Ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης γεννήθηκε στις 5 Απριλίου 1969 στη Βιέννη και αποφοίτησε από το Γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1988. Με όπλο το ύψος του (2.08μ) και το μεγάλο ταλέντο σαν καλαθοσφαιριστής ξεκίνησε να αγωνίζεται στο Σπόρτιγκ ήδη από το 1985, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1990. Εκείνη τη χρονιά πήρε μεταγραφή στον Άρη Θεσσαλονίκης με τον οποίο κατέκτησε την ίδια χρονιά το πρωτάθλημα. Με τον Άρη κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1993 στο Τορίνο και το Κύπελλο Κόρατς το 1997 και δύο κύπελλα Ελλάδος το 1992 και το 1998. Το 1999 μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ και το 2000 στη Δάφνη.

Αγωνίστηκε διαδοχικά με την Εθνική Παίδων, Εφήβων και Ανδρών από το 1985 έως το 1998. Με την Εθνική Ανδρών αγωνίστηκε σε 81 αγώνες και σημείωσε 645 πόντους (μ.ο. 7,96). Κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989. Με την Εθνική Ελλάδος συμμετείχε ακόμα στα Ευρωμπάσκετ 1991 και 1995 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.

Η Μαρία Βελέντζα γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1984. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακά στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο στη Σορβόννη στο Παρίσι και απέκτησε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του δικηγόρου το 1990.

Το 1991 ξεκίνησε να συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως νομική σύμβουλος σε διάφορους τομείς όπως: πολιτική επιχειρήσεων ειδικότερα για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ελευθερία διακίνησης και καθιέρωσης επαγγελματιών και παρόχων υπηρεσιών, τραπεζικός τομέας (ασφάλεια και τρόποι πληρωμής) κ.α. Από τον Οκτώβριο του 2002 εργάζεται στο Unit G.3 και σήμερα είναι επικεφαλής του Τομέα.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1948, αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α.το 1965. Έλαβε τοδιδακτορικότου δίπλωμα (PhD) στην ΦαρμακευτικήΧημεία απότο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήτανεπίσης κάτοχοςMasterκαιBachelorofScienceστη Χημεία απότο ΠανεπιστήμιοLudwigMaximillianτου Μονάχου, καθώς καιMBAαπότοInstitutSupérieurdeMarketingetdeManagementστο Παρίσι.Μιλούσεάπταιστα αγγλικά, γαλλικάκαι γερμανικά.Από το 1976 ανέλαβεΠρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος τηςLAVIPHARMΑ.Ε.Η μητρικήεταιρία,LavipharmΑ.Ε., είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών απότο 1995. Σήμερα, ηLavipharmκατέχει ηγετικήθέση στους τομείς της ανάπτυξης, παραγωγής, εμπορίας και διανομής φαρμάκων, καλλυντικών και προϊόντων υγείας στην Ελλάδα μεέντονη διεθνήδραστηριότητα.Ο Θανάσης Λαβίδας ήταν πρόεδρος της ΕλληνικήςΈνωσης Επιχειρηματιών (Ε.ΕΝ.Ε.) και Πρόεδρος του ΕπιχειρηματικούΣυμβουλίου Ελλάδας–Αμερικής, ενώ μεταξύ άλλων ήταν αντιπρόεδρος του ΔιοικητικούΣυμβουλίου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (Σ.Ε.Β.),έχοντας αναλάβει την ευθύνη της διεθνούς δραστηριότητας (SEVInternational).Ήταν παντρεμένος με την Βάνα Λαβίδα και είχε 4 παιδιά.

Απεβίωσε, μετά από μάχη με τη λευχαιμία, τον Μάιο του 2021. “Έφυγε” ο Θανάσης Λαβίδας…

Länderbericht der Konrad-Adenauer-Stiftung Athen zum Thema“Paradoxon: Griechenland zum Jahresende 2015“.

Ο Απόστολος Παπανικολάου γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1949 και αποφοίτησε απο τη Σχολή το 1967. Σπούδασε Ναυπηγός Μηχανικός (Ναυτική Αρχιτεκτονική και Τεχνολογία) στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου (Technische Universität Berlin) όπου πήρε το δίπλωμα του μηχανικού το 1973 και το διδακτορικό του το 1977. Το 1981 έγινε Λέκτορας. Από το 1969 έως το 1984 εργάστηκε διαδοχικά ως Επιστημονικός Βοηθός, Μεταδιδακτορικός Ερευνητής και Λέκτορας (Privat-Dozent) στην Έδρα της Μελέτης Πλοίων και Σχεδίασης Πλοίων.

