Στην αγκαλιά της αγαπημένης του συζύγου Ενης και της θυγατέρας του Κατερίνας έκλεισε τα μάτια του με γαλήνη ο Απόστολος Πίτσος τις παραμονές του 2023, φεύγοντας για το ύστατο ταξίδι με γεμάτες τις «αποσκευές» της ζωής. Τον ερχόμενο Ιούλιο, ο επιχειρηματίας που συνέδεσε σε κάθε ελληνικό σπιτικό το όνομά του με τη λέξη εμπιστοσύνη, θα έκλεινε τα 105. Θαλερός από κύτταρο μέχρι την τελευταία στιγμή, ενήμερος των εξελίξεων στη χώρα, παρακολουθούσε τα πάντα αν και το σώμα του εξασθενούσε μέρα με την ημέρα. Χάρις όμως στη φροντίδα και την αγάπη που λάμβανε από όλη την οικογένειά του, πέρασε τα πολυετή του γεράματα με θαλπωρή, αναπολώντας –όπως είχε εκμυστηρευτεί στην «Κ»– τα χρόνια εκείνα που άκουγε τον γλυκό θόρυβο των μηχανών μέσα στο εργοστάσιό του.

Διαβάστε το άρθρο της Κατερίνας Πουρνάρα στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Wandertag#124 Πεντέλη Κυριακή 15 ΙΑΝ 2023

Ανάβαση 400μ. εύκολο

Συμμετοχές στο tasoskavadellas@gmail.com

Παρακαλώ δηλώστε με μέηλ για να λάβετε ραντεβού συνάντησης.

Όπως πάντα, έρχεστε με δική σας ευθύνη.

πεζοπορικά Τάσος Κ

Ο Νίκος Δήμου ανήρτησε στο doncat.blogspot.com ένα εξαιρετικό κείμενο για τον Απόστολο Πίτσο που “έφυγε” στις 31 Δεκεμβρίου 2022:

Έφυγε από την ζωή ο τελευταίος από την πρώτη γενιά των Ελλήνων Βιομηχάνων. Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλληνας που να αγνοεί το όνομά του και να μην χρησιμοποίησε κάποτε προϊόν του.

Απόστολος Πίτσος, ετών 105.

Μετά από την πώληση της εταιρίας του σε μεγάλο πολυεθνικό συγκρότημα, το όνομα αυτό διαδόθηκε – μαζί με τα προϊόντα του – και σε άλλες χώρες.

Υπήρξα για πάνω από 50 χρόνια φίλος, και συνεργάτης του. Η τελευταία συνεργασία μας ήταν η βοήθειά μου στην σύνταξη της αυτοβιογραφίας του, που κυκλοφόρησε το 2020. Όχι ότι χρειάστηκε να κάνω πολλά πράγματα. Η μνήμη του ήταν ακόμα ξυράφι. Υπαγόρευσε όλη την ιστορία της «Πίτσος» σε μία γραμματέα και οι παρεμβάσεις που χρειάστηκαν μετά, υπήρξαν ελάχιστες.

Η ιστορία αυτή αρχίζει το 1865, όταν ο Νικόλαος Πίτσος ίδρυσε μία βιοτεχνία στο Μοναστηράκι που κατασκεύαζε διάφορα είδη οικιακής χρήσης. «Φανάρια» όπου έβαζαν τα τρόφιμα και τα προστάτευαν από τις μύγες και τα έντομα, μικρά καμινέτα, μπρίκια, δίσκους λάμπες πετρελαίου και άλλα μεταλλικά είδη. Τα προϊόντα τα φόρτωνε σε ένα αμαξάκι και τα πουλούσε στην πόλη αλλά και στα περίχωρα.

Σύντομα οι δουλειές μεγάλωσαν και ο Νικόλαος Πίτσος έβαλε στην εταιρία και τα τέσσερα από τα τρία αγόρια του αδελφού του. ‘Άλλαξαν δύο φορές στέκι καταλήγοντας στους Αμπελόκηπους όπου έστησαν ένα μικρό εργοστάσιο. Έφτιαχναν και προϊόντα για τον στρατό.

Περιττό να συνεχίσω την αφήγηση. Βρίσκεται όλη στην αυτοβιογραφία του. Το βασικό στοιχείο είναι το πόσο δημιουργικοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πως από το τίποτα κατασκεύαζαν πράγματα. Ο Απόστολος Πίτσος ήταν ο πρώτος γλωσσομαθής της οικογένειας – είχε φοιτήσει στη Γερμανική Σχολή. Ταξίδεψε και έμεινε στην Γερμανία όπου μαθήτευσε κοντά σε σπουδαίους μαστόρους και έμαθε τις τεχνικές τους.

Η Γερμανία άφησε την σφραγίδα της επάνω του. Το μυαλό του δούλευε με σύστημα τευτονικό. Και στην τεχνολογία, αλλά και στις τέχνες.

Ήταν ένας πρωτεϊκός άνθρωπος. Άκουσε κάποτε το κοντσέρτο για βιολί του Μπετόβεν και αποφάσισε πως ήθελε να το παίξει ο ίδιος. Αγόρασε βιολί, πήρε μαθήματα και έφτασε στο σημείο που ήθελε.

Όταν μετά από πολλά χρόνια αποφάσισε να πουλήσει την εταιρία του οι Γερμανοί τεχνικοί και επιστήμονες που ήρθαν να την ελέγξουν έμειναν άναυδοι. Τόσο σωστά σχεδιασμένη και τόσο λειτουργική εταιρία ούτε στην πατρίδα τους δεν είχαν – μου εξομολογήθηκαν.

