Η Άννα Φιλίνη προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης “ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ” στο Μουσείο Τσιτσάνη στα Τρίκαλα,  την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024, ώρα 19.00 και μας ενημερώνει:

Μου έγινε πρόταση από τον επιμελητή της έκθεσης  Χριστόφορο Μαρίνο να συμμετέχω  μαζί με άλλους καλλιτέχνες σε αυτή τη σημαντική έκθεση για το Ρεμπέτικο στα Τρίκαλα και δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Πριν αρκετά χρόνια είχα εκθέσει σε κεντρικό χώρο του Δήμου Ερμούπολης στη Σύρο ένα αφιέρωμα στον μεγάλο πρωτοπόρο μουσικό λαϊκό καλλιτέχνη των κατατρεγμένων όπου γης, τον Μάρκο Βαμβακάρη. Τώρα , η πρόσκληση συμμετοχής σε έκθεση στα Τρίκαλα για το Ρεμπέτικο είναι μια νέα σπουδαία πρόκληση για δημιουργία που επικεντρώνεται στον Τσιτσάνη, αυτόν τον κορυφαίο  καλλιτέχνη του ρεμπέτικου λαϊκού τραγουδιού που γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας και σημάδεψε με τη μουσική του ιδιαίτερα τα χρόνια της Κατοχής, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο και όλη τη μεταπολεμική περίοδο στην πατρίδα μας μέχρι τον θάνατό του.

Έφτιαξα ένα τρίπτυχο μέσα στο οποίο θέλησα να επικεντρωθώ στο σπουδαίο έργο του Τσιτσάνη που είναι η Συννεφιασμένη Κυριακή και  σε όλη την περίοδο της  δημιουργίας του-σφραγισμένη από τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη στη δεκαετία του ΄40- με Κατοχή, Αντίσταση , Εμφύλιο. Η ματωμένη «Συννεφιασμένη Κυριακή» (κέντρο),  το «Χωρίσαμε ένα δειλινό» (αριστερά) και «Ο Τραυματίας» (δεξιά) ,βγαίνουν μέσα στις εικόνες μου από τις ιστορίες και το μπουζούκι του Τσιτσάνη και από τις φωνές της Μαρίκας Νίνου, της Σωτηρίας Μπέλλου και του Τσαουσάκη. Η Θεσσαλονίκη, με το συννεφιασμένο ουρανό της τα χαράματα εκείνης της Κυριακής και το μαγευτικό ρυθμό των κτιρίων της πόλης στο Μεσοπόλεμο, δίνουν τη μουσική, τα εννέα όγδοα και την τελική λύτρωση.

Άννα Φιλίνη (περισσότερα…)

Εννέα Σεπτέμβρη, μετά τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά μου. Ωραίος καιρός, ένα με ενάμιση μποφόρ. Περιγιάλι.

Τα ζωντανά και τα οχήματα έχουν μια σχέση. Όπως έχουν συνηθίσει. Ας πούμε οι γάτες στην Αθήνα περιμένουν ένα όχημα να κάνει θόρυβο, αμάξι, φορτηγό η μηχανάκι. Πολλές φορές τις τρομάζω με το ποδήλατο. Δεν περιμένουν σιωπηλό όχημα και την τελευταία στιγμή πηδάν τρομαγμένες από κάτι που τρέχει αλλά δεν κάνει θόρυβο.

Ρίχνω την βάρκα στο νερό, βάζω το τιμόνι, βίρα την μαϊστρα, βίρα την τζένοα, βίρα την άγκυρα και πάμε. Δυτικά.

Περνώντας μπροστά από το λιμάνι Άσσου, ένα οβάλ κεφάλι, έξω απ’το νερό, λίγα μέτρα πίσω από την πρίμη.

ΠΑΦ ! βουτάει και χάνεται. Όλα σε δέκα δευτερόλεπτα. Χελώνα. Τρώει μέδουσες σκέφτομαι. Εξετάζει αυτό το σιωπηλό που περνάει. Το είδε από μέσα και έβγαλε το κεφάλι να δει και το υπόλοιπο έξω στον αέρα. Πριν χρόνια ξέβρασε η θάλασσα νεκρή χελώνα μπροστά στον Αποστολόπουλο. Μεγάλη, ένα μέτρο. Υπάρχουν.

Φυσάει μια γλυκιά Γρέγο-τραμοντάνα. Κλειστά όρτσα πάει μόνο του με δεμένο τιμόνι παράλληλα με την ακτή. Άσσος, Βραχάτι, Νεράντζα.

Φτάνω κοντά στους κυματοθραύστες- νησάκια λίγο πριν το Κιάτο. Τακ προς φάρο. Μοιάζει να είναι πολύ κοντύτερα απ’ ότι από Περιγιάλι. Αρμενίζω, πάλι στον <<αυτόματο πιλότο>> καμιά ώρα. Με φέρνει ανάμεσα στον φάρο και την είσοδο της λίμνης. Περνάει ένα εμπορικό και μερικά ιστιοφόρα. Τσιμάρω να γυρίσω πίσω. Μπουνάτσα.

Κάνω υπομονή για δέκα λεπτά. Μόλις βγώ από την προστασία των βράχων θα φυσήξει.