Διετέλεσε Βοηθός Καθηγητής στο Τμήμα Ωκεάνειας Μηχανικής του University of Hawaii (1981/82) και Επισκέπτης Καθηγητής των Τμημάτων Ναυτικής Αρχιτεκτονικής και Ωκεάνειας Μηχανικής των Πανεπιστημίων της Osaka (Ιαπωνία) και Strathclyde (Μεγάλη Βρετανία).

Το 1985 εξελέγη Βοηθός Καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το 1988 προήχθη σε Τακτικό Καθηγητή. Προίσταται του Εργαστηρίου Σχεδίασης Πλοίων απο την ημέρα ίδρυσης του Εργαστηρίου το 1990.Κέρδισε πολλά βραβεία και υποτροφίες από ένα πλήθος κυβερνητικών και ιδιωτικών οργανισμών στη Γερμανία, την Ιαπωνία και τη Μεγάλη Βρετανία. Διετέλεσε Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής της WEGEMT (European Association of Universities in Marine Technology) για δύο διαδοχικές περιόδους (1993-1999) and Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας (1994-1998).

Βιογραφικό στο Georg Weinblum Foundation…

41st Weinblum Memorial lecture…

Συνέντευξη του Καθ. ΕΜΠ Απόστολου Παπανικολάου…

Ο Μανώλης Γλέζος μίλησε στις 2 Απριλίου 2014 στην Γερμανική Σχολή Αθηνών. Απευθύνθηκε σε ένα πολυπληθές κοινό, κατά κύριο λόγο μαθητές και αποφοίτους – μεταξύ αυτών οι κυρίες Έβη Τουλούπα – Στασινοπούλου και Ναταλία Μελά (από την γενιά του πολέμου) και οι κυρίες Άννα Φιλίνη και Φρόσω Δημάκου-Κιάου.

Αναφέρθηκε σε παραμέτρους που επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν τις ελληνογερμανικές σχέσεις. «Ελλάδα και Γερμανία θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι οι δύο βασικοί πυλώνες του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού», υπογράμμισε ο Μανώλης Γλέζος κλείνοντας την ομιλία του και επενέλαβε πολλές φορές ότι οι δύο λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν.

Μιλώντας όρθιος επί δύο και πλέον ώρες, αναφέρθηκε κατά κύριο λόγο στο θέμα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα, από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Μίλησε όμως έπειτα από πολλά χρόνια και κατόπιν παρότρυνσης των μαθητών, για την νύχτα που κατέβασε την σβάστικα από την Ακρόπολη και για τον συναγωνιστή του, τον Απόστολο Σάντα.

Δείτε το video …

Ο Μανώλης Γλέζος αναφέρθηκε το βράδυ εκείνο στο χρέος της Ναζιστικής περιόδου, το οποίο όπως είπε δεν θεωρεί ότι πρέπει να διεκδικηθεί από την Ελλάδα με νομικά μέσα, αλλά με όρους ηθικούς και διπλωματικούς. Πρότεινε για παράδειγμα την εκτέλεση έργων υποδομής στην χώρα με ανάληψη του κόστους από την γερμανική κυβέρνηση, ενώ τόνισε ότι μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας ουδέποτε υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης – κάτι που σημείωσε ότι θα πρέπει να γίνει, καθώς μόνον με αυτόν τον τρόπο προκύπτει νομική βάση για την αξίωση των οφειλών.

Τον Μανώλη Γλέζο φωτογράφησε καταπληκτικά η Δανάη Βλάχου, απόφοιτος του ’86.

Μετά την ομιλία του Μανώλη Γλέζου ακολούθησε συζήτηση, την οποία συντόνισαν η Διευθύντρια Γυμνασίου Αγγελική Κανελλακοπούλου και ο δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας “Το Βήμα”, Άγγελος Κωβαίος.

