Η στρέβλωση του παραγωγικού μας μοντέλου είναι μία από τις αόρατες αιτίες των όσων συμβαίνουν. Οταν εγκαταλείπεις τη γη και αποψιλώνονται οι αγροτικές περιοχές, οι δομές μοιραία γίνονται ανεπαρκείς και ακατάλληλες για την αντιμετώπιση πολλών από αυτά που ζούμε κάθε χρόνο – από πλημμύρες μέχρι πυρκαγιές.

Η κλιματική κρίση έχει γίνει μια εμβληματική έννοια, την οποία υπάρχει σοβαρή πιθανότητα κανείς να μην κατανοεί στην ορθή της διάσταση. Στην πραγματικότητα είναι ένας φαύλος κύκλος, με εκδηλώσεις που ανα- και αυτοτροφοδοτούνται, και άκρη δεν βγαίνει.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου ατο protagon.gr…

Ο Paul Saroglou εκθέτει στο Μόναχο.στην Gallerie an der Pinakothek der Moderne / Barbara Ruetz, Gabelbergerstraße 7.

Im Werk von Paul Saroglou ist der Einfluss der griechischen Natur nicht zu übersehen. Aus einer stetig wachsenden Sammlung von Natureindrücken entstehen energetisch aufgeladene Bilder mit hypnotischer Wirkung. Der spontan und dynamisch wirkende Farbauftrag lässt den Blick des Betrachters im Bild versinken. Saroglous Farben – tiefes Blau, Schwarz, leuchtendes Gelb oder warmes Rot – befinden sich immer auf Weiß in verschiedensten Nuancen. Sein expressiver, rhythmischer Pinselstrich weckt lyrische Assoziationen zu Himmel und Sonne sowie zu Luft und Wasser.

Την 17ην Ιουλίου 1723, πρό τριακοσίων ετών, ενεγράφη στο ληξιαρχείον του χωριού Kirkcaldy της Σκωτίας το όνομα του Adam Smith. Η ακριβής ημερομηνία γεννήσεώς του είναι άγνωστη, διότι εγεννήθη μετά τον θάνατο του πατέρα του, και η εγγραφή θεωρείται ως γενέθλιος ημερομηνία. Την μόρφωσή του ανέλαβε η μητέρα του και στο αυστηρό σκωτικό, καθολικό περιβάλλον μεγάλωσε και μορφώθηκε ο Adam Smith. Μικρό παιδάκι, μεταβαίνοντας από την οικία στο σχολείο , επισκεπτόταν ένα εργοστάσιο καρφιτσών, το περίφημο pin factory, το οποίο θα τον επηρέαση τόσο στην περιγραφή του καταμερισμού των έργων , που θα μας την παρουσιάση στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου του Wealth of Nations. Είναι η πηγή του πλούτου η εργασία. Θα φοιτήση ο Smith στα ονομαστά σκωτικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν αναγνωρισθή κατά τον 18ον αιώνα ως τα καλύτερα της Ευρώπης. Είναι η εποχή του Schottish Enlightenment , που θα αναδείξη τα καλύτερα μυαλά που εγνώρισε η Σκωτία μέχρι σήμερα σε όλες τις επιστήμες.

Καθηγητής της Ηθικής Φιλοσοφίας και Λογικής στην Οξφόρδη, θα διακόψη την διδασκαλία , όταν ο δούξ του Buccleugh θα τον αναγκάση να συνοδεύση τον υιόν του σε μία περιοδεία στην Ευρώπη. Εκεί θα αναδειχθή το ήθος του Smith: Την εποχή εκείνη οι φοιτητές προκατέβαλαν τα δίδακτρα όλης της χρονιάς και ο Smith είπε ότι θα επιστρέψη τα υπόλοιπα δίδακτρα, διότι δεν ολοκληρώθηκε η χρονιά. Τότε οι φοιτητές του είπαν ότι δεν δεχόμεθα επιστροφή των υπολοίπων διδάκτρων, διότι διδαχθήκαμε από τον Smith περισσότερα από όσο έπρεπε.

Mετά την περιοδεία του στην ηπειρωτική Ευρώπη, όπου συναντήθηκε με τους Γάλλους εγκυκλοπαιδιστές, και στην Γενεύη είδε την καρέκλα του J. J. Rousseau, όπου εδίδασκε, επέστρεψε στην Σκωτία, όπου συνέγραψε τα πολυφρόντιδα έργα του.

Προέβαλε την στωικής αντιλήψεως θεωρία περί της αοράτου χειρός στο σύγγραμμά του περί της Αστρονομίας , όπως οι απλανείς αστέρες και το διάστημα ευρίσκονται σε μία ισορροπία,χωρίς κρατική παρέμβαση, έτσι μπορεί να λειτουργή η αγορά. Αυτονόμησε την οικονομική επιστήμη από την ηθική φιλοσοφία και εισήγαγε την περί εργασίας αξίας του αγαθού θεωρία. Συστηματοποίησε τους κανόνες -τέσσερεις αρχές – της φορολογίας για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα και κυρίως μας υπενθύμισε ότι το κράτος είναι παρόν, δεν είναι ένα κράτος-νυκτοφύλακας.

Σήμερα, που γίνεται και πάλι λόγος για ιδιωτικά ή και μη κρατικά ΑΕΙ, ο λόγος του είναι επίκαιρος. Η εκπαίδευση των πολιτών , η παιδεία τους είναι κρατική μέριμνα. Συνέδεσε την οικονομική ανάπτυξη με την εκπαίδευση.

