Η ηθοποιός Έφη Ρευματά (’91) σκηνοθετεί το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Γράμμα στον Ορέστη“, που ξεκίνησε προσφάτως στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ.

Η Κλυταιμνήστρα παρουσιάζεται μέσα από τις αρχαίες τραγωδίες, ως μητέρα που της σκότωσαν το παιδί για να ξεκινήσει ένας παράλογος πόλεμος, ως προδομένη σύζυγος, ως μοιχαλίδα, ως ανήθικη, ως συζυγοκτόνος. Ο ανδρόγυνος χαρακτήρας της βασίλισσας προκαλεί τα πατριαρχικά πρότυπα της ελληνικής τραγωδίας. Ο Καμπανέλλης τη συμπαθεί ιδιαίτερα και την «χρίζει» ως τη μοναδική του πρωταγωνίστρια στο μονόπρακτο «Γράμμα στον Ορέστη». Η αγαπημένη του ηρωίδα ενώ γράφει ένα γράμμα στον αγαπημένο της γιο, προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις της και ξεδιπλώνει τα συναισθήματα της.

Σκηνοθεσία: Έφη Ρευματά

Ερμηνεύουν: Στον ρόλο της Κλυταιμνήστρας η Μαρκέλλα Αργυροπούλου, στον ρόλο του Ορέστη ο Νείλος Καραγιάννης, ο οποίος ως Ορέστης ακούει και απαντάει παίζοντας τρομπέτα, κλαρίνο, πιάνο, γιουκαλίλι.

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 118 54, τηλ. 2103428650 – info@theatro.gr– στάση μετρό Κεραμεικός

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Από 27 Ιανουαρίου έως 21 Απριλίου 2023

Κάθε Παρασκευή στις 21.15

Περισσότερα…

Με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη ο Αργύρης Στριγγάρης μιλά για την “ρύθμιση του συναισθήματος” καιτην “οργή”.

Ενα σχετικά σύντομο εισαγωγικό βίντεο για την ρύθμιση των συναισθημάτων.

Δείτε το video…

Η πιανίστα Μαρία Ευστρατιάδη (’82) έχει τον σχεδιασμό και την επιμέλεια για το “Ταξίδι στον υπέροχο κόσμο της μουσικής” (συναυλίες για παιδιά και όχι μόνο – μια σειρά διαδραστικών συναυλιών που σκοπό έχουν να μυήσουν το κοινό στον υπέροχο κόσμο της μουσικής).

Η Μαρία Ευστρατιάδη γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από την Σχολή το 1982 και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών από όπου πήρε το δίπλωμά της με το πρώτο βραβείο και ειδική διάκριση. Συνέχισε τις σπουδές της στην «Hochschule für Musik, Theater und Medien» στο Ανόβερο της Γερμανίας, από όπου αποφοίτησε με άριστα και διάκριση επίσης. Έχει πτυχία αρμονίας, αντίστιξης και φούγκας.

Σάββατο 18 Μαρτίου, στις 13.30, Αίθουσα Διδασκαλίας – Σύλλογος Οι Φίλοι της Μουσικής – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Γνωριμία με τα μουσικά όργανα βιολί – βιολοντσέλο – πιάνο.

Περισσότερα…

Ο τραγουδοποιός Νίκος Παπαντώνης (’82) επανέρχεται το Σάββατο 1 Απριλίου στις 21:00 στη σκηνή του Γυάλινου Upstage, μαζί με το εξαιρετικό μουσικό κουαρτέτο του που αποτελείται από δύο κιθάρες, πιάνο και τσέλο, σε ένα μυσταγωγικό ακουστικό live!

Θα προσθέσουμε ότι ο Νίκος Παπαντώνης είναιψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής απόφοιτος του Cardiff Metropolitan University με μεταπτυχιακό σε Κλινική & Συμβουλευτική Ψυχολογία από το La Salle University, ΗΠΑ.Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη μουσική και τη σύνθεση από τα εφηβικά του χρόνια. Σπούδασε κλασική κιθάρα και παρουσίασε την πρώτη δισκογραφική του δουλειά ως συνθέτης και τραγουδοποιός το 2019.

