παντού και ερείπια ξερολιθιάς.

Απέναντι μεγάλα ελατοδάση, πάνω μας οι κορυφές.

-Είναι όμορφα, δεν τρώμε εδώ;

– Να βρούμε την επιστροφή πρώτα! Λέει η Βάσω. Συμφωνούμε.

Σύντομα βρίσκουμε το ίχνος του μονοπατιού. Επιστρέφοντας θέλουμε μέρος με ήλιο να κολατσήσουμε. Λες και κυνηγάμε το άπιαστο. Πάντα λίγο παρακάτω είναι φωτισμένα! Το παραδεχόμαστε και καθόμαστε να φάμε στην σκιά. Βγάζουμε και ομαδική φωτογραφία μετά έξι ώρες περπάτημα για να έχουμε σύγκριση φωτογραφιών, Πριν και Μετά…

Λίγο πριν το χωριό, η διασταύρωση που οδηγεί κάτω στο ρέμα.

-Δεν πάμε κάτω να δούμε τα νερά; Δύο θέλουν. Οι άλλοι διπλωματική σιωπή.

-Ναι, ναι να πάμε αλλά σε άλλη εξόρμηση, μιαν άλλη Κυριακή! κάνει ο Γιάννης.

Η φιλόξενη φουρνάρισα της Τιθορέας μας είπε πως παιδί βοηθούσε να μεταφέρουν με ζώο τους σωλήνες για την ύδρευση του χωριοιύ. Μας έδειξε τα ερείπια νερόμυλου στο κέντρο του χωριού. Μας πήγε στην πλατεία της εκκλησίας με την προτομή του Ανδρούτσου.

Μετά η ταβέρνα του χωριού. Μεγάλο τζάκι, καλοί άνθρωποι. Τα πιάτα τα καθαρίσαμε. Παραγγείλαμε και τρίτη καράφα κρασί. Πως μεταβολίζεται βρε παιδί μου.

Ο Γραμματικάκης , νέος στην συντροφιά μας και νέος σε ηλικία περπατά γερά. Τον καλωσορίζουμε.

Θα ξαναπάμε εκεί. Με ορειβατικούς χαιρετισμούς από τους απόφοιτους της DSA.

Με καλό καιρό, βρεθήκαμε στην πάνω πρόσβαση του ανακτόρου Τατοϊου. Κάναμε ανάβαση μίας ώρας μέσα σε πυκνό πευκοδάσος, έως την κορυφή Βουρλιώτες. Από εκεί με χωματόδρομους και μονοπάτι κλείσαμε τον κύκλο έως τα αυτοκίνητά μας. Σχεδόν τέσσερεις ώρες, μαζί με κάποιες στάσεις. Είμασταν εικοσιένα άτομα, παληοί και νέοι πεζοπόροι. οι πεζοπόροι της DSA σας προσκαλούν στην επομένη εξόρμηση!

Μία ξεχωριστή βραδιά με αποφοίτους της Μετσόβου από όλες τις χρονιές, με μία μεγάλη έκθεση με φωτογραφίες από τις τάξεις, από τις εκδρομές, με ένα τραπέζι όπου συζητήθηκαν ιστορικά θέματα της εποχής και του σχολείου και ένα τραπέζι, που θυμηθήκαμε ιστορίες. Στην εισαγωγή είχαμε την ευκαιρία να δούμε μία συνέντευξη του Helmut Beckmann, του Διευθυντή της εποχής, ο οποίος μίλησε στον σημερινό Διευθυντή κ. Thomas Fischer και στον Αντιπρόεδρο της Σχολής Dr. Thomas Greve.

Δείτε το video της εκδήλωσης…

Δείτε το video της συνέντευξης του Helmut Beckmann…

Δείτε τις φωτογραφίες της Χριστίνας Βάζου…

Ξαναβρεθήκαν όλοι στην ίδια αυλή…

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1950 και αποφοίτησε το 1968 από τη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε Χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε διδακτορικό στη χημεία φυσικών προϊόντων από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Εργάστηκε ως χημικός σε βιομηχανίες της Γερμανίας και της Ελλάδας μέχρι το 1986. Από το 1989 διετέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στα Ελληνικά Διυλιστήρια Ασπροπύργου (ΕΛ.Δ.Α.) (1986-1989), στη μελετητική εταιρία ΑΣΠΡΟΦOΣ (θυγατρική των ΕΛ.Δ.Α.), στην εταιρία Α. Γ. Πετζετάκις (1989-1993), στη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (1993-1996) και στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου.

