Μετά από 50 χρόνια ξενακάθισαν πλάι – πλάι όλοι μαζί, αλλά αυτή τη φορά έβλεπαν το Μουσείο όχι από δίπλα αλλά από από πάνω, μιάς και η συνάντηση έγινε στο roof garden του St George Lycabettus Hotel. Ήρθαν πολλοί, οι περισσότεροι, και για του λόγου το αληθές παρόντες ήταν οι:
Λένε ότι είναι το μεγαλύτερο λαϊκό πανηγύρι στον κόσμο. Η «γιορτή της μπύρας» στο Μόναχο ανοίγει τις πύλες της και περιμένει εκατομμύρια επισκέπτες από όλον τον κόσμο.
Μόνο δύο χτυπήματα χρειάστηκε ο δήμαρχος του Μονάχου Ντίτερ Ράιερ για να τρυπήσει με το ξύλινο σφυράκι το πρώτο βαρέλι της μπύρας στο «Οκτόμπερφεστ» του Μονάχου, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου, όπως επιτάσσει η παράδοση. Η μεγάλη γιορτή της μπύρας διαρκεί φέτος 18 ολόκληρες μέρες, δύο μέρες περισσότερο απ’ ότι συνήθως.
Σύμφωνα με το εθιμοτυπικό δεν επιτρέπεται η κατανάλωση μπύρας πριν τα μεσημεριανά εγκαίνια. Όμως οι πιο ενθουσιώδεις φίλοι του «Οκτόμπερφεστ» είχαν έρθει από τις έξι το πρωί για να πιάσουν μία καλή θέση στα ξύλινα τραπέζια. «Η προσμονή ήταν μεγάλη για μένα και για τους φίλους μου», λέει ο Μαξιμίλιαν, ένας νεαρός Βαυαρός. «Είχαμε πάει σε μία αντίστοιχη γιορτή την άνοιξη, αλλά το Οκτόμπερφεστ το περιμέναμε με ανυπομονησία».
Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην Deutsche Welle…
Η κυβέρνηση του Βερολίνου παρακολουθεί τις εξελίξεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων με μεγάλη προσοχή, αλλά και με διακριτικότητα. Ένα σχόλιο του Ρόναλντ Μαϊνάρντους.
“Χαιρετίζουμε τις συνομιλίες μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς” απαντά κυβερνητικός εκπρόσωπος στο Βερολίνο σε ερώτηση της Deutsche Welle μόλις λίγες ώρες μετά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας στην Άγκυρα. Το επίσημο κείμενο σημειώνει στη συνέχεια – επί λέξει – οτι “η γερμανική κυβέρνηση έχει εργαστεί εντατικά για έναν τέτοιο διάλογο και έχει ενθαρρύνει προς αυτό και τις δύο πλευρές”. Το μήνυμα στο επίσημο ανακοινωθέν είναι σαφές: Για το Βερολίνο η παρούσα ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελεί και επιτυχία της γερμανικής διπλωματίας.
Κλείνει εφέτος 50 χρόνια στο τραγούδι. Κοιτάζοντας τούτη την καριέρα μισού αιώνα, ένας μού φαίνεται κοινός παρονομαστής. Σε όλα. Οτι πάντα είχε κάτι να μας πει. Σε κάθε στίχο, σε κάθε τραγούδι, σε κάθε ανάσα, σε κάθε σιωπή του. Με έμφαση, πάντα, σε εκείνο το άφθαρτο «κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι».
Κάντε ένα τεστ στους φίλους σας. Πείτε τους ένα ονοματεπώνυμο: Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Και συλλέξτε αντιδράσεις. Συλλέξτε τραγούδια. Εμβληματικά. Πενήντα χρόνια τραγούδια…
Είναι το δικό του «Χαιρετίσματα στην εξουσία». Είναι ο «Κουρσάρος» στην άσφαλτο. Είναι «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς». Είναι «Ο Γουίλι, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί». Είναι το δυναμικό σύνθημα «Ελλάς, τι θα γίνει, φίλε μου, με μας». Είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Διοργανώθηκε το Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022 μετά από ένα υποχρεωτικό διάλειμμα δύο ετών, λόγω της πανδημίας με πολύ μεγάλη επιτυχία το Oktoberfest με μεγάλη προσέλευση και κέφι.
Με χαρά σάς ανακοινώνουμε ότι εγκρίθηκε το τροποποιημένο καταστατικό του Συλλόγου της Σχολής.
Σύμφωνα με το μέχρι τώρα ισχύον καταστατικό μπορούσαν μόνο άτομα με γερμανική υπηκοότητα να γίνουν μέλη του Συλλόγου της Σχολής. Αυτός ο περιορισμός άρθηκε μετά από μια συζήτηση που κράτησε περισσότερα από 20 χρόνια. Πλέον μπορούν να γίνουν
μέλη και άτομα με άλλη υπηκοότητα.
