Das Deutsche Archäologische Institut (DAI) ist eine im Geschäftsbereich des Auswärtigen Amtes tätige Bundesanstalt und betreibt Forschungen auf dem Gebiet der Altertumswissenschaften und seiner Nachbardisziplinen. Mit 20 Standorten im In- und Ausland ist das DAI die größte außeruniversitäre Forschungseinrichtung auf dem Gebiet der Archäologie und der Altertumswissenschaften in der Bundesrepublik Deutschland.Sie finden uns im Internet unterhttp://www.dainst.org.

Für unsereAbteilung Athensuchen wir zum01.01.2024

eine*n wissenschaftliche*n Mitarbeiter*in (m/w/d)

(Kennziffer: 28/2023)

in Vollzeit befristet bis zum 31.12.2026. Eine Verlängerung ist vorbehaltlich der zur Verfügung stehenden Mittel angestrebt, sofern die persönlichen und sachlichen Voraussetzungen vorliegen. Die Befristung erfolgt gemäß § 2 Abs. 1 des Gesetzes über befristete Arbeitsverträge in der Wissenschaft (WissZeitVG) zur Förderung der eigenen wissenschaftlichen Qualifizierung im Bereich des wissenschaftlichen Forschungsprojektmanagements. Es können nur Bewerber*innen berücksichtigt werden, die über ausreichende Zeiten nach § 2 Abs. 1 WissZeitVG verfügen und diese nachweisen.

Die Eingruppierung erfolgt in Entgeltgruppe 13 TVöD (Bund). Der Dienstort istAthen.

Aufgabenbeschreibung

Der Aufgabenbereich umfasst insbesondere:

• Wissenschaftliche Forschungen einschließlich DAI-Projekten
• Redaktion von wissenschaftlichen Publikationen der Abteilung: redaktionelle Verantwortung für Athenische Mitteilungen (AM) und Athenaia und Durchführung des redaktionellen Prozesses bei AM und Athenaia
• Sachbearbeitung in der Redaktion einschließlich Budgetverantwortung und Ausschreibungen
• Koordination interner und externer Mitarbeiter
• Redaktionelle Unterstützung von Grabungspublikationen
• Wissenschaftliche Betreuung der Öffentlichkeitsarbeit der Abteilung

Anforderungsprofil

Vorausgesetzt werden:

• ein mit Promotion abgeschlossenes wissenschaftliches Hochschulstudium in einem Fach der Altertumswissenschaften (Klassische Archäologie, Ur- und Frühgeschichte, Alte Geschichte, Historische Bauforschung)
• Aktive Erfahrungen in den Tätigkeiten und Abläufen einer wissenschaftlichen Redaktion, der Organisation von Arbeitsabläufen und der Haushaltsführung
• Deutschkenntnisse in Wort und Schrift auf muttersprachlichem Niveau

Erwünscht sind:

• Praktische Erfahrungen in der archäologischen Feldarbeit
• Bereitschaft, an den Feldforschungsprojekten der Abteilung mitzuwirken
• Gute Kenntnisse der Archäologie des Arbeitsgebietes der Abteilung
• Gute Kenntnisse der englischen und neugriechischen Sprache
• Gute Anwenderkenntnisse in der Informationstechnik
• Führerschein der Klasse B

Ihre Vorteile:

Flexibles und familienfreundliches Umfeld

Wir sind ein familienfreundlicher Arbeitgeber und ermöglichen ein zeit- und ortsflexibles Arbeiten (Teilzeit-/Gleitzeit-/Mobilarbeit). In diesem Zusammenhang bieten wir Ihnen z.B. eine Rahmenarbeitszeit von 06.00 Uhr bis 22.00 Uhr, Stundenausgleich durch Gleittage an. Zur besseren Vereinbarkeit von Familie, Pflege und Beruf stellen wir unseren Beschäftigten kostenlos einen Familienservice zur Verfügung, der Beratungs- und Vermittlungsleistungen erbringt.

Urlaub

Wir gewähren Ihnen 30 Tage bezahlten Erholungsurlaub(bei einer Teilzeitbeschäftigung wird der Urlaubsanspruch entsprechend der tariflichen/gesetzlichen Vorgaben gewährt)und bieten Ihnen zusätzlich die Möglichkeiten von Sonder- und Bildungsurlaub.

Jobticket

Sie erhalten bei uns einen Arbeitgeberzuschuss zu einem ÖPNV-Ticket.

Interessenvertretungen

Ihre Interessen werden bei uns von den Personalräten, der Schwerbehindertenvertretung und der Gleichstellungsbeauftragten vertreten.

Haben wir Ihr Interesse geweckt?

Dann freuen wir uns auf Ihre Bewerbung! Senden Sie Ihre Unterlagen (Motivationsschreiben, Lebenslauf, Ausbildungsnachweis, Arbeitszeugnisse etc.) bis zum

18.07.2023

mit einem Anschreiben, Lebenslauf, Ausbildungsnachweis, qualifizierten Arbeitszeugnissen / Beurteilungen etc. Wir bitten Sie zudem, Ihrer Bewerbung die Formulare „Bewerbungsbogen Wissenschaft“ und „Erklärung über Promotionszeiten und Beschäftigungsverhältnisse“, die Sie auf der Homepage des DAI unterhttps://www.dainst.org/karriere/stellenangebote/formularefinden, ausgefüllt beizufügen.

Wir freuen uns über Ihre aussagekräftigen Bewerbungsunterlagen. Bitte senden Sie diese in elektronischer Form, möglichst in einer zusammengefassten PDF-Datei, unter Angabe derKennziffer 28/2023anbewerbung@dainst.de.

Für etwaige Rückfragen steht Ihnen gerne zur Verfügung:

Frau Lahn, Personalreferat, Tel. 030/187711-254, E-Mail: bewerbung@dainst.de

Weitere Hinweise:

Bewerber*innen (m/w/d) mit Schwerbehinderung oder diesen gleichgestellte Personen werden bei gleicher Eignung entsprechend den gesetzlichen Grundlagen bevorzugt berücksichtigt.

Das DAI gewährleistet gemäß BGleiG die berufliche Gleichstellung unabhängig vom Geschlecht und unterstützt die Vereinbarkeit von Beruf und Familie, indem flexible Arbeitszeiten gelebt und Teilzeitmodelle im Rahmen der dienstlichen Möglichkeiten realisiert werden.

Vielfalt ist einer unserer zentralen Organisationswerte. Deshalb begrüßen wir Bewerbungen unab­hängig von Nationalität, ethnischer und sozialer Herkunft, Religion und Weltanschauung, Alter sowie sexueller Orientierung und Identität.

Im Zusammenhang mit Ihrer Bewerbung behandeln wir Ihre personenbezogenen Daten mit größ­ter Sorgfalt und Diskretion. Unsere Datenschutzinformation finden Sie auf unserer Webseite unterwww.dainst.org/datenschutz. Diese informiert Sie gemäß Art. 13 DSGVO über den Umfang und die Art und Weise der Verarbeitung sowie über Ihre diesbezüglichen Rechte

Ο Κίτσος Λούης είναι απόφοιτος του ’66, Καθηγητής στο Tμήμα Bιολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης, κατά καιρούς, μάλιστα, Πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας, και μόλις εξέδωσε το 4ο βιβλίο του.

Όταν κάποιος γιατρός βρεθεί αντιμέτωπος με την περίπτωση ενός ασθενούς που παρουσιάζει ιδιαίτερο επιστημονικό ή ιατρικό ενδιαφέρον και θεωρεί πως θα έπρεπε να την κάνει ευρύτερα γνωστή, την δημοσιεύει ως “ενδιαφέρουσα περίπτωση” σε κάποιο ιατρικό περιοδικό. Κάτι παρόμοιο έκανε εδώ ο συγγραφέας, δημοσιεύοντας τέτοιες περιπτώσεις βιοηθικών θεμάτων στο βιβλίο του αυτό. Αφού κατάφερε να τα ομαδοποιήσει σε κάποιο βαθμό, τα συνέδεσε μεταξύ τους χρησιμοποιώντας, κατά κάποιο τρόπο ως μπούσουλα, τον αγαπημένο του συνθέτη Μπερλιόζ, και την όπερά του “Η καταδίκη του Φάουστ”, που κατ’ αυτόν “ξεχειλίζει” από βιοηθικά ζητήματα. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς γνώσεις Βιολογίας ή Ιατρικής και, κυρίως, ούτε Φιλοσοφίας για να δει σε πόσο μεγάλο βαθμό εμπλέκεται η βιοηθική σε θέματα όπως επιδημίες και πανδημίες, πολέμους, καθημερινές ιατρικές πράξεις αλλά και άλλα πολλά, όπως το Αλάτι Ιμαλαΐων, την επίκληση πρακτικών μαγείας για τη θεραπεία δηγμάτων αραχνών ή, ακόμα, και το μακρύ ταξίδι βατράχων από την Κορέα σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη! Μια μικρή παρατήρηση: δεν προτείνονται λύσεις σε ερωτήματα που δημιουργούνται στο μυαλό του αναγνώστη. Πού και πού, μόνο, ο Φάουστ δίνει κάποιον υπαινιγμό για να βρεθεί η (ή, σωστότερα, κάποια) απάντηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περισσότερα…

Η Αλεξάνδρα Νομίδου γεννήθηκε το 1949 και είναι απόφοιτος του 1967. Άρχισε μουσικές σπουδές σε ηλικία 6 ετών στο Ωδείο Αθηνών και απεφοίτησε το 1970 με Α’ βραβείο παμψηφεί (τάξη Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα).

Το 1972, με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, πήγε στο Παρίσι και συνέχισε σπουδές με τον Pierre Sancan, και τον Pierre Fiquet. Kατόπιν φοίτησε στο Conservatoire Europeen de Musique de Paris, στην τάξη της Yvonne Lefebure (εκεί το 1977 η Επιτροπή της απένειμε το Diplome Europeen CEMP). Διδάχτηκε επίσης από τον Yevgeni Malinin (1982 και 1983).

Με υποτροφία του Tanglewood Music Center, πήγε το 1985 στις ΗΠΑ και παρακολούθησε ανώτερα μαθήματα πιάνου και μουσικής δωματίου με τους Leon Fleisher και Peter Serkin. Συμμετείχε επίσης σε συναυλίες μουσικής δωματίου στο Festival of Tanglewood.

Έχει δώσει πολλά κοντσέρτα στη Γαλλία (Salle Gaveau, Radio France, Festival de Paris, Festival d’ Automme, Menton, Lyon, Brive, κ.λπ.) και σε άλλες χώρες του εξωτερικού (Ελβετία, Αγγλία, Βέλγιο, ΗΠΑ). Έπαιξε ως σολίστ με την Ορχήστρα Δωματίου της Νορβηγίας, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουδαπέστης, τις ΚΟΑ και ΚΟΘ καθώς και με συγκροτήματα μουσικής δωματίου (κυρίως με το γαλλικό κουαρτέτο Via Nova). Με την βιολοντσελίστα αδελφή της Μαριάννα (65) και τον βιολιστή Σ. Κυριαζόπουλο σχημάτισε το «Trio Hellenique» με πολλές εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο.

