Η Ροδούλα Κούμαρη γεννήθηκε στην Κηφισιά στις 10 Φεβρουαρίου του 1925 και φοίτησε στη Σχολή πριν από τον Πόλεμο. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και από το 1946 προσέφερε τις υπηρεσίες της ως Εθελόντρια Αδελφή Νοσοκόμος του Ε.Ε.Σ. Το 1952 αποφοίτησε από τη Σχολή Γραμματέων στη Βέρνη στην Ελβετία και το 1953 εγγράφηκε στο Τμήμα Μελισσοκομίας στη Γεωργική Σχολή στο Μαρούσι.

Μεταξύ 1955 και 1957 εργάστηκε στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως και από το 1957 έως το 1959 στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, ενώ μεταξύ 1960-1962 ήταν ιδιαιτέρα γραμματεύς της Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη.

Το 1962 φοίτησε στη Σχολή Ξεναγών στην Αθήνα και έως το 1988 έκανε ξεναγήσεις εντός και εκτός Ελλάδος.

Από το 1981 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης, όπου ανέλαβε την τακτοποίηση των συλλογών του, ενώ από το 1974 μέχρι σήμερα είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ναυτικού και Ιστορικού Μουσείου Γαλαξειδίου. Το 2000 μετά την αναδόμηση του κτιρίου του μουσείου ήταν υπεύθυνη της επανέκθεσης των Ναυτικών και Ιστορικών συλλογών.

Έχει μεγάλη και πολυετή δραστηριότητα ως λαογράφος έχοντας δώσει επί σειρά ετών πολλές διαλέξεις στη Χ.Ε.Ν. Αθηνών με θέματα σχετικά με την Νεοελληνική Χειροτεχνία, αλλά και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και της Γερμανίας σχετικά με λαογραφικά θέματα.

Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν περί τα 60 άρθρα ως επί το πλείστον για την Λαική Τέχνη της Κρήτης και τη ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδίου. Ακόμη έχει εκδόσει 12 βιβλία από το 1974 έως το 2011. Ανάμεσά τους: «Webkunst in Kreta, Ornamentik und Symbolik» (Ludwigsburg 1974), «Κρητικές Πατανίες» (ΕΟΜΜΕΧ, Αθήνα 1980), «Το Ρεθυμνιώτικο Παραδοσιακό Ψωμί» (Έκδοση Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης, Αθήνα 1983), «Ναυτικό και Ιστορικό Μουσείο Γαλαξειδίου, Οδηγός» (συνεργασία με Πάνο Βαλαβάνη, Αθήνα 2006), «Η οινοποιός εταιρεία ‘ΑΧΑΙΑ’ και τα χειροποίητα βαρέλια της» (Πάτρα 2011), «Τα Δελφίνια – Die Delphine» (Άμφισσα 2011, συνεργασία με Βεατρίκη Δημητριάδου, συμμαθήτριά της στη Γερμανική Σχολή.

Έφυγε στις 6 Μαΐου 2021.

Ροδούλα και Βεατρίκη στην ΕΡΤ3

Ένα Δίπλωμα από την Deutsche Akademie to 1942

Τα Βραβεία της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί»

Το Ι.Λ.Μ.Ρ. τιμά την Ροδούλα Σταθάκη-Κούμαρη

Η Ροδούλα Κούμαρη για την Άννα Γουλανδρή και τον Τάκη Χορν…

Κυκλοφόρησε προσφάτως από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ το βιβλίο “ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ – Μία διαφορετική οπτική“ της Μελίτας Εμμανουήλ (’68), Ομότιμης Καθηγήτριας Ιστορίας της Τέχνης Ε. Μ. Πολυτεχνείου, μια θαυμάσια προσέγγιση στη ζωή και το έργο του κορυφαίου μας γλύπτη.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (1851-1938) είναι για τη νεοελληνική τέχνη μία μεγάλη τραγική μορφή και η ιστορία του παραλληλίσθηκε πολλές φορές με αυτή του σύγχρονού του Ολλανδού Vincent van Gogh, που σε ηλικία 37 ετών αφαίρεσε ο ίδιος τη ζωή του. Η ζωή όμως του Χαλεπά είχε διάρκεια και εκτυλίχθηκε σαν κινηματογραφική ταινία: εκτός από το τεράστιο ταλέντο, υπήρξε η πρώιμη αναγνώριση, η ψυχική ασθένεια και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο, αλλά συνεχίστηκε με την επανάκαμψη του ηλικιωμένου πλέον γλύπτη, τη δημιουργία του συγκλονιστικού έργου των τελευταίων χρόνων, καθώς και με τη δεύτερη αναγνώριση.

Περισσότερα…

Εμοιαζαν οι πλατιές μελωδίες του να εκκινούν από ένα σημείο, να μεγαλώνουν, να αγκαλιάζουν εκείνο το «έξω» και, λίγο πριν το τέλος, να επιστρέφουν στο ίδιο κεντρικό σημείο που ξεκίνησαν. Ανοιχτή, πλατιά, λυτρωτική μελωδία. Σαν να ήταν να ρίξει τοίχους, σίδερα και τη φυλακή που έζησε με την πολιτική κρατούμενη μητέρα του.

