Liebe Freundinnen und Freunde, liebe Interessierte an der Open Space Edition,

Die Arbeit der Open Space Edition ging auch in 2022 weiter und ich freue mich, Ihnen zum Jahresende vier weitere Publikationen vorzustellen, die in den letzten Monaten erschienen sind:

· Constantin Jaxy. Outdoor

Diese kleine Publikation ist die dritte einer Reihe mit dem Titel “Raum-Zeit-Orte”. Die Reihe dokumentiert in Abständen Einzelausstellungen von Constantin Jaxy oder Werkgruppen mit besonderem Charakter. In dieser Publikation sind Entwürfe und Arbeiten im Außen- und im öffentlichen Raum dokumentiert. Es geht um Skulpturen seit 2002 und Wandbilder bzw. Installationen seit 2007. Seine Überlegungen zu einzelnen Projekten schildert Constantin Jaxy in eigenen Worten und gibt so Einblick in seine Arbeitsweise.

· Mirjam Pesza

Diese Publikation bietet einen Überblick über das malerische Werk von Mirjam Pézsa von ihrer intensiveren Beschäftigung mit Malerei zu Beginn der 90er Jahre an bis heute. Nach verschiedenen Studien in Paris und Hildesheim, hat sie sich seit 1990 immer intensiver mit Malerei beschäftigt. Dieses Interesse vertiefte sie an verschiedenen freien Kunstakademien, so zuletzt 2017 an der privaten Akademie der Bildenden Künste in Kolbermoor bei München, wo sie 2020 ihren Abschluss als Meisterschülerin von Markus Lüpertz machte. Mirjam Pézsa arbeitet mit großer Intensität vorwiegend in Acryl auf Leinwand, gestaltet aber auch Gouachen und Monotypien, die ebenfalls in diesem Katalog analytisch betrachtet werden.

· Edeltraut Rath. Genauigkeit und Seele

Diese Publikation blickt auf verschiedene Aspekte der Arbeit von Edeltraut Rath. Die Künstlerin arbeitet mit elementaren geometrischen Formen, mit Linien, Kreisen, Halbkreisen, Quadraten, etc. Dabei geht es ihr um Variation solcher Formen, um Spiegelung und Wiederholung von Mustern, um Tonalität und Transparenz oder Dichte von Farbe und weitere malerische Werte und Themen. Damit gestaltet sie jedoch nicht nur Leinwände, Siebdrucke oder Objekte, sondern realisiert auch Wandmalereien im öffentlichen Raum, in Bremen sowie im Ausland. Seit Jahren gestaltete sie v.a. in Partnerstädten Bremens, wie Riga, Danzig oder Durban Fassaden, alleine oder gemeinsam mit Kunstschaffenden vor Ort. Im Gegenzug lädt sie diese auch nach Bremen ein und realisiert mit ihnen Wandbilder im Bremer Stadtbild, beispielsweise im Concordia-Tunnel.

· Macht Sinn!

Die gestalterisch außergewöhnliche Publikation „Macht Sinn!“ ist das Buch zur gleichnamigen Ausstellung der Stiftung der Universität Bremen, mit der um das sinnvolle Engagement einzelner Personen oder Institutionen für die Zukunft unserer Gesellschaft geworben wird. Anlässlich des 50jährigen Bestehens der Universität Bremen 2021 erschien diese künstlerisch spannend gestaltete Publikation, die auf 10 große Themen und 10 Persönlichkeiten – Forscher:innen, Studierende, Stifter:innen – und ihre Förderprojekte an der Universität hinweist. So werden Menschen und Motivationen hinter den Stiftungen und Vorhaben sichtbar und ihr vielfältiges Engagement als Inspiration für weitere künftige Stiftungen für die Wissenschaft gewürdigt.

Detaillierte Informationen zu den Publikationen und die Möglichkeit, sie beim Verlag zu bestellen, finden Sie, wenn Sie auf den Link zur Webseite der Open Space Edition klicken:

www.open-space-edition.de

Wenn Sie weiterhin informiert werden möchten, sobald eine neue Publikation oder neue Kunsteditionen angeboten wird, müssen Sie nichts tun. Dann bleiben Sie im Verteiler und erhalten in unregelmäßigen Abständen jeweils eine solche Email.

Sie können sich sonst jederzeit mit einer Email bei mir (mail@vatsella.de) oder auf der Webseite unter „Newsletter“ ab- oder wieder anmelden.

Sollten Sie jemanden kennen, der an dieser Edition und ihren Produkten Interesse haben könnte, würde es mich freuen, wenn Sie diese Email weiterleiten.

Mit besten Grüßen und allen guten Wünschen für das Neue Jahr 2023!

Katerina Vatsella

Διαδικτυακές Περιηγήσεις

«Περιπλανήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος»Μετά την επιτυχία των διαδικτυακών ξεναγήσεων στη Μικρά Ασία, σας παρουσιάζουμε έναν νέο κύκλο διαδικτυακών συναντήσεων με θέμα το Αιγαίο Πέλαγος, με στόχο να ταξιδέψουμε στη νησιωτική παράδοση του Αιγαίου από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Μέσα από σπάνιο και πλούσιο εικονογραφικό υλικό, η ιστορικός και χαρισματική ξεναγός Ιόλη Βιγγοπούλου θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τις αρχαιότητες, τη μυθολογία, τις παραδόσεις και άλλα πολλά μυστικά των νησιών του Αιγαίου.

