Τρία συμφωνικά έργα – τρεις κομβικοί συνθέτες. Για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, στις 27 Μαΐου είναι…Όλα στον υπερθετικό, με έργα Μότσαρτ, Λιστ και Στραβίνσκυ. Πρόσωπα-κλειδιά που άφησαν το αποτύπωμά τους στην ιστορία της μουσικής. Η συναυλία ξεκινά με τη Συμφωνία αρ. 35 σε ρε μείζονα του Μότσαρτ, γνωστή και ως «Χάφνερ». Δημιουργία επιβλητική όσο και ανάλαφρη, εορταστική.. Στη συνέχεια, ο βιρτουόζος πιανίστας Νίκος Κυριόσογλου αναμετράται με το εκρηκτικό Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε λα μείζονα του Φραντς Λιστ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λιστ χρειάστηκε παραπάνω από μια εικοσαετία για να ολοκληρώσει τη σύνθεση, η οποία ξεπερνά την επίδειξη δεξιοτήτων από τον σολίστ. Αποτελώντας στοχασμό πάνω στο είδος του διαλόγου που αναπτύσσει ο ίδιος με την ορχήστρα. Η συναυλία κλείνει με «Το πουλί της φωτιάς», τη συμφωνική σουίτα του 1945, του πάντα πρωτοπόρου Ιγκόρ Στραβίνσκυ. Το συναρπαστικό γραπτό ακολουθεί την πλοκή του ομώνυμου μπαλέτου, εξιστορώντας τον θρίαμβο του πρίγκιπα Ιβάν ενάντια στις δυνάμεις του κακού. . Διευθύνει, ο γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στο αθηναϊκό κοινό, Μάρκους Μπος.

Η συναυλία πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα.

Το πρόγραμμα με μια ματιά

ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ

ΜΟΤΣΑΡΤ (1756–1791)

Συμφωνία αρ.35 σε ρε μείζονα, Κ.385 «Χάφνερ»

ΦΡΑΝΤΣ ΛΙΣΤ (1811–1886)

Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε λα μείζονα

ΙΓΚΟΡ ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΥ (1882-1971)

«Το πουλί της φωτιάς», σουίτα για ορχήστρα (1945)

ΣΟΛΙΣΤ

Νίκος Κυριόσογλου, πιάνο

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Μάρκους Μπος

Ώρα: 19:30

Δωρεάν εισαγωγική ομιλία από τον Τίτο Γουβέλη για τους κατόχους εισιτηρίων

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Τιμές: 25€, 20€, 15€ και 8€ (εκπτωτικό)

Online αγορά εδώ

Το σχόλιο του σολίστ

Ο Φραντς Λιστ θεωρείται δικαίως από πολλούς ο σπουδαιότερος δεξιοτέχνης πιανίστας – συνθέτης όλων των εποχών. Μέσα από τα έργα του για πιάνο ανέδειξε μία πρωτόγνωρη, για την εποχή, παλέτα ηχοχρωματικών αποχρώσεων, αφηγούμενος ένα εντυπωσιακό εύρος πιανιστικής ρητορικής από το πιο εσωτερικό pianissimo μέχρι και το πλέον δυναμικό strepitoso μουσικό λόγο. Οι ιδέες του για τον άνθρωπο και το θείο εναλλάσσονται καθόλη τη διάρκεια της ζωής του αγγίζοντας πάντα τα άκρα της εσωστρεφούς και εξωστρεφούς έκφρασης.

Το Δεύτερο Κοντσέρτο του, το οποίο θα ερμηνεύσω με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Μάρκους Μπος αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα της συνθετικής εξέλιξης του Λιστ, αφού μεσολάβησαν πάνω από είκοσι χρόνια από την πρώτη σύλληψη ως την τελική του έκδοση το 1861.

Η πρόκληση για τον ερμηνευτή έγκειται στην πειστική απόδοση των ακραίων δομικών στοιχείων που απαρτίζουν το μονομερές αυτό κοντσέρτο με τη μουσική σκέψη να εναλλάσσεται διαρκώς ανάμεσα από έντονες και βίαιες συχνά δεξιοτεχνικές παραθέσεις και τρυφερές bel canto μελωδικές γραμμές.

Για μένα αποτελεί υψίστη τιμή και χαρά να συνεργαστώ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τόσο για το σπουδαίο ιστορικό βάρος που φέρει ως σύνολο αλλά κυρίως επειδή το μουσικό δυναμικό που την απαρτίζει πλαισιώνουν εξαιρετικοί και σπουδαίοι συνάδελφοι που είχα κατά καιρούς την τύχη με ορισμένους να συναντηθώ καλλιτεχνικά.

Το σχόλιο του μαέστρου

Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι πάντοτε – ταυτόχρονα με την επίλυση όλων των τεχνικών δυσκολιών και την επίτευξη της τέλειας επικοινωνίας – να αποδώσουμε στο κάθε έργο και στον συνθέτη του ένα προσωπικό ύφος. Στο τέλος, το ζητούμενο είναι να βρούμε κάτι ξεχωριστό εκτός από όσα έχουν ήδη δοκιμαστεί.

Νιώθω πολύ χαρούμενος που θα ξαναβρεθώ με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Οι πιο πρόσφατες εμπειρίες μου, ειδικά αυτή με το Ρέκβιεμ του Βέρντι έχουν μείνει στην καρδιά μου. Ταυτόχρονα, η ερμηνεία στο Μέγαρο είναι πάντα μοναδική.

Για την ιστορία…

ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756 – 1791)

Συμφωνία αρ.35 σε ρε μείζονα, Κ. 385 «Χάφνερ»

1. Allegro con spirito

2. Andante

3. Menuetto

4. Presto

Το 1776, ενώ ο Μότσαρτ ζούσε ακόμα στην γενέτειρά του, το Σάλτσμπουργκ, ένας συνομήλικος παιδικός του φίλος, ο ευγενούς καταγωγής Ζίγκμουντ Χάφνερ, ζήτησε από τον Μότσαρτ να συνθέσει μουσική για τους γάμους της αδελφής του, Μαρίας Ελισάβετ. Ο συνθέτης ανταποκρίθηκε γράφοντας μία Σερενάτα σε ρε μείζονα, γνωστή ως Σερενάτα «Χάφνερ». Η επιτυχία του έργου οδήγησε σε μία νέα παραγγελία, το καλοκαίρι του 1782, εν όψει της επίσημης απονομής τίτλου ευγενείας στον Ζίγκμουντ Χάφνερ. Ο Μότσαρτ, είχε ήδη από την προηγούμενη χρονιά εγκατασταθεί στην Βιέννη και διένυε μία περίοδο πυρετώδους συνθετικής, συναυλιακής και παιδαγωγικής δραστηριότητας, ενώ συγχρόνως ετοιμαζόταν –παρά τη σφοδρή αντίθεση του πατέρα του- να παντρευτεί την Κονστάντσε Βέμπερ στις 4 Αυγούστου.

Ο Μότσαρτ συνέθεσε αρχικά μία Συμφωνία που πέραν των καθιερωμένων τεσσάρων μερών περιελάμβανε ένα εναρκτήριο εμβατήριο και ένα επιπλέον μινουέτο. Η ενορχήστρωσή της προέβλεπε (από δύο) όμποε, φαγκότα, κόρνα, τρομπέτες, καθώς και τύμπανα και έγχορδα. Ωστόσο, δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει την μουσική εγκαίρως, ώστε αυτή να παιχτεί στην τελετή του Ζίγκμουντ Χάφνερ, που έλαβε χώρα στις 29 Ιουλίου· το χειρόγραφο έφτασε στα χέρια του πατέρα του Μότσαρτ, Λέοπολντ, στις αρχές Αυγούστου, λίγες μέρες μετά τον γάμο του. Τον ακόλουθο Δεκέμβριο ο Μότσαρτ ζήτησε από τον πατέρα του να του στείλει πίσω το χειρόγραφο της Συμφωνίας, ώστε αυτή να παιχτεί σε συναυλία στην Βιέννη. Με καθυστέρηση ο Λέοπολντ την έστειλε στον γιο του τον Φεβρουάριο. Ο Μότσαρτ είχε σχεδόν ξεχάσει την ομορφιά της Συμφωνίας και βλέποντάς την ξανά εξεπλάγη ακόμα και ο ίδιος. Προέβη σε μερικές τροποποιήσεις, αφαιρώντας το αρχικό εμβατήριο και το ένα από τα δύο μενουέτα και προσέθεσε στις δυνάμεις της ορχήστρας φλάουτα και κλαρινέτα (στο πρώτο και στο τελευταίο μέρος). Με αυτή την τελική μορφή η Συμφωνία «Χάφνερ» εκτελέστηκε για πρώτη φορά στις 23 Μαρτίου 1783 στο Θέατρο των ανακτόρων της Βιέννης παρουσία του αυτοκράτορα Ιωσήφ Β’ και ενθουσίασε το βιεννέζικο κοινό.

Η Συμφωνία αρ.35 αποτελεί ένα ιδιαίτερο έργο ανάμεσα στις συμφωνίες του Μότσαρτ, αφού η πρόθεση του δημιουργού της ήταν διττή: αφενός η Συμφωνία προοριζόταν αρχικά να λειτουργήσει ως μία διασκεδαστική μουσική υπόκρουση για την συντηρητική αριστοκρατία του Σάλτσμπουργκ, αφετέρου εμπεριέχει όλα τα στοιχεία ενός μεγαλεπήβολου συμφωνικού έργου, που θα καθήλωνε το κοινό της αυστριακής πρωτεύουσας με την υψηλή ποιότητα της ενορχήστρωσης και την ένταση των συναισθημάτων. Ήδη η επιβλητική έναρξη του πρώτου μέρους, με σύσσωμες τις ορχηστρικές δυνάμεις σε ταυτοφωνία να κινούνται με χαρακτηριστικά διαστήματα οκτάβας και έντονα παρεστιγμένα, καθιστά προφανές ότι το μουσικό περιεχόμενο ξεπερνά κατά πολύ αυτό μίας τυπικής διασκεδαστικής υπόκρουσης της εποχής. Το εντυπωσιακό είναι ότι στα πέντε πρώτα μέτρα εξαντλείται ουσιαστικά όλο το υλικό, πάνω στο οποίο οικοδομείται ολόκληρο το πρώτο μέρος της Συμφωνίας. Από εκεί και ύστερα ο Μότσαρτ, αξιοποιώντας στο έπακρο το παράδειγμα του Χάυντν, επεξεργάζεται ακατάπαυστα το δεδομένο υλικό με τρόπο περίτεχνο, συχνά αντιστικτικό αλλά και αξιοθαύμαστα φυσικό.

Τα μεσαία μέρη της Συμφωνίας αποπνέουν μία αίσθηση αριστοκρατικότητας και ηρεμίας, όπως θα άρμοζε σε μία σεμνή τελετή της αυστριακής αριστοκρατίας της εποχής. Στο αργό, δεύτερο μέρος τα έγχορδα αναλαμβάνουν να παρουσιάσουν ένα λεπτεπίλεπτο μελωδικό υλικό με εκφραστικότητα και άφθονα διανθίσματα υπό μία σταθερή συγχορδιακή συνοδεία των πνευστών. Σε ανάλογο μήκος κύματος, το μενουέτο, όπως και το ενδιάμεσο τρίο, χαρακτηρίζεται από κομψότητα και χάρη, χωρίς να λείπουν (από το πρώτο) έντονες αντιθέσεις δυναμικής. Το φινάλε επαναφέρει την ατμόσφαιρα του πρώτου μέρους. Το κύριο θέμα του αποτελεί παραλλαγή του θέματος από την άρια του Οσμίν Ha, wie will ich triumphieren από την όπερα Απαγωγή απ’ το σεράι, που ο Μότσαρτ είχε συνθέσει λίγες μόλις εβδομάδες πριν από το φινάλε της Συμφωνίας. Η ένδειξη Presto, που ο Μότσαρτ χρησιμοποιούσε με φειδώ στα έργα του, δηλώνει απερίφραστα την πρόθεσή το για μία εξαιρετικά γοργή ρυθμική αγωγή, στο όριο του εφικτού. Το σφρίγος της μουσικής παραμένει αμείωτο, με μεστές νοήματος παύσεις και απότομες μεταπτώσεις να το αναζωπυρώνουν σε καίρια σημεία.

ΦΡΑΝΤΣ ΛΙΣΤ (1811 – 1886)

Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.2

Adagio sostenuto assai – Allegro agitato assai – Allegro moderato – Allegro deciso – Marziale, um poco meno allegro – Allegro animato

Ερχόμενος κανείς σε επαφή με τον βίο και το έργο του Φραντς Λιστ, διαπιστώνει άμεσα ότι επρόκειτο για μία σύνθετη προσωπικότητα, με αντίρροπες τάσεις. Στη νεότητά του, η πρωτοφανής για την εποχή πιανιστική του δεξιοτεχνία καθήλωνε τους πάντες, είτε ήταν απλοί φιλόμουσοι είτε οι βαθύτεροι γνώστες της μουσικής τέχνης. Ο θαυμασμός του κοινού άγγιζε ουκ ολίγες φορές όρια παραληρήματος και οι εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του θυμίζουν δίχως υπερβολή αυτές που δέχονται σήμερα οι σούπερ σταρ της ποπ μουσικής σκηνής. Παρόλα αυτά, ο ίδιος εγκατέλειψε την λαμπερή του καριέρα στα 1848, προκειμένου να αφοσιωθεί στη σοβαρή σύνθεση και να υπηρετήσει τα βαθιά μουσικά του οράματα ξορκίζοντας τους φτηνούς εντυπωσιασμούς. Ως μουσικός λάτρευε τη μεγάλη μουσική του παρελθόντος (ιδιαιτέρως τον Μπαχ, τον Μπετόβεν και τον Σούμπερτ) αλλά συνάμα στήριξε όσο κανείς τη «νέα» μουσική της εποχής του, ιδίως αυτή του Ρίχαρντ Βάγκνερ. Και μπορεί το πιάνο να ήταν το όργανο, στο οποίο μπορούσε να εκφράσει με απαράμιλλη δύναμη και ακρίβεια τις μουσικές του ιδέες, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί εκτεταμένα με τη συμφωνική (και όχι μόνο) μουσική, εγκαινιάζοντας μεταξύ άλλων το νέο είδος του «συμφωνικού ποιήματος». Και ενώ μία πτυχή της μουσικής του προσωπικότητας έτεινε πάντα προς την εξωστρέφεια, τη μεγαλοπρέπεια και τον στόμφο, μία άλλη κυριαρχείτο από τη γνήσια, εκ βαθέων πνευματικότητα. Και ο ίδιος άνθρωπος που στα νιάτα του απόλαυσε ανενδοίαστα τη γοητεία που ασκούσε στο ωραίο φύλο, στη δύση του βίου του φόρεσε ράσο και αφέθηκε να διαποτιστεί από τις αρχές της χριστιανικής πίστης.

