Έγινε στις 10 Μαΐου 2014 η τελετή των εγκαινίων του νέου Νηπιαγωγείου της Σχολής. Παρούσα η Διοίκηση του Σχολείου, ο ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας Θανάσης Κυριαζής, ο σύλλογος των αποφοίτων και πλήθος γονέων και μαθητών του νηπιαγωγείου.

Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πόλις το βιβλίο της Άντζης Σαλταμπάση (αποφοίτου του 1991): “Μπερλίν“.

Η Άντζη Σαλταμπάση γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Σπούδασε Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία και Μετάφραση-Μεταφρασεολογία στο ΕΚΠΑ. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στον έντυπο και διαδικτυακό Τύπο και έχει μεταφράσει βιβλία από τα γερμανικά. Το 2011-2012 ήταν υπότροφος του προγράμματος Europaische Journalisten-Fellowships (Freie Universitat Berlin). Το “Μπερλίν” είναι το πρώτο της βιβλίο.

Βερολίνο, ήπιο δημοφιλής πόλη της Ευρώπης, ιδιαίτερη, με παγωμένους χειμώνες που δεν ξεθωριάζουν τον θρύλο της, ίσα ίσα τον τρέφουν, με ένα παρελθόν και, κυρίως, ένα παρόν που είναι δύσκολο να μη σε τυλίξουν στο σαγηνευτικό τους δίχτυ. Τι συμβαίνει, όμως, αν αποφασίσεις να κινηθείς έξω από τον κύκλο της φήμης, αν προσπαθήσεις να σκαλίσεις τα μυστικά της, αν νιώσεις να σε πλακώνει το γκρίζο φόντο και η μελαγχολία της, αν ξύσεις την πρόσοψη της Ιστορίας, αν απλώσεις το χέρι και φας γλυκά ροδάκινα σ’ έναν παρατημένο βερολινέζικο κήπο;

Το Μπερλίν παρακολουθεί το Βερολίνο σαν ντοκιμαντέρ, εντελώς υποκειμενικά, αλλά καθόλου προσωπικά· η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δεν είναι παρά ένα μάτι, ο φακός της κάμερας που καταγράφει μια λαχανιασμένη περιπλάνηση στη μνήμη, μια ιστορία μετανάστευσης, μια αντιπαράθεση με τον αντισημιτισμό, αλλά και πολλές τρυφερές ή πικρές συναντήσεις. (Α. Σ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου). Περισσότερα…

Εγκαίνια στην Γκαλερί Σκουφά της έκθεσης του ζωγράφου Γιώργου Χαδούλη. Περισσότερα…

Τρεις θεατρικές παραστάσεις συνεχίζονται και μετά το Πάσχα στις οποίες συμμετέχουν απόφοιτοί μας:

Το Πράσινο το Φουστανάκι που έγραψε η απόφοιτός μας Λένα Κιτσοπούλου, μετά από μικρή τουρνέ θα επιστρέψει στο Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα, τηλ. 210 3428650) από την Παρασκευή 21/4 και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9.30μμ. Περισσότερα…

Το Στρίψιμο της Βίδας, δραματοποιημένη νουβέλα του Henry James, με την απόφοιτό μας Θάλεια Ματίκα στον κύριο ρόλο. Θέατρο Άνεσις ( Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, τηλ. 210 748 8881-2). Από τη Δευτέρα 24/4 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9μμ, μέχρι την Τρίτη 30/5, πληροφορίες και εισιτήρια…

Το Μονόπετρο του Πύργου, διαδραστική performance σύγχρονου χορού, συμμετέχει ο απόφοιτός μας Παύλος Λαουτάρης. Ομάδα Αμάλγαμα (Μενάνδρου 47, Ομόνοια, πέμπτος όροφος, απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991). Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9.15μμ, μέχρι και την Κυριακή 30/4 (εκτός των ημερών του Πάσχα). Είσοδος ελεύθερη με προαιρετική οικονομική συνεισφορά. Περισσότερα…

Η MAERZBUEHNE και η NOTOS PLUS Buchhandlung παρουσιάζουν σε 3 παραστάσεις: ANGST του Stefan Zweig

Παραστάσεις: Κυριακή 23, Δευτέρα 24 και Τετάρτη 26 Απριλίου στις 20:30

Πού: Στο Καφενείον “Ελλάς”, Πλατεία Πλαστήρα 8, στο Παγκράτι. Είσοδος: 10 ευρώ

Τα εισιτήριά σας μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο NOTOS PLUS (Ομήρου 15, Κολωνάκι, 210 3629746) ή κάνοντας κράτηση στο email: m-buehne@otenet.gr.

Η παράσταση είναι στα γερμανικά με ελληνικούς υπέρτιτλους. Είναι κατάλληλη όμως και για σπουδαστές της γερμανικής γλώσσας επιπέδου B2+.

Με αφορμή τα 75 χρόνια από το θάνατο του Stefan Zweig η MAERZBUEHNE παρουσιάζει μια συναρπαστική, γεμάτη ένταση δραματοποίηση του μυθιστορήματος ‘ΦΟΒΟΣ’ του γνωστού αυστριακού συγγραφέα σε μορφή θεατρικού αναλογίου.

Με οξύνοια και ψυχολογικό ένστικτο ο Zweig καταφέρνει να φωτίσει τον εσωτερικό κόσμο μιας γυναίκας που ζει σε έναν «απάνεμο και υποτονικό» γάμο με έναν επιτυχημένο δικηγόρο σύζυγο και διαπράττει απιστία. Η ντροπή και ο φόβος της να χάσει την οικογένειά της και να πληγεί η υπόληψή της είναι πιο δυνατά από το θάρρος να παραδεχτεί το ολίσθημά της. Έτσι δημιουργεί σιγά σιγά ένα επικίνδυνο αρχιτεκτόνημα ψεύδους, που ανά πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος να καταρρεύσει. Η ένταση φτάνει στο αποκορύφωμα… ώσπου η ιστορία παίρνει μια αναπάντεχη τροπή.

