Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg im Breisgau της Γερμανίας Κλασική Φιλολογία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και το 1992 υφηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Freiburg (1992-1996) και της Βιέννης (1994-1995) και από το 1997 είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έχει διατελέσει Διευθυντής του Τομέα Κλασικών σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας από το 1999 έως το 2003 και Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας του Α.Π.Θ. από το 2005 έως το 2009. Από το 2006 είναι μέλος του Δ.Σ. και Διευθυντής του Τμήματος Λεξικογραφίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας στη Θεσσαλονίκη.

Μαζί με τον Καθηγητή Franco Montanari (Genova) είναι γενικός εκδότης των σειρών Trends in Classics Supplementary Volumes, Τrends in Classics Pathways for Reception και Trends in Classics Key Perspectives, καθώς και του εξαμηνιαίου αρχαιογνωστικού περιοδικού Trends in Classics (όλα στον εκδοτικό οίκο De Gruyter, Βερολίνο). Ανήκει επίσης στην επιστημονική επιτροπή πολυάριθμων διεθνών επιστημονικών περιοδικών.

Έχει συγγράψει 5 μονογραφίες στα γερμανικά και στα ελληνικά, άνω των 50 άρθρων και έχει συνεκδώσει 25 συλλογικούς τόμους σε διάφορους ξένους εκδοτικούς οίκους. Επίσης, από το 1997 έχει επιμεληθεί τη μετάφραση θεμελιωδών έργων της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στα νέα ελληνικά (29 τόμοι συνολικά).

Είναι Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Χαϊδελβέργης (από το 2016), μέλος της Academia Europaea (από το 2012), Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (από το 2016), Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ – από το 2017).

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2011, Αντιπρόεδρος το 2021, Πρόεδρος της Ακαδημίας το 2022.

Ο Αντώνης Ρεγκάκος νέος αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών…

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών…

Ο Αντώνης Ρεγκάκος στην εκπομπή “Στα Άκρα“…

Ο Πέτρος Γέμτος, ομότιμος Καθηγητής Μ.Ι.Θ.Ε. και τ. Πρύτανης Ε.Κ.Π.Α., μίλησε την Τετάρτη, 14 Ιανουαρίου στην Βιβλιοθήκη, με θέμα “Φιλοσοφία, Επιστήμη και Θρησκεία (ο ρόλος της γνώσης και της παράδοσης στους ανθρώπινους πολιτισμούς”.

Το κείμενο της ομιλίας του είναι δημοσιευμένο στην Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση (2011, τόμος 28).

Απόφοιτοί μας υπέβαλλαν υποψηφιότητα στις Εθνικές Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Η Ντόρα Μπακογιάννη εξελέγη στην Α’ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνοντας 40.648 ψήφους και καταλαμβάνοντας την 3η θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός της.

Ο Δημήτρης Μπελαντής δεν εξελέγη στην Α’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνοντας 5.216 ψήφους και καταλαμβάνοντας την 15η θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του, όπου ο 5ος εξελέγη με 16.256 ψήφους.

Η Άννα Φιλίνη τοποθετημένη στην 8η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη. Από το ψηφοδέλτιο εξελέγησαν οι 5 πρώτοι.

Ο Γιάννος Γιαννόπουλος δεν εξελέγη στη Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνοντας 15.328 ψήφους και καταλαμβάνοντας την 24η θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του, όπου ο 19ος εξελέγη με 17.351 ψήφους.

Ο Ανέστης Δερμεσονλουόγλου δεν εξελέγη στη Β’ Αθηνών με τους Ανεξάρτητους Έλληνες συγκεντρώνοντας 1.091 ψήφους και καταλαμβάνοντας την 37η θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του, όπου ο 2ος εξελέγη με5.978 ψήφους.

Die DSA lädt alle Interessenten und Freunde der DSA am Samstag, den 17. Januar 2015, von 12.00 bis 16.00 Uhr, zum diesjährigen Tag der offenen Tür ein. Hier erwartet Sie ein reichhaltiges Programm, das Ihnen einen lebendigen Eindruck vom alltäglichen Unterrichtsgeschehen vermitteln wird:

Informationsstände im Foyer, wo sich alle Bereiche der Schule präsentieren, wobei ein besonderer Schwerpunkt auf die Darstellung der neuen Struktur der Deutschen Schule Athen liegt

Vorstellung der zahlreichen außerunterrichtlichen Aktivitäten, wie MUN (Model United Nations), Summer Camp, DSA Running-Team, Arbeitsgruppen, usw.

Regelmäßig stattfindende Führungen durch die Schule und Besichtigung der Unterrichts- und Fachräume, der Bibliothek sowie der Sportstätten

Experimente in den naturwissenschaftlichen Fächern

Kunstgalerie mit ausgestellten Schülerarbeiten

Darbietungen in Musik und Tanz

Schülerbeiträge aller Art

Darüber hinaus stehen natürlich die Schulleitung sowie die Lehrerinnen und Lehrer allen Interessierten gerne für persönliche Beratungs- und Informationsgespräche zur Verfügung. Auch Eltern von Schülerinnen und Schülern, die bereits an der Schule sind, und die Schüler selbst geben Auskunft und informieren über die Schule.

Das Ziel dieser Veranstaltung ist es, unseren Gästen das pädagogische Konzept, die Angebote und die Atmosphäre der Schule näher zu bringen. Deshalb sind alle Bereiche, nämlich der neue Kindergarten, die Grundschule und das Hauptgebäude für die Besucher geöffnet.

Besuchen Sie auch unsere Taverne und unser gemütliches Schüler-Café und probieren Sie unsere Spezialitäten.

Wir freuen uns darauf, Sie an unserem Tag der offenen Tür begrüßen zu dürfen und Ihnen informative und schöne Stunden in der Deutschen Schule Athen zu bieten.

Η Paula Lakah “μίλησε για τέχνη…“. Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 είχαμε τη χαρά να ακούσουμε την αρχιτεκτόνισσα και γλύπτρια Paula Lakah (απόφοιτο του 1973 του γερμανικού τμήματος) να παρουσιάζει τη δουλειά της. Δίπλα της η δημοσιογράφος, αρθρογράφος από το Athens Voice, Ευγενία Μίγδου μίλησε για την απόφοιτό μας.

Παρόντες συμμαθητές και συμμαθήτριες της Πάολα και άλλοι. Η Λίζα Γεωμπρέ, ο Μάκης Δριμαρόπουλος με τη σύζυγό του, ο Αρης Μασουρίδης, η Ειρήνη Παλάσκα, ο Κώστας Γαλάνης, ο Γιώργος Αρεταίος, η Φάννυ Γεωμπρέ, ο Τόμας Γκρέβε με τη συζυγό του κ.α.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με την καλλιτέχνιδα, που πρόβαλε βίντεο από εκθέσεις της και την Ευγενία Μίγδου που μίλησε και στο τέλος έγινε συζήτηση με όλους τους παρόντες.Η Paula Lakah “μίλησε για τέχνη…”. Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 είχαμε τη χαρά να ακούσουμε την αρχιτεκτόνισσα και γλύπτρια Paula Lakah (απόφοιτο του 1973 του γερμανικού τμήματος) να παρουσιάζει τη δουλειά της. Δίπλα της η δημοσιογράφος, αρθρογράφος από το Athens Voice, Ευγενία Μίγδου μίλησε για την απόφοιτό μας.