Από τη δική του γενιά των βιομηχάνων – που ξεκίνησε την βιομηχανοποίηση της Ελλάδας – ήταν ο μόνος τεχνικός. Ο Γεώργιος Δράκος (της Izola) τον θαύμαζε. «Αυτός τα κάνει όλα μόνος του», μου έλεγε. Ήταν η εποχή που Πίτσος, Ιζόλα, Εσκιμό άλλαξαν την μορφή του ελληνικού νοικοκυριού.

Η πρώτη μας επαφή ήταν η θάλασσα. Ο Πίτσος είχε αγοράσει ένα αμερικάνικο σκάφος Bertram μικρό αλλά πολύ γρήγορο, που σε μία μέρα σε πέταγε στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Μαζί με τον (επίσης απόντα πια) Χαράλαμπο Βελλή, πρόεδρο του Κολλεγίου και γαμπρό του Απόστολου, κάθε Σαββατοκύριακο γυρίζαμε το πέλαγος. Πολύ αργότερα αποφάσισε να μου αναθέσει την διαφήμιση της εταιρίας του, πράγμα που μας έφερε ακόμα πιο κοντά.

Ένας σπάνιος άνθρωπος. Σκληρός αλλά και τρυφερός, ήταν από αυτούς που άλλαξαν την ζωή της χώρας του.

Δείτε την ανάρτηση…

Ο σύλλογος Philadelphia προσκαλεί σε μία επίσκεψη το Σάββατο 14 Ιανουαρίου στο Μουσείο Φιλελληνισμού

Das Philhellenismus-Museum beruht auf einer privaten Initiative und wurde erst vor eineinhalb Jahren gegründet. Auf insgesamt vier Stockwerken wird eine unschätzbare Sammlung von künstlerischen Gegenständen präsentiert, mit dem Ziel, dem Besucher die Geschichte des europäischen und nordamerikanischen Philhellenismus des 19. Jahrhunderts näher zu bringen. Denn der griechische

Aufstand gegen das Osmanische Reich ab 1821 war ein einschneidendes historisches Ereignis, das zu einer politischen Neuordnung auf dem Βalkan führte und allenthalben die Leidenschaften aller Griechenfreunde erregte. Dies führte dazu, dass sich damals vor allem Intellektuelle wie der allseits bekannte Lord Byron aufmachten, den Griechen bei ihrem Befreiungskampf beizustehen, oft unter Einsatz ihres Lebens.

Programm:

– 11 Uhr: Treffen im Philhellenismus-Museum. Adresse: Zisimopoulou 12, Neo Filothei, 115 24 Athen.

– Einführender Vortrag auf Deutsch von Prof. Dr. Konstantinos Papailiou über drei deutsche Philhellenen, die in den Jahren ab 1821 in Griechenland gekämpft haben: Johann Daniel Elster, Karl von Normann-Ehrenfels und Heinrich Treiber.

– Museumsführung auf Griechisch durch dessen Gründer und Inhaber, Konstantinos Velentzas.

– Anschließend Mittagessen in der Taverne „O Nikiforos“, Laskaridou 7 & Louisis Riankour, 115 24 Athen.

Der geplante Kurs besteht aus 10 wöchentlichen Tanzabenden, die von Jannis Sousouris in griechischer Sprache geleitet werden.

Stattfinden würde der Kurs jeweils mittwochs von 19:30 bis 20:30 Uhr im Vereinshaus, die Kosten pro Teilnehmer betragen 110 Euro für Mitglieder und 120 Euro für Nichtmitglieder.

Die Mindestteilnehmerzahl sind 10 Personen, Beginn der Serie wäre der 25. Januar 2023.

Um den Kurs endgültig planen zu können, bitten wir Sie um Ihre verbindliche Anmeldung bis zum Montag, den 16. Januar 2023 per Telefon oder unter der unten angegebenen Mailadresse.

«Τι Ήταν ο Συγγραφέας πριν Γίνει Έλληνας;» Η έννοια της εθνικής λογοτεχνίας

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη προσκαλείτην Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2023 και ώρα 18.30 στη Συζήτηση Στρογγυλής Τράπεζας για την έννοια της εθνικής λογοτεχνίας, με αφορμή το βιβλίο της Κ. Ζάνου

Τραυλίζοντας το Έθνος. Διεθνικός Πατριωτισμός στη Μεσόγειο, 1800-1850

(εκδ. Αλεξάνδρεια). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος (2ας Μεραρχίας 36, Πειραιάς – 5′ από τον σταθμό μετρό “Δημοτικό Θέατρο”).

Ομιλητές:

Karen Emmerich, Αναπλ. Καθηγήτρια Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Πρίνστον

Κωνσταντίνα Ζάνου, Επίκ. Καθηγήτρια Ιταλικών και Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολούμπια

Βασίλης Λαμπρόπουλος, Ομότ. Καθηγητής Νέας Ελληνικής, Έδρα «Κ.Π. Καβάφη», Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν

Μαρία Μπολέτση, Καθηγήτρια Νεοελληνικών Σπουδών, Έδρα «Μαριλένα Λασκαρίδη», Πανεπιστήμιο Άμστερνταμ

Οι εισηγήσεις θα κινηθούν μέσα από έννοιες όπως έθνος, εθνοτισμός, εθνικισμός, πατριωτισμός, διαφωτισμός, φιλελευθερισμός, διεθνισμός και θα προσπαθήσουν, μέσα από μικρές ιστορίες, να φωτίσουν μεγάλα ερωτήματα. Πώς ορίζεται το έθνος; Ποιος ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της δυτικής Ευρώπης, της Μεσογείου και των Βαλκανίων στα χρόνια των επαναστάσεων; Τι μεσολαβεί από το «τραύλισμα» των λέξεων ώς τη δημιουργία εθνικής ταυτότητας;

Είσοδος ελεύθερη

Πλήρης ημερών και με απόλυτη διαύγεια πνεύματος μέχρι τις τελευταίες του στιγμές, πέθανε την Κυριακή (1/1), σε ηλικία 104 ετών και έξι μηνών ο Απόστολος Πίτσος.

