Η ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας Νάνα Παπαδάκη (’90), εμπνεύστηκε, δημιούργησε και παρουσιάζει το οπτικοακουστικό δοκίμιο με τίτλο «No Signal», το οποίο είναι βασισμένο στην πράξη της αυτοχειρίας ενός 22χρονου ναύτη, του Γεώργιου Λαμπίρη, όπως σημειώνει και η ίδια στο σκηνοθετικό της σημείωμα. Τα υλικά της δημιουργού είναι ποικίλα και ετερογενή. Θραύσματα μνήμης απ’ τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ιστορία της Ελλάδας έως το 1933, φανταστικές ημερολογιακές καταγραφές, πλάνα αρχείου, αυτόματη γραφή, αποσπάσματα από ταινίες της εποχής, ντοκιμαντέρ, πρωτογενές υλικό και πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις με βάση το ρεμπέτικο. Στην ταινία ακούγεται επίσης απόσπασμα απ’ το «Ταξίμ Ζεϊμπέκικο» (1937) του Μάρκου Βαμβακάρη και το «Je Crois Entendre Encore» (1863) του George Bizet.

H εργασία παρουσιάζεται στο χώρο Sozopolis, στην οδό Σωζοπόλεως, στον αριθμό 15, κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 18.00’ έως τις 20.30’, έως το τέλος του Δεκέμβρη 2022, στο πλαίσιο της συλλογικής έκθεσης του «Μουσείου Νεοελληνικής Αυτοχειρίας». Συγκεκριμένα, θα παρουσιάζεται μέχρι τον Ιούνιο (όχι Ιούλιο και Αύγουστο) και μετά έως το τέλος του 2022.

Περισσότερα στο σκηνοθετικό σημείωμα της Νάνας Παπαδάκη…

Περισσότερα για το «Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας» και την εν λόγω έκθεση…

Ο Νίκος Κουτρουμπάς(’63) (στην φωτογραφία) και ο Γιώργος Παπαπαύλου (’69) συμμετέχουν στην νέα διακαλλιτεχνική περφόρμανς – συναυλία Hello to Emptiness η οποία έρχεται σε πρώτη παρουσίαση στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για δύο μοναδικές παραστάσεις στις 16 και 17 Απριλίου 2022. Με αφετηρία τα ελληνικά παραδοσιακά μοιρολόγια, το έργο Hello to Emptiness εξερευνά διαπολιτισμικούς τρόπους διαχείρισης του πένθους. Πέντε διεθνείς καλλιτέχνες με διακαλλιτεχνική πείρα (με επικεφαλής τη σκηνοθέτρια Στέφανι Τηρς η δουλειά της οποίας εμπλέκεται σε βάθος με θέματα κοινωνικού σχεδιασμού και ευθύνης), η πολυσχιδής συνθέτρια, τραγουδίστρια και ερμηνεύτρια Μάρθα Μαυροειδή και η δημοφιλής Ουκρανή τραγουδίστρια και συνθέτρια Μαριάνα Σαντόφσκα, ο Ισπανός χορευτής Χουάν Κρουθ Ντίαθ ντε Γκαράιο Εσναόλα, ο Γάλλος χορευτής Ζυλιέν Φερραντί και η Γαλλίδα χορεύτρια, τραγουδίστρια και μουσικός Μανόν Παράν. Συμμετέχει η Χορωδία 65+ των Εκπαιδευτικών & Κοινωνικών Δράσεων της ΕΛΣ, η οποία δρα ως ηχογόνο σώμα όπου αντηχούν ταυτόχρονα το παρελθόν και το μέλλον, υφαίνοντας ιστορικοπολιτισμικά νήματα.

