Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα, είναι απόφοιτος του 1971. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).

Άσκησε το επάγγελμα του εμπόρου ειδών τεχνολογικού εξοπλισμού κτιρίων μέχρι το 2002, αλλά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, όπως σύμβουλος του Υπουργού Βιομηχανίας (91-92), Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) το 1993.

Από το 1993 έως το Μάρτιο του 2000, διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ).

Στις εθνικές βουλευτικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Από το 2004 μέχρι το τέλος του 2008 διετέλεσε Υφυπουργός Ανάπτυξης και στη συνέχεια Οικονομίας και Οικονομικών. Aπό τον Ιανουάριο έως τον Οκτώβριο του 2009 διετέλεσε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών.

Το 2014 διορίσθηκε, από το Ελληνικό Δημόσιο, Πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).

Το 2019 διορίσθηκε, από το Ελληνικό Δημόσιο, Πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ).

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος στην Deutsche Welle. Γεννήθηκε το 1969, αποφοίτησε από τη Σχολή το 1987 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως ρεπόρτερ και παρουσιαστής στη γερμανική τηλεόραση (WDR, SWF, DW TV), ενώ στη διάρκεια της ευρω-κρίσης ήταν ανταποκριτής στην Αθήνα για την Deutsche Welle και την εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου. Στην περίοδο 2000-2009 είχε συνεργαστεί με ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Από το 1999 καλύπτει τακτικά τις συνόδους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Το 2016 τιμήθηκε με το δημοσιογραφικό βραβείο της Südosteuropa-Gesellschaft στο Μόναχο και το 2010 με το «Βραβείο ’Ηθους και Ευρωπαϊκού Προσανατολισμού Κωνσταντίνος Καλλιγάς». Έχει γράψει το «Μικρό Ευρωλεξικό», ενώ συμμετέχει στο βιβλίο «So sieht uns die Welt- Ansichten über Deutschland» (WESTEND, Φρανκφούρτη 2013). Μέλος της Γερμανικής Ένωσης Δημοσιογράφων (DJV).

Γιάννης Παπαδημητρίου: 200 χρόνια από την Σφαγή της Χίου…

Ο Marco-Erich-Theo Struecker γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 7 Δεκεμβρίου 1970. Σχολείο πήγε το 1980 στο Heilwig Gymnasium στο Αμβούργο, μετακόμισε στην Αθήνα το 1982 και φοίτησε στη Σχολή από το 1982 μέχρι το 1988, οπότε και συνέχισε στο American Community Schools of Athens μέχρι το 1991. Σπούδασε Marketing στο University of La Verne, Athens Campus (1991-94), από όπου πήρε και το Master of Business Administration (1994-95).

Εργάστηκε ως Special Projects Manager στην ΠΗΓΑΣΟΣ Εκδοτική μέχρι το 1988 και αμέσως μετά μέχρι το 2000 στην TREK Consulting ως Senior Project Manager.

Το 2000 μετακόμισε στην ANTENNA TV ως Internet Senior Project Manager. Το 2001 έγινε Operations Manager στην ANTENNA Internet, όπου το 2006 έγινε General Manager, θέση που διατήρησε μέχρι τον Δεκέμβριο 2013, ενώ παράλληλα κατείχε και την θέση του CEO στην brandsGalaxy του ιδίου ομίλου.

Από τον Ιανουάριο 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2023  ήταν Senior Internet Andvisor του ANTENNA Group και Managing Director της VICE-South Eastern Europe.

Από τον Ιανουάριο του 2024 είναι General Manager of ANTENNA Digital, the Digital Business Unit of the Antenna Group, ενώ από τον Μάρτιο του 2024 είναι και Interim General Manager of ANT1+, την OTT platform του ANTENNA Group. (περισσότερα…)