«Η μελωδία απελευθερώνει». Το έλεγε σχεδόν συνωμοτικά. «Την φοβούνται, τη θεωρούν ευκολία, αλλά αυτή είναι που ανοίγει δρόμους, ανοίγει σύνορα. Η μελωδία δεν είναι βραχνάς. Είναι ελευθερία», μού εξηγούσε – χρόνια πριν – σε κάποια μας (δημοσιογραφική) συνάντηση. Και ήταν σαν ένα μικρό μάθημα αυτή η εξομολόγησή του.

Τα σόσιαλ μίντια ήδη πενθούν τον ευγενικό λάτρη της τέχνης Νότη Μαυρουδή. Το μουσικό, τον κιθαρίστα που άνοιξε δρόμους και στο λαϊκό τραγούδι. Και πολλά άλλα. Θα μού επιτρέψετε να πενθήσω έναν μεγάλο μελωδιστή. Που ήξερε και τι είναι και πώς να την κερδίσει και πόσο να την υπηρετήσει τη μελωδία.

Δείτε το κείμενο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Για τις εκλογές, τις πολιτικές εξελίξεις και το σκάνδαλο Καϊλή συζήτησε με τους δημοσιογράφους ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης.

Μια χαλαρή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα πολιτικά συζήτηση είχε το μεσημέρι της Τετάρτης ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, με τους πολιτικούς συντάκτες. Στο μενού, πέρα από το εξαιρετικό φαγητό στον “Αττικό” με θέα την Ακρόπολη, ήταν οι εκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις και φυσικά το σκάνδαλο Καϊλή.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο 43χρονος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ταλαιπωρείται ακόμη με τον τραυματισμό στο δεξί πόδι του, μετά τη ρήξη χιαστού παίζοντας μπάσκετ στις εκδηλώσεις της 3ης Σεπτέμβρη. Παρά το χειρουργείο και τις πολλές φυσικοθεραπείες, ο Νίκος Ανδρουλάκης δυσκολεύεται να περπατήσει μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και να ανέβει σκάλες, την ώρα που οι πολιτικές υποχρεώσεις του αυξάνονται λόγω προεκλογικής περιόδου. Προς το παρόν ακολουθεί –συνήθως- τις οδηγίες των ειδικών και το επιτελείο του φροντίζει οι επισκέψεις του να είναι “κατάλληλες” κινητικά.

Δείτε το ρεπορτάζ του Χάρη Ιωάννου στο thetoc…

Wegen Korruptionsverdacht wird gegen die Exvizepräsidentin des Europäischen Parlaments ermittelt. Doch Eva Kaili fällt nicht nur durch ihre Katar-Verbindung auf. Als Frau war sie auch bei den Lobbyisten der US-Techkonzerne gefragt.

Η Silke Wettach σχολιάζει στην Wirtschafts Woche το θέμα του σκανδάλου που σχετίζεται με το Κατάρ και εμπλέκει την Εύα Καϊλή.

Δείτε το άρθρο…

Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους συμμετέχειστις προβλέψεις του ΕΛΙΑΜΕΠ για το 2023 με ένα κείμενο για τις εξελίξεις στην Μεσόγειο.

Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.

Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας επισκιάζει άλλες εστίες κρίσης και συγκρούσεων. Η περιοχή της Μεσογείου μπορεί να χαρακτηριστεί και ως παράπλευρη απώλεια του πολέμου του Πούτιν. Στο σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, η Μεσόγειος αποτελούσε ανέκαθεν κομβικό σημείο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, έχοντας μια μοναδική πυκνότητα πολιτικών συγκρούσεων. Το νότιο χείλος της είναι μια κατ’ εξοχήν ζώνη διενέξεων. Από την άλλη πλευρά, με λίγες εξαιρέσεις στα Δυτικά Βαλκάνια, οι μεσογειακές χώρες του Βορρά ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και απολαμβάνουν υψηλό βαθμό σταθερότητας. Η νότια γειτονιά της Ευρώπης, που εκτείνεται από την Τουρκία στα ανατολικά έως το Μαγκρέμπ στα δυτικά, είναι μια ζώνη αστάθειας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αντιθέτως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι εντάσεις και οι διαμάχες θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια.

Μοναχικό ελπιδοφόρο γεγονός καθίσταται η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ-Λιβάνου (δυο χώρες χωρίς καν διπλωματικές σχέσεις) για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους, το οποίο δημιουργεί ένα θετικό για τη Μεσόγειο προηγούμενο μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας.

