Το 1959 κυκλοφορεί η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Fritz Lang „Das Indische Grabmal / The Indian Tomb”. Το 1955 ο Μάνος Χατζηδάκις γράφει το τραγούδι «Ιλισσός». Πώς τον λέν‘, πώς τον λέν‘ τον ποταμό, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ (το μικρό μου μυστικό). Στις 19 Μαρτίου του 1960 εγκαινιάζεται το κλειστό γήπεδο της Λεωφόρου, το πρώτο κλειστό γυμναστήριο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, γνωστό ως «Τάφος Του Ινδού». Στις 17 Μαρτίου 461 μ.χ πεθαίνει ο Άγιος Πατρίκιος έχοντας ταυτίσει το τριφύλλι με την Τριαδικότητα. Από τον 1ο αι. το τριφύλλι συνδέεται με την τύχη και ο Παναθηναϊκός το υιοθετεί ως έμβλημα από το 1918.
Το 2024 ο Ιλισσός κυλάει ακόμα κάτω από τη Λεωφόρο, με πρασινάδες και πουλιά να κατακλύζουν την καλά θαμμένη κοίτη του. Την ίδια χρονιά και σε ξέφρενους ρυθμούς Bollywood, το COMOTIRIO, πιστό στην υπογράμμιση χώρων με ιστορικό φορτίο μέσα από τη σύζευξή τους με καλλιτεχνικά δρώμενα, συνδιαλέγεται με τον αστικό μύθο του κλειστού γηπέδου και της ευρύτερης περιοχής. Με δύο γλυπτικές εγκαταστάσεις μεικτών μέσων αναδεικνύει αθέατα στοιχεία του υπόγειου σταδίου, το οποίο πήρε το προσωνύμιό του «Τάφος Του Ινδού» από τις σκηνές της ομώνυμης ταινίας: λόγω της στενότητας, των επιπέδων και της απότομης κατηφορικής σκάλας θύμιζε την κατακόμβη του φιλμ.
Περισσότερα comotirio.com
Οι εκδόσεις Παρισιάνου παρουσίαζουν την Παρασκευή 5 Απριλίου στις 19:30 στο βιβλιοκαφέ Zatopek το βιβλίο της Γιώτας Βάσση “Φιλείν και Εράν”.
Η Αλεξάνδρα Νομίδου γεννήθηκε το 1949 και είναι απόφοιτος του 1967. Άρχισε μουσικές σπουδές σε ηλικία 6 ετών στο Ωδείο Αθηνών και απεφοίτησε το 1970 με Α’ βραβείο παμψηφεί (τάξη Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα).
Ο Νίκος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής στις 11.12.1926. Από το 1938 μέχρι το 1942 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο Κηφισιάς.
(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1942.
Σε νέα μετάφραση της Έμης Βαϊκούση (’76) κυκλοφόρησε προσφάτως ο “Γαλάζιος Άγγελος“, το σημαντικό μυθιστόρημα του Heinrich Mann (εκδόσεις Ίνδικτος).
Am Montag, dem 25. September 2023, nahm die international erfolgreiche Rednerin Esther O’Callaghan virtuell an unserer naturwissenschaftlichen Veranstaltungsreihe „Science Moments“ teil.
Με μεγάλη μας χαρά υποδεχόμαστε την πρωτοβουλία της DSA, η οποία προσκαλεί αποφοίτους όλων των ετών την Τετάρτη 29 Μαΐου 2024 στις 20:00 στην πρώτη βραδιά αποφοίτων.
Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου του 1922. Στο δημοτικό πήγε στη Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης, όπου πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1928-29 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1930-31 στην Γ’ Δημοτικού και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1940.
Ο Γιώργος Δεπάστας (΄63) υπογράφει τη μετάφραση της σαρδόνιας, σκοτεινής κωμωδίας “Ο Άσχημος” του Marius Von Mayenburg, με πρωταγωνιστές τους Ορφέα Αυγουστίδη, Γιάννη Κλίνη, Μαίρη Μηνά και Ηλία Μουλά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή.
Είχε αρκετό κόσμο, των Βαΐων, πριν εκδράμουν όλοι για Πάσχα.
Ο Πάνος Λουκάκος γεννήθηκε το 1949 και είναι απόφοιτος του 1967. Σπούδασε στη Νομική της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή της Βόννης στο Δημόσιο Δίκαιο με υποτροφία από την «Friedrich Ebert Stiftung» που είναι συνδεδεμένη με το SPD.
Η Έβη (“Παρασκευή”, το οποίο η μητέρα της ως δημοτικίστρια έγραφε με “β”) Στασινοπούλου γεννήθηκε στις 8.7.1924 στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή από το 1936 έως το 1942. Συμμαθήτριές της ήταν η Βεατρίκη Δημητριάδου, η Δήμητρα Καρβελά, αλλά και η Νίκη Γουλανδρή, που παρακολουθούσε το γερμανικό τμήμα. Αμέσως μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε στο νηπιαγωγείο της σχολής και παράλληλα οργάνωνε και πρόσφερε συσίτιο, αφού παρότι είχε γραφτεί στο Πανεπιστήμιο οι Ανώτατες Σχολές ήταν κλειστές. Σπούδασε αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και το 1950, με το τέλος των σπουδών της εργάσθηκε ως καθηγήτρια στην ιδιωτική σχολή “Αθήναιον”, αφού ο αρχαιολογικός κλάδος ήταν τότε κλειστός για τις γυναίκες. Από το 1953 έως το 1954 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Ρώμη και το 1955 ξεκίνησε να εργάζεται ως επιστημονική βοηθός στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στον αποκιβωτισμό (επανέκθεση των αρχαιοτήτων) και ως επιμελήτρια της Συλλογής Χαλκών (1965-1973) έχοντας στο μεταξύ προσληφθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων Ιονίων Νήσων στην Κέρκυρα και στη Βοιωτία, όπου ανέσκαψε το ανάκτορο του Κάδμου και οργάνωσε το Μουσείο στη Θήβα. Στην Εύβοια ανέσκαψε το Ηρώο στο Λευκαντί και αναδιοργάνωσε το Μουσείο της Σκύρου.
Ο Γεώργιος Σουρής παντρεύτηκε το 1881, σε ηλικία 28 ετών την Μαρή Κωνσταντινίδη, από τη Χίο, του γένους Αργέντη Ροδοκανάκη, με την οποία και πέρασε μια ευτυχισμένη ζωή αποκτώντας πέντε παιδιά. Η γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι, συμπεριλαμβάνοντας και τον σύζυγό της που “καθώς ήταν αδέξιος και ανέμελος” είχε πραγματική ανάγκη μητρικής στοργής και φροντίδας.
(*) αν δεν είχε κλείσει η Σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1946.