Ελπίζουμε με αυτό τον τρόπο να διευκολύνουμε προπαντός για Έλληνες / Ελληνίδες υπηκόους τη συμμετοχή ως μέλη στο Σύλλογο της Σχολής.
1) Προϋποθέσεις για τη συμμετοχή στο Σύλλογο της Σχολής
Οι προϋποθέσεις, για να γίνετε μέλος στο Σύλλογο της Σχολής, είναι σύμφωνα με την § 3 του νέου καταστατικού οι εξής:
α) Θα πρέπει να είστε ενήλικας (τουλάχιστον 18 ετών).
β) Θα πρέπει να γνωρίζετε τη γερμανική γλώσσα (αρκεί να γνωρίζετε καλά Γερμανικά, ώστε να είστε σε θέση να συμμετέχετε στις γερμανόφωνες συνελεύσεις).
γ) Θα πρέπει να έχετε κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη Γερμανική Σχολή Αθηνών ή με τη Γερμανία ή με κάποια γερμανόφωνη χώρα (για παράδειγμα: απόφοιτος της DSA ή γονέας μαθητή/τριας της DSA ή Γερμανός/Γερμανίδα υπήκοος ή απόφοιτος γερμανικού/ αυστριακού/ ελβετικού πανεπιστημίου ή να έχετε ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Γερμανία, την Αυστρία ή την Ελβετία).
δ) Θα πρέπει να προτείνουν τη συμμετοχή σας τουλάχιστον δύο (2) άλλα μέλη του Συλλόγου της Σχολής γραπτώς.
ε) Θα πρέπει να συναινείτε με το σκοπό του Συλλόγου (§2 του καταστατικού).
2) Αίτηση μέλους
Εάν επιθυμείτε να γίνετε μέλος, σας παρακαλούμε να υποβάλετε μια γραπτή αίτηση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. Σε αυτή θα χρειαστεί να επισυνάψετε:
1) Υπογεγραμμένη δήλωση ότι αποδέχεστε τις αρχές και τους στόχους του παρόντος καταστατικού, όπως επίσης ότι προτίθεστε να συμβάλλετε στην επίτευξη του σκοπού ύπαρξης του Συλλόγου, και
2) Τα ενδεδειγμένα στοιχεία ή ενδεχομένως έγγραφα, τα οποία να πιστοποιούν την ιδιαίτερη σχέση σας με τη DSA ή με τη Γερμανία, την Αυστρία ή την Ελβετία. H υπηκοότητα πιστοποιείται με ταυτότητα ή διαβατήριο που είναι σε ισχύ.
3) Προϋποθέσεις για την εκλογή στο Διοικητικό Συμβούλιο
Αν σε μεταγενέστερο χρόνο επιθυμείτε να θέσετε υποψηφιότητα για κάποια θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο, ισχύει συμπληρωματικά -σύμφωνα με την § 14- το εξής:
α) επιλέξιμοι/ες για τη θέση είναι αποκλειστικά τα τακτικά μέλη του Συλλόγου με κατοικία ή μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα
β) ακόμα θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι/ες να έχουν ολοκληρώσει γερμανόφωνο σχολείο, γερμανόφωνο πανεπιστήμιο ή να έχουν περάσει την εξέταση γερμανικής γλώσσας επιπέδου C1.
Το δικαίωμα να εκλεγούν δεν ισχύει για:
α) εκπαιδευτικούς και υπαλλήλους της DSA, όπως επίσης για άτομα που συμπεριλαμβάνονται στον στενό οικογενειακό τους κύκλο ή για άλλους στενούς συγγενείς αυτής της ομάδας ατόμων,
β) εκπροσώπους γονέων της DSA,γ) μαθητές/τριες της DSA.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Dr. Henning Voelkel
Σύλλογος Γερμανική Σχολή Αθηνών
Διοικητικό Συμβούλιο
Der DSA-Alumniverein möchte auf dem diesjährigen Oktoberfest
Samstag, 14. Oktober 2023, 12.00-18.00 Uhr
besonders aktiv sein:
Wir suchen junge Leute, die die Besucher begrüßen, die Alumni-Besucher zu einem speziell für Alumni eingerichteten Treffpunkt begleiten und einige grundlegende demografische Daten sammeln.
Wenn ihr also nach 2010 euren Abschluss an der DSA erworben habt und bereit seid, uns dabei zu helfen, dann meldet euch bitte
bis Sonntag, 1. Oktober,
unter https://forms.office.com/e/UCE2yaMjAN an.
Με μεγάλη επιτυχία, με 50 άτομα να συγκεντρώνονται στην Σχολή, εορτάστηκε η “χρυσή” επέτειος ενός “γάμου” που κρατάει ακόμη γερά.
