Η Γερμανική Σχολή Αθηνών προκηρύσσει μία θέση παιδαγωγού για το Νηπιαγωγείο. Περισσότερα..

Ο απόφοιτός μας Δημήτρης Γιάκας (’75) παίζει πιάνο στη Λυρική Σκηνή συνοδεύοντας τον τενόρο Γιάννη Φίλια, τον βαρύτονο Κωστή Ρασιδάκι και τον βαθύφωνο Πέτρο Μαγουλά, σε συναυλία με έργα Hanns Eisler και Kurt Weill. Συνοδεύει επίσης ο Αντώνης Χατζηνικολάου στην κιθάρα.

Θέατρο Ολύμπια – Φουαγέ. Κυριακή 10 Απριλίου. Ώρα έναρξης: 18 μμ. Γενική είσοδος €5. Περισσότερες πληροφορίες …

Η εφημερίδα “Τα ΝΕΑ” δημοσίευσε στις 12 Απριλίου ένα άρθρο για τις φωτογραφίες του γερμανoύ φωτογράφου Albert Meyer, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα το 1896. Όπως έχουμε δει και στο Journal of Olympic History, μία από αυτές είναι μπροστά στην τότε Γερμανική Σχολή. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Ν.Ε. Ιερείδη

Ξιφασκία στο Ζάππειο του 1896

Σπάνιες φωτογραφίες του γερμανού Αλμπερτ Μάγερ από τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες

Του Χρήστου Ν.Ε. Ιερείδη

Να κάτι που δεν είναι ευρύτερα γνωστό για το Ζάππειο Μέγαρο: το περιστύλιό του έχει φιλοξενήσει και αγώνες ξιφασκίας στο πλαίσιο των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, των πρώτων σύγχρονων που διοργανώθηκαν το 1896. Μεταξύ των αγωνισμάτων πρέπει να μνημονεύσουμε την αναρρίχησιν επί κάλω. Σύμφωνα με τον κανονισμό του αγωνίσματος, η αναρρίχηση γινόταν μόνο με την έλξη των χεριών, ενώ τα πόδια έπρεπε να μένουν τεντωμένα και ακίνητα. Το μήκος του κάλω (χοντρό σχοινί) ήταν 14 μέτρα και η διατομή 3 – 4 εκατοστά.

Παρότι υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για τα συνολικά οκτώ αγωνίσματα στην αναβίωση των γνωστότερων αγώνων της αρχαιότητας, το σπάνιο φωτογραφικό υλικό που διασώθηκε (στο σχήμα ενός δερματόδετου λευκώματος) λαμβάνει διαστάσεις κιβωτού μνήμης. Και αυτό χάρη σε έναν Γερμανό, τον φωτογράφο Αλμπερτ Μάγερ.

Για την ακρίβεια, 25 ασπρόμαυρα τεκμήρια ιστορίας συνθέτουν το λεύκωμα του πολυταξιδεμένου και αμερικανοσπουδαγμένου φωτογράφου από τη Δρέσδη, ο οποίος ήδη από το 1895 είχε αναλάβει τη θέση του επίσημου φωτογράφου της γερμανικής αθλητικής αποστολής που θα ταξίδευε στην Αθήνα.

Αυτές οι σπάνιες ιστορικής αξίας φωτογραφίες του Αλμπερτ Μάγερ αποτελούν και τη φωτογραφική έκθεση «Ολυμπιακοί Αγώνες 1896: Οι ιστορικές φωτογραφίες του Αλμπερτ Μάγερ από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, με το βλέμμα της Εύας Νάθενα», την οποία συνδιοργανώνουν το Μουσείο Μπενάκη, η Costa Navarino και ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών με αφορμή το τρέχον έτος Ολυμπιακών Αγώνων και τα 120 χρόνια από την αναβίωση του κορυφαίου αθλητικού θεσμού της αρχαιότητας στη σύγχρονη εποχή.

Το χρονικό. Στις 25 φωτογραφίες αποτυπώνεται το χρονικό των αγώνων ξεκινώντας από τη Διεθνή Επιτροπή και τον έλληνα δωρητή και εθνικό ευεργέτη Γεώργιο Αβέρωφ που φρόντισε και με δική του δαπάνη αναστηλώθηκε το αρχαίο στάδιο της πόλης, χρησιμοποιώντας πάλι πεντελικό μάρμαρο όπως στην αρχαιότητα.

