Υποτίθεται πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε σχετικά ήπια στάση στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Θεωρείται, εξάλλου, οπαδός της «ρεαλπολιτίκ» και ισορροπιστής, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Χριστόδουλο, ο οποίος το 2001 είχε επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση με την πολιτεία για το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Ο Αλέξανδρος Κουδουνάς, που ανέλαβε πριν από λίγες ημέρες τη διεύθυνση της IWG για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι απόφοιτος. Πρόσφατα (21.2.2024) έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή” για την αύξηση της ζήτησης ευέλικτων χώρων εργασίας στην ελληνική αγορά.

«Το 2023 η ζήτηση που μας εκδηλώθηκε από πιθανούς πελάτες ήταν τριπλάσια σε σχέση με τους χώρους που μπορούσαμε να διαθέσουμε. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια ανάπτυξης του δικτύου μας, ώστε να είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε στη ζήτηση αυτή και παράλληλα να καλύψουμε μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της χώρας, τόσο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης όσο και σε πόλεις της περιφέρειας»

https://www.kathimerini.gr/economy/562894303/enoikio-e-tin-ora-sto-airbnb-ton-grafeion/

Ο Σύλλογος Philadelphia διοργανώνει παρουσίαση του βιβλίου:

“Wir waren Menschen zweiter Klasse” στις 5 Μαρτίου στις 19.30

1040 Griechen, Geschäftsleute, Arbeiter, Taxifahrer, Studenten, zwischen 14 und 60 Jahre alt, meist aus den „roten“ Stadtvierteln Athens, Dourguti und Vyronas, wurden am 7. und 9. August 1944 bei blutigen Razzien von der SS und griechischen kollaborationistischen Sicherheitsbataillonen aufgegriffen und in das im Herbst 1943 eingerichtete KZ Chaidari bei Athen verschleppt.

(περισσότερα…)

(περισσότερα…)

DER UNSICHTBARE ZOO, der neue Film von Romuald Karmakar, ehemaliger Schueler der DAS (geb.15.2.1965) hat heute Premiere auf der Berlinale.

Naeheres zum Film gibt es auf Romualds Site: https://www.romuald-karmakar.de/film/der-unsichtbare-zoo

DER UNSICHTBARE ZOO ist der zwölfte Film, den Romuald auf der Berlinale präsentieren darf, nach “Warheads” (1993) und “Das Himmler-Projekt” (2000) ist es die dritte dreitsündige Filmpremiere im Forum.

https://www.romuald-karmakar.de/film/der-unsichtbare-zoo

Κωνσταντίνος Βολανάκης		ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ		Πρώιμη Τυπογραφία		Βία στο σχολείο. Μας αφορά
Μεταδιδακτορικες Υποτροφίες

Αρχική

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και αποφοίτησε από την Σχολή το 1975. Σπούδασε στην Σχολή  Δοξιάδη και είναι Καθηγήτρια  Γερμανικών και Εικαστικός
Συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις με έργα σε σμάλτο  και Ακουαρέλλες
Μαθήματα "ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕ ΓΥΑΛΙ"  σε παιδάκια νηπιαγωγίου με θέματα  Klimt,
Hundertwasser, Φασιανός , Rene Magritte, Mone, Botero…. κλπ.
Ζωγραφική σε έπιπλα, ξύλινα  αντικείμενα κλπ.
Συμμετοχή σε  εικαστική εκθεση με θέμα “Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ”
– Σεπτεμβριανά 1955 – Η Επόμενη Μέρα  που πραγματοποιήθηκε στο Ιδρυμα  Ευγενίδου  Σεπτ.2023

Έργα τελευταίων χρόνων ΑΚΟΥΑΡΕΛΛΕΣ με κύριο χαρακτηριστικό το Χρώμα, Ονειροπόληση και Φαντασία.., που εμπνέουν ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ….

~ai-c11f46f5-867f-430c-bdfd-92408dbacd93_

H ελληνόφωνη θεατρική ομάδα της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σας προσκαλεί στην τρομακτική κωμωδία «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον. Από 5 έως 7 Απριλίου στις 20:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών!