Πράγματι, σιγά σιγά πνέει μια απαλή τραμοντάνα. Ωραία. Πάω δευτερόπριμα, καρίνα δεν χρειάζεται, την σηκώνω.

Είμαι πια στα μισά και λίγο προς Περιγιάλι.

Πλώρη και λίγο δεξιά, στα δεκαπέντε μέτρα, τρεις ράχες γκρίζες με φτερό, γυαλιστερές, σηκώνονται συντονισμένα στον αέρα.

Μου φεύγει ένα ΩΩΩ !

Αμέσως, στην ίδια θέση, ξαναπροβάλλουν δύο ράχες αυτή την φορά!

Ξανά ΩΩ εγώ, συνειδητά, με ακούνε, δεν μπορεί.

Τρίτη φορά επαναλαμβάνεται, μια ράχη αυτή την φορά. Μπαλέτο.

Πάλι ΩΩ εγώ. Πρέπει να αναγνωρίσω τον χαιρετισμό.

Αυτό. Τέλειωσε.

Κοιτάζω πίσω. Τι τέλειωσε;;

Πέντε έξι δελφίνια κόβουν δεξιά – αριστερά τα απόνερά μου. Μάτι έξω. Εξετάζουν το σιωπηλό πλεούμενο.

Ούτε ένας αφρός, όλη αυτή την ώρα, γλυστράν, αθόρυβα.

Πάλι ΩΩ, ΜΠΡΑΒΟ εγώ.

Πριν τελειώσει η νέα έκπληξη, βγάζουν ράχες έξι, πάλι πλώρα- δεξιά, μακρύτερα αυτή την φορά. Σύγχρονα,

άλλες δύο ράχες πιο πέρα. ΩΩ Ω μα αυτά είναι τουλάχιστον δέκα!

Σε λίγο πλησίασα στο σπίτι, μάινα την τζένοα, σηκώνω το τιμόνι, λίγα μέτρα απ΄ την ακτή, όρτσα και φούντο την άγκυρα.

Έφτασα, μα το μυαλό πίσω, στα βαθιά!

Περίπου 3 ώρες βόλτα.

Ελάτε να αποχαιρετήσουμε το 2024 !

Εκκίνηση 10:50

Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com

με φιλικούς χαιρετισμούς

πεζοπόροι της DSA

Η Πολυξένη Ματέϋ-Ρουσοπούλου ήταν παιδί του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα και έζησε όλα τα γεγονότα και τις αλλαγές αυτού του αιώνα. Πατέρας της, ο Όθων Ρουσόπουλος, χημικός, πρωτοπόρος στη συντήρηση χάλκινων αρχαιολογικών ευρημάτων και ιδρυτής της πρώτης τεχνικής σχολής στην Ελλάδα. Μητέρα της, η Ελένη Ναούμ, γεννημένη στη Λειψία από καστοριανούς γουναράδες, γυναίκα πολύ δραστήρια για την εποχή, συνιδρύτρια με την Καλλιρρόη Παρρέν του Λυκείου των Ελληνίδων. Αδελφή της η Αγνή Ρουσοπούλου, από τις πρώτες γυναίκες δικηγόρους στην Ελλάδα.

Η Πολυξένη και η Αγνή πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στην Αθήνα, παίζοντας στις αυλές με τις γαζίες και τα γιασεμά. Στο πατρικό τους σπίτι η μουσική κυριαρχούσε. Η Πολυξένη σπούδασε με τον τότε φημισμένο καθηγητή πιάνου, τον Βόλντεμαρ Φρήμαν. Το 1922, είκοσι χρονών, τη συναντάμε στη Λειψία, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο και έγινε σολίστ. Το 1926 παντρέυτηκε στη Λειψία τον ελληνικής καταγωγής (Ματθαίου) Ρουμάνο ζωγράφο Georg – Alexander Mathey.

Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Hansen με την ιστορία του σχολείου, η Πολυξένη δίδαξε Μουσική το 1937 στην Αραχώβης. Η μαρτυρία της Ροδούλας Κούμαρη, μαθήτριας εκείνων των χρόνων, λέιε ότι η Πολυξένη δίδαξε μουσική και χορό για  μία τριετία.

Σε συνένετευξή της στο λευκό επετειακ’ο λεύκωμα των 100 χρόνων της Γερμανικής Σχολής αναφέρει ότι ενώ ήταν ένα χρόνο μικρότερη από την αδελφή της Αγνή Ρουσοπούλου, ζήτησε και πήδηξε μία τάξη διότι φοβόταν τον δάσκαλό της. Έτσι βρέθηκε συμμαθήτρια με την αδελφή της και αποφοίτησαν μαζί.

Γνώρισε τον συνθέτη Carl Orff αργότερα, το 1934, ως καθηγητή , στο Μόναχο. Η ίδια λέει: « ‘Ενιωθα ότι το επάγγελμα του πιανίστα δε με ικανοποιούσε. Έτσι πήγα στο Μόναχο, στη θρυλική πια σχολή Günther , για να ασχοληθώ με έναν κλάδο που ανέκαθεν με τραβούσε: Μουσική και Κίνηση».

Με αυτά τα εφόδια και την αγάπη της στο χορό, τη μουσική και τη διδασκαλία, ιδρύει το 1938 στην Αθήνα μια μοναδική στο είδος της σχολή.Η πινακίδα γράφει: «Σχολή Γυμναστικής, Ρυθμικής και Χορού, Πολυξένης Ματέϋ-Ρουσοπούλου».