11 Ιανουαρίου: Βόρειες Κυκλάδες – 25 Ιανουαρίου: Κεντρικές Κυκλάδες

8 Φεβρουαρίου: Νότιες Κυκλάδες – 22 Φεβρουαρίου: Δυτικές Κυκλάδες

8 Μαρτίου: Κρήτη – 22 Μαρτίου: Δωδεκάνησα

5 Απριλίου: Βορειοανατολικό Αιγαίο – 26 Απριλίου: Βόρειο Αιγαίο

⏰ 19.00 – 20.30 Δήλωση Συμμετοχής…

«Τι Ήταν ο Συγγραφέας πριν Γίνει Έλληνας;»

Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας για την έννοια της εθνικής λογοτενχίας, με αφορμή το βιβλίο της Κ. Ζάνου Τραυλίζοντας το Έθνος. Διεθνικός Πατριωτισμός στη Μεσόγειο, 1800-1850 (εκδ. Αλεξάνδρεια)

Στα 105 του χρόνια, πλήρης ημερών και με διαύγεια πνεύματος νέου ανθρώπου, ο Απόστολος Πίτσος από την 1η Ιανουαρίου ταξιδεύει στη διαδρομή χωρίς επιστροφή.

Πατριάρχης της ελληνικής βιομηχανίας, συνέδεσε τη σταδιοδρομία του με την απογείωση της ομώνυμης βιομηχανίας ηλεκτρικών συσκευών. Ανήσυχος, διορατικός, με γνώση από το Α μέχρι το Ω του έργου του, που στηρίχθηκε στη δημιουργική παραγωγή, πούλησε την Πίτσος στη Siemens τη σωστή στιγμή, εξασφαλίζοντας και τη βιωσιμότητά της και την προοπτική της.

Ένας δίκαιος άνθρωπος με σπάνιο μυαλό που αξιοποιούσε την ευγενική του υπομονή, αλλά το οποίο δύσκολα μπορούσες να ακολουθήσεις σε οποιαδήποτε συζήτηση. Ακόμα και για το αυτοκίνητο, έχοντας βαθιά γνώση για την αυτοκίνηση σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και απολαμβάνοντας τέλειες διαδρομές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Του άρεσε να οδηγεί αυτοκίνητα με χαρακτήρα, έχοντας αναλύσει σε βάθος τις δυνατότητές τους πριν από την απόκτησή τους. Χαρακτηριστικά, του άρεσε να απολαμβάνει ακόμα και ως συνοδηγός, ειδικά τα τελευταία χρόνια που ήταν αδύνατο να οδηγεί λόγω της ηλικίας του, όντας και υποστηρικτής της ατομικής ευθύνης.

Δείτε το άρθρο του Στράτη Χατζηπαναγιώτου…

Ο Κώστας Παπαηλιού ήταν ο βασικός ομιλητής στην εκδήλωση της Βυρωνικής Εταιρείας Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου που τίμησε την επέτειο των 200 χρόνων από τον θάνατο του Γερμανού Φιλέλληνα Στρατηγού Καρλ Νόρμαν στο Μεσολόγγι στις 13.11.2022 στο Βυρώνειο κτήριο.

Η ομιλία του Κώστα Παπαηλιού, που εκτός από απόφοιτος είναι συγγραφέας και συλλέκτης σπάνιων βιβλίων είχε τίτλο: “Στρατηγός Νόρμαν: Από το Έρενφελς στο Μεσολόγγι”.

Η κα Ροδάνθη Φλώρου, Πρόεδρος της Βυρωνικής Εταιρείας χαιρετίζοντας αναφέρεται και στην παρουσία της Άννας Φιλίνη, συμμαθήτριας του Κώστα Παπαηλιού, η οποία τις ημέρες εκείνες εξέθετε τα έργα της στο κτίριο Χρυσογέλου.

Δείτε το video από την εκδήλωση…

Η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη (’88) ερμηνεύει, υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου, το κοστούμι και τον φωτισμό στο νέο θεατρικό έργο “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”. Το έργο, το οποίο έχει γράψει η τραγουδίστρια, συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας θεατρικών έργων Ευσταθία, είναι μια αφήγηση της ζωής του διάσημου ποιητή Αρθούρου Ρεμπώ, μέσα από τα μάτια της αδελφής του Ιζαμπέλ. Η Ιζαμπέλ δίνει μια σπαρακτική μάχη με τον εσωτερικό της κόσμο και μέσω της αγάπης της σώζει τον εαυτό της και την υστεροφημία εκείνου, αγκαλιάζοντας τον νεκρό αδερφό της με θρησκευτική ευλάβεια. Τον θεατρικό λόγο της Ιζαμπέλ πλαισιώνουν αποσπάσματα από την ποίηση του Ρεμπώ, από επιστολές καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιζαμπέλ «ο Αδερφός μου ο Αρθούρος», “Mon frère Arthur”. Όσοι από μας ξέρουμε τον Ρεμπώ μέσα από το έργο του, θα ανακαλύψουμε και μια άλλη πλευρά του πέρα από αυτήν του «καταραμένου» ποιητή.

Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο, Ελευθερίου Βενιζέλου 17, Μαρούσι, κοντά στον ΗΣΑΠ

τηλέφωνα: 306937278139, 2106817042

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων Κυριακές και Δευτέρες

Ημερομηνίες παραστάσεων:

11, 12, 18, 19, 26 Δεκεμβρίου 2022

8, 9, 15, 16, 22, 23, 29, 30 Ιανουαρίου 2023

4, 5, 11, 12, 18, 19, 25 και 26 Φεβρουαρίου 2023

Περισσότερα…

Βίκυ Βολιώτη: “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”…

“Η Κοριτσιέρα των Βούρλων” από την Έφη Ρευματά στο Studio Μαυρομιχάλη…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

Μάριος Ιορδάνου: “Το στρίψιμο της βίδας Reloaded”…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Πάνος Τσαλιγόπουλος: “Γιατί ο Φαίδων δεν μπορεί να αυτοκτονήσει“ στο θέατρο Λύχνος…

Βίκυ Βολιώτη: “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”…

“Η Κοριτσιέρα των Βούρλων” από την Έφη Ρευματά στο Studio Μαυρομιχάλη…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