Εκτός από το χρονολόγιο, στις φωτογραφίες αποτυπώνονται εξίσου η τελετουργία και η αθλητική προσπάθεια. Τη φιλαρμονική ορχήστρα διαδέχονται οι δρομείς, οι δισκοβόλοι, οι σφαιροβόλοι και οι αθλητές της ενόργανης γυμναστικής που προβάλλουν την αστική παράδοση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης σε ασκήσεις ακροβατικής τελειότητας. Οι εικόνες με τους κρίκους, τον ίππο και το μονόζυγο οδηγούν στο ελληνικό έμβλημα των αγώνων, στον δρομέα νερουλά Σπύρο Λούη, που ποζάρει στον Μάγερ φορώντας τη χιονάτη φουστανέλα του μετά τη νίκη του στο αγώνισμα του Μαραθωνίου.

Die Deutsche Schule Athen und der Alumni-Verein der Deutschen Schule Athen laden am Montag, dem 11. April 2016, um 19.30 Uhr zur Vorstellung des Buches

Die Krise in Griechenland

Ursprünge, Verlauf, Folgen

mit anschließender Diskussion in die Aula der Schule ein.

Die Herausgeber Dr. Wolfgang Schultheiß, ehemaliger Botschafter in Athen, und Alumnus Dr. Ulf-Dieter Klemm, Botschafter a. D., präsentieren das Buch gemeinsam mit den Alumni und Autoren Prof. Danai Diakoulaki, Prof. Tassos Giannitsis und Prof. Jannis Valinakis und diskutieren über die Perspektiven Griechenlands. Prof. Michalis Psalidopoulos, Vertreter Griechenlands beim Internationalen Währungsfond und Alumnus der Deutschen Schule Athen, wird das Buch aus seinem Blickwinkel heraus kommentieren und an der Diskussion teilnehmen. Der Journalist Tassos Telloglou wird das Podiumsgespräch moderieren.

Das Buch wurde mit dem ITB BuchAward 2016 in der Kategorie “Länderwissen – aktuell” ausgezeichnet.

Die Veranstaltung findet in deutscher Sprache statt.

Die Deutsche Schule Athen befindet sich in Dimokritou 6 & Germanikis Scholis Athinon, Maroussi (hinter dem Einkaufszentrum Avenue). Tel.: 210 6199260-5

Ο Στέφανος Μίτμαν θυμάται: εγκατάσταση Φωτοβολταϊκών στην στέγη της Γερμανικής Σχολής. Το έργο είχε εγκαινιαστεί το 2004 από τον τότε Υπουργό Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα. Δείτε και την σχετική ανακοίνωση που είχε αναρτηθεί στην σελίδα της πρεσβείας…

Έκπληξη στον Ιανό, όπου η Μαρία Φαραντούρη με αφορμή τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη μίλησε μπροστά σε φίλους που ανάμεσά τους ήταν και η Αλεξάνδρα Βοβολίνη, περιγράφοντας μία μεγάλη διαδρομή της από τα πρώτα της χρόνια μέχρι σήμερα, τη σχέση της με τους δύο κορυφαίους του ελληνικού τραγουδιού Μάνο και Μίκη, τις ανέκδοτες προσωπικές ιστορίες που περιελάμβαναν τις συναντήσεις με τον François Mitterrand, τους Beatles στα studios της Abbey Road, όπου ο Paul McCartney και ο John Lennon επέλεξαν μουσικές και την άκουσαν να τραγουδά, τις συναυλίες της, τη Δικτατορία και πολλά άλλα, και παρουσίασε δύο νέα παιδιά, δύο εικοσάρηδες, τους αδελφούς Καλογεράκη, τον Μιχάλη και τον Παντελή που συνέθεσαν ενα τραγούδι πάνω σε ένα “μικρής έκτασης ποιητικό κείμενο του Μπέρτολτ Μπρεχτ” (σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη), γραμμένο πριν από πολλά χρόνια, αλλά εξαιρετικά επίκαιρο και ευθύβολο στην καταγραφή της εποχής μας και του ανθρώπινου τοπίου της“. Ο Γιώργος Ανδρέου το ενορχήστρωσε και η Μαρία συνόδευσε τους συνθέτες.