Έχει ηχογραφήσει δύο δίσκους τον ένα με τα έργα του Ρ. Σούμαν «Davidsbundlertaenze» και «Kinderszenen» (1986) και τον άλλο με βαλς των Μπραμς, Σούμπερτ και Ραβέλ. Από το 2005 δημιούργησε στην Αθήνα τον κύκλο συναυλιών «Γύρω από το Πιάνο», του οποίου είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια. Το Απρίλιο του 2011, στη μνήμη του λυκειάρχη Ιδομενέα Παπαδάκη, παρουσίασε στην Aula μουσική παράσταση με θέμα την Clara Schumann. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

“…Δεν συγχωρώ στον πατέρα μου το ότι σκότωσε μέσα μου τον γερμανικό πολιτισμό. Μηχανικά, έσβησα αυτή τη γλώσσα απ’ το μυαλό μου επειδή ήταν η δική του, επιλέγοντας στη θέση της τα αγγλικά, που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις σπίτι σου ακόμη και στα πιό απόμακρα μέρη, που σε εξισώνουν με κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Ο πατέρας μου δικαιολογούσε τον Χίτλερ κάτω από το φως του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν και, μέσα από την πολιτισμική αυτή συγγένεια, συμπέραινε πως ο ένας ήταν αποτέλεσμα των δύο άλλων. Το Τρίτο Ράιχ γινόταν αποδεκτό κάτω από τις τρίλιες του Μαγικού Αυλού, κάτω από τις δυνατές συγχορδίες της Ωδής στη Χαρά. Ένας πολιτισμός που είχε γεννήσε τέτοια αριστουργήματα δεν μπορεί να ήταν και τόο κακός, ειδικά όταν η σοβαρή μουσική παιζόταν στα κτίσματα των στρατοπέδων. Είχε μία αίγλη, όπως και να το κάνεις, το να είναι φιλόμουσος ένας δήμιος. Τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι ακούγαμε το Deutschland über Alles, τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας, του οποίου η μουσική είναι παρμένη από ένα κουαρτέτο του Χάιντν, που κι αυτό ήταν διασκευή μιας μελωδίας από την Κροατία, αλλά ποτέ Μάτερ ή Μέντελσον. Μέχρι τα σαράντα μου, μου ήταν αδύνατον να ανεχτώ την κλασσική μουσική.”

Το βιβλίο του Πασκάλ Μπρυκνέρ “Ένα καλός γιός” εκδόθηκε το 2015 από τις εκδόσεις Πατάκη και είναι η επιλογή της Λίζας Γεωμπρέ για αυτό το δεκαπενθήμερο της τελευταίας εβδομάδας του Φεβρουαρίου και της πρώτης του Μαρτίου. Το απόσπασμα είναι από το κεφάλαιο ΙΙΙ, που έχει τίτλο “Το εβραϊκό δηλητήριο”.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο:

Το “Ένας καλός γιος” είναι η ιστορία ενός παιδιού με εύθραυστη υγεία που γεννιέται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο σε μια οικογένεια αυστριακής καταγωγής και γερμανικής παιδείας. Σε πολύ μικρή ηλικία το στέλνουν σ’ ένα σανατόριο στην Αυστρία λόγω του προβλήματος των πνευμόνων του. Μέσα στο χιονισμένο τοπίο δοξάζει τον Θεό και προσεύχεται κάθε βράδυ να πεθάνει ο πατέρας του.

Ο πατέρας του, αντισημίτης και ρατσιστής, είναι ένας κακότροπος σύζυγος που δέρνει και εξευτελίζει τη γυναίκα του. Ο μοναχογιός του θα κάνει τα πάντα για να γίνει το αντίθετο απ’ αυτόν. Θα υπάρξει αργότερα μαθητής του Γιανκέλεβιτς και του Ρολάν Μπαρτ και στη συνέχεια αναγνωρισμένος συγγραφέας, που τον τοποθετούν ανάμεσα στους “Εβραίους διανοούμενους” με τους οποίους και θα ταυτιστεί, αν και δεν είναι Εβραίος.

Ως την τελευταία του ημέρα, θα συντροφέψει εντούτοις στον γολγοθά του αυτόν τον ξένο, τον πατέρα του, που του έδωσε τη ζωή και που δε λέει να παραδοθεί στον θάνατο. Διότι πέρα από την περιφρόνηση και την ένοχη οργή, το συγκλονιστικό αυτό αφήγημα είναι η ομολογία μιας αδιαφιλονίκητης αγάπης ενός γιου προς τον πατέρα του, στον οποίο, παραδόξως, οφείλει όλο του το έργο – όπου το θέατρο της σκληρότητας μετατρέπεται σε συμπόνια. Στον πατέρα του αφιερώνεται λοιπόν ετούτο το βιβλίο του φόβου και της συγχώρεσης.

Περισσότερα…

Με τη διάλεξη της αρχαιολόγου Κάτιας Σπορν και τη μελέτη της για τον Γαβριήλ Βέλτερ, συνεχίστηκαν οι εκδηλώσεις που γίνονται τις Τετάρτες στον κήπο του Εϋνάρδειου στην Αίγινα.

Συγκεκριμένα, ο κύκλος εκδηλώσεων στην Αίγινα, της Καποδιστριακής Βιβλιοθήκης «Κάθε Τετάρτη στο Εϋνάρδειο με ένα βιβλίο» συνεχίστηκε την Τετάρτη 23 Αυγούστου με τη διάλεξη της αρχαιολόγου Κάτιας Σπορν, διευθύντριας του Γερμανικού Ινστιτούτου Αθηνών, με τίτλο: «Γαβριήλ Βέλτερ (1890–1954), ένας Γερμανός αρχαιολόγος στην Ελλάδα. Το αρχείο του στην Καποδιστριακή Βιβλιοθήκη της Αίγινας».

Αντί για ένα βιβλίο, όπως γίνεται συνήθως, παρουσιάστηκε το πολύτιμο αρχείο του σημαντικού Γερμανού αρχαιολόγου, ανασκαφέα μεταξύ άλλων και της Κολώνας, της αρχαίας ακρόπολης της Αίγινας, το οποίο φυλάσσεται στην Καποδιστριακή Δημόσια Βιβλιοθήκη του νησιού.

Η διάλεξη της Κάτιας Σπορν βασίστηκε στη μελέτη που ετοιμάζει για τον Γαβριήλ Βέλτερ, στο πλαίσιο του εορτασμού, το 2024, των 150 χρόνων από την ίδρυση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, και υποδηλώνει την πρόθεση συνεργασίας των δύο φορέων για την αξιοποίηση του αρχείου αυτού.

Ολόκληρη η διάλεξη και περισσότερα για την εκδήλωση…

Ο Oskar “Ossi” Heberlein γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1923 στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Ήταν γιος του συμβούλου της γερμανικής πρεσβείας Έριχ Χέμπερλαιν και της Ισπανίδας συζύγου του Μάργκοτ, γένους Calleja. Οι Heberleins μετακινήθηκαν πολύ, πρώτα στο Koblenz της Γερμανίας και μετά στην Αθήνα. Εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης από το έτος 1929-30 εως το έτος 1932 στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1941.

Μεταξύ 1932 και 1936 ο Oskar πήγε σχολείο στη νότια Βαυαρία. Λόγω του ξεσπάσματος του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1936, οι γονείς του Heberlein έπρεπε να μετακομίσουν στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Τελικά επέστρεψαν στην Ισπανία, στη Σαλαμάνκα το φθινόπωρο του 1937. Εκείνη την περίοδο ο Heberlein άρχισε να ενδιαφέρεται για τη ραδιοφωνική μετάδοση και έπιασε δουλειά στο γραφείο ραδιοφωνικής μετάδοσης της γερμανικής πρεσβείας. Μεταξύ 1938 και 1941 τελείωσε το γυμνάσιο σε γερμανικά σχολεία στην Ισπανία και στη συνέχεια έκανε πρακτική άσκηση σε εταιρείες ηλεκτρικών στην Ισπανία.

Το 1941, ο Heberlein επιστρατεύτηκε και επέστρεψε στη Βαυαρία. Η ενεργή στρατιωτική του θητεία ξεκίνησε στις 10 Οκτωβρίου 1941. Αρχικά έλαβε εκπαίδευση ως πυροβολητής πυροβολικού με το Τάγμα Αντικατάστασης Πυροβολικού 157 στο Μόναχο. Ωστόσο, την άνοιξη του 1942 εντάχθηκε στα Frontaufklärungs-Truppen (μπροστινά στρατεύματα αναγνώρισης). Εργάστηκε σε ένα εργαστήριο αναπτύσσοντας και δοκιμάζοντας ειδικούς ραδιοπομπούς βραχέων κυμάτων. Στα τέλη του 1942 εντάχθηκε στο Signals Battalion 800 Special Unit Brandenburg.

Ο Heberlein πέρασε μερικούς μήνες ως αιχμάλωτος των Γάλλων, εργαζόμενος ως ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Haar λίγο έξω από το Μόναχο στα τέλη Οκτωβρίου του 1945. Εδώ, εργάστηκε ως ηλεκτρολόγος, αρχικά για την USAF 464th Air Service Group, μέχρι τουλάχιστον το καλοκαίρι του 1946. (περισσότερα…)

6 βραβευμένα Ελληνικά Ντοκιμαντέρ από Γυναίκες Δημιουργούς στο ERTFLIX

Το ERTFLIX φιλοξενεί 6 διακεκριμένα και βραβευμένα ντοκιμαντέρ από Ελληνίδες Σκηνοθέτες, που με την μοναδική τους ματιά παρουσιάζουν πολύ διαφορετικά θέματα. Από την εργασία του σεξ μέχρι το προσφυγικό, ανθρωποκεντρικά αλλά και γενικής παρακολούθησης, με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Η ΕΡΤ στηρίζει τις Ελληνίδες Σκηνοθέτες που μέσα από τα ντοκιμαντέρ τους έχουν διαπρέψει στα Φεστιβάλ της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου. Καλεσμένες μας οι Εύα Στεφανή, Δήμητρα Κουζή, Διονυσία Κοπανά, Κατερίνα Πατρώνη, Αγγελική Αριστομενοπούλου και η Δήμητρα Ζήρου.

«Passage to Europe» της Δήμητρας Κουζή

Εδώ και 30 χρόνια, ο Φώτης Ψυχάρης διδάσκει σε ένα δημοτικό σχολείο στην καρδιά της Αθήνας. Και οι 17 μαθητές του -Έλληνες και ξένοι- ονειρεύονται να φύγουν από την Ελλάδα όταν μεγαλώσουν, για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που δεν έχουν τη δική τους Λέσβο. Διαφορετικοί πολιτισμοί καταγωγής, έλλειψη κοινού γλωσσικού κώδικα, Ραμαζάνι, Bollywood, μαθήματα ζωής στην προετοιμασία για την παράσταση της αποφοίτησης από το δημοτικό, ελπίδες και φόβοι για το μέλλον, συναποτελούν την πραγματικότητα αυτής της ξεχωριστής τάξης που αποτελείται από 17 μαθητές από 8 διαφορετικές χώρες.

«Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ.» της Εύας Στεφανή

Η Δήμητρα είναι εργαζόμενη στο χώρο του σεξ και επί χρόνια πρόεδρος του σωματείου Ατόμων Εργαζόμενων στο Σεξ Ελλάδας. Αγαπάει τη δουλειά της και υπήρξε ιδιοκτήτρια σε ένα από τα παλαιότερα σπίτια της Αθήνας. Η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο της Δήμητρας στη διάρκεια δώδεκα χρόνων. Ταυτόχρονα, η κάμερα καταγράφει όψεις της πόλης που αλλάζει, σημαδεμένη από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Γνωρίζοντας τη Δήμητρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα στερεότυπά μας για το σεξ, την γυναικεία επιθυμία, την ατομική ελευθερία, αλλά και τον τρόπο που μας αλλάζουν οι δοκιμασίες σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές.

«Το Ίχνος του Χρόνου» της Διονυσίας Κοπανά

Μια ταινία – ντοκιμαντέρ για τον χρόνο, τη μνήμη, τη νοσταλγία. Μια ταινία για τη γοητεία της Αρχαιολογίας και της ανασκαφής μέσα από το post mortem πορτρέτο του αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη. Ένα ταξίδι που αναζητεί τον άνθρωπο που δεν είναι πια παρών, μέσα από το ίχνος που άφησε στους τόπους όπου βρέθηκε, στους ανθρώπους που γνώρισε. Μια κινηματογραφική ανασκαφή για να έρθει στο φως μια εικόνα μέσα από θραύσματα και ίχνη, όπως κάνει και η Αρχαιολογία.