Βράδυ, 20 Μάη του 2000. Η Aula, στολισμένη, αδημονεί. Η βαριά βελούδινη κουρτίνα της αυλαίας τρεμοπαίζει εντείνοντας την ανησυχία μέσα και έξω από τη σκηνή. Το πλήθος των ανθρώπων ξεχύνεται απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα ως έξω στους κήπους της ΓΣΑ κι αφουγκράζεται κάθε τόσο μήπως κι αντιληφθεί την έλευση Εκείνου, που θα τιμήσουν σήμερα. Η αγωνία μεγάλη. Και ξαφνικά ένα υπέρλαμπρο φως καταυγάζει όλη την αίθουσα. Ο πρέσβυς της Ομοσπονδιακής Γερμανίας Dr Kuhna, ο διευθυντής της ΓΣΑ Κος Koch με τη γυναίκα του και ο Κος Μυλωνάς, που τον συνόδευε από το σπίτι του, χάθηκαν ως διά μαγείας. Τα τεράστια χέρια απλώνονται και μας αγκαλιάζουν όλους και ο ένας, ο μοναδικός Μίκης Θεοδωράκης εμφανίζεται στις σκάλες. Η συγκίνηση ανείπωτη, τεράστια. Ο θρύλος με σάρκα και οστά δίπλα μας. Τον αγγίζουμε, τον αγκαλιάζουμε, μας τυλίγει η ζωοδότρα αύρα του, μας παροσύρει, όπως μόνο αυτός μπορεί και ξέρει, να βιώσουμε μέσα από τη μουσική του την ουσία της ύπαρξής μας, την ουσία της Ελλάδας.

Δάσκαλε, να μας συγχωρέσεις για το θρασύτατο τόλμημά μας, να εμπνεύσουμε στα 100 αυτά παιδιά την αγάπη και την απόδοση του έργου σου. Αν και φιλόλογοι, μας ωθεί η αγάπη και το χρέος προς τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυία του σύγχρονου ελληνισμού. Γι αυτό η τόσο ευαίσθητη μουσική σου αντίληψη ας φανεί σήμερα επιεικής, εκλιπαρούν η Ρέα Μυλωνά, η Έλενα Παλλαντζά και η Δέσποινα Παπουτσίδου, υπεύθυνες για την εκδήλωση.

Κι έτσι ο Μίκης ο κοινωνικός, ο ερωτικός, ο πολιτικός, ο Μίκης ο πανανθρώπινος, ξεχύθηκε και γέμισε την Aula. Tα μπουζούκια, οι κιθάρες, τα φλάουτα, τα ντραμς, το πιάνο, οι δροσερές φωνές των παιδιών βγάλαν τις πιο γλυκές τους μελωδίες. Όλη η Ελλάδα, η Χίος, η Κρήτη, ο Πύργος, η Μυτιλήνη, η Κεφαλλονιά, η Αθήνα, όλα τα μέρη στα οποία έζησε και άφησαν το αποτύπωμά τους στο μεγάλο μας συνθέτη, ξεδιπλώνεται στα τραγούδια του. Κι αναγκαστικά θυμάσαι τα ρίγη συγκίνησης στο θέατρο Καλουτά το 1962, όταν φρέσκοι και ανήσυχοι…. φοιτητές εμείς και εκείνος εντυπωσιακά ανερχόμενος νεαρός συνθέτης συμφωνικής μουσικής γίναμε κοινωνοί της μυσταγωγίας από την πρώτη παρουσίαση του έργου < Τραγούδι του Νεκρού αδελφού. Στιγμές αλησμόνητες. Κι αλλού. Στην πορεία ειρήνης το 1964, αλλά και σε άλλες συναυλίες. Στη μεταπολίτευση στο Καραισκάκη, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Καλλιμάρμαρο το 2017.

Δάσκαλε, θ’ ανέβεις στη σκηνή να πεις ένα τραγούδι με τα παιδιά που τόσο το περιμένουν?

Κι ο Μίκης, ο Ήλιος ο νοητός της Δικαιοσύνης και όλης της Ελλάδας, ο ενωτικός, ο οικουμενικός ανεβαίνει στη σκηνή και μένει για πάντα με τα παιδιά και τους νέους όλου του κόσμου να τους εμπνέει και να τους εμψυχώνει με τα αξεπέραστα ιδανικά του.

Αθήνα, 02 Σεπτέμβρη του 2021

Δείτε και το video της εκδήλωσης που μας έστειλε ο Στέφανος Μίτμαν…

video …

Während der Militärjunta gewann die Bundesrepublik Deutschland besonders durch das griechische Programm der Deutschen Welle, aber auch durch die Rolle des Goethe-Instituts und der Deutschen Schulen, eine hohe Reputation in der griechischen Öffentlichkeit. Die Unterstützung der Aufnahme Griechenlands in die Europäische Wirtschaftsgemeinschaft stellte einen weiteren wichtigen Schritt in der positiven Wahrnehmung Deutschlands dar. Demgegenüber steht die radikale Verschlechterung des Deutschlandbildes – nicht nur in der medialen Öffentlichkeit – in der derzeitigen Finanz- und Wirtschaftskrise.