Τον συνοδεύουν ο κιθαρίστας και ερμηνευτής Γιάννης Μπούρας που θα μας παρουσιάσει ιδιαίτερες και ευφάνταστες διασκευές αγαπημένων τραγουδιών, η ερμηνεύτρια Τζο Αντωνακάκη και οι μουσικοί Ηλιάνα Κορέτση στο τσέλο και Βασίλης Πανταζόπουλος στα πλήκτρα.

Γυάλινο Μουσικό Θέατρο,Σκηνή UpStage

Λεωφ. Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη, Τηλέφωνο 210 9315600

Περισσότερα…

Ο πιανίστας Δημήτρης Γιάκας συνοδεύει στο μουσικοθεατρικό αναλόγιο, βασισμένο στη σχέση και τη ζωή των δύο αδελφών, Μαρίας και Τζάκυ Καλογεροπούλου, και στη δύσκολη σχέση που είχαν μεταξύ τους.

Η Μάγδα Μαυρογιάννη διηγείται την ιστορία για την ιδιαίτερη αυτή σχέση.

Το λυρικό τραγούδι ενισχύει τη ροή της ιστορίας, με γνωστές άριες που τραγούδησε στη καριέρα της η Ντίβα Μαρία Κάλλας.

Ιδέα, συγγραφή κειμένου, αφήγηση: Μάγδα Μαυρογιάννη

Σοπράνο: Βασιλική Καραγιάννη

Βαρύτονος: Χάρης Ανδριανός

Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023, Ώρα: 20:30

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη

Βασιλίσσης Σοφίας 9 &, Μέρλιν 1, τηλέφωνο 210 3611206

Περισσότερα…

Ο Κώστας Μαντζάκοςείναι απόφοιτος του 1985 και επέστρεψε στηνΕλλάδα μετά από 30 χρόνια στο εξωτερικό.

Μέσα στον Μάϊο θα εκδοθούν τρεις δουλειές του: δύο μεταφράσεις ποίησης και μια ποιητική συλλογή.

Το πρώτο βιβλίο παρουσιάζει Γερμανούς εξπρεσιονιστές (που δεν είχαν μέχρι τώρα μεταφραστεί στα ελληνικά)., ενώ το ποίημα “Το λυκόφως” (Die Dämmerung) που έχει δώσει τον τίτλο στο βιβλίο γράφτηκε το 1911 και θεωρείταιτο σημαντικότερο έργο του.

Ο εβραϊκής καταγωγής Άλφρεντ Λίχτενστάϊν (1889-1914) ήταν από τους πρώτους εξπρεσιονιστές ποιητές που έπεσαν θύματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πασιφιστής και πεσιμιστής, δεν καλωσόρισε την επιστράτευση από την αρχή, αντίθετα με πολλούς άλλους συγχρονους του. Το ποίημα Προσευχή πριν τη σφαγή δείχνει μιά χαρακτηριστικά κυνική αντιμετώπιση υλικού που συνήθως συνδέεται με υπέρμετρη συναισθηματικότητα και πατριωτισμό.

Περισσότερα…

Η Μαρία-Ούρσουλα (Ντόλλυ) Beckmann-Κόγκου γεννήθηκε στις 03 Νοεμβρίου 1947 στην Αθήνα και έλαβε στοιχειώδη και εγκύκλιο παιδεία στην Αθήνα και το Garmisch-Partenkirchen. Το 1966 πήρε απολυτήριο του εξαταξίου Γυμνασίου από το Ελληνικό Τμήμα Κλασσικής Κατευθύνσεως της Γερμανικής Σχολής στην Αθήνα. Από το 1966 έως το1973 σπόυδασε Νομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Γερμανική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε άδεια δικηγορίας. Από το 1973 έως το1980 ασχολήθηκε με την μαχόμενη δικηγορία και ειδικώτερα με το Ποινικό Δίκαιο.