Τα κράτη του Νότου μοιράζονται τον ανελεύθερο χαρακτήρα της πολιτικής τους τάξης. “Καμία άλλη περιοχή δεν έχει τόσο υψηλή συγκέντρωση αυταρχικών καθεστώτων με τόσο περιορισμένη εμπειρία δημοκρατικής διακυβέρνησης”, γράφει η Επετηρίδα 2022 του Ευρωπαϊκού Μεσογειακού Ινστιτούτου (IEMed) αναφερόμενη στη νότια γειτονιά της Ευρώπης. Η αυταρχική εκτροπή στην Τυνησία, που κάποτε ήταν ο φάρος της “Αραβικής Άνοιξης”, είναι μια ιδιαίτερα απογοητευτική εξέλιξη. Μοχλός του πολιτικού αυταρχισμού υπήρξε και εδώ η οικονομική κατάρρευση. Έτσι και στον Λίβανο, όπου η κοινωνικοοικονομική παρακμή είναι ιδιαίτερα δραματική. Άλλοτε το “Μαργαριτάρι της Ανατολής”, το πολυεθνικό αυτό κράτος παραμένει θύμα ενός λανθάνοντος εμφυλίου πολέμου, της πολύπλευρης ξένης παρέμβασης και μιας καταστροφικής διακυβέρνησης με πλήρη απουσία λογοδοσίας. Στην Αίγυπτο, ο νέος (παλιός) αυταρχισμός συνοδεύεται από μια κλιμακούμενη οικονομική κρίση. Η πολυπληθέστερη χώρα του αραβικού κόσμου, όμως, ξέρει να εργαλειοποιεί τη στρατηγική της σημασία. Για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ισχύει εκεί πάνω απ’ όλα ο κανόνας: Η Αίγυπτος είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει. Και στις τρεις χώρες, Τυνησία, Λίβανο και Αίγυπτο, τα πράγματα αναμένεται να χειροτερέψουν πριν βελτιωθούν – και σίγουρα όχι σε σύντομο χρονικό διάστημα το 2023. Μοναχικό ελπιδοφόρο γεγονός καθίσταται η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών Ισραήλ-Λιβάνου (δυο χώρες χωρίς καν διπλωματικές σχέσεις) για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων τους, το οποίο δημιουργεί ένα θετικό για τη Μεσόγειο προηγούμενο μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας.

Oι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις κατά των συμμάχων του Ιράν στη Συρία συνεχίζονται και η Τουρκία εξακολουθεί να καταλαμβάνει συνοριακές περιοχές στη βόρεια Συρία εν μέσω απειλών για μια ακόμη χερσαία επίθεση.

Η εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν έχει αλλάξει ριζικά τον πολιτικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής. Με τις Συμφωνίες του Αβραάμ, και χάρη στη μαζική υποστήριξη των ΗΠΑ, το Ισραήλ κατάφερε να εξομαλύνει τις σχέσεις του με σημαίνουσες αραβικές χώρες (2020) χωρίς πρώτα να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα. Ένας στρατηγικός αναπροσανατολισμός στις μοναρχίες του Κόλπου, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δρομολόγησε αυτή τη στροφή. Για τους Σουνίτες ηγέτες, το Ιράν αποτελεί πλέον την κύρια απειλή. Αυτή η γεωστρατηγική αντίληψη θα ισχύσει και το 2023 και ύστερα. Στις νέες ισραηλοαραβικές συμμαχίες, η τύχη των Παλαιστινίων παίζει αμελητέο ρόλο και με την ένταξη ακροδεξιών στην νέα ισραηλινή κυβέρνηση οι πιθανότητες για μια διευθέτηση στην Παλαιστίνη απομειώνονται ακόμα περισσότερο. Στη γειτονική Συρία, επίσης, δεν υπάρχουν σημάδια πολιτικής λύσης στη σύγκρουση που μαίνεται για περισσότερο από μια δεκαετία. Ενώ η ένταση των εχθροπραξιών έχει υποχωρήσει, οι πολιτικές προσπάθειες του ΟΗΕ δεν προχωρούν. Το σχήμα της Αστάνα, στο πλαίσιο του οποίου η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία συναντώνται τακτικά για να συζητήσουν για τη Συρία, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να προωθήσει μια πολιτική λύση. Εν τω μεταξύ, οι ισραηλινές στρατιωτικές επιθέσεις κατά των συμμάχων του Ιράν στη Συρία συνεχίζονται και η Τουρκία εξακολουθεί να καταλαμβάνει συνοριακές περιοχές στη βόρεια Συρία εν μέσω απειλών για μια ακόμη χερσαία επίθεση. Την ίδια στιγμή, οι Ρώσοι πιέζουν τους Τούρκους να συμφωνήσουν σε μια συνάντηση κορυφής μεταξύ του Ερντογάν και του Σύρου δικτάτορα Άσαντ. Ωστόσο, ενόψει των τουρκικών εκλογών η Άγκυρα μπορεί κάλλιστα να επιλέξει τη στρατιωτική εναλλακτική. Σε όλες αυτές τις μείζονος διεθνούς σημασίας εξελίξεις στο κατώφλι της, η Ευρωπαϊκή Ένωση παίζει μικρό ρόλο.

Στη Λιβύη η ύπαρξη δύο κυβερνήσεων αυξάνει τον κίνδυνο διχοτόμησης. Το πόσο οι «ελεύθερες και δίκαιες» εκλογές θα φέρουν μια πρόωρη λύση φαίνεται αβέβαιο.