Φωτογραφίες όμως πήραν και άλλοι, όπως ο Στέφανος Μίτμαν (απόφοιτος του ’83):

Ο Μανώλης Γλέζος με τον Άγγελο Κωβαίο και την Φρόσω Δημάκου-Κιάου	Μανώλης Γλέζος, Άγγελος Κωβαίος, Φρόσω Δημάκου-Κιάου, Αγγελική Κανελλακοπούλου
	Ο Νίκος Μαρκάτος απευθύνει ερώτηση και πίσω του διακρίνονται ο Νίκος Βασιλείου, ο Γιάννης Μυλωνάς και η Σοφία Χριστοφορίδου. Στη σκηνή διακρίνονται η Άννα Φιλίνη και η Αγγελική Κανελλακοπούλου
Με την Έβη Τουλούπα-Στασινοπούλου, αρχαιολόγο, απόφοιτο του 1942 κατά την έξοδο	Με την Έβη Τουλούπα-Στασινοπούλου και τη γνωστή γλύπτρια Νάτα Μελά, απόφοιτο του 1941, που της εξήγησε ότι είναι νεώτερή του.

Τέλος, από “Τα Νέα” αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Νικόλα Ζώη:

Ο Μανώλης Γλέζος, «ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης» σύμφωνα με τον Ντε Γκολ, πήγε στη Γερμανική Σχολή προκειμένου να μιλήσει για τις σχέσεις Ελλάδας – Γερμανίας από την Κατοχή και εντεύθεν.

Χαιρετήθηκε πρώτα με την 91χρονη γλύπτρια Νάτα Μελά, απόφοιτο της Σχολής από την περίοδο ’40-’44, με την οποία αστειεύτηκε λιγάκι («σου ρίχνω έναν χρόνο»). Κατόπιν πέρασε έναν διάδρομο γεμάτο φιλοευρωπαϊκές μαθητικές ζωγραφιές και ντροπαλούς γυμνασιόπαιδες, παρήγγειλε χαμομήλι και πήρε θέση σε ένα αμφιθέατρο με ακόμα περισσότερους νεαρούς και νεαρές. Σε αυτό το τελευταίο βρισκόταν η ουσία.

Οχι ότι μετά τους χαιρετισμούς προέδρων, δημοσιογράφων, αλλά και του Νικηφόρου Γκολέμη, εκπρόσωπου του 15μελούς των μαθητών και συντονιστή της κουβέντας, τους είπε πράγματα άγνωστα. Αρχισε με το ζήτημα των οφειλών της Γερμανίας, που σύμφωνα με τη Διασυμμαχική Επιτροπή του 1946, υπολογίζεται στα 162 δισ. ευρώ. Θυμήθηκε το 1995, όταν η εφημερίδα «Τσάιτ» δημοσίευσε άρθρο του, βάζοντας τον τίτλο «Μια αδικία που πρέπει να αποκατασταθεί» κι έκανε λόγο για οφειλές σε ιδιώτες ή σε χωριά που ένιωσαν τι σημαίνει ολοκαύτωμα. Για τη Γερμανία που ξεπλήρωσε οφειλές στις άλλες χώρες και για τις προτάσεις που έχει κατά καιρούς διατυπώσει. Απλώς αυτήν τη φορά, το κοινό ήταν λίγο πιο περίεργο.

«Ακόμα δεν πήρες εξουσία και την καβάλησες;» είπε πειρακτικά στον Νικηφόρο, που θέλησε να ρωτήσει πρώτος και άκουσε ότι προηγούνταν οι συμμαθητές του. «Καλά το παρελθόν, τώρα τι κάνουμε;» ρώτησε μια μαθήτρια, για να μάθει ότι «κι ο Σόιμπλε παρελθόν τα θεωρεί, πριν από τρία χρόνια όμως, η χώρα του αξίωσε αποζημίωση από την Τσεχία για τους Σουδήτες». «Πρέπει να κινηθούμε δικαστικά;» ρώτησε μια άλλη ακούγοντας ότι «ακόμα και το Δικαστήριο της Χάγης πρότεινε να λυθεί το θέμα διακρατικά, γι’ αυτό κι εγώ προτείνω να υπογράψουμε με τη Γερμανία τη Συνθήκη Ειρήνης που έχουμε παραλείψει». «Υπάρχει και ο ΟΗΕ» είπε ένας απόφοιτος. «Μήπως μπορείτε να μας πείτε για τον Απόστολο Σάντα;» ρώτησε ένας μαθητής με φουντωτή κώμη. Και κάπου εκεί άρχισε το μάθημα Ιστορίας.