Το 1976 παντρευτηκε σε πρώτο γάμο τον οικονομολόγο, επιχειρηματία Ι. Μηλιώνη και χώρισε το 1980 και την ίδια χρονιά ανεχώρησε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο αρχικά στη Βόννη και αργότερα στό Μόναχο Γερμανίας, όπου και παρέμεινε επί 27 συναπτά έτη ασκώντας την μαχόμενη δικηγορία σε Αθήνα και Μόναχο.

Είναι κάτοχος του Großes Deutsches Sprachdiplom του Ινστιτούτου Goethe Μονάχου, κατέχει άδεια διερμηνείας και μετάφρασης στό Κρατίδιο της Βαυαρίας, για την ελληνική γλώσσα, διορισμένη στο Πρωτοδικείο του Μονάχου. Το 1990 παραιτήθηκε από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών λόγω ασυμβιβάστου και ανέλαβε ως Προϊσταμένη εκ προσωπικοτήτων την διεύθυνση του Γραφείου του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού Μονάχου, με υπευθυνότητα για τα κρατίδια Βαυαρίας και Βάδης Βυρττεμβέργης (20 εκ. κάτοικοι) μέχρι το 1996, όπου και απελύθη εκ πολιτικών λόγων. Από του 1996 επαναδιορίστηκε Δικηγόρος στην Αθήνα, απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε το έτος 2007.

Ησχολήθη με ιδιαίτερη αφοσίωση και αυταπάρνηση και συνεισέφερε αποτελεσματικά στην διάδοση της γερμανικής παιδείας και του πολιτισμού και περαιτέρω στην σύσφιξη, εμβάθυνση και εδραίωση των ελληνογερμανικών σχέσεων, μεταξύ άλλων με την αδελφοποίηση της πόλεως του Ναυπλίου με την πόλη του Ottobrunn, Μονάχου Βαυαρίας, λόγω της υπάρξεως εκεί του ενός εκ των δύο Μουσείων στο γερμανικό χώρο, που συνδέονται άμεσα με την Ελλάδα (Μουσείο του βασιλέως Όθωνα της Ελλάδος της Κοινότητος Ottobrunn/Μονάχου, Κρατιδίου Βαυαρίας, (Διευθυντής, Καθηγητής Jan-Diether Murken) καθώς και με την αδελφοποίηση της πόλεως των Μυκηνών με την κωμόπολη Ankershagen του Κρατιδίου Μεκλεμβούργου-Πομμερανίας γενέτειρας του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν λόγω της υπάρξεως εκεί και του δευτέρου μοναδικού συνδεομένου Μουσείου με την Ελλάδα, στην Γερμανία (Heinrich Schliemann Museum, Ankershagen/Mecklenburg-Vorpommern (Διευθυντής, Dr. Reinhard Witte).

Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με τον πρώην καθηγητή της και πρώην Διευθυντή της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, Helmut Beckmann και ζούν τα τελευταία δέκα χρόνια εναλλακτικά στο Μόναχο, το Λουγκάνο και την Βουλιαγμένη Αττικής.

Απεβίωσε στις 7 Απριλίου 2018 στο Μόναχο.

Το βιογραφικό της Ντόλλυς Κόγκου…

“Έφυγε” η Ντόλλυ Κόγκου…

Έφυγε ο Helmut Beckmann…

Η Ντόλλα Ξανθοπούλου γεννήθηκε το 1919 στην Πάτρα και ήταν κόρη του Σωκράτη Ξανθόπουλου και της Ευγενίας Τριάντη. Αποφοίτησε από την Σχολή το 1938. Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Βοβολίνη και κόρη τους είναι η επίσης απόφοιτος και μετέπειτα εκδότρια Αλεξάνδρα Βοβολίνη, σύζυγος του εφοπλιστή Θανάση Λασκαρίδη.

Ο πατέρας του συζύγου της ήταν ο νομομαθής Αντώνιος Βοβολίνης, με απώτερη καταγωγή από το γένος Βάμβα και το διδάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα, και μητέρα του η Μαρία Κεμπαστιανού, με καταγωγή από τη Βυζαντική οικογένεια των Καλλέργηδων. Μεγαλύτερος δε αδελφός του Κωνσταντίνου ήταν ο εκδότης Σπύρος Βοβολίνης.