Το 1996 εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά έχασε την έδρα το 1997 μετά από ένσταση στο Εκλογοδικείο. Επανεξελέγη το 2000, το 2004 και το 2007. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα το Μάιο του 2009 για λόγους ευθιξίας αλλά και διαφωνίας με την πολιτική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από τη διερεύνηση της υπόθεσης, η οποία ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2011, δεν προέκυψε ευθύνη υπουργού.

Διετέλεσε Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ κατά την περίοδο 1996-2000 και Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών το διάστημα 2000-2004.

Χρίστος Βερελής: «Αrakynthos Ερίκι»…

Ο 34χρονος Δημήτρης Τζανακόπουλος, απόφοιτος του 2000, ανέλαβε την θέση του ΚυβερνητικούΕκπροσώπου διαδεχόμενος την Όλγα Γεροβασίλη.

Περισσότερα…

Το διήμερο 6-7 Απριλίου 2013 ήταν καταπληκτικό για την ομάδα Επιχειρηματολογίας – Αντιλογίας της ΓΣΑ. Πρωταγωνιστές: Αμαλία Χαλβατσιώτη (12a), Γιώργος Ευγενίδης (12a), Δάφνη Σιαμπλή (12b), Νάνα Μουζάκη (12a), Βασίλης Μποτώνης (12c), Νατάσα Μπέτσα (11b).

Το διήμερο 6-7 Απριλίου ήταν καταπληκτικό για την ομάδα Επιχειρηματολογίας – Αντιλογίας της ΓΣΑ. Πρωταγωνιστές: Αμαλία Χαλβατσιώτη (12a), Γιώργος Ευγενίδης (12a), Δάφνη Σιαμπλή (12b), Νάνα Μουζάκη (12a), Βασίλης Μποτώνης (12c), Νατάσα Μπέτσα (11b).

Το Σάββατο 6 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν στο Λύκειο Νέας Σμύρνης οι προημιτελικοί αγώνες (συμμετείχαν 16 σχολεία που προκρίθηκαν από την προηγούμενη φάση των Αγώνων) από τους οποίους θα προέκυπταν οι 4 καλύτερες ομάδες που θα περνούσαν στην τελική φάση των αγώνων. Μετά από 2 νίκες και μια ήττα, η Ομάδα μας πανηγύρισε για άλλη μια φορά για την πρόκριση στους Ημιτελικούς –Τελικούς αγώνες.

Στις 7 Απριλίου, πια σε άλλο σκηνικό- όχι σχολικό αλλά στην Παλαιά Βουλή, η Ομάδα μας διαγωνίστηκε με το Λύκειο Αυγουλέα-Λιναρδάτου στον Ημιτελικό Αγώνα με θέμα: «Οι αρνητικές συνέπειες των κοινωνικών μέσων δικτύωσης είναι περισσότερες από τις αρνητικές». Η Ομάδα μας απέσπασε τη νίκη και μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε η διαδικασία του Τελικού. Η παλαιά Βουλή κατάμεστη από μαθητές, γονείς, καθηγητές, επισήμους, φίλους της Επιχειρηματολογίας. Θέμα του Αγώνα: «Η δημοκρατία πρέπει να ανέχεται τους εχθρούς της». Ο αγώνας ήταν εξαιρετικός . Μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων είχαμε την τιμή να απολαύσουμε τα λόγια της Ελένης Γλύκατζη- Αρβελέρ που αγκάλιασε τα παιδιά μας με τους επαίνους της και του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Την 1η θέση κατέλαβε το 6ο Λύκειο Νέας Σμύρνης και τη 2η θέση η Γερμανική Σχολή Αθηνών ανάμεσα σε 102 σχολεία της Ελλάδας.