Unter der Gesprächsleitung von Peter Limbourg, Intendanten der Deutschen Welle und ehemaligem Schüler der DSA, werden die Podiumsgäste versuchen, ausgehend von persönlichen Erfahrungen den Bogen zu spannen, vom Umgang mit den Repressalien der Junta bis zur heutigen austeritätszentrierten Tagespolitik. Ziel der Veranstaltung ist es, positive Perspektiven aufzuzeigen, die für die Jugend in Griechenland eine konkrete Orientierung bieten können.

An der Podiumsdiskussion nehmen neben Peter Limbourg die Ehemaligen der DSA Dora Bakojanni (Parlamentarierin und Ministerin a. D.), Froso Dimakou-Kiaou (Juristin und Ministerin a. D.),Dr. Ronald Meinardus (Leiter des Regionalbüros Mittelmeerländer der Friedrich-Naumann-Stiftung Kairo) und Corinna Jessen (Freie Journalistin) teil.

Die Veranstaltung findet in der Aula der Deutschen Schule Athen statt (Dimokritou 6 & Ziridi Str., Maroussi, Tel.: 210/6199261-5). Die Veranstaltungssprache ist Deutsch.

Ο Πέτρος Πετρακόπουλος εντόπισε ένα εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο που είχε δημοσιευτείτον Ιούνιο 2000 στο τεύχος [4] του περιοδικού του Συλλόγου Γονέων ΓΣΑ «Infocus» σχετικά με την υπέροχη αυτή βραδιά:

Ήταν σταθμός για τα πολιτιστικά δρώμενα της ΓΣΑ!!!

Ήταν μιά μέρα, που οι λίγοι τυχεροί που την έζησαν δεν πρόκειται σίγουρα να τη ξεχάσουν ποτέ! Ο μέγιστος Μίκης Θεοδωράκης στην Aula της ΓΣΑ. Ποιός να το πίστευε!

Το πίστεψαν οι καθηγήτριες κ.κ. Μυλωνά, Παλλαντζά και Παπουτσίδου, που είχαν την ιδέα και την ευθύνη της εκδήλωσης. Το πίστεψε η Δ/νση της Σχολής, που έδωσε αμέριστες διευκολύνσεις στα παιδιά και τους καθηγητές, που συμμετείχαν. Το πίστεψε κι η Γερμανική Πρεσβεία που έθεσε την εκδήλωση υπό την αιγίδα του Πρέσβη κ. K.H.Kuhna, αφού για τους Γερμανούς Μίκης = Ελλάδα.

Και καλά όλοι αυτοί, στο κάτω-κάτω, λίγο-πολύ, τα κάποια -αντα ή και ήντα τα έχουν πατήσει, άρα έχουν προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Το περίεργο είναι ότι το πίστεψαν και τα παιδιά. Παιδιά νέα, παιδιά του Internet και της μουσικής των ελληνάδικων, παιδιά που ζούνε σε μιά κοινωνία δημοκρατική και δε γνώρισαν τις χαλεπές μέρες της μισαλλοδοξίας, όταν ο Μίκης ήταν καταφύγιο και σύμβολο. Πάνω από 100 παιδιά έζησαν ώρες έντονης καλλιτεχνικής διδασκαλίας και σκληρών δοκιμών για να παρουσιάσουν τον μέγιστο συνθέτη της σύγχρονης Ελλάδας στο κοινό.

Ολα ήταν τέλεια! Κι η παραμικρή λεπτομέρεια είχε προσεχθεί! Στην αίθουσα δέσποζε, μέρος του σκηνικού, ένα θαυμάσιο σκίτσο-πορτραίτο του Μίκη. Το πρόγραμμα, χορηγεία του Συλλόγου Αποφοίτων, πλούσιο σε ύλη, με θαυμάσιες αναλύσεις, εμπεριστατωμένο και ιδιαίτερα καλαίσθητο.