Ο Γλέζος τους έλεγε για τα Ανω Πορρόια των Σερρών, όπου ένας γερμανός αξιωματικός, διαπιστώνοντας ότι πολεμούσε με τρεις επιζώντες ενός φυλακίου, συνεχάρη τον αρχηγό τους Δημήτρη Ιτσιο και αγνοώντας το διεθνές δίκαιο, τον εκτέλεσε. Για τον πραγματικό πρώτο παρτιζάνο, τον 17χρονο Μάθιο Πόταγα που διέκοψε την πορεία μιας μεραρχίας αρμάτων λέγοντας «αυτήν τη στιγμή είμαι μόνος, μα πίσω μου είναι ο ελληνικός λαός» και ο αξιωματικός διέταξε να τον εκτελέσουν και να του λιώσουν το κεφάλι. «Πού βρήκατε το θάρρος να κατεβάσετε τη σημαία;» ρώτησε τελικά ο Νικηφόρος κι ο Γλέζος προτίμησε να μιλήσει για τους ανθρώπους που κρατούσαν την ταυτότητά του και του Σάντα μυστική. Εκείνοι είχαν κι άλλα να ρωτήσουν. Κι όσο τους απαντούσε, τον άκουγαν με μισάνοιχτο σχεδόν το στόμα.

Σήμερα; κάναμε έναν κύκλο τεσσάρων ωρών. Είχε λιακάδα και ευχάριστη θερμοκρασία. Είχε πολλούς περιπατητές.

Η Δανάη, όχι μόνο μας έβγαλε ασπροπρόσωπους, έφτασε και πρώτη..τρέχοντας στο τέλος της διαδρομής.

Το Πλατανάκι είχε δάσος από γυμνά πλατάνια, λόγω εποχής. Το μονοπάτι είναι πλήρως σηματοδοτημένο και ανοιγμένο.

Ευχόμαστε σε όλους καλές γιορτές!

Ίσως και με κάποια διαδρομή μέσα στις γιορτές: Ελέγχετε τα μέηλ σας !

πεζοπορικά Τάσος Καβαδέλλας DSA’71

Η Αλίκη Μεϊντάνη γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου 1931 στον Πρόδρομο της Βοιωτίας και βαφτίστηκε «Αλεξάνδρα», όλοι όμως την αποκαλούσαν και την γνώριζαν ως «Αλίκη». Ο πατέρας ήταν Γυμνασιάρχης στην Θεσσαλονίκη και η οικογένειά της μετακόμισε εκεί.

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Θεσσαλονίκης και ήρθε στη Γερμανική Σχολή το 1957 διδάσκοντας Αρχαία, Νέα και Ιστορία. Αυστηρή, με άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας ήταν το πρότυπο της καθηγήτριας φιλολόγου. Παράλληλα έχοντας κάνει κλασσικές σπουδές στην μουσική έπαιζε πολύ καλό πιάνο, ένα χόμπι που διατήρησε μέχρι το θανατό της.

Θεσμοθέτησε τις μαθητικές ανταλλαγές με την Γερμανία με σκοπό να αποκτήσει η Σχολή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, κάτι που αργότερα ενίσχυσε εντάσσοντας τη ΓΣΑ σε ευρωπαϊκά προγράμματα επιτυγχάνοντας την διεθνή προβολή και αναγνώριση της Σχολής.

Το 1988 έγινε Λυκειάρχης της Σχολής και το 1993 μετά από πρόταση του Νίκου Βασιλείου, υποδιευθυντή της Σχολής, δημιούργησε και στήριξε την μουσική ομάδα «Ρεμπέτικο» με μαθητές που έπαιξαν εντός (Φεστιβάλ της Σύμης) και εκτός συνόρων (Βαρκελώνη, Ρώμη).

Το 1997 προτάθηκε ως υποψήφια «Γυναίκα της Ευρώπης» για την Ελλάδα, θέση που τελικά κατέλαβε η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. Το 1998 συνταξιοδοτήθηκε αλλά ήταν πάντα, σχεδόν καθημερινά, στη Σχολή βοηθώντας όπου και όπως μπορούσε.

Το 1999 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Ο.Δ. της Γερμανίας με τον «Σταυρό της Τιμής» για την εν γένει προσφορά της στην ελληνογερμανική προσέγγιση.

Απεβίωσε στις 22 Ιουλίου 2011.

Ο Αλέξανδρος Πατσούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1973.

