Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου καθιερώθηκε η υπέροχη φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Το έκανε πρώτος ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, και δημιούργησε σχολή δεκαετιών, που κρατάει μέχρι σήμερα. Πριν από λίγους μήνες «ανέλαβε την ευθύνη» για την τραγωδία στα Τέμπη ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος μάλιστα έκανε την έκπληξη και παραιτήθηκε από υπουργός Μεταφορών. Βέβαια, την περασμένη Κυριακή επέστρεψε δριμύτερος, επανεκλεγόμενος στις Σέρρες και μιλώντας για «χωρίς μέτρο προσωπικές επιθέσεις».

Είδε κι απόειδε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως αποστηθίσει το παπανδρεϊκό λεξικό και διατηρεί καλές σχέσεις με το καραμανλικό σκέλος της Ν.Δ., και βγήκε από το Προεδρικό Μέγαρο διακηρύσσοντας ότι αναλαμβάνει και αυτός με τη σειρά του την πολιτική ευθύνη της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ: «Αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Αλλά στο δικό μου ηθικό λεξιλόγιο, αναλαμβάνω την ευθύνη σημαίνει στέκομαι και δίνω τη μάχη». Μάλιστα.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Ο Δημήτρης Κεραμίδας και ο Δημήτρης Πέππας, απόφοιτοι του 2017,ίδρυσαν το 2021 μία εταιρεία, την TapeTalesμε αντικείμενο τα ακουστικά βιβλία, δηλαδή την ανάγνωση βιβλίων από “επώνυμους” αφηγητές. Η επιτυχία τους άνοιξε πόρτες και οι προτάσεις ήρθαν.

Αποτέλεσμα, η TapeTales εξαγοράστηκε από την Bookvoice και με αυτό τον τρόπο οι δυο απόφοιτοι της ΓΣΑ ενώνουν τις δυνάμεις τους με τα πεπειραμένα στελέχη της Bookvoice με στόχο να μεγαλώσει η κοινότητα των ατόμων που συνδέονται με τα ακουστικά βιβλία.

Από τις 25 Μαΐου δέκα γνωστοί καλλιτέχνες με ετερόκλητο δημιουργικό «λεξιλόγιο», οι Κυριακή Γονή, Μάρω Μιχαλακάκου, Ζάφος Ξαγοράρης, Ηλίας Παπαηλιάκης, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Irene Ragusini, Στέφανος Ρόκος, Κατερίνα Στεφανιδάκη, Παντελής Χανδρής και ο ιθύνων νους πίσω από αυτή την πρωτοβουλία Ευριπίδης Παπαδοπετράκης, παρουσιάζουν στο «ανήσυχο» KȮREN τα αποτελέσματα αυτής της πρόσκλησης σε μαθητεία μέσα από την έκθεση με τίτλο “Burr” (που επιμελούνται ο Ευριπίδης Παπαδοπετράκης και η Βίκυ Τσίρου).

Περισσότερα στο αφιέρωματου Athens Voice…

Αργήσαμε, αργήσαμε και γλύστρισε μέσα από τα χέρια μας η ευκαιρία να καταγράψουμε όλα αυτά που συνέβαιναν στην “αυλή των θαυμάτων” όχι εκείνης της εποχής αλλά των χρόνων, που θα ακολουθούσαν. Γνωρίζαμε ότι ο Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, η Νάτα Μελά, ο Απόστολος Πίτσος, η Νίκη Γουλανδρή, ο Ρένος Ρώτας, ο Αλέκος Κυριακός, η Σωσώ Χουτοπούλου, ο Κώστας Αξελός, η Έλλη Αλεξίου, η Ελένη Παπαδάκη, η Δέσπω Διαμαντίδου, ο Μιλτιάδης Καρύδης, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, η Έβη Τουλούπα, ο Γιοχάννες Παπαλέκας, η Μαρίεττα Ράδοβιτς, η Αλίκη Περρωτή, ο Αλέξανδρος Μακρής, ο Αργύρης Φορτούνας, ο Βασίλης Μαυρίδης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Πλάτων Παντελούρης, η Έρση Λάγκε, η Βεατρίκη Δημητριάδου άφησαν τα ίχνη τους στο χώμα της αυλής της Αραχώβης.