«Ο Τέταρτος Χαρακτήρας» της Κατερίνας Πατρώνη

Ο κ. Παύλος διασχίζει την πόλη με το λεωφορείο και αναλογίζεται τη ζωή του και όσα θα άλλαζε. Η Τίνα περιπλανιέται στους δρόμους και αναστοχάζεται το τηλεφώνημα που της καθόρισε τη ζωή. Ο νεαρός Παύλος μαζεύει σκουπίδια και ψέλνει έχοντας βρει το νόημα της ζωής του στο Θεό. Μία πόλη που δέχεται τις ιστορίες των κατοίκων της και τις καθρεφτίζει στις όψεις της. Ένα ντοκιμαντέρ εξομολογήσεων για την απώλεια, την ενοχή, την πίστη και την αναζήτηση της λύτρωσης. Η ταινία παρατηρεί τις καθημερινές τελετουργίες των χαρακτήρων, ενώ ακούγονται οι ιστορίες τους που διαπλέκονται με τους ήχους της Αθήνας. Χωρίς σχολιασμό ή συνεντεύξεις, η κινηματογραφική σύνθεση συνυφαίνει τον εξωτερικό δημόσιο χώρο με τον εσωτερικό κόσμο των πρωταγωνιστών και φανερώνει την αμφίδρομη και ενεργητική σχέση τους.

«Μια Οικογενειακή Υπόθεση» της Αγγελικής Αριστομενοπούλου

Οι Ξυλούρηδες είναι η πιο γνωστή μουσική οικογένεια της Ελλάδας. Από τον θρυλικό Νίκο Ξυλούρη και τα αδέρφια του, τον φημισμένο λυράρη Ψαραντώνη και τον δεξιοτέχνη λαουτιέρη Ψαρογιάννη, μέχρι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τρεις γενιές μουσικών κρατούν ζωντανή τη μουσική παράδοση της οικογένειας και την μεταφέρουν σε χιλιάδες θαυμαστές ανά τον κόσμο. Με κεντρικούς χαρακτήρες τον Ψαρογιώργη (Γιώργη Ξυλούρη), τα τρία παιδιά του που σπουδάζουν στην Μελβούρνη, και τον πατέρα του, Ψαραντώνη, η ταινία ακολουθεί την οικογένεια μέσα από επαγγελματικές προκλήσεις και δύσκολες προσωπικές αποφάσεις, και καταγράφει τη ζωή τους για διάστημα δύο ετών.

«Στη Χώρα του Πάγου και της Φωτιάς» της Δήμητρας Ζήρου

Μια ταινία εμπνευσμένη από τη σύγχρονη ζωή των αυτοχθόνων κατοίκων της αρκτικής Νορβηγίας, των Σάμι. Δύο παράλληλες ιστορίες ξεδιπλώνουν σταδιακά την καθημερινή ζωή δύο πολύ διαφορετικών ανθρώπων: της 86χρονης Σάρα και του επτάχρονου Μίκα, οι οποίοι ζουν στην Guovdageaidnu, στη μέση της νορβηγικής αρκτικής τούνδρας.

Δείτε το αφιέρωμα…

«Ήταν ίσως η πιο χαρισματική ηθοποιός της ελληνικής σκηνής στα χρόνια ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους. Ο Γρηγόρης Ξενόπουλος την είχε χαρακτηρίσει “αδιαμφισβήτητη διάδοχο της Κοτοπούλη”. «Μόνο όποιος είδε την Ελένη να “κρεάρει” ένα ρόλο είναι σε θέση να μαρτυρήσει τι ακριβώς σημαίνει τούτο…» έγραφε η Ειρήνη Καλκάνη. Από τη στιγμή που ήταν να ζωντανέψει στη σκηνή μια ηρωίδα, ο έξω κόσμος έπαυε να υπάρχει γι” αυτήν. Η Ελένη έπαυε να είναι η ίδια, έπλαθε το βάδισμά της, την κίνηση των χεριών της, το λόγο στα χείλη της, τον πόνο στην έκφρασή της…

Η Ελένη Παπαδάκη, παρ όλο που αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή, δεν αναφέρεται στα Μαθητολόγια και ενώ δεν γνωρίζουμε το έτος αποφοίτησής της θεωρούμε ότι κανονικάθα ήταντο 1926. Όμως όλο το υλικό των εγγραφών έως την σχολική περίοδο 1925-26 έχει χαθεί, αλλά και πολλά στοιχεία, πολλά τεύχη, από το διάστημα 1926 έως το 1944 έχουν αφαιρεθεί, προφανώς για λόγους ασφαλείας όλων, όσοι αναφέρονταν σε αυτά. Το ίδιο ισχύει και για δύο άλλες προσωπικότητες της εποχής, τις αδελφές Αγνή και Πολυξένη Ρουσοπούλου.

Το αφιέρωμα στην ηθοποιό δημοσιεύτηκε σε τεύχος του 2ου Γυμνάσιου Περαίας και περιέχει πολλές φωτογραφίες.

Περισσότερα…

Την Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023, πραγματοποιήθηκε η υπογραφή της σύμβασης για τη μεταβίβαση με δωρεά του νέου Πλοίου Γενικής Υποστήριξης «ΠΕΡΣΕΑΣ» μεταξύ τ ου Προέδρου του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη και Υποναυάρχου επί τιμή κ. Πάνου Λασκαρίδη και του Αρχηγού ΓΕΝ Αντιναύαρχου Ιωάννη Δρυμούση ΠΝ.

Παρόντες στην τελετή ήταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος.

Το πλοίο θα καταπλεύσει στον Ναύσταθμο Σαλαμίνος προκειμένου να δρομολογηθούν οι διαδικασίες παράδοσης στο Πολεμικό Ναυτικό και ένταξής του στον Στόλο, με επίσημη τελετή παραλαβής και ονοματοδοσίας του.

Πρόκειται για τη δωρεά του πέμπτου και μεγαλύτερου πλοίου προς το Πολεμικό Ναυτικό, μετά από το Εκπαιδευτικό Πλοίο «ΚΥΚΝΟΣ» και τα Πλοία Γενικής Υποστήριξης «ΑΤΛΑΣ», «ΗΡΑΚΛΗΣ» και «ΑΙΑΣ». Το «ΠΕΡΣΕΥΣ» μήκους 105 μέτρων, διαθέτει ενσωματωμένες πλήθος σημαντικών τεχνολογικών καινοτομιών που θα υποστηρίξουν τις επιχειρησιακές ικανότητες του Στόλου μας σε μεγάλο βαθμό.

Ο Βασίλης Κρίντας, απόφοιτος του 1962, έστειλε ένα μήνυμα με αφορμή τον θάνατο του Γιάννη Παπαδόπουλου και θυμήθηκε μία εξομολόγηση του Τιμολέοντα Δημόπουλου:

Θα ήθελα και εγώ να εκφρασω τα συλλυπητήριά μου για την απώλεια του Γιάννη Παπαδόπουλου, με τον οποίο εκτός του σχολείου είμασταν και συνάδελφοι στον ΟΤΕ.

Δεν θα ξεχάσω το σχόλιο που είχαμε κάνει, όταν σε μία απο τις τελευταίες εκπαιδευτικές εξορμήσεις με τον αείμνηστο καθηγητή μας Τιμολέοντα Δημόπουλο στην περιοχή της Λαυρεωτικής και μετά από την ξενάγηση στο αρχαίο θέατρο του Θορικού, μας αποκάλυψε οτι σε εκείνο ακριβως τον χώρο πήρε τη μεγάλη απόφαση να θέσει τέλος στην πιο σοβαρή σχέση που είχε με μια κοπέλα, επειδή σε σχετικό διάλογο του εδήλωσε αδυναμία – απροθυμία να τον ακολουθεί στον ελεύθερο χρόνο και στις διακοπές σε εξορμήσεις και ταξίδια σε προορισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που είχαν σχεδόν αποκλειστικό στόχο επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία μοναστήρια κλπ. Έτσι πήρε και την απόφαση να κάνει μόνος του το ταξίδι της ζωής του εκπληρώνοντας ανεμπόδιστα τους στόχους και τα όνειρα του.

Αυτα ξαναθυμηθήκαμε με τον Γιάννη σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις μας στα πλαίσια μιας γενικής συνέλευσης των μηχανικών του ΟΤΕ.

Καλό ταξίδι φίλε Γιάννη.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να ενημερώσω ότι και η δική μας τάξη 62 Β υπήρξε και εξακολουθεί να είναι πολύ δεμένη, αλλά επειδή δεν είχαμε συμμετοχή στα δρώμενα του Συλλόγου των Αποφοίτων δεν εγινε γνωστό.

Πληροφοριακά αναφέρω ότι αποφοιτήσαμε 22 (16 αγόρια+6 κορίτσια). Από τους συμμαθητές -για τις συμμαθήτριες δεν έχω πληρόφορηση- 12 σπουδάσαμε στο εξωτερικό (10 Γερμανία,1 Ελβετία,1 ΗΠΑ) και 4 εδώ.

Επί σειρά ετών ένας πυρήνας 7-9 συμμαθητών, εμπλουτιζόμενος και από 3-4 του αδελφού τμήματος 62 C (Σαμαράς, Βαλσαμάκης, Αδάμης, Εξαρχόπουλος) βρισκόμασταν τουλάχιστον μιά φορά το μήνα στην Πλατεία ΑγίαςΣοφίας στο Νέο Ψυχικό, σχολιάζοντας την επικαιρότητα και κάνοντας ενίοτε αναφορές στα σχολικά και φοιτητικά μας χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια με την απώλεια 4 συμμαθητών του πυρήνα (Δεμαθάς, Αγγελίδης, Ιωαννίδης και πρόσφατα Γερόλυμπος), οι συναντήσεις μας αραίωσαν κάπως, παρ όλα αυτά οι εναπομείναντες (Κούσης, Κρεμέζης, Νικολαΐδης, Κωνσταντόπουλος, Κρίντας) με τη νοερή συμμετοχή των Γιαννίτση, Οικονόμου Κοντογιαννόπουλου και Κυριακόγγονα, βρισκόμαστε τουλάχιστον μια φορά το δίμηνο σε ταβερνάκι της ίδιας περιοχής και τα λέμε. 

Φιλικότατα Βασίλης Κρίντας

Θέλω να μάθω Πώς λειτουργεί το σώμα μου

Τα παιδιά ή οι μαθητές σας έχουν ερωτήσεις για το σώμα; Επιτέλους ένα όμορφο και φιλικό προς τα παιδιά βιβλίο γνώσεων με πληροφορίες για το σώμα και τις λειτουργίες του! Ένα όμορφα σχεδιασμένο βιβλίο, γραμμένο με παιδοκεντρικό τρόπο.

Το βιβλίο της Φιλοσοφίας

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Τι σημαίνει ευδοκιμώ ως άνθρωπος; Γιατί υπάρχει το κακό;

Τα παραπάνω είναι τρία από τα πολλά και προκλητικά ερωτήματα που συζητούνται στο παρόν, πλούσια εικονογραφημένο, βιβλίο. Συνταξιδέψτε με τον καθηγητή Gregory Bassham καθώς εξερευνά 250 ορόσημα της φιλοσοφίας, από το 1500 π.Χ. μέχρι και το 2011.

Θέλω να μάθω Πώς λειτουργεί το σώμα μου

Τα παιδιά ή οι μαθητές σας έχουν ερωτήσεις για το σώμα; Επιτέλους ένα όμορφο και φιλικό προς τα παιδιά βιβλίο γνώσεων με πληροφορίες για το σώμα και τις λειτουργίες του! Ένα όμορφα σχεδιασμένο βιβλίο, γραμμένο με παιδοκεντρικό τρόπο. Η εύστοχη εικονογράφησή του ξέρει πραγματικά σε ποιον απευθύνεται!

Τους μικρούς αναγνώστες θα τους συνεπάρουν οι νέες γνώσεις και οι ενδιαφέρουσες μικρολεπτομέρειες. Στη μέση του βιβλίου θα ανακαλύψουν μια αναδιπλούμενη εικόνα με σαφή επισκόπηση των διαφόρων συστημάτων, όπως το δέρμα, ο σκελετός, οι μύες, η καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Θα ανακαλύψουν με τρόπο διασκεδαστικό το ανθρώπινο σώμα και θα απολαύσουν το ταξίδι στον μαγικό κόσμο της γνώσης της ανατομίας του σώματος.

Είναι παράλληλα ένα άψογο εκπαιδευτικό εργαλείο για χρήση στην τάξη. Οι εκπαιδευτικοί θα βρουν στο βιβλίο «Θέλω να μάθω πώς λειτουργεί το σώμα μου» έναν άριστο βοηθό στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας για το σώμα, τόσο στο νηπιαγωγείο όσο και στο δημοτικό σχολείο, με ερωτήσεις, δράσεις και παιχνίδια.