Άλλη μια νίκη: Την 5η θέση στην κατάταξη των καλύτερων ομιλητών των φετινών Αγώνων κατέλαβε η μαθήτριά μας, Αμαλία Χαλβατσιώτη (12a), την 6η θέση, ο Γιώργος Ευγενίδης (12a), ενώ την 7η θέση, η Δάφνη Σιαμπλή (12b),

Για όλους εμάς η Επιχειρηματολογία – Αντιλογία είναι ένα αγώνισμα ψυχής, ηθικής, ομαδικότητας, δομημένης σκέψης, αγάπης για τη γλώσσα. Είναι ένα αγώνισμα που μαθαίνει σε όλους μας κάθε στιγμή να σεβόμαστε την πολυφωνία, να κοιτάμε κάθε γεγονός και ιδέα πολύπλευρα και να παλεύουμε να ακουστεί κάθε σκέψη. Αγώνισμα ιδανικής δημοκρατίας.

Είναι επίσης μια διαδρομή που μας προσφέρει την τρομερή συγκίνηση να καμαρώνουμε τους μαθητές μας, μετά από προσπάθεια χρόνων, σε τέτοιους ρόλους με όπλα το μυαλό , την ψυχή και την αγάπη τους για την Ομάδα. Το διήμερο 6-7 Απριλίου δεν ήταν απλώς καταπληκτικό. Ήταν στιγμές ειλικρινούς ευτυχίας.

Oι υπεύθυνοι καθηγητές: Χ. Οικονομόπουλος, Ι. Πλιάτσικα

Η Ελένη Παπαδάκη, απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής των χρόνων του Μεσοπολέμου, εκτελέστηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1944, σε ηλικία 41 ετών. Η Μαρία Κίτσου “ζωντανεύει” την μεγάλη ηθοποιό στη σκηνή του θεάτρου Tempus Verum – Εν Αθήναις, Ιάκχου 19 στο Γκάζι, από τις 12 Οκτωβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων μέχρι την 1 Δεκεμβρίου. Εισιτήρια: Κανονικό 12€ – Μειωμένο 8€. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 210 3425170.

Η Ιλειάνα Δημάδη γράφει για την παράσταση στο Αθηνόραμα…

Η Έλενα Γαλανοπούλου παίρνει συνέντευξη από τον σκηνοθέτη Μάνο Καρατζογιάννη στο ελculture.gr…

Ο Σωτήρης Τσόγκας, απόφοιτος του 1969, υποδύεται τον ρόλο του Σταμάτη Μαλέλη στο έργο “Το Τέρας και εγώ”. Η παράσταση που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Πρόβα αναφέρεται στην συναρπαστική ιστορία ενός λαμπρού επαγγελματία που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με το θάνατο.

Οι απόφοιτοι της ΓΣΑ μπορούν να παρακολουθήσουν το έργο στην ειδική τιμή εισιτηρίου των 10 ευρώ (αντί 15 ευρώ), αρκεί να κάνουν κράτηση στο όνομά τους στο ταμείο του θεάτρου (τηλ.2108818326) τουλάχιστον 5 μέρες πριν την ημερομηνία που επιθυμούν.

«ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΚΙ ΕΓΩ» του Σταμάτη Μαλέλη σε διασκευή Σωτήρη Τσόγκα και Γιάννη Ζέρβα

Την φετινή χειμερινή περίοδο στο Θέατρο Πρόβα παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά το συγκλονιστικό μπέστ σέλλερ του Σταμάτη Μαλέλη «Το Τέρας κι Εγώ». Το έργο παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία και έλαβε εξαιρετικές κριτικές από το κοινό και τους κριτικούς.

Το «Το Τέρας κι Εγώ» αναφέρεται στην συναρπαστική ιστορία ενός λαμπρού επαγγελματία που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με το θάνατο.

Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, που καταγράφει με συνταρακτικές λεπτομέρειες, την μάχη που δίνει ο ήρωας με την κατάθλιψη και τον πανικό, και τον τρόπο που λυτρώνεται.

Η σκηνοθεσία είναι του Σωτήρη Τσόγκα, η εικαστική επιμέλεια της Μαίρης Ραζή, την ζωγραφική του σκηνικού έκανε ο Μανώλης Δασκαλάκης, κοστούμια Χαρά Μποτσιβάλη, η μουσική είναι του Νίκου Χαριζάνου. Video art Παναγιώτης Τσάγκας, βοηθός σκηνοθέτη Νεκταρία Χουβαρδά.