Ήταν οι μόνοι; Όχι βέβαια, ήσαν πολλοί άλλοι και άλλες και κάθε μέρα που ψάχνουμε όλο και ξετρυπώνουμε κάποια ονόματα. Πόσο σπουδαίο ήταν το σχολείο μας εκείνη την εποχή; Ήταν πολύ σπουδαίο, μάζευε την αφρόκρεμα της κοινωνίας. Όλοι θέλανε τα παιδιά τους να πάνε στη Γερμανική. Οι “επώνυμες” οικογένειες δεν το διαπραγματεύονταν και εμείς μόνο σήμερα φαίνεται ότι αγνοούμε παντελώς όλη εκείνη την αίγλη που περιέβαλε την Αραχώβης με τα δύο κτίσματα του Wilhelm Dörpfeld και την προσθήκη του Gustav Eglau με το Treppenhaus (κλιμακοστάσιο) που φιγουράρει στην αφίσα των “Αποφοίτων του Πολέμου”.

Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Σχολή έκλεισε δύο φορές: μία στον Α’ και μία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και γιά πολλά παιδιά “χάθηκε” η συνέχεια. Πολλοί αλλάξανε σχολείο, πήγανε στου Μακρή ή αλλού, και κάποιοι απέφυγαν να πούνε ότι ήσαν στην Γερμανική Σχολή. Τέλος πάντων.

Περνώντας μιά μέρα από τα Βριλήσσια πήρε το μάτι μας μία επιγραφή, που έγραφε “Σχολή Ματέυ”.

Ποιός είναι ο / η Ματέυ; Ο καθηγητής Georg Alexander Mathéy ήταν ζωγράφος και γραφίστας, του οποίου η σύζυγος Πολυξένη ήταν μαθήτρια της Σχολής στο διάστημα 1908-1914, σχεδίασε το 1938 την καρφίτσα με το κεφάλι της Αθηνάς, που απετέλεσε το πρώτο σήμα της Γερμανικής Σχολής. Αυτά αναφέρει το site μας στην ενότητα “Σύλλογος / Έμβλημα”.

Και εδώ αρχίζουν τα πρώτα βήματα της έρευνας:

– ποιά είναι η Πολυξένη Ματέυ;

– ποιά είναι η οικογένεια της Πολυξένης;

Ε, λοιπόν ο πατέρας της Πολυξένης ήταν ο χημικός Όθων Ρουσόπουλος, ιδρυτής της «Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας», «πατριώτης βουλευτής και αντιβενιζελικός. Φίλος του Ίωνα Δραγούμη». Μητέρα της,­ η γεννημένη στη Λειψία από οικογένεια Καστοριανών γουναράδων ­Ελένη Ναούμ, «μια δραστήρια γυναίκα, φεμινίστρια, συνεργάτις της Καλλιρρόης Παρέν, διανοούμενη, που διάβαζε ακόμη και… Φρόιντ».

Η Πολυξένη σπούδασε με τον τότε φημισμένο καθηγητή πιάνου: Βόλντεμαρ Φρήμαν. Το 1922, είκοσι χρονών, τη συναντάμε στη Λειψία, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο και έγινε σολίστ. Το 1926 παντρεύτηκε στη Λειψία τον ελληνικής καταγωγής (Ματθαίου) Ρουμάνο ζωγράφο Georg – Alexander Mathey. Γνώρισε τον συνθέτη Carl Orff αργότερα, το 1934, ως καθηγητή , στο Μόναχο. Η ίδια λέει: « ‘Ενιωθα ότι το επάγγελμα του πιανίστα δε με ικανοποιούσε. Έτσι πήγα στο Μόναχο, στη θρυλική πια σχολή Günther , για να ασχοληθώ με έναν κλάδο που ανέκαθεν με τραβούσε: Μουσική και Κίνηση». Με αυτά τα εφόδια και την αγάπη της στο χορό, τη μουσική και τη διδασκαλία, ιδρύει το 1938 στην Αθήνα μια μοναδική στο είδος της σχολή.Η πινακίδα γράφει: «Σχολή Γυμναστικής, Ρυθμικής και Χορού, Πολυξένης Ματέϋ-Ρουσοπούλου».