Παρόντες συμμαθητές και συμμαθήτριες της Πάολα και άλλοι. Η Λίζα Γεωμπρέ, ο Μάκης Δριμαρόπουλος με τη σύζυγό του, ο Αρης Μασουρίδης, η Ειρήνη Παλάσκα, ο Κώστας Γαλάνης, ο Γιώργος Αρεταίος, η Φάννυ Γεωμπρέ, ο Τόμας Γκρέβε με τη συζυγό του κ.α.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με την καλλιτέχνιδα, που πρόβαλε βίντεο από εκθέσεις της και την Ευγενία Μίγδου που μίλησε και στο τέλος έγινε συζήτηση με όλους τους παρόντες.

video objects

inside out

el studio

www.paulalakah.com

Η ομιλία της Ευγενίας Μίγδου

Καλησπέρα σε όλους σας!

Είναι μεγάλη χαρά μου απόψε που μου δίνεται η ευκαιρία να πω δυο λόγια για την φίλη Π.Λ., τη δουλειά της οποίας παρακολουθώ τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Τις περισσότερες φορές οι καλλιτέχνες δυσκολεύονται όχι τόσο να μιλήσουν για τη δουλειά τους όσο να την προωθήσουν και να προβάλλουν τον εαυτό τους. Και βέβαια όσο πιο αυθεντικός και χαρισματικός είναι ένας καλλιτέχνης τόσο περισσότερο σεμνός είναι και, συγχρόνως ανασφαλής και ανικανοποίητος με το έργο και τη δουλειά του. Η πρωτοβουλία του Συλλόγου αποφοίτων της Γερμανικής Σχολής να παρουσιάσει το έργο της Π.Λ., είναι μια επιβεβαίωση για τη δουλειά της και ελπίζω να λειτουργήσει και ενθαρρυντικά, γιατί όλοι δοκιμαζόμαστε σκληρά μέσα στην κρίση.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η δουλειά της Π. προηγείται της εποχή της. Εδώ και 3 δεκαετίες καταπιάνεται και υλοποιεί τις πιο πρωτότυπες και ευρηματικές ιδέες. Τα έργα της είναι πραγματικές «επινοήσεις» από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα. Και δεν θα κρύψω (γιατί το έχω δει η ίδια πολλές φορές με τα μάτια μου), ότι οι δημιουργίες της, απαιτητικές σε σχεδιαστικό επίπεδο και υψηλής αισθητικής, βρίσκουν συχνά μιμητές και αντιγραφείς από μικρή μέχρι και μεγαλύτερη κλίμακα. Ωστόσο, όπως συχνά συμβαίνει με τους δημιουργούς που βρίσκονται μπροστά από την εποχή τους, η ανταπόκρισή που βρίσκουν, με λίγες εξαιρέσεις, δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς. Οι ιδέες και οι δουλειές της Π., οι διάφορες εξερευνήσεις και οι πειραματισμοί της – avant garde το 1983 – έβρισκαν το κοινό απροετοίμαστο και ίσως αμήχανο. Σήμερα, με μεγάλη καθυστέρηση, παρόμοια concept λανσάρονται ως κάτι το καινούργιο, ενώ περνούν ευκολότερα σε ένα μαζικό (mainstream) επίπεδο. Οπωσδήποτε όμως υπάρχει μεγάλη απόσταση από το γνήσιο στο αντίγραφο και από το πρωτότυπο στο παράγωγό του. Λέγοντάς το αυτό, δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν σήμερα καλλιτέχνες και δουλειές που ξεχωρίζουν. Απλά θέλω να τοποθετήσω τα πράγματα στην χρονική τους διάσταση. Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι το ταλέντο της Π. στο design, στη γλυπτική και την χρήση των υλικών, θα έβρισκε μεγαλύτερες ευκαιρίες αν η ίδια είχε δραστηριοποιηθεί στο εξωτερικό. Αντίθετα με την Ιταλία και πιο πρόσφατα την Ισπανία – για να μην αναφερθούμε στη Δανία και τις βορειο-ευρωπαικές χώρες που δίνουν προτεραιότητα στο design, οι αντίστοιχοι δημιουργοί στην Ελλάδα, συναντούν σχεδόν αποκλειστικά αντιξοότητες. Για αυτούς τους λόγους το ότι η Π. έχει κερδίσει φανατικούς θαυμαστές αλλά και αναγνώριση από όσους κατέχουν το αντικείμενο, αποτελεί την πιο αδιαμφισβήτητη αναγνώριση του έργου της.

Μετά από αυτή την απαραίτητη για μένα εισαγωγή, έρχομαι στο θέμα. Παρότι γερμανοτραφής, οι πολιτισμικές αναφορές της Π. έχουν ρίζες στην Ελληνο-συριακή της καταγωγή, αλλά και στα βιώματα από την Αίγυπτο όπου έζησε πριν έρθει στην Ελλάδα. Απόφοιτη της Γερμανικής Σχολής της Αθήνας συνέχισε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Μονάχου. Στράφηκε στη συνέχεια σε ένα μεταπτυχιακό με αντικείμενο την αναστήλωση παλαιών κτηρίων, αλλά με την επιστροφή της στην Ελλάδα τα ενδιαφέροντα διευρύνθηκαν και τελικά μετατοπίστηκαν. Από την αρχιτεκτονική μεταπηδά στις συγγενικές πλαστικές τέχνες, στο design, στη σκηνογραφία και την ενδυματολογία. Καταπιάνεται επίσης με την κεραμική, την χρυσοχοΐα και εξερευνά πληθώρα υλικών από τα πιο πολυτελή (χρυσός, ασήμι, έβενος) ως τα ευτελέστερα (χαρτί, ύφασμα κτλ.), καθώς και τα επαναχρησιμοποιούμενα.

Εκτός από γλυπτά και γλυπτικές συνθέσεις, έχει σχεδιάσει πολυμορφικά έπιπλα, φωτεινά σινιάλα, φωτιστικά, γλυπτικά κοσμήματα και αντικείμενα design. Επίσης, performances, ενότητες σώματος και χώρου όπου έχει δουλέψει πάνω στην ιδέα τρισδιάστατων γλυπτικών έργων με σκηνικά, κοστούμια, ήχο, φωτισμό και χορογραφίες.