Ώρα έναρξης Σάββατο 20.30 (Κυριακή 19.30) Τιμές εισιτηρίων: 12€, 15€ • Φοιτητικό, παιδικό: 10€.Περισσότερα…

Ο Κώστας Παπαηλιού μας έστειλεένα άρθρο του Matthias Brettschneider με τίτλο: “Αγωνιστές για μία ανεξάρτητη Ελλάδα” που δημοσιεύτηκε στο Meininger Tageblatt στις 21 Μαρτίου 2022 με αφορμή την Εθνική Εορτή και αναφέρεται στους Γερμανούς Φιλέλληνες εστιάζοντας σε δύο προσωπικότητες, που δραστηριοποιήθηκαν το 1822 στον Αγώνα Ανεξαρτησίας της Ελλάδας.:

– τον Heinrich Treiber,

που το 1833 έγινε προσωπικός γιατρός του Βασιλιά Όθωνα, το 1861 Αρχίατρος και το 1864 Αρχιστράτηγος, ενώ είχε έρθει στην Ελλάδα το 1822 ως εθελοντής του τάγματος των Ιατρών, και

– τον Daniel Elster,

που ανήκει στους ελάχιστους επιζήσαντες της μάχης του Πέτα, όπου σφαγιάστηκαν όλοι σχεδόν οι Φιλέλληλες και το 1830 ίδυσε στο Türingen τις πρώτες χορωδίες.

Το άρθρο κλείνει μετην σημείωση, οτι ο Κώστας Παπαηλιού θα δώσει μία διάλεξη γύρω από το θέμα αυτό στο πλαίσιο της σειράς εκδηλώσεων “Der besondere Vortrag”, που θα λάβει χώρα στις 9 Ιουνίου 2022 στην Αίθουσα Brahms στα Meininger Museen που εφέτος εορτάζουν 75 χρόνια από την ίδρυσή τους.

«Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.

Αισιόδοξος ότι η Ρωσία θα ηττηθεί στον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή «ο Πούτιν έχει κάνει λάθος υπολογισμούς», εμφανίζεται ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα, Ερνστ Ράιχελ, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν πρέσβης της χώρας του στην Ουκρανία. Με αυτήν την ιδιότητα και μετά το πρόσφατο ταξίδι του στα σύνορα της χώρας με την Πολωνία, απάντησε σε ερωτήσεις της «Κ»

Δείτε την συνέντεξη του πρέσβη της Γερμανίας στην Ξένια Κουναλάκη…

Το Open House είναι ένας από τους σημαντικότερους διεθνείς θεσμούς για την ανάδειξη και προώθηση της αρχιτεκτονικής. Η ιδέα ξεκίνησε από το Λονδίνο το 1992 και μέχρι σήμερα διαδόθηκε σε πολλές πόλεις ανά την υφήλιο αποκτώντας συστηματικούς επισκέπτες και υποστηρικτές. Η δράση Open House προσκαλεί το ευρύ κοινό να εξερευνήσει και να κατανοήσει την αξία της αρχιτεκτονικής και του δομημένου περιβάλλοντος. Κάθε χρόνο για ένα Σαββατοκύριακο δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό δωρεάν και η πόλη μετατρέπεται σε ένα μεγάλο μουσείο, με εκθέματα τα ίδια της τα κτίρια και την αρχιτεκτονική της. Έτσι, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, 9 & 10 Απριλίου, διεξήχθη το 9ο OPEN HOUSE Athens με δια ζώσης ξεναγήσεις και πλαισιώθηκε από διάφορες παράλληλες δράσεις στο πρόσφατα ανακαινισμένο Goethe-Institut Athen, και να θυμίσουμε ότι στην ανακαίνιση αυτή συνεργάστηκαν και συνέβαλαν απόφοιτοι όπως οι Τόμας Γκρέβε και Μιχάλης Αθανασιάδης (PLAN OE), Αντώνης Κανελλόπουλος (Cubus Hellas) και ο Γιώργος Διαμαντούρος (HM Engineering).