Πρόκειται για μία από τις πιό μεγάλες συγκεντρώσεις τάξης, άρτια οργανωμένες με συντονιστές την Μάρω Κακριδή και τον Βασίλη Χαρισσόπουλο, που εργάστηκαν επί ένα μήνα ώστε να οργανωθεί η βραδιά με τέτοια επιτυχία.
Με τις φωτογραφίες του Θάνου Ιωαννίδη και το φιλμ που προβλήθηκε να το έχει φροντίσει με ιδιαίτερη προσοχή ο Άρις Μασουρίδης, ενσωματώνοντας και φωτογραφίες του Νίκου Μουσιόπουλου και του Δημήτρη Θεολογίτη, η βραδυά ξεκίνησε ήδη από τις 7 και μισή, με φως, και όλοι συγκεντρώθηκαν στην πίσω αυλή, έτσι σαν σε διάλειμμα, εκεί που τότε γινόταν η προσευχή και η έπαρση της σημαίας.
Οι διοργανωτές φρόντισαν και την μουσική με DJ, που διάλεξε ακριβώς ότι έπρεπε. Η Μάρω και ο Βασίλης “έσβησαν” και τα κεράκια στις δύο τούρτες που θα ακολουθούσαν τα γεύματα που είχαν τοποθετηθεί σε ένα μεγάλο μπουφέ.
Μίλησαν: ο Δημήτρης Θεολογίτης, ο Γιάννης Παγκάκης, η Νόρα Ανδρικοπούλου, η Νατάσα Γρηγοριάδου, ενώ η Μαρία Πασσά μιμήθηκε τον αξέχαστο Τιμολέοντα Δημόπουλο. Μίλησε και ο Γιάννης Μυλωνάς, που ήταν προσκεκλημένος.
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
Αγαπητή Σχολική Κοινότητα,
Η DSA ενεργεί σταθερά με ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη απέναντι στις ανθρωπιστικές κρίσεις.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Θεσσαλία μετά την καταστροφική κακοκαιρία πριν από λίγες μέρες είναι δραματική.
Αυτό δημιουργεί την ανάγκη να κινητοποιηθούμε και πάλι. Σε συνεργασία με την εθελοντική οργάνωση Humanity Greece συλλέγουμε κατά προτεραιότητα:
– Αντικουνουπικά σώματος
– Είδη καθαρισμού (καθαριστικά και εξοπλισμό π.χ. φτυάρια, σφουγγαρίστρες, σφουγγαράκια, κλπ.)
– Είδη ατομικής υγιεινής (σαπούνια, σερβιέτες, οδοντόκρεμες κλπ.)
– Πάνες
– Είδη ρουχισμού και παπούτσια (σε καλή κατάσταση)
-Τρόφιμα που διατηρούνται και μεταφέρονται εύκολα (ρύζια, μακαρόνια, πελτέδες, κονσέρβες, παιδικά γάλατα, κλπ.)
Τόπος συλλογής προϊόντων: Aula
Διάρκεια δράσης: Παρασκευή 15.9.2023 έως Πέμπτη 21.9.2023
Αν κάποιος/α από εσάς επιθυμεί να πραγματοποιήσει δωρεά, αυτό είναι εφικτό μέσω της ιστοσελίδας: https://humanitygreece.org/kane-mia-dorea/ .
Ελπίζουμε να συμβάλλετε μαζικά σε αυτή την πρωτοβουλία ενίσχυσης των πλημμυροπαθών συνανθρώπων μας!
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Annedore Dierker εκ μέρους της Σχολικής Διεύθυνσης
Αγαπητοί απόφοιτοι,
Σας γράφω ως πρώην μαθήτρια της Σχολής (απόφοιτος 97) και νυν υπάλληλος/ διερμηνέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να σας ενημερώσω για τις δραστηριότητες στα πλαίσια της Ημέρας Πολυγλωσσίας στις 22/23 Σεπτεμβρίου.
Οι εγγραφές για ταon line εργαστήρια μετάφρασης και διερμηνείας (22 Σεπτεμβρίου) έχουν ήδη ανοίξει.
Σε περίπτωση που θέλετε να ενθαρρύνετε ενδιαφερόμενους μαθητές να συμμετάσχουν –έχουμε και κάποια στα ελληνικά και στα γερμανικά ασφαλώς- ο σύνδεσμος είναι ο εξής:
https://visiting.europarl.europa.eu/en/events/brussels/multilingualism-day-2023
Πέρα από τα ενημερωτικά εργαστήρια την Παρασκευή, φυσικά η είσοδος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στις δραστηριότητες της διεύθυνσης διερμηνείας και μετάφρασης, (Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου) στις Βρυξέλλες είναι ελεύθερη.
Στη διάθεση σας για ό,τι διευκρινίσεις χρειαστείτε.