Βλέπουμε μια παρόμοια εικόνα και στη Λιβύη, όπου η ύπαρξη δύο κυβερνήσεων αυξάνει τον κίνδυνο διχοτόμησης. Το πόσο οι «ελεύθερες και δίκαιες» εκλογές, που απαιτούν πάνω απ’ όλα οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα φέρουν μια πρόωρη λύση φαίνεται αβέβαιο. Ενώ στην Ανατολική Μεσόγειο οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αναμένεται να συνεχιστούν ενόψει των εκλογών σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, η διαμάχη μεταξύ Μαρόκου και Αλγερίας για το μέλλον της Δυτικής Σαχάρας συνεχίζει να αποσταθεροποιεί την περιοχή του Μαγκρέμπ, με ευρύτερες διεθνείς προεκτάσεις. Η Αλγερία από τη μια υποστήριζε εξαρχής την απελευθερωτική οργάνωση Πολισάριο και το δικαίωμα των Σαχραουί στην αυτοδιάθεση. Για το Ραμπάτ από την άλλη, η έρημος στις ακτές του Ατλαντικού αποτελεί μέρος της επικράτειάς της. Εντούτοις, το Μαρόκο πέτυχε έναν πολιτικό θρίαμβο στα πλαίσια ενός sui generis διπλωματικού συμβιβασμού: Με αντάλλαγμα την εξομάλυνση των σχέσεων του Ραμπάτ με το Ισραήλ, η Ουάσιγκτον αναγνώρισε τη Μαροκινή κυριαρχία στη Δυτική Σαχάρα. Ως απάντηση, η Αλγερία επέκτεινε τη συνεργασία της με τη Ρωσία – μεταξύ άλλων και στον στρατιωτικό τομέα. Αυτό άνοιξε την πόρτα στην παρέμβαση της Μόσχας σε μια χώρα μεγάλης στρατηγικής σημασίας και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αργά ή γρήγορα, ο πόλεμος στην Ουκρανία αναμένεται να τελειώσει. Οι εντάσεις και διαμάχες στον Νότο της Μεσογείου θα συνεχίζονται με αρνητικές προεκτάσεις για τα συμφέροντα της Ευρώπης το νέο έτος και πέρα από αυτό.

Δείτε όλες τις απόψεις των συνεργατών του ΕΛΙΑΜΕΠ…

Εκ χαρακτήρος ο Πρωθυπουργός προετοιμάζει τις κινήσεις του εγκαίρως και λεπτομερώς. Υπό την προϋπόθεση ότι στις εκλογές θα επιβεβαιώσει την πολιτική του κυριαρχία, η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης και του επιτελείου του προμηνύονται πολύ διαφορετικά από όσα έως σήμερα γνωρίζαμε.

Κατά τις επίσημες διαρροές και διαβεβαιώσεις του Μεγάρου Μαξίμου, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει έως τις εκλογές θα ψηφιστούν 30 νομοσχέδια. Τριάντα!

Αυτό κυκλοφόρησε λίγο προτού ο Πρωθυπουργός επαναλάβει την Πρωτοχρονιά τα γνωστά περί εκλογικού χρονοδιαγράμματος, το οποίο φαίνεται ότι αφήνει τα πάντα ανοιχτά από το Απρίλιο κι έπειτα. Για πολύ αργότερα δεν είναι πολύ ρεαλιστικά τα ενδεχόμενα, αφού υπάρχει η (ανεξήγητη σε κανονικές χώρες, αλλά υπαρκτή στην Ελλάδα) περιπλοκή με τις Πανελλαδικές, που ξεκινούν αρχές Ιουνίου.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

«Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ό,τι και να κάνεις, θα σου φορέσουν ετικέτα, θα σου δώσουν ένα πρόσημο και θα αμφισβητήσουν την εντιμότητα και αγαθότητα των κινήτρων σου», παρατηρεί ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ, Χρήστος Ράμμος.

Ο πρόεδρος της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), Χρήστος Ράμμος, δεν μιλάει συχνά, παρότι τους τελευταίους μήνες έχει βρεθεί στο επίκεντρο της υπόθεσης των υποκλοπών. («Ο όρος είναι λάθος», σπεύδει να με διορθώσει με τη νομική σχολαστικότητά του.) Και οι δύο πλευρές του πολιτικού συστήματος προσπαθούν να τον εργαλειοποιήσουν, αλλά ο ίδιος ακολουθεί μια προσεκτική σχοινοβασία, κατά την οποία καλείται να σταθμίσει από τη μία το απαραβίαστο των επικοινωνιών και από την άλλη την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας. Στο τοξικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, απαντά με στίχους του Τάσου Λειβαδίτη και την πάγια πεποίθηση πως ο φόβος είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία. Η συζήτησή μας έγινε στο σπίτι του.

Δείτε όλη την συνέντευξη του Χρήστου Ράμμου στην Ξένια Κουναλάκη…

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Ιανουαρίου 2023 της Οικονομικής Επιθεώρησης με τίτλο: “Από τα χρόνια των μεγάλων εκπλήξεων στη χρονιά των πολλών προκλήσεων”.

Σε μια εποχή με προβλήματα και αναζητήσεις προοπτικής, η Οικονομική συγκέντρωσε καταθέσεις κι απόψεις που οδηγούν τη συζήτηση σχετικά με το πού – αλλά και πώς – πάμε. Μιχάλης Αργυρού, Δημήτρης Λιάκος, Βασίλης Ράπανος, Φώτης Κουρμούσης, Σοφία Κουνενάκη, Σοφία Ζαχαράκη, Σωκράτης Φάμελλος, Νίκη Κεραμέως, Γιώργος Παγουλάτος και Ευάγγελος Βενιζέλος περιγράφουν την ελληνική πραγματικότητα του – εκλογικού – 2023, με φόντο τις διεθνείς – πρωτίστως τις ευρωπαϊκές – εξελίξεις. Τοποθετείται, επίσης, ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Πέτερ Αλτμάιερ, που γνώρισε την ελληνική περιπέτεια σε μερικές από τις πιο κρίσιμες «στροφές» της.