Από τον Κώστα Παπαηλιού:

Τα χρόνια της Μετσόβου είναι για μένα άρρητα συνδεδεμένα με τα χρόνια των σπουδών μου στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο Braunschweig. Εκει βρήκα τον Μάρκο Γουζέλη και τον Βασίλη Σαλαπάτα από την τάξη του ’61, τους αχώριστους Μάκη Αγγελίδη και Τζώκο Ιωαννίδη από την τάξη του ’62 και ακολούθησαν οι “νέοι”, όπως τους λέγαμε, ο Πάνος Λασκαρίδης, ο Γιαννης Χατζόπουλος από την τάξη του ’65 και αρκετοί άλλοι.

Παρεμπιπτόντως οι απόφοιτοι της Γερμανικής έπερναν το δίπλωμα τους σε εύλογο χρονικό διάστημα, δηλ. σε 10 με 12 εξάμηνα. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες σειρές φοιτητών (δυστυχώς τότε ήταν περίπου μηδενική η παρουσία φοιτητριών στο Πολυτεχνείο) οι οποίοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αργούσαν πολύ να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και γιαυτό τον χρόνο φοίτησης τους τον μετρούσαν σε Ολυμπιάδες, δηλ. τετραετίες!

Στο Braunschweig λοιπόν είχαμε φτιάξει μια φοιτητική ομάδα ποδοσφαίρου, τον Αστέρα και με αυτή παιζαμε στο πρωτάθλημα των ελληνικών συλλόγων. Και ήταν άγραφος νόμος η ομαδα που κέρδιζε να παρει τηλέφωνο το Bayerische Rundfunk στο Μόναχο και να δώσει το αποτέλεσμα του ματς για την ελληνική εκπομπή της Κυριακής. Αυτό το είχα αναλάβει εγώ. Και στο τηλέφωνο απαντούσε ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης που έκανε την εκπομπή. Δεν τον εγνώρισα ποτέ προσωπικά. Αλλά θυμάμαι μετά πάνω από 50 χρόνια το φιλικό του ύφος στο τηλέφωνο και του χιούμορ του που μόλις με άκουγε μου έλεγε: “Πάλι κερδίσατε Κωστάκη;”

«Τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας αγάπησα και θαύμασα από μικρό παιδί τότε που οι γονείς μου με οδηγούσαν σχεδόν κάθε Κυριακή πρωί στον τότε Βασιλικό Κήπο. Καθώς φτάναμε στην είσοδο, κοντοστεκόμουν να θαυμάσω τα μεγαλόπρεπα μέγαρα που απλώνονταν επιβλητικά μπροστά στα μάτια μου. Και μακάριζα τους ευτυχείς ενοίκους που κατοικούσαν σε αυτά τα αρχοντικά. Όταν μεγαλώσω, σκεπτόμουν, θα καταγράψω την ιστορία αυτής της μοναδικής λεωφόρου».

Η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας υπήρξε από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και για όλο το μισό του 20ού αιώνα η βιτρίνα αλλά και η καρδιά της Αθήνας».

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παρισιάνου το νέο βιβλίο του Κώστα Χατζιώτη: “Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας”. Πρόκειται για ένα τόμο 460 σελίδων με μοναδικές φωτογραφίες, με χάρτες από το 1875, το 1912 και το 1925, με ιστορίες για τους κατοίκους, και με αναφορές στους αγαπημένους περιπάτους επώνυμων Αθηναίων, όπως του Ανδρέα Συγγρού, του Λεωνίδα Δεληγιώργη, αλλά και του Κωνσταντίνου Καβάφη, πού όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Αθήνα, το 1901, έγραφε:“Περπατήσαμε στην οδόν Κηφισίας, όπου είδα μερικές ωραιότατες επαύλεις, όπως του Ψύχα, του Παπούδωφ, του Συγγρού” .