Και δεν τελειώσαμε εδώ. Η αδελφή της Πολυξένης ήταν η Αγνή Ρουσοπούλου. Η Αγνή φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών, μία εκ των πέντε φοιτητριών του ακαδημαϊκού έτους 1918, από τις πρώτες δικηγόρους στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, αφού πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λειψία και στο Ρότσεστερ πάνω στο εργατικό δίκαιο, επέστρεψε στην Αθήνα όπου και ανέπτυξε πολύμορφη δράση στο γυναικείο κίνημα. Ήταν προϊσταμένη του νομικού τμήματος του Συμβουλίου Ελληνίδων και ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της «Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυναικών Δικηγόρων». Αρθρογραφούσε στα φεμινιστικά περιοδικά «Ελληνίς» και «Ο Αγώνας της Γυναίκας» για την κοινωνική πολιτική και την εργατική νομοθεσία, ασχολήθηκε με το μεταναστευτικό πρόβλημα, τα ποινικά δικαστήρια ανηλίκων, με ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας και τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και με ποικίλα άλλα θέματα (όπως με το ζήτημα της νομικής θέσης της γυναίκας στον Αστικό Κώδικα, την προίκα, τις παράνομες υιοθεσίες κλπ.)

Όλα αυτά βεβαίως υπάρχουν στα βιογραφικά των δύο κοριτσιών:

Στην ενότητα “Μουσική”: Πολυξένη Ματέϋ-Ρουσοπούλου…

Στην ενότητα “Οικονομία-Νομικά”: Αγνή Ρουσοπούλου…

Πολυπερπατημένη διαδρομή, τρίτη η τέταρτη φορά για μένα. Μόνο που προηγήθηκε η πυρκαγιά του 2021 αυτή την φορά..Το πρώτο κρύο φέτος. Τίποτα σπουδαίο για τέλος Νοέμβρη, 7 Κελσίου. Φυσάει όμως. Λιακάδα με εξαίρετη ορατότητα.Στο Τατόι, όπου αρχίζουμε, καμένα δέντρα. Από κάτω, χόρτο πράσινο και οι θάμνοι που δεν πεθαίνουν, σε πλήρη ανάπτυξη.Κουμαριές με κούμαρα, γλυστοκουμαριές με λείο κορμό, φυλίκια, πουρνάρια.Χωματόδρομος ως την αρχή του μονοπατιού. Η ταμπέλα καμένη, κάποια σημάδια. Η ανηφόρα μας αρπάει από τα μούτραπου λένε. Σε μεριές το μονοπάτι κλειστό από χόρτο και κλαδιά.Φτάνουμε σε βραχώδη κόψη με βαθειές ρωγμές και πολλαπλές τρύπες στον βράχο. Ούτε το πόδι, ούτε το μπαστούνι πατούν εύκολα. Ισορροπία τσίρκου. Μπαίνουμε σε δασωμένο κάτω από μικρές ορθοπλαγιές που μας αναγκάζουν να πάμε λίγο νότια.Χανόμαστε. Ο Γιάννης ξαναβρίσκει το μονοπάτι. Θυμάται ότι έχει χαθεί ξανά στο σημείο αυτό.

Συνεχίζουμε την ανάβαση μέσα στον, ευχάριστο, ήλιο. Τα πεύκα δίνουν την θέση τους σε έλατα. Η βλάστηση έντονη ως την κορυφή. Το θυμάμαι αρκετά πιο ξερό παλιά. Σταματάμε σε ηλιόλουστα βραχάκια όπου ο Άρης βρίσκει κάθισμα που του ταιριάζει τέλεια. Όλοι βρίσκουμε κάτι να μασουλήσουμε με τέλεια γεύση. Στο κολωνάκι, επάνω, η θέα κρυστάλλινη, ο αέρας ξυρίζει. Φωτογραφίες στα γρήγορα.

Χαιρόμαστε την λίμνη Μαραθώνα, τον Σχοινιά, την Κυνοσούρα, όλο τον νότιο Ευβοϊκό. Φαίνεται η Χαλκίδα, η Δίρφη, η Πεντέλη και ο, Υμηττός. ο Τίμος διακρίνει την Τζιά. Η θάλασσα λάμπει. Γρήγορα παίρνουμε τα γαλάζια σημάδια για βορειο-ανατολική κατάβαση.

Βραχώδες αρχικά, γρήγορα σε ωραίο δάσος. Έλατα, οξύκεδρα, αρυές, πεύκα, πουρνάρια.

Φτάσαμε στην λάκα Τσαούση και από ‘κει νότια ως τον ώμο Βουρλιώτες. Όλα καμένα εδώ. Πιάνουμε το μονοπάτι της τελικής κατάβασης, εύκολα, νοητά είμαστε κιόλας στα αμάξια που περιμένουν. Ένας πεσμένος καμένος κορμός, τον περνάμε.