Μάριος Ιορδάνου: “Το στρίψιμο της βίδας Reloaded”…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Πάνος Τσαλιγόπουλος: “Γιατί ο Φαίδων δεν μπορεί να αυτοκτονήσει“ στο θέατρο Λύχνος…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

‘Εφη Ρευματά – “Γράμματα στον Ορέστη”…

Μέχρι 26 Μαρτίου το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

‘Εφη Ρευματά – “Γράμματα στον Ορέστη”…

Μέχρι το τέλοςΑπριλίου το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

Η Λένα Κιτσοπούλου γράφει για “Μια νύχτα στην Επίδαυρο“…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας”(στην Θεσσαλονίκη)

“Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

Η Λένα Κιτσοπούλου γράφει για “Μια νύχτα στην Επίδαυρο“…

Δημήτρης Δημόπουλος: “The Last Five Years” στην ΕΛΣ…

Dear family and friends,

We are getting closer to the end of this year, a year marked by another war in Europe, but also by the beginning of the end (are we sure about that?) of the Covid-19 pandemic, thus both good and bad developments, globally. Needless to say that I’ll not spend any more time dealing with these two events whose repercussions we’ll all be feeling for the years to come. Anyway, let me come to the listing of what marked the Louis family’s life in 2022.

As usual, I’ll start with our health. Kids and dogs did not go through anything major, although Liu (now almost 13) starts showing some signs of a beginning CCD (the canine equivalent to Alzheimer’s disease); let’s see how this progresses through the new year, hopefully not that fast. Annoula was certainly very full of health throughout the year, with the exception of a bout of Covid-19 in November, which, in last analysis, turned out to be something between a common cold and a very light flu; of course, something not so unexpected after a total of 5 Pfizer vaccinations over the last couple of years, or so. Needless to say, Kitsos got this too but strangely enough, its beginning was weird, to say the least: it would have been even lighter than a common cold if it hadn’t been for the first day! Fever started around early afternoon, and the last time we measured the temp was around 8 pm, when it had reached 39.5 oC. At that time, on the way to the toilet Kitsos suddenly realised that he could hardly move his legs and he collapsed. To make it short, half an hour later he simply collapsed again on his bed, face down, where Annoula had literally pushed him to! It took him about 5 minutes to turn on his back and also turn 90 degrees since, because in addition to the legs, it was now also the arms that would not move; in medical terms, a complete tetraparesis, what a weird feeling! Kitsos thought that, somehow, he should try to go to the hospital but before even thinking of how to manage that, he fell asleep or fainted, who knows. He woke up 6 hours later and everything was… back to normal, and they stayed normal ever-since! Other than some coughing and sneezing, he went though the disease like a breeze. Needless to say that on day 2 he was prescribed the Pfizer anti-viral drug Paxlovid, and 5 days later (!) the C-19 test was negative. It took Annoula (who did not get the medicine) about 15 days to turn negative too.

Other than that, before this “event” Kitsos went through 4 bad weeks during the summer when he was constantly (day and night) reminded of the fact that he has a left kidney! He went through two lithotripsies, one stone made it the “natural” way out after 15 days of heavy colics, the second one was removed through cysteoscopy 10 days later. The good thing, though, was that he lost 14 kg during this time (5 of them are back!)… Annoula’s worries during this year also included a “heavy” allergy of unknown aetiology on the second day on Kythira (She looked as if she had been sprayed with pink paint), that was treated with steroids and antihistamins. She was back to normal in less than 3-4 days! We obviously never found out what she was allergic to…

Enough with health-related stuff, though!

You may remember that 2 years ago Kitsos’ bestselling book of Genetics for non-biologists came out and last December he was awarded the End-of-the-Year prize by the Academy of Athens for that work. He had to fly to from Kythira to Athens in March to receive it, as during December, due to the lockout, the ceremony had been cancelled. In the meanwhile, his next book (a collection of “weird” facts and stories dealing with different aspects of Biology and Medicine) was published in December but, so far, there are no indications that it also became a bestseller. Given that his research career was “exogenously” stopped he decided to establish a new “métier” as a writer, and after a several months-long collection of material in our basement (where the desktop computer is) the four of us (us two plus the dogs) took the boat to Kythira (old name: Cerigo), a biggish island located exactly in between the Ionian and the Aegean seas, north of the west-most tip of Crete. We rented a nice apartment, with central heating, worth mentioning as last March was the coldest March in Greece in decades. The temperature went down to 2 cC (on a Greek island!!!) and we saw an occasional snow flake landing. The cold was accompanied ny very strong winds, the noise inside our house was similar to having minilary jets flying above it. Still, in spite of this, Kythira is a very beautiful island, and depending on where exactly one is on it, it reminds one of both the Ionian and the Aegean islands: a real hybrid. We saw two more tourists on Kythira (in one month!) although, we’re certain, that there must have been there at least another 10 (in addition to several expats owning houses). March is the time when one sees the first wild flowers in Greece, and the island was full of them while the smell was unique. Mind you, there was sylvatic fennel growing everywhere, so this was the prevailing odour in the bucolic area where we lived (a pair of cows were continuously browsing on a meadow right outside our house while one calf was drinking milk). Of course (not a sign of chauvinism, simple reality), there are great beaches on the island, some being sort of difficult to reach. Unless it was raining, Annoula would walk with the dogs the steep road (4 km) down to the small bay (see the picture) (our village was about 400 m above sea level) to the closest of those beaches every day around 11. Kitsos would drive down one hour later to watch out while she was swimming and then drive all of four of of us up home for lunch. The cherry on the top of the cake (the month-long stay) was the visit for a few days of two very, very dear friends from Rome. We really enjoyed the time there on Kythira till the writing the book was concluded and we were really sad when we left the island for home. On the way back (due to the cancellation of the ferry from there to Crete, we had to travel through the Peloponnese to Piraeus) we also made a short tour through the mountains of Arcadia. A personal “touch” was the fact that we visited the grave of Kitsos’ maternal grandparents and grand-grand-parents who are all buried in Tripolis. Amazing, lots of memories came “alive”, especially of the grandfather who died when Kitsos was 12. Anyway, the MS was submitted to a new Publisher (one specialising on Medical books, but not only) and Kitsos was called by her husband (an old, old friend from high school) yesterday who said it left the printer! Again the same kind like the second book, again with a musical title, i.e. Péchés de vieillesse (“Sins of Old Age”), the format based on Rossini’s collection of songs and short piano pieces with the same name. By the way, still a fourth book Kitsos wrote before the last one and not dealing with biology or medicine is also in press by the same Publisher. More about it in next year’s “circular”.