Το βιβλίο τελειώνει με το τραγούδι «Κεφάλι, ώμοι, γόνατα και δάχτυλα», μια διασκεδαστική εργασία χειροτεχνίας μιας κούκλας που τραβιέται και ένα μίνι κουίζ. Εν ολίγοις, ένα όμορφα σχεδιασμένο βιβλίο πληροφοριών με κατανοητό κείμενο για το σώμα.

Συνιστάται ανεπιφύλακτα! Ιδανικό βιβλίο για παιδιά ηλικίας 6–9 ετών, για νηπιαγωγούς και δασκάλους.

Το βιβλίο της Φιλοσοφίας

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής; Τι σημαίνει ευδοκιμώ ως άνθρωπος; Γιατί υπάρχει το κακό;

Τα παραπάνω είναι τρία από τα πολλά και προκλητικά ερωτήματα που συζητούνται στο παρόν, πλούσια εικονογραφημένο, βιβλίο. Συνταξιδέψτε με τον καθηγητή Gregory Bassham καθώς εξερευνά 250 ορόσημα της φιλοσοφίας, από το 1500 π.Χ. μέχρι και το 2011.

«Το βιβλίο της φιλοσοφίας» αποτελεί ένα γλαφυρό πανόραμα θεωριών, γεγονότων και ρηξικέλευθων έργων από την πλούσια ιστορία της φιλοσοφίας – μια πρωτότυπη και περιεκτική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη σε γλώσσα εύληπτη και διαυγή. Πρόκειται για μια έγκυρη επισκόπηση και παράλληλα μια συναγωγή αξιοσημείωτων αφηγήσεων και ιδεών. Ο Bassham καταβυθίζεται στην αρχαιότητα, εξετάζοντας φερ’ ειπείν τις ινδικές Βέδες και τη γέννηση της δυτικής φιλοσοφίας, όταν οι στοχαστές άρχισαν να στηρίζονται στη λογική και στην παρατήρηση για να δώσουν απαντήσεις στα βαθύτερα υπαρκτικά μας ερωτήματα. Η περιδιάβασή του στην ιστορία της φιλοσοφίας ολοκληρώνεται με τις πλέον πρόσφατες εξελίξεις, όπως τα φιλοσοφικά ζόμπι και η «τριπλή θεωρία» της ηθικής.

«Παρότι οι φιλόσοφοι συχνά καταπιάνονται με ζητήματα που ενδεχομένως φαίνονται εξαιρετικά τεχνικά και αφηρημένα, στον πυρήνα της η φιλοσοφία εξακολουθεί να ασχολείται με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής που υπερβαίνουν το πεδίο των φυσικών και των κοινωνικών επιστημών: Υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή; Υπάρχει ο Θεός; Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Μπορώ να γνωρίσω την αληθινή πραγματικότητα; Πώς πρέπει να ζήσω;

Ποιοι θα έπρεπε να είναι οι στόχοι μου και ποιες οι αξίες μου; Η φιλοσοφία παραμένει μια εξαιρετικά νευρώδης και ζωτική δραστηριότητα όταν βρίσκεται σε στενή επαφή με αυτά τα μείζονα υπαρκτικά ερωτήματα».

Τα περιεκτικά κείμενα, που συνοδεύονται από εκπληκτικές έγχρωμες φωτογραφίες, είναι οργανωμένα κατά χρονολογική σειρά, ενώ το τμήμα που επιγράφεται «Σημειώσεις και περαιτέρω βιβλιογραφία» παρέχει περαιτέρω στοιχεία για μελέτη σε βάθος.

Ο Gregory Bassham είναι καθηγητής της φιλοσοφίας στο Kings’s College του Wilkes-Bare της Πενσυλβανίας, όπου ειδικεύεται στη φιλοσοφία του δικαίου, στην κριτική σκέψη και στις σχέσεις μεταξύ φιλοσοφίας και μαζικής κουλτούρας. Συνεπιμελήθηκε αρκετά βιβλία

φιλοσοφίας και είναι ο κύριος συγγραφέας του βιβλίου Critical Thinking: A Student’s Introduction. Άρθρα και δοκίμιά του δημοσιεύθηκαν σε πληθώρα βιβλίων και περιοδικών.

Η Αγγελική Παπανδρέου εμφανίζεται στο CALVO στην παραλία του Αιγίου στις 24 Αυγούστου 2023 σε μία συναυλία με τίτλο:

“…τι τζαζ…τι χι τζαζ…”

Μαζί της ο Πάνος Τρίψας (φωνή και μπουζούκι)

Στο πιάνο ο Χρήστος Τσαντούλης και στο σαξόφωνο ο Φοίβος Μποζάς

Στην εκπομπή 12-2 της τηλεόρασης της Ναυτεμπορικής με τους δημοσιογράφους Ανέστη Ντόκα και Παύλο Πανταζόπουλο εμφανίστηκε ο καθηγητής του ΕΜΠ και πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωνσταντίνος Αραβώσης.

«Η κλιματική κρίση δεν είναι κάτι που αναμένουμε να γίνει. Τα φαινόμενα της κλιματικής κρίσης είναι ήδη εδώ. Πρόκειται για ραγδαία φυσικά φαινόμενα που είναι οι επιπτώσεις της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας της γης και της αύξησης των ρύπων. Αυτό που βλέπουμε τώρα στη χώρα μας με τις πυρκαγιές είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που διαρκώς επιτείνεται. Ενώ γίνεται μια διεθνής προσπάθεια να φτάσουμε σε κλιματική ουδετερότητα – σημειωτέον το γρηγορότερο που μπορούμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι το 2050 – η θερμοκρασία του πλανήτη θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι τότε, με αποτέλεσμα να έχουμε διαρκώς εντονότερα φυσικά φαινόμενα», ανέφερε ο κ. Αραβώσης.

Παρακολουθείστε την συνέντευξη…

Τα χρόνια του Πολέμου η Γερμανική Σχολή στην Αραχώβης λειτουργούσε ως Οκτατάξιο Γυμνάσιο. Έχει λοπόν ένα ενδιαφέρον να αναφέρουμε τα όσα ίσχυαν εκείνη την εποχή, αλλά και όσα είχαν προηγηθεί από τη εποχή του Όθωνα:

Οι Έλληνες λογίζονται φιλεκπαιδευτικός λαός. Είτε λόγω της αρχαιοελληνικής παράδοσης, είτε λόγω της γεωγραφικής θέσης και του γεωγραφικού αναγλύφου, είτε λόγω της ιδιαιτερότητας της ελληνικής γλώσσας η οποία επί Ελληνιστικών χρόνων ήταν η κυρίαρχη γλώσσα του δυτικού κόσμου, η λαϊκή σοφία έχει αποκρυσταλλωμένη άποψη υπέρ του σχολείου. Το “άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο” αντικατοπτρίζει τον διαρκή πόθο των Ελλήνων για το σχολείο. Μετά την Ακαδημία του Πλάτωνα και το Λύκειο του Αριστοτέλη, οι Έλληνες δούλοι που αναλαμβάνουν τη μόρφωση των Ρωμαίων, το Βυζάντιο που ιδρύει σχολεία και κατά το Μεσαίωνα, ο ελληνικός Χριστιανισμός με τα “ιερογράμματα”, διατηρούν την παράδοση του σχολείου.

Με την άφιξή του στην Ελλάδα το 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας ιδρύει ορφανοτροφεία στην Αίγινα και τον Πόρο, όπου τα ορφανά ελάμβαναν γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση και όπου παράλληλα λειτουργούσαν διδασκαλεία για τη μόρφωση των δασκάλων. Ιδρύεται γεωργική σχολή στην Τίρυνθα, ιερατική σχολή στον Πόρο και στρατιωτικό σχολείο στο Ναύπλιο. Με τον Όθωνα, το 1933, εκδόθηκε διάταγμα που καθόριζε τις αρμοδιότητες της “επί των Εκκλησιαστικών γραμματείας” που ήταν το πρώτο υπουργείο παιδείας. Οι Βαυαροί διαίρεσαν την όλη εκπαίδευση σε τρεις κύκλους, τη στοιχειώδη εκπαίδευση, τη μέση και την ανώτερη. Τη στοιχειώδη εκπαίδευση ονόμασαν Δημοτική, διότι η διοίκηση και η εποπτεία ανατέθηκαν στους Δήμους, σύμφωνα με τον νόμο της 6ης Φεβρουαρίου 1834 που ήταν πιστό αντίγραφο του γαλλικού νόμου του 1833, και η διάρκεια φοίτησης προβλεπόταν να είναι επταετής. Βάσει αυτού του νόμου, ιδρύθηκε Διδασκαλείο στο Ναύπλιο το 1835, όπου εισήχθη η αλληλοδιδακτική μέθοδος. Το 1836 συστάθηκε η “Φιλεκπαιδευτική εταιρία” που ίδρυσε σχολεία θηλέων και προετοίμασε τις πρώτες δασκάλες. Δυστυχώς όμως ούτε η υποχρεωτική φοίτηση ούτε η επταετής διάρκεια εφαρμόστηκαν και η θέση των δασκάλων ήταν τραγική. Το 1844, λόγω της απροθυμίας των δήμων να ιδρύσουν και συντηρήσουν σχολεία εκδόθηκε διάταγμα σύμφωνα με το οποίο “εις την δημοτική εκπαίδευσιν συντρέχει και το κράτος κατά το μέτρον της ανάγκης των δήμων”. Παρ’ όλα ταύτα η κατάσταση χειροτέρεψε και το 1863 το διδασκαλείο έκλεισε. Το 1871 ιδρύεται στην Αθήνα ο “Σύλλογος προς διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων” μέλη του οποίου το 1874 ιδρύουν το εξατάξιο “Πρότυπο δημοτικό σχολείο” στην Αθήνα και το τετρατάξιο “Παιδαγωγείο” στη Θεσσαλονίκη. Έτσι σ’ αυτήν την περίοδο ο εκπαιδευτικός κύκλος αποτελείται από το δημοτικό σχολείο με τετραετή φοίτηση, ακολουθεί το Ελληνικό σχολείο με τριετή φοίτηση και τέλος το Γυμνάσιο με τετραετή φοίτηση.

Οι δάσκαλοι το 1873 ιδρύουν τον “Ελληνικόν διδασκαλικόν σύλλογον” ο οποίος εκδίδει το περιοδικό “Πλάτων” και κατορθώνουν να υψώσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και των πολιτικών για τα εκπαιδευτικά θέματα. Έτσι το 1876 ο υπουργός παιδείας στη Βουλή χαρακτηρίζει “την κατάσταση της εκπαίδευσης εμπαιγμόν δια το έθνος”. Ιδρύεται Διδασκαλείο τριετούς φοίτησης στην Αθήνα, καθώς και άλλα δύο στην Τρίπολη και στην Κέρκυρα, και το 1881 άλλο ένα στη Λάρισα. Το 1895, ο νόμος “Περί στοιχειώδους ή δημοτικής εκπαίδευσης” διαιρεί τα σχολεία σε κοινά, με έναν δάσκαλο όταν έχουν μέχρι 80 μαθητές, και πλήρη με δύο δασκάλους όταν έχουν μέχρι 140 μαθητές. Όταν οι μαθητές είναι μέχρι 200 το σχολείο είναι τριθέσιο και για περισσότερους από 200 τετραθέσιο. Όπου δεν ήταν δυνατόν να ιδρυθούν κοινά (μονοθέσια) σχολεία προβλεπόταν η ίδρυση γραμματοδιδασκαλείων. Επίσης ιδρύονται εξατάξια σχολεία οι απόφοιτοι των οποίων μπορούν να εγγραφούν στην τρίτη τάξη των “Ελληνικών” σχολείων.