Η μητερα του συζύγου της Μαρίας ήταν η Μαρία Σκεπασθιανού, απο το Αρκάδι Κρητης.

Το 1994, η κόρη της, Αλεξάνδρα, εκδότρια (economia publishing), προχώρησε στην ίδρυση του Αρχείου Βοβολίνη το οποίο σήμερα θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές πηγές της οικονομικής αλλά και συνολικά της Ελληνικής ιστορίας. Το περιεχόμενο του αρχείου καθρεπτίζει εποχή περίπου 150 χρόνων, παρακολουθώντας κι αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της συγκροτήσεως της Ελλάδος ως κράτους. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 το αρχείο δωρήθηκε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και η σειρά Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν μεταφέρθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, με σκοπό την αξιοποίηση του υλικού σε διεθνές επίπεδο. Το Αρχείο του «Μ.Ε.Β.Λ.» θεωρείται από τις πιο σημαντικές πηγές βιογραφικών δεδομένων στον Ελλαδικό χώρο και το 2020, σημαντικό μέρος του αρχείου της οικογένειας Βοβολίνη και της “Βιομηχανικής Επιθεωρήσεως” του Σπύρου Βοβολίνη, δωρήθηκε στο Αρχείο της Τράπεζας της Ελλαδος.

Philadelphia bekommt Besuch von seinem deutschen Schwesterverein aus Köln, dem Verein zur Förderung der deutsch-griechischen Beziehungen Terpsichore, der sich der Pflege griechischer Musik und Tänze widmet. Neben den zehn Teilnehmern der deutsch-griechischen Gruppe kommen auch acht Personen der türkisch-deutschen Gruppe barrierefrei aus Aachen zu uns nach Maroussi. Den musikalischen Teil des Abends moderiert der Musikpädagoge und Pianist Giorgios Chatziantonis. Unsere Gäste spielen (Bouzouki, Gitarren, Akkordeon, Geige und Klavier) und singen Lieder, die auf beiden Seiten der Ägäisin Griechenland und in der Türkei bis heute gesungen werden.

Terpsichore ist ein Verein zur Förderung der deutsch-griechischen Beziehungen, der 1995 im Bürger- zentrum Alte Feuerwache in Köln gegründet wurde. Den Gründungsmitgliedern ging es zunächst darum, griechische Tänze zu erlernen. Über die Tänze kam man auf die Lieder. Es fanden regelmäßige Treffen undSeminare mit griechischen Musikern statt, die seit 2012 von Giorgios Chatziantonis geleitet werden. Diediesjährige zweiwöchige Musikreise von Terpsichore nach Athen findet vom 12.3. bis 26.3.2023 statt.

Την Κυριακή περνούσα μέσα από την πορεία διαμαρτυρίας για το δυστύχημα των Τεμπών. Ξαφνικά, από το πουθενά άρχισαν να πέφτουν δακρυγόνα και κρότου-λάμψης, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή εστία έντασης. Ο κόσμος –νέοι άνθρωποι και… ασυνήθεις ύποπτοι που δεν συχνάζουν σε πορείες– άρχισε να εκνευρίζεται και να αναπαράγει την επιχειρηματολογία, η οποία συνήθως εκφράζεται από τους «μπάχαλους»: απρόκλητη επίθεση από την αστυνομία, δημιουργία εντυπώσεων, εκφοβισμός της συντηρητικής εκλογικής βάσης στη θέα επεισοδίων.