Ηθοποιοί:

Irene: Μαριλένα Καβάζη

Φριτς: Νικόλας Πιπεράς

Εκβιάστρια: Έφη Ρευματά

Έντουαρντ: Πάνος Τσαλιγόπουλος

Σκηνοθεσία/ Επεξεργασία: Martin Scharnhorst

Μετάφραση: Μαριλένα Καβάζη

Μουσική: Γιώργος Holland

Διαμόρφωση σκηνικών: Marion Fischer

Φωτογραφία: Βίκυ Βρακά

Γραφιστικά: Δημήτρης Παναγιωτάκης

Ηχογράφηση: Γιώργος Ντανόπουλος

Trainee σκηνοθεσίας & παραγωγής: Ευγενία Κλεφτάκη

Επιμέλεια υπέρτιτλων: Ηρώ Τσατσαρώνη, Ελένη Βίσκα

Ψυχή της παραγωγής: Marion Hoffmann

https://www.facebook.com/events/123078358235811/

Η Maria Di Lernia γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 16 Οκτωβρίου 1904. Περνώντας από τη Μικρασιατική Σμύρνη έρχεται χήρα πλέον το 1928 στην Πάτρα και το ιταλικό της όνομα οφείλεται στον Ιταλό σύζυγό της. Στα μαθητολόγια της Αραχώβης αναφέρεται ο γιός της, Αλέξανδρος του Ν., γεννημένος το 1928, με πόλη προέλευσης την Σμύρνη και εγγράφεται στην Α’ Δημοτικού το έτος 1934-35.

Εργάστηκε στην προπολεμική Σχολή στην Αραχώβης επί 8 χρόνια, από το 1931 έως το 1938 και αμέσως μετά στην Γερμανική Πρεσβεία Αθηνών. Οι πολεμικές εξελίξεις την έφεραν στο Μπρέσλαου, όπου την βρήκε το τέλος του Πολέμου.

Για ένα διάστημα εργάστηκε στην Αφρική και την Νότιο Αμερική και το 1954 επέστρεψε στην Ελλάδα, αφού εκεί βρισκόταν και ο τάφος του παιδιού της, που είχε πεθάνει στην Αθήνα την δεκαετία του 1930. Έως το καλοκαίρι του 1956 εργάστηκε στη Σχολή Φίλτσου αφού ήταν φίλη της ιδιοκτήτριας.

Την 1η Οκτωβρίου 1956 με την επαναλειτουργία της Γερμανικής, όταν μετακόμισε στην οδό Μετσόβου στο Μουσείο, επέστρεψε και προκειμένου να είναι όλα έτοιμα την έβλεπες να βάφει τοίχους δίπλα στον πρώτο πρόεδρο του ΔΣ τον Karlhans Hoeflinghaus. Υποστήριζε γραμματειακά όλη τη Σχολή και κάλυπτε πολλές ανάγκες. Πανταχού παρούσα, έπαιζε και τον ρόλο του επιστάτη – κέρβερου, άλλωστε στην ανοιχτή τότε γραμματεία ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να περάσει μπρος από το δικό της φυλάκιο ελέγχου. Δέθηκε τόσο στενά με τη Σχολή που πολλοί, τα προπολεμικά και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, νόμιζαν ότι ήταν ένα είδος ιδιοκτήτριας, και αποτελούσε για πολύ καιρό τον μοναδικό κρίκο ανάμεσα στην προπολεμική και μεταπολεμική περίοδο της Γερμανικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν εφαρμόστηκε η στολή στο σχολείο το 1958 (μόνο για το ελληνικό τμήμα) διατηρούσε ειδικό χώρο με φούστες και πουκάμισα προκειμένου να εφαρμόζονται οι κανονισμοί πιστά, ειδικά στις μαθήτριες.

Απεβίωσε στις 25 Ιουνίου 1983 και τάφηκε στο Ευαγγελικό Γερμανικό Μέρος του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών.

Από έρευνα εντοπίστηκε μία ανάρτηση που πιθανώς να σχετίζεται με την οικογένεια της Maria Di Lernia:

Nicola and Teresa had eight children. The first was Vincenzo, born in Izmir on January 24th 1904 and baptized in the Cathedral on February 25th, as shown in the document, godmother Maria Mazzei, Teresa’s sister.

https://www.levantineheritage.com/anna-laysa-di-lernia-submission.html#13

Ο Μηνάς Φύτος, απόφοιτος του 1968 μας έστειλε μία φωτογραφία του Dr. Günther Krafft, που δίδαξε στη Μετσόβου μέχρι το 1968, με την”απαίτηση” να τον ενσωματώσουμε στους “Δικούς μας Γερμανούς”, εντολή η οποία εξετελέσθη. Μηνά σε ευχαριστούμε.

Όποιος έχει βιογραφικά του Krafft, ας μας τα στείλει για την ενότητα:

Οι δικοί μας Γερμανοί

Hallo, hallo, schön, dass du da bist!

Ένα δροσερό σχολικό τραγούδι, με το οποίο υποδέχθηκαν την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου στην Γερμανική Σχολή τα παιδιά του προνηπιακού τμήματος τον Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Frank-Walter Steinmeier.

