Ο Σπύρος Μαντζαβίνος γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1995 και αποφοίτησε από την Σχολή το 2013.

Σπούδασε για ένα χρόνο Ιστορία και Αρχαία Ελληνικά στο Tübingen της Γερμανίας.

Είναι απόφοιτος του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου.

Το 2017 συμμετέχει σε ένα συλλογικό έργο με τίτλο “Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη και το 2018, από τις ίδεις εκδόσεις κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων: “Μνηστηροφοβία και άλλες ιστορίες”.

Την ίδια χρονιά γυρίζει την ταινια μικρου μήκους ”ΑΝΑΛΟΥΛΟΥΔΑ”, η οποία επελέγη να προβληθεί στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας ταινιών μικρού μήκος “Moscow shorts”.

Το 2024 βραβεύεται μαζί με τον Κώστα Αντάραχα από το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για το ντοκιμαντέρ “Πανελλήνιον”, το καφενείο της οδού Μαυρομιχάλη, “ένα καταφύγιο για ανθρώπους που ασφυκτιούν στην καθημερινότητά τους, που απεχθάνονται τις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας και αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν σε αυτές”.

https://www.kathimerini.gr/culture/books/1066946/500-lexeis-me-ton-spyro-mantzavino/

https://bookpress.gr/sinenteuxeis/proto-vima/9599-mantzabinos-spuros-kastaniotis-mnistirofonia-agorastos

https://flix.gr/en/news/tidf-26-awards.html

https://www.liberal.gr/politismos/yfainontas-panellinion-me-tin-tehni-tis-agapis

(περισσότερα…)

Nikos Perakis wurde 1944 in Alexandria geboren. Er ist ein Absolvent 1962. Er studierte an der Schule s Cal Künste in München und arbeitete als ETC Bühnenbildner, Kostümbildner und Produktion (Production Designer) in einer Vielzahl von europäischen und später griechischen Herstellern.

In 1971 war er Co-Autor und Co-Direktor des Projekts «Das Goldene Ding». Ein Jahr später leitete er die Arbeit von «Die Wohngenossin». Das dritte Werk, «Bomber und Paganini» stammt aus 1976.

In Griechenland wurde häufig von beiden Werke, die “Harp Colla» (1982) und “Loafing und Camouflage” (1984), die die komische Seite einer schwierigen Zeit diskutiert unter der Diktatur bekannt. Der Film gewann vier Auszeichnungen bei dem Thessaloniki Film Festival (Bester Film, Bestes Drehbuch, Bester Darsteller und eine Montage) und war ein großer kommerzieller Erfolg. Es folgten viele andere Werke, wie zB “Family Protector” (1997), “Feminine Company” (1999), “Die Lisa und andere” (2003), “Loafing und Camouflage: Sirens in der Ägäis” (2005), “Loafing und Camouflage: Sirens in Festkörpern” ( 2011) und TV-Serien wie “fast nie” (2003), “Loafing und Camouflage” (2005). www.nikosperakis.gr