Δύο πεσμένοι κορμοί, πιό δύσκολα, τους περνάμε. Αμέσως πολλαπλοί κορμοί, παράλληλα πεσμένοι, με κενά ανάμεσά τους.

Καβαλάμε, μουτζουρώνουμε χέρια, παντελόνια, ότι άλλο. Προσοχή μη στραμπουλήξουμε τίποτε.

Ο Χρήστος ισορροπεί πάνω σε κορμό, ο Άρης τηλεφωνεί ότι έφυγε πιό αριστερά και δεν βλέπει κανένα. Η Αριάννα και ο Τίμος μάλλον είναι μπροστά.. Πίσω μας, από άλλη παρέα που επιστρέφουν και αυτοί ακούω:

-<< Άλλη περιπέτεια δεν θέλω. Θέλω ταβέρνα..>>

Ευτυχώς, σχετικά ομαλά, φτάνουμε στον χωματόδρομο και βρίσκουμε τους άλλους χαμένους, να μας περιμένουν. Χαμόγελα.

Τα αμάξια είναι κοντά. Είμαστε μουτζουρωμένοι, αλλά μόνο αυτό. Θα επιστρέψουμε να φροντίσουμε το μονοπάτι.

Ελάτε μαζί μας!

οι πεζοπόροι της DSA

Παρουσίαση βιβλίου «Οι περιπέτειες του φιλέλληνα μουσικού Ντάνιελ Έλστερ»,

Μουσείο Φιλελληνισμού, Τετάρτη 31 Μαΐου 2023, στις 19:00

Ο Γερμανός φιλέλληνας Ντάνιελ Έλστερ ήρθε τον Ιανουάριο του 1822 στην Ελλάδα, όπου υπηρέτησε ως επίατρος στο Τάγμα των Φιλελλήνων, και αφού επέζησε της ολέθριας Μάχης του Πέτα, μετά από πολλές περιπέτειες, επέστρεψε στην πατρίδα του και έκανε καριέρα στη Γερμανία και στην Ελβετία ως διάσημος μουσικός.

Μαζί με τον φίλο του, τον ρομαντικό συγγραφέα Λούντβιχ Μπέχσταϊν, συνέγραψε εκτενή απομνημονεύματα, τα οποία εκδίδονται για πρώτη φορά στα ελληνικά με πλούσιο σχολιασμό, πλήθος απεικονίσεων καθώς και πρωτότυπο αρχειακό υλικό.

Η σύνθεση της Βουλής της 21ης Μαΐου θα είναι σε συντριπτικό ποσοστό η ίδια με αυτήν των επόμενων εκλογών, στις οποίες προεξοφλείται ότι οδηγούμαστε. Υπό αυτό το πρίσμα την ερχόμενη Κυριακή θα εκτυλιχθούν ορισμένα τοπικά, εσωκομματικά θρίλερ.

Τελειώνουν τα ψέματα σε λίγες ώρες. Τα δημοσκοπικά ποσοστά θα γίνουν πλέον εκλογικά, επίσημα και αδιαμφισβήτητα και κάθε θεωρητική πολιτική συζήτηση θα μετατραπεί σε πραγματική, βάσει στοιχείων και αριθμών. Οσο όμως θα είναι υπό εξέταση το ζήτημα της κυβερνησιμότητας και αναλόγως τού πώς θα εξελιχθεί η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, μία παράμετρος καθοριστική θα έχει προκύψει: η σύνθεση της νέας Βουλής.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Έτσι δεν έγινε ποτέ στρατευμένος καλλιτέχνης, έτσι διατήρησε πάντα την προσωπική ανεξαρτησία του, την ελευθερία της γνώμης, του λόγου και της τέχνης του.

Η επίθεση στον Διονύση Σαββόπουλο και η στοχοποίησή του, μετά τη δήλωσή του ότι ελπίζει σε αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας

Η Ακρίτα θα του επέστρεφε έναν δίσκο που της είχε χαρίσει αν δεν τον είχε χάσει. Ο Μπίστης τον κατηγόρησε ότι αναπέμπει ωδές στο κατεστημένο και ότι έχει πρόβλημα με τα νιάτα του. Ο Πολάκης τον αποκάλεσε λίγο, διεφθαρμένο, επαρχιώτη, εγωπαθή, χαλασμένο και θεραπαινίδα του Μητσοτακέικου. Τα ίδια και χειρότερα ανέβασαν στο διαδίκτυο κομματικοί εγκάθετοι και διάφοροι φανατισμένοι ακόλουθοι στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε το άρθρο του Πάνου Λουκάκου στην Athens Voice…

Η φετινή θερινή εορτή (Sommerfest – Festvortrag / εορταστική ομιλία) του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών (Φειδίου 1, τηλ. 210 3307401) θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 26 Μαΐου 2023 στις 8μμ.