Ακούστε το στο youtube…

Der Verlag der Griechenland Zeitung lädt am 1. April 2016, um 19 Uhr, in Zusammenarbeit mit dem Goethe-Institut Athen, zur Präsentation und Lesung des Romans „Im Sternbild der Kykladen“ des zyprischen Newcomer-Autors Emilios Solomou herzlich ein.

„Im Sternbild der Kykladen“ ist der erste Band einer Serie von insgesamt fünf Romanen, die der Verlag der Griechenland Zeitung ins Deutsche übersetzt. Das Werk von Solomou wurde 2013 mit dem Literaturpreis der Europäischen Union ausgezeichnet.

Ort / Zeit: Goethe-Institut Athen, Omirou 14-16, um 19 Uhr.

Programm:

• Begrüßung der Gäste und des Autors

• Vorstellung des Projekts „Griechische Literatur auf Deutsch“ durch die GZ- Verleger Jan Hübel und Robert Stadler

• Gespräch mit dem Autor (Jan Hübel & Robert Stadler)

• Lesung (Teil 1): Emilios Solomou

• Musik (Teil 1): Eleni Milaraki (Harfe) spielt u.a. Stücke von J. S. Bach.

• Lesung (Teil 2): Emilios Solomou

• Musik (Teil 2): Eleni Milaraki (Harfe)

• Abschlussgespräch mit dem Autor

• Diskussion mit dem Publikum

• Buchsignierung, Häppchen und Wein

Der Verlag der Griechenland Zeitung lädt am 1. April 2016, um 19 Uhr, in Zusammenarbeit mit dem Goethe-Institut Athen, zur Präsentation und Lesung des Romans „Im Sternbild der Kykladen“ des zyprischen Newcomer-Autors Emilios Solomou herzlich ein.

„Im Sternbild der Kykladen“ ist der erste Band einer Serie von insgesamt fünf Romanen, die der Verlag der Griechenland Zeitung ins Deutsche übersetzt. Das Werk von Solomou wurde 2013 mit dem Literaturpreis der Europäischen Union ausgezeichnet.

Ort / Zeit: Goethe-Institut Athen, Omirou 14-16, um 19 Uhr.

Programm:

• Begrüßung der Gäste und des Autors

• Vorstellung des Projekts „Griechische Literatur auf Deutsch“ durch die GZ- Verleger Jan Hübel und Robert Stadler

• Gespräch mit dem Autor (Jan Hübel & Robert Stadler)

• Lesung (Teil 1): Emilios Solomou

• Musik (Teil 1): Eleni Milaraki (Harfe) spielt u.a. Stücke von J. S. Bach.

• Lesung (Teil 2): Emilios Solomou

• Musik (Teil 2): Eleni Milaraki (Harfe)

• Abschlussgespräch mit dem Autor

• Diskussion mit dem Publikum

• Buchsignierung, Häppchen und Wein

Ο Bernhard Greve γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1924 στο Hunteburg της Κάτω Σαξωνίας, όπου μεγάλωσε μαζί με τα έξι μεγαλύτερα αδέλφια του, όπου τελείωσε το δημοτικό. Η πρώτη του επαφή με την Ελλάδα έγινε στην πόλη Osnabrück, στο Γυμνάσιο “Carolinum”, από όπου πήρε πρόωρα το απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνο το διάστημα κλήθηκε να προσφέρει εργασία προς το γερμανικό κράτος και στη συνέχεια υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία συμμετέχοντας σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Ρωσία και την Κάτω Ρηνανία, όπου και τραυματίστηκε παραμένοντας επί μακρόν σε στρατιωτικό νοσοκομείο μέχρι το τέλος του πολέμου.

Σπούδασε Μαθηματικά και Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Μainz και ακολούθησε εκπαιδευτική κατάρτιση στον τομέα σχολικής εκπαίδευσης της Κάτω Σαξωνίας.

Το 1957 ήρθε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Την πρώτη φάση της διδασκαλίας του μέχρι το 1966 την έζησε στα κτίρια της Γερμανικής Σχολής της οδού Μετσόβου, στο κέντρο της Αθήνας, ενώ την περίοδο της στρατιωτικής χούντας αντίθετα την έζησε στη Γερμανία, στο Osnabrück και την Bonn, “στην εξορία”, όπως ό ίδιος συνηθίζει να αποκαλεί την περίοδο εκείνη.