Annoula continues Yoga-ing almost every day during the (very) early morning, then she goes to the University swimming pool (finally open again after the pandemic) for an hour, then, if not raining, she goes swimming at a beach nearby and topps everything (though not every day) by some biking to the Post Office or the Pharmacy or walking the dogs through the hills. In May she spent a week in Kardamyli (a beautiful village on the western side of the Mani peninsula on the Peloponnese) at a jazz festival, together with Kitsos’ first love (of 62 years ago) and still one of our best friends) and her sister, and had a great time. Then in late September, the first love visited us, this time along with two sisters, one of which was the first love of Kitsos’ longest friend. Kitsos “provided” his own sister in addition to Annoula to the group of ladies so there were 5 ladies and one man at home! Sounds sort of incestuous (for lack of a better word) but it’s not; it was fun! They all (minus Kitsos’ sis) included two longish tours of our home island. Unfortunately, Annoula had to cancel two trips to Germany, the first one was because she wanted to be with me and my… renal stones, the second one was due to our C-19.

Both kids came over to visit a few times. Alexandros has a new job since a couple of weeks working for the “sales team” of the Swiss branch of Radisson. His pay is better and he now enjoys regular working hours. He sounds happy. Philippos is still in Cyprus and he still enjoys his job at the University. Both of them are still bachelors, and there’s no indication for a change of their status anytime soon. They both came to visit us a few times and brought us gifts such as, for example, the C-19 mess (no hard feelings, though).

We now are thinking of a few trips for next year, including Indochina and the West of the USA, but it’s too early for detailed planning (we’re Greek!). Also, depending on how the preliminary work for a new book (!) progresses, we may also spend a month on some island either in March or right after Easter (all of May?). And, needless to say, Annoula has already booked a flight to Germany, let’s hope that she (and Kitsos) will be healthy. A final piece of news: our boat is still on sale, I guess that unless oil (i.e. fuel) prices go down, we won’t find a buyer. Anybody interested among the people reading this?

Everything else during 2022 was simple routine, which means that this letter reached its end. A file with a few photographs is attached below; by the way, they can be “magnified” by simply clicking on them and pulling on one of the corners.

We wish all of you a Merry Xmas and, most importantly, a happy and healthy New Year.

Annoula and Kitsos

Was lief so im Jahr 2022 bei den Papailious?

Ein Rückblick mit Ausblick

Erst in 100 Jahren gibt es wieder ein Jahr mit drei Zweiern in der Jahreszahl! Schon deswegen war 2022 ein ganz spezielles Jahr; und rückblickend für unsere Familie ein recht positives.

So haben wir uns weiterhin mit den Philhellenen intensiv beschäftigt. Zur Erinnerung: In 2021 konnten wir das 200jährige Jubiläum des griechischen Aufstandes gegen das dazumal mächtige Osmanische Reich feiern; unser Beitrag dazu war der Beginn der “Philhellenischen Bibliothek” in Margaritas Verlag, welche schon vier Bände zählt. Das Highlight unserer philhellenischen Aktivitäten, neben manchen Vorträgen und Präsentationen, war jedoch der sensationelle Auftritt des sog. Philhellenen Chors – aus Ehemaligen des Dresdner Kreuzchors, des Thomaner Chors Leipzig und des Windsbacher Knabenchors – in Juli in Athen und in Peta, anlässlich des 200jährigen Jubiläums der gleichnamigen Schlacht.

Ende August haben wir dann eine sehr schöne Woche in Paris bei der grossen CIGRE Fachtagung verbracht und viele Kollegen wieder gesehen, welche wir wegen Korona vier lange Jahre nicht persönlich treffen konnten. Und wir durften das Jubiläum unseres Kennenlernens dort vor 40 Jahren feiern; sozusagen als Vorbote des 40jährigen Jubiläums unserer Hochzeit am 8 Juni 2023!

Aber auch bei unseren Kindern und Enkelkindern war einiges los. So setzt Vicky ihr Bachelor Studium “Musik und Bewegung” in der Hochschule Luzern fort; parallel dazu spielt sie Theater und tritt regelmässig mit «Musique Simili» bei Konzerten auf. Zudem ist eine neue CD von ihr erschienen: http://www.simili.ch/edition/titel/paramundo.

Othi ist weiterhin bei der ABB Turbocharging Division (inzwischen verselbstständigt unter dem Namen Accelleron) in Baden im Einsatz und wickelt dort Grossprojekte ab. Da auch unsere Schwiegertochter Veli berufstätig ist, dürfen wir uns oft – und sehr gerne – um die beiden Enkelkinder Kosta (achtjährig) und Sara (fünfjährig) kümmern. Kosta besucht seit Mitte August die 2. Klasse und Sara den Kindergarten.

2022 war wieder ein Reisejahr, allerdings waren bei uns keine Übersee Reisen wie früher im Programm – diese sind für 2023 geplant – dagegen durften wir viele liebe Freunde in Griechenland empfangen und ihnen unsere erste Heimat zeigen, «Griechischer Wein» inclusive .

Aber das Wichtigste war wohl, dass wir, Gott sei Dank, en famille von Corona verschont geblieben sind!