Όλα προϊδέαζαν για μια μεγάλη βραδιά. Το πόσο μεγάλη δεν διαφαινόταν όμως. Η προσέλευση άρχισε από νωρίς, για την εξασφάλιση καλής θέσης, αφού από μέρες ήταν γνωστό, ότι τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί Ούτε λόγος φυσικά για υπεράριθμους…. Ευτυχώς η βραδιά ήταν γλυκιά κι έτσι το παρκάκι δίπλα από τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες της Aula πρόσφερε στα πλήθη παρηγοριά στην ορθοστασία (άξιζε όμως!) με τη βραδυνή αύρα. Θορυβώδης αναμονή και προσμονή συνάμα. Μάταια παρακαλούσαν οι υπεύθυνες καθηγήτριες για ησυχία. Η ώρα περνούσε κι ο συνθέτης δεν είχε ακόμη φανεί. Ο εκνευρισμός διάχυτος. Όταν όμως οι πίσω σειρές τον διέκριναν από τη πόρτα να διασχίζει το φουαγιέ, με κατεύθυνση προς την Aula, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, τον Πρέσβη, τον κ. Koch και τον κ. Μυλωνά, ξέσπασε το πιο εγκάρδιο χειροκρότημα, που γνώρισε αυτή η αίθουσα. Κι ήταν ίσως η πρώτη φορά, που όλο το κοινό, αυθόρμητα, σηκώθηκε όρθιο για να υποδεχθεί έναν καλεσμένο του, όχι όμως τυχαίο, αλλά το Μίκη Θεοδωράκη, το Μίκη της Ελλάδας, το Μίκη τους. Αυτή η κίνηση, η απόδοση τιμών με την έγερση, που έχουμε ζήσει σαν μαϊντανό των διαφόρων “οσκαρικών” και άλλων ψευδοτιμητικών αμερικανικών και αμερικανομιμητικών εκδηλώσεων, τη στιγμή εκείνη πήρε ένα άλλο, ένα βαρύ νόημα, μια σημασία αποκαλυπτική, έναν καθαγιασμό του ίδιου του “είναι” του καθενός.

Ο Μίκης ήταν ανάμεσά μας: ολοζώντανος, τεράστιος (ακόμη κι ο άνω των 1.90μ. κ. Koch φάνταζε μικρός δίπλα του), αγέρωχος, με τη γκρίζα πια χαίτη του να ανεμίζει, και τον τιμούσαμε! Ο Μίκης των παιδικών, των εφηβικών, των φοιτητικών μας χρόνων, ο Μίκης του πάντα, ήταν εκεί!

Όταν μετά από ώρα σίγασε η αίθουσα, άρχισε το πρόγραμμα. Χαιρετισμοί του Διευθυντή κ. Koch και του Πρέσβη πρώτα. Κι αμέσως μετά, η ορχήστρα μας εισάγει στη μυσταγωγία που θα ακολουθήσει με την πιό αγαπημένη από τους Γερμανούς μελωδία του Μίκη: “Ο Καημός”! Τι πρελούδιο για μια τέτοια βραδιά!

Μεστός ο εισαγωγικός λόγος της οργανωτικής επιτροπής από τη κ. Ρέα Μυλωνά, δημιούργησε ιδιαίτερη συγκίνηση κυρίως στους παλιότερους, όταν συνοδεύτηκε από το ζεστό ήχο της φυσαρμόνικας του κ. Ν.Κατσένη στο λυρικώτερο ίσως τραγούδι του Μίκη, τη “Μαργαρίτα-Μαγιοπούλα”.

Κρατήσαμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το λόγο αυτό:

“Αν αφουγκραστείς τα σιγοψυθιρίσματα χαράς κι αγαλλίασης του Νεοέλληνα, αν στήσεις μεπροσοχή το αφτί σου στα δυνά ακούσματα που ξεχύνονται από μία νεοελληνική ταβέρνα, ανπαρακολουθήσεις τους ήχους του καημού και του παράπονου του καθημερινού ανθρώπου, αναφεθείς να ταξιδέψεις στους ονειρικούς κόσμους του έρωτα και της αγάπης, τότε σίγουρα θασυναντηθείς με τη μουσική του ανθρώπου εκείνου που νανούρισε, παρηγόρησε, διασκέδασε καιδιαμόρφωσε πλήθος γενιές, δίνοντας το στίγμα της σύγχρονης Ελλάδας.”