Χθες πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη, μαζική πορεία στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης. Πέντε(!) σταθμοί του μετρό έκλεισαν από πολύ νωρίς, ενώ παραδοσιακά κλείνουν δύο. Ακουσα πολλούς ανθρώπους που δεν σκόπευαν να κατέβουν στη συγκέντρωση να αποφασίζουν να πάνε, από αντίδραση για την προσπάθεια της αστυνομίας να περιορίσει με τέτοιου είδους τεχνάσματα την προσέλευση.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Στο σημείο που βρισκόμαστε μόνον γενναίες, έως και ακραίες αποφάσεις για τον σιδηρόδρομο μπορεί να είναι πολιτικά και κοινωνικά λυτρωτικές και ενδεχομένως ευεργετικές. Μόνο που το πράγμα περιπλέκεται επειδή, μεταξύ των άλλων, έρχονται και εκλογές.

Ηταν αναμενόμενο και μέχρις ενός σημείου αναγκαίο: το δυστύχημα της προηγούμενης εβδομάδας έγινε αφορμή για να γεμίσουν σελίδες εφημερίδων και ιστοτόπων, προγράμματα καναλιών και ραδιοφώνων, με αποκαλύψεις και στοιχεία για το χάλι των σιδηροδρόμων, τη σαπίλα σε όλα τα επίπεδα του ΟΣΕ και τα παρακλάδια του σε βάθος δεκαετιών και τις ευθύνες, τις αμέλειες για όλα αυτά και πόσο μας κόστισαν. Σε χρήμα και σε ανθρώπινες ζωές.

Κάπου εδώ φτάνουμε στο σημείο κορεσμού, εκείνο το στάδιο της ειδησεογραφικής διαδικασίας, όπου κάποιοι θα αρχίσουν να βαριούνται να μιλούν και να γράφουν και κάποιοι άλλοι θα βαριούνται να διαβάσουν και να ακούσουν. Όμως το θέμα αυτήν τη φορά είναι κάπως διαφορετικό. Είναι πολύ σοβαρότερο και όλοι πλέον ξέρουν ή διαπιστώνουν πολλά. Έχουν σκοτωθεί άνθρωποι και κάποιοι φταίνε γι’ αυτό.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Ξεκινάει ένας νέος κύκλος μαθημάτων Φωτογραφίας 1 Απριλίου.

Ένας νέος κύκλος μαθημάτων φωτογραφίας για παιδιά & εφήβους 8-12 & 13-17 ετών ξεκινά το πρώτο Σάββατο του Απριλίου.

Με φωτογραφική ή κινητό και μέσα από παιχνίδι, θεωρία και πρακτική ανακαλύπτουμε τη φωτογραφική διαδικασία, ξεκλειδώνουμε βασικές δεξιότητες, οξύνουμε την οπτική μας αντίληψη και την κριτική μας ματιά, ανακαλύπτοντας τη δύναμη της εικόνας.

Επικοινώνησε μαζί μας για πληροφορίες!

www.positivespace.gr

info@positivespace.gr

697 749 3374

Ο πιανίστας Δημήτρης Γιάκας (’75) συμμετέχει στη μουσική βραδιά – κύκλο τραγουδιών του Γιώργου Κουρουπού με τίτλο “ΜΟΥΣΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ | Παραλλαγές της γυναικείας μοναξιάς”, την Πέμπτη 9/3/2023, στις 20.30, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη, Βας. Σοφίας και Μέρλιν 1, τηλ. 2103611206.

Τραγούδι: Άρτεμις Μπόγρη

Πιάνο: Δημήτρης Γιάκας

Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου

Περισσότερα…

Η συγγραφέας Μάιρα Παπαθανασοπούλου (’84) και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Καλφόπουλος (’74) συνομιλούν στην εκπομπή του Αθήνα 9.84, «Δημόσια και Ιδιωτικά», που επιμελείται η ‘Ελενα Χατζηιωάννου (’82), την Κυριακή, 12 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα.

Αφορμή για τη συνάντησή τους το τελευταίο βιβλίο της Παπαθανασοπούλου «Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής», που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες από τις εκδόσεις «Πατάκη».

Μία ιστορία για τα παιδιά που βρέθηκαν-ερήμην τους- στην «άλλη πλευρά», ένα μυθιστόρημα για τη βαρύτατη σκιά που ρίχνει η Ιστορία στη ζωή των ανθρώπων, για την ταυτότητα των ξεριζωμένων, για τα τραύματα του Ψυχρού Πολέμου

.