Για έναν συνθέτη που ήταν παράλληλα ο μεγαλύτερος βιρτουόζος πιανίστας της εποχής του, ήταν απόλυτα αναμενόμενο να ασχοληθεί με τη σύνθεση έργων για πιάνο και ορχήστρα. Πράγματι, ο Λιστ από πολύ νωρίς καταπιάστηκε με τέτοια έργα, που ανέρχονται σε είκοσι. Ο πατέρας του είχε κάνει αναφορά σε δύο κοντσέρτα (χαμένα σήμερα) που ο γιος του είχε γράψει ήδη στα εφηβικά του χρόνια κατά τη δεκαετία του ’20. Και στη δεκαετία του ‘30 ο Λιστ συνέθεσε έργα για πιάνο και ορχήστρα, όπως τη Μεγάλη Συμφωνική Φαντασία πάνω σε θέματα του Μπερλιόζ, τη Φαντασία πάνω στα Ερείπια των Αθηνών του Μπετόβεν και τον Αφορισμό (Malediction). Σε εκείνη τη δεκαετία συνέλαβε και τις ιδέες για τη σύνθεση των δύο γνωστών κοντσέρτων του για πιάνο αλλά και ενός τρίτου κοντσέρτου σε μι ύφεση μείζονα, που ανακαλύφθηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια. Η γένεση του Δεύτερου Κοντσέρτου τοποθετείται στα 1839. Περίπου μία δεκαετία αργότερα επέστρεψε στο έργο και προέβη σε αναθεώρησή του, η οποία και ολοκληρώθηκε το 1856. Στις 7 Ιανουαρίου 1857 εκτελέστηκε για πρώτη φορά δημόσια στη Βαϊμάρη υπό τη διεύθυνση του συνθέτη και με σολίστα τον μαθητή του Χανς φον Μπρόνσαρτ, ο οποίος ήταν και ο αποδέκτης της αφιέρωσής του. Ωστόσο, ο συνθέτης συνέχισε να επεξεργάζεται το έργο ως το 1861 και δύο χρόνια αργότερα αυτό εκδόθηκε με τη μορφή που είναι γνωστό μέχρι σήμερα. Η μακρά αυτή διαδικασία μέχρι την ολοκλήρωση του κοντσέρτου δεν αποτελεί εξαίρεση στη συνθετική πρακτική του Λιστ, αφού συχνά επέστρεφε σε παλαιότερα έργα του μεταμορφώνοντάς τα, σε μία διαρκή και πολύ γόνιμη προσπάθεια επεξεργασίας, εκλέπτυνσης και τελειοποίησης των ιδεών του.

Η σύνθετη προσωπικότητα του Λιστ, που αναφέρθηκε παραπάνω, καθίσταται εμφανής και στο Δεύτερο Κοντσέρτο του. Από τη μία πλευρά, η γραφή για το σόλο πιάνο έχει την συνήθη λάμψη και τις συνήθεις, υψηλές δεξιοτεχνικές απαιτήσεις της πιανιστικής γραφής του Λιστ. Από την άλλη, δεν είναι λίγα τα σημεία, που η ποιητικότητα και ο λυρισμός κυριαρχούν. Ο χαρακτήρας του έργου είναι έντονα συμφωνικός· διόλου τυχαία, για πολλά χρόνια ο ίδιος ο συνθέτης το χαρακτήριζε ως συμφωνικό κοντσέρτο, γεγονός ενδεικτικό των προθέσεών του να ενισχύσει τον ρόλο της ορχήστρας και να γράψει ένα έργο ανάμεσα στη συμφωνία και στο κοντσέρτο, όπου το σολιστικό όργανο δεν αντιπαρατίθεται στην ορχήστρα αλλά αρκετές φορές συμπλέει μαζί της. Δομικά, το κοντσέρτο δεν αποτελείται από τρία ξεχωριστά μέρη, όπως θα περίμενε κανείς από ένα κοντσέρτο της εποχής, αλλά ξετυλίγει μία ενιαία αφήγηση, αποτελούμενη από έξι ενότητες που διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς διακοπή. Όπως και σε πολλά άλλα έργα του, ο Λιστ ακολούθησε και στο Δεύτερο Κοντσέρτο τη συνθετική τεχνική της «θεματικής μεταμόρφωσης» (που είχε χρησιμοποιήσει και ο Σούμπερτ στην πιανιστική του Φαντασία του οδοιπόρου), μεταπλάθοντας το ίδιο μουσικό υλικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μεταβάλλεται ριζικά ο χαρακτήρας του κατά τη διάρκεια του έργου.

ΙΓΚΟΡ ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΥ (1882 – 1971)

Το Πουλί της Φωτιάς, σουίτα μπαλέτου (1945)

Εισαγωγή – Πρελούδιο και χορός του Πουλιού της Φωτιάς – Παραλλαγές – Παντομίμα Ι – Pas des deux – Παντομίμα ΙΙ – Σκέρτσο (χορός των πριγκιπισσών) – Παντομίμα ΙΙΙ – Ροντό – Σατανικός χορός – Νανούρισμα – Τελικός ύμνος

Η συνεργασία του Ιγκόρ Στραβίνσκυ με τα περίφημα Ρωσικά Μπαλέτα του ιμπρεσάριου Σεργκέι Ντιάγκιλεφ κράτησε περίπου δύο δεκαετίες και δίκαια θεωρείται μία από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές συνεργασίες στην ιστορία. Πρώτος καρπός της ήταν το μπαλέτο «Το πουλί της φωτιάς», που ο νεαρότατος και παντελώς άγνωστος εκτός Ρωσίας Στραβίνσκυ συνέθεσε μεταξύ Νοεμβρίου 1909 και Μαΐου 1910. Το μπαλέτο ανέβηκε στην Όπερα του Παρισιού στις 25 Ιουνίου 1910 σε χορογραφία του Μισέλ Φοκίν (η θρυλική Ταμάρα Καρσάβινα χόρεψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο) και μουσική διεύθυνση του Γκαμπριέλ Πιερνέ. Αποτέλεσε έναν πραγματικό θρίαμβο για τον νέο συνθέτη που εν μία νυκτί απέσπασε το θαυμασμό του παρισινού κοινού και τον έπαινο εκλεκτών συναδέλφων του, όπως οι Ντεμπυσύ και Ραβέλ.

Η συναρπαστική, έντονα περιγραφική μουσική του μπαλέτου, γραμμένη για μία ογκωδέστατη συμφωνική ορχήστρα, έχει εμφανείς ρίζες στην ρωσική παράδοση· ο συνθέτης επηρεάστηκε ιδιαίτερα από το ύφος και την ενορχήστρωση του μεγάλου δασκάλου του, Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, αν και ήδη στο μπαλέτο αυτό κάνουν την εμφάνισή τους τολμηρές αρμονίες και πολύπλοκα ρυθμικά σχήματα, στοιχεία που αργότερα ο Στραβίνσκυ ανέπτυξε στο έπακρο με εντελώς προσωπικό τρόπο και που τον καταξίωσαν ως έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους του μουσικού μοντερνισμού.

Από το μπαλέτο, ο συνθέτης σχηματοποίησε τρεις συμφωνικές σουίτες, το 1911, το 1919 και το 1945 αντίστοιχα. Η πρώτη χρησιμοποιεί έξι μουσικά αποσπάσματα από το μπαλέτο στην πρωτότυπη ενορχήστρωση, ενώ η δεύτερη διατηρεί τα ίδια αποσπάσματα αλλά για μικρότερη ορχηστρική δύναμη. Η τρίτη, που θα ακουστεί στην αποψινή συναυλία, είναι γραμμένη για την ίδια ορχήστρα με την δεύτερη, αλλά χρησιμοποιεί πολύ μεγαλύτερο μέρος από την αρχική μουσική του μπαλέτου.

Η Σουίτα του 1945 παρακολουθεί την εξέλιξη της πλοκής στο μπαλέτο: Ο πρίγκιπας Ιβάν έχει βγει για κυνήγι και πιάνει το πουλί της φωτιάς, το οποίο όμως αφήνει ελεύθερο, αφού αυτό του χαρίζει ένα μαγικό φτερό για προστασία. Ο Ιβάν στη συνέχεια βρίσκεται στον κήπο του αθάνατου, κακού μάγου Καστσέι, όπου συναντά δεκατρείς πριγκίπισσες και ερωτεύεται την ομορφότερη από αυτές. Όταν μαθαίνει πως ο κακός βασιλιάς μετατρέπει σε πέτρες τους αμέριμνους περαστικούς, ο Ιβάν αποφασίζει να αναμετρηθεί μαζί του. Συγκρουόμενος με τον Καστσέι και τους τερατώδεις ακολούθους του, φαίνεται προς στιγμή να ηττάται αλλά χάρη στο μαγικό φτερό, το πουλί της φωτιάς εμφανίζεται και με το μαγικό του νανούρισμα αποκοιμίζει τους αντιπάλους του Ιβάν. Ο πρίγκιπας στη συνέχεια, ανακαλύπτει και σπάει το αυγό, στο οποίο φυλάσσεται η ψυχή του Καστσέι. Εκείνος ξεψυχά, τα μάγια του λύνονται και ο Ιβάν κερδίζει την πολυπόθητη αγάπη της πριγκίπισσας.

21+1 καλλιτέχνιδες, all-female bands και σχήματα με front women από την Ευρώπη & όλο τον κόσμο στο κεντρικό line-up του 21ου Athens Jazz!Το Athens Jazz επιστρέφει από τις 23 έως τις 29 Μαΐου στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων αλλά και σε ολόκληρη την πόλη, με θέμα Women in Jazz. Ο μακροβιότερος μουσικός θεσμός της πόλης αλλάζει, εξελίσσεται, εμπλουτίζεται και, με βασικό στόχο για φέτος να αναδείξει το ζήτημα της γυναικείας εκπροσώπησης στη μουσική και στη jazz ειδικότερα, να προβάλλει τις μουσικές και τις ιστορίες των γυναικών, παρουσιάζει ένα πολύ ξεχωριστό line-up. Στην κεντρική σκηνή της Τεχνόπολης θα ανέβουν συνολικά 21 καλλιτέχνιδες, all-female bands και σχήματα με front women από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, κι εμείς θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά καταξιωμένες μουσικούς με διεθνή καριέρα, σημαντικά achievements και εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ αλλά και ό,τι πιο σύγχρονο και φρέσκο έχει να παρουσιάσει η σκηνή σήμερα.Η πρώτη μέρα του Athens Jazz (Δευτέρα 23 Μαΐου) είναι, όπως πάντα, αφιερωμένη στην ελληνική jazz, όπου και θα εμφανιστούν οι τρεις νικήτριες του φετινού διαγωνισμού.

Την έναρξη θα κηρύξει και επίσημα η Χριστίνα Ψύχα ως η νέα πρόταση του φεστιβάλ, μια εξαιρετική νέα δημιουργός με ευρείες μουσικές σπουδές, για να αναλάβει τη σκυτάλη η Lia Hide με το σχήμα της, μια περίπτωση που ξεχωρίζει καλλιτεχνικά στην εγχώρια σκηνή, συνδυάζοντας τη σύγχρονη artistic dark pop με τον ποιητικό λόγο αλλά και τζαζ εκφάνσεις, εκπροσωπώντας για φέτος την κατηγορία Jazz+.