Ο κ. Στάινμαγερ συνοδευόμενος από τον Έλληνα ομόλογό του κ. Νίκο Κοτζιά και τον Γερμανό Πρέσβη Dr. Peter Schoof επισκέφθηκε την Σχολή, ξεναγήθηκε από την νέα διευθύντρια κα Annette Brunke-Kullik και τα παιδιά της 10ης, 11ης και 12ης τάξης και μίλησε στην Aula απαντώντας σε ερωτήσεις που μεγάλοι θα απέφευγαν να θέσουν.

Ο Μιχάλης Τσιντσίνης από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” ήταν παρών και δημοσίευσε ένα κείμενο:

Δείτε το video…

Στις 11 Απριλίου θα γίνει τελικά η παρουσίαση του βιβλίου “Die Krise in Griechenland” των Dr. Ulf-Dieter Klemm, απόφοιτου του 1964, πρέσβη μέχρι το 2011 στο Μαρόκο, και του Wolfgang Schultheiß (Hg.), πρώην πρέσβη της Γερμανίας στην Αθήνα μέχρι το 2010, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Η εκδήλωση είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις αρχές του χρόνου και αναβλήθηκε λόγω αλλαγής του προγράμματος του κ.Schultheiß. Μαζί με τους δύο εκδότες/συγγραφείς θα μιλήσουν και ο Τάσος Γιαννίτσης, απόφοιτος του 1962, η Δανάη Διακουλάκη (1968) και ο Γιάννης Βαληνάκης (1973), που συμμετέχουν με κείμενά τους στο έργο.

Αντικείμενο του βιβλίου οι ελληνογερμανικές σχέσεις, ενώ στο βιβλίο συμμετέχουν τρεις ακόμη απόφοιτοι: η Δανάη Διακουλάκη, ο Τάσος Γιαννίτσης και ο Γιάννης Βαληνάκης.

Co-Autoren: Georg Auernheimer, Kostas Bakouris, Hans Bickes, Günter Burkhardt, Kai Carstensen, Richard Clogg, Danai Diakoulaki, Sebastian Dullien, Manolis Galenianos, Vassiliki Georgiadou, Helmut von Glasenapp, Tassos Jannitsis, Nikola Karasova, Panajotis Karkatsoulis, Panos Kasakos, Ulf-Dieter Klemm, Karl Kopp, Katerina Kralova, Alexandros Kyrtsis, Antonis Liakos, Michalis Massourakis, Tina Otten, Korinna Schönhärl, Wolfgang Schultheiß, Daniela Schwarzer, Kalliopi Spanou, Andreas Stergiou, Aristomenis M. Syngros, Tassos Telloglou, Jannis Valinakis, Thanos Veremis, Sebastian Weinzierl, Laura Chelsea Weymann

Δανειζόμαστε από το in.gr την δημοσίευση της 20ης Φεβρουαρίου 2015 του Παναγιώτη Κουπαράνη από το Βερολίνο

Η κρίση στην Ελλάδα. Αφετηρία, πορεία, συνέπειες

Τα βαθύτερα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αναλύουν 35 επιστήμονες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες σε ένα νέo βιβλίο από τις γερμανικές εκδόσεις CAMPUS.

«Η κρίση στην Ελλάδα. Αφετηρία, πορεία, συνέπειες» είναι ο τίτλος συλλογικού τόμου που μόλις κυκλοφόρησε στα γερμανικά από τον εκδοτικό οίκο της Φραγκφούρτης CAMPUS. Το γεγονός ότι ο οίκος αυτός εκδίδει επιστημονικά έργα είναι ενδεικτικό του χαρακτήρα του νέου βιβλίου. Ο ένας εκ των δύο επιμελητών, Ντίντερ Κλεμ ανέφερε σχετικά στην DW: «Αυτό που θέλαμε, είναι η βάση για μια ορθολογική συζήτηση, η οποία ως τώρα δυστυχώς δεν διεξάγεται. Στα MME τόσο της Γερμανίας όσο και της Ελλάδας εκφράζεται έχθρα και αναπαράγονται εθνικά στερεότυπα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και ούτε ανταποκρίνονται στις στενές σχέσεις που έχουν αναπτύξει οι δύο χώρες τα τελευταία 60 χρόνια.»

Eνάντια στην άγνοια για την Ελλάδα

Ο Ντίτερ Κλεμ είναι πρώην γερμανός πρέσβης. Ως έφηβος φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και αργότερα, στη δεκαετία του ’80, υπηρέτησε στη γερμανική πρεσβεία ως πολιτιστικός ακόλουθος. Και ο δεύτερος επιμελητής του βιβλίου, Βόλφγκανγκ Σούλτχαϊς, είναι πρώην διπλωμάτης. Από το 2005 ως το 2010 διετέλεσε πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα. Έφυγε δηλαδή από τη χώρα ακριβώς τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση. Όμως και στη διάρκεια της θητείας του υπήρχαν ήδη ενδείξεις για αυτό που ακολούθησε.

Έχοντας όλη αυτή την εμπειρία αλλά και την ενημέρωση για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα συνήθως απογοητεύεται για το επίπεδο προβληματισμού και γνώσεων των καλεσμένων, όταν παρακολουθεί συζητήσεις στη γερμανική τηλεόραση για το ελληνικό ζήτημα.

Εξ ου και ο λόγος για τον οποίο εξέδωσαν με το συνάδελφο του Ντίτερ Κλεμ αυτόν τον τόμο: «Επειδή είχαμε την εντύπωση ότι η συζήτηση για την Ελλάδα διεξάγεται χωρίς οι συμμετέχοντες να γνωρίζουν την κατάσταση στη χώρα. Ούτε έχουν γνώση για τους λόγους που οδήγησαν στην κρίση και ούτε για το κατά πόσο οι Έλληνες είναι σε θέση να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις που τους ζητούν.»