Επιπλέον, στο τεύχος Ιανουαρίου:

• Ο Ουκρανός οικονομολόγος Yaroslav Zhalilo, της δεξαμενή σκέψης GLOBSEC που εδρεύει στη Μπρατισλάβα προτείνει 9 βήματα προς τη μεταπολεμική Ευρώπη

• O επικεφαλής του προγράμματος κλιματικής πολιτικής στο Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEPS), Milan Elkerbout, εξηγεί γιατί η ΕΕ δεν πρέπει να ακολουθήσει τις ΗΠΑ σε έναν αγώνα πράσινων επιδοτήσεων

• «Οσμή» φυσικού αερίου πάνω από το Qatar Gate

Περισσότερα…

Liebe Freundinnen und Freunde, liebe Interessierte an der Open Space Edition,

Die Arbeit der Open Space Edition ging auch in 2022 weiter und ich freue mich, Ihnen zum Jahresende vier weitere Publikationen vorzustellen, die in den letzten Monaten erschienen sind:

· Constantin Jaxy. Outdoor

Diese kleine Publikation ist die dritte einer Reihe mit dem Titel “Raum-Zeit-Orte”. Die Reihe dokumentiert in Abständen Einzelausstellungen von Constantin Jaxy oder Werkgruppen mit besonderem Charakter. In dieser Publikation sind Entwürfe und Arbeiten im Außen- und im öffentlichen Raum dokumentiert. Es geht um Skulpturen seit 2002 und Wandbilder bzw. Installationen seit 2007. Seine Überlegungen zu einzelnen Projekten schildert Constantin Jaxy in eigenen Worten und gibt so Einblick in seine Arbeitsweise.

· Mirjam Pesza

Diese Publikation bietet einen Überblick über das malerische Werk von Mirjam Pézsa von ihrer intensiveren Beschäftigung mit Malerei zu Beginn der 90er Jahre an bis heute. Nach verschiedenen Studien in Paris und Hildesheim, hat sie sich seit 1990 immer intensiver mit Malerei beschäftigt. Dieses Interesse vertiefte sie an verschiedenen freien Kunstakademien, so zuletzt 2017 an der privaten Akademie der Bildenden Künste in Kolbermoor bei München, wo sie 2020 ihren Abschluss als Meisterschülerin von Markus Lüpertz machte. Mirjam Pézsa arbeitet mit großer Intensität vorwiegend in Acryl auf Leinwand, gestaltet aber auch Gouachen und Monotypien, die ebenfalls in diesem Katalog analytisch betrachtet werden.

· Edeltraut Rath. Genauigkeit und Seele

Diese Publikation blickt auf verschiedene Aspekte der Arbeit von Edeltraut Rath. Die Künstlerin arbeitet mit elementaren geometrischen Formen, mit Linien, Kreisen, Halbkreisen, Quadraten, etc. Dabei geht es ihr um Variation solcher Formen, um Spiegelung und Wiederholung von Mustern, um Tonalität und Transparenz oder Dichte von Farbe und weitere malerische Werte und Themen. Damit gestaltet sie jedoch nicht nur Leinwände, Siebdrucke oder Objekte, sondern realisiert auch Wandmalereien im öffentlichen Raum, in Bremen sowie im Ausland. Seit Jahren gestaltete sie v.a. in Partnerstädten Bremens, wie Riga, Danzig oder Durban Fassaden, alleine oder gemeinsam mit Kunstschaffenden vor Ort. Im Gegenzug lädt sie diese auch nach Bremen ein und realisiert mit ihnen Wandbilder im Bremer Stadtbild, beispielsweise im Concordia-Tunnel.

· Macht Sinn!

Die gestalterisch außergewöhnliche Publikation „Macht Sinn!“ ist das Buch zur gleichnamigen Ausstellung der Stiftung der Universität Bremen, mit der um das sinnvolle Engagement einzelner Personen oder Institutionen für die Zukunft unserer Gesellschaft geworben wird. Anlässlich des 50jährigen Bestehens der Universität Bremen 2021 erschien diese künstlerisch spannend gestaltete Publikation, die auf 10 große Themen und 10 Persönlichkeiten – Forscher:innen, Studierende, Stifter:innen – und ihre Förderprojekte an der Universität hinweist. So werden Menschen und Motivationen hinter den Stiftungen und Vorhaben sichtbar und ihr vielfältiges Engagement als Inspiration für weitere künftige Stiftungen für die Wissenschaft gewürdigt.

Detaillierte Informationen zu den Publikationen und die Möglichkeit, sie beim Verlag zu bestellen, finden Sie, wenn Sie auf den Link zur Webseite der Open Space Edition klicken:

www.open-space-edition.de

Wenn Sie weiterhin informiert werden möchten, sobald eine neue Publikation oder neue Kunsteditionen angeboten wird, müssen Sie nichts tun. Dann bleiben Sie im Verteiler und erhalten in unregelmäßigen Abständen jeweils eine solche Email.

Sie können sich sonst jederzeit mit einer Email bei mir (mail@vatsella.de) oder auf der Webseite unter „Newsletter“ ab- oder wieder anmelden.

Sollten Sie jemanden kennen, der an dieser Edition und ihren Produkten Interesse haben könnte, würde es mich freuen, wenn Sie diese Email weiterleiten.

Mit besten Grüßen und allen guten Wünschen für das Neue Jahr 2023!

Katerina Vatsella

Διαδικτυακές Περιηγήσεις

«Περιπλανήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος»Μετά την επιτυχία των διαδικτυακών ξεναγήσεων στη Μικρά Ασία, σας παρουσιάζουμε έναν νέο κύκλο διαδικτυακών συναντήσεων με θέμα το Αιγαίο Πέλαγος, με στόχο να ταξιδέψουμε στη νησιωτική παράδοση του Αιγαίου από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Μέσα από σπάνιο και πλούσιο εικονογραφικό υλικό, η ιστορικός και χαρισματική ξεναγός Ιόλη Βιγγοπούλου θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τις αρχαιότητες, τη μυθολογία, τις παραδόσεις και άλλα πολλά μυστικά των νησιών του Αιγαίου.