Headliner της βραδιάς η επίσημη ελληνική συμμετοχή του φεστιβάλ, το Tania Giannouli Trio με ιθύνουσα την Τάνια Γιαννούλη, μια μουσικό και καλλιτέχνιδα με σημαντικότατη διεθνή παρουσία και μια ακόμα σημαντικότερη σειρά live εμφανίσεων ανά τον κόσμο που της έχουν χαρίσει μια περίοπτη θέση στο σύγχρονο μουσικό στερέωμα. Την Τρίτη 24 Μαΐου, το κοινό θα απολαύσει τη Bára Zmeková από την Τσεχία, μια καλλιτέχνιδα της οποίας η ευαισθησία και ο λυρισμός δεν γνωρίζουν σύνορα. Για τη συνέχεια, η Lucia Fumero από την Ισπανία, και συγκεκριμένα από τη Βαρκελώνη, θα μας παρουσιάσει τον δικό της μοναδικό κόσμο, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από μια folk και τζαζ διαδρομή, ενώ τη βραδιά θα κλείσει μία από τις πιο δημοφιλείς τζαζ τραγουδίστριες της Ουγγαρίας, η Zita Gereben, με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή αλλά και πολλές δυναμικές soul και ροκ νύξεις.Την επόμενη, Τετάρτη 25 Μαΐου, πρώτη στη σκηνή θα εμφανιστεί η αγγλικής καταγωγής Claire Parsons από το Λουξεμβούργο, η οποία μέσα από το πολυεθνικό της project “In Geometry” καταφέρνει να εμπλουτίζει με νέες ιδέες και ηχοχρώματα την ευρωπαϊκή τζαζ, για να την ακολουθήσει η STAV από το Ισραήλ ή – κατά κόσμον – Stav Achai. Ένα από τα βασικά ονόματα του φετινού International Music Showcase Festival, μια καλλιτέχνιδα με πλούσια παλέτα που μπολιάζει τον μινιμαλισμό, την αφρικανική παράδοση τη ροκ και, φυσικά, τη τζαζ. Τέλος, θα ακούσουμε την ΑVEC από την Αυστρία, η οποία πέρα από την απλότητα και την ευθύτητα της μουσικής της, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ποπ σκηνή της χώρας της αλλά και μια ισχυρότατη fan base – όχι άδικα. Πρώτη εμφάνιση της Πέμπτης 26 Μαΐου είναι οι O.N.E., το μοναδικό αμιγώς γυναικείο τζαζ γκρουπ στην Πολωνία, τέσσερις γυναίκες που αντλούν από την πλούσια παράδοση της χώρας και δεν σταματούν να διακρίνονται σε τοπικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακολουθεί η πολυπράγμων σαξοφωνίστρια και συνθέτρια Maria Faust από την Εσθονία, μία από τις πιο γνωστές και πολλά υποσχόμενες της χώρας, μαζί με το free jazz σχήμα της Jazz Catastrophe. Η βραδιά ολοκληρώνεται με την μία και μοναδική Lucy Woodward (ΗΠΑ), τραγουδίστρια των θρυλικών Snarky Puppy και με σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό της, ανάμεσα στις οποίες οι Rod Stewart, Barbra Streisand, Celine Dion και Pink Martini.Ακόμη, την ίδια μέρα, το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία απολαύσει ακόμα την Makiko Hirabayashi, μια ξεχωριστή καλλιτέχνιδα από την Ιαπωνία – με έδρα της την Κοπεγχάγη, μαζί με το τρίο της, στο οποίο μάλιστα παίζει και η δεξιοτέχνις στα κρουστά Marilyn Mazur, γνωστή από τη συμμετοχή της στο Miles Davis Group. Και αυτό σε ένα venue-έκπληξη! Την Παρασκευή 27 Μαΐου, θα ακούσουμε από την Ολλανδία την σαξοφωνίστρια και συνθέτρια Kika Sprangers με το κουιντέτο της, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ολλανδικής τζαζ σήμερα. Τη σκηνή, στη συνέχεια, αναλαμβάνει η Βρετανίδα με καταγωγή από το Μπαχρέιν Yazz Ahmed. Εξαιρετική τρομπετίστρια, συνθέτρια και παραγωγός, διακρίνεται στις σκηνές των μεγαλύτερων φεστιβάλ και στα αξιολογικά polls των jazz media ως μία από τις σημαντικότερες μουσικούς της σύγχρονης τζαζ σκηνής στο UK αλλά και διεθνώς, συνδυάζοντας με ευφάνταστο τρόπο τη τζαζ με σύγχρονα ηλεκτρονικά τοπία και στοιχεία από τη μικτή της πολιτισμική κληρονομιά. Headliner της βραδιάς η διάσημη Ιταλίδα Simona Molinari, τραγουδίστρια με πλούσια προϊστορία καλλιτεχνικών projects, διακρίσεων σε φεστιβάλ, όπως το φημισμένο Σαν Ρέμο, και συνεργασίες με θρυλικά ονόματα, όπως οι Al Jarreau, Gilberto Gil, Peter Cincotti, Andrea Bocelli. Το Σάββατο 28 Μαΐου, το πρόγραμμα του Athens Jazz ανοίγει η Karin Hammar από τη Σουηδία, μαζί με τους Fab 4, το σχήμα που η ίδια δημιούργησε το 2014, ένα από τα πιο δημιουργικά της σουηδικής τζαζ σήμερα. Τη διαδέχεται η LIUN & The Science Fiction Band, επίσημη συμμετοχή της Γερμανίας. Η ελβετικής καταγωγής τραγουδίστρια Lucia Cadosch, με βάση της το πολυμουσικό Βερολίνο, θα μας παρουσιάσει μια urban μουσική που αντλεί από dark ρυθμολογίες, space jazz εικόνες και ψυχεδελικά electro-pop σχήματα, ένα σύμπαν στο οποίο συνυπάρχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Τη βραδιά θα κλείσει μια καλλιτέχνιδα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις: η Αλέξια Βασιλείου από την Κύπρο. Μετά από μια πολύ επιτυχημένη ποπ καριέρα (και στην Ελλάδα), στράφηκε στις πραγματικές μουσικές της αγάπες, τη τζαζ και την αυτοσχεδιαστική μουσική, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στην Αμερική αναπτύσσοντας τη δική της πολυμεταβλητή μουσική τέχνη, έχοντας μάλιστα να επιδείξει πολλές και πολύ μεγάλες συνεργασίες, όπως αυτή με τον Chick Corea. Η τελευταία μέρα του Athens Jazz για φέτος ξεκινά με τις 3:rma από τη Σλοβενία, ένα ιδιαίτερο ντουέτο που συνδυάζει την ποιητική folk τραγουδοποιία με τη σύγχρονη κοινωνική ενσυναίσθηση, μια ουσιώδης προσέγγιση σε ζητήματα γυναικείας υπόστασης και διαπροσωπικών σχέσεων. Ακολουθεί η εκρηκτική μπασίστρια και γεμάτη συναίσθημα ερμηνεύτρια Ellen Andrea Wang από τη Νορβηγία, ισχυρότατη παρουσία στη σύγχρονη τζαζ (plus) και όχι μόνο τοπική σκηνή αλλά και με διεθνείς συνεργασίες (Sting, Manu Katché, Marilyn Mazur). Την αυλαία του φεστιβάλ κλείνουν οι Ida Nielsen & The Funkbots από τη Δανία. Όχημά τους το εκρηκτικό funk και οι υψηλών ενεργειών ηχορυθμοί αλλά και τα cool vibes μαζί με τα soul συναισθήματα. Το όνομα της Nielsen, άλλωστε, είναι πολύ γνωστό καθώς ήταν η δεξιοτέχνις μπασίστρια του Prince από το 2010 έως το 2016. Τέλος, παράλληλα με τα 21 live shows, το Athens Jazz παρουσιάζει μια σειρά νέων δράσεων που θα πλαισιώσουν το φεστιβάλ, από τις 20 έως τις 29 Μαΐου, για να δημιουργήσουν μια γεμάτη φεστιβαλική εμπειρία που τόσο μας έχει λείψει. Μαζί με την έκθεση φωτογραφίας της ομάδας METApolis και τη νομαδική αγορά του Meet Market, τους βασικούς «συνοδοιπόρους» του φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, θα πραγματοποιηθούν υπαίθριες προβολές, έκθεση φωτογραφίας αφιερωμένη στις γυναίκες της jazz, διεθνές συνέδριο με ομιλίες και workshops και club program σε αγαπημένες μουσικές σκηνές της Αθήνας με live shows και dj sets. Stay tuned! Σύντομα θα ανακοινωθούν πολλά περισσότερα…*Είσοδος ελεύθερη

**Για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία jazzy news, ακολουθήστε τις σελίδες του Athens Jazz στα Facebook & Instagram και μην ξεχάσετε να κάνετε subscribe στο κανάλι του Athens Jazz στο Youtube. Ακόμη, σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμο το ολοκαίνουριο website του φεστιβάλ athensjazz.gr.

#AthensJazz

#AthensJazz2022

#WomeninJazz

________________________________________

Athens Jazz 2022 | Line-up

Δευτέρα 23.05

21.00 | Christina Psycha (GR – νέα μουσική πρόταση)

22.00 | Lia Hide (GR – Jazz+)

23.00 | Tania Giannouli Trio (GR – επίσημη συμμετοχή)

Τρίτη 24.05

21.00 | Bára Zmeková (CZ)

22.00 | Lucia Fumero (ES)

23.00 | Zita Gereben (HU)

Τετάρτη 25.05

21.00 | Claire Parsons (LU)

22.00 | STAV (IL)

23.00 | AVEC (AT)

Πέμπτη 26.05

21.00 | O.N.E. (PL)

22.00 | Maria Faust’s Jazz Catastrophe (EE)

23.00 | Lucy Woodward (US)

**Makiko Hirabayashi (DK)

Παρασκευή 27.05

21.00 | Kika Sprangers Quintet (NL)

22.00 | Yazz Ahmed (UK)

23.00 | Simona Molinari (IT)

Σάββατο 28.05

21.00 | Karin Hammar Fab 4 (SE)

22.00 | LIUN & The Science Fiction Band (DE)

23.00 | Alexia Vassiliou (CY)

Κυριακή 29.05

21.00 | 3:rma (SI)

22.00 | Ellen Andrea Wang (NO)

23.00 | Ida Nielsen & The Funkbots (DK)

________________________________________

Η ηθοποιός και ερευνήτρια θεμάτων δραματουργίας και διδακτικής θεατρικών παραστάσεων Ανθή Φουντά (2008) συμμετέχει, ως σκηνοθέτις και ως ηθοποιός, στο έργο ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ του Αργύρη Χιόνη.

Θέατρο Χώρος (Πραβίου 6-8, Βοτανικός)

Πέμπτη 26 – Κυριακή 29 Μαϊου 2022

Πέμπτη 2 – Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

Το “Μήνυμα” του Αργύρη Χιόνη θα παρουσιαστεί από την ομάδα APUS στο θέατρο Χώρος για 8 παραστάσεις.

Μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο θέατρο Φούρνος, η φάρσα του Αργύρη Χιόνη, «Το μήνυμα», από την ομάδα APUS σε σκηνοθεσία Ανθής Φουντά, επιστρέφει από τις 26 Μαϊου και για 8 παραστάσεις στο θέατρο Χώρος

Λίγα λόγια για το έργο:

Το έργο είναι ένα από τα τρία και μοναδικά θεατρικά κείμενα που έγραψε ο Αργύρης Χιόνης την περίοδο 1971-1973. Σύμφωνα με τον ίδιο, έμπνευση για το «Μήνυμα» αποτέλεσε το έργο του Franco Sacchetti, Ιταλού συγγραφέα της Αναγέννησης, στο οποίο εντόπισε πρώιμα ψήγματα του θεάτρου του παραλόγου και ειδικότερα ομοιότητες με το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό», του Μπέκετ.

Μια υπαρξιακή φάρσα με σαφείς επιρροές από το θέατρο του παραλόγου. Μια ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη παράσταση που χωρά ολόκληρη στα αυστηρά όρια ενός σκηνικού που μοιάζει βγαλμένο από ξύλινο παιχνίδι-γρίφο.

Περισσότερα…

«Σε μερικά χρόνια, ένα κομμάτι της Δήλου, το κάτω μέρος του νησιού, θα είναι μέσα στη θάλασσα», τόνισε ο καθηγητής και εμπειρογνώμων φυσικών καταστροφών Κώστας Συνολάκης μιλώντας για τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης που ήδη επηρεάζουν το νησί του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος. «Αυτή η αλλαγή έχει “κλειδώσει”», πρόσθεσε.

Είναι δεδομένο ότι μέχρι το 2050 η στάθμη της θάλασσας θα έχει ανέβει από 20 έως 40 εκατοστά και το φαινόμενο της βύθισης σημαντικών αρχαιολογικών θέσεων θα επιταχυνθεί, όπως συμπλήρωσε ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων Δημήτρης Αθανασούλης. «Ολες οι παραθαλάσσιες αρχαιολογικές θέσεις αντιμετωπίζουν τον ίδιο κίνδυνο. Μπορούν να γίνουν εργασίες ανάσχεσης αυτών των φαινομένων που είναι δύσκολες και κοστοβόρες, αλλά πρώτα πρέπει να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα. Ελπίζουμε η Δήλος να γίνει ένας φάρος επαγρύπνησης», σημείωσε.

«Οραμά μας είναι αυτή η πρωτοβουλία να γίνει θεσμός και να ταξιδέψει η μουσική και το φως της Δήλου σε όλο τον κόσμο», σημείωσε η πρόεδρος του World Human Forum Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.

Δείτε το άρθρο τουΣάκη Ιωαννίδη που δημοσιεύτηκε στις 18 Μαΐου 2022 στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Την Τρίτη 24 Μαΐου στις 19.30 ηKatja Sporn δίνει διάλεξη στο Philadelphia Haus για τον Χάινριχ Σλήμαν.

Vor 200 Jahren wurde Heinrich Schliemann geboren – bis heute kann man in Athen die Zeugen seiner Tätigkeit als Archäologe und Bauherr bewundern: die zahlreichen Fundstücke seiner Grabungen im Archäologischen Nationalmuseum, sein stolzes Wohnhaus in der Universitätsstraße, sein imposantes Mausoleum auf dem Ersten Athener Friedhof – und das Deutsche Archäologische Institut in der Fidiou. In der Tat geht die Verbindung zwischen Heinrich Schliemann und dem DAI Athen auf die frühen Jahre der 1874 gegründeten griechischen Zweigstelle zurück. Spätestens seit 1879 kannten sich Schliemann und der damalige Grabungsarchitekt von Olympia Wilhelm Dörpfeld. Schliemann engagierte den begabten jungen Architekten zunächst in Orchomenos in Böotien, dann in Troja und schließlich auch auf seiner Grabung in Tiryns.