Η σχολή Ματέϋ ήταν σχολή χορού, οι μαθήτριές της όμως μιλούσαν για πιο ουσιαστικές σπουδές, για ολοκλήρωση προσωπικότητας, για φιλοσοφική θεώρηση της ζωής, για φως, πίστη, δύναμη…

Με τη σχολή συνεργάστηκαν διάφορες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχν’ων, όπως οι: Νίκος Σκαλκώτας, Αργύρης Κουνάδης, Κώστας Κυδωνιάτης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιώργος Βακαλό, Γιάννης Μόραλης, Ευγένιος Σπαθάρης, Υβόννη Ντε Κίρικο, Γιάννης Μέτσης, Κώστας Μιχαηλίδης και μια πλειάδα άλλων φωτισμένων δασκάλων.

Στη σχολή Ματέϋ χόρεψαν, τραγούδησαν, σπούδασαν και πήραν τη φλόγα της ζωής της Πολυξένης πολλές «τυχερές» μαθήτριες, που με τον ίδιο ζήλο της δασκάλας τους φρόντισαν να μεταδώσουν τη γνώση, να σπείρουν ό,τι τόσο απλόχερα τους έδωσε.

Από το 1951 ως το 1956 λειτούργησε στη σχολή Επαγγελματικό Τμήμα τριετούς φοίτησης για την κατάρτιση δασκάλων «Ρυθμικής και Χορού». Στις απόφοιτες του τμήματος περιλαμβάνονται οι χορεύτριες Λία Μελετοπούλου και Ράνια Παπαδάμ. Από τη σχολή πέρασαν ακόμη η Γιάννα Φιλιπποπούλου, η Γίτσα Καρελλά, η Τούλα Χατζηγιαννάκη και δασκάλες που ίδρυσαν σχολές, και άλλες που διδάσκουν το Σύστημα Ορφ εδώ και στο εξωτερικό.

Λίγους μήνες πριν βγει ο 20ός αιώνας, στις 26 Σεπτεμβρίου 1999, έσβησε στα 97 της χρόνια μια σπουδαία γυναίκα. Η μουσική και η ποίηση τη συντρόφευαν ως το τέλος. Θυμόταν και απάγγελνε απ έξω κατεβατά ολόκληρα από Όμηρο, Αινεία, Γκαίτε, Σίλλερ και άλλους. Μέχρι λίγο πριν το τέλος, ανησυχούσε για την κατάσταση της μνήμης της, γιατί δυσκολευόταν να θυμηθεί τον Σικανέντερ, λιμπρεττογράφο του Μότσαρτ στο Μαγεμένο Αυλό…

Περισσότερα στο site της Σχολής Ματέυ…

Στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου έκανε μια γνωριμία καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή της. «Ήταν η εποχή που η τριανδρία Δελμούζου, Τριανταφυλλίδη, Γληνού, είχε αναλάβει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Μια μέρα μπήκε στην τάξη μας ένας νέος άνδρας, συνοδευόμενος από τον γυμνασιάρχη, ανέβηκε στην έδρα και άρχισε να μας διαβάζει αποσπάσματα από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Μάνου. Έπειτα μας μίλησε για τη δημοτική γλώσσα και τον δημοτικισμό ως πνευματική τοποθέτηση. Ήταν ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης, δάσκαλος και φίλος μου μέχρι το τέλος της ζωής του, που επηρέασε πολύ τη σκέψη μου. Υπό την επίδρασή του άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι η παράταξη στην οποία ανήκε η οικογένειά μου κάπου έσφαλε. Ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει το Έθνος να πάει μπροστά, φυλακισμένη στα απατηλά ιδεώδη της προγονοπληξίας της».

Ο πατέρας της δεν έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πέθανε τον Μάιο του ’22 και λίγο αργότερα η μητέρα της διέλυσε την Ακαδημία και το σπίτι της Κουμουνδούρου, πήρε τις δύο της κόρες και εγκαταστάθηκε στη Λειψία.

Άρθρο στην εφημερίδα “Τα Νέα” της 7/6/1997 της Κάτιας Πετροπούλου…

Ο Πασχάλης (Άλης) Μόσχος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922. Στα μαθητολόγια εμφανίζεται στο Νηπιαγωγείο την χρονιά 1927-28 και αμέσως μετά, την χρονιά 1928-29 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την Γ’ Δημοτικού την χρονιά 1930-31. Σπούδασε Νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.

Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία και μετά με υποτροφία Fulbright σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο YALE .

Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σε ναυτιλιακή εταιρεία στην Νέα Υόρκη.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως συμβολαιογράφος σε δικό του γραφείο.

Ασχολήθηκε εκτενώς με την ζωγραφική φιλοτεχνώντας σημαντικό αριθμό έργων.

Απεβίωσε το 1980.

Δείγμα από το εικαστικό του έργο το οποίο υπογράφει ως Ali (από το Άλης, υποκοριστικό του Πασχάλης):

Ο Νίκος Αποστολίδης κάθισε στα θρανία της Αραχώβης στα χρόνια του Πολέμου. Γεννήθηκε στις 11.12.1926, συμπλήρωσε 98 συναρπαστικά χρόνια ζωής, κέρασε συγγενείς και φίλους, ανήμερα των γενεθλίων του, έσβησε κεράκια και αφηγήθηκε ιστορίες.