11 Ιανουαρίου: Βόρειες Κυκλάδες – 25 Ιανουαρίου: Κεντρικές Κυκλάδες

8 Φεβρουαρίου: Νότιες Κυκλάδες – 22 Φεβρουαρίου: Δυτικές Κυκλάδες

8 Μαρτίου: Κρήτη – 22 Μαρτίου: Δωδεκάνησα

5 Απριλίου: Βορειοανατολικό Αιγαίο – 26 Απριλίου: Βόρειο Αιγαίο

⏰ 19.00 – 20.30 Δήλωση Συμμετοχής…

«Τι Ήταν ο Συγγραφέας πριν Γίνει Έλληνας;»

Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας για την έννοια της εθνικής λογοτενχίας, με αφορμή το βιβλίο της Κ. Ζάνου Τραυλίζοντας το Έθνος. Διεθνικός Πατριωτισμός στη Μεσόγειο, 1800-1850 (εκδ. Αλεξάνδρεια)

Στα 105 του χρόνια, πλήρης ημερών και με διαύγεια πνεύματος νέου ανθρώπου, ο Απόστολος Πίτσος από την 1η Ιανουαρίου ταξιδεύει στη διαδρομή χωρίς επιστροφή.

Πατριάρχης της ελληνικής βιομηχανίας, συνέδεσε τη σταδιοδρομία του με την απογείωση της ομώνυμης βιομηχανίας ηλεκτρικών συσκευών. Ανήσυχος, διορατικός, με γνώση από το Α μέχρι το Ω του έργου του, που στηρίχθηκε στη δημιουργική παραγωγή, πούλησε την Πίτσος στη Siemens τη σωστή στιγμή, εξασφαλίζοντας και τη βιωσιμότητά της και την προοπτική της.

Ένας δίκαιος άνθρωπος με σπάνιο μυαλό που αξιοποιούσε την ευγενική του υπομονή, αλλά το οποίο δύσκολα μπορούσες να ακολουθήσεις σε οποιαδήποτε συζήτηση. Ακόμα και για το αυτοκίνητο, έχοντας βαθιά γνώση για την αυτοκίνηση σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και απολαμβάνοντας τέλειες διαδρομές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Του άρεσε να οδηγεί αυτοκίνητα με χαρακτήρα, έχοντας αναλύσει σε βάθος τις δυνατότητές τους πριν από την απόκτησή τους. Χαρακτηριστικά, του άρεσε να απολαμβάνει ακόμα και ως συνοδηγός, ειδικά τα τελευταία χρόνια που ήταν αδύνατο να οδηγεί λόγω της ηλικίας του, όντας και υποστηρικτής της ατομικής ευθύνης.

Δείτε το άρθρο του Στράτη Χατζηπαναγιώτου…

Ο Κώστας Παπαηλιού ήταν ο βασικός ομιλητής στην εκδήλωση της Βυρωνικής Εταιρείας Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου που τίμησε την επέτειο των 200 χρόνων από τον θάνατο του Γερμανού Φιλέλληνα Στρατηγού Καρλ Νόρμαν στο Μεσολόγγι στις 13.11.2022 στο Βυρώνειο κτήριο.

Η ομιλία του Κώστα Παπαηλιού, που εκτός από απόφοιτος είναι συγγραφέας και συλλέκτης σπάνιων βιβλίων είχε τίτλο: “Στρατηγός Νόρμαν: Από το Έρενφελς στο Μεσολόγγι”.

Η κα Ροδάνθη Φλώρου, Πρόεδρος της Βυρωνικής Εταιρείας χαιρετίζοντας αναφέρεται και στην παρουσία της Άννας Φιλίνη, συμμαθήτριας του Κώστα Παπαηλιού, η οποία τις ημέρες εκείνες εξέθετε τα έργα της στο κτίριο Χρυσογέλου.

Δείτε το video από την εκδήλωση…

Η ηθοποιός Βίκυ Βολιώτη (’88) ερμηνεύει, υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου, το κοστούμι και τον φωτισμό στο νέο θεατρικό έργο “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”. Το έργο, το οποίο έχει γράψει η τραγουδίστρια, συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας θεατρικών έργων Ευσταθία, είναι μια αφήγηση της ζωής του διάσημου ποιητή Αρθούρου Ρεμπώ, μέσα από τα μάτια της αδελφής του Ιζαμπέλ. Η Ιζαμπέλ δίνει μια σπαρακτική μάχη με τον εσωτερικό της κόσμο και μέσω της αγάπης της σώζει τον εαυτό της και την υστεροφημία εκείνου, αγκαλιάζοντας τον νεκρό αδερφό της με θρησκευτική ευλάβεια. Τον θεατρικό λόγο της Ιζαμπέλ πλαισιώνουν αποσπάσματα από την ποίηση του Ρεμπώ, από επιστολές καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιζαμπέλ «ο Αδερφός μου ο Αρθούρος», “Mon frère Arthur”. Όσοι από μας ξέρουμε τον Ρεμπώ μέσα από το έργο του, θα ανακαλύψουμε και μια άλλη πλευρά του πέρα από αυτήν του «καταραμένου» ποιητή.

Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο, Ελευθερίου Βενιζέλου 17, Μαρούσι, κοντά στον ΗΣΑΠ

τηλέφωνα: 306937278139, 2106817042

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων Κυριακές και Δευτέρες

Ημερομηνίες παραστάσεων:

11, 12, 18, 19, 26 Δεκεμβρίου 2022

8, 9, 15, 16, 22, 23, 29, 30 Ιανουαρίου 2023

4, 5, 11, 12, 18, 19, 25 και 26 Φεβρουαρίου 2023

Περισσότερα…

Βίκυ Βολιώτη: “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”…

“Η Κοριτσιέρα των Βούρλων” από την Έφη Ρευματά στο Studio Μαυρομιχάλη…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

Μάριος Ιορδάνου: “Το στρίψιμο της βίδας Reloaded”…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Πάνος Τσαλιγόπουλος: “Γιατί ο Φαίδων δεν μπορεί να αυτοκτονήσει“ στο θέατρο Λύχνος…

Βίκυ Βολιώτη: “Ιζαμπέλ Ρεμπώ,ο δικός μου Αρθούρος”…

“Η Κοριτσιέρα των Βούρλων” από την Έφη Ρευματά στο Studio Μαυρομιχάλη…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

Μάριος Ιορδάνου: “Το στρίψιμο της βίδας Reloaded”…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Πάνος Τσαλιγόπουλος: “Γιατί ο Φαίδων δεν μπορεί να αυτοκτονήσει“ στο θέατρο Λύχνος…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

Έφη Ρευματά – Πρόταση για ομαδική παρακολούθηση της παράστασης…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

‘Εφη Ρευματά – “Γράμματα στον Ορέστη”…

Μέχρι 26 Μαρτίου το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Σωτήρης Τσόγκας στο Θέατρο Πρόβα: “Η κυρία δεν πενθεί”…

Βίκυ Βολιώτη: “Επικίνδυνες σχέσεις”…

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

Η Κατερίνα Μαούτσου στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ του Χένρικ Ίψεν…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας” στο θέατρο Αλάμπρα…

‘Εφη Ρευματά – “Γράμματα στον Ορέστη”…

Μέχρι το τέλοςΑπριλίου το “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

Η Λένα Κιτσοπούλου γράφει για “Μια νύχτα στην Επίδαυρο“…

“Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς!” σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου

Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Συντεχνία του Γέλιου στο Σύγχρονο Θέατρο…

“Ο Θησαυρός της Βαγίας”(στην Θεσσαλονίκη)

“Θέλω να σου κρατάω το χέρι” με τους Ματίκα – Ιορδανίδη…

Η Λένα Κιτσοπούλου γράφει για “Μια νύχτα στην Επίδαυρο“…

Δημήτρης Δημόπουλος: “The Last Five Years” στην ΕΛΣ…

Dear family and friends,

We are getting closer to the end of this year, a year marked by another war in Europe, but also by the beginning of the end (are we sure about that?) of the Covid-19 pandemic, thus both good and bad developments, globally. Needless to say that I’ll not spend any more time dealing with these two events whose repercussions we’ll all be feeling for the years to come. Anyway, let me come to the listing of what marked the Louis family’s life in 2022.

As usual, I’ll start with our health. Kids and dogs did not go through anything major, although Liu (now almost 13) starts showing some signs of a beginning CCD (the canine equivalent to Alzheimer’s disease); let’s see how this progresses through the new year, hopefully not that fast. Annoula was certainly very full of health throughout the year, with the exception of a bout of Covid-19 in November, which, in last analysis, turned out to be something between a common cold and a very light flu; of course, something not so unexpected after a total of 5 Pfizer vaccinations over the last couple of years, or so. Needless to say, Kitsos got this too but strangely enough, its beginning was weird, to say the least: it would have been even lighter than a common cold if it hadn’t been for the first day! Fever started around early afternoon, and the last time we measured the temp was around 8 pm, when it had reached 39.5 oC. At that time, on the way to the toilet Kitsos suddenly realised that he could hardly move his legs and he collapsed. To make it short, half an hour later he simply collapsed again on his bed, face down, where Annoula had literally pushed him to! It took him about 5 minutes to turn on his back and also turn 90 degrees since, because in addition to the legs, it was now also the arms that would not move; in medical terms, a complete tetraparesis, what a weird feeling! Kitsos thought that, somehow, he should try to go to the hospital but before even thinking of how to manage that, he fell asleep or fainted, who knows. He woke up 6 hours later and everything was… back to normal, and they stayed normal ever-since! Other than some coughing and sneezing, he went though the disease like a breeze. Needless to say that on day 2 he was prescribed the Pfizer anti-viral drug Paxlovid, and 5 days later (!) the C-19 test was negative. It took Annoula (who did not get the medicine) about 15 days to turn negative too.

Other than that, before this “event” Kitsos went through 4 bad weeks during the summer when he was constantly (day and night) reminded of the fact that he has a left kidney! He went through two lithotripsies, one stone made it the “natural” way out after 15 days of heavy colics, the second one was removed through cysteoscopy 10 days later. The good thing, though, was that he lost 14 kg during this time (5 of them are back!)… Annoula’s worries during this year also included a “heavy” allergy of unknown aetiology on the second day on Kythira (She looked as if she had been sprayed with pink paint), that was treated with steroids and antihistamins. She was back to normal in less than 3-4 days! We obviously never found out what she was allergic to…

Enough with health-related stuff, though!