Σε όλα σχεδόν τα έργα της κυριαρχεί η έντονη γεωμετρία: τρίγωνα, κύκλοι, καμπυλόγραμμα και τεθλασμένα σχήματα, που παραπέμπουν σε βασικές δομές της ύλης και της φύσης αλλά και σε αρχετυπικά σύμβολα.

Τα επαναχρησιμοποιούμενα υλικά, όχι πάντα εμφανή με την πρώτη ματιά, υπηρετούν την άποψή της να αξιοποιείται και να μεταμορφώνεται αυτό που υπάρχει για τη δημιουργία κάτι καινούργιου.

Κύριο χαρακτηριστικό στα έργα της είναι η σχεδιαστική ευρηματικότητα, η πλαστικότητα, η πολυμορφία και η δημιουργική εναλλακτικότητα στη χρήση τους, λειτουργική αλλά και αισθητική.

Ως προς το τελικό αποτέλεσμα, η έμφαση αποδίδεται με λιτές φόρμες και, τα τελευταία χρόνια, στην ελαφρότητα και τη διαφάνεια. Και αυτή η αφαιρετική διαδικασία υπηρετεί την ανάδειξη της ουσίας και την αξία της μορφής.

Τα έργα, είτε γλυπτά και αντικείμενα design είτε φωτιστικά και κοσμήματα είναι, πολύ συχνά, εξελιγμένα παιχνίδια. Οι καλλιτεχνικές επινοήσεις της κρύβουν εκπλήξεις καθώς και χιούμορ που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ο παρατηρητής, σαν ιδανικός ενδιάμεσος, αποκτά την απροσδόκητη ικανότητα να γίνεται συνδημιουργός τους. Εξετάζοντάς τα, ανακαλύπτει τις δυνατότητές τους να μεταστοιχειώνονται, να μεταμορφώνονται, να ζωντανεύουν. Μετατρέπονται με αυτό τον τρόπο σε «αντικείμενα – φετίχ» με «υπερφυσικές» ιδιότητες.

Όμως επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις οι εικόνες μιλάνε καλύτερα, το βίντεο που ακολουθεί θα δώσει μια πιο σαφή και ολοκληρωμένη άποψη για τη δουλειά της. Εγώ της εύχομαι καλή συνέχεια και “Open ur Wings”, όπως είναι και το μήνυμα που φέρει το γούρι που έφτιαξε για το 2014.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Η τάξη αυτή, είναι η πρώτη τάξη από την επανίδρυση της Γερμανικής Σχολής που οι μαθητές της αποφοίτησαν το 1960. Στη τάξη αυτή, δηλ. στην 3η Γυμνασίου (Obertertia), εισήχθησαν το 1956 δεκαεπτά μαθητές και μαθήτριες μετά από εξετάσεις στα Γερμανικά. Έπρεπε να κατέχουν τόσο καλά τα Γερμανικά, ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στη γερμανική γλώσσα. Γιατί ότι εκτός από τα Αρχαία & Νέα Ελληνικά, Θρησκευτικά, και Ιστορία που διδάσκονταν στην ελληνική γλώσσα, όλα τα άλλα μαθήματα διδάσκονταν στα Γερμανικά, με αντίστοιχα γερμανικά σχολικά βιβλία. Τα προβλήματα όμως προέκυψαν στην πρώτη κιόλας σχολική χρονιά 1956-57 με τη διδασκαλία των άλλων ξένων γλωσσών, όπως π.χ. τα Γαλλικά, όπου οι γνώσεις των μαθητών αυτής της τάξης ήτανε ποικίλες. Έτσι αποφασίστηκε μία ομάδα μαθητών με χαμηλή επίδοση, να κάνει εντατικά μαθήματα Γαλλικών εκτός σχολικού κτιρίου, στο σπίτι της συνεργαζομένης με την Γερμανική Σχολή καθηγήτριας, Κας Klairi-Maria Katt. Παράλληλα προέκυψαν προβλήματα με τα Λατινικά που έπρεπε να μεταφράζονται στα Γερμανικά, καθώς και το μάθημα Übersetzung δηλ. μετάφραση Αρχαίων Ελληνικών κειμένων στα Γερμανικά. Το μάθημα αυτό επιβλήθηκε από τους Ελληνιστές – Φιλολόγους (Dr. H. Flume, κλπ), και λόγω των δυσκολιών του, καταργήθηκε την επόμενη σχολική χρονιά 1957-58. Το αντικατέστησε όμως διδασκαλία κλασσικών γερμανικών μεταφράσεων των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Οι δυσκολίες αυτές είχανε σαν αποτέλεσμα από τους 17 μαθητές που εισήχθησαν το 1956, να αποφοιτήσουν το 1960 μόνον 10.

Ένα άλλο πρόβλημα που προέκυψε τις επόμενες σχολικές χρονιές, ήτανε η επιθυμία των περισσοτέρων μαθητών να σπουδάσουν θετικές επιστήμες. Υπήρχε έλλειψη διδασκαλίας εξειδικευμένων θετικών μαθημάτων, αφού το μαθησιακό πρόγραμμα ήτανε κλασσικό. Γι’ αυτόν τον λόγο, ανέλαβαν οι Γερμανοί καθηγητές (Thomas, κλπ) των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Χημείας να διδάξουν αφιλοκερδώς τα απογεύματα τους ενδιαφερόμενους μαθητές (Απέργη, Γεωργουλόπουλο, Καββαδία, Μαυρομμάτη, Πετρογιάννη, Χατζηδημητρίου κ.α.) εξειδικευμένα μαθήματα προετοιμασίας σπουδών για τα απαιτητικά Γερμανικά Πολυτεχνεία. Η διδασκαλία αυτών των μαθημάτων είχε θετικό αποτέλεσμα, αφού όλοι οι αναφερόμενοι εισήχθησαν και σπούδασαν σε Γερμανικά Πολυτεχνεία χωρίς δυσκολία.

Γενικά η αντιμετώπιση των μαθητών από τους Γερμανούς καθηγητές στα πρώτα σχολικά χρόνια ήτανε πολύ προσεκτική, γιατί οι μνήμες του πολέμου και της κατοχής ήτανε ακόμη νωπές. Έτσι π.χ. αποφασίστηκε να εορτασθεί την πρώτη σχολική χρονιά 1956-57 από την επανίδρυση της Γερμανικής Σχολής, η επέτειος του ΟΧΙ με πολύ χαμηλούς τόνους.