Βρισκόμαστε στα 1890, στο Κουλιέντσικοφ, ένα χωριουδάκι της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι όμως του Κουλιέντσικοφ έχουν μια ιδιαιτερότητα: έχουν καταδικαστεί να είναι ηλίθιοι από τη μέρα που γεννιούνται, εξαιτίας μιας κατάρας που έπεσε πάνω τους πριν από διακόσια χρόνια! Ένας νέος δάσκαλος που έρχεται στο χωριό, ο Λέων Στεπάνοβιτς Τολτσίνσκυ, «εισβάλλει» σε έναν παράλογο και αλλόκοτο, γι’ αυτόν -και για μας-, κόσμο και προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με αυτόν. Ένας βοσκός, ένας δικαστής, ένας ταχυδρόμος, ένας χασάπης, μία εμπόρισσα, ένας γιατρός με την γυναίκα και την κόρη του κι ένας μοχθηρός κόμης, συνιστούν τον κόσμο των «Ηλιθίων». Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ξεδιπλώνουν μια απίστευτη ιστορία σε ένα χωροχρόνο που όλα είναι δυνατό να συμβούν. Kαι συμβαίνουν…

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λήνα Ψυχογιού

Παίζουν: Γιώργος Χρυσανθίδης, Θοδωρής Δημητράς, Άννα Παπαοικονόμου, Λυδία Γκιζελή, Όλγα Κοκκίνη, Αλεξάνδρα Κακούρη, Ιωάννα Παπαοικονόμου, Ανδριάνα Νταγιαντά, Πέτρος Αξαρλής, Πέννυ Γεωργιάδη, Φαίη Κολοβού, Άγγελος Ρήγος

Σε ρόλο έκπληξη, ο Βασίλης Τόλιας

Σκηνική επιμέλεια: Δημήτρηs Χαλάτσης – Όμιλος Εργασίας Σκηνικών

Επιμέλεια βίντεο: Johannes Müller (περισσότερα…)

Η Μιράντα Ζάννου, όπως και η δίδυμη αδελφή της Αλίκη, γεννήθηκαν στις 19 Ιουνίου 1928 με την Μιράντα να προηγείται κατά τρία λεπτά. Και τα δύο κορίτσια πρωτοεμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’  Γυμνασίου και συνεχίζουν έως την αποφοίτησή τους το 1943. Όπως αναφέρει η Μιράντα Ζάννου στο βιβλίο της “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, “… μας άλλαξαν σχολείο το 1943 έχοντας ήδη φοιτήσει πέντε χρόνια στην Γερμανική και μας έμεναν άλλα τρία για να το τελειώσουμε, …έτσι συνεχίσαμε την 6η, 7η και 8η τάξη του 8ταξίου στο Αρσάκειο του Ψυχικού…”. Προφανώς αυτό, που καταγράφεται στα Μαθητολόγια ως Α’ Γυμνασίου είναι η 1η του 8ταξίου, δηλαδή η 5η Δημοτικού. Άρα τα δύο κορίτσια αν συνέχιζαν θα αποφοιτούσαν το 1946.
Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική, που ήταν η καλύτερη Εμπορική Σχολή της Ελβετίας, παρακολουθώντας  μαθήματα Γραμματέως και Ξένων Γλωσσών και επέστρεψε στην Αθήνα στα τέλη του 1948. Εργάστηκε στην Ιονική Τράπεζα και για λίγους μήνες στην “ΧΡΩΠΕΙ” και στην συνέχεια σε μία αμερικάνικη οργάνωση βοηθείας σε άπορα παιδιά. Το 1952 παντρεύτηκε τον διπλωματικό Αλκιβιάδη Παπαδόπουλο και μαζί του ταξίδεψε σε πολλές ηπείρους ξεκινώντας από την Πρεσβεία της Αντίς Αμπέμπα και συνεχίζοντας στην Βυρηττό (με προϊστάμενο τον Γιώργο Σεφέρη) και μετά στο Σικάγο, την Μόσχα και στις Βρυξέλλες τον Οκτώβριο του 1967 και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1971. (περισσότερα…)

Ο Γιώργος Δεπάστας γεννήθηκε στις 23/04/1945 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1963. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το 1974 έως το 1990 εργάστηκε ως ειδικευόμενος ιατρός στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής. Το 1991 εγκατέλειψε την Ιατρική και επέστρεψε στην Αθήνα. Έκτοτε ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνική και θεατρική μετάφραση αγγλικών και γερμανικών κειμένων. Δίδαξε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας μέχρι το 2011, όταν αυτό έπαψε να λειτουργεί. Από το 2000 έως το 2006 εργάστηκε ως δραματουργός και καλλιτεχνικός συνεργάτης στο πρωτοποριακό «Θέατρο του Νότου», και κατόπιν στο Εθνικό Θέατρο.

