Η Μαρία-Ελισάβετ (Λίζα) Σκουζέ γεννήθηκε το 1925. Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται την χρονιά 1937-38 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου την χρονιά 1941-42, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1943.
Ήταν κόρη του Δημητρίου Σκουζέ, ο οποίος ήταν συγγραφέας, νομικός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1949. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνεται και το τρίτομο “Η Αθήνα που έφυγε”, όπου ο δεύτερος τόμος αφιερώνεται στην κόρη του Λίζα.
Σύμφωνα με την αναφορά της στο βιβλίο της “Κουβεντιάζοντας με ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή μου” αναφέρει στην συνομιλία της με τον Γιώργο και την Σοφία Μανουσάκη ότι στην ΣΤ’ Γυμνασίου ήταν στο σχολείο των “Μακρή – Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου”, ενώ από το ίδιο βιβλίο είναι η σπάνια φωτογραφία της συγγραφέως, που αποτελεί τμήμα της φωτογραφία της ομάδας της Κούλας Πράτσικα.
Ήταν επί δεκαετίες μέλος του ΔΣ του «Συλλόγου των Αθηναίων» και παντρεύτηκε τον καθηγητή, μαθηματικό και διπλωμάτη (Πρόξενος της Σουηδίας για τη Βόρεια Ελλάδα) Κωνσταντίνο Πετρίδη (γεν.1923), με έργο πάνω στη Θεωρία των Αριθμών και με τον οποίο απέκτησε έναν γιo, τον Μιλτιάδη Πετρίδη Σκουζέ, ο οποίος απεβίωσε το 2019.
Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης διέσωσε σπουδαίο κομμάτι της Αθηναϊκής Ιστορίας, φροντίζοντας να περιέλθει στον “Σύλλογο των Αθηναίων” το σύνολο των κινητών και των ιστορικών τεκμηρίων της προεπαναστατικής οικογένειας Σκουζέ, το οποίο αποτέλεσε και τη βάση για την ίδρυση του «Αθηναϊκού Μουσείου». (περισσότερα…)
Το 1959 κυκλοφορεί η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Fritz Lang „Das Indische Grabmal / The Indian Tomb”. Το 1955 ο Μάνος Χατζηδάκις γράφει το τραγούδι «Ιλισσός». Πώς τον λέν‘, πώς τον λέν‘ τον ποταμό, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ (το μικρό μου μυστικό). Στις 19 Μαρτίου του 1960 εγκαινιάζεται το κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου, το πρώτο κλειστό γυμναστήριο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, γνωστό ως «Τάφος Του Ινδού». Στις 17 Μαρτίου 461 μ.χ πεθαίνει ο Άγιος Πατρίκιος έχοντας ταυτίσει το τριφύλλι με την Τριαδικότητα. Από τον 1ο αι. το τριφύλλι συνδέεται με την τύχη και ο Παναθηναϊκός το υιοθετεί ως έμβλημα από το 1918.
Οι εκδόσεις Παρισιάνου παρουσίαζουν την Παρασκευή 5 Απριλίου στις 19:30 στο βιβλιοκαφέ Zatopek το βιβλίο της Γιώτας Βάσση “Φιλείν και Εράν”.
O Νίκος Αθηναίος γεννήθηκε στο Χαρτούμ του Σουδάν to 1946, μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1964. Άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη μουσική και σπούδασε πιάνο, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στο Ωδείο Αθηνών και ακολούθως στην Ανώτατη Μουσική Σχολή της Ρηνανίας (Κολωνία) και στο Ινστιτούτο Robert Schumann στο Ντίσελντορφ.
Ο Νίκος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής στις 11.12.1926. Από το 1938 μέχρι το 1942 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο Κηφισιάς.
Η Άννα Μαγκάκη γεννήθηκε το 1920 (από λάθος αναφέρεται στους καταλόγους ως έτος γέννησης το 1919). Ήταν κόρη του δικηγόρου Αντωνίου Μαγκάκη και αδελφή του υπουργού Γεώργιου – Αλέξανδρου Μαγκάκη, ο οποίος φοίτησε επίσης στην Γερμανική για ένα διάστημα.
Με άρθρο της στην ηλεκτρονική σελίδα NOMIKI BIBLIOTHIKI Daily (24/3/2024), η νομικός και ιστορικός Λύντια Βελισσαρίου – Τρίχα (’67) γράφει για την Επανάσταση και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Σημειώνεται ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο της συγγραφέως για τη βιογραφία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.