Το 1921, τα “κοινά” σχολεία αφομοιώνονται με τα “εξατάξια”, το 1929 επί Βενιζέλου καθορίζεται εξαετής η διάρκεια της δημοτικής εκπαίδευσης και το όριο για την ίδρυση μονοθέσιου δημοτικού σχολείου κατεβαίνει στους 15 μαθητές, με στόχο την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, διότι σύμφωνα με την απογραφή του 1828 υπήρχαν 3500 συνοικισμοί με λιγότερα από 15 παιδιά σχολικής ηλικίας και έτσι, κάθε χρόνο, πάνω από 25.000 παιδιά δεν γραφόντουσαν σε κανένα σχολείο. Παρ’ όλα αυτά, κατά τη στατιστική του 1936, ενώ στην πρώτη τάξη γραφόντουσαν 200.000 μαθητές, από την έκτη τάξη αποφοιτούσαν μόνο 75.000. Το 1954, στο 3094/1954 (ΦΕΚ252 τ.Α) νομοθετικό διάταγμα “περί καταπολεμήσεως του αναλφαβητισμού” ιδρύονται τα “νυχτερινά σχολεία” για την παροχή της βασικής μόρφωσης σε μαθητές ηλικίας 14 έως 20 ετών, οι οποίοι λόγω της κατοχής και του εμφυλίου δεν είχαν ολοκληρώσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Στο ίδιο διάταγμα προβλέπεται ότι, μετά το 1962, όποιος δεν έχει απολυτήριο δημοτικού σχολείου δε θα μπορεί να διευθύνει επιχείρηση ή βιοτεχνικό κατάστημα. Έτσι το 1953-54 λειτούργησαν 2.300 νυχτερινά σχολεία με 67.000 μαθητές και 2.350 δασκάλους, πολλοί από τους οποίους εργάστηκαν δωρεάν. Στη στατιστική της UNESCO για το 1957, το ποσοστό αναλφαβητισμού στην Ελλάδα ανερχόταν σε 25%, ενώ στην Τουρκία σε 68% και στη Γιουγκοσλαβία σε 27%.

Η μέση εκπαίδευση επίσης ξεκινάει με τη Βαυαρική αντιβασιλεία το 1836 και χωρίζεται σε δύο κύκλους: κατ’ αρχάς το τριετές “Ελληνικό σχολείο” κατ’ αντιστοιχία του Βαυαρικού “Latina” και κατόπιν, το τετραετές “Γυμνάσιο” το οποίο έχει ως στόχο την “… προπαρασκευήν των μαθητών που θέλουν να σπουδάσουν ανώτερες επιστήμες στα Πανεπιστήμια.” Οι δάσκαλοι των πρώτων καλούνται “Ελληνοδιδάσκαλοι” και των γυμνασίων “καθηγητές”. Όταν το Πανεπιστήμιο άρχισε να δίνει διπλώματα, διοριζόντουσαν στη μέση εκπαίδευση πτυχιούχοι της φιλολογίας και της φυσικομαθηματικής. Επειδή οι εκπαιδευτικοί διοριζόντουσαν, έπαιρναν μετάθεση ή απολυόντουσαν με αυθαίρετο τρόπο, το 1885 εκδόθηκε διάταγμα που όριζε ότι οι “λειτουργοί της μέσης εκπαίδευσης αναγνωρίζονται ως μόνιμοι”. Το διάταγμα αυτό ανακλήθηκε το 1886. Οι τύποι των σχολείων του 1836 βασικά παρέμειναν μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1929. Το 1922 ιδρύθηκαν τα “Πρακτικά Λύκεια” πάνω στο πρότυπο της Βαρβακείου σχολής, η οποία λειτουργούσε με ιδιαίτερο πρόγραμμα από το 1886. Το Βαρβάκειο ιδρύθηκε το 1843 ως γυμνάσιο στο οποίο είχε συμπληρωθεί και Ελληνικόν σχολείο, αλλά το 1886 μεταρρυθμίστηκε σε πρακτικό λύκειο για να εκπληρώσει “ειδικόν εκπαιδευτικόν σκοπόν” που ήταν “η ανάπτυξις και μόρφωσις της διανοίας, τως εις αυτό φοιτούντων μαθητών, η ηθική αγωγή και ειδικώς η προπέδευσις προς αυτάρκη σπουδήν των θετικών επιστημών”. Το 1915 το Βαρβάκειο συνδέθηκε με το “Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης” και αποτέλεσε το δεύτερο πρότυπο σχολείο της Ελλάδας.

Με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1929 από τον Αλ. Δελμούζο, επί κυβερνήσεως Βενιζέλου, διαμορφώνονται δύο εξαετείς κύκλοι σπουδών. Στις μικρές κωμοπόλεις ιδρύονται διτάξια ημιγυμνάσια και κατώτερα επαγγελματικά σχολεία (γεωργικά, εμπορικά, βιομηχανικά, οικοκυρικά). Το 1930 ιδρύεται το Ανώτατον εκπαιδευτικόν συμβούλιον και στις 4 Ιουνίου 1930 ο Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός παιδείας της κυβέρνησης Βενιζέλου, κλείνει δάνειο της Ελληνικής κυβέρνησης με σουηδική εταιρία για τις ανάγκες της παιδείας. Με το δάνειο αυτό, μέσα σε δύο χρόνια, 1930 έως 1932, ανεγέρθηκαν 145 διδακτήρια και αποπερατώθηκαν άλλα 1375. Έτσι προστέθηκαν 7376 αίθουσες διδασκαλίας για τις οποίες δαπανήθηκαν 1476 εκατομμύρια προπολεμικές δραχμές.

Η κυβέρνηση Μεταξά το 1937 τροποποιεί τους τύπους σχολείων της μεταρρύθμισης του Δελμούζου εισάγοντας το οκτατάξιο γυμνάσιο-λύκειο στο οποίο γράφονται οι μαθητές του Δημοτικού μετά την τετάρτη τάξη. Όσοι όμως δε θέλουν να συνεχίσουν στη μέση εκπαίδευση υποχρεώνονται να συνεχίσουν για άλλα δύο χρόνια στο δημοτικό ώστε να ολοκληρώσουν εξαετή υποχρεωτική στοιχειώδη εκπαίδευση. Τα έξι πρώτα χρόνια απετέλεσαν το εξατάξιο Γυμνάσιο και ακολουθεί το διτάξιο Λύκειο. Το 1944, με τον κατοχικό νόμο 1468 της 27-2-1944 επανέρχεται το εξατάξιο γυμνάσιο. Με την απελευθέρωση για τις χρονιές 1945 έως 1950, γράφονται στο Γυμνάσιο 138.000, 143.000, 165.000, 174.000 και 183.000 μαθητές αντίστοιχα, που αντιστοιχούσαν σε λιγότερους από 4.000 εκπαιδευτικούς. Έτσι, μετά από την έντονη κίνηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών λειτουργών, δημιουργήθηκαν και πάλι σοβαρές ανησυχίες και το 1951, κατόπιν πρωτοβουλίας του Γ. Παπανδρέου, εκδόθηκε ο νόμος 1823 που προέβλεπε τον διαχωρισμό της μέσης παιδείας σε τριετές Γυμνάσιο και τριετές Λύκειο, το οποίο διαχωριζόταν σε φιλολογοϊστορικο Λύκειο και φυσικομαθηματικό Λύκειο. Στο 1ο άρθρο αυτού του νόμου καθορίζεται ότι ο σκοπός της Μέσης εκπαίδευσης είναι “η διάπλασις χρηστών πολιτών εν τω πλαισίω των ιδεωδών του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού”, ο οποίος και αναγνωρίστηκε αυτούσιος στο σύνταγμα της 1ης Ιανουαρίου 1951 ότι είναι ο σκοπός της μέσης και στοιχειώδους εκπαίδευσης. Ο νόμος αυτός δεν εφαρμόστηκε από την επελθούσα κυβέρνηση Παπάγου και το 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή διατηρεί ενιαίο το Γυμνάσιο, αλλά μετά την 3η τάξη οι απόφοιτοι παίρνουν απολυτήριο που τους δίνει το δικαίωμα να εγγραφούν στις μέσες επαγγελματικές σχολές. Επίσης, κατά τα τρία τελευταία έτη το Γυμνάσιο διαχωρίζεται σε κλασικό, πρακτικό και όχι μόνο. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, υλοποιήθηκε ο νόμος 1823 που προέβλεπε το σημερινό τριτάξιο γυμνάσιο και τριτάξιο λύκειο. Αργότερα, το Λύκειο διαχωρίστηκε σε τριτάξιο ενιαίο λύκειο (ΓΕΛ) για όσους μαθητές είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν κανονικά την εκπαίδευσή τους και το τριτάξιο τεχνικό λύκειο (ΕΠΑΛ) για όσους δεν είχαν δυνατότητες να αντεπεξέλθουν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μαθαίνοντας μέσω αυτού κάποια ειδίκευση. Σήμερα το Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ.) προσφέρει εκτός από απολυτήριο, το οποίο είναι ισότιμο με του Γενικού Λυκείου, και Πτυχίο εξειδίκευσης βαθμού 3.

πηγή: wikipedia

Η Λίζα Γεωμπρέ διάβασε τις ημέρες αυτές το βιβλίο του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου: “Η κερένια κούκλα” και όχι απλώς ενθουσιάστηκε, όχι απλώς το προτείνει να το διαβάσουμε, αλλά θεωρεί ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα διηγήματα της ελληνικής λογοτεχνίας.

Να πούμε δύο κουβέντες για τον συγγραφέα:

Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (Αθήνα, 1867 – 1 Νοεμβρίου 1911) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ποιητής, καθώς και ο ιδρυτής της Νέας Σκηνής,

Πέρασε αρκετά χρόνια στη Βιέννη, όπου έγινε δάσκαλος της Ελισάβετ της Βαυαρίας και στενός της φίλος. Έγραψε γι’ αυτήν “Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ”, το πιο γνωστό του έργο, όπου εξιστορούσε τη φιλία του με την Αυτοκράτειρα. Μετά το θάνατό της, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου δημιούργησε τον πρώτο σύγχρονο θεατρικό οργανισμό, τη Νέα Σκηνή, και συνέβαλε καίρια και ουσιαστικά στην ανανέωση της ελληνικής θεατρικής σκηνής και στον εκσυχρονισμό της. Κατά τη διάρκεια της οκτάχρονης παρουσίας της, ανέβασε τα σπουδαιότερα έργα του καιρού του και δίδαξε υποκριτική στους ηθοποιούς που αργότερα θα γίνονταν οι πιο σημαντικοί στο ελληνικό θέατρο. Έγραψε, επίσης, το μυθιστόρημα “Η κερένια κούκλα”.

Η κερένια κούκλα δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Πατρίς το 1908 και εκδόθηκε σε βιβλίο το 1911, τη χρονιά θανάτου του συγγραφέα. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα και όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του έργου πρόκειται για μια «ιστορία απλή και λυπητερή, γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή». Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται σε μια λαϊκή συνοικία της πρωτεύουσας και μας περιγράφει τη σκληρή ζωή εκείνης της εποχής, τις πίκρες και τα πάθη των απλών ανθρώπων. Σταθερά μοτίβα στο έργο είναι η σκληρή μοίρα, η αρρώστια και το ανέφικτο της ανθρώπινης ευτυχίας. Η υπόθεση είναι απλή και βγαλμένη μέσα από τη ζωή: Μια γυναίκα του λαού, η Βιργινία, ερωτεύεται και παντρεύεται έναν άνδρα νεώτερό της, τον Νίκο και μένουν σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας.

Δείτε περισσότερα στην παρουσίαση, που κάνει η Ανοικτή Βιβλιοθήκη, από όπου μπορείτε να κατεβάσετε σε pdf όλο το βιβλίο…

Εμείς θα συμπληρώσουμε εδώ ότι:

…το 1891, ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος αναγορεύεται διδάκτωρ της Φιλοσοφίας και δέχεται την πρόταση των Ανακτόρων της Αυστρίας να διδάξει την ελληνική γλώσσα στην Αυτοκράτειρα Ελισάβετ, τη θρυλική “Σίσσυ”. Μαγεύεται από τη “μελαγχολική αυτοκράτειρα”, τη θαυμάζει, τη λατρεύει, βαθιά και πλατωνικά, ως “γητεύτρα της φαντασίας, άφθαστο των Ονείρων και της Ωριοσύνης καταφύγιο”. Γίνεται αφοσιωμένος ακόλουθός της, τη συνοδεύει μάλιστα στο ταξίδι της στην Κέρκυρα το 1892, τη χρονιά που ολοκληρώνεται το “Αχίλλειον”, το παλάτι-ησυχαστήριό της στο νησί. Λίγο μετά τη δολοφονία της Ελισάβετ το 1898, αποφασίζει να της αφιερώσει το Tagebücher (Φύλλα ημερολογίου), μια λυρική μυθιστορηματική βιογραφία της, η οποία όμως προξενεί την έντονη δυσαρέσκεια των Ανακτόρων και γίνεται η αιτία να εγκαταλείψει, ως ανεπιθύμητος, τη Βιέννη. Το 1908, το έργο κυκλοφορεί στα ελληνικά, με τον τίτλο “Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ”.