(κείμενο: Θανάσης Απέργης)

Το βραχυκύκλωμα (από την ενότητα “Εκδόσεις / Ιστορίες”)

Η Βεατρίκη Δημητριάδου, η Μπεατρίς των συμμαθητών και των συμμαθητριών της, “έφυγε” ανήμερα τα Χριστούγεννα το μεσημέρι στο σπίτι της, ήσυχα με την οικογένειά της στο πλευρό της. Η Μπεατρίς ήταν 91 ετών και ήταν εκείνη, στην οποία ο Σύλλογος των Αποφοίτων οφείλει την κινητοποίηση όλων των αποφοίτων του Πολέμου, όταν με μία επιστολή της τον Οκτώβριο του 2012 μας εξήγησε ότι αυτή και πολλοί συμμαθητές και συμμαθήτριές της από τα χρόνια του Πολέμου θέλουν να έχουν μία επαφή με τον Σύλλογό μας. Ήταν αυτή που μας έφερε σιγά-σιγά σε επαφή με όλους μέχρι που κατορθώσαμε να να οργανώσουμε το καλοκαίρι του 2103 την εκδήλωση προς τιμήν των “Αποφοίτων του Πολέμου“. Από τις πιό όμορφες κοπέλες του σχολείου, τότε στην οδό Αραχώβης, έφυγε μετά τον Πόλεμο στην Ελβετία όπου στο χωρίο Pestalozzi εργέστηκε ως ψυχολόγος μεγαλώνοντας ορφανά του Πολέμου από την Ελλάδα. Ανάμεσα στα παιδιά αυτά και ο Αργύρης Σφουντούρης, που έχασε τους δικούς του στο Δίστομο και είχε την Μπεατρίς σαν μητέρα. Συναντήθηκαν μάλιστα στη Γερμανική Σχολή σε μια ομιλία του στα παιδιά τον Απρίλιο του 2014 και η Μπεατρίς συγκινήθηκε καμαρώνοντας τον μικρό Αργύρη, που έδωσε ένα μεγάλο αγώνα για την δικαίωση όλων των οικογενειών του Διστόμου.

Αγαπητοί φίλοι,

κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω όλους μας για αυτό που καταφέραμε. Ίσως να πρόκειται για την πιό μεγάλη και πιό πολυδιάστατη εκδήλωση των τελευταίων χρόνων από πλευράς συλλόγου, και σίγουρα πρόκειται για ένα γεγονός, που αγκάλιασε τόσες πολλές τάξεις και μάλιστα σε περίοδο κρίσης.

Αγαπητοί φίλοι,

κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω όλους μας για αυτό που καταφέραμε. Ίσως να πρόκειται για την πιό μεγάλη και πιό πολυδιάστατη εκδήλωση των τελευταίων χρόνων από πλευράς συλλόγου, και σίγουρα πρόκειται για ένα γεγονός, που αγκάλιασε τόσες πολλές τάξεις και μάλιστα σε περίοδο κρίσης.

Πέραν των μελών του ΔΣ, θεωρώ ότι οι επικεφαλής των χρονιών τα πήγαν εξαιρετικά τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων κάθε χρονιάς. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές χρονιές ήταν κυριολεκτικά “εξαφανισμένες” κατά τα τελευταία χρόνια από το σχολείο και η προσπάθεια για να ξανάρθουν ήταν μεγάλη.

Διαπίστωσα ότι η Aula δεν χωρούσε άλλους, παρά μόνον όρθιους, θεωρώ ότι όποιοι δεν ήρθαν θα το έχουν ήδη μετανοιώσει. Ο κόσμος έμπαινε και έβγαινε για να καπνίσει, να δει τους δικούς του, να χαζέψει την έκθεση φωτογραφίας να μιλήσει με την Φαραντούρη, να “αγκαλιάσει” τις πόρτες των τάξεων, που κάποιοι είχαν να τις ακουμπήσουν πάνω από 40 χρόνια.

Νομίζω ότι τα καταφέραμε.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε παιδιά εκτός του στενού κύκλου μας, εκτός των μελών του ΔΣ και των επικεφαλής των τάξεων.

Κατ’ αρχήν στο σχολείο, που υποστήριξε οικονομικά το εγχείρημα.

Στον Thomas Greve, που πάλεψε στο Vorstand σαν απόφοιτος.

Στον Thomas Fischer, που υπομονετικά μας άκουσε, μας κατηύθυνε και μας στήριξε.

Στην Ήρα Στάικου, που ανέλαβε όλες τις συνεννοήσεις εντός και εκτός σχολείου.

Στην Αγγελική Κανελλακοπούλου, που τα κατάφερε όπως κανείς δεν είναι σε θέση να τα καταφέρει.

Στον Κώστα Καλφόπουλο, που οριοθέτησε τη συζήτηση ήδη από το παρασκήνιο.

Στον Ηλία Δελλόγλου, στον γνωστό και ως Ηλία Μακρή, που σκιτσάρησε τότε με την κιμωλία στον πίνακα.

Στον Σπύρο Παπαντωνίου, που είχε την ετοιμότητα να πάρει την φωτογραφία και να την φυλάξει χωρίς να το ξέρουμε.

Στον Θανάση Λασκαρίδη, που ανέλαβε την φιλοξενία του Zeidler.

Στην Μαρία Πασσά και τη Λίλη Άντζακα, που έκαναν τις ξεναγήσεις.

Στον Luka Cekic και το Σπύρο Κανατάκη, τους μαθητές που χειρίστηκαν με μαεστρία τα φώτα και τον ήχο.

Στον Ζήση Γκέρτσο και στον Βασίλη Καραγεωργίου για όλη την τεχνική υποστήριξη.

Στον Χρίστο Σταθακόπουλο, που προετοίμασε και χειρίστηκε τις εικόνες στην οθόνη.

Στην Uta Diringer-Fischer, που φρόντισε να συντονίσει την δεξίωση.

Στην Ελένη Καραμηνά, που τα αντιμετώπισε και τα είδε όλα.

Οφείλουμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς που ήρθαν από την Γερμανία:

Στον Joachim Zeidler, που ήταν μεν το τιμώμενο πρόσωπο, αλλά παραμέρησε τα χρόνια, που κουβαλάει και την πρόσφατη απώλεια της συζύγου του.

Στον Gerd Hermjacob και τη σύζυγό του.

Στον Willi Reuther και τη σύζυγό του.

Στον Dieter Klemm, που ήταν η έκπληξη.

Στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μας που ήρθαν από την Γερμανία.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ντόρα Μπακογιάννη, που ήταν ιδιαίτερα θερμή και παρ’ όλη την πίεση των ημερών ήρθε και μίλησε σαν συμμαθήτρια.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Κυριαζή, στον Παντελή Παντελούρη, στους αδελφούς Mallwitz, στον Klaus Birkenstock, στον Δημήτρη Ηλιόπουλο για τις ιστορίες και τις φωτογραφίες.

Σε ότι αφορά τους επικεφαλής των τάξεων τα είπαμε και μεταξύ μας, η Τένια Παπαδάκη (67), ο Κώστας Πολυζωγόπουλος (68), ο Τάσος Κυπριανίδης (69), ο Παύλος Λαουτάρης (70), ο Τάσος Καβαδέλας (71), ο Πέτρος Πετρακόπουλος (72), η Λίζα Γεωμπρέ (73) και ο Σπύρος Παπαντωνίου (74) μάζεψαν όσο κόσμο και όσες φωτογραφίες μπορούσαν. 400 φωτογραφίες από τα 7 χρόνια της Δικτατορίας ήταν αρκετές ώστε να πείσουν τον κόσμο που ήρθε να πει ότι “έχω και εγώ και θα τις στείλω”.