Χριστίνα Φριλίγκου
Η Λένα Σακαλή αποφοίτησε από τη Γερμανική το 1965. Σπούδασε στη Χαϊδελβέργη μετάφραση και στο Άαχεν Γερμανική Φιλολογία – Γλωσσολογία, ενώ επι σειρά ετών διδαξε γερμανικά σε αλλοδαπούς φοιτητές στο τμήμα Deutsch als Fremdsprache του RWTH Aachen. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα (1986 ή 1987) ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία γερμανικών και τη μετάφραση με σειρά βιβλίων στο ενεργητικό της. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε επίσης με τη βιβλιοθηκονομία στο “Ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη” έχοντας αναλάβει την επιμέλεια των συλλογών του Ιδρύματος. Έφυγε στις 6 Ιουνίου 2017.
Θα προτιμήσω να πάρω τα πράγματα περίπου από την αρχή, με όχημα τις προσωπικές αναμνήσεις. Ανάκατες, καλές και αλγεινές, μαγικές και (κάποτε) αιματηρές. Τι είναι, αλήθεια, ο Λυκαβηττός για εσάς; Μπορώ να σας απαριθμήσω τι ήταν για μένα. Σήμερα που αναβιώνει με την Γιορτή Αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο
«Σκλάβα με σέρνουν οι Αχαιοί…». Βάλτε τη φαντασία σας να αναπλάσει τη βροντερή φωνή της τραγωδού Αννας Συνοδινού – Εκάβης, ως ανθρώπινο «ακουστικόμετρο» για τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, στο νεόκοπο τότε (το 1965) Θέατρο του Λυκαβηττού.
Κάθε μέρα, για μία ώρα, και ένας τραγικός ρόλος. Κάθε μέρα και μία μέτρηση. Κάθε φορά και μία διόρθωση. Διότι ο αρχιτέκτονας είχε στον νου του την περίφημη ακουστική στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Και την «κυνηγούσε», να την επιτύχει και στο δημιούργημά του, πάνω από την Αθήνα.
Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε συγγνώμη για το βίντεο του εκ των αντιπάλων του Στέφανου Κασσελάκη στη Μακρόνησο «εκ μέρους όλου του ΣΥΡΙΖΑ», ο μέντορας του Κασσελάκη, Παύλος Πολάκης, απάντησε ότι «δεν έχει απολύτως καμία τέτοια εξουσιοδότηση, ούτε ελέω θεού δικαίωμα!» να ζητήσει συγγνώμη «ο Ευκλείδης», ενώ ο ευρωβουλευτής Πέτρος Κόκκαλης παρενέβη στη διένεξη λέγοντας «από μένα είναι Οχι». Από την πλευρά του ο ομοϊδεάτης ιστορικός Αντώνης Λιάκος περιέγραψε τη συζήτηση για τον σφετερισμό των συμβόλων και των τόπων μνήμης της Αριστεράς ως παιδική ασθένεια του χώρου, ανατρέχοντας στο πασοκικό «ιδεολογικό πάνθεον» του Βενιζέλου και του Βελουχιώτη και καταλήγοντας στις επιθέσεις που είχε δεχθεί ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όταν επισκέφθηκε το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…
Η καταστροφή στη Θεσσαλία υπερβαίνει και τον εκλογικό κύκλο, αλλά και τις δυνάμεις της όποιας κυβέρνησης. Ας φωνάξει ο Μητσοτάκης τους πάντες να συνταχθούν, να κάνουν τις προτάσεις τους και να συμβάλουν με όσες δυνάμεις διαθέτουν στην ανοικοδόμηση. Και όποιος δεν θέλει, ας μη συμβάλει. Αλλά μετά, ας σιωπήσει.
Η καταστροφή της Θεσσαλίας μοιάζει να είναι τέτοια που θα απαιτήσει όχι μόνο δαπάνες και προσπάθειες ανοικοδόμησης, αλλά πιθανότατα μία γενική αναπροσαρμογή του μεσοπρόθεσμου (τουλάχιστον) πολιτικοοικονομικού σχεδιασμού της χώρας.
Εδώ θα μπορούσε να σκάσει ένα πικρόχολο χαμόγελο. Για τον σχεδιασμό. Οχι μόνο επειδή δεν συγκαταλέγεται στις πολιτικές μας συνήθειες, αλλά και επειδή έτσι όπως είναι τα πράγματα, ζούμε σε μία περίοδο που ισχύει το «όταν εμείς κάνουμε σχέδια γελάει ο Θεός». Αυτό όμως έχει μεταφυσική διάσταση και σε κάποιες περιπτώσεις το επικαλούνται όσοι είναι επιφορτισμένοι με τα σχέδια και τεμπελιάζουν.