Ένα πρόβλημα που έθεσε στο τρίτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου του Wealth of Νations , το οποίον δεν έλυσε, είναι το λεγόμενο “παράδοξον της αξίας”, the paradox of value, που ως τεταρτοετής φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ , μου άρεσε πάντα να το ακούω: Ο αδάμας και το ύδωρ. Γιατί ο αδάμας έχει μεγάλη ανταλλακτική αξία και το ύδωρ μεγάλη αξία χρήσεως? Το έλυσε το πρόβλημα τον 19ον αιώνα η οριακή επανάσταση με την Αυστριακή Σχολή.

Τίποτε δεν αγάπησε περισσότερο όσον τα ψαροχώρια της Σκωτίας. Όσοι έχετε επισκεφθή την Σκωτία-εγώ δεν είμαι μεταξύ αυτών-, θα επιβεβαιώσετε την αγάπη του για την ύπαιθρο της Σκωτίας. Πιστός στην μητέρα του, παντρεύτηκε μεγάλος μία εξαδέλφη του. Πεθαίνοντας, διέταξε να καούν τα βιβλία του. Αρκετά εσώθησαν και από εκεί μελετούμε τις πηγές του. Απεβίωσε το 1790. Στην Γλασκώβη ίσταται ο ανδριάς του ενώπιον του πανεπιστημίου. Υπήρξε ένας αξιόλογος άνδρας.

Με τον διάδοχό του στην Adam Smith Chair στην Γλασκώβη , αοίδιμον πλέον Professor Andrew Skinner, εκδότη και σχολιαστή των έργων του, έχω κατ΄επανάληψιν συζητήσει και αλληλογραφήσει για τις αρχαιοελληνικές καταβολές του Smith.

Παραμένει ο Smith πάντα επίκαιρος για να μας υπενθυμίζη τα όρια της ελεύθερης αγοράς και της ασυδοσίας που αυτή πιθανόν να φέρη.

Γενικός ξεσηκωμός για το κιτς της… Κιτσοπούλου, «που τής έδωσαν λεφτά το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ (σ.σ.: σε ρόλο παραγωγών) για να παρουσιάσει την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο ένα έργο δικό της», που κάποιοι θέλουν να το αποκαλούν, όχι «Σφήκες», αλλά «Κατσαρίδες», «μακριά από το έργο του Αριστοφάνη».

«Στο βασίλειο του κιτς ασκείται η δικτατορία της καρδιάς». Ας ξεκινήσουμε έτσι, με μία φράση του Μίλαν Κούντερα, που αποδήμησε πολύ πρόσφατα, εν μέσω «θρήνου» στα σόσιαλ μίντια, από την «Αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης» («του είναι», όπως ήταν αρχικά, σε απόδοση Γιάννη Η.Χάρη).

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Ο Ανδρέας Καρβέλας αποφοίτησε από την Σχολή το 1972.

Ήταν στην ηγετική ομάδα που ολοκλήρωσε την επέκταση και την αναβάθμιση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων που παραχωρήθηκαν στη Fraport Greece. Ο Ανδρέας έχει 40 χρόνια διοικητικής εμπειρίας σε έργα μεγάλης κλίμακας, όπως σε εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αεροδρόμια, σιδηροδρόμους, ανανεώσιμες πηγές κ.λπ. Διετέλεσε Αναπληρωτής CTO της Fraport Greece μέχρι τις 13 Μαΐου 2022, οπότε και έγινε CTO. Έχει συμβάλει σημαντικά στην πρόοδο και την ανάπτυξη της εταιρείας κατά τα πρώτα 6 χρόνια της. Άλλες θέσεις που έχει αναλάβει στο παρελθόν περιλαμβάνουν τεχνικό διευθυντή του Ομίλου Κοπελούζου, διευθυντή έργων της ΜΕΚΤΑ, τεχνικό διευθυντή της ΕΤΕΚΑ (πηγή: fraport-greece.com)

Η Χρυσή Χουτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Σεπτεμβρίου 1923 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1942. Παρακολούθησε μαθήματα στην ΑΣΚΤ (1943-44) και σπούδασε γλυπτική και σχέδιο στην Ακαδημία Henri Paquet και στην Ecole des Arts et Metiers της Γενεύης. Στο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης μελέτησε ιστορία και λογοτεχνία. Διδάχθηκε κοσμηματοποιία στη Λοζάννη. Με χρονική αφετηρία το 1962 πραγματοποίησε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα. Ανάμεσα στις συμμετοχές της σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις συγκαταλέγονται οι: Biennale του Buenos Ayres (1960-64), Αλεξανδρείας (1963, 1970), Χαρακτικής (Λιουμπλιάνα, 1975, 1977, 1979, 1981, Κρακοβία, 1976, 1978, 1980 και Friedrikstad, 1976, 1978, 1980), Avanguardia e Sperimentazione (Μόντενα, Βενετία, 1978) κ.ά. To διάστημα 1972-74 συνεργάστηκε με τη Χρυσοθήκη Ζολώτα και παρουσίασε έργα της σε διεθνείς εκθέσεις κοσμήματος.

Οι μορφές στα έργα της είναι αφηρημένες και οι συνθέσεις της αυστηρά γεωμετρικές. Βασίζονται, κατά περίπτωση, στις εναλλαγές καμπύλων και ευθειών, στην οπτική αξιοποίηση των κενών μερών, στη ρυθμική και αρμονική επανάληψη όμοιων μονάδων. Στη δεκαετία του ’60 κατοικούσε, δουλεύοντας επάνω στα γεωμετρικά γλυπτά της (Νέες Μορφές το 1962, Rotation το 1965), στο σπίτι τής οδού Αρδηττού 34 στο Μετς, σπίτι το οποίο κατοικήθηκε από τον χαράκτη Α.Τάσσο, τη χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου, το ζωγράφο Γιάννη Μηταράκη (1898-1963), ενώ σύχναζε ο γλύπτης Θανάσης Απάρτης (1899-1972), που κατοικούσε κοντά ήδη από τα χρόνια της Κατοχής, και ο μεγάλος νεωτερικός γλύπτης Χρήστος Καπράλος (1909-1993). Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η καλλιτέχνιδα εγκατέλειψε τα περίοπτα έργα για να περάσει σε επιτοίχιες τρισδιάστατες συνθέσεις, που επίσης βασίζονται στις ίδιες συνθετικές αρχές. Πέθανε στις 29 Ιουλίου 1984 στην Αθήνα.