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και Γλυπτική στην Ecole Nationale Superiere des Arts Decoratifs στο Παρίσι, από όπου αποφοίτησε με felicitations de jury και έγινε Επίκουρος καθηγητής στο ΕΜΠ.

Εργάστηκε κυρίως πάνω στα μέταλλα. Δάσκαλος του στο εργαστήρι μετάλλου ήταν ο γλύπτης Κώστας Κουλεντιανός. Παρουσίασε τα έργα του σε μια σειρά από ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Κώ. Ο Σύλλογος μας είχε τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσει μικρή επιλογή των έργων του στα πλαίσια του Jubilaeumsball der Doerpfeldianer τον Ιανουάριο του 1997 στο Ξενοδοχείο Athenaeum Intercontinental.

Απεβίωσε στις 15 Αυγούστου 1998 σε ηλικία 43 χρόνων.

Αντί στεφάνου …

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, τιμώντας τη μνήμη του αποφοίτου και μέλους του Συλλόγου Αλέξανδρου Πατσούρη (1955-1998), κατέθεσε στο Ταμείο Υποτροφιών του Συλλόγου το ποσό των 50.000 δρχ.

Η απόφοιτός μας του 1998 Σοφία Παπαδανιήλ “έφυγε” ξαφνικά. Ήταν αγαπητή από όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθητριές της και ενέπνεε με τη γλυκύτητα και το χαμόγελό της, τον εργατικό της χαρακτήρα, την αγάπη για την οικογένεια και τους προσφιλείς της, την προσήλωση σε ανώτερους στόχους και τέλος την ζωντάνια και την ενεργητικότητα της. Αντιμετώπισε τη ζωή με αξιοπρέπεια και ήθος.

Οι συμμαθητές και συμμαθητριές της Α τάξης την αποχαιρετούν:

Γ.Ρίτσος

Οι συμμαθητές της θα κάνουν μια δωρεά εις μνήμην της στην ΜΚΟ Αγκαλιά. Όποιος επιθυμεί μπορεί να συμμετέχει. Στο καταθετήριο πρέπει να γραφτεί “εις μνήμην Σοφίας Παπαδανιήλ”.

Alpha Bank

IBAN: GR5401405990599002101026620

BIC-Swift Code: CRBAGRAA

Nachstehend finden Sie die Dezember-Vorschau mit den geplanten öffentlichen Veranstaltungen:

1. Dezember 2015 (Dienstag): Autorenlesung: „Tagebuch eines griechischen Euros“

Die Elternvertretungen der Deutschen Schule Athen laden Sie um 20.00 Uhr in die Aula der DSA zur Lesung des Autors Jorgos Chatzimarkakis ein, der sein neues Buch “Tagebuch eines griechischen Euros” vorstellt. Nach der Autorenlesung ist eine Diskussion und eine Signierstunde mit Jorgos Chatzimarkakis, langjährigem Europaabgeordneten und heute Autor und Präsident der Deutsch-Hellenischen Wirtschaftsvereinigung, vorgesehen.

3. und 4. Dezember 2015 (Donnerstag und Freitag): Aufführung der Deutschen Theater-AG „Vorsicht Deutsch!”

Die Deutsche Theater-AG lädt an beiden Tagen um 20.00 zu der Theateraufführung „Vorsicht Deutsch!“ in die Aula der DSA ein. Eine flotte Komödie über den Versuch einer Multi-Kulti-WG, eine deutsche Familie zu spielen. Es ist gar nicht so einfach, „typisch deutsch“ zu sein – kommt dann noch ein deutscher Beamter dazu, droht das Desaster!

5. Dezember 2015 (Samstag): Begegnungsveranstaltung des Alumni-Vereins

Die DSA und der Alumni-Verein der DSA laden Ehemalige zu einer besonderen Abendveranstaltung mit Titel „Die Schuljahre in der Metsovou – Die Deutsche Schule Athen in der Nachkriegszeit“ ein. Zusammen mit den Schülerinnen und Schülern, die von 1956 bis 1968 die DSA in der Metsovou-Straße besuchten, werden sich die Besucher über diese Zeit austauschen und Schulgeschichten aus den Nachkriegsjahren in der Metsovou zum Leben erwecken. Dabei handelt es sich um die dritte Veranstaltung eines Zyklus, der 2013 mit den DSA-Absolventen des Zweiten Weltkrieges begonnen hat und im Jahr 2014 mit den Absolventen während der Diktatur fortgeführt wurde. Die Veranstaltung findet um 19.00 Uhr in der Aula der DSA statt. Für weitere Informationen wenden Sie sich bitte an den Alumni-Verein info@ex-dsathen.gr.