Και μετά τα παιδιά. Φωνές νεανικές, σόλο και χορωδίες, μαθητές και νέοι απόφοιτοι, παρουσίασαν όλο το φάσμα του έργου του Μίκη, ενώ καλοδουλεμένα ιντερμέδια πεζού λόγου μας παρουσίαζαν τις θεματικές ενότητες, τις φάσεις της ζωής και του έργου του συνθέτη: η γέννηση του μουσικού και ποιητικού Μίκη, η διάπλαση του αντιπολεμικού και αντιστασιακού Μίκη, η γνησιότητα του λαϊκού Μίκη, η αθωότητα του ερωτικού Μίκη, η ανυποταγή του αντιδικτατορικού Μίκη, η αγωνία του υπαρξιακού Μίκη, η ολοκλήρωση του πανελλήνιου Μίκη! “Μοιραίοι”, “Μέρα Μαγιού”, “Σε πότισα ροδόσταμο”, “Στρώσε το στρώμα σου”, “Μυρτιά”, “Λίγο ακόμα”, “Ομορφη πόλη” … όλη η ζωή μαςμια βόλτα να περνά μπροστά από τα μάτια μας μέσα από τα ακούσματα.

Και παράλληλα περνούσε κι η ζωή του Μίκη, η ζωή της μεταπολεμικής Ελλάδας, με την προβολή χαρακτηριστικών σκηνών σε μία οθόνη: ο Μίκης στο πιάνο, ο Μίκης διευθύνει, ο Μίκης διαδηλώνει, η Ακρόπολη, η θάλασσα, το Μαουτχάουζεν, η Μελίνα, ο Ρίτσος, ο Ελύτης … Άλλοι άκουγαν βουβά, άλλοισυνόδευαν με παλαμάκια, άλλοι βούρκωναν … Κι οι Γερμανοί φίλοι εκστασιασμένοι κι από τη μουσική κι από το παλμό κι από το κοινό! Κι ο Μίκης; Σαν έξω από τα νερά του στην αρχή, σα να μην ήξερε τι να περιμένει από το βράδυ αυτό, αναδευόταν στο κάθισμά του. Όμως έβλεπες ότι σιγά-σιγά “ζεσταινόταν”. Εδώ κι εκεί τέντωνε το αυτί του: θές ο λυρισμός της Μυρτώς Αρεταίου, θές η αισθαντικότητα του Νίκου Κοσκινά, θές η κρυστάλλινη φωνή της Κλυταιμνήστρας Ορφανού, θές η μελωδικότητα του Γιώργου Τσούτη, θές η τσαχπινιά της Μελίνας Μπέλλου, θες οι νεανικές φωνές της χορωδίας, θες η ορχήστρα με τις φλογέρες, όλο και κάτι τον “τσιγκλούσε”. Κι όταν “της Δικαιοσύνης ο ήλιος ο νοητός” σήμανε τοτέλος του προγράμματος, το χειροκρότημα ξέσπασε ηχηρό κι ασταμάτητο. Ανθοδέσμες στουςσυντελεστές, αλλά και στον μεγάλο πρωταγωνιστή, που εγκλιματισμένος απόλυτα πια, ανέβηκε στη σκηνή. Ευχαριστίες, λίγα λόγια για τη γερμανική υποστήριξη στους χαλεπούς καιρούς, δυό-τρία ανέκδοτα από την εποχή εκείνη (μέχρι και τον καγκελλάριο Schroeder πήρε η μπάλλα), ένα παράπονο για το είδος και την ποιότητα των “τραγουδιών” που κυριαρχούν στις μέρες μας στην Ελλάδα (μόνο 5% του κοινού του είναι, μας είπε, Ελληνες, έναντι 15% των Γερμανών!), κι από την άλλη η ελπίδα που του γέννησε η βραδιά: νέα παιδιά, δίχως παραστάσεις από το έργο του, που τον συγκίνησαν, όσο πολλά χρόνια είχε να συγκινηθεί. Ανετος πιά, λεπτό με λεπτό άνοιγε τη ψυχή του σε ένα κοινό που αποθέωνε κάθε αποστροφή του. Για τον καθένα είχε κάτι να πεί. Και με το δαιμόνιο του δημιουργού στάθηκε ακόμη και στα “φαλτσάκια των παιδιών με τις φλογέρες”, που τα βρήκε τόσο χαριτωμένα, ώστε τα σημείωσε στο μπλοκάκι του για να τα μελετήσει και να τα περάσει σε παρτιτούρες! Και βέβαια γνώριζε καλά, ότι αυτό το κοινό δε θα τον άφηνε να φύγει “άμουσα”.