http://dp.iset.gr/artist/view.html?id=207

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να διακόψει λόγω του Πολέμου θα είχε αποφοιτήσει το 1948

η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα Καθημερινή

Ο Γιώργος Παμπούκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Φοίτησε στην Γερμανική Σχολή αλλά λόγω του Πολέμου αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1940-41 στην 1η τάξη του 8ταξίου (στα μαθητολόγια φαίνεται Α’  Γυμνασίου, υπονοώντας 1η 8ταξίου δηλαδή 5η Δημοτικού) και παραμένει έως την 4η 8ταξίου (Β’ Γυμνασίου) την χρονιά 1943-44, όταν κλείνει η Σχολή λόγω του Πολέμου.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και μαζί με τον Γιώργο Παπαδάκη, απόφοιτο της Σχολής, τον Άλκη Εξάρχου και τον Λουκά Κυριακόπουλο ίδρυσαν την Ελληνική Τεχνοδομική, μία εταιρεία, που εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές στην Ελλάδα και η οποία ανέλαβε την ανέγερση των κτιρίων της Γερμανικής Σχολής Αθηνών στο Μαρούσι.

Παράλληλα με την άσκηση του επαγγέλματός του, ασχολείται με τη συγγραφή δοκιμίων. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας “Το Βήμα” για τέσσερα περίπου χρόνια και του “Οικονομικού Ταχυδρόμου” για δεκατέσσερα χρόνια περίπου. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία:- “Ο μεγάλος κόσμος του μικρού ανθρώπου”, Ερμής, 1973 (Έπαινος Δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών το 1975).- “Πλοηγός ιδεών για την τρίτη χιλιετία”, Δόμος, 1992.- “Στην τροχιά του ενός Θεού: απόπειρα προσέγγισης των πραγματικών γεγονότων στις μονοθεϊστικές θρησκείες”, Έκδοση Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α.), 1999- “Η μεγάλη αντιπαράθεση”, Κριτική, 2004- “Ημιμάθειας εγκώμιο”, Κριτική, 2009 και “Ιστορίες ντροπής” το 2012.

Θα προσθέσουμε εδώ και μία προσωπική εξομολόγηση του Γιώργου Παμπούκη: Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα ζητήσαμε η αδελφή μου και εγώ από τον πατέρα μας να μας πάρει από την Γερμανική Σχολή. Εκείνος αρνήθηκε διότι τότε κρύβαμε στο σπίτι μας την Μαρία Ρεζάν !

Περισσότερα για τα βιβλία του Γιώργου Παμπούκη στην Βιβλιονέτ…

Γιώργος Παμπούκης: “Οι αρχαίοι δεν είναι συγχωροχάρτι”…

Γιώργος Παμπούκης: «Το δίπολο δεξιά – αριστερά έχει χάσει κάθε λόγο ύπαρξης»…

(*) αν η Σχολή δεν έκλεινε το 1944 και συνέχιζε την φοίτησή του εκεί θα αποφοιτούσε το 1948

Γεννήθηκε στον Άλιμο Αττικής και είναι γιος του Ιωάννη Γερουλάνου και της Δέσποινας Στρέιτ. Από την πλευρά του πατέρα του είναι εγγονός του Μαρίνου Γερουλάνου ενώ από την πλευρά της μητέρας του εγγονός του Γεώργιου Στρέιτ, δισέγγονος του Στέφανου Στρέιτ, ανιψιός του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ανιψιός του πρωθυπουργού Δημήτριου Μάξιμου και απόγονος του Ανδρέα Λόντου, μέλους της πατρινής οικογενείας πολιτικών.

Εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1941-42 στην 2α 8ταξίου (ΣΤ’ Δημοτικού) και παραμένει έως το έτος 1943-44 στην 4η 8ταξίου (Β’ Γυμνασίου), χρονιά που η Σχολή έκλεισε λόγω του Πολέμου, οπότε πήγε στο Κολλέγιο Αθηνών, αλλά ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Νότιο Αφρική. Ο αδελφός του, Γεώργιος, ήταν μαθητής το 1943-44 στην Α’ Γυμνασίου επίσης στην Αραχώβης μόνον για μία χρονιά.

Σπούδασε στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης. Εργάστηκε ως μηχανικός και το 1981 ίδρυσε επιχείρηση ιχθυοτροφείων στην Κεφαλλονιά. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Guelf του Καναδά.

Το 1961 διορίστηκε ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλέως Παύλου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1964, ενώ την περίοδο 1964 – 1967 ήταν τελετάρχης του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Την περίοδο 1967 – 1974 διετέλεσε αυλάρχης της Βασίλισσας Άννας Μαρίας. Κατά τη μεταπολίτευση διορίστηκε Γενικός Διευθυντής Περιβάλλοντος και Χωροταξίας του Υπουργείου Συντονισμού (1976 – 1981). Έχει τιμηθεί με την διάκριση “Global 500” των Ηνωμένων Εθνών. Επίσης είναι μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη.

Πέθανε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2018. Ήταν παντρεμένος με την Αιμιλία Καλλιγά, πρόεδρο του Μουσείου Μπενάκη και έχει τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον Παύλο Γερουλάνο.