Πρωτοεμφανίστηκε στα Μαθητολόγια το έτος 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου  και το 1945 φοίτησε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών), από την οποία πήρε το δίπλωμα το 1953, αφού ενδιάμεσα υπηρέτησε στο στρατό (1948-1951). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Colorado School of Mines, USA (1953 – 1955) και στη συνέχεια εργάσθηκε για ένα διάστημα ως μηχανικός μεταλλείων στις ΗΠΑ (1955-1956). Από το 1984 έως το 1994 δίδαξε ως καθηγητής στη Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του ΕΜΠ, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος.

Ανάμεσα στα πιάτα του γεύματος, που διήρκεσε τρεις ολόκληρες ώρες, η διήγηση επικεντρώθηκε στα χρόνια αμέσως μετά τον Πόλεμο:

Το 1945 μπήκα στο Πολυτεχνείο και πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, το 1947 εξεδόθη διαταγή, που απαιτούσε όλοι η φοιτητές να καταταγούν στον στρατό. Βλέπετε, ο Εμφύλιος ήταν σε πλήρη εξέλιξη και η τότε κυβέρνσηση θεώρησε ότι στην “μάχη” αυτήν έπρεπε να πάρουν μέρος όλοι. Οι νεοσύλλεκτοι τότε ρωτήθηκαν αν γνωρίζουν αγγλικά. Δήλωσαν κάμποσοι, και οι 50 πρώτοι θα επιλέγονταν ως μεταφραστές. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα παιδια ήταν και ο μετέπειτα σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, Μίνως Βολανάκης, ο μετέπειτα σκηνογράφος και ενδυματολόγος, Νίκος Γεωργιάδης και πολλοί άλλοι. Ο λόγος της επιλογής αγγλομαθών ήταν βεβαίως η αναγκαία μετάφραση και συνεννόηση με Άγγλους. που στελέχωναν τις διάφορες μονάδες του στρατού στην μάχη με τις αντάρτικες δυνάμεις.

(περισσότερα…)

Η παράσταση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό και έλαβε εξαιρετικές κριτικές συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έπειτα το Σύγχρονο θέατρο, και επιστρέφει τώρα για τρίτη χρονιά και για δέκα παραστάσεις στο Θέατρο Χώρα. Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των “σκηνών”, η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τον Νίκο Ψαρρά και τη Μαρίνα Ασλάνογλου στο εμβληματικό έργο του Μπεργκμαν, με βοηθό σκηνοθέτη την Ανθή Φουντά.

5 – 20 Φεβρουαρίου, Αμοργού 18-20 Θέατρο Χώρα – Κυψέλη

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/skines-apo-ena-gamo-sto-theatro-xora/

Sehr geehrte Damen und Herren, das Jahr neigt sich dem Ende zu, und wir möchten uns herzlich für Ihr Interesse und Ihre Treue bedanken. 2024 war ein ereignisreiches Jahr – sowohl für die Weltpolitik, Griechenland und Zypern, als auch für unseren Podcast „Yiasas Adenauer“.

Zum Abschluss des Jahres möchten wir Ihnen die aktuelle Folge 24 unseres Podcasts empfehlen. In dieser Episode analysieren wir mit Vasilis Nedos, Journalist der Athener Tageszeitung Kathimerini, über das Thema: „Zypern und der mögliche NATO-Beitritt“. Dabei beleuchten wir die geopolitischen Herausforderungen und die regionalen Spannungen, die dieses Vorhaben begleiten und auch auf die aktuelle Lage in Syrien blicken.

🎧 Hören Sie die Folge hier: Yiasas Adenauer

Ο Σπύρος Αρταβάνης Τσάκωνας είναι απόφοιτος του 1964 και πρόσφατα παρευρέθη στο reunion της τάξης του ’64, αλλά και στον εορτασμό των 125 χρόνων της Σχολής στο Μαρούσι. Να θυμίσουμε ότι τον Μάιο του 2023 εξελέγη Μέλος της National Academy of Sciences των ΗΠΑ.

Μας έστειλε μία μοναδική φωτογραφία του 1905 ή 1906 από τα χρόνια της Αραχώβης αναφέροντας:

Βρήκα κατά τύχη μια φωτογραφία της Γερμανικής που πρέπει να είναι 1905 -1906 , δεν ξέρω ακριβώς, που ίσως έχει ενδιαφέρον για την Σχολή!

Είναι μέσα η Γιαγιά μου (κοριτσάκι, Fulla Rahbek * ) με την μεγαλύτερη αδελφή της (Duka Rahbek ** ), κόρες του προπάππου μου Sophus Rahbek (Δανός Γιατρός με τον Γεώργιο Α’;) και μια φίλη τους (Hilde Meisner *** ) κόρη εκδότη στην Αθήνα.

Η οικογένεια Rahbek

Unsere Website sowie „montags“  können nun auch auf Deutsch angezeigt werden, indem Sie einfach die Sprache auswählen.