You may remember that 2 years ago Kitsos’ bestselling book of Genetics for non-biologists came out and last December he was awarded the End-of-the-Year prize by the Academy of Athens for that work. He had to fly to from Kythira to Athens in March to receive it, as during December, due to the lockout, the ceremony had been cancelled. In the meanwhile, his next book (a collection of “weird” facts and stories dealing with different aspects of Biology and Medicine) was published in December but, so far, there are no indications that it also became a bestseller. Given that his research career was “exogenously” stopped he decided to establish a new “métier” as a writer, and after a several months-long collection of material in our basement (where the desktop computer is) the four of us (us two plus the dogs) took the boat to Kythira (old name: Cerigo), a biggish island located exactly in between the Ionian and the Aegean seas, north of the west-most tip of Crete. We rented a nice apartment, with central heating, worth mentioning as last March was the coldest March in Greece in decades. The temperature went down to 2 cC (on a Greek island!!!) and we saw an occasional snow flake landing. The cold was accompanied ny very strong winds, the noise inside our house was similar to having minilary jets flying above it. Still, in spite of this, Kythira is a very beautiful island, and depending on where exactly one is on it, it reminds one of both the Ionian and the Aegean islands: a real hybrid. We saw two more tourists on Kythira (in one month!) although, we’re certain, that there must have been there at least another 10 (in addition to several expats owning houses). March is the time when one sees the first wild flowers in Greece, and the island was full of them while the smell was unique. Mind you, there was sylvatic fennel growing everywhere, so this was the prevailing odour in the bucolic area where we lived (a pair of cows were continuously browsing on a meadow right outside our house while one calf was drinking milk). Of course (not a sign of chauvinism, simple reality), there are great beaches on the island, some being sort of difficult to reach. Unless it was raining, Annoula would walk with the dogs the steep road (4 km) down to the small bay (see the picture) (our village was about 400 m above sea level) to the closest of those beaches every day around 11. Kitsos would drive down one hour later to watch out while she was swimming and then drive all of four of of us up home for lunch. The cherry on the top of the cake (the month-long stay) was the visit for a few days of two very, very dear friends from Rome. We really enjoyed the time there on Kythira till the writing the book was concluded and we were really sad when we left the island for home. On the way back (due to the cancellation of the ferry from there to Crete, we had to travel through the Peloponnese to Piraeus) we also made a short tour through the mountains of Arcadia. A personal “touch” was the fact that we visited the grave of Kitsos’ maternal grandparents and grand-grand-parents who are all buried in Tripolis. Amazing, lots of memories came “alive”, especially of the grandfather who died when Kitsos was 12. Anyway, the MS was submitted to a new Publisher (one specialising on Medical books, but not only) and Kitsos was called by her husband (an old, old friend from high school) yesterday who said it left the printer! Again the same kind like the second book, again with a musical title, i.e. Péchés de vieillesse (“Sins of Old Age”), the format based on Rossini’s collection of songs and short piano pieces with the same name. By the way, still a fourth book Kitsos wrote before the last one and not dealing with biology or medicine is also in press by the same Publisher. More about it in next year’s “circular”.

Annoula continues Yoga-ing almost every day during the (very) early morning, then she goes to the University swimming pool (finally open again after the pandemic) for an hour, then, if not raining, she goes swimming at a beach nearby and topps everything (though not every day) by some biking to the Post Office or the Pharmacy or walking the dogs through the hills. In May she spent a week in Kardamyli (a beautiful village on the western side of the Mani peninsula on the Peloponnese) at a jazz festival, together with Kitsos’ first love (of 62 years ago) and still one of our best friends) and her sister, and had a great time. Then in late September, the first love visited us, this time along with two sisters, one of which was the first love of Kitsos’ longest friend. Kitsos “provided” his own sister in addition to Annoula to the group of ladies so there were 5 ladies and one man at home! Sounds sort of incestuous (for lack of a better word) but it’s not; it was fun! They all (minus Kitsos’ sis) included two longish tours of our home island. Unfortunately, Annoula had to cancel two trips to Germany, the first one was because she wanted to be with me and my… renal stones, the second one was due to our C-19.

Both kids came over to visit a few times. Alexandros has a new job since a couple of weeks working for the “sales team” of the Swiss branch of Radisson. His pay is better and he now enjoys regular working hours. He sounds happy. Philippos is still in Cyprus and he still enjoys his job at the University. Both of them are still bachelors, and there’s no indication for a change of their status anytime soon. They both came to visit us a few times and brought us gifts such as, for example, the C-19 mess (no hard feelings, though).

We now are thinking of a few trips for next year, including Indochina and the West of the USA, but it’s too early for detailed planning (we’re Greek!). Also, depending on how the preliminary work for a new book (!) progresses, we may also spend a month on some island either in March or right after Easter (all of May?). And, needless to say, Annoula has already booked a flight to Germany, let’s hope that she (and Kitsos) will be healthy. A final piece of news: our boat is still on sale, I guess that unless oil (i.e. fuel) prices go down, we won’t find a buyer. Anybody interested among the people reading this?

Everything else during 2022 was simple routine, which means that this letter reached its end. A file with a few photographs is attached below; by the way, they can be “magnified” by simply clicking on them and pulling on one of the corners.

We wish all of you a Merry Xmas and, most importantly, a happy and healthy New Year.

Annoula and Kitsos