(η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα στην εφημερίδα Καθημερινή)

Μαρίνος Γερουλάνος (1930 – 2018), έγνοια για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό και τη γνώση…

Οικογένεια Γερουλάνου: Ένα παλιό αρχοντικό «τζάκι» της Ελλάδας- Η σχέση με το Παλάτι, ο απόγονος Παύλος και η φιλία του με τον Γιώργο Παπανδρέου…

Μαρίνος Ι. Γερουλάνος (wikipedia)…

Τρεις γενιές Βασιλικών επιπλοποιών των Ανακτόρων

Όλα ξεκινάνε το 1833 από τον Μαρτίνο Στάγγεσερ (1806-1890). Ήταν Βαυαρός υπήκοος από το Mainz, που ακολούθησε το Βασιλιά Όθωνα στο τότε νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Στην Αθήνα θα αγοράσει και θα εγκατασταθεί σε ένα διώροφο Οθωνικής περιόδου αρχιτεκτονικής σπίτι κοντά στη Χρυσοσπηλιώτισσα στην οδό Μιλτιάδου αριθμός 9.

Στον επάνω όροφο θα μείνει με την γυναίκα του, Τερέζα Στάγγεσερ, και τα 6 παιδιά τους.

Στον κάτω όροφο στο ισόγειο θα λειτουργεί το εργοστάσιο επιπλοποιίας της Βασιλικής Αυλής με αριθμό τηλεφώνου 399.

Μετά τον θάνατο του Μαρτίνου σε ηλικία 84 ετών, το 1890 το εργοστάσιο θα περάσει στον γιό του, Βαλεντίνο Στάγγεσερ (1842-1917), ο οποίος δημιούργησε μια αξιόλογη επιχείρηση, όπου απασχολούσε 20 εργάτες σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας τα Βασιλικά έπιπλα, άλλα και αυτά των  μεγαλοαστικών οικογενειών.

Η επιχείρηση γνώρισε μεγάλη άνθιση στα χέρια του καθώς ανέλαβε την επίπλωση μεγάλων αστικών μεγάρων των οικογενειών της εποχής όπως της Λαίδης Λω, της Ιουλίας Καρόλου, της οικογενείας Ράλλη, της οικογενείας Σερπιέρη, του Νομισματικού Μουσείου, του Αρχαιολογικού και πιθανόν την συναρμολόγηση των επίπλων της Αθηναϊκής Τριλογίας (Ακαδημία-Πανεπιστήμιο-Βιβλιοθήκη). Από τους καλύτερους συνεργάτες του ήταν ο Ερνέστος Τσίλερ, όπου σχέδια επίπλων του υλοποιήθηκαν στο εργοστάσιο Στάγγεσερ (Ερμάρια συλλογής Ιωάννου Δημήτριου, Νομισματικό Μουσείο).

Επίσης διετέλεσε διοικητής και πρόεδρος το 1893 στο Σωματείο Ξυλουργών και Ξυλεμπόρων επί της οδού Σταδίου 16, όπου στην συνέχεια θα γίνει μέλος και ο γιός του Αντώνης. Τέλος διετέλεσε διαχειριστής της περιουσίας του Γερμανικού Συλλόγου Φιλαδέλφεια, όπου ο πατέρας του ήταν ιδρυτικό μέλος.

Θα παντρευτεί το 1870 την Ρόζα φον Μπρεντάνο Τσιμαρόλλι κόρη του Γερμανού Βαρόνου Αντωνίου Φον Βάρον Μπρεντάνο, αυλικό του Λουδοβίκου του Α’ της Βαυαρίας και της Αλοϋσίας φον Τσιμαρόλι Μπρεντάνο. Σημαντικό μέλος της οικογενείας Μπρεντάνο ήταν o Αυστριακός Στρατηγός Αντώνιος Ιωσήφ φον Μπρεντάνο.

Ο Βαλεντίνος και η Ρόζα Στάγγεσερ θα αποκτήσουν τέσσερα παιδιά την Βιλελμίνη Μουρίκη, τον Αντώνη Στάγγεσερ, την Καρολίνα Μαλμέν και την Λουΐζα Παπαμανώλη. (περισσότερα…)

Ο Κώστας Παπαηλιού μετέχει σε μία συνάντηση κορυφής που διοργανώνει η ALLILONnet από κοινού με το ACS Athens (American Community Schools).

Το συνέδριο λαμβάνει χώρα στην Κέρκυρα στις 20 Ιουλίου 2023 στο κτίριο της Ιονίου Βουλής με τίτλο «Πράσινη συμφωνία, Ενεργειακή μετάβαση και συνεργασίες μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας με speed mentoring»και χωρίζεται σε ενότητες:

– European Green Deal & EnergyTransition in Greece

– Empowering Women through Sport

– Assessing the SDGs & Cross-Sector Solutions

– Metaverse & Business: From Citizens to Netizens Powertalk

και ο Κώστας Παπαηλιού είναι μεταξύ των ομιλητών της πρώτης ενότητας.

Speed Mentoring 20/07

Στις 20/07, 19:00 ώρα Ελλάδας, θα λάβει χώρα το διαδικτυακό Speed Mentoring που οργανώνει η ΆΛΛΗΛΟΝ με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Local Change for Global Impact Summit 2023» που διοργανώνει η ΑΛΛΗΛΟΝ, η IdeaGen και η ACS.

Το Speed Mentoring θα έχει 4 ομαδικές συνεδρίες:

Απασχόληση και καριέρες σε ΕΕ, ΥΠΕΞ και ΝΑΤΟ

Απασχόληση και καριέρες στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς

Ευκαιρίες εργασίας στην πράσινη οικονομία και την ενεργειακή μετάβαση

2030: Πώς το Metaverse διαταράσσει την επιχειρηματική κουλτούρα

Σε περίπτωση που σας ενδιαφέρει κάποιο από τα παραπάνω θέματα για πιθανή δικτύωση και εύρεση συνεργασιών, μπορείτε να συμμετάσχετε και εσείς, κάνοντας εγγραφή στο Speed Mentoring!