Μερικοί από τους τίτλους των κεφαλαίων: Τα διατηρητεά της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, Τα παλαιά ανάκτορα, Το Παλατάκι, Ο Εθνικός (Βασιλικός) Κήπος, Τα παραπήγματα – Το πάρκο της Ελευθερίας, Τα καταστήματα κλπ.

Μερικές μοναδικές φωτογραφίες με την πολυκατοικία Ι. Πεσματζόγλου στην γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Ηρώδου Αττικού σε σχέδια του Τσίλλερ, που όμως έχει κατεδαφιστεί), με το Πρατήριο της Shell στο Νο.10, με την οικία Roeser, με το μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας, αλλά και της Ριζαρείου Σχολής και από την οποία σήμερα διασώζεται ένα μικρό μόνο κτίσμα καθώς και ο ναός του Αγίου Γεωργίου.

Ακόμη φωτογραφίες από την Βίλα Μαργαρίτα στην διασταύρωση με την Μεσογείων, στην έπαυλη του Νικολάου Θών, που πυρπολήθηκε στα Δεκεμβριανά, αλλά και οικιών που σώζονται όπως της Μαριάνθης Σίμου-Ευγενίδη, του Μεγάρου Κ.Ζαρίφη, μία από τις αρχοντικότερες οικοδομές του Μεσοπολέμου, που σήμερα στεγάζει την Πρεσβεία της Σερβίας.

Διαβάστε τον Πρόλογο:

«Τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας αγάπησα και θαύμασα από μικρό παιδί τότε που οι γονείς μου με οδηγούσαν σχεδόν κάθε Κυριακή πρωί στον τότε Βασιλικό Κήπο. Καθώς φτάναμε στην είσοδο, κοντοστεκόμουν να θαυμάσω τα μεγαλόπρεπα μέγαρα που απλώνονταν επιβλητικά μπροστά στα μάτια μου. Και μακάριζα τους ευτυχείς ενοίκους που κατοικούσαν σε αυτά τα αρχοντικά. Όταν μεγαλώσω, σκεπτόμουν, θα καταγράψω την ιστορία αυτής της μοναδικής λεωφόρου».

Η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας υπήρξε από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και για όλο το μισό του 20ού αιώνα η βιτρίνα αλλά και η καρδιά της Αθήνας.

Εκεί στεγάστηκαν οι κυριότερες κρατικές υπηρεσίες, φιλοξενήθηκαν όλες σχεδόν οι πρεσβείες και τα μουσεία, και κατοίκησαν στα πανέμορφα νεοκλασικά της μέγαρα οι σημαντικότεροι παράγοντες της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ο δρόμος που φιλοξένησε πρίγκιπες, πρωθυπουργούς, υπουργούς, τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομηχάνους, καθηγητές, λογοτέχνες, ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς.

Προϊόν μακροχρόνιας και ενδελεχούς έρευνας, το βιβλίο «Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας. Το χρονικό του ομορφότερου δρόμου της Αθήνας. Ιστορία – Κάτοικοι – Διαδρομές», είναι ένα συναρπαστικό χρονικό και ένα πολύτιμο λεύκωμα.

Στις 460 σελίδες του καταγράφεται με παραστατικότητα και ισχυρή τεκμηρίωση η ζωή της ιστορικής λεωφόρου από τη χάραξή της και μέχρι τις μέρες μας.

Ο γνωστός αθηναιογράφος και ιστορικός Κώστας Χρ. Χατζιώτης παραδίδει ένα ακόμη βιβλίο που θα καταστεί έργο αναφοράς στη βιβλιογραφία για την πόλη των Αθηνών και τη σύγχρονη Ιστορία της.

Την πολυτελή έκδοση συμπληρώνουν πλουσιότατο φωτογραφικό και δυσεύρετο αρχειακό υλικό.