Aus dieser Zusammenarbeit ergab sich für das DAI Athen, nachdem Wilhelm Dörpfeld Direktor des DAI Athen wurde, eine folgenreiche Entwicklung: Schliemann bot sich an, eigens für das DAI Athen, ein Gebäude zu errichten, wenn der deutsche Staat sich auf einen 25jährigen Mietvertrag einlassen würde. Das heute denkmalgeschützte Gebäude entstand schließlich nach Plänen von Ernst Ziller in neoklassizistischer Weise in nur einem Jahr bis 1888 und wurde nach 25 Jahren vom deutschen Staat für das DAI Athen angekauft, das immer noch dort untergebracht ist. Im Vortrag wird dies vorgestellt, aber auch die architektonischen Verbindungen zwischen dem Institutsgebäude und dem Privathaus Schliemanns werden zur Sprache kommen. Sowohl Schliemann als auch Dörpfeld und Ziller waren Mitglieder der Philadelphia. Prof. Dr. Katja Sporn wurde 1970 in Aschaffenburg geboren. Zwischen 1989 und 1998 studierte sie Klassische Archäologie, Philosophie und Alte Geschichte an den Universitäten Heidelberg, Athen und London (University College), bevor sie 1998 in Klassischer Archäologie an der Universität Heidelberg promoviert wurde. Nach ihrer Habilitation an der Universität Freiburg 2009 wurde sie als Professorin für Klassische Archäologie an die Universität Salzburg berufen. Seit 2014 ist sie Erste Direktorin der Abteilung Athen des Deutschen Archäologischen Instituts.

Moderation: Dr. Valentin Schneider | Eintritt frei auch für Nichtmitglieder

Deutsch-Griechischer Verein Philadelphia Ÿ Kriezi 62-64 Ÿ GR-151 25 Maroussi

Tel.: +30 210 68 48 009 Ÿ E-Mail: info@philadelphia1837.gr Ÿ www.philadelphia1837.gr

Ο Αθήνα 9.84 γιορτάζει!

Στις 31 Μαΐου κλείνει τα 35 χρόνια στα ερτζιανά! Κοιτάζει στο μέλλον, αλλά και θυμάται στιγμές του παρελθόντος… Ανάμεσα τους και εκείνη, που ο ήχος του τρύπωσε στο σελιλόιντ και εντάχθηκε σε μία σκηνή της ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Αντε Γειά» .

Την Τρίτη 24 Μαΐου, η Έλενα Χατζηιωάννου (απόφοιτος του ΄82) στις 9 το βράδυ, μας προσκαλεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, για να ξαναθυμηθούμε την ταινία «Αντε Γειά», που όταν βγήκε στους κινηματογράφους, το 1991, έκοψε τα περισσότερα εισιτήρια της χρονιάς!

Μία ταινία… Μία νυχτερινή εκπομπή….

Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος και η Έλενα Χατζηιωάννου θα κάνουν τη σύνδεση.

Η είσοδος είναι ελεύθερη

Να θυμίσουμε και την διεύθυνση της Ταινιοθήκης της Ελλάδος:

Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136 104 35 Κεραμεικός, Αθήνα.

τηλ210 3609695,www.tainiothiki.gr

ΦΩΤ1 Η σημερινή διάλεξη γίνεται από δύο συναποφοίτους αυτού εδώ του σχολείου. Στην αρχή θα προσπαθήσει ο υποφαινόμενος να σας παρουσιάσει συνοπτικά, όσο αυτό είναι δυνατό στον περι¬ορ-ισμένο χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας, τη ζωή και το έργο του πρωτοπόρου Έλληνα αρχιτέ¬κτονα Τάκη Ζενέτου. Όσοι παρακολουθήσατε τις δύο προηγούμενες διαλέξεις, μην αναμένετε να ακούσετε μια διάλεξη με την εμπνευσμένη ακαδημαϊκή αναλυτικότητα της Βαλεντίνης Καρβουντζή ούτε με τον ποιητικό οίστρο του Βασίλη Γκικαπέππα, αλλά πρώτα μια ομιλία που παραθέτει απλά ιστορικά στοιχεία από δημοσιεύ¬σεις, κυρίως από το εξαιρετικό βιβλίο «Ψηφιακά οράματα και αρχι¬τεκτονική» και τα σχόλια του Ανδρέα Γιακου¬μακάτου στη παρουσίασή του, και στη συνέχεια ο Γιώρ¬γος-Ηρακλης Κορφιάτης θα μας μιλήσει με την ευαι¬σθησία που τον χαρακτηρίζει για τα προ¬σωπικά του βιώματα με τον Ζενέτο, μια που είχε τη τύχη στα πρώτα χρόνια της καριέρας του να εργαστεί κοντά στο μεγάλο αυτό αρχιτέκτονα κι οραματιστή.

ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ: Λίγα λόγια τώρα για τους οιμηλητές – ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Π.Π.

ΠΕΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Γ-Η.Κ.

Η απόφαση μου να μιλήσω για το «ιερόν τέρας» που λέγεται Τάκης Ζενέτος έχει να κάνει και με δύο προσωπικές συμπτώσεις, μια αμφισβήτηση και ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό γεγονός των ημερών αυτών.

Η πρώτη αφορά στο διαγωνισμό για το νέο Μουσείο Σπάρτης. Στο διαγωνισμό αυτό είχα τη χαρά και τη τιμή να συνυπάρξω στη κριτική επιτροπή με τρεις εκλεκτούς συναδέλφους και συγκεκρι¬μένα το Πρόεδρο του Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής Ηλία Κωνσταντόπουλο, τον ομιλητή της προηγούμενης διάλεξης, τον διακεκριμένο συνάδελφο αρχιτέκτονα Βασίλη Γκικαπέππα, και την αγαπητή συναπό-φοιτο και συμμαθήτρια της συζύγου μου κι εξίσου εξαίρετη αρχιτέκτονα Κατερίνα Γκιουλέκα.

Όταν ορισθήκαμε στη Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού αντιμετωπίσαμε μια σχεδόν θυελλώδη αμφισβήτηση ατόμων και φορέων και συγκεκριμένα, κατά πόσο το παλιό εργοστάσιο της ΧΥΜΟΦΙΞ, που αποτελούσε ουσιαστικό τμήμα του μελετητικού αντικειμένου, με καθοριστική σημασία στην όλη σύνθεση, ήταν ή δεν ήταν έργο του Ζενέτου. Δεν θα σας αποκαλύψω τώρα που καταλήξαμε, αλλά θα σας αφήσω να το εκτιμήσετε, παρουσιάζοντας τα υπόλοιπα έργα του σημαντικού αυτού ορα¬μα¬τιστή αρχιτέκτονα.

Η δεύτερη αφορά στη σύμπτωση να ορισθώ μέλος της κριτικής επιτροπής του πλέον «επιφανούς» – συγχωρήστε μου την έκφραση – αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που διεξάγεται αυτές τις μέρες, αυτού για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου και των υποστηρικτικών εγκαταστάσεων του ΘΕΑΤΡΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ, δηλ. του εμβληματικού έργου του Ζενέτου.

Ας αφήσουμε όμως τις προσωπικές συμπτώσεις κι ας προχωρήσουμε στο ουσια¬στικό μέρος της σημερινής συγκέντρωσης, τη παρουσίαση του έργου του Ζενέτου.

Ο Τάκης Ζενέτος γεννιέται στην Αθήνα το 1926 ως γόνος εύπορης οικογένειας κοσμη¬μα¬τοπωλών. Κατόπιν παρότρυνσης οικογενειακού φίλου προσανατολίζεται στις αρχιτεκτονικές σπουδές στη Γαλλία. Με αυτήν την προοπτική μαθητεύει στη σχολή αρχιτεκτονικού σχεδίου («Σχολή Αρχιτε-κτονικών Μελετών»), η οποία απευθυνόταν σε σπουδαστές του Ε.Μ.Π. το οποίο, όπως όλες οι σχολές, υπολειτουργούσε την περίοδο της κατοχής.

Το 1945 φεύγει απ’ την Ελλάδα με υποτροφία για το Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική στην Ecole des Beaux Arts, στο εργαστήριο του Otello Zavaroni. Εκεί γρήγορα ανακαλύπτεται το εξαί¬ρετο ταμπεραμέντο και ταλέντο του.

Το 1952 τελειώνει τον κύκλο σπουδών του στη σχολή και το 1953 παρουσιάζει τη διπλωματική του εργασία με θέμα «Μικρόπολις – Αυτόνομη οικιστική μονάδα».

Το 1956 αφήνει μια έτοιμη καριέρα και επιστρέφει στην Ελλάδα ανοίγοντας, σε συνεργασία με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη, γραφείο μελετών στην οδό Ακαδημίας 61.

Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του δραστηριότητας είναι ιδιαίτερα γόνιμα. Μελετά τα εργο-στάσια Φιξ και APCO, το μονόσπιτο στο Καβούρι και τη πολυκατοικία στην Λ. Αμαλίας 34. Ακολου-θούν οι μονοκατοικίες στη Γλυφάδα και το Ψυχικό κι η πολυκατοικία στην Ηρώδου Αττικού.

ΦΩΤ2 Το 1957 η oικoγέvεια ΦIΞ του αναθέτει τηv αvάπλαση και κατασκευή του νέου κτιρίου της εταιρείας, χωρίς vα σταματήσει η λειτουργία τoυ παλαιoύ εργoστασίoυ. Η οικογένεια Φιξ κατέχει ήδη για χρόνια το μονοπώλιο της μπίρας, εκείνη δε τη χρονική στιγμή η κρατούσα πολιτική κατά¬σταση προσπαθεί να προωθήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη μέσα από ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις.

Με το έργο αυτό ο Τ. Ζενέτος τοποθετείται «ιδεολογικά» απέναντι στη βιομηχανική αρχιτεκτονική.

ΦΩΤ3 Το οικόπεδο βρίσκεται σε προνομιακή θέση περιβαλλόμενο από δύο άξονες μεγάλης κυκλοφορίας, την Καλλιρρόης και τη Συγγρού, δεδομένου ότι η Συγγρού οδηγεί στον Πειραιά, στην παραλιακή και κατ’ επέκταση στο τότε αεροδρόμιο του Ελληνικού, σε μια από τις πύλες εισόδου της πόλης. Δίπλα ρέει ο Ιλισός.

ΦΩΤ4 Τo αρχικό κτήριοήταν ένα παλιό vεoκλασικό εργo¬στάσιo του 1864, ενώ είχαν κατασκευασθεί σταδιακά κι άλλα κτίρια, που ο Ζενέτος κληθηκε να τα ενσωμα¬τώ¬σει στο νέο τμήμα, χωρίς κατά τη διάρκεια της εφαρμoγής του vα διακoπεί η παραγωγή τoυ εργoστασίoυ.

ΦΩΤ5 Κτήριο πρωτoπoριακό σε σύλληψη για τηv επoχή τoυ, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, απορ¬ρό¬φησε και αφομοίωσε με λειτουργικά αξιόλογο τρόπο τo παλιό. Με τov τεράστιo όγκo τoυ και τα επιμήκη συνεχόμενα υαλoστάσια, στοιχείο που θα συναντήσουμε συχνά στο έργο του Ζενέτου, φαν¬τάζει vα αιωρείται ανάμεσα στα μικρότερης κλίμακας κτήρια πoυ εκείνη την εποχή τo περιβάλλoυv.

ΦΩΤ6 Όλες oι όψεις τoυ κτηρίoυ φθηκε να κατασκευασθoύv με κιvητά στoιχεία, πράγμα όμως που δεv εφαρμόσθηκε κι oι όψεις του τελικά κατασκευάζονται συμβατικά, με πλίνθους κ.λπ. ΦΩΤ7

Μεγάλo εvδιαφέρov παρουσιάζε και τo εσωτερικό τoυ εργoστασίoυ, όπoυ τα πoλλά και διαφo¬ρετι¬κά επίπεδα, τα oπoία πρoέκυπταν από τη συvέvωση τωv διαφόρωv φάσεωv κατασκευής τόνιζαν τηv ιδιαίτερη ικαvότητα επέμβασης τoυ αρχιτέκτovα. Οι διαφoρετικές στάθμες πoυ εμφα¬vίζoνταν στo κτήριo ήταν απόρρoια τωv πoικίλωv αvαγκώv πoυ πρoέκυπταν από την ταυτόχρονη λειτoυρ¬γία τoυ

ΦΩΤ8 Τo εργoστάσιo παύει vα λειτoυργεί στη μεταπoλίτευση, λόγω χρεών των ιδιόκτητών, και περιέρ¬χεται στην κατοχή της Εθνικής Τράπεζας, oπότε κι εγκαταλείπεται στηv τύχη τoυ. Αργότερα γίνονται διάφoρες πρoτάσεις για τηv επαvάχρησή τoυ, ώσπου, μετά και την κατεδάφιση σημαν¬τικού τμήματός του, για ικανοποίηση αναγκών του Μετρο, ΦΩΤ9 να καταλήξει στη σημερινή μορφή και τη χρήση του ως Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). ΦΩΤ10 DSA-FIX

ΦΩΤ11 Οταν το 1960 αποπερατώθηκε η πολυκατοικία στη γωνία Αμαλίας και Δαιδάλου, ταυ¬τίστη¬κε με μια καινοτομία. Δεν ήταν μόνο η όψη της, σαν σκακιέρα, αλλά και το σύστημα ηλιοπρο¬στασίας με τα συρόμενα υαλοστάσια στο μπροστινό μέρος των εξωστών. ΦΩΤ12 Είναι ένα κτίριο που με αυτήν την κινητή όψη (που αμφισβητεί όρια) αποτελεί διαχρονικό κίνητρο αναφοράς στο Ζενέτο, όσο κι αν ως απόλυτα παραμελημένο εκείνη η λάμψη εκείνης της εποχής έχει θαμπώσει. ΦΩΤ13 Η κατάντια του κτιρίου στη «βιτρίνα» της Αθήνας μας δείχνει πόσα πολλά -στοιχειώδη- έχουν να γίνουν ακόμη για ορισμένα εμβληματικά διεθνούς επιπέδου έργα του ελληνικού μοντερνισμού.