Für die Übersetzung wird Google Translate verwendet und daher sind einige der deutschen Texte vielleicht nicht ganz korrekt, aber zugegebenermaßen ist das Ergebnis beeindruckend und vor allem direkt.  Übersetzt  werden im Wesentlichen alle 8000 Artikel und etwa 500 Ausgaben.

Um „montags“ auf Deutsch zu lesen, wählen Sie bitte eine Ausgabe unter www.ex-dsathen.gr/archive-montags/

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

09.30 -10.00 Χαιρετισμοί

Πρόεδρος Μουσείου Φιλελληνισμού, Κωνσταντίνος Βελέντζας

Πρόεδρος Ιδρύματος Π. Μ. Ε., Επιτ. Καθηγητής Δρ Σπυρίδων Καμαλάκης

Αντιπρύτανης Ιονίου Πανεπιστημίου, Καθηγητής Δρ Ηλίας Γιαρένης

Πρόεδρος Εκπαιδευτικού Οργανισμού Γιαννοπούλου, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος

10.00-12.00 Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει ο Αντιναύαρχος Δρ Στυλιανός Πολίτης)

Χαρίκλεια Γ. Δημακοπούλου, Το φαινόμενο του Φιλελληνισμού και οι εκφάνσεις του.

Ευστάθιος Πουλιάσης, Το φιλελληνικό κίνημα στα πρώτα ιστοριογραφικά έργα για την Ελληνική Επανάσταση.

Γεράσιμος Παγκράτης, Φιλέλληνες και Μισέλληνες στους προεπαναστατικούς χρόνους: το έργο του Λουδοβίκου Σωτήρη.

Δέσποινα Μιχάλαγα, Οι άλλοι Φιλέλληνες. Οθωμανοί στην Ελληνική Επανάσταση.

Θανάσης Χρήστου, «Ο Γερμανικός Φιλελληνισμός, οι απαρχές και οι πρωταγωνιστές του».

Διονύσιος Μουζάκης, Οι Γερμανοί Φιλέλληνες κατά τα πρώτα έτη της Επανάστασης του 1821.

Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, Ήταν οι Βαυαροί Φιλέλληνες;

Στέφανος Γερουλάνος, Ο Φιλέλλην Ιωάννης – Αλέξανδρος Στρέιτ.

Παναγιώτης Κιμουρτζής – Αννα Μανδηλαρά, Ο Φιλελληνισμός των βασιλέων ΄Οθωνα και Αμαλίας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

12.00-12.15 Ξενάγηση στο Μουσείο Φιλελληνισμού

ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

12.15-14.15 Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Ελένη Ράπτη)

Αθανάσιος Τρικούπης-Δημοσθένης Φιστουρής, Μουσικός Φιλελληνισμός κατά τον 19ο αιώνα: Πολιτικές και πολιτιστικές διαστάσεις.

Παύλος Βεντούρας, Φιλελληνισμός και Μουσική.

Κωνσταντίνος Καρδάμης, Σεβεριάνο Φογκάτσι.

Στέφανος Μίλεσης, Ο Φιλανδός Φιλέλληνας Αύγουστος Μαξιμιλιανός Μύρμπεργκ.

Πηνελόπη Αβούρη, «Είμαστε όλοι ΄Ελληνες»: ο Φιλέλληνας Πέρσι Σέλλεϋ και η αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο τραγωδία «Ελλάς».

Μαριέττα Μινώτου, Louis Dupré, Γάλλος, ζωγράφος, Φιλέλληνας και αρχαιολάτρης.

Στέλιος Μουζάκης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και Τέχνη. Διακοσμητικά αντικείμενα του 19ου αι.

Πάνος Στάμου, Ο Λάμπρος Κατσώνης εμπνέει τον Βύρωνα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

17.00-19.00 Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Πιερρίνα Κοριατοπούλου-Αγγέλη).

Σπυρίδων Φλογαΐτης-Χριστίνα Παπακώστα, «Ιταλικός φιλελληνισμός και Ιωάννης Καποδίστριας».

Στέλιος Αλειφαντής, Η Φιλόμουσος Εταιρεία ως «όχημα» ευρωπαϊκής συνεννόησης και Ελληνικής χειραφέτησης: Ο Ι. Καποδίστριας και το Ελληνικό Ζήτημα (1813-1820).

Ανδρέας Κούκος, «Η αλληλογραφία Καποδίστρια-Εϋνάρδου (1826-1831) ως πηγή προσέγγισης της Ελληνικής Επανάστασης και της ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους».

Παναγιώτης Αμπελάς, Ειδήσεις για τον Φιλελληνισμό των «ιδρυτών πατέρων» των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Εμμανουήλ Δρακάκης, Ο Αμερικάνος Φιλέλληνας και γιατρός Σάμιουλ Χάου (Samuel Howe) και οι Επαναστάτες της Γραμβούσας (1825-1829).

Παναγιώτης Πασπαλιάρης, Μυστικοί Φιλέλληνες: Η περίπτωση του λόρδου Άμπερντιν.

Χαράλαμπος Βλαχόπουλος, Πατριωτισμός, Τεκτονισμός, Φιλελληνισμός: Σχέσεις και συνάφειες στη Ζάκυνθο της Επανάστασης.

Νικόλαος Κ. Κουρκουμέλης, Κείμενα του Αμερικανικού Φιλελληνισμού από τις συλλογές της Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

19.00-19.15 ΚΑΦΕΣ-ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ

19.15- 20.30 Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ (Προεδρεύει η Δρ Σπυριδούλα Αράθυμου).