Έχει μεταφράσει έργα των Goethe, Schiller, Kleist, Lessing, Schnitzler, Horvath, Mann, Musil, Rilke, Stifter, Kaiser, Sternheim, Shakespeare, Yeats, Durrel και πολλών σύγχρονων Γερμανών και Βρετανών θεατρικών συγγραφέων. Το 2004 τιμήθηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του θεατρικού έργου «Ο θάνατος του Δαντόν» του Georg Büchner (Εκδόσεις Νεφέλη 2003). To 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας για την μετάφραση του έργου «Απληστία» της Elfriede Jelinek και το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» για τη μετάφραση του έργου «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» του Marius von Mayenburg.

Η  Έρση Αργυριάδου-Lange, αδελφή της Ρέας Αργυριάδου-Μυλωνά, απόφοιτος του Πολέμου, εμφανίζεται στα μαθητολόγια από το 1938, στην Α’ Γυμνασίου έως το 1944 στην ΣΤ’. Ήταν συγγραφέας με πλήθος βιβλίων στο ενεργητικό της.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Αυγούστου 1926, από μητέρα Ζακυνθινή και πατέρα Μυτιληνιό. Σπούδασε ζωγραφική και ιστορία τέχνης στο Mainz και τη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1972 με την ποιητική συλλογή “Σπάλαθρα” ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση. Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικές συλλογές, 3 μυθιστορήματα, 7 συλλογές διηγημάτων και 5 πέντε βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με το Α’ βραβείο Λουντέμη, το Α’ κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, με βραβείο συνεισφοράς στα ζακυνθινά γράμματα καθώς επίσης με το Β’ βραβείο ποίησης στο Μιλάνο της Ιταλίας. Tο έργο της έχει μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες. Το 2014 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κοράλλι το βιβλίο “Η παράξενη σοφία” και το 2016, το τελευταίο της, με τίτλο “Το γαλάζιο της γης” από τις εκδόσεις Περίπλους. Απεβίωσε στις 6 Ιουνίου 2018. Ο γιός της, Άγης Lange, αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα το 1982. Ο αδελφός της, Δώρος Αργυριάδης, ήταν στη σχολή μέχρι το κλείσιμό της στον Πόλεμο, σπούδασε ναυπηγός και έζησε στην Αμερική, ενώ ό άλλος αδελφός, ο Άλκης Αργυριάδης, που γεννήθηκε το 1930 και που λόγω του πολέμου δεν μπόρεσε καν να πάει στην Σχολή, ήταν καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Αντιπρύτανης (1983-1986) και Πρύτανης του ΕΚΠΑ, που όμως απεβίωσε πριν την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρύτανης, ενώ προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στο αμφιθέατρο στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου.
Δείτε στη Βιβλιονέτ τους τίτλους των βιβλίων της…