35 επιστήμονες, πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι επιδιώκουν να δώσουν απαντήσεις σε μια σειρά από ζητήματα που κατά την άποψη των εκδοτών εξηγούν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης. Για παράδειγμα το πρόβλημα του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς, το οποίο δεν είναι απλά ένα ηθικό ζήτημα.

Ο Ντίτερ Κλεμ αναφέρει: «Όπως γράφουν πολλοί από τους έλληνες συγγραφείς του βιβλίου το βασικότερο πρόβλημα είναι το πελατειακό σύστημα και η διαφθορά. Αυτή είναι η αιτία που στην Ελλάδα ένα χιλιόμετρο αυτοκινητόδρομος κοστίζει περισσότερο απ’ ό,τι στη Γερμανία και η αμοιβή με το κομμάτι είναι επίσης υψηλότερη απ΄ ό,τι στη Γερμανία, η οποία έχει υψηλότερους μισθούς. Και ρωτώ: ποιος γερμανός επιχειρηματίας θα επενδύσει στην Ελλάδα όταν στη Γερμανία η αμοιβή με το κομμάτι είναι χαμηλότερη;»

Η Ελλάδα έχει μέλλον

Το γεγονός ότι οι μισοί από τους συγγραφείς είναι Έλληνες δεν μειώνει σε τίποτα το χαρακτήρα του βιβλίου ως μια κριτική προσέγγιση των αιτιών της κρίσης. Διάχυτη είναι η εκτίμηση ότι η σημερινή κρίση δεν είναι απλώς οικονομική, αλλά αποτελεί τόσο κρίση του πολιτικού συστήματος όσο και της ελληνικής κοινωνίας.

Οι πελατειακές σχέσεις για παράδειγμα δεν αφορούν μόνο τους πολιτικούς αλλά και αυτούς που ζητούν το ρουσφέτι, όπως επίσης και τα συνδικάτα που συνδιαλέγονται με την πολιτική.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται και αναλύονται εκτός αυτού όλα τα βασικά ζητήματα της χώρας – από την εξωτερική πολιτική, την ιστορική και οικονομική πορεία του νεοελληνικού κράτους, το ρόλο των ΜΜΕ μέχρι τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, το φορολογικό σύστημα και τη λειτουργία της Task Force.

Μια σειρά άρθρων αναφέρεται στις ελληνογερμανικές σχέσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η νομική αλλά και πολιτική ανάλυση των τσέχων ιστορικών Κατερίνα Κράλοβα και Νικόλα Καράσοβα για τα αιτήματα της Ελλάδας που προκύπτουν από τη γερμανική κατοχή όπως επίσης και για τις πιθανότητες διεκδίκησης τους.

Το συμπέρασμα, τέλος, των επιμελητών της έκδοσης αναφορικά με την προοπτική της Ελλάδας να βγει από τη σημερινή κρίση δεν είναι καθόλου απαισιόδοξο. «Το ζητούμενο είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της μέσω των μεταρρυθμίσεων. Και μόνο όταν η Ελλάδα γίνει ανταγωνιστική, τα δάνεια που τώρα λαμβάνει, θα της δίνονται και στο μέλλον. Γιατί διαφορετικά δεν μπορούν να γίνουν καλές επενδύσεις», εκτιμά ο Βόλφγκανγκ Σούλτχαϊς.

Στις 8 Απριλίου άνοιξε τις πύλες της η documenta 14 στην Αθήνα σε 40 διαφορετικά σημεία με την συμμετοχή περισσοτέρων από 160 καλλιτεχνών. Η έκθεση θα παραμείνει στην Αθήνα μέχρι τον Ιούλιο και θα συνεχιστεί στο Κάσσελ. Περισσότερα…

Εξαιρετικά υψηλού επιπέδου η εκδήλωση στην Aula για τον Εθελοντισμό, άλλωστε αυτό προμήνυε και η μεγάλη κινητικότητα στο facebook. Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, κυριολεκτικά σαν να μην πέρασε μιά μέρα από τότε που αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα, ανέβηκε στην σκηνή και παρουσίασε τους προσκεκλημένους της. Είχαν προηγηθει οι χαιρετισμοί της νέας Διευθύντριας τηςΓερμανικής Σχολής Αθηνών κας Annette Brunke-Kullik, του Προέδρου των Αποφοίτων Κώστα Γαλάνη και του Πρέσβη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα Dr. Peter Schoof.

Η κ. Brunke-Kullik, καλωσόρισε τους προσκεκλημένους και τους επισκέπτες και τόνισε ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Σχολή, αφού αποκτώντας καλύτερη γνώση γύρω από τις εθελοντικές οργανώσεις και τις πτυχές του εθελοντισμού, η Σχολή θα μπορεί να ενισχύσει την εθελοντική δράση μαθητών και να πείσει και άλλους μαθητές να στηρίξουν εθελοντικά δράσεις ή οργανισμούς.

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη μίλησε στα γερμανικά και μετά κάλεσε έναν-έναν τους προσκεκλημένους να παρουσιάσουν το έργο των φορέων που εκπροσωπούν.

Αλεξάνδρα Μητσοτάκη	Κωνσταντίνος Μαχαίρας	Κωσταπάνος Μηλιαρέσης	Μάνος Καστρινάκης	Μελίνα Ταπραντζή	Αντώνης Σβαρτς	Κωνσταντίνος Αραβώσης	Diethelm Schulz

Η ομιλία της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη

Η ευκαιρία που μου δίνεται απόψε να μιλήσω για τον εθελοντισμό στο σχολείο από το οποίο η ίδια αποφοίτησα πριν από πολλά χρόνια, με πήγε αναγκαστικά και λίγο πίσω στο χρόνο.