Ο εκλιπών έφυγε από τη ζωή ανάμεσα στην οικογένειά του, ήσυχα στο σπίτι του.

Ο Απόστολος Πίτσος, ο πατριάρχης της ομώνυμης ελληνικής βιομηχανίας ηλεκτρικών συσκευών, συνέδεσε τη σταδιοδρομία του με την απογείωση της.

Στηρίχθηκε στη δημιουργική παραγωγή, εφοδιάζοντας για αρκετές δεκαετίες τα ελληνικά νοικοκυριά με τα ομώνυμα προϊόντα του εργοστασίου του, κουζίνες, ψυγεία, απορροφητήρες, και άλλες συναφείς συσκευές οικιακής χρήσης.

Περισσότερα…

Οι “ρεμπέτες” επιστρέφουν στην Γερμανική σχολή την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου. Λέμε επιστρέφουν, διότι είχαν ξανάρθει το 1993 έπειτα από μία πρωτοβουλία της Αλίκης Μεϊντάνη, τότε Λυκειάρχη της Σχολής.

Αυτήν τη φορά η πρωτοβουλία ανήκει στην Βανέσσα Μαυροειδή, η οποία μαζί με τον Νίκο Ηλιόπουλο, απόφοιτο του 1995, που ήταν τότε μαθητής, συγκέντρωσαν τα παλαιά ονόματα: τον Γιάννη Κυριακόπουλο (1997), τον Ηλία Κυριακόπουλο (1996), τον Νικόλα Τριήρη (1996), τον Αλέξανδρο Παπαλάμπρο (1997), την Μυρτώ Αρεταίου (1998) και ποιός ξέρει ποιούς άλλους.

Η Δήμητρα Ριζά, που μετείχε τότε στην χορευτική ομάδα του Ρεμπέτικου, μας θύμισε ότι η παρέα είχε ξεκινήσει στις αρχές τις δεκαετίας του 90 με τους Δημήτρη Γκιόκα (1994), Γιάννη Γιαννάτο (1994), Όλγα Καίσαρη (1994), Φάνη Ρήγα (1994), Νίκο Ηλιόπουλο (1995), Θανάση Βεργάδο και με την βοήθεια του Αργύρη Στριγγάρη, τους οποίους μόλις είδε η Αλίκη Μεϊντάνη να παίζουν στην Aula αποφάσισε να τους οργανώσει ένα τουρ στις διάφορες Γερμανικές Σχολές ξεκινώντας από την Θεσσαλονίκη και την Γερμανία και παίζοντας το 1994 στη Ρώμη. Και ο συμμαθητής τους Κωστής Γιαννόπουλος, που μας διόρθωσε κάποια λάθη στα ονόματα, συμπλήρωσε ότι ο Νίκος Βασιλείου, πατέρας της Ζωής, συμπλήρωνε την παρέα στα φωνητικά.

Με την ευκαιρία να αναφέρουμε ότι η ετυμολογία των λέξεων “ρεμπέτης” και “ρεμπέτικο” παραμένει μέχρι σήμερα ασαφής. Ψάχνοντας εντοπίσαμε ένα άρθρο που αναφέρει ότι:

«Η λέξη “ρεμπέτικος” είναι παραφθορά της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης λογίας “ρεμβαστικός” και προέρχεται από το ρήμα “ρέμβω” ή “ρεμβάζω” απ’ όπου και ο ρέμπελος = ο σπαταλών τον χρόνον αναιτίως, άρα αραχτός και αντικοινωνικός…».

Δείτε το άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2013 στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου με τίτλο: “Η ρεμπέτα, οι ρεμπέτες και το ρεμπέτικο”…Η ρεμπέτα, οι ρεμπέτες και το ρεμπέτικο”…

Ο Κώστας Παπαηλιού, απόφοιτος του 1963, μας έστειλε ένα μήνυμα αναφέροντας ότι είναι εγγονός ενός γνωστού ρεμπέτη, του μεγάλου μπουζουξή Θανάση Μανέτα, στον οποίο αποδίδεται η πρώτη ηχογράφηση μπουζουκιού στην Ελλάδα το 1931 με τα “Δίστιχα του Μάγκα” και το “Καλέ μάνα, δεν μπορώ”. Δείτε το άρθρο…

Ο Βασίλης Αντωνιάδης έστειλε σπάνια video από εκείνες τις συναυλίες του 1993. Δείτε το άρθρο… 

Δείτε το άρθρο “Ρεμπέτικη ομάδα στην Ρώμη 1994″…

Δείτε το άρθρο “Ρεμπέτικη ομάδα στην Βουδαπέστη 1996″…

Ο Δημήτρης Ηλιόπουλος για τον όρο “ρεμπέτης”…

Ο Κώστας Παπαηλιού για το “μπουζούκι”…

Ο Ηλίας Κυριακόπουλος για την “Ρέμπετική Κομπανία της Γερμανικής Σχολής Αθηνών”…

Απόστολος Καλδάρας – Αλέκος Σακελλάριος για την ετυμολογία του όρου “ρεμπέτικο”…

 (το άρθρο προστέθηκε ένα μηνα μετά από την εκδήλωση, όταν προβλήθηκε η εκπομπή στην ΕΡΤ)

«Η μουσική, ισχυρίζονται μερικοί, έχει άμεση επίδραση στη βιολογία των ζώων (μεταξύ τους και ο άνθρωπος). Δεν γνωρίζω αν αυτό ισχύει, έπαιξε όμως μεγάλο ρόλο στην έρευνά μου στη γενετική επί δεκαετίες, αφού κάθε πρωί στο γραφείο και μέχρι να φύγω άκουγα συνεχώς κλασική μουσική, κυρίως όπερες.