Στην Αθήνα επανήλθε το 1975 στα ήδη νέα κτίρια της Γερμανικής Σχολής στον Μαρούσι, όπου και έμεινε μέχρι το 1982.

Το 1982 πήγε στην Κολωνία, όπου εργάστηκε για ένα χρόνο στο Hildegard-von Bingen-Gymnasium, και μετά το 1983 επανήλθε στην Ελλάδα σαν Διευθυντής αυτή τη φορά της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, όπου και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του, οπότε και επέστρεψε στη Γερμανία, αλλά όπως συνεχώς επαναλαμβάνει: “Αναζητώντας με την ψυχή μου τη χώρα των Ελλήνων”. Απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 2014 σε ηλικία 90 στο Überlingen στο Bodensee, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.

Το νέο κτίριο του Νηπιαγωγείου που μελέτησε και σχεδίασε το αρχιτεκτονικό γραφείο του απόφοιτού μας Δημήτρη Ποτηρόπουλου (Potiropoulos+Partners) έχει επιλεγεί ως φιναλίστ του διαγωνισμού για την απονομή των βραβείων “The Architizer A+ Popular Choice Awards” στην κατηγορία Institutional: Kindergartens category.

Ψηφίστε μέχρι την 1η Απριλίου για την ανάδειξη του καλύτερου έργου ανάμεσα σε 5 φιναλίστ εδώ…

Tα βιβλιοπωλεία Public εχουν προκηρυξει και φέτος διαγωνισμό για την ανάδειξη των δημοφιλών βιβλίων που εκδόθηκαν το 2015, ανά κατηγορία (ελληνική λογοτεχνία, παιδικά, εφηβικά κλπ.). Μεταξύ αυτών, στην κατηγορία “εφηβική λογοτεχνία“, είναι και το βιβλίο της Λένας Μερίκα, αποφοίτου του 1964: “Όχι άλλη αγάπη παρακαλώ”, από τις εκδόσεις Κέδρος. Είναι ένα βιβλίο που έχει αγαπηθεί (ήδη σε επανέκδοση), έχει πάρει πολύ καλές κριτικες και θίγει – για πρωτη φορά στη χώρα μας, σε βιβλίο που απευθύνεται σε εφήβους – μεταξύ άλλων, ενα πολύ επίκαιρο θέμα: το σύμφωνο συμβίωσης για ομοφυλόφιλα ζευγάρια, μέσα από την ιστορία μιας τυπικής νεοελληνικής οικογένειας και τις δυσκολίες που έχει να αποδεχθεί και να αγκαλιάσει ένα δικό της “παραστρατημένο” παιδί.

Υπάρχει άνοιξη εκεί πάνω! Είναι η δεύτερη φορά με τους απόφοιτους της Γερμανικής και η 5η η 6η για μένα.

Έχασα τον λογαριασμό εκτός από την πρώτη φορά, ήμουν είκοσι χρονών τότε. Είχα ανέβει στην Πέτρα με παλιοπαρέα, τέλη Ιουλίου, χαρά θεού παντού αλλά με καταιγίδα κεραυνών στις κορυφές εκεί πάνω. Δεν ξέραμε τίποτα ούτε περί ορειβασίας ούτε συγκεκριμένα για την Παλιοβούνα…

Μέσα στην αναστάτωση έπεσα, χτύπησα και έμεινα αναίσθητος. Με φέραν οι σύντροφοι σηκωτό κάτω στα Πίσια. Πέρασαν έξι μήνες να αναλάβω. Ήμουν τυχερός που την γλύτωσα.

Χτες, άλλη μια φορά, ανέβηκα – ανεβήκαμε εκεί. Ο καλός καιρός και η άνοιξη βοήθησαν πολύ. Το ίδιο και η σήμανση μονοπατιών που κάνει έναν ωραίο τόπο προσβάσιμο. Με κάποιο αυτοσχεδιασμό, ελεύθερα, χωρίς μονοπάτι, φτάσαμε στην Πέτρα την δυτική κορυφή της οροσειράς Γερανίων, μπαλκόνι στον Κορινθιακό κόλπο!