Σπυρίδων Γαούτσης, Ο Φιλελληνισμός των Αυτοκρατορικών Γάλλων.

Στέφανος Καβαλλιεράκης, Ο «εκπαιδευτικός Φιλελληνισμός». Ξένα σχολεία και συγκρότηση κράτους.

Αικατερίνη Μπρέγιαννη, Μνήμη και ανάμνηση της Επανάστασης: Ο φιλελληνισμός ως σημείο διπλωματικής ισορροπίας και η ίδρυση του Τάγματος του Σωτήρος κατά την καποδιστριακή περίοδο.

Γιώργος Γεωργής, Εστεμμένοι φιλέλληνες.

Γεώργιος Ματσόπουλος, Η Αδελφότητα των Φιλοδικαίων.

Μίρκα Παλιούρα-Κατερίνα Κοντοπανάγου, Από τον αρχαιογνωστικό συλλεκτισμό στον φιλελληνισμό: Η περίπτωση του λόρδου Guilford.

Σπυρίδων Πλουμίδης, Ο Αγγλοελληνικός Σύνδεσμος (1913 – 1920): Ένα φιλελληνικό σωματείο του Λονδίνου.

Εμμανουήλ Βαρβούνης, Ευρωπαϊκός Φιλελληνισμός και έδρες Νεοελληνικών Σπουδών: Μια αμφίδρομη δυναμική σχέση.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

21.00 ΣΥΝΟΨΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ Γεώργιος Ματσόπουλος.

Σήμερα έχουμε αποφοίτους από την Αραχώβης (που αποφοίτησαν έως το 1944), από την Μετσόβου (έως το 1968) και βέβαια από το Μαρούσι. Πολλοί από αυτούς έστειλαν τα παιδιά τους στην Γερμανική Σχολή. Πολλοί μάλιστα, όπως διαπιστώσαμε είναι παιδιά τριών γενιών (!), όπως:

–Ειρήνη Κουτσογιάννη, απόφοιτος Αραχώβης (1938) έστειλε:

την κόρη της Λένα Μερίκα, απόφοιτο 1964, Μετσόβου

τον γιό της Μανώλη Μερίκα, απόφοιτο 1967, Μετσόβου, και

τον γιό της Γιώργο Μερίκα, απόφοιτο 1974, Μαρούσι.

και,

η Λένα Μερίκα με την σειρά της έστειλε τους γιούς τηςΓιάννη Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1997 καιΣτέφανο Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1998.

– Η Ξένη Σκουζέ, απόφοιτος Αραχώβης 1942 (μετά το γάμο της Ξένη Παπαδάκη), έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στη ΓΣΑ (απόφοιτος Μετσόβου 1967), η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στη ΓΣΑ στο Μαρούσι (απόφοιτος 2008).

– ΗΡέα Αργυριάδου – Μυλωνά (1961) έστειλε τους γιούς της Ιπποκράτη (1984) και Φοίβο (1995), και ο Ιπποκράτης τον γιό του Γιάννη, απόφοιτο του 2019.

– Η Νέλη Βαφειάδου (1963) έστειλε την κόρη της Φαίδρα Γρηγοριάδου (1982), η οποία είναι σύζυγος του Λάζαρου Φραντζή (1982), που με την σειρά τους έστειλαν τις κόρες τους Ναταλία Φραντζή (2018) & Ίλια Φραντζή (2019).

– Η Γιολάνδα Αγαλλίδου (δεκαετία ’30) ‘εστειλε:

τηνκόρη της Μαριάνα Καναβαριώτου (1963), που έστειλε τον γιό της Νίκο Πετρόπουλο.

τονγιο της Κώστα Καναβαριώτη (1967)

την κόρη της Ελένη Καναβαριώτου, που έστειλε τις κόρες της Μαρίνα Τσολάκη (2006) και Χριστίνα Τσολάκη (2008).

Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν όλους:

Απόφοιτοι της Αραχώβης…

Απόφοιτοι της Μετσόβου…

Απόφοιτοι του Αμαρουσίου…

Τρεις γενιές DSA Καναβαριώτου…

Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31/1/1920. Φοίτησε στο νηπιαγωγείο της Γερμανικής Σχολής όμως  δεν συνέχισε στο Δημοτικό  λόγω του νόμου του Μεταξά που απαγόρευε στα Ελληνόπουλα  να φοιτήσουν στα ξένα Δημοτικά σχολεία πάρα μόνο στα Γυμνάσια. Έτσι πήρε τα μαθήματα του δημοτικού στο σπίτι και συνέχισε το Γυμνάσιο στη Γερμανική Σχολή απ΄όπου και αποφοίτησε. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Α’ Δημοτικού και επανέρχεται στο Γυμνάσιο, όπου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου.

Συνέχισε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Σχολή Χημείας. Όμως η απόφαση των Γερμανών κατακτητών να επιστρατεύσουν όλους τους νέους για αναγκαστική εργασία  στη Γερμανία, ώθησε τους γονείς του να  τον φυγαδεύσουν στην Φειγαλία Πελοποννήσου, για να εργαστεί στα ορυχεία του συγγενούς τους Κωνσταντίνου Νέγρη. Αυτό ήταν η αιτία να εγκαταλείψει τις σπουδές του και όταν επέστρεψε στην Αθήνα  εργάστηκε ως Αντικρυστής  στο χρηματιστηριακό γραφείο του πατέρα του Χρηματιστή Νικολάου Παντελάκη.