Είναι λοιπόν λογικό σε κάποιον βαθμό ότι βάσισα τη δομή του παρόντος βιβλίου στα μικρά κομμάτια που έγραψε ο Ροσσίνι όταν ήταν πλέον, όπως και εγώ τώρα, στα γεράματα. Ακολούθησα στην πραγμάτευση των θεμάτων μια ανάλογη ελαφρότητα με αυτή στα τραγούδια και στα σύντομα έργα για πιάνο που ο Ροσσίνι ονόμασε, συλλογικώς, “Γεροντικές αμαρτίες”.

Τα ποικίλα αυτά θέματα δεν έχουν μια αυτονόητη συνοχή μεταξύ τους. Ή, μάλλον, έχουν, αφού επί δεκαετίες κέντριζαν το ενδιαφέρον μου: από καθυστερημένες για αιώνες νεκροψίες μέχρι ντομάτες, ματόκλαδα, γιατρούς, τα Επτάνησα και άλλα πολλά…»

Στο καινούργιο του βιβλίο, ο ομότιμος καθηγητής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Κίτσος Λούης, με απλό και εύληπτο τρόπο, που διακρίνεται για το παιγνιώδες του ύφος και το αστείρευτο χιούμορ του, μας καλεί να συνταξιδέψουμε στον θαυμαστό κόσμο της βιολογίας και της γενετικής, θέτοντας συναρπαστικά ερωτήματα και δίνοντας (όπου είναι δυνατόν) εξίσου συναρπαστικές απαντήσεις.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Σκέψεις… και πρόλογος 1

2. Η νέα βιολογία και το σόι της 10

3. Στη λαϊκή της Τετάρτης 45

4. Κρασί ή ρετσίνα; (όπως λένε στην Κρήτη) 62

5. Νόσοι, ασθένειες και αρρώστιες 74

6. Ανθρώπινα κι αυτά 100

7. Φύση! 125

8. «Να φάμε, να πιούμε και νηστικοί να κοιμηθούμε» (Καραγκιόζης) 134

9. Ένστικτα 140

10. Mπακλαβαδάκια ή πτι φουρ για το τέλος 142

11. Εις το επανιδείν! 150

Ευχαριστίες 153

Ο πιανίστας Δημήτρης Γιάκας (’75) συνοδεύει τη μεσόφωνο Άρτεμη Μπόγρη στο τραγούδι και την Ιουλίτα Ηλιοπούλου στην αφήγηση, στη μουσικοθεατρική παράσταση “ΜΟΥΣΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ | Η γάτα και το ποντίκι: Ένα πρόγραμμα για πολλές γάτες και έξι ποντίκια“, την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1 Τηλέφωνο: 210-3611206).

Περισσότερα…

Η Ροδούλα Κούμαρη γεννήθηκε στην Κηφισιά στις 10 Φεβρουαρίου του 1925 και φοίτησε στη Σχολή πριν από τον Πόλεμο. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και από το 1946 προσέφερε τις υπηρεσίες της ως Εθελόντρια Αδελφή Νοσοκόμος του Ε.Ε.Σ. Το 1952 αποφοίτησε από τη Σχολή Γραμματέων στη Βέρνη στην Ελβετία και το 1953 εγγράφηκε στο Τμήμα Μελισσοκομίας στη Γεωργική Σχολή στο Μαρούσι.

Μεταξύ 1955 και 1957 εργάστηκε στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως και από το 1957 έως το 1959 στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, ενώ μεταξύ 1960-1962 ήταν ιδιαιτέρα γραμματεύς της Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη.

Το 1962 φοίτησε στη Σχολή Ξεναγών στην Αθήνα και έως το 1988 έκανε ξεναγήσεις εντός και εκτός Ελλάδος.

Από το 1981 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης, όπου ανέλαβε την τακτοποίηση των συλλογών του, ενώ από το 1974 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ναυτικού και Ιστορικού Μουσείου Γαλαξειδίου. Το 2000 μετά την αναδόμηση του κτιρίου του μουσείου ήταν υπεύθυνη της επανέκθεσης των Ναυτικών και Ιστορικών συλλογών.

Έχει μεγάλη και πολυετή δραστηριότητα ως λαογράφος έχοντας δώσει επί σειρά ετών πολλές διαλέξεις στη Χ.Ε.Ν. Αθηνών με θέματα σχετικά με την Νεοελληνική Χειροτεχνία, αλλά και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και της Γερμανίας σχετικά με λαογραφικά θέματα.

Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν περί τα 60 άρθρα ως επί το πλείστον για την Λαική Τέχνη της Κρήτης και τη ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδίου. Ακόμη έχει εκδόσει 12 βιβλία από το 1974 έως το 2011. Ανάμεσά τους: «Webkunst in Kreta, Ornamentik und Symbolik» (Ludwigsburg 1974), «Κρητικές Πατανίες» (ΕΟΜΜΕΧ, Αθήνα 1980), «Το Ρεθυμνιώτικο Παραδοσιακό Ψωμί» (Έκδοση Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης, Αθήνα 1983), «Ναυτικό και Ιστορικό Μουσείο Γαλαξειδίου, Οδηγός» (συνεργασία με Πάνο Βαλαβάνη, Αθήνα 2006), «Η οινοποιός εταιρεία ‘ΑΧΑΙΑ’ και τα χειροποίητα βαρέλια της» (Πάτρα 2011), «Τα Δελφίνια – Die Delphine» (Άμφισσα 2011, συνεργασία με Βεατρίκη Δημητριάδου, συμμαθήτριά της στη Γερμανική Σχολή.

Έφυγε στις 6 Μαΐου 2021.