Το ρόλο του Σταμάτη Μαλέλη υποδύεται ο Σωτήρης Τσόγκας, την ψυχίατρο η Μαίρη Ραζή, τον αδελφικό του φίλο ο Κυριάκος Ντούμος και την γραμματέα του η Γρηγορία Βελέντζα.

Στα video της παράστασης εμφανίζονται οι: Σταμάτης Μαλέλης, Μαίρη Ραζή, Σωτήρης Τσόγκας, Πολύκαρπος Πολυκάρπου , Γιούλη Πεζοπούλου, Κοραλία Τσόγκα, Ειρήνη Αντωνίου, Βανέσσα Αραπάκη. Εκφωνούν ο Μέμος Μπεγνής και οι μαθητές της Δραματικής Σχολής «Πρόβα» Πάνος Παναγιωτόπουλος και Κωνσταντίνος Παντελιάς.

Λίγα λόγια για το έργο

Η συναρπαστική ιστορία ενός λαμπρού επαγγελματία που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με το θάνατο.

Ένα συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, που καταγράφει με συνταρακτικές λεπτομέρειες, την μάχη του ήρωα με την κατάθλιψη και τον πανικό και τον τρόπο που λυτρώνεται.

Η μελαγχολία τον χαρακτήριζε από τα παιδικά του χρόνια. Σε συνδυασμό με το αυταρχικό και καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον γέννησαν την κατάθλιψη, που εκδηλώθηκε έντονα με πανικούς, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης στην εργασία του στην τηλεόραση. Κάθε επαφή με την δουλειά του μύριζε θάνατο. Δεν μπορούσε όμως να την παρατήσει. Φέρονταν ενοχικά! Απ’ τη μία γιατί δεν άντεχε να απογοητεύσει τους γονείς του, που τον ήθελαν επιτυχημένο επαγγελματία και οικογενειάρχη κι απ’ την άλλη γιατί είχε απομακρυνθεί από τους φίλους του, τα όνειρά του, τον πραγματικό του στόχο: ν’ αλλάξει τον κόσμο.

Δεν του άρεσε να είναι αστός και βολεμένος, αλλά ήταν. Ήθελε να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο, αλλά δεν το έκανε. Αυτή η αντίφαση τον οδήγησε στο να αισθάνεται ένοχος και οι πανικοί ήταν η αυτοτιμωρία του!

Με την βοήθεια της φαρμακευτικής αγωγής και της ψυχανάλυσης, άρχισε σταδιακά να αλλάζει τη ζωή του. Έμαθε να κοιτάζει κατάματα τον εαυτό του, χωρίς να φοβάται για το θέαμα, που θα αντίκριζε. Έκανε βουτιά στα «σκουπίδια» που είχε μέσα του και αναθεώρησε τη ζωή του. Αντιμετώπισε με θάρρος τις αιτίες, όσο επώδυνες και αν ήταν. Έφερε κοντά το Εγώ με το υποσυνείδητο. Μείωσε τους συμβιβασμούς. Καθάρισε την καμινάδα του μυαλού του όπως λέει και ο Γιάλομ. Έβαλε βόμβες στα θεμέλια του πρέπει. Έγινε ο πρωταγωνιστής της ζωής του. Βγήκε νικητής από έναν αγώνα ζωής και θανάτου. Αυτό που κατάφερε ο ήρωας του έργου μπορούν να το καταφέρουν όλοι, όσοι υποφέρουν από την κατάθλιψη και τον πανικό. Το μήνυμα είναι αισιόδοξο: η αρρώστια αυτή περνάει, γιατρεύεται!

Σωτήρης Τσόγκας

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Το βιβλίο, η αυτοβιογραφία μου η μάχη με το τέρας συγκίνησε πολλούς. Αρκετούς από αυτούς τους έκανε να δουν διαφορετικά τη ζωή. Μέσα από ένα άλλο πρίσμα. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας θεώρησε ότι βοηθήθηκε.

Οι περισσότεροι γιατί πήραν το κουράγιο να πάνε σε έναν ειδικό. Άλλοι γιατί κατάλαβαν ότι η επαγγελματική επιτυχία δεν οδηγεί κατ ανάγκην στην ευτυχία.