Αργήσαμε, αργήσαμε και γλύστρισε μέσα από τα χέρια μας η ευκαιρία να καταγράψουμε όλα αυτά που συνέβαιναν στην “αυλή των θαυμάτων” όχι εκείνης της εποχής αλλά των χρόνων, που θα ακολουθούσαν. Γνωρίζαμε ότι ο Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, η Νάτα Μελά, ο Απόστολος Πίτσος, η Νίκη Γουλανδρή, ο Ρένος Ρώτας, ο Αλέκος Κυριακός, η Σωσώ Χουτοπούλου, ο Κώστας Αξελός, η Έλλη Αλεξίου, η Ελένη Παπαδάκη, η Δέσπω Διαμαντίδου, ο Μιλτιάδης Καρύδης, ο Βύρων Θεοδωρόπουλος, η Έβη Τουλούπα, ο Γιοχάννες Παπαλέκας, η Μαρίεττα Ράδοβιτς, η Αλίκη Περρωτή, ο Αλέξανδρος Μακρής, ο Αργύρης Φορτούνας, ο Βασίλης Μαυρίδης, η Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Πλάτων Παντελούρης, η Έρση Λάγκε, η Βεατρίκη Δημητριάδου άφησαν τα ίχνη τους στο χώμα της αυλής της Αραχώβης.
Ήταν οι μόνοι; Όχι βέβαια, ήσαν πολλοί άλλοι και άλλες και κάθε μέρα που ψάχνουμε όλο και ξετρυπώνουμε κάποια ονόματα. Πόσο σπουδαίο ήταν το σχολείο μας εκείνη την εποχή; Ήταν πολύ σπουδαίο, μάζευε την αφρόκρεμα της κοινωνίας. Όλοι θέλανε τα παιδιά τους να πάνε στη Γερμανική. Οι “επώνυμες” οικογένειες δεν το διαπραγματεύονταν και εμείς μόνο σήμερα φαίνεται ότι αγνοούμε παντελώς όλη εκείνη την αίγλη που περιέβαλε την Αραχώβης με τα δύο κτίσματα του Wilhelm Dörpfeld και την προσθήκη του Gustav Eglau με το Treppenhaus (κλιμακοστάσιο) που φιγουράρει στην αφίσα των “Αποφοίτων του Πολέμου”.
Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Σχολή έκλεισε δύο φορές: μία στον Α’ και μία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και γιά πολλά παιδιά “χάθηκε” η συνέχεια. Πολλοί αλλάξανε σχολείο, πήγανε στου Μακρή ή αλλού, και κάποιοι απέφυγαν να πούνε ότι ήσαν στην Γερμανική Σχολή. Τέλος πάντων.
Περνώντας μιά μέρα από τα Βριλήσσια πήρε το μάτι μας μία επιγραφή, που έγραφε “Σχολή Ματέυ”.
Ποιός είναι ο / η Ματέυ; Ο καθηγητής Georg Alexander Mathéy ήταν ζωγράφος και γραφίστας, του οποίου η σύζυγος Πολυξένη ήταν μαθήτρια της Σχολής στο διάστημα 1908-1914, σχεδίασε το 1938 την καρφίτσα με το κεφάλι της Αθηνάς, που απετέλεσε το πρώτο σήμα της Γερμανικής Σχολής. Αυτά αναφέρει το site μας στην ενότητα “Σύλλογος / Έμβλημα”.
Και εδώ αρχίζουν τα πρώτα βήματα της έρευνας:
– ποιά είναι η Πολυξένη Ματέυ;
– ποιά είναι η οικογένεια της Πολυξένης;
Ε, λοιπόν ο πατέρας της Πολυξένης ήταν ο χημικός Όθων Ρουσόπουλος, ιδρυτής της «Εμπορικής και Βιομηχανικής Ακαδημίας», «πατριώτης βουλευτής και αντιβενιζελικός. Φίλος του Ίωνα Δραγούμη». Μητέρα της, η γεννημένη στη Λειψία από οικογένεια Καστοριανών γουναράδων Ελένη Ναούμ, «μια δραστήρια γυναίκα, φεμινίστρια, συνεργάτις της Καλλιρρόης Παρέν, διανοούμενη, που διάβαζε ακόμη και… Φρόιντ».
Η Πολυξένη σπούδασε με τον τότε φημισμένο καθηγητή πιάνου: Βόλντεμαρ Φρήμαν. Το 1922, είκοσι χρονών, τη συναντάμε στη Λειψία, όπου συνέχισε τις σπουδές της στο πιάνο και έγινε σολίστ. Το 1926 παντρεύτηκε στη Λειψία τον ελληνικής καταγωγής (Ματθαίου) Ρουμάνο ζωγράφο Georg – Alexander Mathey. Γνώρισε τον συνθέτη Carl Orff αργότερα, το 1934, ως καθηγητή , στο Μόναχο. Η ίδια λέει: « ‘Ενιωθα ότι το επάγγελμα του πιανίστα δε με ικανοποιούσε. Έτσι πήγα στο Μόναχο, στη θρυλική πια σχολή Günther , για να ασχοληθώ με έναν κλάδο που ανέκαθεν με τραβούσε: Μουσική και Κίνηση». Με αυτά τα εφόδια και την αγάπη της στο χορό, τη μουσική και τη διδασκαλία, ιδρύει το 1938 στην Αθήνα μια μοναδική στο είδος της σχολή.Η πινακίδα γράφει: «Σχολή Γυμναστικής, Ρυθμικής και Χορού, Πολυξένης Ματέϋ-Ρουσοπούλου».