Κυκλοφόρησε το τεύχος του Απριλίου 2022 της Οικονομικής Επιθεώρησης με θέμα “Αλλαγή σελίδας ή κεφαλαίου”μεδύο συνομιλίες: με τον Νίκο Χριστοδουλάκη, πρώην υπουργό Οικονομικών, καθώς και τον Μιχάλη Αργυρού, πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης:

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απειλεί την παγκόσμια οικονομία με ένα σοκ αντίστοιχου μεγέθους της ενεργειακής κρίσης του 1973. Όπως και τότε, θα προκύψει αλλαγή παραδείγματος ή απλώς θα γραφτούν νέες σελίδες στο κεφάλαιο της παγκοσμιοποίησης; Στο τεύχος Απριλίου της Οικονομικής επιχειρείται μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα, μέσα από αναλύσεις των αρθρογράφων του περιοδικού, άρθρα του Economist για τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου και δύο συνομιλίες: με τον Νίκο Χριστοδουλάκη, πρώην υπουργό Οικονομικών και σταθερό παρατηρητής των εξελίξεων στα ευρωπαϊκά, καθώς και τον Μιχάλη Αργυρού, πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της κυβέρνησης. Καταγράφουμε τις οικονομικές σχέσεις της Ελλάδας με Ρωσία και Ουκρανία, υπενθυμίζουμε τα γεγονότα της δεκαετίας του ’70 αλλά και τον τρόπο που τα παρουσίασε τότε η Βιομηχανική Επιθεώρηση και οι Financial Times.

Περισσότερα…

Η Βίκυ Βολιώτη (’88) εμφανίζεται από τις αρχές της φετινής σεζόν στο θέατρο Άνεσις, στην παράσταση “Μια ιστορία αγάπης”, το πέμπτο κατά σειρά έργο του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη Alexis Michalik, που θεωρείται πλέον το νέο μεγάλο ταλέντο της γαλλικής θεατρικής σκηνής. Η παράσταση ανέβηκε το 2020 στο Παρίσι και σημείωσε τεράστια επιτυχία κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Βραβευμένο με 4 βραβεία Molière, το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.

Η ιστορία της Κάτια και της Ζυστίν ξεκινάει όπως τόσες άλλες και ερωτεύονται σαν σε παραμύθι… Η Ζυστίν επιθυμεί ένα παιδί αλλά η Κάτια διστάζει επειδή έχει πληγωθεί πολλές φορές στη ζωή της και φοβάται το μέλλον. Με μια περίεργη ανατροπή της μοίρας, η Κάτια μένει έγκυος και λίγο πριν από τη γέννηση του παιδιού της, η Ζυστίν εξαφανίζεται. Δώδεκα χρόνια μετά, η μοίρα θα δείξει πάλι ότι οι μεγάλες ιστορίες αγάπης επιλέγουν το δικό τους μοναδικό τέλος.

Τελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή των Βαΐων (17/4). Θέατρο Άνεσις, Λεωφ. Κηφισίας 14. Πληροφορίες…

(*) αν δεν είχε φύγει από την Σχολή θα αποφοιτούσε το 1963.

Ο Γιάννης Ρόκας γεννήθηκε το 1945 και φοίτησε στη Σχολή. Έλαβε το Πτυχίο Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1968 και το Διδακτορικό του Δίπλωμα από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου βάσει της διατριβής “Summenversicherung und Schadensersatz” το 1975. Το 1985 εξελέξη Αναπληρωτής Καθηγητής και το 1997 Καθηγητής του Εμπορικού Δικαίου στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε νομικά θέματα για την Ιδιωτική Ασφάλιση στην ΕΕ, στην Ελλάδα και σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και σε θέματα δικαίου infrastructure και project finance.

Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 1971, μέλος του Δ.Σ. της Παγκόσμιας Ένωσης Ασφαλιστικού Δικαίου (AIDA), Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομάδας Εργασίας «Διανομή Ασφαλιστικών Προϊόντων», μέλος της Eυρωπαϊκής Επιστημονικής Ομάδας που συντάσσει τις «Αρχές του Ευρωπαϊκού Δικαίου για την Ασφαλιστική Σύμβαση», καθώς και Πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Ασφαλιστικής Επιστήμης. Υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών και επαγγελματικών Eνώσεων, όπως η Ελληνική Ένωση Ναυτικού Δικαίου (πρώην Γενικός Γραμματέας) και η Μεσογειακή Ένωση Ναυτικής Διαιτησίας (πρώην Πρόεδρος). Είναι συγγραφέας πολλών μονογραφιών, άρθρων (άνω των 160) και γνωμοδοτήσεων δημοσιευμένων σε νομικά περιοδικά στην ελληνική, γερμανική και αγγλική γλώσσα.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, απένειμε την Τρίτη 5 Απριλίου 2022 τα παράσημα:

– του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος στον Λίνο-Αλέξανδρο Σισιλιάνο, Καθηγητή Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και Κοσμήτορα της Νομικής Σχολής Αθηνών

– του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Ευποιίας στην Αλίκη Περρωτή-Κωνσταντοπούλου

–του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Σωτήρος στον Αλβέρτο Μπουρλά, Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Pfizer

–του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Ευποιίας στην Βικτωρία-Μαργαρίτα Καρέλια, Πρόεδρο του Ιδρύματος Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια

Ακολουθεί η προσφώνηση της κ. Σακελλαροπούλου:

«Κυρίες και Κύριοι,

Με μεγάλη χαρά σας υποδέχομαι στο Προεδρικό Μέγαρο, για να τιμήσουμε τέσσερεις σπουδαίους Έλληνες και Ελληνίδες για το έργο τους και την προσφορά τους στην πατρίδα μας.

Όλοι τους έχουν σημαντική διαδρομή, ο καθένας στον τομέα του, και έχουν διακριθεί και αναγνωρισθεί τόσο εντός, όσο και εκτός των συνόρων της χώρας μας.

Ο Λίνος – Αλέξανδρος Σισιλιάνος, Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος Έλληνας Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Στρασβούργο. Ασχολείται με πάθος και αφοσίωση, εδώ και πολλά χρόνια, με τον ιδιαίτερο και ευαίσθητο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ, έχει επίσης διατελέσει επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος «Αλίκη Μαραγκοπούλου». Το επιστημονικό του έργο στην ελληνική, αγγλική και γαλλική γλώσσα είναι αφιερωμένο στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, με ιδιαίτερη συμβολή στην προαγωγή του δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Ο Άλμπερτ Μπουρλά, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Pfizer, γνωστός στα πέρατα του κόσμου για την ανάσα που προσέφερε στην ανθρωπότητα, μέσω της ανάπτυξης του εμβολίου κατά του κορωνοϊού. Η πορεία του αποτελεί το χρονικό μιας νίκης της επιστήμης στον τομέα της υγείας, προς όφελος του κοινού καλού. Προερχόμενος από οικογένεια επιζώντων του Ολοκαυτώματος, κατάφερε να υλοποιήσει το όραμά του και να εφαρμόσει επιστημονικές καινοτομίες που οδήγησαν στην ανακάλυψη του εμβολίου, κάνοντας όλη την υφήλιο να πιστέψει ότι το αδύνατο είναι δυνατό.

Η Αλίκη Περρωτή – Κωνσταντοπούλου, η ευεργέτιδα η οποία, με το φιλανθρωπικό της έργο στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, επέλεξε μια ζωή κοινωνικής προσφοράς προς τους συνανθρώπους μας. Απέδειξε ότι η ζωή έχει μεγαλύτερη αξία όταν προσφέρουμε, συνδράμουμε και συμπαραστεκόμαστε στον πιο αδύνατο, σε αυτόν που έχει ανάγκη. Μια μόνιμη εθελόντρια, σε έναν αγώνα ανιδιοτελούς πορείας, που την χαρακτηρίζει η αγάπη για τον άνθρωπο. Στο πρόσωπό της, τιμάμε και τον πατέρα της, ευεργέτη Θεόδωρο Κωνσταντόπουλο, του οποίου το όνομα συνδέθηκε με το ομώνυμο νοσοκομείο της Νέας Ιωνίας.