9. Dezember 2015 (Mittwoch): Weihnachtskonzert„Weihnachten – Das Fest der Liebe“

Die Musikensembles der Schule und der Musikkurs der Klassen 10d/e laden um 19.30 Uhr zu einem vorweihnachtlichen „liebevollen“ Abend voller Musik in die Aula der DSA ein. „Weihnachten – Das Fest der Liebe“ – so heißt es immer und überall. Welche Liebe gemeint ist, wissen wir aber nicht. Ist es die Liebe zwischen zwei Menschen, die Liebe zu unseren Mitmenschen, die Liebe zu Gott, Gottes Liebe zu uns Menschen,…? Oder soll dieser Slogan uns einfach daran erinnern, dass Weihnachten nicht nur das Fest des Konsums und der Geschenke sein soll? Im Weihnachtskonzert der DSA kommt in jedem Fall die Liebe nicht zu kurz, denn wir werden Musikstücke, traditionelle Lieder und moderne Songs zu all den unterschiedlichen Arten der Liebe hören.

16. Dezember 2015 (Mittwoch):Preisverleihung

Die DSA lädt um 19.00 Uhr zur Preisverleihung der Gewinner des Jugendmalwettbewerbs „On-the-Spot-Painting-and-Drawing-Competition“ der Indischen Botschaft ins Foyer der Deutschen Schule Athen ein. Dort werden auch die prämierten Schülerwerke im Rahmen einer kleinen Ausstellung präsentiert.

Το Συμβούλιο Γονέων του Γερμανικού Τμήματος και ο Σύλλογος Γονέων του Ελληνικού Τμήματος καλούν στη βραδιά ανάγνωσης από τον συγγραφέα κ. Γιώργο Χατζημαρκάκη, την 1η Δεκεμβρίου 2015 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών.

Malwettbewerb für eine Weihnachtskarte!

„Weihnachtsgebäck“: Das ist das Thema des diesjährigen großen Malwettbewerbs für die Weihnachtskarte der Botschaft.

weiterlesen…

Leipziger Streichquartett am 25.11.2015 bei Philadelphia

Στο πλαίσιο των φιλοσοφικών διαλέξεων που διοργανώνει ο Σύλλογος Αποφοίτων Γερμανικής Σχολής Αθηνών, πραγματοποιήθηκε η τέταρτη συνάντησή μας την Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015 στην Βιβλιοθήκη της ΓΣΑ, με θέμα:

«Η αισθητική εμπειρία του Υψηλού στη φύση και στην τέχνη από τον Kant, τον Caspar David Friedrich και τον Kleist»

με ομιλητή τον Γιώργο Ξηροπαΐδη, Καθηγητή Αν. Σχολής Καλών Τεχνών.

πηγή: Βαγγέλης Φριλίγκος – σχόλια: Πέτρος Αδάμης

Αριστερή πλευρά από εμπρός προς τα πίσω: Θανάσης Γεράνιος, Τάκης Πολυμενόπουλος, Πέτρος Αδάμης, Ντίνος Σαμαράς, Τζόννυ Αδρακτάς, Παύλος Μπαλλιάν, Βασίλης Βλασσόπουλος, Μπάμπης Λιάπης.

Στο βάθος στην κορυφή του τραπεζιού: ο Όλυμπος Τσεκούρας.

Δεξιά πλευρά από εμπρός προς τα πίσω: Βαγγέλης Φριλίγκος, Γιάννης (Νίνος) Τράμπαλης, Βάνα Ζαρονίκου, Χριστιάνα Κράους, Martin Mühmelt, Μαρία Παντελούρη, Παναγιώτης Γκιόλμας, Τάκης Εξαρχόπουλος, Γιάννης Χανιώτης (+), Περικλής Σίμος.

πηγή: Βαγγέλης Φριλίγκος – σχόλια: Πέτρος Αδάμης

Από αριστερά προς δεξιά:

Εμπρός σειρά: Ντάνυ Νικολόπουλος, Βαγγέλης Φριλίγγος, Παύλος Μπαλλιάν, Μπάμπης Λιάπης, Πέτρος Αδάμης.