Η καθηγήτρια Prof. Dr. Dirce Marzoli (DAI Μαδρίτης) θα παρουσιάσει την εορταστική ομιλία με θέμα:

«Ampurias (Spanien). Von der Vergangenheit in die Zukunft».

Θα ακολουθήσει δεξίωση στην βεράντα του Ινστιτούτου.

Για να παρακολουθήσετε την ομιλία διαδικτυακά εγγραφείτε…

Περισσότερα…

Ο Δημοσθένης Κούκουνας δεν ήταν απόφοιτος, δεν ήταν καν “γερμανοσπουδαγμένος”. Ήταν συγγραφέας, ιστορικός και εκδότης των εκδόσεων “Historia”, μέσω των οποίων εξέδωσε πολλά βιβλία, δικά του ή άλλων συγγραφέων, για την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, πολλά από αυτά δε μας χρησίμευσαν στην έρευνά μας για τα χρόνια της Γερμανικής στην οδό Αραχώβης.

Η Metapedia τον αναφέρει ως:

Έλληνα εθνικιστή, δημοσιογράφο, αρχισυντάκτη, διευθυντή, εκδότη και ιδιοκτήτη ημερήσιων και περιοδικών μέσων, εκδότη, τον σημαντικότερο ιστορικό-ερευνητή σε θέματα που άπτονται της Κατοχής και της νεότερης ελληνικής Ιστορίας, χαρισματικό ιστοριοδίφη, σημαντικό και καταξιωμένο συγγραφέα ιστορικών βιβλίων με εξειδίκευση την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα διαρκούντος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1950 στην Πάτρα όπου και απεβίωσε την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022, από επιπλοκές σακχάρου, μετά από σύντομη νοσηλεία.

Περισσότερα…

Με δεδομένον, ότι την προσεχή Κυριακή του Τυφλού λαμβάνουν χώρα εκλογές , ας μην ξεχνούμε οτι εορτάζομε τους ισαποστόλους Κων/νο και Ελένη. Βέβαια, όπως μας διηγείται και ο ιστορικός της Εκκλησίας μας Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης, ο Κων/νος δεν ωμιλούσε την ελληνική και φυσικά πρό του θανάτου του, επί της κλίνης, με ραντισμό, εβαπτίσθη χριστιανός. Στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο είχε διερμηνέα για να καταλαβαίνη τους Πατέρες.

Ας προσέξουν οι εκλεγεθησόμενοι ηγέτες της επόμενης Κυριακής, εάν θα μιμηθούν τον Μ. Κων/νο.

Ένα είναι σίγουρο: Το απόσπασμα των Πράξεων (των) Αποστόλων [α’ 1-19]που θα αναγνωσθή: Δύο σημεία χρήζουν προσοχής. Πρώτον, η ανάδειξη από την ορφανή και κολοβωμένη ομάδα των Μαθητών, του Πέτρου ως ΗΓΕΤΟΥ και όχι ως manager, και δεύτερον, το τραγικόν τέλος, η αυτοχειρία του ευρυμαθούς και λογιστικώς κατηρτισμένου, φοροτεχνικού Ιούδα. Ας προσέξουν οι μέλλοντες υπουργοί Οικονομικών.

Τελος, ας μην ξεχνούμε εξήντα έτη πίσω. Την 22αν Μαΐου 1963 πέφτει νεκρός στην Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ας μην ξεχνούμε την φράση του Κων/νου Καραμανλή, που πέρασε στην ιστορία: “Μα τέλος πάντων, ποιός κυβερνά αυτόν τόν τόπον?”.

Στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζω, ακολουθούμε τα σφαιρίδια. Είμεθα ρομαντικοί.

Ο Θεός να μας συγχωρήση για τα λάθη μας και να μας ελεήση να μην έχωμε νέα μνημόνια! Δυστυχώς, ο Πανάγαθος και Ελεήμων δεν μπορεί να μας συμβουλεύση τι θα πρέπει να πράξωμε? Ποίος θα πληρώση τελικώς τα ακριβοπληρωμένα γαλλικά μαχητικά, που με τόση έπαρση μας έδειξαν στην Τανάγρα? Ήταν και μεταχειρισμένα!