Η Βικτωρία – Μαργαρίτα Καρέλια, Πρόεδρος της Καπνοβιομηχανίας και του κοινωφελούς Ιδρύματος “Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια”, που συστάθηκε το 1993 προκειμένου να ενισχύσει και να προωθήσει δραστηριότητες στον πολιτισμό, την κοινωνική αρωγή και τη λαϊκή παράδοση. Παράλληλα, υπήρξε και στυλοβάτης του Λυκείου Ελληνίδων, καθώς, όπως η ίδια έχει πει, το ταξίδι μέσα στην πολιτιστική μας κληρονομιά έγινε ένα με το ταξίδι της ζωής της. Και κατέληξε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία ενός ξεχωριστού μουσείου, στο οποίο στεγάζεται η συλλογή της από ελληνικές παραδοσιακές ενδυμασίες.

Κύριε Σισιλιάνο,

Κύριε Μπουρλά,

Κυρία Περρωτή – Κωνσταντοπούλου,

Κυρία Καρέλια,

Σας ευχαριστούμε ολόψυχα για όλα όσα έχετε προσφέρει στην πατρίδα μας. Σας ευχαριστούμε για το έργο σας, που μας έχει κάνει υπερήφανους. Οι τιμητικές διακρίσεις, που έχω τη χαρά να σας απονείμω, αποτελούν ένα ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς σας».

Περισσότερα…

Πρόσφατα, η κόρη του, ενδυματολόγος – σκηνογράφος Κατερίνα Καμπανέλλη, ανακάλυψε «κρυμμένο» σε ένα μεταλλικό ντουλάπι, στη βεράντα του διαμερίσματος του πατέρα της, ένα σημείωμά του που ξεκινά με τη φράση: «Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν (…)»

Ο Παύλος Αγιαννίδης γράφει από τις “σελίδες” του protagon.gr για τονΙάκωβο Καμπανέλλη με αφορμή το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 ως «Λογοτεχνικό Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη». Μάλιστα στις 30 Μαρτίου 2022,άνοιξε στο Μουσείο Μπενάκη – Πινακοθήκη Γκίκα (Κριεζώτου 3) η έκθεση «Στη Χώρα Καμπανέλλη: Νάξος, Μαουτχάουζεν, Αθήνα».

Δείτε το άρθρο στο protagon.gr…

Liebe Mitglieder und Freunde des Vereins,

in ihren Anfängen im Jahr 1837 bestand der Hauptzweck der damaligen „Deutschen Gesellschaft Philadelphia“ in der Abhaltung von Zusammenkünften der Mitglieder. Wenn man der überlieferten Geschichte glauben darf, fanden diese Treffen seinerzeit zweimal wöchentlich statt und ihr Besuch war obligatorisch.

Im 185. Jahr unseres Bestehens möchten wir an diese Tradition anknüpfen und erneut einen regelmäßigen (nicht obligatorischen) Termin anbieten, an dem sich alle, die ein Interesse an deutsch-griechischer Kultur und am Austausch mit Gleichgesinnten haben, zu einem lockeren Zusammensein versammeln können. Anders als auf der historischen Ansichtskarte oben hoffen wir natürlich auch auf zahlreiches Erscheinen des weiblichen Teils der Mitgliederschaft!

Der erste Stammtisch-Termin ist der 14. April 2022 ab 18:30 Uhr im Vereinshaus.

Getränke und kleine Speisen können an der Bar erworben werden. Wir freuen uns auf Ihren Besuch!