Για άλλη μιά φορά ο Τάσος Κυπριανίδης μας αιχμαλώτισε. Το φιλμάκι του, των εγκαινίων, μονομιάς έκανε τον κόσμο να ξεσπάσει σε παρατεταμένα χειροκροτήματα αναγνωρίζοντας τα πρόσωπα. Μία πινακίδα με το όνομα της Di Lernia δημιούργησε “πανικό”. O Zeidler, που το είδε για πρώτη φορά τάχασε και συγκινήθηκε. Μου τόλεγε και το ξανάλεγε την επομένη και την μεθεπομένη.

Η “οδός Γερμανικής Σχολής Αθηνών” αιφνιδίασε. Ο κόσμος, που δεν είχε προσέξει τις πινακίδες ενθουσιάστηκε, χειροκρότησε και τις έψαχνε φεύγοντας σαν να μην το πολυπίστευε.

Τον πρώην Καγκελάριο Helmut Schmidt για τις ευχές του, και μαζί με αυτόν τον Νώτη Ζωγράφο, τον Γιώργο Αρναούτη και τον Θεόδωρο Φορτσάκη που τελικά επέδωσε την επιστολή.

Είδαμε συμμαθητές και συμμαθήτριες να δακρύζουν.

Είδαμε την εκδήλωση να ξεφεύγει χρονικά.

Είδαμε τον κόσμο να παραμένει στο φουαγιέ μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα.

Είδαμε καθηγήτριες και καθηγητές να αγκαλιάζουν τον Zeidler και να μιλούν με μαθητές σαν συμμαθητές, σαν φίλοι.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Χριστίνα Βάζου και στον Θάνο Ιωαννίδη για τις υπέροχες φωτογραφίες, που πήραν. Θα τις δείτε και θα καταλάβετε.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές μας που ήρθαν και επιβεβαίωσαν ότι θυμούνται κάθε γωνιά του σχολείου.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαρία Φαραντούρη, που μας θύμισε τι δεν μπορούσαμε τότε να ακούσουμε.

Οφείλουμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές, που ήθελαν να μας χαιρετήσουν όλους, έναν προς έναν, που ήθελαν να ανέβουν στη σκηνή για να τους δούμε όλους μαζί.

Αν ήταν θεατρική παράσταση θα την ξαναανεβάζαμε. Και τώρα που το σκέφτομαι ίσως πρέπει να την ξαναανεβάσουμε.

Κώστας Γαλάνης

.

Η οδός “Ζηρίδη” μετονομάστηκε σε οδό “Γερμανικής Σχολής Αθηνών“. Την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014 ένα συνεργείο του Δήμου Αμαρουσίου αντικατέστησε τις “μπλέ” πινακίδες με την παλαιά ονομασία της οδού με νέες, κόκκινες με τη νέα ονομασία. Ο Δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης ανταποκρίθηκε σε ένα αίτημα της Γερμανικής Σχολής και του Συλλόγου Αποφοίτων περί της αλλαγής της ονομασίας.

Η επιστολή που εστάλη στον δήμαρχο Αμαρουσίου με την ευκαιρία της διοργάνωσης της “Πρώτης Ημέρας Ευκαιριών Εργασίας”, που διοργανώθηκε στη Σχολή το 2013 και όπου ο Γιώργος Πατούλης, με την διπλή του ιδιότητα ως Δήμαρχος Αμαρουσίου και Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου έλαβε το διπλό αίτημα της “συμμετοχής στην εκδήλωση” και της “αλλαγής της ονομασίας”. Η απόφαση περί της αλλαγής της ονομασίας του δρόμου εγκρίθηκε από το ΔΣ και στο site του Δήμου αναρτήθηκε η επιστολή μας.

Ο Ιπποκράτης Ι. Μυλώνας γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1966. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών και σπούδασε στο Νομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε με άριστα το 1989. Από το 1989 έως το 1991 παρακολούθησε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών ποινικού δικαίου στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Από το 1922 έως το 1994 παρακολούθησε το μεταπτυχιακό τμήμα του Τομέα Ποινικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε με άριστα.

Στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή του υπό την εποπτεία του καθηγητή Νικολάου Ανδρουλάκη με τίτλο “Η ελληνική νομοθεσία ουσιαστικού ποινικού δικαίου κατά το διάστημα 1936-1940”, η οποία κρίθηκε με επίδοση άριστα.

Από το 1999 έως το 2000 ήταν υπότροφος του ΙΚΥ για μεταδιδακτορική έρευνα στο ποινικό δίκαιο.

Δικηγορεί στην Αθήνα από το 1991, ασχολούμενος κυρίως με το ποινικό δίκαιο και με υποστήριξη προσφύγων ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Στη δίκη της οργάνωσης “17Ν” (Μάρτιος – Δεκέμβριος 2003) ήταν ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης του Βασίλη Τζωρτζάτου.

Κατά το διάστημα 1993-2000 ήταν τακτικός συνεργάτης της διμηνιαίας επιθεώρησης ποινικού δικαίου και δικαίου θεμελιωδών ελευθεριών “Υπεράσπιση” του εκδοτικού οίκο Αντ. Ν. Σάκκουλα, ενώ από το 2001 είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής της διμηνιαίας επιθεώρησης ποινικών και εγκληματολογικών επιστημών “Ποινικός Λόγος” του εκδοτικού οίκου Αντ. Ν. Σάκκουλα

Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων στο νομικό τύπο καθώς και τα εξής πέντε βιβλία στις εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα:

-“Πτυχές του τεκμηρίου αθωότητας” (1994)

-“Η πρόσφατη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου” (1995)

-“Η ελληνική νομοθεσία ουσιαστικού ποινικού δικαίου κατά το διάστημα 1936-1940” (1998)

-“Η μη εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από την Ποινική Νομολογία του Αρείου Πάγου κατά τα έτη 1996 και 1997” (1999)

-“Προβληματισμοί για τη θέση του εισαγγελέα στην ποινική δίκη” (2003)

Περισσότερα…

Ωραία βόλτα τριών ωρών με δροσερή συννεφιά και πολύ άλλο κόσμο στα μονοπάτια του βουνού.

Από τις γέφυρες της Κατεχάκη προς μονή Καισαριανής, ρεματιά Ηριδανού και μετά προς χωματόδρομο πάνω από την μονή. Γυρίσαμε από μονοπάτι με ταμπέλες για ονομασία κάποιων θάμνων/δέντρων προς το σημείο Καλοπούλα.