Αφού “πήρε” ένα περιπετειώδες ρε ματζιόρε, άνοιξε τα τεράστια χέρια του και με εκείνη τηχαρακτηριστική άρθρωσή του μας έσυρε όλους στο “περιγιάλι το κρυφό”! Μαζί του “διψάσαμε το μεσημέρι” κι ήπιαμε το “νερό γλυφό”. Κι όταν αναλογιστήκαμε, μαζί του πάντα, πως “πήραμε τη ζωή μας λάθος”, αυτός ήταν που μας οδήγησε “κι αλλάξαμε ζωή”. Ολη η αίθουσα τον συνόδευε διαρκώς με παλμό και συγκίνηση. Μα δε μας αρκούσε ο λυρισμός του Μίκη. Τελειολογικά, ως παντοτινός έφηβος, έπρεπε να κλείσει δυναμικά. Και τόκανε! Σαν περήφανος αητός με ανοιγμένα φτερά σ’ένα ασταμάτητο πηγαίο κρεσέντο μας ξαναρίζωσε τη πίστη ότι “όπου νάναι θα σημάνουνοι καμπάνες” για να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί στο φινάλε ότι “αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας”! Φωνές άτσαλες, φωνές σπασμένες από τη συγκίνηση και το κλάμα, γροθιές σηκωμένες,παλαμάκια, όλα μαζί κι ο Μίκης στο κέντρο της σκηνής και του χρόνου. Το απόλυτο της μέθεξης! Τέλος!! Κι αν μετά σπεύσαμε όλοι για αυτόγραφο στο πρόγραμμα, κι αν ακολούθησε δεξίωση, κι αν γυρίσαμε σπίτι όπως κάθε βράδυ, για μέρες κάτι είχε αλλάξει μέσα μας. Είχαμε βιώσει τη ζωή μας ξανά! Είχαμε ακουμπήσει το μεγάλο μας Μίκη κι αυτός είχε μπεί μέσα μας για πάντα! Κι οι Γερμανοί φίλοι μας. Σεμνά παρακολούθησαν κάποιες δυσάρεστες αναμνήσεις του απώτερου παρελθόντος και με ικανοποίηση άκουσαν τα καλά λόγια για τη μετέπειτα βοήθεια και την τελική αναγνώριση. Πέρα όμως από τη μουσική, που πράγματι τους συνεπήρε, εκείνο έβλεπες ήταν ο θαυμασμός για τα συναισθήματα που ξύπνησε μέσα μας ο μεγάλος Ελληνας. Διείδαν μια σπάνια ομοψυχία στον ασυνήθιστο σε τέτοιες εκδηλώσεις λαό μας, μία ολοκληρωμένη δυναμική, που σίγουρα ήταν αποκαλυπτική γι’ αυτούς. “Ισως σήμερα παρακαταλάβαμε τι σημαίνει Ελλάδα” ήταν μια χαρακτηριστική αποστροφή που ακόυστηκε! Για το τέλος αυτού του χρονικού αξίζει να παραθέσουμε τον επίλογο που έγραψε για το πρόγραμμα της βραδιάς ένα από τα παιδιά μας, ο Σταύρος Ιωαννίδης, παιδί σύγχρονο, παιδί του 21ου αιώνα, όχι όμως παιδί των ελληνάδικων, αλλά παιδί της Ελλάδας του Μίκη:

Με τη μουσική ταξιδεύεις σε εποχές άλλες, σε ηλικίες παιδικές,μαθαίνεις να αγωνίζεσαι, ν’αγαπάς. Από τα παιδικά νανουρίσματα στα τραγούδια της παρέας κι ύστερα στις συναυλίες μες στο πλήθος.Ετσι σαν παραμύθι που ξετυλίγεται το νήμα του.“

Σε μιά μικρή χώρα έγινε ένα μεγάλο έγκλημα.