Frohe Festtage und es guets Nöis 2023,

Konstantin und Margarita

PS: Ich hätte es fast vergessen: In Mai ist mein neues Buch – mit zwei lieben Kollegen – «Freileitungen und Kabel in Hoch- und Höchstspannungsnetzen» erschienen.

Με κάρτες για τις Γιορτές ευχόμαστε Υγεία και Ειρήνη, Χαρούμενα Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος.

Η πρώτη κάρτα, που είναι εξαιρετική, είναι της Σχολής, φτιαγμένη στο μάθημα των Καλλιτεχνικών, η δεύτερη της Πρεσβείας, που κέρδισε τον διαγωνισμό ζωγραφικής, η επόμενητου Γιώργου Κορφιάτη, απόφοιτου του ’61 και ακολουθούν και άλλες.

από τον Γιώργο Κορφιάτη:

από τον Γιάννη Θεολογίτη

από την Ντόρα Μπακογιάννη:

απ΄πο τον Κώστα Παπαηλιού

από τον Πάνο Παντελούκα

από τον Τόμας Γκρέβε

από τον Νίκο Μόσχο

από τον Πέτρο Πετρακόπουλο

απο την Λένα Τσιπούρη

Με αφορμή το αφιέρωμα στο βιβλίο “Έλληνες στη Γερμανία” του Ιωάννου Καιροφύλα και την αναφορά στο όνομα του “Ιωάννη Καλιτσουνάκη”, ο Νίκος Καλιτσουνάκης, απόφοιτος του ’86, εγγονός του Νίκου Καλιτσουνάκη, δερματεμπόρου στα Χανιά, μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για τον αδελφό του παππού του, με σπουδαία ακαδημαϊκή πορεία  και φίλο του μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή. Μας έστειλε μάλιστα και μία κάρτα του μεγάλου μαθηματικού προς τον Ιωάννη Καλιτσουνάκη, ο οποίος μάλιστα διάβασε το 1950 τον επικήδειο στην κηδεία του διάσημου φίλου του.

Ο Εμμανουήλ Καλιτσουνάκης, δερματέμπορος και στιβανάς από τα Χανιά, νυμφεύτηκε την Ελένη Πιπάκη και απέκτησε τρεις γιούς: τον Νίκο, τον Ιωάννη και τον Δημητρό:

– ο Νίκος, (?-1960), συνέχισε το επάγγελμα του πατέρα του, νυμφεύθηκε την Αφροδίτη Μουριζάκη και στήριξε οικονομικά τους δύο αδελφούς του, Ιωάννη και Δημητρό, στις σπουδές τους στην Γερμανία, οι οποίοι στην συνέχεια διέπρεψαν:

– ο Δημήτριος, (1888-1982), διετέλεσε καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ και Γ.Γ. στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, και κατά την περίοδο της Κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, ενώ στη διάρκεια της δίκης του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, ο Καλιτσουνάκης ήταν ο μόνος επιστήμονας που υπερασπίστηκε τον οικονομολόγο Μπάτση, ο οποίος είχε νυμφευθεί την απόφοιτο Λίνα Αιλιανoύ. Απέκτησε τρία παιδιά μεταξύ την Ελένη (που παντρεύτηκε τον καθ. Παναγιώτη Στρατουδάκη, ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ σκοτώθηκε στις 8.12.1969 στο αεροποδικό δυστύχημα της Κερατέας στην πτήση Χανιά-Αθήνα, και μάλιστα πήγε ο ίδιος στην Κερατέα προς αναζήτησιν της σορού του γαμπρού του, όπως μαρτυρά ο Χρήστος Μπαλόγλου), τον Μανόλη (δικηγόρος και μελος του ΔΣ της ΕΠΣΑ επί Τριβέλλα),

– ο Ιωάννης, (1878-1966), διετέλεσε καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήταν ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1926 και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών το 1938, ενώ το 1961 έγινε πρόεδρος του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, νυμφεύθηκε την Ελένη Μαρκαντωνάκη και απέκτησε τρία παιδιά: την Καίτη (Αικατερίνη Μαριδάκη), τον Γεώργιο (που νυμφεύθηκε την Λίλη Κομνηνού) και τον Εμμανουήλ, που γεννήθηκε το 1916 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το 1934-35 στην Δ’ Γυμνασίου.

Ιωάννης Καλιτσουνάκης… 

Ο Ιωάννης Καλιτσουνάκης ήταν ιστορικός, φιλόλογος, συγγραφές και βυζαντινολόγος. Γεννήθηκε στα Χανιά το 1878 και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Χανίων στις αρχές του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1894-1901) Φιλολογία, Ιστορία και Παιδαγωγική Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 1901, με καθηγητές τους Κωνσταντίνο Κόντο, Γεώργιο Χατζιδάκι, Νικόλαο Πολίτη, Γρηγόριο Βερναρδάκη, Σπυρίδωνα Λάμπρο και Παύλο Καρολίδη και αναγορεύτηκε «αριστούχος διδάκτωρ». Ακολούθως σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ιένα (1902-1904) φιλοσοφία, την κλασσική φιλολογία και παιδαγωγική. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Κρητικών Σπουδών», πρόεδρος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και επίτιμος καθηγητής του Ελευθέρου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, όπου το 1905 διορίστηκε καθηγητής Ανατολικών Γλωσσών, στη θέση του αποθανόντος Ιωάννη Μητσοτάκη.

Το 1924 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, ενώ το 1926 αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και από το 1928 ήταν καθηγητής της Μεσαιωνικής Ελληνικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Το 1933 διατέλεσε Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου Βιβλιοθηκών Ελλάδος. Από το 1936 ως το 1937 ήταν κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και την απελευθέρωση της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονος ο Καλιτσουνάκης ήταν μέλος της Επιτροπής που συνέταξε την έκθεση του Ολοκαυτώματος των χωριών της Βιάννου, τη γνωστή με τον τίτλο «Έκθεσις της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη» . Η καταγραφή ξεκίνησε στις 29 Ιουνίου του 1945 και ολοκληρώθηκε στις 6 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς.