Σχετικές δημοσιεύσεις:

Βάλτερ Πούχνερ: “Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ως δραματουργός”…

Το αυτοκίνητο παραμένει το Νούμερο Ένα μεταφορικό μέσο για τις καλοκαιρινές διακοπές, όπου διανύουμε συχνά εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αυτό συνεπάγεται κούραση, την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε άμεσα, αφού η συνέχιση της οδήγησης κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι επικίνδυνη. Δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι η κόπωση του οδηγού θεωρείται μία από τις πιο συχνές αιτίες πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων, ιδιαίτερα μάλιστα τις νύχτες όπου δυσκολευόμαστε από το σκοτάδι και κουραζόμαστε ευκολότερα. Ιδιαίτερα επικίνδυνος είναι ο στιγμιαίος ύπνος, όπου τα βλέφαρα κλείνουν για κάποια δευτερόλεπτα και ουσιαστικά οδηγούμε στα τυφλά ρισκάροντας την δική μας ασφάλεια, όπως επίσης και των υπόλοιπων χρηστών των δρόμων. Ακόμη όμως και με την απλή κόπωση αντιλαμβανόμαστε δυσκολότερα τις συνθήκες της κυκλοφορίας και δεν ‘’σκανάρουμε’’ αποτελεσματικά το περιβάλλον, ενώ αντιδρούμε καθυστερημένα σε έκτακτες καταστάσεις. Ειδικές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει, ότι ένας κουρασμένος οδηγός λειτουργεί παρόμοια με έναν οδηγό, που έχει καταναλώσει αλκοόλ!

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr…

Μουσικό Φεστιβάλ Χίου

Summer edition

1 – 13 Αυγούστου

Χίος & Οινούσσες

Με νέες παραγωγές, κλασική μουσική, ποίηση, ρεμπέτικο αλλά και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη επιστρέφει δυναμικά η καλοκαιρινή έκδοση του 7ου Μουσικού Φεστιβάλ Χίου.

Το Μουσείο Μαστίχας Χίου, το προαύλιο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Μεστά, η παραλία Καρφάς, τα Οθωμανικά Λουτρά στο Κάστρο, το Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», το Κτήμα Σπύρου Στεφάνου στον Κάμπο, η Δημόσια Κεντρική Ιστορική Βιβλιοθήκη Χίου «Κοραής» και ο αύλειος χώρος του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Συκούση είναι τα τοπόσημα του νησιού που θα φιλοξενήσουν φέτος τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του φεστιβάλ, το οποίο εγκαινιάστηκε πριν από έξι χρόνια με σκοπό την ανάδειξη των φυσικών τοπίων και της πολύτιμης πολιτιστικής κληρονομιάς της Χίου, μέσα από συναυλίες και μουσικές παραστάσεις, ενώ φέτος ταξιδεύει ξανά στις Οινούσσες για μία συναυλία.

Το πλούσιο πρόγραμμα του φετινού καλοκαιριού περιλαμβάνει την πρωτότυπη παραγωγή μουσικής αφήγησης «Λουκῆς Λάρας», βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Δημήτριου Βικέλα, την συμμετοχική δράση παραστατικής ανάγνωσης, ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ), που έχει ως σημείο αναφοράς ένα ποίημα του Κ. Π. Καβάφη και συναυλίες μιας ευρείας γκάμας ρεπερτορίου, από κλασική και σύγχρονη μουσική με διεθνούς φήμης σολίστ, μέχρι τζαζ, μουσικές παραδόσεις των Βαλκανίων αλλά και ρεμπέτικο. Ξεχωριστή θέση στο φετινό πρόγραμμα έχει η συναυλία που θα δώσουν για πρώτη φορά οι πρόσφυγες που συμμετέχουν στο ετήσιο εκπαιδευτικό μουσικό πρόγραμμα του φεστιβάλ, ενώ η αυλαία θα πέσει με τη συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και μια «πολύτιμη μοιρασιά ψυχής».

Πρόγραμμα:

Τρίτη 1 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Αύλειος χώρος Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Μεστά

Timescapes | Συναυλία κλασικής μουσικής για βιολί, βιόλα και βιολοντσέλο

Οι συναυλίες μουσικής δωματίου με διακεκριμένους σολίστ από όλον τον κόσμο, που ανοίγουν κάθε χρόνο την καλοκαιρινή περίοδο του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου, αποτελούν πλέον μια αγαπημένη παράδοση του φεστιβάλ, την οποία το κοινό ακολουθεί πιστά. Αυτή τη φορά, η βιολονίστα και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, Όλγα Holdorff Μυριαγκού υποδέχεται δύο πολύπλευρους μουσικούς, την πολωνικής καταγωγής βιολονίστα, Maria Jadziewicz, και τον αυστραλιανής καταγωγής βιολοντσελίστα Martin Smith. Μαζί θα ερμηνεύσουν διάσημα έργα των Françaix, Eisler και το θρυλικό έργο του Bach, Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ.

Συντελεστές:

Όλγα Holdorff Μυριαγκού: Βιολί

Maria Jadziewicz: Βιόλα

Martin Smith: Βιολοντσέλο

Πέμπτη 3 & Παρασκευή 4 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Μουσείο Μαστίχας Χίου

Λουκῆς Λάρας | Μουσική αφήγηση, βασισμένη στο ομότιτλο λογοτεχνικό έργο του Δημήτριου Βικέλα

Tο Μουσικό Φεστιβάλ Χίου παρουσιάζει τη νέα του παραγωγή, με τίτλο «Λουκῆς Λάρας» βασισμένη στο ομότιτλο λογοτεχνικό έργο του Δημήτριου Βικέλα. Το κείμενο, που μεταφέρεται για πρώτη φορά επί σκηνής με τη μορφή μουσικής αφήγησης για φωνή και βιολοντσέλο, ακολουθεί τη διαδρομή μιας «αντιηρωικής» μορφής των χρόνων του αγώνα, που βιώνει την τραγωδία της Σφαγής της Χίου, απέχοντας όμως κατά πολύ από την ατμόσφαιρα των πατριωτικών εξάρσεων και των ηρωικών υμνολογιών της εποχής του.

Τη σύλληψη και σύνθεση υπογράφει ο Λευτέρης Βενιάδης, ο οποίος σημειώνει: «Μεγαλωμένος στη Χίο, αισθάνομαι το βάθος και το περιεχόμενο του γραπτού αυτού λόγου και αντιλαμβάνομαι ότι το ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής τέμνεται με κάποιον τρόπο με τη σημερινή πραγματικότητα».

Συντελεστές:

Λευτέρης Βενιάδης: Μουσική σύνθεση, σύλληψη, σκηνοθετική επιμέλεια

Δημήτρης Χαλιώτης: Δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθετική επιμέλεια

Σάκης Μπιρμπίλης: Φωτισμοί, εικαστική επιμέλεια

Κώστας Μπερικόπουλος: Ηθοποιός

Nίκος Ζιάζιαρης: Ανδρική φωνή

Αλέξανδρος Μποτίνης: Βιολοντσέλο

Παναγιώτης Παρασκευαΐδης: Ηχοληψία

Αιμιλία Καραντζούλη: Βοηθός

Παρασκευή 4 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Αμφιθέατρο Οινουσσών, Οινούσσες

Σάββατο 5 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Κτήμα Σπύρου Στεφάνου, Κάμπος Χίου

EnsembLesAlpes | Συναυλία κλασικής μουσικής από την Ελβετία

Μια πραγματικά μοναδική συναυλία με έργα που ερμηνεύονται σπάνια θα έχει τη δυνατότητα να απολαύσει το κοινό του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου, χάρη στο EnsembLesAlpes, το οποίο ιδρύθηκε το 2020 και αποτελείται από διεθνούς φήμης σολίστ, που έχουν βάση τους την Ελβετία και θέλουν να κάνουν γνωστά στο ευρύ κοινό ανεξερεύνητα και εν μέρει ξεχασμένα αριστουργήματα Ελβετών συνθετών από την κλασική, ρομαντική και σύγχρονη περίοδο. Το ρεπερτόριο της συναυλίας περιλαμβάνει έργα των Ernest Bloch και Thüring Bräm, που οριοθετούν με λυρισμό εικόνες από πανοραμικά τοπία των Άλπεων.

Συντελεστές:

Matthias Bruns: Βιολί

Ola Sendecki: Βιολί

Agnes Mauri: Βιόλα

Samuel Justitz: Βιολοντσέλο

Δευτέρα 7 Αυγούστου, ώρα 19:30 | Οθωμανικά Λουτρά στο Κάστρο της Χίου

Musical escapades | Συναυλία με τραγούδια από όλο τον κόσμο

Στο πλαίσιο της συνεργασίας του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου με τον οργανισμό ΔΗΩ, που συνεχίζεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ανοίγοντας έναν δημιουργικό διάλογο μεταξύ εικαστικών τεχνών και μουσικής, οργανώνεται φέτος μια συναυλία με τραγούδια από όλον τον κόσμο. Πρόκειται για μια μουσική γιορτή, ένα ταξίδι στις γειτονιές του κόσμου, με τους συμμετέχοντες στο ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για πρόσφυγες του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου, σε διδασκαλία της Ανδριάννας Νεαμονίτη. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται σε μόνιμη βάση και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, σε συνεργασία με το Κέντρο Μη Τυπικής Εκπαίδευσης της ΜΕΤΑδρασης στη Χίο και την Ύπατη Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Το ρεπερτόριο της συναυλίας θα βασιστεί στη θεματολογία της εικαστικής έκθεσης Το Παρελθόν Είναι Μια Ξένη Χώρα.

Συντελεστές:

Ανδριάννα Νεαμονίτη: Διδασκαλία

Συμμετέχοντες στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για πρόσφυγες του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου

Τρίτη 8 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Αύλειος χώρος Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Συκούση

Μουσικό Σχολείο Χίου | Αφιέρωμα στο ρεμπέτικο

Με πρωτοβουλία του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου και κατόπιν πρόσκλησης της Κρατικής και Καθεδρικής Χορωδίας του Βερολίνου, το Μουσικό Σχολείο Χίου επισκέφθηκε τον περασμένο Μάρτιο το Βερολίνο, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις, πραγματοποιώντας μεταξύ άλλων μια συναυλία-αφιέρωμα στο ρεμπέτικο στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών του Βερολίνου (UdK). Η επιλογή του ρεπερτορίου δεν ήταν καθόλου τυχαία, καθώς με τον τρόπο αυτό οι μαθητές υπογράμμισαν το γεγονός ότι η Χίος, ήταν μία από τις πρώτες πόλεις υποδοχής των Σμυρνιών προσφύγων κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και ως ένα χωνευτήρι μελωδιών μεταξύ ανατολής και δύσης φιλοξένησε αυτοδίδακτους μουσικούς της εποχής, που με τη σειρά τους σημάδεψαν τον σύγχρονο ελληνικό μουσικό ήχο. Στο πλαίσιο της σταθερής συνεργασίας του Μουσικού Σχολείου Χίου με το φεστιβάλ, από τον πρώτο κιόλας χρόνο διεξαγωγής του, οι μαθητές θα παρουσιάσουν τη συναυλία-αφιέρωμα στο ρεμπέτικο μαζί με μια διάλεξη-προσέγγιση της ιστορικής και κοινωνιολογικής διάστασης αυτού του μουσικού είδους.