Ο Ιωάννης Παντελάκης έγινε Χρηματιστής διαδεχόμενος τον πατέρα το έτος 1954. Ανέπτυξε το Χρηματιστηριακό γραφείο έτσι ώστε το έτος 1991 δημιούργησε με την Αγγλική Τράπεζα Midland Bank PLC την Χρηματιστηριακή Εταιρία Midland Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ στη συνέχεια HSBC Pantelakis Χρηματιστηριακή ΑΕ , της οποίας υπήρξε Προέδρος ΔΣ μέχρι το θάνατό του .

Υπήρξε επί σειρά ετών Αντιπρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών.

Παντρεύτηκε το 1954 την Αλεξάνδρα Ρωσσώνη, επίσης μέλος οικογένειας Χρηματιστών και απέκτησαν μαζί δυο παιδιά τον Νίκο Παντελάκη (Χρηματιστή) και Ανδρέα Παντελάκη (Δικηγόρο).

Απεβίωσε στην Αθήνα 13 /1/2003

(πηγή: Ανδρέας Παντελάκης, υιός του Ιωάννη Παντελάκη )

Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Αραχώβης, της περιόδου του Πολέμου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε:

Ένα εξαιρετικά σπάνιο βιβλίο του Ροδόλφου Γουλιέλμου Φιξ, που κυκλοφόρησε το 1998 με τίτλο:

Ιστορία της Οικογένειας Φιξ (Fix) του Ηρακλείου – από την εποχή του Όθωνα έως και σήμερα

αποτυπώνει αναλυτικά όλη την ιστορία της οικογένειας ξεκινώντας από την πρώτη επαφή, την εξοικείωση των Ελλήνων με το ζύθο την περίοδο 1928 – 1860 και καλύπτοντας όλη την περίοδο έως το 1950. Στα κεφάλαια του “βιβλίου” (πρόκειται για “δεμένες” σελίδες) αναφέρονται ονόματα, που συναντάμε στα μαθητολόγια της Αραχώβης,  όπως αυτό της Υακίνθης Φιξ:

Ιωάννης Καρ. Φίξ (8 Οκτωβρίου 1893 – 8 Αυγούστου 1943)

Σπούδασε χημικός και στην συνέχεια εισήλθε στην επιχείρηση του πατέρα του Καρόλου Ιωαν. Φίξ , παραγωγή και διάθεση ζύθου και πάγου. Παντρεύτηκε την Μαριάνθη το γένος Γεωργίου Αριστ. Μουστάκα τραπεζίτη με καταγωγή από την Άνδρο, εκ των συνιδρυτών της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδος και της Ασφαλιστικής Εταρείας “Κυκλαδική”, με την οποία απέκτησαν τρία τέκνα, τον Κάρολο (γεν.1927), την Υακίνθη (γεν. 1930) και τον Γεώργιο (γεν. 1933).

Ακόμη αναφέρεται η οικογένεια Μάμου, μέλη της οποίας περιλαμβάνονται επίσης στα μαθητολόγια (Χριστίνα, γεν. 1925, Όλγα, γεν. 1927).

Είναι πιθανόν και άλλα μέλη της οικογένειας Φιξ να κάθισαν στα θρανία της Αραχώβης αλλά δεδομένου ότι τα μαθητολόγια έως το 1925 έχουν χαθεί και σε ότι αφορά την επόμενη περίοδο από το 1926 έως το 1944 έχουν χαθεί πολλά τεύχη κυρίως των γερμανικών τμημάτων. (περισσότερα…)

Ο Αλέξανδρος Κουδουνάς έδωσε μία συνέντευξη στο newmoney.gr.

Σε επέκταση του αποτυπώματος της στην ελληνική αγορά προχωρά η International Workspace Group (IWG), ο μεγαλύτερος πάροχος ευέλικτων χώρων εργασίας στον κόσμο (coworking spaces), με τα σήματα Regus, Spaces, HQ και Signature. Όπως έλεγε χθες (10/12) σε ενημερωτική εκδήλωση ο Γενικός Διευθυντής της IWG για την Ελλάδα και την Κύπρο κ. Αλέξανδρος Κουδουνάς, το 2025 αναμένεται να προστεθούν τρεις νέες δομές στην Αττική, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό αριθμό σε 16. Παράλληλα έχει ξεκινήσει η διερεύνηση ευκαιριών και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας καθώς στρατηγική απόφαση του Ομίλου IWG είναι αφενός η ενίσχυση της παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, όπου σήμερα λειτουργεί μία δομή, αλλά και η επέκταση και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας, όπως η Πάτρα, τα Ιωάννινα, το Ηράκλειο και ο Βόλος.