Το συνολικό πρόγραμμα της εκδήλωσης και εγγραφές: https://allilonnet.com/allilon-ideagen-acs-summitcorfu/

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, ο Δήμος Χανίων και η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας, έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» που θα πραγματοποιηθούν στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, την Παρασκευή 21 Ιουλίου και ώρα 20.00.

Η έκθεση «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Νόστος της θάλασσας, έργα από τη συλλογή του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» αποτελεί την πρώτη παρουσίαση της δουλειάς του ζωγράφου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη,186 χρόνια από τη γέννησή του και 172 από τη στιγμή που μετακόμισε με την οικογένειά του στη Σύρο.

Η έκθεση έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Με πολύ μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 12 Ιουνίου 2023 το απόγευμα το πνευματικό μνημόσυνο στη μνήμη του Καθηγητή Γεωργίου Γαλίτη, που οργάνωσε ο Σύλλογος “Ανάπλασις” στην αίθουσα της Εταιρείας Φίλων του Λαού.

Ο αείμνηστος καθηγητής διετέλεσε επί 30ετία πρόεδρος του Συλλόγου και Διευθυντής του ομώνυμου περιοδικού.

Παρέστησαν ο Eκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, Αρχιμανδρίτης Ισίδωρος Κάτσος, οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ, Θερμοπυλών Ιωάννης, Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, Μάνης Χρυσόστομος.

Επίσης παρέστησαν Καθηγητές Πανεπιστημίου, κληρικοί και πλήθος κόσμου.

Περισσότερα από το romfaia.gr…

Δείτε και το πρόγραμμα της εκδήλωσης…

Μόλις πριν από 4 μήνες, στις 12/3/2023, στα “Δημόσια και Ιδιωτικά” της Έλενας Χατζηιωάννου (’82) στον Αθήνα 98,4, η εκπομπή φιλοξένησε τον γνωστό δημοσιογράφο και συγγραφέα Κώστα Καλφόπουλο (΄74), ο οποίος έφυγε προσφάτως από τη ζωή,-και τη συγγραφέα Μάιρα Παπαθανασοπούλου (‘84). Μίλησαν και παρουσίασαν το τελευταίο βιβλίο της «Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.

Ο Αθήνα9.84, τιμώντας τη μνήμη του Κώστα Καλφόπουλου, μετέδωσε την εκπομπή σε επανάληψη, την περασμένη Κυριακή 9 Ιουλίου, στις 7 το απόγευμα.

Την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκπομπή μπορείτε να ακούσετε…

Ένα χρόνο πριν συμπληρώσει πεντηκονταετία από την αποφοίτησή της, συναντήθηκε στο σχολείο η τάξη του 1974. Πάνω από 30 άτομα ήρθαν, οι περισσότεροι από το τμήμα “b”. Δεν είχε προλάβει να “σκάσει” η είδηση του θανάτου του Κώστα Καλφόπουλου και όλοι αναρωτιόμασταν που είναι είναι ο Κώστας και που είναι τα παιδιά, που θα φρόντιζε ο ίδιος να ειδοποιήσει να έρθουν.

Χαρά και αμηχανία. Δεν ήταν ούτε τα μαλλιά που άλλαξαν, ούτε τα μαλλιά που έλειπαν, ούτε τα πρόσωπα που μεγάλωσαν. Όλες και όλοι διέκριναν αυτό που έβλεπαν τότε. Όλες και όλοι ήθελαν να συνεχίσουν τις κουβέντες που είχαν σταματήσει τότε και να ρωτήσουν πράγματα που δεν πρόλαβαν.

Η επέτειος των 49 χρόνων συνοδεύεται από την ηλικία των 67, την χρονιά της συνταξιοδότησης. Είναι ένα σημείο καμπής για όλους, είτε προχώρησαν και υπέβαλαν τα χαρτιά τους, είτε συνεχίζουν να εργάζονται εκτός ορίων. Η προηγούμενη συνάντηση πριν από 9 χρόνια ήταν αλλιώς. Αυτή ήταν ζόρικη.

Θέλαμε να περπατήσουμε στα μέρη που τότε δεν μας επέτρεπαν ούτε να πλησιάσουμε, όπως το αίθριο και οι διάδρομοι της γραμματείας, αλλά και στα μέρη που ήταν γεμάτα από τα ίχνη μας. Ξεκινώντας από το Busparkplatz, που τότε δεν υπήρχε, δώσαμε το ραντεβού μας υποδεχθήκαμε μία μπλούζα από τα παλιά να μας πλησιάζει πάνω σε μία μοτοσυκλέττα.

Στο αίθριο ήταν ήδη από νωρίς τρεις, που προετοίμαζαν τον χώρο, τα φαγητά, τα ποτά, τις καρέκλες και τα τραπέζια: Βασίλης Μπόσδας, Γαληνός Γρηγοριάδης και Κώστας Γαλάνης.

Οι πρώτες αφίξεις ήταν με το φως του ήλιου, που ακόμη ήταν ψηλά και μετά την μπλούζα, που φιλοξενούσε τον Πάνο Νικολετόπουλο, ήρθαν σιγά – σιγά ο Γιάννης Θεολογίτης, ο Πάνος Σπηλιάκος, ο Πάνος Κωτσιανάς, η Κατερίνα Κατσαμπέ, ο Φώτης Βασινιώτης, η Κατερίνα Μαρκοπούλου, ο Βασίλης Νεραντζόπουλος, η Τέπυ Οικονομοπούλου, ο Νίκος Μόσχος, ο Χρήστος Κουτσονάσιος, ο Τάκης Μαθιόπουλος, ο Νέλος Γεωργούδης, ο Πέτρος Πιτσίνης, ο Ηλίας Μακρής (τότε Δελλόγλου).