Ροδούλα και Βεατρίκη στην ΕΡΤ3

Ένα Δίπλωμα από την Deutsche Akademie to 1942

Τα Βραβεία της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί»

Το Ι.Λ.Μ.Ρ. τιμά την Ροδούλα Σταθάκη-Κούμαρη

Η Ροδούλα Κούμαρη για την Άννα Γουλανδρή και τον Τάκη Χορν…

Κυκλοφόρησε προσφάτως από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ το βιβλίο “ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ – Μία διαφορετική οπτική“ της Μελίτας Εμμανουήλ (’68), Ομότιμης Καθηγήτριας Ιστορίας της Τέχνης Ε. Μ. Πολυτεχνείου, μια θαυμάσια προσέγγιση στη ζωή και το έργο του κορυφαίου μας γλύπτη.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (1851-1938) είναι για τη νεοελληνική τέχνη μία μεγάλη τραγική μορφή και η ιστορία του παραλληλίσθηκε πολλές φορές με αυτή του σύγχρονού του Ολλανδού Vincent van Gogh, που σε ηλικία 37 ετών αφαίρεσε ο ίδιος τη ζωή του. Η ζωή όμως του Χαλεπά είχε διάρκεια και εκτυλίχθηκε σαν κινηματογραφική ταινία: εκτός από το τεράστιο ταλέντο, υπήρξε η πρώιμη αναγνώριση, η ψυχική ασθένεια και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο, αλλά συνεχίστηκε με την επανάκαμψη του ηλικιωμένου πλέον γλύπτη, τη δημιουργία του συγκλονιστικού έργου των τελευταίων χρόνων, καθώς και με τη δεύτερη αναγνώριση.

Περισσότερα…

Εμοιαζαν οι πλατιές μελωδίες του να εκκινούν από ένα σημείο, να μεγαλώνουν, να αγκαλιάζουν εκείνο το «έξω» και, λίγο πριν το τέλος, να επιστρέφουν στο ίδιο κεντρικό σημείο που ξεκίνησαν. Ανοιχτή, πλατιά, λυτρωτική μελωδία. Σαν να ήταν να ρίξει τοίχους, σίδερα και τη φυλακή που έζησε με την πολιτική κρατούμενη μητέρα του.

«Η μελωδία απελευθερώνει». Το έλεγε σχεδόν συνωμοτικά. «Την φοβούνται, τη θεωρούν ευκολία, αλλά αυτή είναι που ανοίγει δρόμους, ανοίγει σύνορα. Η μελωδία δεν είναι βραχνάς. Είναι ελευθερία», μού εξηγούσε – χρόνια πριν – σε κάποια μας (δημοσιογραφική) συνάντηση. Και ήταν σαν ένα μικρό μάθημα αυτή η εξομολόγησή του.

Τα σόσιαλ μίντια ήδη πενθούν τον ευγενικό λάτρη της τέχνης Νότη Μαυρουδή. Το μουσικό, τον κιθαρίστα που άνοιξε δρόμους και στο λαϊκό τραγούδι. Και πολλά άλλα. Θα μού επιτρέψετε να πενθήσω έναν μεγάλο μελωδιστή. Που ήξερε και τι είναι και πώς να την κερδίσει και πόσο να την υπηρετήσει τη μελωδία.

Δείτε το κείμενο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Για τις εκλογές, τις πολιτικές εξελίξεις και το σκάνδαλο Καϊλή συζήτησε με τους δημοσιογράφους ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.

Μια χαλαρή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα πολιτικά συζήτηση είχε το μεσημέρι της Τετάρτης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, με τους πολιτικούς συντάκτες. Στο μενού, πέρα από το εξαιρετικό φαγητό στον “Αττικό” με θέα την Ακρόπολη, ήταν οι εκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις και φυσικά το σκάνδαλο Καϊλή.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο 43χρονος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ταλαιπωρείται ακόμη με τον τραυματισμό στο δεξί πόδι του, μετά τη ρήξη χιαστού παίζοντας μπάσκετ στις εκδηλώσεις της 3ης Σεπτέμβρη. Παρά το χειρουργείο και τις πολλές φυσικοθεραπείες, ο Νίκος Ανδρουλάκης δυσκολεύεται να περπατήσει μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και να ανέβει σκάλες, την ώρα που οι πολιτικές υποχρεώσεις του αυξάνονται λόγω προεκλογικής περιόδου. Προς το παρόν ακολουθεί –συνήθως- τις οδηγίες των ειδικών και το επιτελείο του φροντίζει οι επισκέψεις του να είναι “κατάλληλες” κινητικά.

Δείτε το ρεπορτάζ του Χάρη Ιωάννου στο thetoc…

Wegen Korruptionsverdacht wird gegen die Exvizepräsidentin des Europäischen Parlaments ermittelt. Doch Eva Kaili fällt nicht nur durch ihre Katar-Verbindung auf. Als Frau war sie auch bei den Lobbyisten der US-Techkonzerne gefragt.

Η Silke Wettach σχολιάζει στην Wirtschafts Woche το θέμα του σκανδάλου που σχετίζεται με το Κατάρ και εμπλέκει την Εύα Καϊλή.

Δείτε το άρθρο…

Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους συμμετέχειστις προβλέψεις του ΕΛΙΑΜΕΠ για το 2023 με ένα κείμενο για τις εξελίξεις στην Μεσόγειο.

Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.

Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας επισκιάζει άλλες εστίες κρίσης και συγκρούσεων. Η περιοχή της Μεσογείου μπορεί να χαρακτηριστεί και ως παράπλευρη απώλεια του πολέμου του Πούτιν. Στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, η Μεσόγειος αποτελούσε ανέκαθεν κομβικό σημείο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, έχοντας μια μοναδική πυκνότητα πολιτικών συγκρούσεων. Το νότιο χείλος της είναι μια κατ’ εξοχήν ζώνη διενέξεων. Από την άλλη πλευρά, με λίγες εξαιρέσεις στα Δυτικά Βαλκάνια, οι μεσογειακές χώρες του Βορρά ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απολαμβάνουν υψηλό βαθμό σταθερότητας. Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, που εκτείνεται από την Τουρκία στα ανατολικά έως το Μαγκρέμπ στα δυτικά, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.

