Ο Γκέοργκ Αντον Νίτσε γεννήθηκε το 1925 στο Reinbeck κοντά στο Αμβούργο. Ο πατέρας του, Eugen Nitsche, υψηλόβαθμο στέλεχος της Lufthansa, αλλά και μανιώδης φωτογράφος, μετακόμισε το 1931 στο Βερολίνο και στην συνέχεια, το 1937 στην Αθήνα, όπου ο 12χρονος Γκέοργκ Αντον φοίτησε στην Γερμανική Σχολή Αθηνών έως την αποφοίτησή του το 1944. Προηγουμένως όμως και όσο διάστημα κατοικούσε η οικογένεια στο Βερολίνο, ο πατέρας του δεν του επέτρεψε να ενταχθεί στην Νεολαία του Χίτλερ (Hitler-Jugend).
Ο Eugon Nitsche, είχε άλλα 10 αδέλφια, που γεννήθηκαν στο Κίεβο, και από τα οποία επέζησαν από τον Πόλεμο λιγότερα από τα μισά. Ως πιλότος είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Δύση, να γνωρίσει τον δυτικό τρόπο ζωής και είχε ήδη δείξει προτίμηση επιλέγοντας την Αγγλία και την Γαλλία αντί της Ουκρανίας και της Ρωσίας ως μελλοντικό τόπο κατοικίας του σε αντίθεση με έναν από τους αδελφούς του τον Paul Nietze, ο μόνος που έγραφε το επώνυμό του διαφορετικά, και ο οποίος έγινε μάλιστα μεγάλος ζωγράφος.
Όταν επρόκειτο να ξεσπάσει ο Πόλεμος οι Γερμανοί έλαβαν διαταγή να επιστρέψουν στην Γερμανία, όμως ο πατέρας του κρύφτηκε με την βοήθεια της οικογένειας Αλιφραγκή, που διαχειριζόταν ρυμουλκά στην Διώρυγα του Σουέζ και σαν αποτέλεσμα της απείθειάς του, απολύθηκε αμέσως από την Lufthansa και η οικογένεια άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικα προβλήματα και η μόνη μικρή πηγή εσόδων του ήταν η παράδοση μαθημάτων γερμανικών.
Στο Παλαιό Φάληρο, όπου κατοικούσε η οικογένεια, υπήρχε μία τεχνική μονάδα με υδροπλάνα, που είχε και σαν αρμοδιότητα και την διάσωση πιλότων, που πέφτανε στην θάλασσα, όταν τα αεροπλάνα τους καταρρίπτονταν. Ο επικεφαλής της μονάδας με το μικρό όνομα Andreas έσωσε τον Γκέοργκ Άντον από την φυματίωση προμηθεύοντας τον με φάρμακα του γερμανικού στρατού και κατά πάσα πιθανότητα, για να τον τιμήσει, ονόμασε τον γιό του “Andreas”, όνομα το οποίο βεβαίως δεν υπήρχε στην οικογένεια.
Ο νεαρός, απόφοιτος πλέον, Γκέοργκ Άντον κλήθηκε στην Γερμανία προκειμένου να εκπαιδευτεί από τον στρατό και να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία και στάλθηκε στο Warthegau στην Πολωνία. Να σημειωθεί ότι ο Andreas τον είχε εφοδιάσει με μία διαταγή που όριζε ότι ο Γκέοργκ Άντον, μετά την εκπαίδευσή του, είχε την υποχρέωσει να επιστρέψει στην Αθήνα. Η διαταγή αυτή τον έσωσε για δεύτερη φορά, αφού όσοι έμειναν εκεί στάλθηκαν στην Ρωσία και οι περισσότεροι χάθηκαν. Έτσι επιστρέφοντας σταμάτησε στην Βιέννη, αφού οι Γερμανοί είχαν πλέον χάσει τον Πόλεμο και υποχωρούσαν, οπότε δεν είχε νόημα, αλλά και ίσως να ήταν επικίνδυνο, να επιστρέψει στη Αθήνα. Όμως ο ίδιος επέλεξε να επιστρέψει και με ένα αροπλάνο πέταξε στο Βελιγράδι, όπου, μία ημέρα ένα επιβατικό αεροπλάνο της Lufthansa έφευγε για μία τελευταία πτήση για την Αθήνα. Ο πιλότος τού ήταν γνωστός από τον πατέρα του, τον πήρε μαζί του και ο Γκεόργκ Άντον έφθασε στην Αθήνα τον Οκτώβρθιο του 1944, όπου αμέσως σχεδόν αιχμαλωτίστηκε και περέμεινε στην Αίγυπτο έως τo 1948.
Επέστρεψε στην Ελλάδα, βάσει μίας απόφασης, που όριζε ότι οι αιχμάλωτοι επέστρεφαν στον τόπο κατοικίας τους, αλλά την επόμενη χρονιά, το 1949, πέθανε ο θείος του, ο γνωστός ζωγράφος Paul Nietsche, και ο οποίος του άφησε ένα ποσόν με το οποίο μπόρεσε να σπουδάει Αγγλική Φιλολογία στο Reading στην Αγγλία, ενώ στην συνέχεια μελέτησε την Αρχαία Ισλανδική γλώσσα και μάλιστα μιλούσε 8 γλώσσες. Ήταν δε πρώτος Γερμανός που πήγε στην Αγγλία μετά τον Πόλεμο.
Μετά τις σπουδές επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα. Ήδη από τα μαθητικά του χρόνια στο Παλαιό Φάληρο είχε έρθει σε επαφή με τον Εμμανουήλ Καλιτσουνάκη, ο οποίος επίσης είχε φοιτήσει στην Γερμανική και ήταν γιός του Ιωάννη Καλιτσουνάκη, ο οποίος τον βοηθά να προσληφθεί στο Πάντειο αρχικά και στο Πολυτεχνείο στην συνέχεια, προκειμένου να διδάξει γερμανικά, που ήσαν απαράιτητα, μιάς και πολλά συγγράματα εκείνης της επόχής ήταν γραμμένα στα γαλλικά και τα γερμανικά.