Και δεν τελειώσαμε εδώ. Η αδελφή της Πολυξένης ήταν η Αγνή Ρουσοπούλου. Η Αγνή φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών, μία εκ των πέντε φοιτητριών του ακαδημαϊκού έτους 1918, από τις πρώτες δικηγόρους στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, αφού πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λειψία και στο Ρότσεστερ πάνω στο εργατικό δίκαιο, επέστρεψε στην Αθήνα όπου και ανέπτυξε πολύμορφη δράση στο γυναικείο κίνημα. Ήταν προϊσταμένη του νομικού τμήματος του Συμβουλίου Ελληνίδων και ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της «Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυναικών Δικηγόρων». Αρθρογραφούσε στα φεμινιστικά περιοδικά «Ελληνίς» και «Ο Αγώνας της Γυναίκας» για την κοινωνική πολιτική και την εργατική νομοθεσία, ασχολήθηκε με το μεταναστευτικό πρόβλημα, τα ποινικά δικαστήρια ανηλίκων, με ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας και τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και με ποικίλα άλλα θέματα (όπως με το ζήτημα της νομικής θέσης της γυναίκας στον Αστικό Κώδικα, την προίκα, τις παράνομες υιοθεσίες κλπ.)
Όλα αυτά βεβαίως υπάρχουν στα βιογραφικά των δύο κοριτσιών:
Στην ενότητα “Μουσική”: Πολυξένη Ματέϋ-Ρουσοπούλου…
Στην ενότητα “Οικονομία-Νομικά”: Αγνή Ρουσοπούλου…
Ο Δημήτρης Μαστροκάλος γεννήθηκε στις 05.09.1963 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 1981.
Σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστρικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1981-1987). Μετά από τις υποχρεώσεις στις ένοπλες δυνάμεις και στην ύπαιθρο, ακολούθησε η ειδικότητα στην ορθοπαιδική (1991-1995).
Περάτωση διατριβής το 1996. Από το 1998 έως το 1999, κλινικός και επιστημονικός υπότροφος στην χειρουργική γόνατος και άκρου ποδός, στην αρθροσκοπική χειρουργική γόνατος και αθλητικών κακώσεων στην ATOS CLINIC, στην Χαϊδελβέργη Γερμανίας. Από 2000 έως 2004 εργάστηκε ως επιμελητής στην παραπάνω κλινική στο ίδιο τμήμα (Διευθυντές Καθ. H. Paessler και H. Thermann).
Από το 2004 έως σήμερα, Επίκουρος Καθηγητής Ορθοπαιδικής στην 1η Ορθοπαιδική Κλινική του Παν/μίου Αθηνών, Γεν Παν/κό Νοσ. ΑΤΤΙΚΟ.
Δημοσίευσε περισσότερες από 40 εργασίες, ήταν ομιλητής σε περισσοτερες από 200 ελληνικές και διεθνείς διαλέξεις και παρουσιάσεις και είναι μέλος σε 5 επιστημονικές εταιρείες (ESSKA, ISAKOS, ACL Study Group κ.τ.λ.). Μιλάει άριστα γερμανικά και αγλικά.
Ο καθηγητής Άλφρεντ Ρομάιν γεννήθηκε στο Kassel το 1886 και ήρθε στην Αραχώβης ως Διευθυντής (Ober Studien Direktor). Σύμφωνα με το βιβλίο του Jens Godber Hansen, ήταν φιλόλογος γερμανικής φιλολογίας, και δίδαξε Γερμανικά και Ιστορία, ενώ παρέμεινε στην Αραχώβης από τον Σεπτέμβριο 1933 έως τον Ιούλιο 1944. Ο Γένιο Σαντορίνι τον αναφέρει στο άρθρο του “Αναμνήσεις από την προπολεμική Γ.Σ.Α.”:
Quinta, 1933-34. Νέος διευθυντής μέχρι το 1944 ο νεοφερμένος από τη Γερμανία Prof. Dr. Alfred Romain, προέχων μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και έμπιστος του νέου καθεστώτος.