Η θέα δεξιόστροφα: Σαρωνικός,Λουτράκι, Ισθμός, Κόρινθος, Κορινθιακός, βουνά Κορινθίας με την Ακροκόρινθο μπροστά, φάρος Μελαγκάβι με το Ηραίο και την λίμνη πίσω του,η Περαχώρα και τα χωράφια της κάτω μας, βουνά Ρούμελης, κόλπος Αλκυονίδων με τα Καλά νησιά και τα τρία νησάκια στην είσοδο του κόλπου Δόμβραινας.

Τέλος πίσω μας, τα Γεράνια σκούρα πράσινα ως την μικρή και μεγάλη Ντουσκιά και το Μακρυπλάγι.

Ανάπαυση, κατανάλωση θέας, φρούτων και ότι άλλο. Όρεξη πολλή.

Συνεχίσαμε ανατολικά πίσω μας στην κορυφογραμμή, με σήμανση. Φτάσαμε σε πηγή σε ολοπράσινα λιβάδια κάτω από την κορυφή του βουνού.

Ήπιαμε το νερό, ανεβήκαμε ως το κολωνάκι, φωτογραφηθήκαμε.

Κατάβαση από Ξενώνα Γαλανόπουλου όπου βρήκαμε κόσμο, ορειβάτες επίσης, με ψησταριά σε λειτουργία! Από ‘κει άλλη πηγή. Από ‘κει κατηφόρα για το χωριό Πίσια και την ωραία ταβέρνα <<Πλάτανος>> κάτω απ’τα …πλατάνια.

Οι πεινασμένοι έφαγαν. Οι χορτοφάγοι έφαγαν τυρόπιτες. Οι μπύρες ήταν ..γενικής χρήσεως.​

Όλοι μείναμε ευχαριστημένοι και μαγεμένοι. Θα ξαναπάμε. Ελάτε! Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

Σε προηγούμενη εξερεύνηση του ρέματος Θοδώρας, χάσαμε το μονοπάτι σε ένα σημείο.

Έστειλα ερώτηση για το μονοπάτι και έλαβα πληροφορίες από τον Ορειβατικό Σύλλογο Φυλής (Ε.Π.Ο.Σ. Φυλής) και συγκεκριμένα από την Κα Καλλιόπη Δηλαβεράκη:

Το μονοπάτι προς το φρούριο Φυλής ανοίχτηκε, σηματοδοτήθηκε και συντηρείται από τον ΕΠΟΣ Φυλής εδώ και δυόμιση χρόνια. Μας βοήθησαν με οδηγίες και αποστολή χάρτη να μάθουμε όλη την διαδρομή. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Επιστρέψαμε 6 του Μάρτη και ερευνώντας βρήκαμε το πάνω μέρος της διαδρομής που μας ξέφυγε την προηγούμενη φορά. Το φρούριο, όμορφο και θεαματικό, μας υποδέχτηκε από την πίσω πύλη που παραμένει άθικτη. Φωτογραφίες, όσο ξέρω, δεν τραβήχτηκαν. Είναι ωραία διαδρομή. Την επανέλαβε φίλος που ήρθε μαζί μας λίγες βδομάδες αργότερα με πολυάριθμη ομάδα. Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς από τον Τάσο Καβαδέλλα DSA’71

Ξαναπήγαμε στου Αλούλα, το αρχιτεκτονικά διαμορφωμένο νταμάρι του Διονύσου. Μαζευτήκαμε ηλικίες από ενός έτους μέχρι …ε δεν τα λέμε όλα. Όλοι κάναμε την διαδρομή με εξαίρεση την Άρτεμη που, θεά που είναι, την κουβάλησε στα χέρια ο …μπαμπάς της. Στα μισά μάλιστα αποκοιμήθηκε βαθιά.

Παιδιά αυτός είναι Απρίλιος. Ο Φλεβάρης καταργήθηκε φέτος. Είχε και άλλους πεζοπόρους. Είχε ήλιο και συννεφάκια. Ανεβήκαμε στα τρία ξωκλήσια. Ήπιαμε δροσερό νερό απ’την πηγή του Αγίου Λουκά. Επισκεφτήκαμε τις κατασκευές ξερολιθιάς στα ψηλά του λατομείου με την Δανάη οδηγό. Τέλος θαυμάσαμε τα αγάλματα κάτω, πλάι στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Υπάρχει η πρόταση-Λένας- να κάνουμε Πάρνωνα αργότερα με ζεστότερο καιρό. Θέλει τριήμερο αλλά σας βεβαιώνω αξίζει. Πήγαμε πέρυσι εκεί στα χαμηλά του Πάρνωνα, και ξέρουμε. ΠΟΛΥ ΠΡΑΣΙΝΟ. Πολά Νερά.