Και το ένα πράγμα που θυμάμαι από αυτή την εποχή της ζωής μου είναι πόση μεγάλη δυσκολία είχα να καταλάβω πώς όλα αυτά που μάθαμε στο σχολείο – αλλά και στο Πανεπιστήμιο λίγο αργότερα – συνδέονταν με τη δικιά μου ζωή. Πώς με αφορούσαν εμένα προσωπικά αλλά και πώς όλα αυτά που μάθαινα επηρέαζαν την πραγματικότητα γύρω μου.

Το επίκεντρο του δικού μου κόσμου ήμουν εγώ, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου… τα υπόλοιπα μου φαίνονταν κάπως μακριά και σίγουρα αυτό που δεν μπορούσα ούτε καν να φανταστώ ήταν πως εγώ θα μπορούσα να επηρεάσω το ευρύτερο γίγνεσθαι.

Και όμως η ζωή μου έμαθε, όπως θα έπρεπε να μαθαίνει σε όλους, ότι είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε μέλη ενός ευρύτερου συνόλου και πως ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε, όλες μας οι επιλογές, τελικά έχουν πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στο ευρύτερο σύνολο απ’ό,τι φανταζόμαστε.

Ο πρώτος, ο αδιαμφισβήτητος τρόπος να κάνει κανείς αυτό το βήμα, να ασχοληθεί δηλαδή με τα κοινά και να συνδέσει το ατομικό με το συλλογικό, είναι βεβαίως η πολιτική.

Και όμως όλο και λιγότεροι νέοι σήμερα ενδιαφέρονται για την πολιτική, όλο και περισσότεροι της γυρίζουν την πλάτη ακόμα και όταν τους δίνεται η ευκαιρία μέσω της ψήφου τους. Η ηλικιακή ομάδα 18-25 στο πρόσφατο δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν αυτή που συμμετείχε λιγότερο, όταν είναι σίγουρα αυτή που την αφορά παραπάνω.

Δεν ξέρω ποια είναι η εξήγηση γι αυτό το φαινόμενο, αυτό που όμως ξέρω είναι ότι όταν ήμουν στην ηλικία σας τα πράγματα έμοιαζαν πιο απλά. Δύο μεγάλα πολιτικά και οικονομικά συστήματα ανταγωνιζόντουσαν: ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός. Η ιστορία του 20ου αιώνα το έφερε έτσι και ο καπιταλισμός επικράτησε. Ένας καπιταλισμός όμως που σήμερα μοιάζει ανεξέλεγκτος και που δημιουργεί τόσα μεγάλα προβλήματα που όλο και περισσότεροι άνθρωποι, μέσα από το ίδιο το σύστημα, καταλαβαίνουν ότι εάν δεν μεταρρυθμιστεί, μεταμορφωθεί θα έλεγα, θα κινδυνεύει όχι τόσο η δικιά σου ύπαρξη, αλλά η επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας.

Δύο είναι οι κύριοι λόγοι: η περιβαλλοντική καταστροφή και οι όλο αυξανόμενες τεράστιες ανισότητες. (Οι 86 πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου κατέχουν περισσότερο πλούτο από το μισό πληθυσμό του πλανήτη δηλ 3,5 δις) Ουσιαστικά ξέρουμε ότι αν στοιχειωδώς το σύνολο του πληθυσμού της γης ήθελε να ζήσει όπως εμείς σήμερα, ναι εμείς στην Ελλάδα, στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, θα χρειαζόμασταν 2ή και 3 πλανήτες αντί του ενός που έχουμε.

Και εμείς, θα με ρωτήσετε, τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό; Πώς μπορεί το σύνθημα ότι θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο να γίνει πραγματικότητα και πάνω απ’όλα πώς μπορεί ο καθένας μας να συμβάλει σε αυτό;

Το πρώτο που χρειάζεται πιστεύω είναι να δεχτούμε ότι οι κλασσικές ιδεολογικές διαφορές, όπως τις ξέρουμε, δεν μας βοηθάνε πλέον να καταλάβουμε τι γίνεται γύρω μας.

Παντού στον κόσμο τα πολιτικά άκρα της δεξιάς και της αριστεράς συναντιώνται και ουσιαστικά συμπράττουν αφήνοντας τους υπόλοιπους αναγκαστικά από την άλλη πλευρά.

Για μένα ο καινούργιος διαχωρισμός σήμερα είναι μεταξύ αυτών που περιορίζονται στα λόγια και στα ευχολόγια και αυτών που μέσω συγκεκριμένων δράσεων και πράξεων προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά. Πράξεις που δίνουν λύσεις και που παντού στον κόσμο, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κάνουν ουσιαστικά τον κόσμο μας καλύτερο, κάνουν τη διαφορά!

Τους ανθρώπους αυτούς θα τους βρείτε παντού. Στον κόσμο της πολιτικής, των επιχειρήσεων, αλλά βεβαίως και στον κόσμο της κοινωνίας των πολιτών, συχνά μέσω του εθελοντισμού για τον οποίο με καλέσατε να σας μιλήσω απόψε. Η εμπειρία με δίδαξε ότι κανένας τομέας πολιτικός, επιχειρηματικός, κοινωνία των πολιτών, δεν έχει το μονοπώλιο του να κάνει αυτή τη διαφορά.

Και το άλλο που έμαθα όλα αυτά τα χρόνια μέσω της ενασχόλησής μου με την ActionAid αλλά και με τις άλλες μου δραστηριότητες, είναι ότι αυτό που χρειάζεται είναι πρώτα απ’όλα η ενδυνάμωση και η ενεργοποίηση των πολιτών.