Η Αλίκη Ζάννου, όπως και η δίδυμη αδελφή της Μιράντα, γεννήθηκαν στις 19 Ιουνίου 1928 με την Μιράντα να προηγείται κατά τρία λεπτά. Και τα δύο κορίτσια πρωτοεμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην Α’  Γυμνασίου και συνεχίζουν me tn  έως την αποφοίτησή τους το 1943. Όπως αναφέρει η Μιράντα Ζάννου στο βιβλίο της “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, “… μας άλλαξαν σχολείο το 1943 έχοντας ήδη φοιτήσει πέντε χρόνια στην Γερμανική και μας έμεναν άλλα τρία για να το τελειώσουμε, …έτσι συνεχίσαμε την 6η, 7η και 8η τάξη του 8ταξίου στο Αρσάκειο του Ψυχικού…”. Προφανώς αυτό, που καταγράφεται στα Μαθητολόγια ως Α’ Γυμνασίου είναι η 1η του 8ταξίου, δηλαδή η 5η Δημοτικού. Άρα τα δύο κορίτσια αν συνέχιζαν θα αποφοιτούσαν το 1946.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες στο βιβλίο της Μιράντας, “η Αλίκη δεν αισθανόταν αποστροφή όταν έβλεπε τραυματισμένους μαθητές και ούτε το αίμα της προκαλούσε απέχθεια και έτρεχε να τους βοηθήσει”.
Το 1947 κληρώθηκε να να λάβει μέρος σε μία διεθνή κατασκήνωση στην Pennsylvania των ΗΠΑ και από εκεί “βρέθηκε” φοιτήτρια στο περίφημο “Vassar College”, από όπου πήρε πτυχίο στην Βιολογία-Ζωολογία, και το καλοκαίρι του 1950 η Διεύθυνση του Vassar της εξασφάλισε υποτροφία στην Ιατρική Σχολή του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυττού, όμως λόγω του Πολέμου της Κορέας το πανεπιστήμιο αναγκάστηκε να κλείσει προσωρινά. (περισσότερα…)

Η Πηνελόπη Δημητράτου γεννήθηκε στις 14.4.1923 στην Αθήνα και φοίτησε για λίγο στην Γερμανική Σχολή και στην συνέχεια στο Μαράσλειο, ενώ αν είχε συνεχίσει θα αποφοιτούσε το 1941.
Ο πατέρας της, Παναγής Δημητράτος, ήταν δημοδιδάσκαλος και εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα “Ριζοσπάστης” και εκτελέστηκε τον Απρίλιο του 1944 στην Καισαριανή επί υπουργίας του εξαδέλφου του Αριστείδη Δημητράτου, υπουργού Εργασίας στην Κυβέρνηση Μεταξά έως το 1940.
Παντρεύτηκε τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερό της, επίσης μαθητή της Γερμανικής, Άγγελο Διαμαντόπουλο, γιό του Μόσχου Διαμαντόπουλου και ως αριστεροί διέφυγαν μαζί στο βουνό και αργότερα πήγαν στην Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε η κόρη τους Ελένη (Λίνα) Διαμαντοπούλου (Φανουράκη).
Ο σύζυγός της, Άγγελος, συνελήφθη το 1949 μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον Λεωνίδα Κύρκο και όλοι καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, με απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών, που όμως δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης και η θανατική ποινή μετατράπηκε σε ποινή δεκαετούς καθείρξεως και  αποφυλακίστηκε το 1953.
Η ίδια σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική, την γνωστή ως ΑΣΟΕΕ και όταν ο σύζυγός της άνοιξε, μετά την αποφυλάκισή του, τεχνικό γραφείο, εργάστηκε μαζί του.

Απεβίωσε στις 9.7.2016 σε ηλικία 93 ετών.

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/213357_o-daskalos-panagis-dimitratos-kai-spiti-tis-epon

https://www.ex-dsathen.gr/ekdoseis/oikogeneies-apofoiton/5999-i_iokogeneia_diamantopoulou

Ο Παναγής Ζαφειρίου γεννήθηκε το 1923 και ο πατέρας του ήταν χρηματιστής. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και την επόμενη χρονιά στην Β’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1942.
Ασχολήθηκε με το εμπόριο και τις αντιπροσωπείες στερεοφωνικών συσκευών. Άνοιξε στην οδό Βαλαωρίτου το κατάστημα “electronica” και αντιπροσώπευε την εταιρεία Alpine με στερεοφωνικά αυτοκινήτων. Νυμφεύθηκε την Θεώνη Βελή.