Μετά θερμών αναστασίμων, προσρήσεων και ευχών, αγάπης εν Χριστώ και εκτιμήσεως και σεβασμού πρός όλους και όλες,

Έρρωσθε πανοικεί!

Παρατηρώ ότι λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές πολλοί γνωστοί μου ψάχνουν ακόμη τι θα ψηφίσουν. Τα κριτήρια είναι στις περισσότερες περιπτώσεις «να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνεύσει εκ νέου η χώρα», «να πληγεί η αλαζονεία του κυβερνητικού κόμματος και του πρωθυπουργού», ενώ πολλοί με ρωτούν αν έχω υπόψη μου «κάποια γυναίκα με κοινωνικές ευαισθησίες στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. στον Βόρειο Τομέα». Και δεκάδες μού έχουν εκμυστηρευθεί ότι σκέφτονταν σοβαρά να ψηφίσουν «Πράσινο και μωβ» προτού αποκλειστεί.

Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη απουσία ενός οικολογικού κόμματος από το πολιτική σκηνικό στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακή. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα θέμα που κινητοποίησε εκατομμύρια νέους σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Και στη χώρα μας άρχισαν να πραγματοποιούνται μαζικές συγκεντρώσεις στο πλαίσιο της διεθνούς πρωτοβουλίας «Παρασκευές για το μέλλον».

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η Γερμανική Σχολή Αθηνών συμμετέχει στο Erasmus+ project με τίτλο “Inclusive School Hub”, στόχος του οποίου είναι η ανάπτυξη εργαλείων καθοδήγησης και υποστήριξης για εκπαιδευτικούς σχετικά με θέματα διαφορετικότητας / ενσωμάτωσης / συμπερίληψης.

Στην ιστοσελίδα του project https://skillsup.getlearnworlds.com/course/ish υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στον Γρηγόρη Ριζόπουλο (2023), ο οποίος παράλληλα με το διάβασμα για τις τελικές εξετάσεις του DIA δέχτηκε με μεγάλη χαρά την πρόσκληση / πρόκληση να σχεδιάσει το λογότυπο της ιστοσελίδας.

Ο Γρηγόρης είναι γιος της Λυδίας Γερασοπούλου (1989) και ανιψιός της Δανάης Γερασοπούλου (1985). Ευχόμαστε στον Γρηγόρη ό,τι καλύτερο για το μέλλον του!

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕ ΕΔΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΖΗΤΑ ΔΙΚΗΓΟΡΟ

με γνώσεις αστικού και εμπορικού δικαίου, ιδανικά με τριετή εμπειρία, για πλήρη απασχόληση. Απαραίτητη η άριστη γνώση της Γερμανικής και Αγγλικής γλώσσας, ιδανικά με σπουδές στην Γερμανία ή/και απόφοιτοι της ΓΣΑ. Αποστολή βιογραφικών στο mail: info@vaplaw.eu

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕ ΕΔΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΖΗΤΑ ΑΣΚΟΥΜΕΝΟ/Η ΔΙΚΗΓΟΡΟ

για ουσιαστική άσκηση στους τομείς του Εμπορικού και Αστικού Δικαίου. Απαραίτητη η άριστη γνώση της Γερμανικής και Αγγλικής γλώσσας, ιδανικά με σπουδές στην Γερμανία ή/και απόφοιτοι της ΓΣΑ. Αποστολή βιογραφικών στο mail: info@vaplaw.eu

Κυκλοφόρησε προσφάτως το καινούργιο βιβλίο της συγγραφέως Μάιρας Παπαθανασοπούλου (’84) “Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής”, από τις εκδόσεις Πατάκη.

Η γέννηση ενός αγοριού τη μέρα που τα γερμανικά στρατεύματα κατευθύνονται από τα βουλγαρικά σύνορα εναντίον της Ελλάδας, είναι ο μίτος του μυθιστορηματικού κουβαριού που ξετυλίγεται. Η μετεμφυλιοπολεμική επαρχία της βόρειας Ελλάδας στις αρχές της δεκαετίας του πενήντα είναι η «φυλακή» από την οποία μια άρρωστη μάνα θα στείλει το παιδί της, μαζί με άλλα παιδιά στην ανατολική Γερμανία – εκεί όπου, με πρωτοβουλία των ηττημένων του εμφυλίου, βρέθηκαν πολλά Ελληνόπουλα πριν δεκαετίες.