Άλλοι γιατί συνειδητοποίησαν ότι η ζωή είναι αλλού. Πολλοί, ότι είναι και εκατομμύρια άλλοι, που ζουν στο ίδιο σκοτάδι. Αλλά οι περισσότεροι άρχισαν να νιώθουν καλύτερα ότι μπορούν να νικήσουν το τέρας και να ζήσουν.

Η δεύτερη έκδοση του βιβλίου μου αλλά και το σάιτ που δημιουργήσαμε για την αντιμετώπιση τη κατάθλιψης του kontasou.com μου δημιούργησε την αίσθηση ότι απαιτείται και μια άλλου είδους επικοινωνία. Ίσως δεν φτάνουν τα μηνύματα και οι επιστολές. Χρειάζεται και κάτι περισσότερο. Έτσι και μετά από πολλές ώρες συζητήσεων με τους αγαπημένους μου φίλους αποφασίσαμε την μεταφορά στο θεατρικό σανίδι.

Πολύ δύσκολη υπόθεση. Το φοβήθηκα αρκετά. Η ανησυχία μου εξανεμίστηκε από τις πρώτες πρόβες όταν είδα τους καταξιωμένους καλλιτέχνες και φίλους να έχουν κάνει σπουδαία δουλειά. Τώρα νιώθω ότι η επικοινωνία μου μ ένα πολύ μεγάλο ακροατήριο είναι πλήρης.

Μακάρι και η θεατρική παράσταση που ανεβαίνει με πολύ κόπο και μεράκι από την ομάδα του Θεάτρου Πρόβα να πετύχει αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

Ας φροντίσουμε και λίγο τη ζωή μας. Δεν είναι για πέταμα.

Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Όταν μου πρότεινε πριν από 12 μήνες και – ο Σταμάτης Μαλέλης να μεταφέρω επί σκηνής το βιβλίο του « Το Τέρας κι εγώ», του ζήτησα κάποιο χρόνο για να δω αν γίνεται. Μεσολάβησε η συνεργασία μου με τον Ρόμπ Ρουτζέρο στον ΒΙΟΛΙΣΤΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ και τελικώς ανέλαβα το εγχείρημα, παρ’ ότι μου φαινόταν δύσκολο. Τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη του.

Έχω στο ενεργητικό μου πληθώρα διασκευών ως σκηνοθέτης, ετούτη όμως με προβλημάτισε πολύ. Απεφάσισα εν τέλει να βάλω σε δεύτερη μοίρα τις αναφορές στις επαγγελματικές περιπέτειες του ήρωα και να εστιάσω στο ανθρώπινο δράμα του. Στην μάχη του με την κατάθλιψη και τον πανικό και στον τρόπο που λυτρώνεται. Να φωτίσω τις συνταρακτικές λεπτομέρειες της καθημερινότητας ενός λαμπρού επαγγελματία, που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με τον θάνατο.

Έτσι προέκυψε ένα ντοκουμέντο, λίαν αποκαλυπτικό, αλλά και με αισιόδοξο μήνυμα: Η αρρώστια αυτή περνάει, γιατρεύεται. Αρκεί να έχει κανείς το θάρρος να πάει σ’ έναν ειδικό

και να του πει ό,τι σκέφτεται. Αρκεί να έχει τα κότσια να κάνει βουτιά στα σκουπίδια, που έχει μέσα του και να αναθεωρήσει την ζωή του, όπως λέει ο ήρωας του έργου. Να καθαρίσει την καμινάδα του μυαλού του, όπως λέει ο Γιάλομ. Στο σημείο αυτό θέλω να αναφέρω τον συνεργάτη μου στην διασκευή Γιάννη Ζέρβα, παλιό μαθητή μου, τώρα νεαρό συνάδελφο και θεατρολόγο ήδη.

Στην σκηνική αφήγηση του έργου αφαίρεσα τους τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς και έδωσα βάρος στα ψυχολογικά τοπία των χαρακτήρων και στην θυμική αντίληψη του χρόνου. Συνεπικουρούν και ολοκληρώνουν την σκηνοθετική μου γραμμή, τα VIDEO, που προβάλλονται κατά την διάρκεια της παράστασης και τα οποία επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Τσάγκας, η ερμηνευτική μουσική του ισόβιου συνεργάτη μου Νίκου Χαριζάνου και οι «ψυχολογικοί» φωτισμοί μαζί με το λιτό και αφηρημένο σκηνικό.