ΦΩΤ14 Το 1960 ολοκληρώνεται και η πολυκατοικία στην Ηρώδου Αττικού 17. H πολυκατοικία αυτή του Tάκη Zενέτου αποτελεί αξιόλογη επίδοση του ελληνικού μοντερνισμού στο κατώφλι της δεκαετίας του 1960. Kτισμένη στην ακριβότερη συνοικία της Aθήνας, κοντά στο σημερινό Προ¬ε¬δρικό Mέγαρο, διέπεται από συνθετικούς και μορφολογικούς κανόνες του τότε κυρίαρχου Διεθνούς Στυλ, οι οποίοι δεν έχουν χάσει την αξία τους.

Tο κτίριο αποτελείται από πέντε τυπικούς ορόφους με ένα διαμέρισμα ανά όροφο και δύο εσοχές που αποτελούν μια κατοικία. Tο ισόγειο είναι ελεύθερο (με pilotis) και περιλαμβάνει μόνο την υαλόφρακτη είσοδο. Tα διαμερίσματα έχουν ανοικτές κατόψεις με ελάχιστα μόνιμα διαχω¬ρι¬στικά στοιχεία και πολλά κινητά χωρίσματα που παρέχουν ευελιξία στη διαμόρφωση του χώρου.

ΦΩΤ15 H ωραία θέα των διαμερισμάτων πλαισιώνεται ανάμεσα στις πλάκες των ορόφων και δαπέδων, που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της συνέχειας εσωτερικού κι εξωτερικού χώρου.

H ελεύθερη εσωτερική διάρθρωση εκφράζεται και στις όψεις, όπου επικρατούν τα οριζόν¬τια στοι¬χεία των πλακών με τους ελεύθερους προβόλους. μεγάλη γυάλινη επιφάνεια, η οποία δίνει την αίσθηση της συνέχειας εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Oι αφαιρετικές όψεις διαμορφώ¬θηκαν με ελάχιστα αλλά πολυτελή υλικά: λευκό μάρμαρο Διονύσου, αλουμίνιο και κρύσταλλο.

O όγκος της πολυκατοικίας με την έντονη οριζοντιότητα των πλακών και των προβόλων του μοιάζει να αιωρείται πάνω στην pilotis του ισογείου, που πατάει καθρεφτιζόμενη σε αβαθή λίμνη.

ΦΩΤ16 Το 1965 η κορυφαία μας τραγωδός Άννα Συνοδινού με το σύζυγό της έχουν όραμα να φτιάξουν το θέατρο του Λυκαβηττού ώστε το αρχαίο δράμα να αναβιώσει και εκτός Επιδαύρου, την ίδια εποχή που το νεοσύστατο φεστιβάλ Αθηνών προσπαθεί να εδραιωθεί στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου και στις συνειδήσεις του κοινού.

ΦΩΤ17 Ο χώρος του Λυκαβηττού ήταν ένα νταμάρι, σαν μια πληγή στο σώμα του λόφου. Επί Μεταξά είχε φιλοξενηθεί για πρώτη φορά μια παράσταση αρχαίου δράματος. Ολόκληρη η περιοχή αυτή ανήκε με βάση φιρμάνια που είχαν βγει τον καιρό της Τουρκοκρατίας στην Μονή Πετράκη

Το εγχείρημα μπήκε μπροστά με την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. .Έγινε διαγωνισμός και κατακυρώθηκε η εκμίσθωση στην ηθοποιό για 20 χρόνια.

Η Συνοδινού μελέτησε για καιρό το χώρο μαζί με σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης όπως ο Πλωρίτης, ο Μόραλης, ο Σολομός, ο Σισιλιάνος κ.α. προκειμένου να διαμορφώσει γνώμη για το είδος του θεάτρου που έπρεπε να χτιστεί στο βράχο. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν και η Συνο¬δινού ανέθεσε την εκπόνηση της μελέτης στον Τάκη Ζενέτο. Η ακουστική του χώρου μελετήθηκε ενδελεχώς, με την ηθοποιό να απαγγέλει δοκιμαστικά από διάφορα σημεία προκειμέ¬νου να βρεθεί εκείνος ο ιδανικός ακουστικός προσανατολισμός της.

Ο Ζενέτος ανέλαβε να χτίσει ένα κοίλον για να μπορεί το κοινό να παρακολουθήσει τις παραστά¬σεις. Σχεδίασε μια κατασκευή στα πρότυπα των αρχαίων θεάτρων. Ο αρχιτέκτονας ονομάζει την πρόταση του: Θέατρο Αχιβάδα. Κάτω από την ορχήστρα του θεάτρου θα θεμελιωνόταν ένα βάθρο από οπλισμένο σκυρόδεμα. Το κοίλο θα στηριζόταν σε πρόβολο από το βάθρο αυτό. Χωρίς υποστυλώματα και χωρίς άλλες στηρίξεις το κοίλο θα έμοιαζε να αιωρείται πάνω από το έδαφος. Κάτω από το μπετονένιο επίπεδο θα χωροθετούνταν όλες οι βοηθητικές λειτουργίες του θεάτρου, τα καμαρίνια, οι τουαλέτες, οι αποθήκες, οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις και η σχολή θεάτρου.

Η πρόταση κρίθηκε απαράδεκτη από μια σειρά αρμόδιων φορέων, συλλόγων και μερίδας του τύπου για τους «γνωστούς» διάφορους λόγους, γιατί δεν εναρμονιζόταν με τους γύρω βράχους, γιατί δεν είχε μελετηθεί επαρκώς η πρόσβαση, γιατί έπρεπε να γίνει μια συνολική μελέτη αισθητικής αξιοποίησης του λόφου, γιατί θα κατέστρεφε πολύ πράσινο (σε ένα φαλακρό τοπίο) ή γιατί θα θιγόταν η αισθητική θέα του λόφου για όσους θα τον έβλεπαν ταξιδεύοντας με αεροπλάνο, φέρνοντας διάφορα προσκόμματα στην υλοποίησή του.

Ωστόσο οι εργασίες προετοιμασίας στο χώρο του παλιού λατομείου είχαν ήδη ξεκινήσει κι ο Ε.Ο.Τ αναγκάστηκε να αναλάβει την υποχρέωση να κατασκευάσει προσωρινό λυόμενο θέατρο 3000 θέ-σεων, με τη προοπτική μιας μονιμότερης κατασκευής εν καιρώ.

ΦΩΤ18 Το Μάρτιο του 1965 κατατέθηκε η μελέτη των Ζενέτου-Σκαλαίου για το προσωρινό λυόμενο θέατρο. Η πρόταση αποτελούσε μια μεταλλική κατασκευή που σαν να προσγειώθηκε στο μεγάλο κενό του λατομείου και λειτουργούσε ανεξάρτητα, συμπληρωματικά της μορφολογίας του εδάφους, αφήνοντας ανέπαφο το περιβάλλον σεληνιακό τοπίο.

Η μορφή του θεάτρου ήταν ένας παραβολοειδής κώνος που επέτρεπε την ανεμπόδιστη θέα της σκηνής από όλες τις θέσεις και δεν δημιουργούσε ακουστικές σκιές. Τα καθίσματα ήταν από ξύλο και το δάπεδο της ορχήστρας από χώμα για να ευνοείται η ηχοαπορρόφηση. Όλα τα κατασκευα¬στικά στοιχεία σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά κι η ανακατασκευή τους σε άλλες τοποθεσίες. Ωστόσο δεν υπήρξε ποτέ καμία μεταφορά.

ΦΩΤ19 Το θέατρο κατασκευάστηκε από εταιρεία άλλη από εκείνη που είχε προτείνει ο Ζενέτος και το τελικό αποτέλεσμα παρουσιάζει διαφορές σημαντικές σε σχέση με τα αρχικά σχέδια όπως ανα¬φέρει ο ίδιος στη δημοσίευση του στο World Architecture 4. Ωστόσο σημειώνει πως η γεωμε¬τρία, η καθαρότητα της μορφής και η άϋλη διαφάνεια του φορέα επιτυγχάνουν να αποδώ¬σουν τη σχέση της κατασκευής με το σεληνιακό περιβάλλον. Η Συνοδινού ωστόσο στο βιβλίο της αναφέρει πως ο Ζενέτος βαθιά απογοητευμένος από τα γεγονότα δεν ξανανέβηκε στο χώρο.

ΦΩΤ20 Η βασική «στατικογενής» παρέμβαση στο θέατρο αφορούσε τη μορφή του μεταλλικού θεάτρου είναι αυτή που γνωρίζουμε, με τα κάθετα μεταλλικά υποστυλώματα. Θα τολμούσα να τη χαρακτηρίσω ως ανέμπνευστη., αφού αλλοι¬ώνει δρα¬στικά την αίσθηση της έδρασης του αρχικού μεταλλικού σκελετού στο ανάγλυφο του νταμαριού.

ΦΩΤ21 Ζητώ να μου συγχωρήσετε μια προσωπική παρεμβολή. Επειδή το έργο αυτό στην αρχική του μορφή πάντα με εντυπωσίαζε και ήταν ένα κρυφό αρχι¬τε¬κτο¬νικό μου απωθημένο, με ενέπνευσε προσωπικά σε ένα τμήμα του σημαντικότερου έργου που εκπόνησε το γραφείο μας, το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοϊας, και συγκεκριμένα στο χώρο από¬νομής των μεταλλίων, που νομίζω ότι αντι¬με-τώπισε το στατικό πρόβλημα περίπου όπως ο Ζενέτος είχε αρχικά φανταστεί.

ΦΩΤ22 Η επικείμενη παρέμβαση που σας ανέφερα στην αρχή αφορά στην προκήρυξη διεθνούς αρχιτε¬κτο¬νικού διαγωνισμού για την ανάδειξη του λόφου που ανήκει στην προστατευόμενη ζώνη του Λυκα¬βηττού. Εξετάζεται πρόταση για πλήρη απαγόρευση των Ι.Χ. και δρομολόγηση ηλεκτρικών οχη-μά¬των, η αναμόρφωση των μονοπατιών, που θα εμπλουτιστούν με νέα κλπ. Με τον ανασχε¬διασμό θα ενοποιηθεί με τη γύρω ζώνη πρασίνου, η οποία θα ενισχυθεί με νέες φυτεύσεις και θα αποκτήσει υποδομές για επισκέπτες, για παρατήρηση του αθηναϊκού τοπίου, χώρους για καφέ και ζώνη για «ξενάγηση» στο φυσικό, πολιτιστικό αλλά και ιστορικό περιβάλλον μέσα από διαδραστικά μέσα

ΦΩΤ23 Το 1969 ο ΟΣΚ δίνει την ευκαιρία στο Ζενέτο να εφαρμόσει στην πράξη τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του για το μέλλον της εκπαίδευσης.

Ο ίδιος βλέπει πολύ μακριά. Οραματίζεται ένα σχολείο το κέντρο του οποίου είναι στην πραγματι¬κό-τητα ένα ηλεκτρονικό στρατηγείο. Σε μια εποχή που η τηλεόραση κάνει τα πρώτα δειλά της βήματα διεθνώς ο Ζενέτος διαβλέπει πολύ νωρίς την αξία της σαν εργαλείο μετάδοσης γνώσης και σχεδιάζει αίθουσες και υποδομές εκπαιδευτικής τηλεόρασης σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, αλλά και κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης με ενσύρματες εξόδους για αναμετάδοση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ακόμη και στο σπίτι.

ΦΩΤ24 Σχεδιάζει ακόμη μεγάλες αίθουσες που θα διαθέτουν μεγεθυντικό προβολέα τηλεοπτικής μετάδο¬σης τύπου Cybernox Telebeam (προϊόν υψηλής τεχνολογίας της εποχής) για προβολές υπό τα όμματα όλου του σχολείου, καθώς επίσης και μονάδες συνδεδεμένες με ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες και άλλες οπτικοακουστικές πηγές πληροφοριών.

Αφήνουμε τελευταίους τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή ατομικές και ομαδικές μηχανές διδα¬σκαλίας όπως τους ονομάζει ο ίδιος. Οι αίθουσες που προορίζονται γι’ αυτούς είναι μεγάλες και περιέχουν πολ¬λά μηχανήματα, στο καθένα από τα οποία θα εργάζονται την ίδια στιγμή μαθητές από όλες τις τάξεις.

ΦΩΤ25 Η σύλληψη του Ζενέτου καταργεί τη δασκαλοκεντρική δομή της εκπαίδευσης και εφαρμόζει συνερ¬γατικότερες μορφές. Στην πραγματικότητα χαλαρώνει το μοντέλο της τάξης, αφού οι μαθητές θα διαχέονται σε ολόκληρο το κτίριο που θα λειτουργεί σαν μια ενιαία κοινότητα. Για το λόγο αυτό το σχήμα του σχολείου είναι κυκλικό. Η ιδέα είναι αυτή του ηλεκτρονικού κέντρου γύρω από το οποίο αναπτύσσεται ακτινωτά το υπόλοιπο κτήριο.

ΩΤ26 Φυσικά ο ίδιος ο Ζενέτος γνώριζε καλύτερα από όλους ότι ένα τέτοιο σχολείο ήταν εκτός ελληνικής πραγματικότητας και δεν επρόκειτο να γίνει δεκτό για πολλά χρόνια. Έτσι σχεδιάζει ένα ευέλικτο αρχιτεκτόνημα σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθετε ο ΟΣΚ , που όμως να μπορεί να μεταβεί εύκολα στη μελλοντική κατάσταση των πραγμάτων.