Η Ίρις Λογοθετοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και απεβίωσε το 1971. Στα Μαθητολόγια πρωτοεμφανίζεται το έτος 1929-30 στην Α’ Δημοτικού και την επόμενη χρονιά 1930-31. Πιθανόν να φοίτησε πολύ περισσότερο αλλά λόγω των εξαφανισμένων μαθητολογίων υποθέτουμε ότι παρέμεινε έως την αποφοίτησή της.
Σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο, τη Βιέννη και τέλος στην Αθήνα με τον Σπυρίδωνα Βικάτο. Το έργο της περιλαμβάνει προσωπογραφίες, ανθογραφίες και διακοσμητικές συνθέσεις και διακρίνεται για την ευαισθησία στον τρόπο απόδοσης των θεμάτων. Ακόμα, έχει την ευχέρεια να κινείται με επιτυχία στο πεδίο της αφαίρεσης, όπως αποδεικνύουν οι μνημειακές συνθέσεις της. Παρουσίασε έργα της σε ατομικές (Αθήνα, 1952) και ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1952, 1960). Πέθανε στην Αθήνα το 1971.
Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου, Πρωθυπουργού επί Κατοχής, Έλληνα εθνικιστή, γιατρού γυναικολόγου και θεμελιωτή του κλάδου της γυναικολογίας στην Ελλάδα.
(εδώ απεικονίζεται σε μία ελαιογραφία που υπογράφει ο ζωγράφος Τώνης Αθανασιάδης και κοσμεί την έδρα των “Ελλήνων Κενταύρων” και τιτλοφορείται “ΕΛΛΑΣ”)

Ο Λογοθετόπουλος ήταν  μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Λεοποντίνα Καρολίνα, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Διετέλεσε υπουργός και για διάστημα λίγο μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών κατοχικός πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στο διάστημα της παραμονής του στη Γερμανία παντρεύτηκε την κόρη της σπιτονοικοκυράς του  κι είχαν αποκτήσει δυο κόρες, την Μαρίνα Αικατερίνη, σύζυγο του Ξενοφώντα Κοντιάδη , ιατρού χειρούργου, καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Παρισίων και Αθηνών που έπεσε ηρωικά στη διάρκεια βομβαρδισμού από την Ιταλική αεροπορία την ώρα που χειρουργούσε στο 2ο Στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων και την Ίριδα γλύπτρια και ζωγράφο, που υπήρξε μαθήτρια του εθνοσοσιαλιστή Άρνο Μπρέκερ ίσως τον σπουδαιότερο γλύπτη του 20ου αιώνα, που χαρακτηρίστηκε ως ο ” Μιχαήλ Άγγελος του Αδόλφου Χίτλερ”.
(περισσότερα…)

Έκθεση για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος

στο φουαγιέ της Γερμανικής Σχολής Αθηνών από τις 05.02. μέχρι τις 08.03.2024

Στις 3 Ιανουαρίου 1996, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Γερμανίας Ρόμαν Χέρτσογκ καθόρισε την 27η Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ναζισμού. Τον Νοέμβρη του 2005, εννιά χρόνια αργότερα, αποφασίστηκε στο Γενικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών (Resolution 60/7) ότι η ίδια ημερομηνία θα αποτελέσει και Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος (International Holocaust Remembrance Day).

Με την αφορμή αυτή πραγματοποιείται τη φετινή σχολική χρονιά στον χώρο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών η Έκθεση «Ο Ψίθυρος των Παπουτσιών», για να τιμήσουμε τα 6 εκατομμύρια θύματα αλλά και τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος.|

Σκοπός της Έκθεσης αυτής είναι να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τη μαθητική κοινότητα αλλά και να εμπλουτίσει τις γνώσεις της για το Ολοκαύτωμα. Η θεματική αυτή προσεγγίζεται με πληροφορίες, οι οποίες βρίσκονται σε είκοσι συνολικά σημεία, συνοδευόμενες και από ιστορικές φωτογραφίες και μαρτυρίες επιζώντων. Η Έκθεση καταγράφει τις διάφορες φάσεις καταδίωξης Εβραίων πολιτών από τη ναζιστική κυβέρνηση και τεκμηριώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό που βίωσαν, την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, καθώς και τη συστηματική εξόντωση εβραϊκών κοινοτήτων σε όλη την Ευρώπη, λόγω των μαζικών δολοφονιών στα κέντρα εξόντωσης. Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου, η Τρεμπλίνκα κ.α. συμβολίζουν τη γενοκτονία των Εβραίων πανευρωπαϊκώς.