Δηλώστε ενδιαφέρον!

πεζοπορικά οι απόφοιτοι και φίλοι DSA

Πολλά χρόνια πριν, με το αμαξάκι του πατέρα μου, είχα βρεθεί στον δρόμο προς Δερβενοχώρια πάνω από την Χασιά και την Μονή Κλειστών. Τότε, παραπάνω, ο δρόμος γινόταν χωμάτινος και η κίνηση ήταν ανύπαρκτη. Είχα αφήσει το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου να περπατήσω.

Προχώρησα ελεύθερα σε χαμηλή βλάστηση, μιά ελαφρά ανηφόρα δυτικά του δρόμου. Το έδαφος εκτεινόταν μπροστά για λίγο και μετά έβλεπα βουνά μακριά. Προχώρησα να δω την κατάβαση μα όσο πλησίαζα στην <<ράχη>> μπροστά μου, τα ίδια: Θάμνα και βραχάκια κοντά και πίσω τους μακρινά υψώματα.

Φτάνω και τι να δω; Από κάτω το χάος. Ξαπλώνω στο χώμα να κοιτάξω έξω. Κάτω μου επίσης το χάος! Αρνητικός γκρεμός, περισσότερο από κάθετος.. Κάτι φυτά αμέριμνα αερίζονταν ριζωμένα στον γκρεμό και μία πεταλούδα, εξίσου άφοβα, τα επιθεωρούσε. Εκατοντάδες μέτρα κάτω η ρεματιά, της Θοδώρας έμαθα αργότερα. Απέναντι απότομες πευκόφυτες πλαγιές. Ήμουν στον βράχο της Θοδώρας. Εντυπωσιακά.

Πήγαμε σήμερα σ’αυτό το μέρος, από την κάτω μεριά όμως, απ’το ρέμα. Ο ορειβατικός Φυλής συντηρεί σηματοδοτεί και ανοίγει καινούργια μονοπάτια εδώ. Αφήνουμε τ’αμάξια σε κλειστή ταβέρνα και βρίσκουμε το μονοπάτι. Περνάμε από στενωπό με το ρέμα της Γκούρας-Γιαννούλας: η έξοδος της Χασιάς προς τον κάμπο της Ελευσίνας, για πεζοπόρους μόνο.

Σύντομα τα διπόταμα όπου συμβάλλει και το ρέμα της Θοδώρας. Περνάμε το στεγνό ρέμα αρκετές φορές ακολουθόντας τώρα την κοιλάδα Θοδώρας. Βρίσκουμε και κυνηγό. Μας δίνει οδηγίες για τον δρόμο Νικοτσάρα, τους νερόμυλους και το μονότοξο γεφύρι του Καρά Χασάν.

Είμαστε σε πευκοδάσος μεικτό με χαμηλότερη βλάστηση θάμνων. Δεξιά μας οι τρεις πέτρες Θοδώρας μας κοιτάν από ψηλά. Εντάξει μόνο η τελευταία έχει επίσημα το όνομα αλλά είναι τρεις! Ο δρόμος οδηγεί προς Φίχθι-άλλο μέρος- αλλά υπάρχη σήμανση και ξαναπαίρνουμε το ρέμα ΜΑΣ. Φτάνουμε σε ερείπια νερόμυλου.

Το μονοπάτι στενεύει και ανηφορίζει μέσα στο δάσος. Δεξιά μας, πάνω μας οι γκρεμοί. Φτάνουμε σε πινακίδα προς υδραγωγείο/ πίσω προς διπόταμα. Πράγματι υπάρχει αυλάκι σκαμμένο στον βράχο. Μπροστά η ρεματιά χάνεται σε πυκνή βλάστηση και βράχια. Δεν πάει εύκολα από ‘κει. Αριστερά τίποτα. Προς τα πάνω ίσως υπάρχει συνέχεια του μονοπατιού.