Γι’αυτό κάθε νέος και νέα

Σε όλο τον κόσμο πρέπει να κλάψει πικρά

Γιατί όταν ποδοπατείται ένα λουλούδι

Είναι τα νιάτα που ποδοπατιούνται

Γιατί όταν σκοτώνεται ένα τραγούδι

Είναι τα νιάτα του κόσμου που σκοτώνονται….”

Δυό νότες είναι ο πόνος, ο καημός, δυο λέξεις η αγάπη.

Εχουμε ανάγκη από νέες και νέους που τραγουδούν,

που θυμούνται,που ελπίζουν:

“Το τραίνο φεύγει στις οχτώ”,

“Ομορφη πόλη, φωνές μουσικές”,

“Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα…”

Μελωδίες μαγικές που μας παίρνουν απ’το χέρι τρυφερά και σίγουρα και μας οδηγούν στα

δικά τους μονοπάτια.

Κι η ασήμαντη παρουσία μας γίνεται ξαφνικά σημαντική.

Κι η τρεμόσβηστη σπίθα στις υγρές μας παλάμες πυρκαγιά, για να φωτίζει

τους δρόμους που μας άνοιξες.

Manolis Glezos, eingeladen vom Verein der Ehemaligen, wird am 2. April 2014, um 19.00 Uhr in der Aula der Deutschen Schule Athen eine Rede halten.

Thema ist die Weiterentwicklung und die Einflussfaktoren der Deutsch-Griechischen Beziehungen von den Jahren der Besatzung bis heute.

Zu dieser Veranstaltung sind Vertreter der deutschen Gemeinde in Athen, Ehemalige und Schüler der letzten Klassen der DSA eingeladen, welche die Gelegenheit haben werden, mit Herrn Glezos zu diskutieren.

Es intervenieren die ehem. Ministerin Frau Frosso Dimakou-Kiaou, die Mitgliederin des Stadtrats und ehem. Abgeordnete Frau Anna Filini und weitere Ehemalige.

Anwesend wird auch die Generation der Ehemaligen der DSA von der Kriegszeit (1940-1944) sein, denen eine Veranstaltung des Vereins der Ehemaligen im Sommer 2013 gewidmet wurde.

Im Anschluss folgt eine Diskussion, koordiniert von der Leiterin des Gymnasiums der DSA, Frau Aggeliki

Kanellakopoulou und von dem Journalisten und politischen Redakteur der Zeitung „TO VIMA”, Herrn Aggelos Kovaios.

Die Veranstaltung findet in griechischer Sprache statt.

Εταιρεία συμβούλων ζητεί γερμανόφωνα άτομα για τηλεφωνική επεξεργασία δεδομένων (όχι πωλήσεις)‎.

Αποστολή βιογραφικών στο e-mail: info@blueschild.com

Ζητούνται άμεσα άτομα με άριστες γνώσεις της ελληνικής και της γερμανικής γλώσσας (ει δυνατόν με δημοσιογραφική εμπειρία) για μεταφράσεις κειμένων από τα ελληνικά προς τα γερμανικά (για ηλεκτρονική εφημερίδα).

Θα προτιμηθούν όσες / όσοι έχουν τη γερμανική ως μητρική γλώσσα ή γνώσεις γερμανικής σε αυτό το επίπεδο.

Πληροφορίες στο τηλ.: 210 2821535 (6-8 μ.μ.).

Αποστολή βιογραφικών στο e-mail: antonpoly@gmail.com

Ο Γιώργος Δενέδιος αποφοίτησε από την Σχολή το 1991 και πήρε το πτυχίο του από την Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ το 1995. Ακολούθως πήρε το Master το (Magister LLM Jura) από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Από το 1991 έως το 1992 εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον Όμιλο Αντέννα.

Από το 1999 έως το 2006 ήταν Νομικός Σύμβουλος στην εταιρεία Mythos Brewery S.A.

Από το 2006 έως το 2014 ήταν Ανώτερος Νομικός Σύμβουλος στην εταιρεία Boutari Holding.

Από το 2014 έως το 2015 ήταν Ανώτερος Νομικός Σύμβουλος στην εταιρεία Mythos Brewery S.A.

Από το 2015 είναι επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας της Olympic Brewery S.A.