Είναι φανερό ότι διάφοροι, στο πολιτικό-δημοσιογραφικό παράλληλο σύμπαν, έχουν λύσει τα ζωνάρια και ετοιμάζονται για καυγάδες επί πτωμάτων. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει όμως ότι αν αυτή είναι η επιλογή τους, θα αντιμετωπίσουν δυσάρεστες εκπλήξεις – οι εκλογές είναι υπερβολικά κοντά.

Oσο θα απλώνεται και θα βαθαίνει το πένθος για τα θύματα του δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου, θα διαπιστώνεται ακόμη περισσότερο η βαρύτητα του περιστατικού.

Στο στατιστικό πεδίο είναι ήδη το σοβαρότερο της Ιστορίας μας. Στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο όμως, οι επιπτώσεις του αδιανόητου αυτού δυστυχήματος δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιηθεί και μάλλον η διαδικασία θα πάρει πολύ καιρό.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Ο Σταύρος Ντάλλας,ο οποίος είναιαπόφοιτος του 2015, μαζί με τον συμπαίκτη του Δημήτρη Χαντζηνικολάου, αναζητούν χορηγούςγια την ομάδα τους,τηνΕθνική Ομάδα στο μπιτς βόλεϊ.

Ονομαζόμαστε Δημήτρης Χατζηνικολάου και Σταύρος Ντάλλας και αποτελούμε ομάδα του εθνικού σχεδιασμού beach volley της Ελλάδας. Για τη σεζόν αυτή θα αγωνιστούμε μαζί στο CEV Nations Cup, που αποτελεί την πρώτη φάση της Ολυμπιακής πρόκρισης για το ΠΑΡΙΣΙ 2024, στους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα – Greek Beach Volley Tour με διοργανώσεις σε κεντρικά σημεία της χώρας (όπως είναι η Πλατεία Αριστοτέλους και η Πλατεία Συντάγματος) με τηλεοπτική κάλυψη από την ΕΡΤ, καθώς και σε παγκόσμια πρωταθλήματα της διεθνούς ομοσπονδίας πετοσφαίρισης – FIVB World Tour.

Ο Max Luethi (1975) στο βιβλίο του «Το λαϊκό παραμύθι ως ποίησης, αισθητική και ανθρωπολογία» (Εκδόσεις Πατάκη) περιγράφει το κύριο μέρος της δομής του παραμυθιού ως μια διατάραξη στην ρουτίνα του ήρωα και της ηρωίδας -μια ζωή που, είτε καλή είτε κακή, είναι κάτι οικεία, τον/την κάνει να αισθάνεται ασφαλής και να έχει τον έλεγχο των όσων συμβαίνουν. Αυτή η απότομη αλλαγή όμως, θα δημιουργήσει την ανάγκη για περαιτέρω βήματα: ο ήρωας/ η ηρωίδα θα βρεθεί να παλεύει να δημιουργήσει μια νέα ισορροπία ή τουλάχιστον να επιστρέψει στο οικείο παρελθόν.

Αυτή η δομή φαίνεται να έχει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα όταν χρησιμοποιείται στη δραματοθεραπεία, καθώς δεν ξεκινάει με τη σκέψη (τη δημιουργία εικόνων ή την επιλογή προβολικών αντικειμένων) αλλά με την κίνηση, επιτρέποντας στο ασυνείδητο να εκφραστεί πιο ελεύθερα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές συνεδρίες. Στόχος του εργαστηρίου είναι να διερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας ξαναμπαίνει σε κίνηση, μετά από μια απότομη ακινησία, αλλά και τον τρόπο που προσαρμοζόμαστε και αντιδρούμε στις αλλαγές. Θα διερευνήσουμε τις ιστορίες που θα ξεπηδήσουν από την κίνηση αυτή, τους ρόλους, αλλά και τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που είναι εμποτισμένη η έννοια της αλλαγής.

Δεν χρειάζεται προηγούμενη εμπειρία στη Δραματοθεραπεία.