Μαζί του ήλθαν και τα παιδιά του:
Δημοσίευσε ποιήματα “Das Wunschtor und andere Gedichte”
Στο αρχείο που ακολουθεί εμφανίζονται δύο καταχωρήσεις για δημοσιεύσεις:
– Deutsche Schule – mitten in der Welt: Die Athener Deutsche Schule im vierzigsten Jahre ihres Bestehens (σελίδα 204)
– Wilhelm Dörpfeld und die Deutsche Schule in Athen (σελίδα 227)
(*) αν είχε συνεχίσει την φοίτησή του στην σχολή θα είχε αποφοιτήσει το 1944
Ο Παναγιώτης Ζενέτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας κοσμηματοπωλών. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής γενιάς. Κατόπιν παρότρυνσης οικογενειακού φίλου προσανατολίστηκε στις αρχιτεκτονικές σπουδές στη Γαλλία. Με αυτήν την προοπτική μαθήτευσε στη σχολή αρχιτεκτονικού σχεδίου («Σχολή Αρχιτεκτονικών Μελετών») η οποία απευθυνόταν σε σπουδαστές του Ε.Μ.Π. το οποίο, όπως όλες οι σχολές, υπολειτουργούσε την περίοδο της κατοχής.
Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1930-31 στο Νηπιαγωγείο και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1944.
Το 1945 έφυγε απ’ την Ελλάδα με υποτροφία για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux Arts στο εργαστήριο του Otello Zavaroni. Το 1952 τελειώνει τον κύκλο σπουδών του στη σχολή και το 1953 παρουσιάζει τη διπλωματική του εργασία με θέμα «Μικρόπολις – Αυτόνομη οικιστική μονάδα».Επέστρεψε στην Ελλάδα οριστικά το 1955 και άνοιξε σε συνεργασία με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη γραφείο μελετών στην οδό Ακαδημίας 61. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας είναι ιδιαίτερα γόνιμα. Τα πρώτα έργα μαζί με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη (εξάδελφο του Νίκου Αποστολίδη, αποφοίτου της Αραχώβης και συνομήλικου του Ζενέτου) είναι τα εργοστάσια Φιξ και APCO, το μονόσπιτο στο Καβούρι και η πολυκατοικία στην Λ. Αμαλίας 34. Ακολούθησαν οι μονοκατοικίες στη Γλυφάδα, Ψυχικό και η πολυκατοικία στην οδό Ηρώδου Αττικού. Ωστόσο, μέχρι το 1962 παραμένει ουσιαστικά άγνωστος. Το έργο του δημοσιεύτηκε με τη βοήθεια του Ορέστη Δουμάνη, υπεύθυνου αρχιτεκτονικών θεμάτων στον «Ζυγό» ,αργότερα διευθυντή σύνταξης της «Αρχιτεκτονικής», ιδρυτή των «Αρχιτεκτονικών Θεμάτων» καθώς και υπεύθυνου συντάκτη για το ελληνικό τμήμα του «World Architecture». Επίσης έργα του δημοσιεύτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά περιοδικά. Ο Ζενέτος ολοκλήρωσε συνολικά 120 έργα, ανάμεσα στα οποία είναι το χωροταξικό σχέδιο του Λεκανοπεδίου Αττικής, πολλά βιομηχανικά κτήρια καθώς και σημαντικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες.
Ταλαντούχος «συνθέτης», με άρτια επιστημονική κατάρτιση και ευρύτατες τεχνολογικές γνώσεις, αντιμετώπισε με την ίδια ευσυνειδησία, σοβαρότητα και συνέπεια όλα τα έργα που μελέτησε, έργα που χαρακτηρίζονται από τη λειτουργικότητα της οργάνωσης ,την καθαρότητα της μορφής, τη σαφήνεια της κατασκευής, την ευελιξία και τη δυνατότητα συμμετοχής του χρήστη στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του, τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας και την ανάδειξη των λεπτομερειών, τον σεβασμό τού τοπίου ή τη δραστική επέμβαση στο περιβάλλον, ανάλογα με την περίπτωση.
Δίνει έμφαση στη λειτουργία των κτηρίων αλλά και στην κατάργηση των συμβατικών όγκων. Δέχεται να ασχοληθεί με τις μορφολογικές επιπτώσεις της σύλληψής του αφού πρώτα εξασφαλίσει τις απαραίτητες τεχνικές προϋποθέσεις.
Τα μικρά έργα του, τα περισσότερα βίλες στην Αττική έχουν και τον πιό έντονα προσωπικό χαρακτήρα του. Το έργο τού Τάκη Ζενέτου εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από ένα μικρό κύκλο νέων αρχιτεκτόνων, πολλούς από τούς όποιους επηρέασε σημαντικά.
Αριστερά: Το “Μονόσπιτο στο Καβούρι” και η πηγή της εικόνας είναι: weekend-houses.blogspot.com. Το σπίτι ανήκε στον Γιάννη Κατσικόπουλο, γνωστό κοσμηματοπώλη της Αθήνας στις δεκαετίες ’60 και ’70 και σήμερα έχει κατεδαφιστεί προσθέτοντας ότι ο πατέρας του Ζενέτου ήταν επίσης κοσμηματοπώλης.