Μοναχικό ελπιδοφόρο γεγονός καθίσταται η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ-Λιβάνου (δυο χώρες χωρίς καν διπλωματικές σχέσεις) για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους, το οποίο δημιουργεί ένα θετικό για τη Μεσόγειο προηγούμενο μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας.

Τα κράτη του Νότου μοιράζονται τον ανελεύθερο χαρακτήρα της πολιτικής τους τάξης. “Καμία άλλη περιοχή δεν έχει τόσο υψηλή συγκέντρωση αυταρχικών καθεστώτων με τόσο περιορισμένη εμπειρία δημοκρατικής διακυβέρνησης”, γράφει η Επετηρίδα 2022 του Ευρωπαϊκού Μεσογειακού Ινστιτούτου (IEMed) αναφερόμενη στη νότια γειτονιά της Ευρώπης. Η αυταρχική εκτροπή στην Τυνησία, που κάποτε ήταν ο φάρος της “Αραβικής Άνοιξης”, είναι μια ιδιαίτερα απογοητευτική εξέλιξη. Μοχλός του πολιτικού αυταρχισμού υπήρξε και εδώ η οικονομική κατάρρευση. Έτσι και στον Λίβανο, όπου η κοινωνικοοικονομική παρακμή είναι ιδιαίτερα δραματική. Άλλοτε το “Μαργαριτάρι της Ανατολής”, το πολυεθνικό αυτό κράτος παραμένει θύμα ενός λανθάνοντος εμφυλίου πολέμου, της πολύπλευρης ξένης παρέμβασης και μιας καταστροφικής διακυβέρνησης με πλήρη απουσία λογοδοσίας. Στην Αίγυπτο, ο νέος (παλιός) αυταρχισμός συνοδεύεται από μια κλιμακούμενη οικονομική κρίση. Η πολυπληθέστερη χώρα του αραβικού κόσμου, όμως, ξέρει να εργαλειοποιεί τη στρατηγική της σημασία. Για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ισχύει εκεί πάνω απ’ όλα ο κανόνας: Η Αίγυπτος είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει. Και στις τρεις χώρες, Τυνησία, Λίβανο και Αίγυπτο, τα πράγματα αναμένεται να χειροτερέψουν πριν βελτιωθούν – και σίγουρα όχι σε σύντομο χρονικό διάστημα το 2023. Μοναχικό ελπιδοφόρο γεγονός καθίσταται η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ-Λιβάνου (δυο χώρες χωρίς καν διπλωματικές σχέσεις) για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους, το οποίο δημιουργεί ένα θετικό για τη Μεσόγειο προηγούμενο μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας.

Oι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις κατά των συμμάχων του Ιράν στη Συρία συνεχίζονται και η Τουρκία εξακολουθεί να καταλαμβάνει συνοριακές περιοχές στη βόρεια Συρία εν μέσω απειλών για μια ακόμη χερσαία επίθεση.

Η εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν έχει αλλάξει ριζικά τον πολιτικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής. Με τις Συμφωνίες του Αβραάμ, και χάρη στη μαζική υποστήριξη των ΗΠΑ, το Ισραήλ κατάφερε να εξομαλύνει τις σχέσεις του με σημαίνουσες αραβικές χώρες (2020) χωρίς πρώτα να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα. Ένας στρατηγικός αναπροσανατολισμός στις μοναρχίες του Κόλπου, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δρομολόγησε αυτή τη στροφή. Για τους Σουνίτες ηγέτες, το Ιράν αποτελεί πλέον την κύρια απειλή. Αυτή η γεωστρατηγική αντίληψη θα ισχύσει και το 2023 και ύστερα. Στις νέες ισραηλοαραβικές συμμαχίες, η τύχη των Παλαιστινίων παίζει αμελητέο ρόλο και με την ένταξη ακροδεξιών στην νέα ισραηλινή κυβέρνηση οι πιθανότητες για μια διευθέτηση στην Παλαιστίνη απομειώνονται ακόμα περισσότερο. Στη γειτονική Συρία, επίσης, δεν υπάρχουν σημάδια πολιτικής λύσης στη σύγκρουση που μαίνεται για περισσότερο από μια δεκαετία. Ενώ η ένταση των εχθροπραξιών έχει υποχωρήσει, οι πολιτικές προσπάθειες του ΟΗΕ δεν προχωρούν. Το σχήμα της Αστάνα, στο πλαίσιο του οποίου η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία συναντώνται τακτικά για να συζητήσουν για τη Συρία, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να προωθήσει μια πολιτική λύση. Εν τω μεταξύ, οι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις κατά των συμμάχων του Ιράν στη Συρία συνεχίζονται και η Τουρκία εξακολουθεί να καταλαμβάνει συνοριακές περιοχές στη βόρεια Συρία εν μέσω απειλών για μια ακόμη χερσαία επίθεση. Την ίδια στιγμή, οι Ρώσοι πιέζουν τους Τούρκους να συμφωνήσουν σε μια συνάντηση κορυφής μεταξύ του Ερντογάν και του Σύρου δικτάτορα Άσαντ. Ωστόσο, ενόψει των τουρκικών εκλογών η Άγκυρα μπορεί κάλλιστα να επιλέξει τη στρατιωτική εναλλακτική. Σε όλες αυτές τις μείζονος διεθνούς σημασίας εξελίξεις στο κατώφλι της, η Ευρωπαϊκή Ένωση παίζει μικρό ρόλο.