Βόρεια οροσειρά. Την Κυριακή του δώσαμε και κατάλαβε! Περπατήσαμε τις εφτά ώρες, όπως προβρέφτηκε, και ποιό ζόρικα από ότι προβλέφτηκε. Ανταμειφτήκαμε με καλό καιρό και αεροπορικές θέες.

Ξεκινήσαμε τέσσερεις μέσα στο πυκνό δάσος, δίπλα στο νερό που κελάρυζε, πάνω σε παχύ στρώμα από φύλλα πεσμένα. Κάθε φορά που ακουμπούσε το κεφάλι μας επάνω, άφηναν σταγόνες στα μαλλιά μας οι φυλλωσιές.

Σύντομα φτάσαμε στο Παλιομήλεσι, ανοικτά λιβάδια με τεράστια πλατάνια στο πλάι. Τριγύρω οι κορυφές Μνήματα, Μεσοβούνι και Σκίμθι.

Μετά από λίγο ψάξιμο πηδήξαμε πάνω από το ρυάκι που ακολουθούσαμε και βρήκαμε σημάδια δύο μονοπατιών. Ακολουθήσαμε το δυτικό, στα ριζά της κορυφής Σκίμθι.

Βραχώδες τοπίο, ανηφορικό, κατάφυτο με πλατάνια, πεύκα, θάμνους μέχρι και μερικά έλατα. Δεξιά μας υψώνονται γκρεμοί, μέρος από τα πόδια του βουνού που ανεβαίνουμε.

Σύντομα φτάνουμε σε επίπεδο άνοιγμα που ακολουθείται από δεύτερο οροπέδιο, χιλιόμετρα σε μήκος, χωμάτινο, επίπεδο με διάσπαρτα δέντρα η μεγάλους θάμνους κουρεμένους σε κωνικό σχήμα από βόσκηση ελαφιών. Επί δεκαετία και περισσότερο δεν έχω δει ποτέ κατσίκια η πρόβατα εδώ.

Πίσω, νότια η μάζα της Πάρνηθας με τις κορυφές Όρνιο και την Καραβόλα ψηλά ψηλά. Δεξιά μας, η βόρεια οροσειρά: Αυτό είναι το Σαλονίκι. Τόπος σιωπηλός, ήρεμος, αποκομμένος. Ο κόσμος χωρίς ανθρώπους.

Δεξιά μας, περνάμε σύντομο τόπο πυκνής βλάστησης και αρχίζουμε ελεύθερη, κατ’ευθείαν ανάβαση. Η Ιωάννα αφήνει κόκκινη κορδέλα σε κάποια ψηλά κλαδιά. Σημάδια που θα μας οδηγήσουν αν γυρίσουμε πίσω από τα ίδια. Καλός στερεός βράχος, με βαθειές σχισμές , κατά τόπους στρογγυλές τρύπες στην πέτρα, λες και από τρυπάνι. Ακροβατούμε συχνά σε στέρεες βράχινες μύτες και κόψεις. Παρακάμπτουμε πυκνές συστάδες από φυλλίκια, πουρνάρια, οξύκεδρα. Είναι μέτρια ανηφόρα. Πιό απότομο θα ήταν αναρρίχηση. Διάλειμμα να ανασάνουμε.

Η θέα κάτω ξεδιπλώνει το οροπέδιο και τις γύρω κορυφές με ανάγλυφη ευκρίνεια. Γιατί ξεκουράζει η μακρινή θέα; Γιατί τέτοιες στιγμές τα λόγια περιττεύουν;

Συνεχίζουμε το σκαρφάλωμα σε όλο και πιο ανοικτό πεδίο. Ένας σωρός βράχων, να η κορυφή!

Φτάνοντας στην ράχη του βουνού, ξεδιπλώνεται κάτω μας η πεδιάδα προς βορρά: Αυλώνας, οι φυλακές ανηλίκων, η Μαλακάσα, η εθνική οδός. Ξαποσταίνουμε, παίρνουμε φωτογραφίες.

Η συνέχια περιλάμβανε δυό πραπλήσιες κορυφούλες, διάβασμα του χάρτη να βρούμε μονοπάτι εύκολης επιστροφής, δύσκολη διάβαση πυκνόφυτων περιοχών. Όλοι φέρθηκαν ψυχρόαιμα, ο χρόνος κυνηγούσε μη μας πιάσει το σκοτάδι, ο Γιάννης βρήκε πρώτος τα σημάδια του μονοπατιού: Ευτυχώς αυτό μας επέτρεψε να γυρίσουμε στο οροπέδιο Σαλονίκι και από ‘κει πίσω στο Παλιομήλεσι και το αυτοκίνητο του Γιάννη και της Βάσως με… αρκετή λάσπη στα παπούτσια και παντελόνια μας. Το φως μόλις μας έφτανε να περπατήσουμε. Και εις ανώτερες διαδρομές!

με πεζοπορικούς χαιρετισμούς Τάσος Καβαδέλλας ’71

Και το κάλεσμά μας

Αγαπητοί πεζοπόροι, θα πάμε ορειβασία.

Ο καιρός προβλέπεται καλός, η πορεία 6-7 ώρες περίπου.

Κυριακή 16ΝΟΕ 2014

Σταθμός Λαρίσης

Ώρα 8:20

Προαστιακός για Σφενδάλη (Μαλακάσα ) αναχωρεί 8:44

1 η 1.5 λίτρα νερού ο καθένας!

Σφενδάλη >Παλιομήλεσι>Σαλονίκι>κορυφή Σκίμθι>βλέποντας κάνοντας

με φυσιολατρικούς χαιρετισμούς Τάσος Καβαδέλλας(DSA’71)

Από τον Ιούνιο του 1996 έως και σήμερα εργάζεται στον ραδιοφωνικό σταθμό Σπορ ΦΜ, αρχικά ως αρχισυντάκτης και στη συνέχεια ως ραδιοφωνικός παραγωγός με καθημερινή εκπομπή και περιγραφές ποδοσφαιρικών αγώνων. Για ένα έτος, 1996-1997, είχε συνεργασία με το εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό «Οι Παγκόσμιοι».

Υπήρξε συντάκτης στην ιστοσελίδα του αθλητικού τηλεοπτικού καναλιού Supersport από το 2000 έως το 2002, με αντικείμενο το διεθνές ποδόσφαιρο. Από το 2003 έως το 2004 ήταν αρχισυντάκτης της ιστοσελίδας της καθημερινής αθλητικής εφημερίδας Sportime και από το 2004 έως το 2009 διευθυντής της ιστοσελίδας του ραδιοφωνικού σταθμού Sport FM.

Για μία διετία, από το 2006 έως το 2008, δούλεψε, ως συντάκτης, στο μηνιαίο αθλητικό περιοδικό Active. Από το 2007 έως το 2009 είχε τακτική συνεργασία με την καθημερινή αθλητική εφημερίδα Sportday.