Συντελεστές:

Ορχηστρικό και Χορωδιακό σύνολο των μαθητών του Μουσικού Σχολείου Χίου

Φαίδρα Γιαννέλου, Μιχάλης Πιλαβάς: Διδασκαλία

Μιχάλης Πιλαβάς: Ιστορική έρευνα, επιμέλεια κειμένων

Τετάρτη 9 Αυγούστου, ώρα 19:00 | Αύλειος χώρος Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής»

ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) | Παραστατική ανάγνωση με μουσικά στοιχεία

Με αφορμή τα 90 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου σε συνεργασία με τη βιβλιοθήκη «Κοραής» θα παρουσιάσουν στον αύλειο χώρο της μια παραστατική ανάγνωση που βασίζεται στο βιβλίο ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) του Μιχάλη Pichler Μυριαγκού, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2022 από τον εκδοτικό οίκο Άγρα. Με βασικό σημείο αναφοράς το ποίημα «Η Πόλις» του Κ. Π. Καβάφη, ο Ελληνοαυστριακός δημιουργός έγραψε το λογοτεχνικό έργο ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) κατασκευάζοντας και παραθέτοντας 44 παραλλαγές του ποιήματος του Καβάφη, οι οποίες ενθαρρύνουν πολλαπλές συγκριτικές αναγνώσεις. Τα ποιήματα διχοτομούνται, διπλασιάζονται, καθρεφτίζονται, αντιστρέφονται, περιστρέφονται και οι αφηγήσεις έρχονται να λειτουργήσουν με παρόμοιους τρόπους για τον θεατή. Το σύνολο της παράστασης παράγει μια αλυσίδα μετασχηματισμών, στην οποία κάθε έννοια που πραγματεύεται το έργο του Pichler Μυριαγκού μεταμορφώνει και μεταμορφώνεται. Το έργο θα αποτυπωθεί μουσικά και σκηνικά από την τοπική καλλιτεχνική κοινότητα της Χίου υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Θάνου Παπαδόγιαννη και του συνθέτη Παύλου Κατσιβέλη.

Η παράσταση θα σημάνει τα εγκαίνια της έκθεσης ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) και την έναρξη της πρωτοβουλίας Ανοιχτό Ράφι για τις Έκδόσεις ως Έργα Τέχνης, σε συνεργασία με τη βιβλιοθήκη «Κοραής».

Συντελεστές:

Μιχάλης Pichler Μυριαγκός: Συγγραφέας

Θάνος Παπαδόγιαννης: Σκηνοθεσία

Παύλος Κατσιβέλης: Μουσική σύνθεση

Συμμετέχουν μαθητές και μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Χίου, υπεύθυνος καθηγητής: Μιχάλης Πιλαβάς

Παρασκευή 11 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Παραλία Καρφάς

Balkan Spirit Ensemble

Το Balkan Spirit Ensemble είναι ένα πενταμελές μουσικό σχήμα που προέκυψε μετά από μακρά και δυναμική συνεργασία μεταξύ μουσικών που έχουν αφιερώσει την καλλιτεχνική τους πορεία στη σύζευξη του τζαζ αυτοσχεδιασμού με την παραδοσιακή μουσική. Ειδικά για τη συναυλία τους στη Χίο, έχουν προσκαλέσει έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς της Βουλγαρίας, τον σολίστ του καβάλ, Nedyalko Nedyalkov. Με πολυετή παρουσία τόσο στον χώρο της παραδοσιακής βαλκανικής μουσικής όσο και στη σύγχρονη μουσική, ο Nedyalkov έχει αναπτύξει ένα προσωπικό στιλ παιξίματος και σύνθεσης που τον κατατάσσει ανάμεσα στους πιο καταξιωμένους μουσικούς της γενιάς του. Το εκρηκτικό ρεπερτόριο που θα παρουσιάσουν στο πλαίσιο του Μουσικού Φεστιβάλ Χίου, συνδυάζει τις μελωδίες και τους ρυθμούς της βουλγαρικής, ελληνικής, ρουμανικής, και σερβικής παράδοσης, δημιουργώντας μια νέα μουσική γλώσσα που θα παρασύρει τους ακροατές με τη ζεστασιά και τη ζωντάνια, την αρμονία και το ηχόχρωμά της.

Συντελεστές:

Vladimir Karparov: Καλλιτεχνική διεύθυνση, διασκευές, σαξόφωνο

Katya Tasheva: Φωνή

Daniel Stawinski: Πιάνο

Igor Spallati: Κοντραμπάσο

Δημήτρης Χρηστίδης: Ντραμς

Nedyalko Nedyalkov: Καβάλ

Κυριακή 13 Αυγούστου, ώρα 21:00 | Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στην περιοχή Καστρομηνά

Αλκίνοος Ιωαννίδης

O Αλκίνοος Ιωαννίδης, μαζί με την ιστορική μπάντα του, τους Σταύρο Λάντσια (πλήκτρα), Μιλτιάδη Παπαστάμου (ηλεκτρικό βιολί), Γιώτη Κιουρτσόγλου (ηλεκτρικό μπάσο) και Μιχάλη Καπηλίδη (ντραμς) ρίχνουν με τον πλέον συγκινητικό τρόπο την αυλαία του φεστιβάλ στις 13 Αυγούστου, στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στην περιοχή Καστρομηνά. Δύο δεκαετίες μετά τις πρώτες τους κοινές εμφανίσεις και τη ζωντανή ηχογράφηση στο θέατρο του Λυκαβηττού, οι σπουδαίοι μουσικοί συναντιούνται ξανά επί σκηνής για δεύτερο καλοκαίρι φέτος, για μία ηλεκτρική γιορτή με αγαπημένα τραγούδια, απρόσμενες διασκευές και αυτή την ολοζώντανη επιβεβαίωση της σχέσης μεταξύ των μουσικών και του κοινού, που συμβαίνει σε κάθε εμφάνιση του αγαπημένου τραγουδοποιού. Μια πολύτιμη μοιρασιά ψυχής που όλοι χρειαζόμαστε.

«Δε νοσταλγούμε το παρελθόν, ζητούμε το παρόν! Παίζουμε ξανά μαζί γιατί λείψαμε ο ένας στον άλλον, μουσικά και ανθρώπινα. Και γιατί μας λείψατε!».

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Συντελεστές:

Σταύρος Λάντσιας: Πλήκτρα

Μιλτιάδης Παπαστάμου: Ηλεκτρικό βιολί

Γιώτης Κιουρτσόγλου: Ηλεκτρικό μπάσο

Μιχάλης Καπηλίδης: Τύμπανα

Αλκίνοος Ιωαννίδης: Ηλεκτρική κιθάρα, φωνή

Βαγγέλης Λάππας – Βασίλης Δρούγκας: Ηχοληψία

Μαρία Βενετάκη: Σχεδιασμός φωτισμών

Παραγωγή: Roll Out Vision Services

Επιμέλεια παραγωγής: Αθύρ

Την καλλιτεχνική διεύθυνση του φεστιβάλ υπογράφουν η Όλγα Holdorff Μυριαγκού και ο Λευτέρης Βενιάδης.

Το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Allianz· με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού· σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου· με δωρεά του The John S Fafalios Foundation· με την υποστήριξη του Ομηρείου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χίου και του Δήμου Χίου, της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα, του Swiss Arts Council Pro Helvetia, της Cass Technava· και με τη συμμετοχή του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Χορηγοί μεταφοράς: Blue Star Ferries, Hellenic Seaways. Χορηγός αερομεταφορών: AEGEAN.

Το Μουσικό Φεστιβάλ Χίου τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού.

Χορηγοί επικοινωνίας: ΕΡΤ3, ΕΡΤ Β.ΑΙΓΑΙΟ, COSMOTE TV, ΜΕΛΩΔΙΑ 99,2, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, LIFO, MONOPOLI.GR, MUSICITY.GR, DEBOP.GR, MIKROFWNO, STREET RADIO, LOADED

Τοπικοί χορηγοί επικοινωνίας: ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΟΛΙΤΗΣ, ASTRAPARIS, CHIOSPRESS, ΑΙΓΑΙΟ

Τιμές εισιτηρίων:

ENSEMBLE LES ALPES στο Κτήμα Σπύρου Στεφάνου, Κάμπος Χίου

€10 γενική είσοδος

€8 μειωμένο

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

€17 προπώληση

€15 προπώληση μειωμένο*

€20 ταμείο (γενική είσοδος)

*Το μειωμένο εισιτήριο αφορά: ανέργους, μαθητές, φοιτητές, άνω των 65, καλλιτεχνικές ατέλειες, ΑμεΑ και ισχύει μόνο στην προπώληση.

Η προπώληση γίνεται ηλεκτρονικά μέσω της υπηρεσίας εισιτηρίων ticketservices.gr ή από το κατάστημα Πυξίδα στη Χίο

TICKET SERVICES

τηλεφωνικά: 210 7234567

online: ticketservices.gr

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΠΥΞΙΔΑ

Απλωταριάς 34, Χίος

τηλ. 22710 26666

Σε όλες τις υπόλοιπες παραστάσεις, η είσοδος είναι ελεύθερη.

Για την εκδήλωση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου η κράτηση θέσης είναι απαραίτητη.

Τηλ.: +30 22710 72212 καθημερινά 10:00 – 18:00, εκτός Τρίτης

Ακολουθήστε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για συνεχείς ενημερώσεις:

@chiosmusicfestival

Facebok

Instagram

Υπεύθυνη Επικοινωνίας:

Τίνα Παππά | City Owls

e: tpappa2018@gmail.com | +30 6948 239088

Social Media: Νίκη Παγιατάκη

Αγαπητές/ αγάπητοί απόφοιτοι της ΓΣΑ

Σας ανακοινώνω την υποψηφιότητα μου για Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με τον συνδυασμό του Δημάρχου μας, κυρίου Κώστα Μπακογιάννη, «Αθήνα Ψηλά»

Παρακαλώ θερμά, επικοινωνήστε το στον Σύλλογο Αποφοίτων μέσω του newsletter.

Ευχαριστώ θερμά και Καλό Καλοκαίρι

Ειρήνη Φρεζάδου

Απόφοιτος ΓΣΑ 1978

Στην Κύθνο για τρίτη χρονιά διοργανώνεται το MusiKythnos Festival που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη 24 Αυγούστου έως την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου στο όμορφο νησί του Αιγαίου.

Στην ίδρυση και στην πραγματοποίηση του καλλιτεχνικού αυτού οράματος έχει πρωτοστατήσει η γνωστή πιανίστα και Έφορος της Σχολής Πιάνου του Ωδείου Αθηνών Μαρία Ευστρατιάδη (απόφ. ’82).

Μέσα στις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, επισημαίνουμε ότι το Σάββατο2 και την Κυριακή3 Σεπτεμβρίου ο γνωστός μαέστρος Νίκος Αθηναίος (απόφ. ’64) θα διευθύνει τα 6 Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα του Johann Sebastian Bach, με το μουσικό σύνολο Collegium Musicum Αθηνών.

Περισσότερα…

Η Αλίκη Πάνου, απόφοιτος του 1972, επιχειρεί μία καταγραφή της πορείας της οικογένειάς της, που ξεκινά από τα την οικογένεια των Μπενιζέλων τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, περνάει στα χρόνια του Όθωνα συγγενεύοντας με τον στρατιωτικό γιατρό του Όθωνα Anton Lindermayer, περνάει μέσα από τις οικογένεις Χρηστομάνου και Στρατηγοπούλου στις οικογένειες Ζάννου και Πάνου. Το κείμενο είναι μοναδικό και αποκαλύπτει όλη την διαδρομή που περνάει μέσα και από την Γερμανική Σχολή από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής της:

Προκόπης Μπενιζέλος (1782 – 1850) από την πολύ παλαιά αθηναϊκή οικογένεια των Μπενιζέλων, την οικογένεια της Αγ. Φιλοθέης. Από το 1818 αναφέρεται μαζί με άλλους ως δημογέροντας, το 1821 είναι μαζί με άλλους δύο οι τελευταίοι δημογέροντες της Αθήνας υπό τον ζυγό των Τούρκων. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τους Τούρκους, συμμετείχε σε αρκετές μάχες για την ανακατάληψη της Αθήνας τον Απρίλιο του 1821.