Φέτος το ΘΕΑΤΡΟ ΠΡΟΒΑ διανύει την ΤΡΙΑΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ περίοδο του, έχοντας στο ενεργητικό του ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ παραγωγές με έργα ρεπερτορίου και συνεχίζοντας την προσφορά του με τα ίδια πάντοτε κριτήρια: ποιότητα και ψυχαγωγία.

Υπογράφοντας την 80η μου πρεμιέρα ( 40η ως σκηνοθέτης και 40η ως ηθοποιός ), θέλω να ευχαριστήσω από την θέση αυτή τους τροφοδότες μου: τους δασκάλους μου και τους μαθητές μου. Επίσης την συνοδοιπόρο μου στην ζωή και στο θέατρο Μαίρη Ραζή.

Σωτήρης Τσόγκας

Πρόγραμμα Παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο 21:00, Κυριακή: 20:00

Τιμή Εισιτηρίου: 15€, Άνεργοι- φοιτητικά : 10€

Διάρκεια Παράστασης: 110′

Θέατρο Πρόβα…

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην Ελιάνα Στεργίου-Αμπραβανέλ, απόφοιτο του 1974, για την απώλεια του γιού της Freddy. Ο Αλφρέντο Αμπραβανέλ, που σπούδαζε Mechanical Engineering and Applied Mechanics στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια έφυγε ξαφνικά σε ηλικία 22 ετών την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου.

Σχετικό άρθρο…

Ο Γιάννης Δρόσος, απόφοιτος του 1969 και γνωστός συνταγματολόγος ανέλαβε Πρόεδρος της προσωρινής διοικούσας επιτροπής της ΕΠΟ. Περισσότερα…

.

Dipl. Kfm. Jannis Raftopoulos ist Geschäftsführer der JRC Capital Management Consultancy & Research GmbH. Er studierte Betriebswirtschaftslehre an der Freien Universität Berlin. Mit den Schwerpunkten Finanzwirtschaft und Investments schloss Jannis Raftopoulous dieses im Jahr 1984 erfolgreich ab. Sein Interesse fokussierte er auf die Forschungsgebiete der fundamentalen und technischen Analyse von Finanzinstrumenten sowie computerunterstützte Prognoseverfahren.

Abgesehen von seinen Forschungstätigkeiten war Jannis Raftopoulos als freier Finanzberater tätig und verantwortlich für die Entwicklung computerunterstützter Entscheidungssysteme für Bankensysteme in mehreren ESPRIT Projekten wie HANSA oder ESTIMATION. Im Jahr 1994 rief er die JRC GmbH ins Leben und initiierte ab dem Jahr 1995 als Projektmanager die Projekte ESPRIT22271 – ACE – Analyst´s Control Environment sowie das Projekt IST – 2000 – 31123 GIDA bis 2004.

Im Jahr 2007 wirkte Jannis Raftopoulos als Projektkoordinator des von der IBB (Investitionsbank Berlin) geförderten Forschungsverbunds TREMA für die Entwicklung einer Trend-Analyse-Anwendung unter Einbeziehung sowohl numerischer Daten als auch Finanznachrichten. In jüngerer Zeit fungierte er als Projektmanager der internen Aufgaben der JRC Capital im Rahmen des ENSURE Projektes zur Erstellung einer Fallstudie über die Langzeitarchivierung von Finanzmarktdaten und deren ökonomischer Bewertung.

Als Geschäftsführer der JRC Capital Management Consultancy & Research GmbH ist Jannis Raftopoulos ein seit mehr als 20 Jahren erfahrener Manager, einerseits verantwortlich für den Gesamtbereich Asset Management, andererseits stets auch mit einem Bein in der wissenschaftlichen Forschung. Hierdurch eröffnet er seinem Team einen besonders engen Praxisbezug der Forschungs- und Entwicklungstätigkeiten bzw. eine wissenschaftliche Untermauerung der entwickelten Handelsstrategien.

jrc capital management…