Προς το παρόν οι τρεις νέες δομές ή κέντρα, όπως τα χαρακτηρίζει η εταιρεία, προετοιμάζονται στην Αττική. Η πρώτη δομή, που θα είναι και η μεγαλύτερη απ’ όλες όσες διαχειρίζεται σήμερα στη χώρα μας η IWG (άνω των 3.000 τμ) και θα βρίσκεται στην Καλλιθέα, επί της Θησέως υπό το brand Spaces. Η δεύτερη δομή κατασκευάζεται εντός του εμπορικού κέντρου River West Open υπό το μπραντ Regus και η τρίτη επί της Λ. Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη επίσης με το μπραντ Spaces. (περισσότερα…)

Ο Αντώνιος Καλλιγερόπουλος του Δημητρίου και της Σμαράγδας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Φ εβρουαρίου 1915.

Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1926-27 στην Α’ Τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει έως την  χρονιά 1930-31 στην Γ’ Γυμνασίου, ενώ συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1934.

Στην συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και πήρε την ειδικότητα της Ωτορινολαρυγγολογίας.

Παντρεύτηκε την Ζαφειρία Λέκκα και απέκτησαν δύο γιούς, τον Δημήτρη και τον Γεράσιμο.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 12 Δεκεμβρίου 2001.

(πηγή: Τάνια Βασιλειάδου, σύζυγος του Δημήτρη Καλλιγερόπουλου, αποφοίτου του 1962)

Η Πτώση του Τείχους και τα τελευταία χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος έχουν εμπνεύσει μικρά αριστουργήματα στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μία ενδεικτική επιλογή.

«Good bye, Lenin» ήταν ο εξαιρετικά εύγλωττος τίτλος για την ταινία του Βόλφγκανγκ Μπέκερ που «τάραξε τα νερά» στη Γερμανία το 2003, τιμήθηκε με πολυάριθμα κινηματογραφικά βραβεία και ανέδειξε τον Ντάνιελ Μπρυλ, έναν από τους κορυφαίους Γερμανούς ηθοποιούς της γενιάς του (που έγινε γνωστός και στο ελληνικό κοινό με ταινίες όπως «Καλά Χριστούγεννα» και «Το τελεσίγραφο του Μπορν»).

Εύγλωττος ήταν και ο υπότιτλος στη γερμανική διανομή: «Η ΛΔΓ επιβιώνει σε 79 τ.μ.» Ως τραγικός, αλλά και κωμικός ήρωας προβάλλει ο νεαρός Άλεξ (Ντάνιελ Μπρυλ) ο οποίος βλέπει τη μητέρα του να πέφτει σε κώμα το φθινόπωρο του 1989. Κάποια στιγμή η μητέρα συνέρχεται, αλλά παραμένει κλινήρης και οι γιατροί απαγορεύουν κάθε ενόχληση ή συγκίνηση. Στο μεταξύ, η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει καταρρεύσει και στο Βερολίνο συντελείται κοσμογονία, αλλά ο Άλεξ θεωρεί ότι πρέπει να αποσιωπήσει αυτές τις λεπτομέρειες. Η μητέρα του, φανατική υπέρμαχος του υπαρκτού σοσιαλισμού, μάλλον δεν θα άντεχε το σοκ.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

Την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου παρουσίασε η Ντόρα Μπακογιάννη το βιβλίο της μητέρας της, Μαρίκας Μητσοτάκη, «Συνταγές με …Ιστορία» στο κατάμεστο αμφιθέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» του Δήμου Παπάγου Χολαργού.

Η πρόεδρος του ιδρύματος «Σύλβια Ιωάννου», κ. Άρτεμις Σκούταρη, προλόγισε το βιβλίο ξεκινώντας με την φράση:

“Εγώ είμαι τυχερή που δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να περπατάει”

Μια εισαγωγή με ιδιαίτερη βαρύτητα για τους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες, που έμαθαν να ζουν με αυτές και αξιοποίησαν, παρ’ όλα αυτά, τα ταλέντα τους.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Μαρίκα Μητσοτάκη, η οποία, ενώ τα κινητικά προβλήματα την βρήκαν αργότερα, δεν το έβαλε κάτω, αγνόησε τις προειδοποιήσεις των γιατρών, έκανε τέσσερα παιδιά κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και κράτησε τον ιστό της οικογένειας ζωντανό παρά τις δύσκολες καταστάσεις και συγκυρίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Η προηγούμενη ημέρα της εκδήλωσης, η 3η Δεκεμβρίου, ήταν η “Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία“. Τόσο η Άρτεμις Σκούταρη, όσο και η Μαρίκα Μητσοτάκη αντιμετώπισαν μια ζωή με δυσκολίες, που όμως δεν τις έκαμψαν.

Η  Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε με αγάπη και σεβασμό στη μητέρα της αλλά και στη δύσκολη καθημερινότητα των αναπήρων ανθρώπων.

Η Μαρίκα Μητσοτάκη χρησιμοποιούσε κάθε Κυριακή στις 2.00 μ.μ. το οικογενειακό τραπέζι για να φέρει κοντά την πολυάσχολη οικογένειά της και συζητηθούν όλα όσα απασχολούσαν και τους μικρούς και τους μεγάλους.

Οι συνταγές της ήταν οικογενειακή κληρονομιά ωστόσο ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα με την επίσκεψη του πατέρα Μπους στο σπίτι στα Χανιά, όπου και αυτός και η σύζυγός του δοκίμασαν τα περίφημα ντολμαδάκια της Μαρίκας και το κρητικό λάδι. (περισσότερα…)