Περισσότερα…

Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου του 1922. Στο δημοτικό πήγε στη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης, όπου πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1928-29 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1930-31 στην Γ’ Δημοτικού και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1940.

Μετά το σχολείο σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου έλαβε το πτυχίο το 1946.

Στη διάρκεια της κατοχής έλαβε μέρος στην εθνική αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΔΕΣ.

Την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικηγόρος ξεκίνησε στην Αθήνα το 1947.

Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1953 και το 1955 εξελέγη υφηγητής του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά το διάστημα 1962-1963 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί έκτακτος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Όμως η δικτατορία δεν ενέκρινε τον διορισμό του. Τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομακρύνει και από τη θέση του υφηγητή και τον Ιούλιο του 1969 συλλαμβάνεται. Για πέντε μήνες παρέμεινε σε απομόνωση και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ενώ τον Απρίλιο του 1970 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 18 ετών. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του 1972 αποφυλακίζεται, για λόγους υγείας και με τη βοήθεια του Peter Limbourg, τότε πρέσβη της Γερμανίας στην Αθήνα, καταφεύγει στη Χαϊδελβέργη όπου διδάσκει Ποινικό Δίκαιο χωρίς να σταματά ούτε στιγμή τον αντιδικτατορικό του αγώνα.

Μετά την πτώση της δικτατορίας (1974) επιστρέφει στην Ελλάδα και μετέχει στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Δημοσίων Έργων, ενώ παράλληλα αρχίζει ξανά τις παραδόσεις του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα στη πανηγυρική έναρξη των παραδόσεων ξεκίνησε τον λόγο του προς τους φοιτητέςμε την περίφημη φράση: “Κύριοι και τώρα συνεχίζουμε από εκεί που μας σταμάτησαν”.

Εξελέγη βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και διετέλεσε υπουργός σε τρεις κυβερνήσεις: Δικαιοσύνης (1982-84, 1984-85, 1985-86), Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1987) και, τέλος, αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (1995). Ήταν μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου, της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και της Διεθνούς Ένωσης Νομικών. Έχει συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και σε πολλά διεθνή σοσιαλιστικά και επιστημονικά συνέδρια.

Απεβίωσε στις 5 Σεπτεμβρίου 2011.

Δελφοί, 03 Μαϊου 2023 – Στο πλαίσιο του 8ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών που έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας. Κατερίνας Σακελλαροπούλου πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα τις ευρύτερες γεωστρατηγικές επιπτώσεις που προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.

Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.

Παίρνοντας το λόγο ο Θάνος Ντόκος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού σε θέματα ασφαλείας, τόνισε ότι η θέση της Ελλάδας έχει αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή, η ευρωπαϊκή άμυνα έχει αλλάξει προτεραιότητες για αυτό και πρέπει να βρούμε τρόπους να βάλουμε ενέργεια και χρήματα με στόχο την παραγωγική αξιοποίηση τους. Ο κ. Ντόκος ανέφερε ότι «το ρολόι της Αποκάλυψης» βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στα μεσάνυχτα, όχι μόνο εξαιτίας της Ουκρανίας αλλά και πολλαπλών άλλων προκλήσεων.

Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα ώστε να μπορεί να συντονίζεται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Στην περίπτωση του Σουδάν και της απομάκρυνσης των πολιτών δεν λειτούργησε συντονισμένα με αποτέλεσμα κάθε χώρα να παραλαμβάνει τους δικούς τους πολίτες. Είπε επίσης ότι η γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας αναβαθμίστηκε και εξαιτίας της στάσης της Τουρκίας που εξακολουθεί να είναι περίπλοκη ενώ σε αυτήν την περιοχή δεν θα έπρεπε να υπάρχει χώρος ούτε για ανταγωνιστές ούτε για εχθρούς.

Η Anna Wieslander, Διευθύντρια του Atlantic Council για τη Βόρεια Ευρώπη, τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθεί ένας δυνατός πόλος από το Βορρά μέχρι το Νότο καθώς η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αποτελούν έναν τέτοιο πυλώνα ανθεκτικότητας. Η κα. Wieslander επισήμανε πάντως, ότι αν δεν εγκριθεί και η Σουηδία στους κόλπους του ΝΑΤΟ αυτό θα το αποδυναμώσει.