Παντρεύτηκε κάποια Bastianne και απέκτησαν τέσσερεις κόρες και δύο γιούς μεταξύ των οποίων και:

1) Την Αρτέμιδα Μπενιζέλου, που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γεννάδιο: επτά παιδιά, εκ των οποίων ο Ιωάννης Γεννάδιος, επανειλημμένως πρέσβυς και απεσταλμένος στο Λονδίνο, ίδρυσε την Γεννάδειο Bιβλιοθήκη.

Άλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου : ο Αναστάσιος ήταν Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ανύπαντρος, και ο Παναγιώτης, βοτανολόγος, συγγραφέας βοτανικών έργων, επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου στην Κύπρο και αργότερα οργανωτής και επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου των Αθηνών.

Άλλα παιδιά της Α. Μπενιζέλου και του Γ. Γενναδίου ήταν οι δύο μεγαλύτερες κόρες, η Ελπίδα και η Κλεονίκη, ζωγράφος και γλύπτρια αντίστοιχα. Ζούσαν από νεαρή ηλικία στην Ρώμη ανύπαντρες και πέθαναν σε μεγάλη ηλικία. Τις επισκεπτόταν συχνά ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος.

2) Την Αθηνά Μπενιζέλου, γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη όταν η μητέρα της διέμεινε ένα διάστημα εκεί για να ζητήσει χάρη από τον Σουλτάνο για τον άνδρα της. H Aθηνά παντρεύτηκε κάποιον Σούτσο

3) Την Aγγέλικα Μπενιζέλου που παντρεύτηκε τον Anton Lindermayer (1808-1868), στρατιωτικό γιατρό που ήρθε με τον Όθωνα από την Βαυαρία.

Μου έχουν πει πως διακρίνεται στο έργο του Peter von Hess “Ή άφιξη του Οθωνα στην Ελλάδα”:

Έχτισαν το σπίτι τους γωνία Ιπποκράτους και Πανεπιστημίου -που κατεδαφίστηκε το 1960- “μακριά έξω από την πόλη”. Η οικία Lindermayer χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως λέσχη φοιτητών. Ο Όθων έδωσε στον Anton Lindermayer τον τίτλο von για την προσφορά του στα χρόνια της χολέρας (1850). Αργότερα ήταν ο γιατρός του βασιλικού ζεύγους. Είναι εκείνος που βασικά έστειλε παλαιολιθικά ευρήματα από το Πικέρμι στο Μόναχο, όπου αναγνωρίστηκε η αξία τους, και έγραψε μεταξύ άλλων και το 1ο ή 2ο βιβλίο για τα πουλιά της Ελλάδας. Γύρισε πίσω στην Βαυαρία μαζί με τον Όθωνα. Έκανε 10 παιδιά και τα βάφτισε ορθόδοξα. Πολλά πέθαναν νωρίς. Μόνο 3-4 έζησαν αρκετά, μεταξύ των οποίων:

1. Αθηνά von Lindermayer: παντρεύτηκε τον Αναστάσιο Χρηστομάνο, γνωστό καθηγητή χημείας στο Πανεπιστήμιο και αργότερα πρύτανη. Πρωτότοκος γιός ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, δάσκαλος της αυτοκράτειρας Σίσσυ, ο οποίος ίδρυσε και την NEA ΣΚΗΝΗ, ο 2ος με αυτοκίνητο στην Ελλάδα (Einzylinder de Dion Bouton νομίζω). Ο πρώτος με αυτοκίνητο ήταν κάποιος Nicholas Kontogiannakis με ένα Peugot.

2. Ειρήνη von Lindermayer που παντρεύτηκε τον Κλεάνθη Ζάννο και απέκτησε την Ισμήνη Ζάννου, η οποία παντρεύτηκε τον Georg Grohmann (μεταλλεία Σερίφου) και έζησαν στην Σέριφο και στο Φάληρο, όπου έχτισαν το σπίτι τους “Πικροδάφνη” στον λόφο πάνω από το ρέμα της Πικροδάφνης – τότε δεν υπήρχε σχεδόν κανείς στο Φάληρο. Η Ισμήνη απέκτησε 7 παιδιά, εκ των οποίων η μια κόρη παντρεύτηκε τον Μαρίνο Γερουλάνο.

3. Προκόπης von Lindermayer (1897-1950) που σπούδασε μηχανικός στο Μόναχο κα επέβλεψε μεταξύ άλλων την ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Χτίζει το σπίτι του στο Στροφύλι, στην Κηφισιά, σε κτήματα της προίκας της μητέρας του Αγγέλικας Μπενιζέλου μεταξύ του 1875 και του 1883 περίπου και ασχολείται με καλλιέργειες μαζί με τον Αλέξη Χρηστομάνο, αδελφό του κουνιάδου του, καθ. χημείας Αν. Χρηστομάνου. Από τότε ζει η οικογένεια στην Κηφισιά.

Παντρεύτηκε την Αntonie von Lottner από το Schloß Herrngiersdorf κοντά στο Regensburg, την πρώτη ιδιωτική Schloßbrauerei του κόσμου. Η Antonie αφορίστηκε από την καθολική εκκλησία, καθώς παντρεύτηκε ορθόδοξο. Απέκτησαν 3 παιδιά: την Οττίλια, τον Ορέστη και την μικρότερη, την Ματθίλδη-Ειρήνη, την γιαγιά μου.

Καθώς προς το τέλος αρρώστησε βαριά και η γυναίκα του έμεινε μετά μόνη, άρχισαν να πουλάνε κτήματα. Μεταξύ αυτών πρέπει σίγουρα να ήταν και αυτό του Dörpfeld, που χτίστηκε το 1891.

Η γιαγιά μου παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζάννο του Μιλτιάδη Ζάννου (αδελφός του Κλεάνθη Ζάννου, βλ. ανωτέρω) με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη: η μητέρα του Ι. Ζάννου ήταν η Μαριόρα Στρατηγοπούλου, όπως φαίνεται απόγονος του στρατηγού Αλέξιου Στρατηγόπουλου που επανακατέκτησε την Κωνσταντινούπολη μετά την 4η Σταυροφορία.

Η γιαγιά μου απέκτησε δυό κόρες, την Λίλιαν (1921-2010) και την Γιάννα (Ιωάννα-Μαρία, 1926-2009): και των δύο οι ταυτότητες αναφέρουν ως τόπο γέννησής του την Κηφισιά, καθώς η οικογένεια ζούσε από το ~1885 στην Κηφισιά και δεν υπήρχαν τότε μαιευτήρια.

Και οι δύο κόρες πήγαν στην Γερμανική και η μητέρα μου παντρεύτηκε τον συμμαθητή της αδελφής της, τον Θεμιστοκλή-Ερβέρθο Πάνο του Δημητρίου Πάνου και της Alice Laich (1923-1996).

Τα δυο παιδιά της Γιάννας και του Θέμου, ο αδελφός μου Δημήτρης (1957-1999) και εγώ (1954) πήγαμε φυσικά κι εμείς στην Γερμανική.

Aλίκη Πάνου, Κηφισιά, 23 Απριλίου 2020

Σημείωση 1: μικρότερος αδελφός του Μιλτιάδη Ζάννου ήταν ο Αριστόβουλος Ζάννος, πρόγονος της οικογένειας Καναβαριώτου, επίσης όλοι στην Γερμανική.

Σημείωση 2: αδελφές του παππού μου Ιωάννη Ζάννου ήταν η Μαρίκα (Μαρώ) Ζάννου, μετέπειτα γυναίκα του ποιητή Γ. Σεφέρη, και η Αμαρυλλίς Ζάννου-Δραγούμη, μούσα του ποιητή Γ. Δροσίνη (εξ ου και η ονομασία της βίλλας του στην Κηφισιά “Αμαρυλλίς”).

Σημείωση 3: μαζί με την Α. von Lottner ήρθε στην Ελλάδα και η μεγαλύτερη αδελφή της, η Lina von Lottner, γνωστή μουσικός και πιανίστρια που δίδαξε πιάνο και μουσική όλη την Αθήνα εκείνη την εποχή και ίδρυσε το ομώνυμο Ωδείο το 1899.

πηγή: Κώστας Παπαηλιού

Ο Κώστας Παπαηλιού, που έστειλε την φωτογραφία της οικίας έγραψε στην Αλίκη Πάνου:

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράψατε για την οικογένεια σας στο τελευταίο montags και σίγουρα όχι μόνο για μένα που ασχολούμαι ερευνητικά με τους Φιλέλληνες και κατ’ επέκταση με τους Βαυαρούς που ήρθαν με τον Όθωνα στην Ελλάδα και έβαλαν τα θεμέλια του μοντέρνου Ελληνικού κράτους. Ένας από τους πιο σημαντικούς από αυτούς ήταν ο προ-προπάππος σας Anton von Lindermayer!

Όπως αναφέρουν αρκετές σύγχρονες πηγές, ο Lindermayer είχε γράψει απομνημονεύματα με λεπτομέρειες από την πράγματι πολυτάραχη ζωή του, τα οποίο δυστυχώς δεν έχουν ανευρεθεί. Μήπως έχετε εσείς η μέλη της οικογενείας σας κάποια πληροφορία για αυτά; Θα ήταν μια πολύ μεγάλη και πολύτιμη ανακάλυψη για την ιστορική μελέτη της εποχής εκείνης.

Επίσης με ενδιαφέρουν ότι άλλα στοιχεία και ντοκουμέντα έχετε από τον προ-προπάππο σας, όπως οικογενειακά πιστοποιητικά, φωτογραφίες, διπλώματα, διακρίσεις, κλπ. καθώς και τα αξιόλογα συγγράμματα του, όπως “Die Vögel Griechenlands” και “Euboea, Eine naturhistorische Skizze.”, τα οποία, αν σας ενδιαφέρουν, διαθέτω σε ψηφιακή μορφή.

και η Αλίκη Πάνου ανέφερε:

Όσον αφορά το Anton von Lindermayer, δεν έχω απολύτως τίποτα εκτός από κάποιες φωτογραφίες. Ξέρω πως γεννήθηκε στο Passau και πως ο Όθων του έδωσε τον τίτλο von για την συμβολή του στον καιρό της χολέρας. Για απομνημονεύματα δεν έχω ιδέα. Eγώ η ίδια μάλιστα απορούσα πάντα από που τα βρήκε ο γιος του και προπάππος μου τα κτήματα στην Κηφισιά, ώσπου έμαθα από το βιβλίο της Ισμήνης Grohmann πως ήταν προίκα της μητέρας του… Βέβαια, τα περισσότερα πουλήθηκαν με την αρρώστια και τον θάνατο του Προκόπη von Lindermayer, μεταξύ άλλων στον Ziller, ο οποίος έχτισε την Villa Rose (δίπλα μας) αλλά πολύ γρήγορα το πούλησε. Το οικόπεδο, όπου έχτισε το σπίτι του ο Dörpfeld, πρέπει να ήταν κι αυτό από τα των Lindermayer, βρίσκεται απέναντι και πολύ κοντά και χτίστηκε ακριβώς εκείνη την εποχή που πουλήθηκαν τα περισσόστερα. Αυτά όμως είναι όλα θέμα έρευνας σε υποθηκοφυλάκεια κτλ. Κάποιες πληροφορίες υπάρχουν πάντως σε απομνημονεύματα άλλων ξένων εκείνης της εποχής.

Eπίσης, υπάρχει μια αναφορά στο The Eponym Dictionary of Birds, by Bo Beolens, Michael Watkins, Michael Grayson, Bloommsberry Publishing plc 2014, Electronic version 2020, Page 335 – αντιγράφω:

Lindermayer:

Littel Egret, Herodias lindermayeri C. L. Brehm 1855 NCR [JS Egretta garzetta garzetta]

Dr Anton Ritter von Lindermayer (1808-1868) was a German physician ornithologist who collected in Greece (1832-1868).

Άρα, ο C. Βrehm πρέπει να ονόμασε Herodias lindermayeri αυτό το είδος ερωδιού με σημερινή επιστημονική ονομασία Egretta garzetta. Αυτό μάλλον θα είναι εύκολο να βρεθεί φαντάζομαι.