Die griechischsprachige Theatergruppe unter der Leitung von Frau Elena Karakouli fuhrt am 28/3, 29/3 und 31/3 um 20.30 Uhr das Stuck “Antigone” nach Anouilh und Sophokles in der Aula der Schule auf.

“Antigone” (nach Anouilh und Sophokles)

Unsere Theatergruppe prasentiert dieses Jahr eine moderne Version der “Antigone” – ein politisches Gleichnis. Antigone: ein eigensinniges Kind, das sich weigert in einer von den Gesetzen der Erwachsenen geschaffenen Welt gro? zu werden.

Werkautor Jean Anouilh, einer der renommiertesten franzosischen Dramatiker, ist von der antiken Tragodie von Sophokles inspiriert. Das einaktige Werk wurde zum ersten Mal 1944 wahrend der Besatzungszeit in Paris aufgefuhrt.

In der “Antigone” von Anouilh gibt es im Gegensatz zum Originalwerk von Sophokles keine Gotter. Die Tragodie der modernen Welt wird nicht durch die Macht der Gotter sondern durch die harten Gesetze der Menschen bestimmt. Die Welt des Werkes ist voll von Betrug, Intrigen, Eigennutz, Lugen, kleinen und gro?en Kompromissen. Antigone ist ein ungeduldiges und undiszipliniertes Kind, Kreon ein praktischer Mensch – von seiner eigenen Rolle ermudet. Eurydike ist eine zartfuhlende Frau, die fur die Armen von Theben strickt, wahrend es sich bei Hamon um einen jungen Mann handelt, der – wie auch Ismene – Tanz und Unterhaltung liebt. Die Pflegemutter ist besorgt und furchtet, sie sei zu alt. Der Bote ist ein blasses Kind, das nicht gerne redet. Die Wachter haben schlie?lich ihre kleinen Sorgen und spielen Karten.

Unsere “Antigone” basiert hauptsachlich auf dem Werk von Anouilh und beinhaltet aber auch Ausschnitte aus Sophokles. Das Streitgesprach zwischen Antigone und Kreon findet im Werk hinter verschlossenen Turen statt. Wir haben uns entschlossen, bei unserer Auffuhrung die Turen zu offnen – der Konflikt wird zu einem offentlichen Schauspiel, einer dynamischen Debatte, an der auch ein dynamischer Chor teilnimmt.

Diese Auffuhrung ist den Schulern gewidmet, die darauf bestanden haben, es zu wagen. Das Beharren der “alten” (Antonis, Despina, Odysseas, Daphni, Thodoris, Nikos), der entwaffnende Vorschlag unseres Absolventen Nikos, der die Originalmusik fur das Werk komponiert hat, aber auch die Begeisterung und die Ideen aller “jungeren” unserer Gruppe haben mich uberzeugt, diesen gro?en Schritt zu wagen. Ich habe das Gefuhl, dass sich unsere Gruppe unter Teilnahme von alten und neuen Mitgliedern in ihrer kreativsten Phase befindet. Ich danke ihnen allen!

Elena Karakouli

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Φεβρουαρίου συγκροτήθηκε την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 σε σώμα.

Παρόντες ήταν και οι 9 εκλεγέντες:

Κωστής Αντωνετσής (91)

Λίζα Γεωμπρέ (73)

Κώστας Γαλάνης (74)

Άγγελος Κωβαίος (88)

Μάκης Δριμαρόπουλος (73)

Πέτρος Πετρακόπουλος (72)

Μαριλένα Φατσέα (76)

Βασίλης Χαρισόπουλος (73)

Σοφία Χριστοφορίδου (80)

Έπειτα από ψηφοφορία ορίσθηκαν:

Πρόεδρος: Κώστας Γαλάνης

Αντιπρόεδρος: Λίζα Γεωμπρέ

Γενικός Γραμματέας: Βασίλης Χαρισόπουλος

Ταμίας: Κωστής Αντωνετσής

Δημόσιες Σχέσεις και Μάρκετινγκ: Μαριλένα Φατσέα

Υπεύθυνος Ελληνογερμανικών Σχέσεων: Άγγελος Κωβαίος

ενώ επελέγησαν οι υπέυθυνοι Berufsbörse, Τύπου, Πολιτιστικών,Υποτρόφων, Δικτύωσης και Δικτύωσης Φοιτητών Εξωτερικού.