Οι συμμετέχοντες καλούνται να προσέλθουν με άνετα ρούχα και καλτσάκια ή παντοφλάκια καθώς δεν θα φοράμε παπούτσια την ώρα του εργαστηρίου.

(Ο πίνακας είναι του Henri Matisse)

Πληροφορίες/ εγγραφές:

schubertmaria@outlook.com

aeongr@otenet.gr

6938255522 (Μ.Σούμπερτ)

Κόστος συμμετοχής: 40€ (στην τιμή δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ)

Μειωμένο: 30€

Θα δοθεί βεβαίωση συμμετοχής

Η Μαρία Σούμπερτ, είναι Θεατρολόγος (ΤΘΣ)- Δραματοθεραπεύτρια (Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ), Υπ.Δρ. ΤΘΣ ΕΚΠΑ με ερευνητικό αντικείμενο τη Δραματοθεραπευτική Παράσταση με άτομα με ζητήματα εικόνας σώματος και διατροφικές διαταραχές.

Συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ από το 2013 και με το Κέντρο Λόγου, Ομιλίας και Μάθησης Spell από το 2021.

Έχει συνεργαστεί με το Πρόγραμμα Απεξάρτησης του Δήμου Καλλιθέας ΘΗΣΕΑΣ (2013-2019), το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (2018-2021) και την Γερμανική Σχολή Αθηνών (2015-2017).

Εφαρμόζει τη Δραματοθεραπεία σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, καθώς και στη δημιουργική εποπτεία (Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας ΑΙΩΝ).

Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Δραματοθεραπευτών και Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας και διεθνές μέλος του British Association of Dramatherapists. Συμμετέχει σε συνέδρια και ημερίδες για τη Δραματοθεραπεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συντονίζει εργαστήρια Δραματοθεραπείας.

Είναι ενεργή στον χώρο των εκδόσεων ως συγγραφέας λογοτεχνικών και παιδικών βιβλίων και ως μεταφράστρια από το 1998.

Μεταφράζει βιβλία δραματοθεραπείας στα ελληνικά και επιστημονικά της άρθρα συμπεριλαμβάνονται στις εκδόσεις των επιστημονικών περιοδικών Dramatherapy Journal και Drama Therapy Review.

Από τις εκδόσεις Παρισιάνου κυκλοφορεί το βιβλίο της “Ήταν κάποτε… Δραματοθεραπεία και Αφήγηση” (2020).

Ο Τάκης Ανδρικόπουλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το στις 14.6.1925. Τα πέντε πρώτα σχολικά χρόνια φοίτησε εκεί στο Γερμανικό Σχολείο. Το 1936 η οικογένεια του μετοίκησε στην Αθήνα. Ο Τάκης μεταγράφηκε στην Σχολή το 1936 στην ΣΤ’  Δημοτικού, φοίτησε σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και αποφοίτησε το 1943.

Ακολούθησε η εγγραφή στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών για σπουδες Χημείας.

Ήταν αδελφός της συγγραφέως και ζωγράφου Νέλλης Ανδρικοπούλου, πρώτης συζύγου του Νίκου Εγγονόπουλου, και έστειλε την κόρη του Νόρα στην Σχολή, η οποία αποφοίτησε το ’73.

Λόγω της δράσης του κατά των Γερμανών φυγαδεύτηκε το 1944 στην Μέση Ανατολή, οπου και εκπαιδεύτηκε. Από το 1944 υπηρέτησε αρχικά στον Αγγλικο και εν συνεχεία στον Ελληνικό Στρατό ως το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου τον Αύγουστο 1949.

Μετά την αποστράτευση εργάστηκε ως αντιπρόσωπος κυρίως γερμανικών νηματουργείων και υφαντουργείων καθως και ασφαλιστικων εταιριών στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του, την οποιαν ανέλαβε ο ιδιος την δεκαετια του 1960 και διοίκησε ως το 1992.

Πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα στις 7.5.1993 σε ηλικία 68 ετών.

Η φωτογραφία είναι του 1945

το 1962