Σε μία εποχή στην οποία κυριαρχούσε η μαζική, πρόχειρη δόμηση, ο Ζενέτος υποστήριζε ότι η ανθρώπινη κατοικία πρέπει να είναι το υψηλότερο και πλέον πολυτελές προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού. Θεωρούσε απαραίτητη την κατάργηση του κύβου κουτιού της μοντέρνας κατοικίας και την ενσωμάτωσή της στο περιβάλλον. Την περίοδο εκείνη η Αθήνα ζούσε την εποχή της αλόγιστης καταστροφής των παλαιότερων κτηρίων και την ανέγερση κακότεχνων πολυκατοικιών που στέγασαν τους εσωτερικούς μετανάστες.
Ο Ζενέτος όμως είχε ήδη οραματιστεί την εξέλιξη της πόλης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη τη Δύση. Είχε προβλέψει τις τεχνολογικές εξελίξεις που θα επηρέαζαν τη ζωή και τις δραστηριότητες του ανθρώπου και τα επόμενα χρόνια θα προσπαθούσε να διατυπώσει τη δική του άποψη για την ιδανική μορφή της και να χτίσει κτήρια που θα την υπηρετούσαν. Η πεμπτουσία της πολεοδομικής και χωροταξικής φιλοσοφίας του Τάκη Ζενέτου περιέχεται στην έρευνά του, όπως διατυπώθηκε στην πρότασή του για την Ηλεκτρονική Πολεοδομία (1962), δηλαδή στην ένταξη των πιο πρόσφατων κατακτήσεων της ηλεκτρονικής επιστήμης και τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Δίπλα: Το Θέατρο του Λυκαβηττού (1964-65). Πηγή εικόνας: www.culture2000.tee.gr
Τα κείμενά του ήταν πάντα γεμάτα με τεχνικά δεδομένα, διασταυρώσεις και πιστοποιήσεις για την δυνατότητα υλοποίησης, κείμενα που υπερασπίζονταν τη συμβατότητα των ιδεών του με τα προβλήματα του παρόντος κόσμου αλλά και ενός κόσμου που ο Ζενέτος οραματιζόταν.
Αριστερά: Μία από τις δύο βίλες της οικογένειας Κατράντζου στην Γλυφάδα, στην οδό Ξάνθου 21, η οποία σήμερα έχει κατεδαφιστεί. Πηγή της εικόνας είναι το βιβλίο “Τάκης Χ.Ζενέτος: Ψηφιακά Οράματα και Αρχιτεκτονική” της Ελένης Καλαφάτη και του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου
Εκεί που ίσως εκφράστηκε απελευθερωμένος από προστριβές με υπηρεσίες και πελάτες ήταν τα τέσσερα ρυθμιστικά που ανέλαβε το 1966. Η πίστη του σε μια ζωή εν εξελίξει που διαρκώς προσβλέπει στο μέλλον τον αποξένωσε από την παρούσα ζωή.
Ο Τάκης Ζενέτος αυτοκτόνησε το 1977 πηδώντας από το παράθυρο του γραφείου του στο Κολωνάκι.
“Όταν ο Τάκης Ζενέτος οραματιζόταν τις «έξυπνες πόλεις»” από το vima.gr…
Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη τιμά τη μνήμη, το έργο και το όραμα της μεγάλης δωρήτριας Ισμήνης Χρυσοχόου-Κάρτερ και διοργανώνει μια ξεχωριστή εκδήλωση-συναυλία με τη συμμετοχή των διακριθέντων του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Βιολιού στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023.
Στη συναυλία αυτή, οι διακριθέντες της «Υποτροφίας Ισμήνης Χρυσοχόου Κάρτερ» συναντώνται με την Ελληνοαυστριακή Ακαδημία Εγχόρδων “Strings in Motion” που έχει ιδρύσει ένας από τους επιφανέστερους μαθητές της Ισμήνης Κάρτερ, ο Χρήστος Κανέττης, βιολονίστας και καθηγητής του Πανεπιστημίου Mozarteum Salzburg της Αυστρίας.
Στη μεγάλη συναυλία, στην οποία δίδεται και ένας επετειακός χαρακτήρας, καθώς φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια του Πανελληνίου Διαγωνισμού Βιολιού, σε ένα συναρπαστικό σύνολο εγχόρδων, οι εξαιρετικοί βιρτουόζοι ανιχνεύουν ένα πέρασμα μέσα από την Κλασική και Ρομαντική περίοδο, εστιάζοντας σε έργα που υπεραγαπούσε η αξέχαστη Ισμήνη Κάρτερ.
Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα.
Η Ρένα Κωνσταντάκη, απόφοιτος του 1972 έχει αναλάβει τη χορογραφία στη χορευτική παράσταση “eremus” στο θέατρο ΠΚ (Νέος Κόσμος) και έχει πρεμιέρα στις 15 Νοεμβρίου. Περισσότερες πληροφορίες …