Πίσω σειρά (όρθιοι): Τάκης Πολυμενόπουλος, Παπακυριαζής, Νίνος Τράπαλης, Γιάννης Χανιώτης, Τζώνης Αδρακτάς, Ντίνος Σαμαράς.

Πρέπει να είναι σχολικό έτος ’57 – ’58 (Untertertia).

Σήμερα κάναμε το κλασσικό τουρ Κτήματος Τατοϊου. Υπήρχαν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο Αθήνας λόγω του ετήσιου Μαραθωνίου αγώνα δρόμου.

Νότιο-κεντρικοί ήρθαν οι Έρη, Σίλια, Άλεξ και τα καλά παιδιά.

Τελικά φτάσαμε στην ώρα μας αφού βρήκαμε και τους βόρειους Κορνέλια και Αντώνη στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης και την Ελένη στην νότια είσοδο.

Επιγραμματικά η διαδρομή:

Νότια είσοδος λίγο πριν τον <<Λεωνίδα>>.

Ανάβαση στον λόφο Δεκέλειας όπου οι βασιλικοί τάφοι Γεωργίου Α, αρχιστράτηγου Κωσταντίνου, Μαρίας Βοναπάρτη και άλλων.

Κατάβαση στο λιβάδι με τα βουστάσια / σταύλους. Την είσοδο στους κήπους του παλατιού (είσοδος Λεύκα). Το καλοκαιρινό παλάτι με τα αγάλματα την μνημειακή σκάλα και την μαρμάρινη στέρνα με λεοντοκεφαλή. Το μεικτό δάσος με τα πανύψηλα δέντρα. Την πηγή στον δρόμο όπου και κάναμε στάση φαγητού. Τους χωματόδρομους μέσα στο δάσος δυτικά από τον δρόμο, κάτω από τις ψηλές κορφές της Πάρνηθας. Το λιβάδι πικ-νικ.

Η επιστροφή με δυτική παράκαμψη του λόφου Δεκέλειας. Τα ώριμα κούμαρα. Είχε λιακάδα, ήταν ευχάριστα και είχε πολύ κόσμο, πεζούς και ποδηλάτες.

Ελάτε την επομένη φορά!

πεζοπορικά Τάσος Κ

Πεζοπόροι, φυσιολάτρες και άλλοι ενδιαφερόμενοι χαίρετε!

Χτες του δώσαμε και κατάλαβε, μέχρι που εκεί, μετά από οκτώμιση ώρες πορείας μερικών τα πόδια αυτονομήθηκαν και πήγαιναν κατά ίδια βούληση..

Πήγαμε χωρίς πλήρη πρακτική γνώση για όλη την διαδρομή . Αποφασίσαμε σε διάφορες μεριές σωστά η και λάθος. Πήραμε τον προαστιακό των 6:30 για Χαλκίδα. Στις Αφίδνες μπήκανε και οι βόριοι της ομάδας, όλα καλά. Κατεβήκαμε από το τραίνο στον Αυλώνα. Βγήκαμε από το χωριό και γρήγορα βρεθήκαμε στα πόδια της βόρειας οροσειράς της Πάρνηθας που κρατάει τον Αυλώνα φάτσα στον κρύο βορειά.

Όπως συχνά, η αρχή μονοπατιού δεν είναι σηματοδοτημένη. Μετά από συζήτηση και τρεχάματα πήραμε τον..δύσκολο δρόμο με ωραίο μονοπάτι που πήγαινε…κάπου αλλού. Όταν με την βοήθεια της δορυφορικής εντόπισης το καταλάβαμε, τραβερσάραμε ελεύθερα την δασωμένη πλαγιά και βρεθήκαμε κοντά όπου είχαμε αρχίσει στην αρχή της πορείας, όλα καλά.

Ανεβήκαμε γρήγορα με συνεχώς καλύτερες θέες του Αυλώνα, του κάμπου του νότιου Ευβοϊκού και της Χαλκίδας μέχρι που χάσαμε το μονοπάτι σε μία βραχώδη περιοχή. Ευτυχώς ο Σωτήρης και ο Γιάννης με το gps μας βάλανε πάλι στον σωστό δρόμο, ξαναβρήκαμε τα σημάδια και γρήγορα βρεθήκαμε στην κορυφογραμμή σε μια μεγάλη λάκκα με λιμνούλα. Σκεφτόμαστε να ακολουθήσουμε μια δυσκολότερη πορεία για να αποφύγουμε την λασπουριά στο οροπέδια Σαλονίκι κάτω μας. Σωστά αποφασίζουμε να συνεχίσουμε όπως είμαστε και βλέπουμε. Κατεβαίνοντας, με θέα από πάνω του οροπεδίου, βλέπουμε στο βάθος ένα κοπάδι ελάφια να καλπάζει! Πάνω από δέκα! Για τριάντα δευτερόλεπτα μια εικόνα άγριας (;) ζωής.