Δημήτριος Ε. Καλιτσουνάκης… 

Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της οικονομικής σκέψης στο μεσοπόλεμο και έπειτα, ο Δ. Καλιτσουνάκης υπήρξε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες οικονομολόγους που ασχολήθηκαν με την εξέλιξη των οικονομικών ιδεών στην Ελλάδα. Το έργο του ανανέωσε την οικονομική σκέψη και σηματοδότησε ένα πρώτο στάδιο ωρίμανσής της με την εισαγωγή νέων θεωρητικών εργαλείων για την ανάλυση των οικονομικών φαινομένων.

Γεννημένος στην Κρήτη το 1886, αδελφός του Ιωάννη, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το 1909 αναγορεύθηκε διδάκτορας των νομικών επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1914 ως το 1918 έζησε στο Βερολίνο και μετεκπαιδεύτηκε στον τομέα των πολιτικών και οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου κυριαρχούσε το οικονομικό τμήμα χάρη στους Schmoller και Wagner, μαζί με άλλους γνωστούς Έλληνες οικονομολόγους, όπως τους Κ. Βαρβαρέσο, Σπ. Κορώνη, Π. Χριστοδουλόπουλο κ.α. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1918 εμποτισμένος από τις ιδέες του εξελικτικού σοσιαλισμού και της ιστορικής σχολής, έναν έντονο ανθρωπισμό και ένα πάθος για κοινωνική πρόοδο και δικαιοσύνη, που τον ώθησε στη μεταλαμπάδευση του επιστημονικού κλίματος της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου των Αθηνών με βαθμό άριστα. Υπηρέτησε τη θητεία του στο μέτωπο, πολεμώντας στους Βαλκανικούς Πολέμους. Έπειτα από τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Διορίστηκε υφηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών (1920) και το 1923 εξελέγη τακτικός καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ. Το 1923 διορίστηκε γενικός γραμματέας στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Στη βραχύβια κυβέρνηση του Παπαναστασίου ήταν υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης, από τις 26 Μαΐου 1932 ως τις 5 Ιουνίου 1932.

Η σύλληψη των αδελφών Καλιτσουνάκη

Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση συνέλαβε και εξόρισε εγκλείστους στην Σκύρο τους Γερμανούς υπηκόους στην Ελλάδα, η Γερμανική κυβέρνηση προέβη σε αντίποινα σε βάρος των Ελλήνων που βρίσκονταν στη Γερμανία. Τότε οι αρχές συνέλαβαν περί τους πενήντα Έλληνες, μεταξύ τους τον Ιωάννη και τον αδελφό του Δημήτριο Καλιτσουνάκη, τους οποίους περιόρισαν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων κοντά στην πόλη Holzminden απ’ όπου απελευθερώθηκαν μετά την λήξη του πολέμου και την ήττα της Γερμανίας.

Μερικά χρόνια μετά επέστρεψαν στην Ελλάδα και ο μεν Ιωάννης διορίστηκε υφηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών (1920), ο δε Δημήτριος διορίστηκε τακτικός καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών (1924).

(η φωτογραφία είναι από τον δρόμο με το όνομα του Ιωάννη Καλιτσουνάκη στο κέντρο των Χανίων)

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή και η Ελληνική Παροικία του Μονάχου

Όταν ο καθηγητής της Ιστορίας Ιωάννης Καλιτσουνάκης επισκέφθηκε λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Albert Einstein στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (Princeton) στην Αμερική, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε ο εκλεκτός αυτός γίγας της επιστήμης, ήταν τι κάνει και που βρίσκεται ο φίλος του Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή.

Ήταν βλέπετε φίλοι από την περίοδο της ακαδημαϊκής τους ζωής στο Βερολίνο.

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή και η Ελληνική Παροικία του Μονάχου…

Τέλος, ένα άλλο μέλος της οικογένειας Καλιτσουνάκη, ο Μανόλης Καλιτσουνάκης, πατέρας του Νίκου Καλιτσουνάκη απόφοιτου του ’86, ήταν οικονομολόγος και νομικός, δραστηριοποιήθηκε σαν σύμβουλος επιχειρήσεων και διετέλεσε μάλιστα για ένα μικρό διάστημα Πρόεδρος της ΑΕΚ. Μόλις επεβλήθη η δικτατορία στην Ελλάδα το 1967, άλλαξε όλη την διοίκηση της ΑΕΚ, μιάς και η ομάδα ήταν γνωστό ότι ιδεολογικά ήταν αντίθετη με την χούντα. Ο Μανόλης Καλιτσουνάκης, μάλιστα μαζί με τον Δημήτρη Σεβαστάκη, γνωστό επιχειρηματία χάρη στα καταστήματα υποδημάτων που διατηρούσε, είχαν πρωταγωνιστήσει στην μεταγραφή του Μίμη Παπαϊωάννου από την Βέροια στην ΑΕΚ.

8 Δεκεμβρίου 1969 : Το μοιραίο τέλος της ΟΑ954 στην Κερατέα…

Τα έργα:The Portal or Let’s stand still for the whales (2020) και perfect love #couplegoals #AIgenerated (2020,2022) της εικαστικού Κυριακής Γονήπαρουσιάζονται στο MODERN LOVE.

Η αγάπη στα Χρόνια της Ψυχρής Οικειότητας, τη μεγάλη ομαδική έκθεση του ΕΜΣΤ με την οποία ξεκινά ο χειμερινός-εαρινός εκθεσιακός κύκλος του Μουσείου.