ΦΩΤ27 Το κτίριο παραδίδεται το 1974 και όλοι απορούν γιατί είναι κυκλικό με εσωτερικές αυλές. Οι καθηγητές βρίσκουν βολικό το ότι μπορούν να ελέγχουν τους μαθητές από οποιοδήποτε σημείο στα διαλείμματα και οι μαθητές εντυπωσιάζονται από τις ”περσίδες”, που αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του κτιρίου καθώς είναι μελετημένες ανάλογα με την κίνηση του ήλιου, ώστε να επιτρέπουν την είσοδο του σωστού φωτισμού στις αίθουσες, και τα τσιμεντένια δοκάρια που εξέχουν στις οροφές δίνοντας στο σχολείο μια κάπως διαστημική όψη και από το μεγάλο κλειστό αμφιθέατρο στο υπόγειο κάτω ακριβώς από την κεντρική εσωτερική αυλή. Ελάχιστοι μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν την πραγματικότητα.

Σήμερα το κτίριο έχει ανακαινισθεί, ενσωματωμένο και πάλι στη κοινωνική ζωή της κοινότητας.

ΦΩΤ28 Σημαντικό έργο του Ζενέτου είναι και η κατοικία στο Καβούρι, με τον τολμηρό εξώστη, του οποίου η διαμόρφωση βασίζεται στην εντύπωση του αιωρούμενου στοιχείου, παραπέμποντας στο Waterfall House του Frank Lloyd Wright.

ΦΩΤ29 Tο σπίτι κτίστηκε στη βόρεια ακτή, με κλίση προς τη θάλασσα, σε δύο επίπεδα. Στόχος ήταν η σύνδεση του σπιτιού με το φυσικό τοπίο, η εκμετάλλευση του φυσικού ηλιασμού και η δημιουργία φυσικού κλιματισμού για τους θερινούς μήνες. Mε την κατασκευή στο δώμα μιας σειράς ανοιγ¬μάτων -με ακρυλικούς θόλους, ο ήλιος εισχωρούσε το χειμώνα στο κέντρο του σπιτιού. Tο καλο¬καίρι, τα ανοίγματα αυτά, αφού σκεπαζόντουσαν, άνοιγαν για να εξασφαλίσουν φυσικό αερισμό. Παράλληλα, το δώμα καλυπτόταν με στρώμα νερού για να ψύχεται το σπίτι με την εξάτμιση και την ανάκλαση του ήλιου.

ΦΩΤ30 Ο πρωτοπόρος Ζενέτος στην Οικία στο Καβούρι συνδύασε το σπάσιμο του κύβου και την αι-θέ¬ρια αρ¬χιτεκτονική, αντιμετωπίζοντας παράλληλα σε πρότερο χρόνο τις επιταγές της σημερινής επο-χής για ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Η Οικία του Ζενέτου καταστράφηκε εν αντιθέσει με την Οικία του Ράιτ, που πέρασε στη δικαιοδοσία του κράτους, διατήρησε την αρχική του μορφή και χρήση κι έγινε μου¬σείο, δίνοντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν την αρχιτεκτονική ιστορία.

ΦΩΤ31 Θα σταματήσω εδώ με τα κτιριακά έργα του Ζενέτου, προβάλλοντας μερικά από τα λιγότερο γνωστά, όπως οι κατοικίες στη Γλυφάδα , ΦΩΤ32 το Ψυχικό και τη Κηφισιά, ΦΩΤ33 καθώς και μερικά σχέδιά του ΦΩΤ34 κυρίως από κατοικίες, ΦΩΤ35 προηγμένης ενεργειακής τεχνολογίας οι περισσότερες, ΦΩΤ36 οι πολυκατοικίες της Αθήνας και του Ψυχικού, ΦΩΤ37 Τεχνικές Σχολές κι εργοστάσια.

ΦΩΤ38 Ερώτημα: αυτό το βιομηχανικό κτίριο το σχεδίασε ο Ζενέτος ή όχι. Αυτό είναι το εργοστάσιο ΧΥΜΟ¬¬ΦΙΞ στην είσοδο της Σπάρτης, που αποτέλεσε βασικό διατηρητέο συστατικό του πρόσφατου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το Νέο Μουσείο Σπάρτης. Εσείς τι λέτε?

ΦΩΤ39 Ο τουριστικός κλάδος στην Ελλάδα αναδείχθηκε σε κερδοφόρο τομέα για τους κατοίκους της ερημω¬μέ¬νης υπαίθρου, η οποία είχε προκύψει από την πληθυσμιακή μετατόπιση στα αστικά κέντρα και την εξωτερική μετανάστευση. Η οικοδόμηση από επιχειρηματίες και ιδιώτες στην επαρχία λειτουργούσε αυτόνομα χωρίς πολεοδομικό σχέδιο εις βάρος του φυσικού και ιστορικού πλούτου

Τη δεκαετία του ’60 πύκνωσαν οι αντιδράσεις των οικολόγων για τη διατάραξη χερσαίων και θα¬λάσ¬-σιων οικοσυστημάτων, τη καταστροφή τοπίων ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, αλλά και ανθρώ¬πων της διανόησης για την καταστροφή κτισμάτων ιστορικής αξίας. Στην Ελλάδα εκ¬πονήθηκαν πολεοδομικές και χωροταξικές μελέτες που αφορούσαν την αξιοποίηση και προστασία ιστορικών οικισμών, αλλά και τη σωστή χρήση του δημόσιου χώρου.

Ο Ζενέτος το 1966 στην πολεοδομική του μελέτη για την τουριστική αξιοποίηση των περιοχών Αγίας Γαλήνης ΦΩΤ40 και Πλακιά στη Κρήτης πρότεινε τη λεγόμενη εναέρια αρχιτεκτονική. Οι κτηριακές συνθέσεις επεκτείνονταν οριζοντίως και καθέτως σε πολλά επίπεδα, ΦΩΤ41 προκει¬μένου να μην επι-βα¬ρυνθεί το έδαφος και να μην αλλοιωθεί το φυσικό τοπίο -«το μεταφυσικόν, το ψυχικόν σύμβολον, που αποτελεί δι ημάς η εικών της χλωρίδος αυτής» κατά τον Πικιώνη.

ΦΩΤ42 Επιπλέον, ο Ζενέτος σχεδίασε ένα σύστημα ανεμογεννητριών αιωρούμενο ανάμεσα στις δυο πλευ¬ρές του φαραγγιού, το οποίο θα εξυπηρετούσε τις ενεργειακές ανάγκες της κοινότητας.

ΦΩΤ43 Αυτή την εναέρια αρχιτεκτονική τη συναντούμε και στα σχέδια του Ζενέτου για ένα κρεμαστό ξενο¬δο¬χείο, ένα συνδυασμό θιβετιανού παλατιού,και τεχνητού γεωλογικού σχηματισμού.

ΦΩΤ44 Ανάλογο και το σχέδιο ξενοδοχείου στη Κηφισιά, εμπνευσμένο από τη μονή Σίμωνος-Πέτρας.

Πέρα από καταξιωμένος designer με εξαιρετικές γνώσεις τεχνολογίας, ο Ζενέτος υπήρξε ένας ακού-ραστος ερευνητής, ο οποίος εκπόνησε οραματικές μελέτες που ανταποκρίνονταν στις απαι¬τήσεις ενός κόσμου πολύ πιο εξελιγμένου από την Ελλάδα της δεκαετίας του 1970. Μελετών¬τας άρθρα από επιστημονικά περιοδικά της εποχής, ο Ζενέτος προσδιόρισε με μεγάλη ακρίβεια πολλές από τις ηλεκτρονικές εφαρμογές που καθορίζουν την καθημερινότητα του 21ου αιώνα, όπως η «τηλε-διεκπεραίωση» και η «τηλε-εργασία», και σχεδίασε ένα μεγάλο εύρος εξαιρετικά ευρηματικών υποδομών σε διαφορετικές κλίμακες.

ΦΩΤ45 Ο Ζενέτος διέκρινε από πολύ νωρίς ότι μόνον η τεχνολογική εξέλιξη και οι σημερινές Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών μπορούσαν να σώσουν τα αστικά κέντρα, τα οποία ήδη έμπαιναν σε τροχιά κορεσμού, λόγω των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών για μετακίνηση και δημιουργία νέων κτιριακών υποδομών που δημιουργούσε η ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα. «Λόγω της ειδικής αναπτύξεως της τριτογενούς παραγωγής και της αυξανόμενης μετακινήσεως της απα-σχολήσεως προς αυτήν, η ανθρώπινη κλίματα και το OPTIMUM μέγεθος της πόλεως ξεπερά¬στηκαν. Ο τριτο¬γενής τομέας έπνιξε με την κοσμοπλημμύρα και τα αυτοκίνητα της πόλης» έλεγε.

Το 1964 κατά τη διάρκεια συμποσίου στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, που είχε ιδρύσει ο Κων-σταντίνος Δοξιάδης, ο Ζενέτος αναρωτιόταν «αν η τεχνολογική εξέλιξη θα διευκολύνει μελλον¬τικά τις συναλλαγές, σε τρόπο ώστε να μειωθούν οι προσωπικές επαφές κι οι συναλλαγές να πραγματοποι-ούνται με τηλετυπικά μηχανήματα», ενώ ζητούσε «πληροφορίες για τις ιδανικές πόλεις του μέλλοντος».

Ο Δοξιάδης του απάντησε ότι η συναλλαγή χωρίς μετακίνηση αποτελεί κατά βάση ουτοπία. Και αυτό διότι, ενώ οι μονάδες πληροφοριών αυξήθηκαν, οι ανθρώπινες επαφές που έχουν συναισθη¬ματικό και εμπιστευτικό χαρακτήρα, δεν ελαττώθηκαν ούτε κατά ένα τοις εκατό. Ο Δοξιάδης θεω¬ρούσε ότι οι πόλεις του μέλλοντος πρέπει να εξυπηρετούν και τον άνθρωπο και τη μηχανή. Έτσι θα χωρίζονταν σε δύο κλίμακες: στην ανθρώπινη θα διατηρούνταν οι αξίες, ενώ στη μηχανική θα αναπτύσσονταν οι μηχανές. Αρχικά ο διαχωρισμός θα γινόταν στην επιφάνεια της γης, αλλά αργό¬τερα οι μηχανές θα συγκεντρώνονταν κάτω από αυτήν, ενώ ο άνθρωπος θα έμενε ελεύθερος πάνω στον πλανήτη.

ΦΩΤ46 Αργότερα, το 1969 ο Ζενέτος έγραφε για την ηλεκτρονική πολεοδομία και τις τηλε-ενέργειες: «Οι πόλεις μας ξόφλησαν. Έτσι όπως τις έχτισε η τρισδιάστατη πολεοδομία καταστράφηκαν. Έγιναν αποκλειστικοί χώροι της υπερτροφικής τριτογενούς παραγωγής. Σωτηρία υπάρχει μόνο στην Ηλεκτρονική. Αυτή μπορεί να φέρει την Ειρήνη στις πόλεις με τα εκατομμύρια κατοίκους. Έχουμε διαθέσιμες τις τεχνικές. Είναι οι κάθε λογής τηλενέργειες: Τηλεδιεκπεραίωση, τηλε-εργασία, τηλε-εξυπηρέτηση και τηλε-επαφές. Με τις ίδιες τηλε-ενέργειες μπορούμε κάλλιστα να μπούμε και στις πόλεις για να τις σώσουμε».

Θεωρούσε ότι η κλασική πολεοδομία προσπαθεί να διατηρήσει σε λειτουργία τις εξελισσόμενες παραγωγικές διαδικασίες του τριτογενούς τομέα με τα υπάρχοντα μέσα, ενώ διέκρινε ότι η τύχη των νέων πόλεων δεν θα είναι καλύτερη, γιατί διατηρούσαν το σύστημα διαδικασιών που κατέ¬στρεψε τις υπάρχουσες πόλεις.

ΦΩΤ47 «Η πόλη καταστρέφεται,» υπογράμμιζε, «με συνεχώς μεγαλύτερες οικονομικές θυσίες του κοινωνι¬κού συνόλου για έργα που δεν θα αποσβεσθούν ποτέ και θα αποτελούν εμπόδια για μία μελλοντική ορθο¬λογική ανάπτυξη. Το περιβάλλον που δημιουργείται καταστρέφει ψυχικά και σωματικά τον εργαζό¬μενο αστό» σημείωνε. «Αντί να κατασκευάζονται έργα διευκολύνσεως πρέπει να καταργη¬θούν οι ανάγκες που τα επιβάλλουν. Η αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης θα είναι δυνατή μόνο εάν καταργηθεί η ανάγκη των μετακινήσεων που επιβάλλει η παραγωγή,» τόνιζε ο Ζενέτος.

Θεωρούσε ότι η αυτοματοποίηση των υπηρεσιών διεκπεραίωσης της αλυ¬σίδας παραγωγή – κατα-νάλωση είναι εφικτή και πίστευε ότι η επέκταση και γενίκευση των εφαρ¬μογών της Κυβερνη¬τι¬κής στη λειτουργία τους, θα ελευθερώσει μεγάλο ποσοστό εργαζομένων από απασχολήσεις ρου¬τίνας και θα καταργήσει την ανάγκη μετακίνησης και δημιουργίας νέων υπο¬δομών.