Στη Λιβύη η ύπαρξη δύο κυβερνήσεων αυξάνει τον κίνδυνο διχοτόμησης. Το πόσο οι «ελεύθερες και δίκαιες» εκλογές θα φέρουν μια πρόωρη λύση φαίνεται αβέβαιο.

Βλέπουμε μια παρόμοια εικόνα και στη Λιβύη, όπου η ύπαρξη δύο κυβερνήσεων αυξάνει τον κίνδυνο διχοτόμησης. Το πόσο οι «ελεύθερες και δίκαιες» εκλογές, που απαιτούν πάνω απ’ όλα οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα φέρουν μια πρόωρη λύση φαίνεται αβέβαιο. Ενώ στην Ανατολική Μεσόγειο οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αναμένεται να συνεχιστούν ενόψει των εκλογών σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, η διαμάχη μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας για το μέλλον της Δυτικής Σαχάρας συνεχίζει να αποσταθεροποιεί την περιοχή του Μαγκρέμπ, με ευρύτερες διεθνείς προεκτάσεις. Η Αλγερία από τη μια υποστήριζε εξαρχής την απελευθερωτική οργάνωση Πολισάριο και το δικαίωμα των Σαχραουί στην αυτοδιάθεση. Για το Ραμπάτ από την άλλη, η έρημος στις ακτές του Ατλαντικού αποτελεί μέρος της επικράτειάς της. Εντούτοις, το Μαρόκο πέτυχε έναν πολιτικό θρίαμβο στα πλαίσια ενός sui generis διπλωματικού συμβιβασμού: Με αντάλλαγμα την εξομάλυνση των σχέσεων του Ραμπάτ με το Ισραήλ, η Ουάσιγκτον αναγνώρισε τη Μαροκινή κυριαρχία στη Δυτική Σαχάρα. Ως απάντηση, η Αλγερία επέκτεινε τη συνεργασία της με τη Ρωσία – μεταξύ άλλων και στον στρατιωτικό τομέα. Αυτό άνοιξε την πόρτα στην παρέμβαση της Μόσχας σε μια χώρα μεγάλης στρατηγικής σημασίας και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αργά ή γρήγορα, ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμένεται να τελειώσει. Οι εντάσεις και διαμάχες στον Νότο της Μεσογείου θα συνεχίζονται με αρνητικές προεκτάσεις για τα συμφέροντα της Ευρώπης το νέο έτος και πέρα από αυτό.

Δείτε όλες τις απόψεις των συνεργατών του ΕΛΙΑΜΕΠ…

Εκ χαρακτήρος ο Πρωθυπουργός προετοιμάζει τις κινήσεις του εγκαίρως και λεπτομερώς. Υπό την προϋπόθεση ότι στις εκλογές θα επιβεβαιώσει την πολιτική του κυριαρχία, η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης και του επιτελείου του προμηνύονται πολύ διαφορετικά από όσα έως σήμερα γνωρίζαμε.

Κατά τις επίσημες διαρροές και διαβεβαιώσεις του Μεγάρου Μαξίμου, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει έως τις εκλογές θα ψηφιστούν 30 νομοσχέδια. Τριάντα!

Αυτό κυκλοφόρησε λίγο προτού ο Πρωθυπουργός επαναλάβει την Πρωτοχρονιά τα γνωστά περί εκλογικού χρονοδιαγράμματος, το οποίο φαίνεται ότι αφήνει τα πάντα ανοιχτά από το Απρίλιο κι έπειτα. Για πολύ αργότερα δεν είναι πολύ ρεαλιστικά τα ενδεχόμενα, αφού υπάρχει η (ανεξήγητη σε κανονικές χώρες, αλλά υπαρκτή στην Ελλάδα) περιπλοκή με τις Πανελλαδικές, που ξεκινούν αρχές Ιουνίου.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

«Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ό,τι και να κάνεις, θα σου φορέσουν ετικέτα, θα σου δώσουν ένα πρόσημο και θα αμφισβητήσουν την εντιμότητα και αγαθότητα των κινήτρων σου», παρατηρεί ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, Χρήστος Ράμμος.

Ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), Χρήστος Ράμμος, δεν μιλάει συχνά, παρότι τους τελευταίους μήνες έχει βρεθεί στο επίκεντρο της υπόθεσης των υποκλοπών. («Ο όρος είναι λάθος», σπεύδει να με διορθώσει με τη νομική σχολαστικότητά του.) Και οι δύο πλευρές του πολιτικού συστήματος προσπαθούν να τον εργαλειοποιήσουν, αλλά ο ίδιος ακολουθεί μια προσεκτική σχοινοβασία, κατά την οποία καλείται να σταθμίσει από τη μία το απαραβίαστο των επικοινωνιών και από την άλλη την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας. Στο τοξικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, απαντά με στίχους του Τάσου Λειβαδίτη και την πάγια πεποίθηση πως ο φόβος είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία. Η συζήτησή μας έγινε στο σπίτι του.

Δείτε όλη την συνέντευξη του Χρήστου Ράμμου στην Ξένια Κουναλάκη…

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Ιανουαρίου 2023 της Οικονομικής Επιθεώρησης με τίτλο: “Από τα χρόνια των μεγάλων εκπλήξεων στη χρονιά των πολλών προκλήσεων”.

Σε μια εποχή με προβλήματα και αναζητήσεις προοπτικής, η Οικονομική συγκέντρωσε καταθέσεις κι απόψεις που οδηγούν τη συζήτηση σχετικά με το πού – αλλά και πώς – πάμε. Μιχάλης Αργυρού, Δημήτρης Λιάκος, Βασίλης Ράπανος, Φώτης Κουρμούσης, Σοφία Κουνενάκη, Σοφία Ζαχαράκη, Σωκράτης Φάμελλος, Νίκη Κεραμέως, Γιώργος Παγουλάτος και Ευάγγελος Βενιζέλος περιγράφουν την ελληνική πραγματικότητα του – εκλογικού – 2023, με φόντο τις διεθνείς – πρωτίστως τις ευρωπαϊκές – εξελίξεις. Τοποθετείται, επίσης, ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Πέτερ Αλτμάιερ, που γνώρισε την ελληνική περιπέτεια σε μερικές από τις πιο κρίσιμες «στροφές» της.