Η έκθεση εστιάζει στην ψηφιακή τεχνολογία και στο διαδίκτυο, στην επιρροή τους στις σύγχρονες κοινωνίες και στη σχέση τους με την εργασία, το σώμα και το λόγο.

Το Modern Love, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ, είναι μια έκθεση για την αγάπη και τους στενούς ανθρώπινους δεσμούς στα χρόνια του ύστερου καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής διασύνδεσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

(*) η καταπληκτική φωτογραφία είναι δανεισμένη από το DANILOF STUDIO

Περισσότερα για το έργο της Κυριακής Γονή https://kyriakigoni.com/και στο instagram @kyriaki.goni.studio

MODERN LOVE Η αγάπη στα Χρόνια της Ψυχρής Οικειότητας

https://www.emst.gr/exhibitions/modern-love

15.12.2022-28.05.2023 – Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων (-1)

Η ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφράστρια Έφη Ρευματά (’91), έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία, ενώ παράλληλα συμμετέχει στη σύλληψη, τα κείμενα και τη δραματουργική έρευνα στην “ΚΟΡΙΤΣΙΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΡΛΩΝ”: είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση αφιερωμένη στα κορίτσια που αγαπήθηκαν πίσω από την Πορτάρα.

1875: Ο Δήμος Πειραιά εκτοπίζει ένα μεγάλο αριθμό πορνών σ’ ένα μεγάλο οίκημα – εκτός σχεδίου πόλεως τότε – στην περιοχή των Βούρλων. Τα Βούρλα χωρίζονταν σε τρεις αυλές ανάλογα με την ηλικία των γυναικών. Για πολλές δεκαετίες εκατοντάδες γυναίκες άσκησαν έγκλειστες εκεί το επάγγελμα της πορνείας μέχρι τα Βούρλα να μετατραπούν σε φυλακή από τους Γερμανούς το 1940- 1941. Μέσα από στοιχεία μυθοπλασίας αλλά και πραγματικές μαρτυρίες, η Ελένη Φιλίνη και η Κατερίνα Αγγελίτσα ζωντανεύουν αυτές τις γυναίκες και ανοίγουν την καρδιά τους. Και φυσικά, μας τραγουδούν.

Για 20 παραστάσεις στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων, τηλ. 2106453330, www.studiomavromihali.gr) Το έργο έχει κάνει πρεμιέρα από 14 Δεκεμβρίου και παίζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00, μέχρι την Πέμπτη 23/2/23.

Περισσότερα…

Ο αρχηγός του ΠAΣOΚ θα μπορούσε να βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, όμως έχει αποσυρθεί στο περιθώριο. Κάπως έτσι έχει ξαπλώσει οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη όπου ο Μητσοτάκης τραβάει από τη μία και ο Τσίπρας από την άλλη.

Υποτίθεται ότι οι προσεχείς εκλογές είναι κρίσιμες και καθοριστικές. Ξεχνούμε ίσως ότι έτσι χαρακτηρίζονται όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα – για να μη μιλήσουμε για τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.

Εφόσον είναι λοιπόν κρίσιμες οι εκλογές, θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τι ακριβώς διακυβεύεται σε αυτές. Θα είναι όμως μάλλον δύσκολο να συμφωνήσουμε. Οπότε ας συμβιβαστούμε ότι για τον καθένα και για το κάθε κόμμα οι εκλογές είναι κρίσιμες για τους δικούς τους λόγους.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

«Είμαι woke» σημαίνει τελώ σε επαγρύπνηση απέναντι σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πιθανά ρατσιστικά, μισογυνικά, ομοφοβικά ξεσπάσματα. Μόνο που πλέον στον αγγλοσαξονικό κόσμο χρησιμοποιείται συνήθως με αρνητική χροιά, στηλιτεύοντας τις υπερβολές του κινήματος. Η σχετική συζήτηση υιοθετείται ατόφια και στην Ελλάδα, λες και έχουμε λύσει το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας και έχουμε φτάσει ήδη στο άλλο άκρο της υπερευαισθησίας. Βλέπω πολλούς να φοβούνται ότι είναι έτοιμη η λίστα με τις απαγορευμένες λέξεις, όπως αυτή που δημοσιοποιήθηκε από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Στάνφορντ τη Δευτέρα.

Για να δούμε, λοιπόν, μερικά πρόσφατα παραδείγματα, που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό ότι γίναμε «Μπέρκλεϊ του Νότου». Μπορεί να μη λέμε πλέον «γύφτους» τους Ρομά, αλλά τα ρατσιστικά μας αντανακλαστικά ξεδιπλώθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο κατά την πρόσφατη επίθεση εναντίον του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη από αστυνομικό. «Είναι εγκληματίες, δεν πάνε σχολείο, δεν θέλουν να ενσωματωθούν», ήταν τα στερεότυπα που αναπαράχθηκαν από την πλειονότητα των πολιτών ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους προέλευση.

Στο σκάνδαλο Καϊλή, παρατηρεί κανείς επίσης πόσος συγκεκαλυμμένος μισογυνισμός είναι έτοιμος να διαχυθεί με την πρώτη ευκαιρία. Η ερωτική ζωή, η μητρότητα, η Εύα και το μήλο, ο Αδάμ-θύμα, όλες οι αταβιστικές-βιβλικές αναφορές επιστρατεύονται όταν ο θύτης είναι γυναίκα και δη όμορφη. Σαν να μην αρκούν η πολιτική κατακραυγή για την υπονόμευση της Ευρώπης και ο αποτροπιασμός για την αδιανόητη διαφθορά, η ιστορία οφείλει να εμπλουτιστεί με στοιχεία Παλαιάς Διαθήκης για να γίνει πιο ελκυστική.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”…

(*) αν δεν είχε υποχρεωθεί να φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1946.