Θεωρούσε, ακόμη, ότι άυλα μέσα επαφών, όπως το φως και ο ήχος, θα οδηγούσαν στην τηλε-εργα-σία από οποιαδήποτε θέση του αστικού, εθνικού ή παγκόσμιου χώρου και θα επέτρεπε την τηλε-εξυπηρέτηση. Διότι ο άνθρωποι θα μπορούσε να δουλεύει από το σπίτι, σε κοινόχρηστους χώρους ή περιφερειακά κέντρα και θα απέφευγε τις μετακινήσεις.

ΦΩΤ48 Αυτά τα κέντρα εργασίας θα αναπτύσσονταν με τηλε-επαφές και συστήματα μετάδοσης μεαδόσε¬ων της εικόνας σε φυσικό μέγεθος, με απόλυτη πιστότητα του ήχου και θα συνδέονται μέσω διανο¬μένων πολλαπλών γραμμών, με κάθε επιθυμητό πρόσωπο ή ομάδα συνεργασίας ή με κέντρα πληροφοριών και επεξεργασίας υπολογισμών. Πρακτικά, ο Ζενέτος σε μία παράγραφο είδε το Skype και το Cloud Computing μισό αιώνα προτού γίνουν εφαρμογές ευρείας χρήσης.

ΦΩΤ49 Ο Ζενέτος έβλεπε με ρομαντισμό αυτή την τεχνολογική εξέλιξη, διότι πίστευε ότι θα εξοικονομούσε χρόνο από τους ανθρώπους που θα μπορούσε να διοχετευθεί σε δημιουργικές απασχολήσεις. Μάλιστα, προέβλεπε την τηλε-επιμόρφωση και την τηλε-έρευνα, με μέσα τεκμηρίωσης παγκοσμίου κλίμακος, όπως το σημερινό ευρυζωνικό διαδίκτυο, αλλά και την χρήση διαστημικών εφαρμογών για την διεκπεραίωση, την εργασία και την εξυ¬πηρέτηση, που σήμερα γνωρίζουν ευρύτερη εφαρ¬μογή στην καθημερινότητα. «Η ηλεκτρονική πολεοδομία δεν είναι ουτοπία, αλλά μία αδυσώπητη πραγματικότητα από την οποία ο μετα¬πολε¬μικός άνθρωπος της καταναλωτικής κοινωνίας δεν θα μπορέσει να ξεφύγει» έλεγε.

ΦΩΤ50 Νωρίτερα, το 1962, σε μελέτη για λογαριασμό του Οργανισμού Σύγχρονου Σπιτιού, ο Ζενέ¬τος πρότεινε την δημιουργία «διαστημικών» πόλεων, μέσω από την εκμετάλλευση του ύψους της ατμόσφαιρας και την εκπόνηση σχεδίων όχι στην επιφάνεια της γης, αλλά στον χώρο. «Θα οικο¬πε-δοποιήσουμε τον αέρα. Η κατοικία θα είναι μία προκατασκευασμένη μονάδα που θα τοποθετείται σε τεχνητά επίπεδα που θα επαναλαμβάνουν τον φλοιό της της γης και το ύψος της ατμόσφαιρας, αυξάνοντας έτσι την έκτασή του». «Χωρίς ειδικές προβλέψεις θα είναι δυνατόν στο άμεσο μέλλον να φτάσουμε τους χίλιους ορόφους» έλεγε και πρότεινε μεγάλες επάλληλες πράσινες επιφάνειες ανά 3 μέτρα, που θα οικοπεδοποιού¬σαν την ατμόσφαιρα. Οι κατοικίες θα είναι από πλαστική ύλη, υψη¬λής βιομηχανικής τελειότητας, θα υψώνονταν με ιπτάμενα οχήματα για να τοποθετηθούν η μία μετά την άλλη στον κατακόρυφο κάν¬να¬βο τεταμένων καλωδίων. Οραματιζόταν τα σπίτια ως επαύ¬λεις, ελεύθερες από όλες τις μεριές και περιτριγυρισμένες από κήπους.

ΦΩΤ51 Ο Ζενέτος πίστευε ότι η εξέλιξη της Γεωχημείας θα επιτρέψει την πλαισίωση των κατοικιών σε τε¬χνη¬τά δάπεδα, με ανάλογο περιβάλλον πρασίνου και συντελεστή αρμονικού περιβάλλοντος των φυσικών λειτουργιών του ανθρώπου. Τα επίπεδα θα ήταν από ελαφριά ύλη, κενά αέρος και δεμένα με σύρματα από τη γη.

ΦΩΤ52 «Ο τοίχος του καθημερινού είναι ολόκληρος μία μεγάλη επιφάνεια τηλεοράσεως και τηλε¬φώ-νου που σε μετα¬φέρει όπου επιθυμείς σε ένα τοπίο βουνού ή θάλασσας, σε μία άλλη πόλη, στη Σελή-νη ή σε ένα σπίτι φίλων ή συγγενών με τους οποίους θα συνομιλείς» έγραφε πριν από μισό αιώνα.

Όμως καθώς ο Ζενέτος πρεσβεύει μια αρχιτεκτονική για τον άνθρωπο, τον κάτοικο, τον εργαζό¬με¬νο και τον περαστικό κι όχι για το κέρδος, έρχεται σε σύγκρουση με πολυποίκιλα συμφέροντα που τον απο¬μονώνουν σταδιακά. Εμπνέει λόγω της καινοτόμου φύσης και της προσωπικότητας του, όμως παράλληλα συσσωρεύεται η πίκρα για το ανώφελο των αγώνων για τον τόπο που καταστρε¬φό¬ταν.

Τελευταίο πλήγμα για το Ζενέτο ήταν η δολοφονία του ανιψιού του Διομήδη Κομνηνού το 1973. Έκτοτε κλείνεται περισσότερο στον εαυτό του και ακολουθεί μια μοναχική πορεία μέχρι το 1977, οπότε σε ηλικία μόλις 51 ετών αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό.

ΦΩΤ53 Όπως γράφει ο Γιακουμακάτος, «ο Τάκης Ζενέτος, αυθεντικός ιδεαλιστής, συλλογι¬ζό¬ταν ίσως το όραμα ενός νέου, μελλοντι¬κού Δια¬φω¬τισμού, μιας απώτερης περιόδου καθολικής ισονομίας και προόδου για τους ανθρώπους. Στην εποχή του κατανοήθηκε από ελάχιστους, ενώ για τους περισ-σότερους συνδέθηκε με τη θολή απρο¬σδιοριστία ενός μύθου. Σήμερα έχουμε πια τη δυνατότητα να τον προσλάβουμε για ό,τι πραγ¬ματικά αντιπροσωπεύει: έναν προφήτη όχι μόνο της εποχής του, αλλά και του αιώνα μετά από αυτόν».

Ποιος ήταν όμως ο «άνθρωπος» Ζενέτος? Δε νομίζω ότι υπάρχει καταλληλότερος να μας πει γι’ αυ¬τό από το φίλο συνάδελφο και συναπόφοιτο Γιώργο-Ηρακλή Κορφιάτη, ο οποίος είχε το προνόμιο να ζήσει τρεις μήνες κοντά στο Τάκη Ζενέτο!

Ένας “δικός” μας, ο Βασίλης Ψάλτης, με την ιδιότητα του διεθύνοντος συμβούλου της Alpha Bank, υπέγραψε από κοινού με τον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, τον Παναγιώτη Μαλακατέ και τον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη την διπλή ανάπλαση προκειμένου να ξεκινήσουν τα έργα για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Τις συμβάσεις με τις οποίες η Διπλή Ανάπλαση του Βοτανικού και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, περνά στη δεύτερη φάση, υπέγραψαν σήμερα στο Δημαρχείο Αθηνών, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη ΠΑΟ κ. Παναγιώτης Μαλακατές, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟ Γιάννης Αλαφούζος και ο CEO της Alpha Bank εκ μέρους της ΑΕΠ Ελαιώνα, Βασίλης Ψάλτης, παρουσία του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνη Γεωργιάδη, σύμφωνα με ανακοίνωση του Δήμου Αθηναίων.

Δείτε το άρθρο του skai.gr…

Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων ιδρύθηκε το Μάιο του 2012 από τη Φωτεινή Μπάνου και τον Δημήτρη Αλεξάκη στη θέση μιας παλιάς βιοτεχνίας ασπρόμαυρων τηλεοράσεων, στη γειτονιά της Κυψέλης.

Δείτετο πρόγραμμα των επόμενων εκδηλώσεων:

Δευτέρα 23 Μαΐου20:00, είσοδος ελεύθερη

● Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας ● προβολή παράστασης

Η bijoux de kant παρουσιάζει την προβολή της in-between παράστασης “Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας”. Θα πραγματοποιηθούν πέντε προβολές ανά μισή ώρα, από τις 20:00 μέχρι τις 22:00. Περισσότερα:..

Τετάρτη 25 Μαΐου & παράταση για 2 παραστάσεις: Δευτέρα/Τρίτη, 30+31 Μαΐου | 21:00 | 10, 8, 5€

● ΛΟΙΜΟΣ ● performance

Μια μουσική περφόρμανς για όλα όσα μας απασχολούν τα τελευταία χρόνια: πατριαρχία, σεξισμός, ομοφοβία, αστυνομική αυθαιρεσία.

περισσότερες πληροφορίες…

Πέμπτη 26 Μαΐου21:00 7€

● tsev – Tone Cloud ● συναυλία

Ο tsev έρχεται στο ΚΕΤ, την Πέμπτη 26 Μαΐου, για να παρουσιάσει για πρώτη φορά ζωντανά το έργο του Tone Cloud.

περισσότερες πληροφορίες…

Παρασκευή 27 Μαΐου21:00 7€

● Free Jazz Trip ● συναυλία

Ο Αντρέας Μνιέστρης (σαξόφωνο), ο Τηλέμαχος Μούσας (κιθάρα) και ο Ιάκωβος Παυλόπουλος (κρουστά) επισκέπτονται το ΚΕΤ για μια συναυλία ελεύθερου τζαζ αυτοσχεδιασμού. Special guest της βραδιάς θα είναι ο Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης (κοντραμπάσο).

περισσότερες πληροφορίες…

Σάββατο 28 Μαΐου21:00 7€

● Fausto Sierakowski Trio ● συναυλία

Το τρίο του σαξοφωνίστα Fausto Sierakowski έρχεται στο ΚΕΤ για μια συναυλία με συνθέσεις εμπνευσμένες από τις παραδοσιακές μουσικές της ανατολικής Μεσογείου.

περισσότερες πληροφορίες…

Μία ημέρα αφότου η Φινλανδία εξήγγειλε ότι η χώρα φιλοδοξεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η σουηδική κυβέρνηση ακολούθησε προχθές, λέγοντας ότι κι εκείνη θα μπορούσε σύντομα να καταθέσει ανάλογο αίτημα. Το επιχείρημα της Στοκχόλμης αναλύεται σε κυβερνητική έκθεση, στην οποία επισημαίνεται ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άλλαξε δραματικά τις ισορροπίες ασφαλείας στην Ευρώπη και πως μόνον η συμμετοχή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία μπορεί να εξασφαλίσει προστασία σε μια χώρα.

Η έκθεση, η οποία δεν καταλήγει ρητά σε κάποια σύσταση, ακολούθησε τη συσπείρωση της Δύσης για να αναχαιτιστεί η ρωσική επιθετικότητα, που μοιάζει να βαθαίνει. Η Βρετανία επέβαλε κυρώσεις στον στενό κύκλο του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, συμπεριλαμβανομένων της πρώην συζύγου και της φερόμενης ως ερωμένης του, ενώ ανώτατοι αξιωματούχοι από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου συναντήθηκαν για να αντιμετωπίσουν την προοπτική ενός παρατεταμένου πολέμου και των ευρύτερων συνεπειών για όλο τον κόσμο, ειδικά όσον αφορά τις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Σε ηλικία τεσσάρων ετών έγραψε το πρώτο τραγούδι του και στα έξι έπαιξε ενώπιον 2.000 θεατών, στην πατρίδα του, τον Βόλο. Ο μικρός «Βάγγος» γρήγορα έγινε «Vangelis» και η μουσική του ταξίδεψε παντού. Ακόμη και στο Διάστημα. Αυτή είναι η ιστορία του…

«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, είταν και ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μικροσκοπικός συνθέτης», έγραφε σε ένα ταξιδιωτικό του αφήγημα, στην έκδοση «Απ’ την Ελλάδα» ο πεζογράφος Στράτης Μυριβήλης. Πίσω, στο 1950, λοιπόν, με το μικρό Βάγγο. «Μου έπαιξε στο πιάνο δυο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε “Οι καμπάνες” και την άλλη “Ο χορός”.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Η Ορχήστρα ACADEMICA Αθηνών, με διευθυντή τον γνωστό μαέστρο Νίκο Αθηναίο (’64), ξεκινά τον δεύτερο κύκλο συναυλιών της στην Αττική για το 2022 με έργα των Gioachino Rossini, Giovanni Battista Pergolesi και Felix Mendelssohn Bartholdy. Σολίστ ο Οδυσσέας Κορέλης, βιολί.

Πρώτη συναυλία: Πέμπτη 26 Μαΐου 2022, ώρα έναρξης: 8.30μμ, είσοδος ελεύθερη. ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (αίθουσα “Άρης Γαρουφαλής“), Ρηγίλλης & Βασιλέως Γεωργίου Β΄ 17 – 19, πλησίον Χίλτον – στάση μετρό “Ευαγγελισμός.

Θα ακολουθήσουν άλλες 2 συναυλίες, στον Δήμο Νίκαιας – Ρέντη: Θέατρο “Ιάκωβος Καμπανέλλης“ (Τετάρτη 1/6), και στον Δήμο Ηρακλείου: Πολιτιστικό Κέντρο “Ηλέκτρα Αποστόλου“ (Παρασκευή 3/6). Οι συναυλίες αυτές είναι όλες με το ίδιο πρόγραμμα, με ελεύθερη είσοδο και με ώρα έναρξης 8.30μμ.