Ο Ιωάννης Καλιτσουνάκης ήταν καθηγητής Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και μετέπειτα επίτιμος εν ενεργεία καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του εν λόγω πανεπιστημίου, και σε επαφή με τον Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff, αυθεντία στην ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας και της λογοτεχνίας της.
Το 1953 νυμφεύθηκε την Αλίκη Γράφα το 1953 και το 1957 απέκτησε τον Andreas, ο οποίος φοίτησε με την σειρά του στην Σχολή έως το 1975 που αποφοίτησε.
https://en.wikipedia.org/wiki/Paul_Nietsche
https://en.wikipedia.org/wiki/Ulrich_von_Wilamowitz-Moellendorff
Η Ειρήνη Κουτσογιάννη γεννήθηκε το 1918 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1937. Εμφανίζεται στα μαθητολόγια την περίοδο 1926-27 στην Β’ Δημοτικού και παραμένει έως την αποφοίτησή της στην ΣΤ’ Γυμνασίου την χρονιά 1936-37.
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί μαθητές και αγαπητές μαθήτριες, αγαπητοί φίλοι της DSA, αγαπητοί λάτρεις της τέχνης,
Ο μαέστρος Νίκος Αθηναίος (’64) θα διευθύνει τη συναυλία της Ορχήστρας Collegium Musicum στο Ωδείο Αθηνών το Σάββατο 18 Μαΐου 2024, Αίθουσα “Άρης Γαρουφαλής”, ώρα 20:00. (σημειώνουμε ότι ο Νίκος Αθηναίος τον Μάϊο του 2023 ίδρυσε το “Collegium Musicum” Αθηνών, του οποίου είναι ταυτόχρονα καλλιτεχνικός διευθυντής και μαέστρος).
Η Katja Nagel εκθέτει στο Ιστορικό Αρχείο / Μουσείο Ύδρας από 1 μέχρι 28 Μαϊου 2024.
Στον Απόστολο Παπανικολάου απονεμήθηκε στο Δουβλίνο το 1ο βραβείο το σε ένα διαγωνισμό της
Η Έρεικα Γερουλάνου γεννήθηκε το 1906. Πατέρας της ήταν ο Μαρίνος Γερουλάνος ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ιατρούς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αλλά και πολιτικός, βουλευτής Κεφαλληνίας (wikipedia, 21 Φεβρουαρίου 1867 – 8 Ιουνίου 1960), ο οποίος σπούδασε και διέπρεψε στην Γερμανία . Η μητέρα της ήταν η Margarita Mitzlaff (Γερμανίδα, από μία περιοχή κοντά στο Κίελο) και απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Ιωάννη (που νυμφεύθηκε την Δέσποινα Στρέιτ), την Έρεικα, την Μαριάνθη (που παντρέυτηκε τον Emil Grohmann), την Κλειώ και την Ειρήνη.
Την Τρίτη 16 Απριλίου ήρθε ο Peter Limbourg, General Manager της Deutsche Welle, στην Aula και μίλησε στις τελευταίες τάξεις.
Στάθηκε στην περίοδο της Δικτατορίας της 21 Απριλίου του 1967, όπου η ελληνική εκπομπή του ραδιοφώνου στα βραχέα, ήταν μια σημαντική πηγή ενημέρωσης των Ελλήνων πολιτών για θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, καθώς και βήμα των αντιπάλων της Χούντας των Συνταγματαρχών, μιας και στην Ελλάδα υπήρχε αυστηρή λογοκρισία, για επτά χρόνια (1967-1974),
Ο Κώστας Μαντζάκος μετέφρασε ποίηση της Maria Pawlikowska-Jasnowrzewska, που κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου ήταν γνωστή και ως «Πολωνή Σαπφώ». Αρχικά το έργο της ήταν αμιγώς ερωτικό, αλλά σταδιακά εστίασε στο πέρασμα του χρόνου, την περιοδικότητα της Φύσης και των πραγμάτων, καθώς και τις συνέπειες του πολέμου. “ο δρόμος που διανύθηκε” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Συρτάρι».
Η Ανθή Φουντά, απόφ 2008, υπογράφει τα σκηνικά στην παράσταση « Το Όνειρο Της Ιωνίας » Η Μικρασιατική Εκστρατεία μέσα από τα Ημερολόγια των στρατιωτών. Στο έργο παρουσιάζεται η ιστορία τεσσάρων αδερφικών φίλων που στρατολογούνται για τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή 10 Μαΐου, και συνεχίζεται κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.00 μέχρι τις 2 Ιουνίου.
Κυκλοφόρησε το 3ο βιβλίο του Πάνου Παντελούκα με τίτλο “Μυστήριο στην Παλμαρόλα”.
Εννέα Σεπτέμβρη, μετά τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά μου. Ωραίος καιρός, ένα με ενάμιση μποφόρ. Περιγιάλι.
Η Εριφύλη Βενέρη, απόφοιτος το 2001, μας προσκαλεί στο Absolutely Fabulus:
Η συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτις Λένα Κιτσοπούλου (’89) επιστρέφει στη Φρυνίχου με μερικούς από τους σταθερούς συνεργάτες της και με ένα -όπως σημειώνει η ίδια- «έργο εποχής για τον έρωτα μόνο μόνο μόνο μόνο. Ό,τι έχει γραφτεί και θα γραφτεί για τον έρωτα μόνο. Από μένα για σένα, με αγάπη Λένα.»