Ο Τίτσιαν Παπαχρήστου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1944. Πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1938-39 στην 1η 8ταξίου (5η Δημοτικού) και παραμένει έως το έτος 1942-43 στην 5η 8ταξίου (Γ’ Γυμνασίου).

Αμέσως μετά πήγε στις ΗΠΑ και πήρε το πτυχίο του αλλά κι το Master of Fine Arts στην Αρχιτεκτονική από το Princeton University. Νυμφεύθηκε την Judith, που μόλις είχε αποφοιτήσει από το Barnard College και ο Τίτσιαν εξασφάλισε, μετά από την αποστολή βιογραφικού του, μία θέση στο γραφείο του αρχιτέκτονα James Hunter στην πόλη Μπόλνερ (Boulder) του Colorado.

Το ζεύγος μετακόμισε λοιπόν το 1954 προς δυσμάς με ένα λεωφορείο της εταιρείας Greyhound. Έως το 1956 άνοιξε το δικό του γραφείο. Ένα χρόνο μετά ο Charles Haertling προσλήφθηκε στο γραφείο του, που είχε έδρα στην 1245 Pearl Street.

Από το 1958 έως το 1962 δίδαξε σχέδιο στο University of Colorado και βοήθησε τον αρχιτέκτονα I.M. Pei (γνωστό και για την γυάλινη πυραμίδα του στο Μουσείο του Λούβρου) στην έρευνά του για το National Center for Atmospheric Research, αλλά και τον σχεδιασμό του.

Ο I.M. Pei τον συνέστησε στον Marcel Breuer (γνωστός και για τον σχεδιασμό της περίφημης Wassily chair) και έτσι το 1965 προσλήφθηκε στο γραφείο του και το 1974 έγινε συνέταιρός του, ενώ το 1970 έγραψε μαζί με τον Breuer το βιβλίο “Marcel Breuer: New Buildings and Projects, 1921-69”.

Το 1976 ο Breuer εγκατέλειψε την ενεργό δράση και πέντε χρόνια μετά απεβίωσε. Στον Τίτσιαν, που ήταν συνέταιρος των Marcel Breuer Associates, δόθηκε το γραφείο του Breuer, το οποίο και παρέμεινε στο σπίτι της οικογένειας Παπαχρήστου στο Sheffield, Massachusetts, και σύμφωνα με την Judith Papachristou, σύζυγο του Τίτσιαν χρησιμοποιήθηκε από τον Τίτσιαν για να συγγράψει τα απομνημονεύματά του.

Το  2019 η σύζυγός του Judith Papachristou επικοινώνησε με το Syracuse University μέσω του αρχιτέκτονα Bruce Fowle, απόφοτο του ’60 της αρχιτεκτονικής Σχολής και πρώην μέλος του Συμβουλίου της Σχολής και δώρησε το γραφείο, δηλώνοντας “If Tician were alive today, he would agree that Breuer’s desk belongs at Syracuse University.”

(απόσπασμα από το άρθρο Syracuse Architecture Receives Gift of Vintage Marcel Breuer Desk)

Ο Τίτσιαν Παπαχρήστου απεβίωσε στις 18 Ιουνίου 2018

	Το βιβλίο της Judith Papachristou συζύγου του Tician που εκδόθηκε τον Μάρτιο 2013, πέντε χρόνια πριν απο τον θάνατο του Tician: In nineteen twenties Berlin, Lotte falls in love with Niko, an exotic Greek architect and follows him to his native country. Tician, their adored only child, is born there. The family soon includes Papous, the boy’s grandfather and companion, Rosa the black maid, and Kaiti, who introduces Tician to the ways of carnal love. An idyllic childhood ends when Germans occupy Greece. There are cadavers in the street and Nazi teachers in school. The bitter civil war that follows forces the family to flee through combat lines to safety. Three decades of Europe’s most explosive time form the background of this memoir. Events range from the 1936 Berlin Olympics and the famous Greek “Oxhi” of 1940, to the horrors of Auschwitz. History becomes personal when the author sees Hitler in Berlin and cheers Churchill in Athens. Περισσότερα…
	Marcel Breuer, New Buildings and Projects, 1921-69 Papachristou, Tician; Breuer, Marcel ISBN 10: 0500340412 / ISBN 13: 9780500340417Published by Thames & Hudson Ltd, London, 1970 Marcel Breuer. Neue Bauten und Projekte. (A. d. Amerik. übers. v. E. Rockwell). PAPACHRISTOU, Tician: Published by Stuttgart Verlag Gerd Hatje, 1970 MARCEL BREUER: PROJETS ET REALISATIONS RECENTES Breuer, Marcel; with Papachristou, Tician; and Flitz, Janine, trans Published by Editions Vincent, Freal & Cie, Paris, 1970

Περισσότερα για τα έργα του Τίτσιαν Παπαχρήστου…

Μετά από ένα υποχρεωτικό διάλειμμα δύο ετών, λόγω της πανδημίας COVID-19, το νέο σχολικό έτος ξεκίνησε παραδοσιακά με τον αγιασμό, παρουσία σύσσωμης της μαθητικής κοινότητας, του προσωπικού της DSA, μελών του Δ.Σ. και εκπροσώπων γονέων.

Για πρώτη φορά, η τελετή αυτή έγινε από κοινού από τους εκπροσώπους των τριών Εκκλησιών: ο ορθόδοξος αγιασμός ετελέσθη από τον πάτερ Θεοφάνη, ενώ στη συνέχεια ο πάστορας Oßenkop της Ευαγγελικής Εκκλησίας Γερμανόγλωσσων εν Ελλάδι και ο πάστορας Sakayan της Γερμανόφωνης Καθολικής Ενορίας Αγίου Μιχαήλ στην Αθήνα απευθύνθηκαν στους μαθητές / στις μαθήτριες και τους ευχήθηκαν ένα υγιές και εποικοδομητικό σχολικό έτος!