Εργάστηκε στην ΕΡΤ, από το καλοκαίρι του 2003 έως και το 2010, με αντικείμενο την παρουσίαση εκπομπών και την περιγραφή αγώνων για το Τσάμπιονς Λιγκ, το Ελληνικό Πρωτάθλημα και το Κύπελλο, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 και του 2010, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 και του 2008, το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005 και του 2009 τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και του 2008, τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2006 και του 2010 και το τουρνουά τένις Roland Garros του 2009 και του 2010. Παράλληλα, υπήρξε υπεύθυνος του ψηφιακού αθλητικού καναλιού της κρατικής τηλεόρασης Sport+ από το 2008 έως το 2010.

Ανήκει στο δημοσιογραφικό δυναμικό της COSMOTE TV από το καλοκαίρι του 2011 έως και σήμερα.

Δυτικός Υμηττός: Καράβι και κόψη Κακορέματος:

Καμιά φορά ξεκινά η εκδρομή με αμφίβολους οιωνούς και όλα παν καλά!

Σάββατο βράδυ και Κυριακή, λίγο πριν φύγουμε, δύο παρέες ανέβαλαν από τον φόβο της βροχής. Αλλά είχαμε λιακάδα και 20 βαθμούς και τα αντιανεμικάμείναν στα σακκίδια…

Α! είχε και τον Μαραθώνιο Αθηνών με δρόμους κλειστούς ως τις 5 το απόγευμα αλλάούτε αυτό μας πείραξε…

Ομολογώ ότι είχα περιγράψει εύκολο περίπατο και προέκυψε κανονική ορειβασία…

Δεν φταίει η δίοίκηση, υπήρχε όρεξη και ικανότητα στους συμμετέχοντες και έτσι λάβαμε ότι …μας άξιζε.

Περπατήσαμε σε ώριμο πευκοδάσος, περπατήσαμε σε βραχώδεις ανηφόρες μέσα σε γαλατσίδες και πουρνάρια, μπήκαμε στο …καράβι, ένα παλιό νταμάρι πελεκημένο όλο με καλέμι και σφυρί, ατελείωτες μικρές δαγκωματιές σε κάθετες όψεις βράχου.

Παραθέτω μια φωτογραφία με την …πλώρη για του λόγου το αληθές. Φτάσαμε στην κόψη των γκρεμών του Κακορέματος, πήξαμε μέσα στους θάμνους που σκέπαζαν τα πάντα, συναντήσαμε δυό ορειβάτες που έρχονταν αντίθετα από εμάς, σηκώσαμε το σκυλάκι Ματίλντε της Κορνέλιας για να περάσει ψηλούς βράχους, χαθήκαμε και ο Αντώνης βρήκε τελικά το μονοπάτι της επιστροφής, καταφέραμε να μην χάσουμε τον Γιώργο που έτρεχε συνέχεια μπροστά αναγνωρίζοντας την πλαγιά.

Κάτω στους χωματόδρομους έτρεχαν μοτοσικλέτες κρος, ευτυχώς μακρυά για να ακούμε την φασαρία. Διαλέξαμε διαδρομή κατάληλη μόνο για ορειβάτες η ελικόπτερο…

Τα κορίτσια μας, 12 ετών και τα δύο, συμμαθήτριες, η Άλκιστη και η Δέσποινα πήγαν πολύ καλά. Πήραν ορειβατικό βαθμό 11 με άριστα το 10. Τι λέω, όλοι μεγάλοι και μικροί και η Ματίλντε είχαν μια ευχάριστη Κυριακή. Ελάτε την επομένη φορά. ΧΑΝΕΤΕ…

Και η πρότασή μας για πεζοπορία:

Διαδρομή:Υμηττός , γύρω από την Μονή Καισαριανής.

Καθαρή διάρκεια πορείας 3 ώρες περίπου. Με στάσεις, θα χρειαστεί περισσότερο. Φέρτε νερό φρούτο και σάντουιτς. Περίπου 200 μέτρα ανάβαση, μπορούν όλοι.

Χρόνος:Κυριακή 9 ΝΟΕ 2014, ώρα 9:50

ΕΛΕΓΞΤΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ υπάρχει συγχρόνως ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Περιληπτικά: WANDERTAG#20

Περίπατος εύκολος 3ώρες για όλους περί την μονή ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣΣτάση ΚΑΡΑΒΕΛ 9:50

Δασικό σπιτάκι στην Εθνικής Αντιστάσως πάνω από τις γέφυρες ΚΑΤΕΧΑΚΗ 10:20

Der Verein der Ehemaligen der DSA organisiert eine Veranstaltung über den Philosophen Kostas Axelos, aus Anlass der 90 Jahren seit seiner Geburt (im Jahre 2010 verstorben).

Frau Katerina Daskalaki, Botschafter der Ständigen Vertretung Griechenlands bei der UNESCO, wird ein kurzes Grußwort halten. Herr Marios Begzos, Dekan der Theologischen Fakultät der Universität Athen und Herr Georg Douatzis, Journalist, werden das Leben und das Werk des Philosophen, der auch eine kurze Zeit an der Deutschen Schule Athen Schüler war, vorstellen und analysieren.

Am Mittwoch, dem 26. November 2014 um 19.00 Uhr in der Aula der DSA

Am 13. Dezember 2014 (um 19.00 Uhr in der Aula) treffen sich Lehrer und Schüler der griechischen und deutschen Abteilung der Epoche 1967-1974 und tauschen Geschichten und Erlebnisse aus der Zeit des Junta Regimes aus, in der die Schule nicht nur ihre autonome Rolle, sondern auch das freie Denken und den rechten Gebrauch der griechischen Sprache wahrte.

Im Laufe des Tages werden ehemalige Schüler und Lehrer die Möglichkeit zu Treffen in kleinen Kreisen haben. Bei Ausstellungen, Vorführungen und Vorträgen wird die gemeinsame Zeit aufleben.

Dr. Joachim Zeidler, Schulleiter der DSA (1968-1980), wird an diesem Festtag bei uns sein und über diese Periode reden.

Es singt Maria Farantouri.

Programmablauf:

• Besuch der ehemaligen Lehrer im Akropolis Museum

• Umbenennung der Ziridi Str. in Straße der Deutschen Schule Athen

• Treffen und Rundgang von Lehrern und Schülern in der Schule

• Filmvorführung über das Schulleben Ende der 60er Jahre

• Historischer Rückblick auf die ersten Nachkriegsjahre bis 1974

• Erinnerung an die Lehrer dieser Periode

• Kleine Geschichten von Schülern und Lehrern aller Jahrgänge dieser Periode und Fotoschau von Klassen und dem Lehrerzimmer

• Empfang im Foyer der Schule

Mόλα>Λημικό>Σαλονίκι. Την Κυριακή, όλαν πήγαν καλά και μόνο …ένας πήγε στραβά, ο φίλος και συνορειβάτης Αντώνης δεν φαντάστηκε ότι θα αρχίζαμε νωρίτερα από το αναμενόμενο, ούτε ειδοποίησε για την συμμετοχή του. Έτσι όταν πήρε τηλέφωνο είμασταν ήδη στο δάσος. Αντώνη την επομένη φορά σε θέλουμε μαζί μας!