Επιπλέον, στο τεύχος Ιανουαρίου:

• Ο Ουκρανός οικονομολόγος Yaroslav Zhalilo, της δεξαμενή σκέψης GLOBSEC που εδρεύει στη Μπρατισλάβα προτείνει 9 βήματα προς τη μεταπολεμική Ευρώπη

• O επικεφαλής του προγράμματος κλιματικής πολιτικής στο Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS), Milan Elkerbout, εξηγεί γιατί η ΕΕ δεν πρέπει να ακολουθήσει τις ΗΠΑ σε έναν αγώνα πράσινων επιδοτήσεων

• «Οσμή» φυσικού αερίου πάνω από το Qatar Gate

Περισσότερα…

Liebe Freundinnen und Freunde, liebe Interessierte an der Open Space Edition,

Die Arbeit der Open Space Edition ging auch in 2022 weiter und ich freue mich, Ihnen zum Jahresende vier weitere Publikationen vorzustellen, die in den letzten Monaten erschienen sind:

· Constantin Jaxy. Outdoor

Diese kleine Publikation ist die dritte einer Reihe mit dem Titel “Raum-Zeit-Orte”. Die Reihe dokumentiert in Abständen Einzelausstellungen von Constantin Jaxy oder Werkgruppen mit besonderem Charakter. In dieser Publikation sind Entwürfe und Arbeiten im Außen- und im öffentlichen Raum dokumentiert. Es geht um Skulpturen seit 2002 und Wandbilder bzw. Installationen seit 2007. Seine Überlegungen zu einzelnen Projekten schildert Constantin Jaxy in eigenen Worten und gibt so Einblick in seine Arbeitsweise.

· Mirjam Pesza

Diese Publikation bietet einen Überblick über das malerische Werk von Mirjam Pézsa von ihrer intensiveren Beschäftigung mit Malerei zu Beginn der 90er Jahre an bis heute. Nach verschiedenen Studien in Paris und Hildesheim, hat sie sich seit 1990 immer intensiver mit Malerei beschäftigt. Dieses Interesse vertiefte sie an verschiedenen freien Kunstakademien, so zuletzt 2017 an der privaten Akademie der Bildenden Künste in Kolbermoor bei München, wo sie 2020 ihren Abschluss als Meisterschülerin von Markus Lüpertz machte. Mirjam Pézsa arbeitet mit großer Intensität vorwiegend in Acryl auf Leinwand, gestaltet aber auch Gouachen und Monotypien, die ebenfalls in diesem Katalog analytisch betrachtet werden.

· Edeltraut Rath. Genauigkeit und Seele

Diese Publikation blickt auf verschiedene Aspekte der Arbeit von Edeltraut Rath. Die Künstlerin arbeitet mit elementaren geometrischen Formen, mit Linien, Kreisen, Halbkreisen, Quadraten, etc. Dabei geht es ihr um Variation solcher Formen, um Spiegelung und Wiederholung von Mustern, um Tonalität und Transparenz oder Dichte von Farbe und weitere malerische Werte und Themen. Damit gestaltet sie jedoch nicht nur Leinwände, Siebdrucke oder Objekte, sondern realisiert auch Wandmalereien im öffentlichen Raum, in Bremen sowie im Ausland. Seit Jahren gestaltete sie v.a. in Partnerstädten Bremens, wie Riga, Danzig oder Durban Fassaden, alleine oder gemeinsam mit Kunstschaffenden vor Ort. Im Gegenzug lädt sie diese auch nach Bremen ein und realisiert mit ihnen Wandbilder im Bremer Stadtbild, beispielsweise im Concordia-Tunnel.

· Macht Sinn!

Die gestalterisch außergewöhnliche Publikation „Macht Sinn!“ ist das Buch zur gleichnamigen Ausstellung der Stiftung der Universität Bremen, mit der um das sinnvolle Engagement einzelner Personen oder Institutionen für die Zukunft unserer Gesellschaft geworben wird. Anlässlich des 50jährigen Bestehens der Universität Bremen 2021 erschien diese künstlerisch spannend gestaltete Publikation, die auf 10 große Themen und 10 Persönlichkeiten – Forscher:innen, Studierende, Stifter:innen – und ihre Förderprojekte an der Universität hinweist. So werden Menschen und Motivationen hinter den Stiftungen und Vorhaben sichtbar und ihr vielfältiges Engagement als Inspiration für weitere künftige Stiftungen für die Wissenschaft gewürdigt.

Detaillierte Informationen zu den Publikationen und die Möglichkeit, sie beim Verlag zu bestellen, finden Sie, wenn Sie auf den Link zur Webseite der Open Space Edition klicken:

www.open-space-edition.de

Wenn Sie weiterhin informiert werden möchten, sobald eine neue Publikation oder neue Kunsteditionen angeboten wird, müssen Sie nichts tun. Dann bleiben Sie im Verteiler und erhalten in unregelmäßigen Abständen jeweils eine solche Email.

Sie können sich sonst jederzeit mit einer Email bei mir (mail@vatsella.de) oder auf der Webseite unter „Newsletter“ ab- oder wieder anmelden.

Sollten Sie jemanden kennen, der an dieser Edition und ihren Produkten Interesse haben könnte, würde es mich freuen, wenn Sie diese Email weiterleiten.

Mit besten Grüßen und allen guten Wünschen für das Neue Jahr 2023!

Katerina Vatsella