Στις πιο φτωχές κοινότητες του κόσμου, τις λύσεις τις βρίσκουν οι ίδιοι οι φτωχοί και περιθωριοποιημένοι άνθρωποι. Αυτό όμως που ισχύει στις πιο φτωχές γωνιές του κόσμου, ισχύει χωρίς αμφιβολία και στον ανεπτυγμένο κόσμο στον οποίο ανήκει η χώρα μας. Γιατί αν όντως δεν υπάρχει ολοκληρωμένο εναλλακτικό σύστημα για την παραγωγή και διανομή πλούτου από τον καπιταλισμό, αυτό που υπάρχει και πρέπει να το γνωρίζουμε, είναι σε όλους τους τομείς και παντού στον κόσμο, μια σειρά από εναλλακτικές λύσεις.

Λύσεις που σήμερα τις βρίσκουν και τις υλοποιούν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι πολίτες και όχι ο πολιτικός κόσμος. Δράσεις που ξεκινούν από κάτω προς τα πάνω και όχι από πάνω προς τα κάτω, όπως μας το έμαθαν μέχρι τώρα. Πράξεις βασισμένες στη συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό. Λύσεις που δίνουν προτεραιότητα σε αυτό που είμαστε και όχι σε αυτό που θέλουμε να αποκτήσουμε. Στο είμαι και όχι στο έχω.

Υπάρχει σήμερα ένα καινούργιο λεξιλόγιο που μιλάει για έννοιες που μας είναι συχνά πρωτάκουστες. Για κοινωνική επιχειρηματικότητα, για συμμετοχική δημοκρατία, για οριζόντιο management, για κοινωνικό κεφάλαιο, για shared economy (όροι που δεν ξέρω ακόμα στα ελληνικά…)

Αλήθεια, γιατί προσπαθούμε να έχουμε αποκλειστικά δικό μας αυτοκίνητο ή φωτογραφική μηχανή και δεν μπορούμε να τα μοιραζόμαστε απλά όταν τα χρειαζόμαστε;

Πώς όμως μπορεί ο καθένας μας να δώσει αυτή τη διάσταση στη δικιά του ζωή;

Η περίπτωσή μου, που ασχολήθηκα σε εθελοντική βάση με επαγγελματικό τρόπο για πολλά χρόνια με κάποιες οργανώσεις, είναι η εξαίρεση. Στάθηκα τυχερή, το ξέρω. Αλλά εσείς πρέπει να γνωρίζετε ότι σήμερα μικρές και μεγάλες ΜΚΟ δουλεύουν με επαγγελματικό τρόπο και πολλοί είναι οι νέοι άνθρωποι που συνειδητά επιλέγουν να δουλέψουν σε αυτόν τον τομέα, καμιά φορά να το σπουδάσουν κιόλας, παρ’όλο που οι αμοιβές είναι συχνά χαμηλότερες του ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα.

Αλλά ο πιο διαδεδομένος τρόπος να κάνει κανείς αυτό το βήμα, είναι μέσω της εθελοντικής προσφοράς. Σε όποιον τομέα ο καθένας επιλέξει, σημασία έχει να αισθάνεται ότι τον νοιάζει, ότι τον αφορά. Περιβάλλον, πολιτισμός, φτώχεια, αδικία, κακοποιημένα παιδιά, κακοποιημένα ζώα…Αυτό που έχει σημασία είναι ότι βγαίνουμε από τα εγώ, από τον ατομικισμό και προσφέρουμε στο ευρύτερο σύνολο.

Γιατί ο εθελοντισμός είναι πρώτα απ’όλα προσφορά. Είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αλτρουισμό και τη δοτικότητα.

Οι εθελοντές προσφέρουν τελικά κάτι πολύ πιο σημαντικό από χρήματα. Προσφέρουν το χρόνο τους, την ενέργειά τους, μέρος της δικιάς τους ζωής. Και καμία πράξη σ’αυτόν τον τομέα δεν πρέπει να θεωρηθεί μικρή ή αμελητέα. Γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι στο κέντρο είναι ο άνθρωπος και κάθε φορά που έστω ένας άνθρωπος γίνεται έστω και λίγο καλύτερος, ο κόσμος μας γίνεται λίγο καλύτερος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Για να καλυτερέψει ο κόσμος πρέπει να καλυτερέψουμε κι εμείς (ρήση του Ghandi: να είσαι η αλλαγή που θέλεις να δεις).

Και εδώ ξαναβρίσκουμε την πολιτική. Συνειδητοί, ενδυναμωμένοι και ενεργοποιημένοι πολίτες, σε οποιονδήποτε τομέα μπορούν πολύ πιο αποτελεσματικά να ζητήσουν από τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους να λογοδοτήσουν. Γιατί γνωρίζουν τα θέματα, δεν έχουν ίδιο συμφέρον και το μόνο που τους νοιάζει είναι η επίτευξη του σκοπού.