Ο Jonathan Cohen, Πρέσβης του Atlantic Council, υπογράμμισε ότι οι συνεχείς απειλές της Ρωσίας θα την κάνουν έναν αναξιόπιστο εταίρο για μία ολόκληρη γενιά. Παράλληλα τόνισε, ότι η θέση της Ελλάδας και τη Κύπρου έχουν πολύ σημαντική γεωστρατηγική σημασία, στη Μεσόγειο, για τις ΗΠΑ, ως χώρες που μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια σε μια περίοδο που ο πόλεμος της Ουκρανίας έφερε κοντά το Ιράν και τη Ρωσία

Ο Ronald Meinardus, Mediterranean Program Coordinator στο ΕΛΙΑΜΕΠ, ανέφερε ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής και την γέννηση μιας καινούριας. Ξέρουμε πού είμαστε αλλά δεν ξέρουμε που πάμε, ενώ τα πιο ακανθώδη παγκόσμια ζητήματα είναι πλέον η κλιματική αλλαγή και η μετανάστευση.

Η Ελλάδα θεωρείται πλέον νικητής για τη στάση που έχει κρατήσει απέναντι στον πόλεμο της Ουκρανίας ενώ μετατρέπεται σταδιακά σε ισχυρό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.

Τη συζήτηση συντόνισε η Κατερίνα Σώκου, Nonresident Senior Fellow, Atlantic Council.

Την Πέμπτη 4 Μαΐου 2023 παρουσιάστηκε στο ΕΒΕΑ το βιβλίο της Ρούλας Αρβανίτου από τις Εκδόσεις Κέρκυρα. Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο όπου ανάμεσα στους συγγραφείς βρίσκουμε το όνομα της “δικής μας” Λένας Τσιπούρη, ενώ στην παρουσίαση ήταν ο επίσης “δικός μας” Μιχάλης Ψαλιδόπουλος.

Ο ρόλος της εμπορικής δραστηριότητας είναι κομβικός για την οικονομική λειτουργία και την κοινωνική δομή της οικονομίας της αγοράς. Στο λιανικό εμπόριο αποκρυσταλλώνονται ιστορικά όλες οι μεταβολές που διαμόρφωσαν τη σημερινή εικόνα της οικονομίας. Είναι ένας κλάδος σε «διαρκή κίνηση», που συνεχώς μετασχηματίζεται λόγω είτε ενδογενών είτε εξωγενών παραγόντων (π.χ. Covid-19). Οι μετασχηματισμοί αυτοί έχουν αποτύπωμα στην κλαδική και χωρική διάρθρωσή του, όπως επίσης και στη λειτουργική εσωτερική διάρθρωση των επιχειρήσεων. Αναφερόμενοι στη μετά-Covid εποχή ορισμένοι κάνουν λόγο για την «επαν-επινόηση» του λιανικού εμπορίου, εξαιτίας της ταχείας ενσωμάτωσης νέων ψηφιακών τεχνολογιών αλλά και της υιοθέτησης και προώθησης βιώσιμων πρακτικών στην παραγωγή και την κατανάλωση.

Περισσότερα…

Για όσους από εμάς είχαμε φάει τα εφηβικά μας καλοκαίρια στη Μύκονο τις δεκαετίες 1980-90, η εικόνα του κλαμπ Principote στον Πάνορμο είναι σοκαριστική. Kαναπέδες, μαξιλάρια με στέμμα –παλιότερα χαλιά– σε μια παρθένα παραλία, στην οποία τότε δεν υπήρχαν καν ομπρέλες, ούτε ξαπλώστρες.

Σπεύδουν τώρα οι ιδιοκτήτες να αποτρέψουν τις κατεδαφίσεις των παρανομιών και τα πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί για να προλάβουν «τη σεζόν». Tο ίδιο και στο Nammos, το οποίο επανειλημμένως έχει κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή και είναι πλέον συνώνυμο των λουκέτων.

Γιατί να θέλει κάποιος να πατήσει σε χαλί αφότου μπει στη θάλασσα; Ποια τουριστική αισθητική υπαγορεύει πως πρέπει να ακούγεται εκκωφαντική μουσική στα παραλιακά κλαμπ για να διασκεδάσουν οι λουόμενοι; Ποιος θέλει να φάει σούσι με σαράντα βαθμούς Κελσίου;

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…