Αρχίζουμε ανάβαση σε νέο, μετά από πυρκαγιά, πευκοδάσος, δυό τρία μέτρα ψηλό. Χάσαμε το μονοπάτι. Η δεν υπάρχει άλλο, δεν έχει ολοκληρωθεί η διάνοιξη. Σκαρφαλώνουμε <<ελεύθερα>>. Δηλαδή χωρίς μονοπάτι με δυσκολία παραμερίζοντας τα κλαδιά, ψάχνοντας την ευκολότερη δίοδο. Οι φωνή του Αντώνη ακούγεται κοντά αλλά δεν τον βλέπω. Κουνάει τα μπατόν ψηλά να ξέρω προς τα που πηγαίνει. Ο Τζέφρυ από πίσω φόρεσε κοντά παντελόνια σήμερα. Τα πουρνάρια τον γρατζουνίζουν. Κατά τ’άλλα σωστός. Κάνει ζέστη. Πολλή ζέστη για Φεβρουάριο. Με όλα τα λουλούδια ανθισμένα είναι κάτι σαν Φλεβαροαπρίλιος.

Κάποια στιγμή φτάνουμε στη ράχη. Αριστερά έρχονται γαυγίσματα. Μαζευόμαστε μην βρεθεί κανένας μόνος του. Τελικά είναι δεμένος ο σκύλος. Γαύγισε από ..φιλότιμο. Φτάνουμε στον δρόμο που περίμενα.

Λίγο πιό πάνω, ο χάρτης δείχνει αρχαίο δρόμο προς το φρούριο της Φυλής. Το βρίσκουμε και το ακολουθούμε. Αργότερα πράγματι είναι μονοπάτι σκαμμένο στον βράχο. Μας οδηγεί με εύκολο τρόπο στο κάστρο. Υπάρχει σήμανση πάλι. Φτάσαμε!

Μεγάλο μέρος των τοίχων είναι άθικτο. Αλλού ζημιές από τον σεισμό της Πάρνηθας του ’99. Υπάρχουν κάποιες σωστικές αντιστηρίξεις.

Επάνω ένα πράσινο λιβάδι, πέτρες των τοιχών πεσμένες και η πίσω πύλη που ανοίγει στο ..κενό με θέα τις απέναντι ορθοπλαγιές.

Περάσαμε από την πηγή της Φυλής, φάγαμε και κάπως χορτάτοι πήραμε εύκολο δρόμο επιστροφής.

Ο αναζητών ανταμοίβεται. Το μονότοξο γεφύρι δεν το βρήκαμε.

Με πεζοπορικούς χαιρετισμούς Αντώνης, Τζέφρυ και Τάσος

Προβλέφτηκε μπόλικο περπάτημα και έτσι ήταν. Ακόμα και 20 – 30 εκατοστά χιόνι, ακόμα και με τέλειο καιρό, μας καθυστερεί. Η κόψη όπως πάντα με θέα της Αθήνας πιάτο κάτω. Η χιονισμένη Χούνη κάτω, απ’την άλλη μεριά, μας δίνει ωραίες θέες.

Κουραστικά αλλά ανεβαίνουμε συνεχώς. Σύντομες στάσεις. Στο τρίωρο φτάνουμε στην σημαία, κορυφή μεγάλου Φλαμπουριού. Αναμνηστικές φωτό μετά ακολουθούμε τα πατήματα στο χιόνι ως το καταφύγιο Φλαμπούρι. Βλέπουμε κόσμο. Άρα ο δρόμος είναι ανοικτός. Τσάι, φρούτα, ξηροί καρποί, σούπα ο Τζέφρυ, ρακόμελο από μπιμπερό όλοι… Αλήθεια, έτσι σερβίρεται.

Μετά την μεσημεριανή στάση-φαί πέρνουμε τους δρόμους στα ψηλά. Τέλος το μονοπάτι για Μον Παρνές και πτήση κάτω στο πάρκιν. Εφτά ώρες μαζί με τις στάσεις. Είμαστε και οι τρεις στην έβδομη δεκαετία ηλικίας. Θέλουμε νέους!

με πεζοπορικούς χαιρετισμούς όπως πάντα Τάσος Καβαδέλλας DSA’71