Κατερίνα Κατσαμπέ, Κατερίνα Μαρκοπούλου, Βασίλης Νεραντζόπουλος, Φώτης Βασινιώτης, Νίκος Μόσχος, Τέπυ Οικονομοπούλου	Πάνος Σπηλιάκος, Γιάννης Θεολογίτης, Βασίλης Μπόσδας	Κατερίνα Μαρκοπούλου, Βασίλης Νεραντζόπουλος, Φώτης Βασινιώτης

Σταδιακά μαζέυτηκαν και άλλοι:ο Δημήτρης Καζολέας, ο Θάνος Βυτινιώτης, ο Σπύρος Παπαντωνίου, ο Δημήτρης Μόσχος, ο Σωτήρης Κοντογιάννης, ο Γιώργος Καπετάνης, η Αθηνά Χαν, η Νάντια Ζήση, η Ελένη Δραγούμη, η Μαντώ Παλάσκα, η Κατερίνα Μητραλέξη, η Φρειδερίκη Μπατσαλιά, η Παυλίνα Καραναστάση και η Βάσω Δημητροπούλου. Σύνολο 32 με την πλειοψηφία να προέρχεται από το “b” και θα προσθέταμε και τον Ανδρέα Παπανδρικόπουλο ο οποίος μας περίμενε στην Γερμανία να συνδεθούμε αλλά δεν τα καταφέραμε, ενώ ο Αντώνης Κανελλόπουλος μας έστειλε χαιρετσιμούς από την Ρώμη.

Πάνος Νικολετόπουλος	ο μπουφές	Γαληνός Γρηγοριάδης	Βασίλης Μπόσδας επί το έργον

Όλοι συζήτησαν το δυσάρεστο γεγονός της πρόσφατης απώλειας της Σούλας Κοντάκου και θυμήθηκαν τις απώλειες των τελευταίων χρόνων: του Τάσου Δωρή και του Χάρη Τσελέντη, αλλά και τις πολύ παλαιότερες: της Φρειδερίκης Κόντερ και του Γιώργου Κλεόπα.

Η έκπληξη της βραδιάς ήρθε από την Αθηνά Χαν όταν θύμισε σε όλους ότι, την τελευταία χρονιά, ο Eberhard Judt, καθηγητής μαθηματικών, φυσικής και Klassenlehrer, πρότεινε την ανταλλαγή δώρων μεταξύ των μαθητών και η Αθηνά κέρδισε το δώρο του ίδιου του Judt που ήταν ένα άλμπουμ με φωτογραφίες, σπάνιες με την τάξη του “b” ολόκληρη από μέσα.

Έτσι αποφασίστηκε να αποθηκευτούν στο google drive όλες οι διαθέσιμες φωτογραφίες, τόσο από την εκδήλωση, όσο και από το παρελθόν. Δημιουργήθηκαν λοιπόν 5 φάκελοι: της Κατερίνας Μαρκοπούλου, του Δημήτρη Μόσχου και της Αθηνάς Χαν από τα παλαιά, και του Βασίλη Μπόσδα και του Βασίλη Νεραντζόπουλου από την εκδήλωση.

Ο Βασίλης Νεραντζόπουλος και ο Βασίλης Μπόσδας ανέλαβαν την συγκέντρωση και την επιμέλεια όλου του φωτογραφικού υλικού…

Ο Νίκος Παπαϊωάννου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1963 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου πήρε το πτυχίο του το 1970. Το 1979 πήρε την ειδικότητα του στην Ορθοπαιδική Χειρουργική και Τραυματολογία από την Α΄ Πανεπιστημιακή Ορθοπαιδική Κλινική στο Νοσοκομείο ΚΑΤ και το 1981 έκανε διετή μετεκπαίδευση στην Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημίου του Δυτικού Βερολίνου και στο Νοσοκομείο ENDOKLINIK του Αμβούργου. Το 1983 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ως ειδικευμένος Ορθοπαιδικός, υπηρέτησε στο «Λαϊκό» Νοσοκομείο ως Επιμελητής Α΄ έως το 1989. Από το 1989 μέχρι το 2006 ανήκε στο ΔΕΠ της Ορθοπαιδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών , ενώ από το 2006 στο ΔΕΠ του Εργαστηρίου Ερευνας Μυοσκελετικών Παθήσεων, του οποίου την διεύθυνση ανέλαβε από τον Ιούλιο του 2008.

Είναι μέλος σε 9 επιστημονικές Εταιρείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέλος Εκδοτικής Επιτροπής σε 3 επιστημονικά περιοδικά, Πρόεδρος (2009) του τμήματος Ορθοπαιδικής Ερευνας της ΕΕΧΟΤ και Πρόεδρος (2008-2010) της Ελληνικής Εταιρείας Βιοϋλικών.

Η Ελισάβετ (Μπέτυ) Μπαλόγλου αποφοίτησε από την Σχολή το 1966. Σπούδασε Νομικά και ήταν δικηγόρος, σύμβουλος σε ανώνυμες εταιρίες. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον οικονομολόγο Γεώργιο Σιαφλά, με τον οποίο γνωρίστηκαν στην “Κλωστοϋφαντουργία Παπάζογλου”.

Απεβίωσε την 20η Μαρτίου 2012, από καρκίνο στον πνεύμονα μετά από 36 χρόνια γάμου, ενώ την 31η Δεκεμβρίου 2021 απεβίωσε και ο αδελφός της, Παύλος Μπαλόγλου.