Περισσότερα…

Η χαρά μας είναι να διαλέγουμε για εσάς ή μαζί με εσάς το επόμενό σας βιβλίο. Όταν έρχεστε και μας λέτε μετά πόσο σας άρεσε, χαιρόμαστε διπλά! Κάναμε λοιπόν μία επιλογή από τις νέες εκδόσεις του 2022 που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας σε διάφορες κατηγορίες όπως

Λογοτεχνικά βιβλία

Βιβλία γερμανικών

Ιστορίες σε απλά γερμανικά

Παιδικά βιβλία

Νεανικά βιβλία

Για τους παραλήπτες του newsletter και μέλη μας: έξτρα 5% στην επόμενη παραγγελία. Για πληροφορίες, στείλτε μας μέιλ!

Περισσότερα…

Die DEUTSCHE SCHULE ATHEN

sucht zum 01.09.2022

eine/n qualifizierte/n

Krankenschwester / Krankenpfleger (m/w/d)

Stellenumfang: Vollzeit

Die Deutsche Schule Athen (DSA) ist eine deutsche Auslandsschule in Griechenland mit einem umfassenden Bildungsangebot für Kinder ab 3 Jahren vom Kindergarten über die Grundschule bis zur Allgemeinen Hochschulreife.

Wir erwarten:

• Nachweis über staatlich anerkannte Krankenschwester-Krankenpfleger-Ausbildung (m/w/d)
• sehr gute Beherrschung der deutschen und grie­chi­schen Sprache, Englischkenntnisse erwünscht
• Selbständigkeit und Eigenverantwortlichkeit
• Belastbarkeit und Flexibilität
• Diskretion und Teamgeist
• EDV-Kenntnisse (Sichere Beherrschung von MS-Office Anwendungen)
• Bereitschaft zur Betreuung bzw. zum einfühlsamen Umgang mit Kindern
• Bereitschaft zur Einarbeitung und Einsatz in anderen Aufgabengebieten der Verwaltung

Wir bieten:

• ein angenehmes Arbeitsumfeld
• gute kollegiale Zusammenarbeit
• angemessene Bezahlung nach Ortsüblichkeit

Bewerbungen richten Sie bitte in deutscher Sprache

bis zum 10.06.2022

– bitte nur in elektronischer Form –

an die Leitung der Deutschen Schule Athen, bzw. an sekretariat@dsathen.gr

Ihre Daten werden ausschließlich intern, innerhalb des Bewerbungsverfahrens genutzt. Nach dessen Abschluss werden Ihre Daten gelöscht.

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Στοχαστής” το βιβλίο του Alexander von Humboldt σε μετάφραση του Λευτέρη Ρούσσου, απόφοιτου του 1969.

Ο Δημήτρης Γιάκας (’75) θα βρίσκεται στο πιάνο, στην Επετειακή Συναυλία της Χορωδίας Δήμου Αθηναίων για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή “Ματωμένα Χώματα”. Περιλαμβάνονται συνθέσεις των Γιάννη Κωνσταντινίδη, Μανώλη Καλομοίρη, Μιχάλη Σουγιούλ, Μίκη Θεοδωράκη κ.ά. ενώ τη μουσική διεύθυνση της εκδήλωσης έχει ο Σταύρος Μπερής.

ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ με τη Χορωδία Δήμου Αθηναίων, Πέμπτη 19 Μαΐου 2022, ώρα έναρξης: 20:30

ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, Ακαδημίας 59, Αθήνα 106 79τηλ. 210 3642540

Περισσότερα…

Μικρή πορεία, περίπου μία ώρα στο πήγαινε.

Μπάνιο- προεραιτικό- και επιστροφή.

Καπέλο, νερό, σάντουϊτς.

Συμμετοχή στο tasoskavadellas@ gmail.com

Φιλικά απο τους πεζοπόρους της DSA

Η σύσταση της νέας Γενικής Γραμματείας Δασών στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που υλοποιήθηκε με βάση την απόφαση του Πρωθυπουργού, αποτελεί μία εμβληματική και μεγάλης σημασίας μεταρρύθμιση.

Η νέα Γενική Γραμματεία έχει σημαντικές ομοιότητες στις δομικές με την αντίστοιχη πετυχημένη δομή, που είχε δημιουργηθεί το 1991 από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που δυστυχώς καταργήθηκε το 1998 και το αποτέλεσμα φάνηκε τα επόμενα χρόνια με αρνητικές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της δασικής διαχείρισης.

Στη Γενική Γραμματεία Δασών ενσωματώνονται τα περίπου 3.000 στελέχη των περιφερειακών δασικών υπηρεσιών, που υπάγονται στις εκάστοτε αποκεντρωμένες διοικήσεις.

Ουσιαστικός στόχος της νέας Γενικής Γραμματείας είναι η προστασία, ανάδειξη και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων, ώστε να γίνουν τα ελληνικά δάση «έξυπνα» και πραγματικά αειφόρα. Εφαρμόζοντας τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά επιτεύγματα για την προστασία και την πιστοποιημένη αειφορική διαχείριση.

Είναι γεγονός ότι, οι δασικές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες και με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και για το λόγο αυτό έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την πρόσληψη μόνιμων και συμβασιούχων υπαλλήλων.

Μεταξύ άλλων άμεση προτεραιότητα καθίσταται η προμήθεια στολών για το προσωπικό καθώς και η χορήγηση ταυτοτήτων, ώστε η υπηρεσία να αποκτήσει ενιαία εμφάνιση και ταυτότητα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, μεγάλη ήταν η δοκιμασία από τις πυρκαγιές (mega-fires) του καλοκαιριού. Σε αυτό το πλαίσιο τα ορεινά αντιδιαβρωτικά έργα ήδη ολοκληρώθηκαν με πρωτόγνωρη ταχύτητα, ενώ προχωρούν γρήγορα και τα αντιπλημμυρικά έργα, οι αναδασώσεις και τα λοιπά έργα αποκατάστασης. Στην ταχύτατη αποκατάσταση των περιοχών έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο νέος πετυχημένος θεσμός του αναδόχου έργων από ιδιωτικούς φορείς-χορηγούς.

Φέτος, θα υλοποιηθούν έργα αντιπυρικής προστασίας 50.000.000 ευρώ μέσω χρηματοδότησης από το ταμείο Ανάκαμψης με καθαρισμούς δασών 40.000 στρ., ενώ θα εκπονηθούν και μελέτες αντιπυρικής προστασίας σε κρίσιμες περιοχές της χώρας. Τα έργα αυτά, για πρώτη φορά ξεκινούν φέτος σε τέτοια έκταση και τόσο νωρίς.

Επίσης βασική προτεραιότητα της νέας δομής αποτελεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας κύρωσης των δασικών χαρτών, ενός εμβληματικού αναπτυξιακού έργου υποδομής. Αναμένουμε να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μερικής κυρώσεις στο 90% της έκτασης της χώρας μέχρι το Σεπτέμβριο.

Τέλος, μεγάλο στόχο αποτελεί το Εθνικό Σχέδιο Αναδασώσεων σε 165.000 στρέμματα υποβαθμισμένων δασικών οικοσυστημάτων της χώρας, που θα υλοποιηθεί εντός των προσεχών τριών ετών.

Η νέα Γενική Γραμματεία Δασών έχει μπροστά της μία μεγάλη πρόκληση, θα μπορέσει να επιτευχθεί μέσω μιας νέας στοχευμένης της συγκροτημένης εθνικής δασικής πολιτικής με έμφαση στην πρόληψη, την πιστοποιημένη εμπορική διαχείριση και στις νέες τεχνολογίες.

(*) το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα “Τα Νέα” στις 6.5.2022

Περισσότερα……

Το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος (ΕΜΕ) με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνει τη νέα περιοδική έκθεση σε συνεργασία και συνδιοργάνωση με το Επιγραφικό Μουσείο (ΕΜ), με τίτλο «Λίθινες Διαδρομές – Ιστορίες από Πέτρα: Εβραϊκές επιγραφές στην Ελλάδα», με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και των Υπηρεσιών του. Η έκθεση υλοποιείται με την χρηματοδότηση του Υπουργείου Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, από πόρους του Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον. Θα πραγματοποιηθεί στις αίθουσες περιοδικών εκθέσεων των δύο μουσείων και θα εγκαινιαστεί την Δευτέρα 16 Μαΐου 2022, ενώ θα διαρκέσει έως το τέλος Φεβρουαρίου 2023.

Η ιδέα της έκθεσης βασίστηκε στην έντυπη επιστημονική έκδοση υπό τον τίτλο, Corpus Inscriptionum Judaicarum Graeciae (CIJG)-Σύνταγμα Ιουδαϊκών και Εβραϊκών Επιγραφών από την Ηπειρωτική και Νησιωτική Ελλάδα (τέλη 4ου π.κ.ε./π.Χ.-15ος αιώνας), η οποία συγκέντρωσε και παρουσίασε 108 από τα επιγραφικά τεκμήρια εβραϊκού ενδιαφέροντος ή περιεχόμενου, που απαντούν στον ελληνικό γεωγραφικό χώρο, πολλά από αυτά για πρώτη φορά. Τον Δεκέμβριο του 2019, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών στην κατηγορία της «Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών».

Το επιγραφικό σύνταγμα εντάσσεται στο πλαίσιο των ερευνητικών προγραμμάτων του ΕΜΕ, που εστιάζουν στην καταγραφή, μελέτη και δημοσίευση των άυλων και υλικών τεκμηρίων του αρχαιολογικού και ιστορικού παρελθόντος των Ελλήνων Εβραίων. Στόχος της κοινής περιοδικής έκθεσης είναι η ανάδειξη και προβολή επιλεγμένων ιστορικών και αρχαιολογικών τεκμηρίων της παρουσίας των Εβραίων της Ελλάδας (τέλη 4ου π.κ.ε./π.Χ. – 15ος αι., κυρίως), μέσω των οποίων ανασυντίθενται τα δεδομένα μιας από τις αρχαιότερες θρησκευτικές και πολιτισμικές κοινότητες της Ευρώπης, ενώ αναδύεται και το πολυπολιτισμικό παρελθόν της χώρας. Τα εκθέματα παρουσιάζονται σε θεματικές ενότητες, καλύπτοντας όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, θρησκευτικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής των εβραϊκών κοινοτήτων της ύστερης αρχαιότητας. Η πρωτότυπη «ανάγνωση» που προτείνει αυτή η διπλή παρουσίαση στον επισκέπτη, έγκειται στην εξερεύνηση της πρώιμης εγκατάστασης των Εβραίων στην Ελλάδα, όχι ως ένα μεμονωμένο ιστορικό γεγονός, αλλά ως αναπόσπαστο μέρος ενός ευρύτερου ιστορικού, γεωγραφικού και χρονολογικού πλαισίου.Την έκθεση συνοδεύουν η ψηφιακή έκδοση (e-book) του επιγραφικού συντάγματος, ώστε να μπορεί ο επισκέπτης να διερευνήσει την πλήρη έκταση του διαθέσιμου υλικού, ένας δίγλωσσος κατάλογος που παρουσιάζει όλα τα αρχαιολογικά και ιστορικά τεκμήρια της κοινής έκθεσης, καθώς και ειδικά σχεδιασμένα εκπαιδευτικά προγράμματα. Επίσης, δεύτερος δίγλωσσος κατάλογος για την έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο «Τέχνη της Μνήμης και της Μνημόνευσης», που παρουσιάζεται στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, καθώς και δίγλωσση έκδοση «Οι Εβραίοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» του Ομότιμου καθηγητή Nicholas de Lange, σχετική με την ιστορία και αρχαιολογία των Εβραίων της ύστερης αρχαιότητας και του Βυζαντίου.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκθεση, παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-14:30, τηλ: + 30 210 32 25 582, info@jewishmuseum.gr

www.jewishmuseum.gr

Ξεκινά στις 18 Μαΐου η παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου στην “Onassis Στέγη”με τίτλο “Φράνκενσταϊν – Ο χαμένος παράδεισος”.

Και ο δημιουργός έπλασε το τέρας. Η Λένα Κιτσοπούλου φέρνει στον κόσμο της σκηνής τον Φράνκενσταϊν και το τερατούργημά του, διερωτώμενη για το τίμημα της δημιουργίας. Μήπως το Τέρας είμαι εγώ; Ή εσύ;

Ο βικτοριανός μύθος του Φράνκενσταϊν, του δημιουργού που έπλασε το ανθρωπόμορφο κτήνος, οδηγεί τη Λένα Κιτσοπούλου πίσω στη σκηνή της Στέγης. Ρομαντισμός, μηδενισμός, ευγονική και ανελέητη σάτιρα με πηγή έμπνευσης το μυθιστόρημα που έγραψε το 1820 και σε ηλικία 19 ετών η Μαίρη Σέλλευ, «Φράνκενσταϊν ή ο σύγχρονος Προμηθέας», στοιχειώνοντας για πάντα την παγκόσμια λογοτεχνία με την περιπέτεια ενός γιατρού και ανατόμου που συλλέγει ανθρώπινα μέλη, κατασκευάζει ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα και του δίνει ζωή με τη δύναμη του ηλεκτρισμού. Ο νεαρός επιστήμονας Βίκτορ Φράνκενστάιν, σαν άλλος Προμηθέας, φτιάχνει ζωή μέσα από τον θάνατο, και τιμωρείται ανελέητα για την πράξη του αυτή.

(*) η φωτογραφία είναι απόσπασμα από την καταπληκτική φωτογραφία τουΑνδρέαΣιμόπουλου

Περισσότερα…