Am Montag, dem 25. September 2023, nahm die international erfolgreiche Rednerin Esther O’Callaghan virtuell an unserer naturwissenschaftlichen Veranstaltungsreihe „Science Moments“ teil.
Με μεγάλη μας χαρά υποδεχόμαστε την πρωτοβουλία της DSA, η οποία προσκαλεί αποφοίτους όλων των ετών την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024 στις 20:00 στην πρώτη βραδιά αποφοίτων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε το 1938. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1926-27 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή του το 1937-38 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Πρόκειται για ένα σπάνιο παράδειγμα μαθητή που φοίτησε 12 συνεχή χρόνια στην Γερμανική.
Ο Γιώργος Δεπάστας (΄63) υπογράφει τη μετάφραση της σαρδόνιας, σκοτεινής κωμωδίας “Ο Άσχημος” του Marius Von Mayenburg, με πρωταγωνιστές τους Ορφέα Αυγουστίδη, Γιάννη Κλίνη, Μαίρη Μηνά και Ηλία Μουλά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή.
Είχε αρκετό κόσμο, των Βαΐων, πριν εκδράμουν όλοι για Πάσχα.
Η Έβη (“Παρασκευή”, το οποίο η μητέρα της ως δημοτικίστρια έγραφε με “β”) Στασινοπούλου γεννήθηκε στις 8.7.1924 στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή από το 1936 έως το 1942. Συμμαθήτριές της ήταν η Βεατρίκη Δημητριάδου, η Δήμητρα Καρβελά, αλλά και η Νίκη Γουλανδρή, που παρακολουθούσε το γερμανικό τμήμα. Αμέσως μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε στο νηπιαγωγείο της σχολής και παράλληλα οργάνωνε και πρόσφερε συσίτιο, αφού παρότι είχε γραφτεί στο Πανεπιστήμιο οι Ανώτατες Σχολές ήταν κλειστές. Σπούδασε αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και το 1950, με το τέλος των σπουδών της εργάσθηκε ως καθηγήτρια στην ιδιωτική σχολή “Αθήναιον”, αφού ο αρχαιολογικός κλάδος ήταν τότε κλειστός για τις γυναίκες. Από το 1953 έως το 1954 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Ρώμη και το 1955 ξεκίνησε να εργάζεται ως επιστημονική βοηθός στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στον αποκιβωτισμό (επανέκθεση των αρχαιοτήτων) και ως επιμελήτρια της Συλλογής Χαλκών (1965-1973) έχοντας στο μεταξύ προσληφθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων Ιονίων Νήσων στην Κέρκυρα και στη Βοιωτία, όπου ανέσκαψε το ανάκτορο του Κάδμου και οργάνωσε το Μουσείο στη Θήβα. Στην Εύβοια ανέσκαψε το Ηρώο στο Λευκαντί και αναδιοργάνωσε το Μουσείο της Σκύρου.
Η οικογένεια Alther προέρχεται από το Isengeregg, Eggersriet, και μετακόμισε από εκεί στο Rorschach τον 13ο αιώνα, στο St. Gallen το 1361, στο Trogen το 1402 και αργότερα στο Urnäsch. Το 1379, ο Uli Alther εντάχθηκε στην δικαιοδοσία του κάστρου της πόλης. Μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα, άλλα μέλη της οικογένειας, που ζούσαν στο Egg και στο Hofe Stein, εμφανίζονταν ως κάτοικοι της πόλης. Το 1406 ένας εκπρόσωπος της οικογένειας εμφανίζεται ως μέλος της συντεχνίας των υποδηματοποιών, άλλοι αργότερα ως μέλη της συντεχνίας των κρεοπωλών. Ένας Eglof Alther εμφανίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα από το St. Gallen στο Hall στο Τιρόλο, από όπου η οικογένεια μετακόμισε στο Kufstein, στο Kössen, αργότερα στο Ramstein και στο Merzig an der Saar, από εκεί στη Νυρεμβέργη και τελικά εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ, όπου υφίσταται ακόμα και σήμερα. Οι σημερινές οικογένειες της οικογένειας ανάγονται στον επικεφαλής της συντεχνίας Bernhard (+1575) και σε αυτόν των κρεοπωλών Ulrich Alther (+1605).
(*) αν δεν είχε κλείσει η Σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1946.