Το Ίδρυμα Ελισάβετ Σιαφλά Μπαλόγλου δημιουργήθηκε από τον Γεώργιο Σιαφλά στην μνήμη της συζύγου του, δύο χρόνια μετά τον θάνατό της και έχει ως έδρα τον Πειραιά. Ιδρύθηκε  την 3η Νοεμβρίου 2014 με σκοπό τη μέριμνα για την πνευματική υγεία και πρόοδο των νέων του Δήμου Αιγιαλείας (ΔΕ Ακράτας και Αιγείρας) και του Δήμου Πειραιά, έχει ως γνώρισμα την επιβράβευση των αριστούχων αποφοίτων λυκείων Πειραιώς και Αιγιαλείας, προκηρύσσει ποιητικούς διαγωνισμούς και διαθέτει 4 χιλιάδες βιβλία και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. (περισσότερα…)

Ο Αθανάσιος Απέργης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942, είναι απόφοιτοςτης Γερμανικής Σχολής Αθηνών (DSA). Σπούδασε στα πολυτεχνεία τουΜονάχου και της Αθήνας. Είναι Διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός τουΕθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

Εργάστηκε και εργάζεταιακόμη σε μεγάλες Ελληνικές τεχνικές εταιρείες και μελέτησε,κατασκεύασε και επέβλεψε πολλά τεχνικά έργα προκατασκευήςπεριβάλλοντος και προκατασκευής. Μεταξύ άλλων την επένδυση τηςπρόσοψης του κτιρίου, και τις βάσεις των αγαλμάτων, του ΝέουΜουσείου της Ακρόπολης. Έχει παρουσιάσει και δημοσιεύσει πολλές τεχνικές και ερευνητικές εργασίες. Επίσης έχουν δημοσιευτεί σειράδιηγημάτων του, με ιστορικό και κοινωνικό περιεχόμενο.

Ο Θανάσης Απέργης στο ΕΜΠ 13.12.2018…

Ο Θανάσης Απέργης για τον Παναγιώτη Σούρσο…

Το βραχυκύκλωμα – Αθ. Ν. Απέργης…

Ομιλία του Θανάση Απέργη στην Τήνο…

Ο Παύλος Κρεμέζης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1962. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ από όπου αποφοίτησε το 1971.

Από το 1971έως το 1978 εργάστηκε ως ελεύθεροςεπαγγελματίας με αντικείμενο την εκπόνηση στατικών μελετών.

Το 1978 ξεκίνησε την συνεργασία του με το γραφείο μελετών (ΟΜΕΤΕ ΕΠΕ & από το 1989 ΟΜΕΤΕ ΑΕ),όπου ανέλαβε την διεύθυνση του γραφείου και την σύνταξη στατικών, συγκοινωνιακών & μελετών υπογείων έργων.

Ήταν συνεργάτης της διευθύνσεως Γ7 (Παραδοσιακοί Οικισμοί) ΥΠΕΧΩΔΕ σε θέματα επικινδυνότητας παραδοσιακών κτιρίων μετά από σεισμούς (1981 – 1982) (Π.Κρεμέζης) καιΣύμβουλος του Δήμου Καλαμάτας για τις επισκευές δημοτικών κτιρίων από λιθοδομή μετά το σεισμό (1986 – 1990).

Από τον Κώστα Παπαηλιού πληροφορηθήκαμε την δυσάρεστη είδηση για την απώλεια του Γιάννη Παπαδόπουλου:

Φίλες και φίλοι της τάξης του ’63,

Δυστυχώς έχω άσχημα νέα. Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή ο συμμαθητής μας Γιάννης Παπαδόπουλος. Με τον Γιάννη, που τότε τον φωνάζαμε, μάλλον επειδή ήταν ξανθός, Johann, είμαστε συμμαθητές στην Β, κάναμε πολύ παρέα και μονίμως κοντραριζόμαστε στα Μαθηματικά που ήταν πολύ δυνατός.

Κατά την περίοδο των σπουδών μας συναντιόμαστε συχνά στο Βερολίνο (τότε ακόμα απομονωμένο στην καρδιά της DDR) που πηγαίναμε με τον συγχωρεμένο αδελφικό φίλο Ηλία Κροντήρη με τη βέσπα του για να δούμε τον Γιόχαν, τον άλλο Γιάννη, τον Αντωνιάδη, τον Λεωνίδα Καμαρινόπουλο και τον Νίκο Δουρδούμα (από την τάξη του ’62). Όλοι σπούδαζαν Ηλεκτρολογία όπως και εγώ στο Braunschweig. Άπειρες και ανιστόρητες οι πλάκες που στήναμε, θα αναφέρω μόνο για τους επαΐοντες το “Old Vienna”.

O Γιάννης αφού πήρε το δίπλωμα του εργάστηκε σαν Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στον τότε Ο.Τ.Ε. και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το μπριτζ. Είμαι βέβαιος ότι με το εξαιρετικό μαθηματικό του μυαλό ήταν ένας άριστος παίκτης.

Σας επισυνάπτω και μια ωραία φωτογραφία του από τη γιορτή της αποφοίτησης μας το καλοκαίρι του 1963 σε ένα ταβερνάκι στην Κυψέλη, όπου έμενε ο Γιάννης.

Είθε ο Θεός να τον αναπαύσει.

Κώστας

Ο Παντελής Παντελούρης έστειλε δύο φωτογραφίες με ένα μικρό κείμενο:

Με τον Γιόχαν φεύγει ακόμα ένας από την παρέα της Κυψέλης. Κάθε μέρα κατεβαίναμε όλοι μαζί με τα πόδια τη Σπετσών προς τη Σχολή όπου φθάναμε αφού διασχίζαμε το Πεδίον του Αρεως. Από τις βόρειες συνοικίες της Κυψέλης ξεκινούσαν οι πρώτοι και μέχρι να φθάσουμε στο τέλος της οδού Σπετσών φθάναμε τους 10 -12. Από τούς Κυψελιώτες που μας άφησαν ήδη θυμάμαι τον στενό φίλο και γείτονα Γιώργο Νικολαϊδη (΄63), τον Ζαχαρία Δεμαθά-Μαθά (΄62) και τον Θάνο Καλπαξή (΄62).