Σημαντικό σύμβολο αποτελούν, επίσης, τα παπούτσια και οι βαλίτσες που «κουβαλούν» τις μνήμες και τα βιώματα επιζώντων της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και τις «μεταφέρουν» στο παρόν, αλλά και στο μέλλον. Οι μαρτυρίες αυτές βρίσκονται στο ψηφιακό αρχείο του ερευνητικού προγράμματος «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα» («Erinnerungen an die Okkupation in Griechenland»), το οποίο δημιουργήθηκε από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) και εξηγούν την καταδίωξη, την εκδίωξη, την φυγή, την καταναγκαστική εργασία, τις απελάσεις και τη φρικτή καθημερινότητα και τα εγκλήματα των Ναζί στα κέντρα εξόντωσης, αλλά και το θάρρος κάποιων συμπολιτών που έσωσαν ζωές με γενναιότητα και ανιδιοτέλεια.

Μια ιδιαίτερη θεματική είναι η «Καταπάτηση των Δικαιωμάτων» με αμέτρητες αντι-εβραϊκές διατάξεις και νόμους, καθώς και οι επιπτώσεις τους στις ζωές των Εβραίων της Γερμανίας και της -υπό γερμανική κατοχή- Ευρώπης. Μαθητές και μαθήτριες λαμβάνουν κατά αυτόν τον τρόπο ερεθίσματα και παρακινούνται σε συζητήσεις σχετικές με την βασική σημασία και τις συνέπειες των νόμων στην κοινωνία, αποκτώντας μια καινούρια συνείδηση για το πώς οι νόμοι των απολυταρχικών κυβερνήσεων οδηγούν σε διακρίσεις και επιβάλλουν τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων, αλλά και για το ποια είναι η ευθύνη της πολιτείας σε αυτό. «Πώς είναι η κατάσταση σήμερα;» – η ερώτηση αυτή προσεγγίζει την επικαιρότητα και τους κινδύνους του παγκοσμίως αυξανόμενου αντισημιτισμού, ωθώντας τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναρωτηθούν για το πώς μπορούμε να αναλάβουμε δράση συλλογικά, ώστε να προστατέψουμε τις δημοκρατίες μας. Μια επιπλέον σημασία αποκτά η μνεία των 1,5 εκατομμυρίων δολοφονημένων παιδιών, θυμάτων του Ολοκαυτώματος, για τα οποία δίνει πληροφορίες το δέντρο με τις πεταλούδες.

Το «Πρότζεκτ Πεταλούδα» δημιουργήθηκε από το Μουσείο του Ολοκαυτώματος στο Χιούστον (Holocaust Museum Huston) και απευθύνεται στους νέους σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται, λοιπόν, για μια διαδραστική Έκθεση, η οποία προσφέρει την ευκαιρία γιααυτόνομη εξερεύνηση με πολλά μέσα και με τη βοήθεια συνοδευτικού διδακτικού υλικού,καθώς και τη δυνατότητα της πρακτικής ανάλυσης των διαφόρων υλικών και αντικειμένων. Επιπλέον, η Έκθεση συμπληρώνεται από μια βιντεοσκοπημένη παρουσίαση στην οποία διηγείται τη βιογραφία της η Ροζίνα Ασέρ-Πάρδο, μια επιζήσασα του Ολοκαυτώματος που συνεργάστηκε με το αρχείο του προγράμματος «Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα».

Η Έκθεση δημιουργήθηκε από τη συνεργασία της ομάδας «Η ΓΣΑ θυμάται» με τον Όμιλο Εργασίας του σκηνικού σχεδιασμού. Καλλιτεχνικά, την επιμελήθηκαν οι μαθητές και οιμαθήτριες της ομάδας σκηνικού σχεδιασμού υπό την καθοδήγηση του κου Χαλάτση. Η ομάδα «Η ΓΣΑ θυμάται» σχεδίασε το περιεχόμενο της Έκθεσης και επέλεξε το φωτογραφικό υλικό και τα κείμενα που παρουσιάζονται.

«Η μνήμη πρέπει να διαφυλάσσεται. Ο ρόλος της είναι να υπενθυμίζει και στις επόμενες γενιές πως πρέπει να επαγρυπνούν.