Κάτω στην λάσπη. Όχι τόσο βούρκος όσο φοβόμαστε. Πάντως προσπαθώ με τον Χρήστο να πάμε λίγο πάνω από τον δρόμο. Μπλέκουμε στην βλάστηση. Πουρνάρια, οξύκεδρα, φυλλίκια, πεύκα ένα πλέγμα από το χώμα μέχρι δύο μέτρα και βάλε. Που και που ένα άνοιγμα όπου χωρούν δύο τρία ελάφια να κοιμηθούν. Ακούμε τους άλλους στον χωματόδρομο είναι κοντά αλλά μας παίρνει προσπάθεια να περάσουμε αυτά τα λίγα μέτρα. Τέλος όλα καλά.

Μετά την στροφή του δασικού δρόμου προς Νότο, ψάχνουμε μονοπάτι που σύμφωνα με τον χάρτη βολεύει πολύ την διαδρομή μας. Πάμε μπρός, πάμε πίσω. Μπαίνουμε σε αρχή μονοπατιού, είναι σχεδόν κλειστό με βλάστηση, το ξανασκευτόμαστε. Προσπαθούμε παρακάτω όπου υπάρχουν κούκοι. Δοκιμάζουμε ένα άνοιγμα, είναι κλειστό λίγο παρακάτω. Δοκιμάζουμε άλλο, το ακολουθούμε με αυξανόμενη δυσκολία, σταματάμε, δεν θα βγάλουμε άκρη. Τέλος ο Σωτήρης παραμερίζει τα κλαδιά ενός πουρναριού και βλέπει μισοσβησμένο κόκκινο σημάδι κάτω. Το ακολουθούμε ανακαλύπτοντας τακτικά κόκκινα σημάδια. Μπράβο μας κάτι έγινε. Όλα καλά. Ο ντορός ακολουθεί αναμενόμενη κατεύθυνση στην νότια πλαγιά του Μεσοβουνιού, όπου είμαστε. Σε λιγο χάνεται το χώμα: Ένας βράχος στα πόδια μας, σχισμένος σε κάθετες κόψεις, γεμάτος με τρύπες! Περπατάμε με προσοχή μη στραμπουλήξουμε πόδι. Ούτε τα μπαστούνια δεν ξέρουμε που να βάλουμε. Θέλω λάσπες! Φωνάζει η Βάσω. Γελάμε.

Όμως αρχίζουμε κατηφορικά. Αρχίζει πάλι το χώμα και σύντομα η λάκκα Ξούλιζα στην μέση της διαδρομής Μόλα>Μαλακάσα.

Προηγουμένως ο Χρήστος μίλαγε για γευστικά πιάτα σε εστιατόριο. Παίρνουμε όλοι το μήνυμα. Καθιστοί σε πετροκαρέκλες, απλωμένοι στο χόρτο καταβροχθίζουμε ότι φέραμε. Φαγητό όχι γρήγορο, όχι πρόχειρο, μάλλον τσακ μπαμ είναι το σωστό…

Από δω και πέρα η διαδρομή αρκετά γνωστή μας. Βροκόλι με τις βελανιδιές το ρυάκι και το πηγάδι. Η διαδρομή προς Κιούρκα με τον λόφο Κατσιμίδι μπροστά και από πάνω μας. Πλυμένα πράσινα πευκοδάση στον απογευματινό ήλιο.

-Ε! Μην τρέχετε, μένουμε πίσω.

-Τρέχουμε γιατί είμαστε…κουρασμένοι να τελειώνουμε επιτέλους!

Άλλο

-Να το Κατσιμίδι, φτάνουμε !

-Το έχω ξανακούσει αυτό, αν δεν καθίσει ο κ.λ.ς μου σε ζεσταινόμενο κάθισμα αυτοκινήτου, δεν πιστεύω τίποτα!

Και όμως φ τ ά σ α μ ε.

Ελάτε την επομένη φορά που οι Απόφοιτοι της Γερμανικής προσφέρουν λογικό περίπατο.