Γιατί όμως κάποιοι κάνουν αυτό το βήμα; Γιατί γεννήθηκαν καλοί; Δεν το πιστεύω…

Πιστεύω αντιθέτως, γιατί αυτό παρατήρησα γύρω μου όλα αυτά τα χρόνια, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια καλή και – ας τολμήσουμε τη λέξη – μια κακή πλευρά μέσα μας. Και αυτό που πρέπει, που οφείλει, να κάνει μια πολιτισμένη κοινωνία, είναι να καλλιεργεί την καλή πλευρά των ανθρώπων. Και αυτό πρέπει να γίνεται από την παιδική ηλικία και είναι ευθύνη όλων μας. Και σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι με το παράδειγμα. Γιατί μόνο οι ανθρώπινες ιστορίες μας αγγίζουν και μας εμπνέουν. Το πολύ καλό νέο όμως εδώ είναι ότι όποιος μπει μια φορά στη λογική της προσφοράς και του εθελοντισμού, δεν βγαίνει εύκολα. Οι μεγάλοι φιλόσοφοι, οι θρησκείες αλλά και η εμπειρία όλων μας, μας διδάσκουν ότι οι δοτικοί, γενναιόδωροι άνθρωποι είναι πιο ολοκληρωμένοι, πιο γεμάτοι, πιο ευτυχισμένοι.

Αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι ότι είναι και πιο αποτελεσματικοί αλλά και πιο υγιείς. Έρευνες στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων αποδεικνύουν το πρώτο. Έρευνες στον τομέα της ιατρικής, το δεύτερο. Σοβαρές ιατρικές έρευνες, όπως πρόσφατα μια μεγάλη του Harvard Medical School μας λένε ότι ο αλτρουισμός είναι το καλύτερο φάρμακο για τον άνθρωπο. Φάρμακο χωρίς παρενέργειες! Και αν αυτό που είναι καλό για κάνει και τον κόσμο καλύτερο, έχουμε σίγουρα κάθε λόγο να το κάνουμε.

Θα τελειώσω λέγοντας ότι κάποιοι θα σας πουν ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι ουτοπία και ότι τίποτα από όλα αυτά που σας είπα δεν είναι καινούργιο. Όσον αφορά στην ουτοπία, προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα ουτοπία είναι να πιστεύουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε με business as usual, δηλαδή χωρίς να αλλάξουμε τίποτα. Και όσον αφορά στο καινούργιο, είναι όντως αλήθεια ότι ήδη στη δεκαετία του ’60 κάποιες φωνές είχαν ακουστεί. Έγραψε ιστορία ένας λόγος του Robert Kennedy όπου εξηγεί ότι το αμερικάνικο ΑΕΠ δεν μετράει τα σωστά πράγματα. Μετράει θετικά την παραγωγή όπλων και τη διαφήμιση για τσιγάρα και αγνοεί την ομορφιά της ποίησης και το γέλιο των παιδιών μας και σίγουρα ακόμα και σήμερα δεν βρίσκει τρόπο να μετρήσει τον εθελοντισμό και την προσφορά. Αυτό που είναι όμως καινούργιο είναι ότι η ώρα να επιβληθούν αυτές οι ιδέες έφτασε.

Γιατί τελικά ο αλτρουισμός σήμερα δεν είναι επιλογή, δεν είναι πολυτέλεια, είναι αναγκαιότητα. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε όλοι μαζί, αυτά τα 9 δις – 10 δις που θα είμαστε στον μικρό μας πλανήτη πολύ πριν φτάσετε στη δική μου ηλικία, πρέπει να έχουμε το θάρρος να το πούμε και την κρίση να το καταλάβουμε.

Όπως μας λέει ο Victor Hugo “καμία δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να σταματήσει μια ιδέα της οποίας η ώρα έφτασε”.

Και η ώρα για να κάνει η επόμενη γενιά τον κόσμο καλύτερο και να γίνει μια γενιά καλύτερη από τη δική μου, έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι έφτασε.

Σας ευχαριστώ.

Δείτε την συνέντευξη της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη στην Griechenland Zeitung…

Δείτε την πρόσκληση και την αφίσα της εκδήλωσης….

Με αφορμή την εκδήλωση “120+1 Χρόνια της Γερμανικής Σχολής Αθηνών”, ξαναβρέθηκαν πολλοί απόφοιτοι και ανάμεσα σε αυτούς και η τάξη του ’63, που άρπαξαν την ευκαιρία και ξανακανόνισαν να τα πούνε μέσα σε λίγες ημέρες. Συναντήθηκαν λοιπόν στο “Έργον” (Μητροπόλεως 26), έφαγαν, ήπιαν κα θυμηθήκαν τα παλιά.

„Let’s go Hellas” ist nicht nur der Titel unserer ersten Neuerscheinung 2017, sondern auch das Motto von jedem Griechenland-Fan! Zahlreiche Leser und Kunden von uns reisen bereits seit Jahren nach Griechenland. Sie kennen Land & Leute, Sitten & Bräuche und das Griechenland der Krise. Dass diese Krise jedoch auch Chancen bietet, zeigt die Geschichte von Georg Petras. Er hat so wie viele Unternehmer-Kollegen aus ganz unterschiedlichen Branchen die Ärmel hochgekrempelt und immer weiter gemacht. Mit Hilfe seiner Lebensgeschichte erfährt man Vieles über Griechenland, die

Sonneninsel Rhodos und über die vergangenen sieben Jahre der Krise in einer Region, die zu den schönsten weltweit gehört.

Weitere Infos, Leseproben & Bestellungen…

Was Griechenland-Liebhaber, neben der unvergleichbaren Schönheit des

Landes, der Kultur, der Geschichte und der einzigartigen Gastfreundschaft,

schätzen und lieben, ist selbstverständlich die gesunde, köstliche,

griechische Küche. In unserer zweiten Neuerscheinung „Sonne, Schüsse und

Souvlaki”, die 16 Kriminalgeschichten aus Griechenland enthält, schicken

wir neben schweren Kriminellen und kleinen Ganoven auch jeweils ein

griechisches Rezept ins Rennen: Delikate Happen für Gourmets dieses

Genres, die Sie auch selbst zu Hause zu­bereiten können.