Επομένως, είναι σημαντικό να διαμορφώσουμε σήμερα μια μορφή μνήμης που θα τροφοδοτεί το μέλλον.» Ρόμαν Χέρτσογκ

Η Έκθεση κατά συνέπεια αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη μιαςζωντανής κουλτούρας ανάμνησης από και για μαθητές και μαθήτριες. Σκοπός της είναι η ευαισθητοποίηση μαθητών και μαθητριών για ιστορικές αλλά και επίκαιρες μορφές τουκοινωνικού και κρατικού αντισημιτισμού, της φυλετικής διάκρισης και του αποκλεισμού στην καθημερινότητά μας, ώστε να δημιουργήσουν μια διαρκή συνείδηση για τη δημοκρατία, την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη με τις αδικημένες και υποβαθμισμένες κοινωνικές ομάδες.

Απεβίωσε την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024, μετά από μακρά ασθένεια, η απόφοιτός μας του 1975c Τάνια (Αναστασία) Δασκαρόλη, Καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Γαλλική Φιλολογία και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου, Χαϊδελβέργης και Αθηνών. Eργάσθηκε ως υπάλληλος μεταφράστρια στην Ecole Française d’ Athènes-Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή Aθηνών και στο Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο στο Λουξεμβούργο, ως επιστημονική βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Xαϊδελβέργης-Germanistisches Seminar, όπου εκπόνησε και υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή. Δίδαξε γερμανική γλώσσα στα τμήματα αλλοδαπών φοιτητών του Πανεπιστημίου Xαϊδελβέργης, στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Aθηνών και γερμανική οικονομική ορολογία στο Oικονομικό Πανεπιστήμιο Aθηνών. Την περίοδο 1993-2003 υπηρέτησε ως εμπειρογνώμων στη Γενική Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Από το 2003 δίδαξε Μετάφραση και Συγκριτική Γραμματολογία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, όπου και είχε εκλεγεί Επίκουρη Καθηγήτρια.

Η κηδεία της έγινε την Παρασκευή 9.2 στον Άγιο Νικόλαο της Γλυφάδας.

Ο Σύλλογος Αποφοίτων εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στα δύο αγαπημένα της αδέλφια, Θοδωρή και Θάνο Δασκαρόλη, καθώς και στην τάξη της, που τη θυμάται με πολλή αγάπη.

Την Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2024 συνεδρίασε το νέο 9μελές ΔΣ και συγκροτήθηκε σε σώμα ως ακολούθως:

Πρόεδρος : Κώστας Γαλάνης  (΄74)  

Αντιπρόεδρος : Άγγελος Κωβαίος  (’88)

Γενική Γραμματέας : Σοφία Χριστοφορίδου (’80)

Ταμίας : Αλέξης Δημητράς (’89) 

Υπεύθυνη Πολιτιστικών : Λίζα Γεωμπρέ (΄73)  

Υπεύθυνη Δικτύωσης : Τένια Παπαδάκη (΄67)  

Υπεύθυνος Εκδηλώσεων : Βασίλης Χαρισόπουλος  (’73)

Υπεύθυνος Wandertage : Τάσος Καβαδέλλας (’71) 

Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων :
Ξανθίππη Τοκμακίδου  (’91 ΓΣ Θεσσαλονίκης)  

Η θητεία του νέου ΔΣ είναι διετής.

Την Παρασκευή 9.02.2024 έληξε η προθεσμία υποβολής των υποψηφιοτήτων για το ΔΣ της Περιόδου 2024-2025.

Επομένως οι υποψήφιοι για τις Εκλογές της 14.2.2024 είναι κατά αλφαβητική σειρά:

Γαλάνης Κώστας (΄74)

Γεωμπρέ Ελισάβετ (Λίζα) (΄73)

Δημητράς Αλέξανδρος (Αλέξης) (’89)

Καβαδέλλας Αναστάσιος (Τάσος) (’71)

Κωβαίος Άγγελος (΄88)

Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Τένια) (΄67)

Τοκμακίδου Ξανθίππη (απόφοιτος ΓΣ Θεσσαλονίκης)

Χαρισόπουλος Βασίλης (’73)

Χριστοφορίδου-Φωτιάδου Σοφία (’80)