Ανεβήκαμε με αμάξι στην Μόλα της Πάρνηθας πρώτο αυτοκίνητο που παρκάρησε. Είμαστε τέσερεις, καλοί πεζοπόροι, φάνηκε γρήγορα στο πρώτο τμήμα, φτάσαμε στον ΑηΓιώργη του Λημικού σε μία ώρα. Στην κατηφόρα, κατά γενική ομολογία, είμαστε

ασυναγώνιστοι!

Βαρέσαμε την καμπάνα, η Σεβαστή άναψε κεράκι, θαυμάσαμε τα λιβάδια και τις απλωμένες κορυφές και …πήραμε δρόμο. Μια μικρή αγωνία την έχω μήπως διάλεξα διαδρομή μεγαλύτερη από ότι ανακοίνωσα.

Συνεχίζουμε σε λάκες, από τούνελ κομμένο μέσα σε ένα τεράστιο πουρνάρι, φτάνουμε σε διασταύρωση με ταμπέλα. Μετά κατηφόρα μέσα σε πευκοδάσος και σύντομα φτάνουμε σε μεγάλο επικλινές άνοιγμα με δύο πηγάδια. Παίρνουμε το βόρειο-ανατολικό μονοπάτι που μέσα από βραχώδη κατωφέρεια οδηγεί στο μεγάλο οροπέδιο Σαλονίκι.

Κλεισμένο ανάμεσα στον κύριο όγκο του βουνού και την βόρεια οροσειρά εκτείνεται επίπεδο, ήσυχο γεμάτο ψηλούς θάμνους και μερικά πεύκα. Γύρο κορυφές σ’όλες τις κατευθύνσεις. Όρνιο, Καραβόλα με το ραντάρ, Μαύρη, Αραλάλα, Σκληρό, Ανώνυμη, Σκίμθι και Μεσοβούνι φέρνω γύρω το βλέμα. Χρόνια πριν, μόνος, έχω δει ελάφια να καλπάζουν αθόρυβα στον τόπο αυτό. Έμοιαζαν να πετάνε σύριζα στο έδαφος, ανεμπόδιστα από την βλάστηση.

Βαδίζουμε γρήγορα σε χωματόδρομο κατά μήκος προς ανατολάς. Υπάρχει κούραση, συζητάμε που θα γίνει στάση. Ο δρόμος στρίβει νότια, πάλι μέσα στο βουνό. Σταματάμε σε άπλωμα με κάποιες στρογυλές πέτρες, <<καρέκλες>>. Ανοίγω τον χάρτη, κάπως πρέπει να ανεβούμε ελεύθερα, να κόψουμε μια φουρκέτα του δρόμου. Πράγματι παρακάτω, βρίσκουμε μισο-ανοιγμένο μονοπάτι.

-Ελάτε πάμε για περιπέτεια λέω.

Ανηφορίζουμε τώρα, είναι ανοιγμένο αλλά υπάρχουν και κλαδιά που μας γρατζουνάνε. Στο βάθος φαίνεται ο δρόμος που παρακάμπτουμε. Φτάνουμε σε βραχώδη κορυφούλα. Στάση και ανάγνωση του χάρτη. Βρίσκουμε ότι προς νότο θα βρούμε την συνέχεια του δρόμου. Πράγματι σε λίγο…επιτυχία! Ωραίος και άνετος που είναι ο χωματόδρομος! Κοντεύουμε λέω. Άλλο ένα μονοπάτι μέσα από το ελατοδάσος στον Αγόρο και κλείνουμε τον κύκλο! Τώρα έχει έρθει κόσμος στην Μόλα. Το αυτοκίνητό μας είναι χαμένο μέσα σε δεκάδες άλλα. Κάναμε ακριβώς πέντε ώρες! Όπως είχε λεχθεί.

Ελάτε την επόμενη φορά!

με πεζοπορικούς χαιρετισμούς

Τάσος Καβαδέλλας καο οι πεζοπόροι

Αγαπητοί πεζοπόροι, απόφοιτοι DSA και φίλοι για σας !

Πρόσκληση να περπατήσουμε σε ερημικές περιοχές της βόρειας Πάρνηθας.

Την Κυριακή 19 ΟΚΤ θα έχει πάλι καλό καιρό!

Ανάβαση με αυτοκίνητο ως την Μόλα. Πορεία κυκλική 5 ώρες, για Λημικό, Σαλονίκι και πίσω στην Μόλα. Υψομετρική διαφορά 300 μέτρα.

ΚΑΠΕΛΛΟ, αδιάβροχο καλού-κακού, γυαλιά ηλίου, προσφάι, νερό, μπαστούνι.

ΧΡΟΝΟΣ: Κυριακή 19 ΟΚΤ 2014

ΚΕΝΤΡΟ-ΝΟΤΙΟΙ

> Συνάντηση 8:50 οδός Λιοσίων, στο πάρκινγκ του πρώην ΣΠΡΙΝΤΕΡ επί της Λιοσίων απέναντι από σταθμό μετρό/ηλεκτρικού ΑΤΤΙΚΗ.

ΒΟΡΕΙΟΙ

>Συνάντηση 9:30 στο πάρκινγκ του τελεφερίκ, στην ΣΤΕΓΑΣΜΕΝΗ ΕΙΣΟΔΟ του κτιρίου τελεφερίκ που ανεβαίνει στο ΜονΠαρνές. EKEI θα οργανωθούμε για αυτοκίνητα προς Μόλα.

Από την εθνική οδό παίρνετε την έξοδο ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΑΡΝΗΘΑ που είναι 400 μέτρα βόρεια από την διασταύρωση με την Αττική οδό. Μετά ίσια λεωφόρος Καραμανλή > λεωφ. Πάρνηθος.

Ανεβαίνοντας την λεωφ.Πάρνηθος, μετά την τελευταία ταβέρνα, διανύετε 2 χιλιόμετρα σε κάποιο δάσος: Δεξιά είναι πρώτα η έξοδος, μετά το πάρκιν του τελεφερίκ, τέλος στο πάνω μέρος η είσοδος, με σήμανση/ταμπέλες. Το υπαίθριο πάρκιν του ΤΕΛΕΦΕΡΙΚ είναι δωρεάν.

‘Οσο ΠεΡΙΣΣοΤΕρΟΙ έρθετε, τόσο ΓΡηγορότερΑ θα πάμε νέο WANDERTAG.

Με πολύ πεζοπορικούς χαιρετισμούς

Τάσος Καβαδέλλας DSA’ 71