Weitere Infos, Leseproben & Bestellungen…

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης αφηγείται πώς μπήκε στον κόσμο της αναπαράστασης – με ένα παιδικό σχέδιο για τους «Αθλίους» του Ουγκώ -, γιατί είναι ψευτοπρόβλημα η πολιτική ή μη τέχνη και γιατί το ψέμα της τέχνης είναι πιο αληθινό απ’ την αλήθεια.

Διαβάστε την συνέντευξή του στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” στην Μαίρη Αδαμοπούλου…

Απεβίωσε η Λιάνα Τσιρίκου, απόφοιτος του 1966, μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο. Η Λιάνα σπούδασε νομικά και δραστηριοποίηθηκε στο χώρο των μεταφράσεων νομικών κειμένων.

«Έφυγε» η Πηνελόπη, η κορούλα της Αγγελικής Κανελλακοπούλου τα ξημερώματα της 31ης Μαρτίου. Η Πηνελόπη ήταν 17 ετών και η κηδεία έγινε την επομένη 1 Απριλίου στο Νεκροταφείο της Νέας Ερυθραίας. Όποιος επιθυμεί μπορεί στη μνήμη της να στηρίξει το «Ελληνικό Ίδρυμα Επιμέλειας του Παιδιού», καταθέτοντας ένα ποσό στον λογαριασμό: Τράπεζα Eurobank IBAN: GR66 0260 0250 0004 2020 0444915 , SWIFT: ERBKGRAA

Ένα μουσικοθεατρικό Αναλόγιο βασισμένο στη ζωή της Κασσιανής, ποιήτριας, υμνογράφου και μελωδού της Εκκλησίας, που γεννήθηκε το 805 μ.Χ στην Κωνσταντινούπολη και έζησε στα χρόνια του Βασιλιά Θεόφιλου.

Μια ιστορία που έγραψε και θα αφηγηθεί η Μάγδα Μαυρογιάννη, ενώ η σοπράνο Σοφία Κυανίδου, με τον απόφοιτό μας πιανίστα Δημήτρη Γιάκα και τον βιολονίστα Παναγιώτη Τζιώτη, θα πλαισιώσουν το δρώμενο με έργα Ξένου, Θεοδωράκη, Καζάσογλου, αλλά και Schubert, Wagner, Fauré, κ.ά.

Πληροφορίες για την εκδήλωση και αγορά εισιτηρίων…

“Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ J.S.BACH”

Την Παρασκευή 7 Απριλίου η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου δίδει κοντσέρτο με έργα για πιάνο του Johann Sebastian Bach στη Γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία Αθηνών (Σίνα 68) . Ώρα έναρξης: 8μμ. Πληροφορίες για την εκδήλωση και την αγορά εισιτηρίων στο…

Ο Peter Limbourg, πρώην πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα (1969-1972), πατέρας του Peter Limbourg, πρώην μαθητή της Σχολής και σημερινού γενικού διευθυντή της Deutsche Welle, μιλά για την Γερμανική Σχολή, τις αναμνήσεις του από την Αθήνα και την γνωριμία του με τον πρώην διευθυντή, Δρ. Joachim Zeidler.

Ο Άγγελος Κωβαίος «εντόπισε» τον Peter Limbourg στο σπίτι του στο Kevelaer, στα περίχωρα του Duisburg και «συνομίλησε» μαζί του μέσω φαξ, λίγες ημέρες προτού συμπληρώσει τα 99 του χρόνια.

Aνέφερε μεταξύ άλλων:

Για την φιλική του σχέση με τον Δρ. Zeidler

«Οι υποθέσεις της Γερμανικής Σχολής Αθηνών ήταν καθ’ όλη της διάρκεια της πρεσβευτικής θητείας μου στην Ελλάδα, ένα από τα σημαντικότερα υπηρεσιακά μου καθήκοντα. Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε μία ιδιαίτερα στενή σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην πρεσβεία και τον τότε διευθυντή της Σχολής, Δρ. Zeidler. Μία συνεργασία που συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της θητείας μου στις Βρυξέλλες και ως την συνταξιοδότησή μου το 1980.

Ο Δρ. Zeidler είχε εντωμεταξύ αναλάβει νέα καθήκοντα, με αρμοδιότητες που αφορούσαν γενικότερα τα γερμανικά σχολεία στο εξωτερικό και ως εκ τούτου η δραστηριότητά του επεκτεινόταν και στο Βέλγιο.

Η επαφή με τον ίδιο και την σύζυγό του είναι συνεχής έως και σήμερα και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Το κατά πόσον θα μπορούσε να προκύψει ένα θέμα συζήτησης από την προηγούμενη κοινή εμπειρία μας δεν είμαι σε θέση να το κρίνω και σε ό,τι με αφορά δεν είμαι σε θέση να συμβάλλω σε αυτό, τόσο για λόγους υγείας όσο και για λόγους ηλικίας.»

Για τους αποφοίτους του πολέμου

«Πιθανότατα να είχα συναντηθεί με κάποιους εξ αυτών κατά την παραμονή μου στην Αθήνα. Αλλά δυστυχώς, μετά την πάροδο της 40ετίας από την φυγή μου από την Ελλάδα, ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ αν υπήρξαν κάποιες μεμονωμένες συναντήσεις και ποιες ήταν αυτές.»

Ο Peter Limbourg (δεξιά) με την οικογένειά του και φίλους στη Ελλάδα. Διακρίνεται αριστερά ο νεαρός (επίσης) Peter Limbourg, μαθητής τότε της Γερμανικής Σχολής και πιό πίσω αριστερά η μήτερα του Anne-Marie.