Την τελευταία φορά που συνάντησα το Γιάννη ήταν το 2003, στην reunion των 40 χρόνων στο κτίριο της Γερμανικής. Εσωκλείω δύο φωτογραφίες που του είχα βγάλει τότε.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα!

Ο Γιάννης Αντωνιάδης:

Με μεγαλη συγκινηση εμαθα πως ο φιλος μας ο Γιαννης εφυγε απο την ζωη.

Με τον Γιαννη, οπως και με τον Λεωνιδα Καμαρινοπουλο, ημασταν συμφοιτητες στο TU Berlin – τοτε Δ. Βερολινο – , οπου και ειχαμε πολλα κοινα βιωματα φοιτητικα και ιδιωτικα. (Στο TU Berlin υπηρχαν και αλλοι φοιτητες της Γερμανικης απο αλλες χρονιες).

Ειχα μεν να τον συναντησω αρκετα χρονια, δεδομενου ζω στην Γερμανια και δεν ειμαι τακτικα στην Αθηνα. Ειχα ομως την τυχη και ευτυχια να μιλησω μαζι του τηλεφωνικα λιγο πριν μας αφισει, περιπου 10 μερες πριν. Γνωριζα για το σοβαρο προβλημα υγειας που ειχε και του τηλεφωνησα. Τα ειπαμε και θυμηθηκαμε τα παλια. Η φωνη του ηταν σχετικα ευδιαθετη και το μυαλο του καθαρο. Πιστευω οτι του εδωσα μια μικρη χαρα που του τηλεφωνησα. Πρεπει να ειμαι αν οχι ο τελευταιος απο τους φιλους του που του μιλησαν, οπωσδηποτε ομως απο τους τελευταιους.

Του ευχομαι να βρει αιωνια ηρεμια.

Ο Δημήτρης Μιχαλακόπουλος:

Αγαπητοί μου συμμαθητές και συμμαθήτριες,

γιά να τιμήσω την μνήμη τού Γιόχαν σας αποστέλλω δύο φωτογραφίες με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1964.

Τίς ετράβηξα κατά την διάρκεια μιάς επισκέψεως μου στό Βερολίνο προερχόμενος από το Braunschweig όπου εσπούδαζα.

Στήν μία απεικονίζεται ο Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και ο Γιόχαν (Γιάννης Παπαδόπουλος ).. Δέν θυμάμαι σε ποιό διαμέρισμα ήταν.

Στήν άλλη κάνουμε βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, μαζί με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα.

Εγώ δεν εμφανίζομαι διότι ήμουν ο φωτογράφος.

Σάς χαιρετώ όλους και περιμένω νά σάς ανταμώσω στό Reunion!

πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος

1964 – Βαρκάδα στην λίμνη Wannsee στο Βερολίνο, με τόν Γιάννη Αντωνιάδη και τον Νίκο Δουρδούμα

πηγή: Δημήτρης Μιχαλακόπουλος

1964 – Νίκος Δουρδούμας, Λεωνίδας Καμαρινόπουλος, Γιάννης Αντωνιάδης και Γιόχαν (Γιάννης) Παπαδόπουλος

Η Άννα Φιλίνη:

Αγαπητές και αγαπητοί παλιές και παλιοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, μεγάλη η συγκίνηση που μάθαμε για το θάνατο του Γιάννη Παπαδόπουλου και μεγάλη συγκίνηση που όλοι εσείς κι εγώ τώρα μαζί σας μιλάμε για τη θλίψη αλλά και την αγάπη για το Γιάννη. Για πολλά χρόνια τον έβλεπα που και που σε κάποια δική μας συνάντηση ή σε κάποια άλλη ευκαιρία συνεύρεσης μέσα στην πόλη μας. Το γέλιο του, η εξυπνάδα, η ζωντάνια του και τα έντονα ενδιαφέροντά του ήταν πάντα μαζί, αλλά είναι αλήθεια πως ήτανε πάρα πολύς καιρός που δεν είχα τύχει σε κάποια μικρή έστω συνάντηση μαζί του. Τον βλέπω παρόντα σε κάποιες παλιές σχολικές φωτογραφίες. Θα μένει πάντα παρών στη σκέψη μας. Θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του.

Η Τένια Παπαδάκη:

Σημειώνουμε ότι η τάξη του τον θυμάται όχι μόνο ξανθό και γαλανό, αλλά και συγγενή της Έλλης Λαμπέτη, μυθικού προσώπου για όλους μας – ήταν ανιψιός της, γιος της αδελφής της.

Ο Σύλλογος εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην αδελφή του Νατάσα, στον εξάδελφό του Τάσο Λούκο (επίσης απόφοιτό μας του 1969) και στην τάξη του, η οποία τον θυμάται με μεγάλη αγάπη.

Το Σάββατο 8 Ιουλίου 2023 κηδεύτηκε στο Α’  Νεκροταφείο ο Κώστας Καλφόπουλος, απόφοιτος του 1974, ο οποίος απεβίωσε ξαφνικά, μετά από σύντομη ασθένεια και εισαγωγή του στο νοσοκομείο.

Παρόντες πολλοί φίλοι του, εκπρόσωποι από τον εκδοτικό χώρο και πολλοί απόφοιτοι. Από τους παλαιότερους: ο Τάσος Κυπριανίδης (απόφ.’69), ο Δημήτρης Παπασταύρου (’68), ο Παναγιώτης Δεληβοριάς (΄73) και από τους συμμαθητές του: ο Γιάννης Βελέντζας, η Σοφία Μιγάδη, η Παυλίνα Καραναστάση, ο Κώστας Γαλάνης, ο Βασίλης Μπόσδας, ο Τάκης Λεβέντης, ο Νίκος Βαφειάδης και άλλοι.