Deutsch-Griechischer Verein Philadelphia, Kriezi 62-64, GR-151 25 Maroussi

Tel.: +30 210 68 48 009– E-Mail: info@philadelphia1837.gr– www.philadelphia1837.gr

Liebe Mitglieder und Freunde des Vereins,

in ihren Anfängen im Jahr 1837 bestand der Hauptzweck der damaligen „Deutschen Gesellschaft Philadelphia“ in der Abhaltung von Zusammenkünften der Mitglieder. Wenn man der überlieferten Geschichte glauben darf, fanden diese Treffen seinerzeit zweimal wöchentlich statt und ihr Besuch war obligatorisch.

Im 185. Jahr unseres Bestehens möchten wir an diese Tradition anknüpfen und erneut einen regelmäßigen (nicht obligatorischen) Termin anbieten, an dem sich alle, die ein Interesse an deutsch-griechischer Kultur und am Austausch mit Gleichgesinnten haben, zu einem lockeren Zusammensein versammeln können. Anders als auf der historischen Ansichtskarte oben hoffen wir natürlich auch auf zahlreiches Erscheinen des weiblichen Teils der Mitgliederschaft!

Der dritte Stammtisch-Termin ist der 9. Juni 2022 ab 18:30 Uhr im Vereinshaus.

Getränke und kleine Speisen können an der Bar erworben werden. Wir freuen uns auf Ihren Besuch!

Deutsch-Griechischer Verein Philadelphia, Kriezi 62-64, GR-151 25 Maroussi

Tel.: +30 210 68 48 009– E-Mail: info@philadelphia1837.gr– www.philadelphia1837.gr

Ιδιαίτερα επιτυχής η προβολή του docudrama ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΠΡΙΜΟ που πραγματοποιήθηκε στις 29/3/2022 στην Αθήνα, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Μετά την επιτυχημένη παγκόσμια πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, προβλήθηκε και στην Αθήνα, με μεγάλη απήχηση κοινού, το docudrama «Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο», αφιερωμένο στα θύματα του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα. Η εκδήλωση αποτέλεσε προϊόν συνεργασίας της «Ομάδα Όνειρο» με την Πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και την Πρεσβεία της Ιταλίας στην Ελλάδα.

Στην προβολή παρευρέθηκαν απόγονοι των τότε μαθητών του σχολείου Ουμπέρτο Πρίμο οι οποίοι είχαν προσκληθεί από την Ιταλία και τη Γαλλία ειδικά για αυτή την εκδήλωση.

Το κοινό χαιρέτησαν η Πρόεδρος της Ταινιοθήκης Ελλάδος, η κυρία Μαρία Κομνηνού, η Επιτετραμμένες της Ιταλικής και Γερμανικής Πρεσβείας, η κυρία Susanna Schlein και η κυρία Heike Dettmann, ενώ η σκηνοθέτης της ταινίας, Alessandra Maioletti, μίλησε για τον έργο της, το οποίο στοχεύει να καλλιεργήσει μια κουλτούρα μνήμης ως κοινή συλλογική γνώση, να αναπτύξει μια κριτική προσέγγιση στα ζητήματα της εποχής μας ως πολίτες με προσεκτική και συμμετοχική συνείδηση.

Από την πλευρά της, η Αναπληρώτρια Πρέσβυς και εκτελούσα χρέη Διευθύντριας του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, κυρία Susanna Schlein, υπενθύμισε πως «η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης πλήρωσε ένα αδιανόητο τίμημα στην διάρκεια του Ολοκαυτώματος: σχεδόν 50.000 Εβραίοι (το 96% δηλαδή ολόκληρης της εβραϊκής κοινότητας) εκτοπίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ αυτοί που κατάφεραν να επιστρέψουν ήταν λιγότεροι από χίλιοι. Πρόκειται πραγματικά για έναν δυσθεώρητο αριθμό και είναι σημαντικό να μην συνηθίσουμε ποτέ στο άκουσμά του. Πρέπει κάθε φορά να συνεχίζει να μας συγκλονίζει, σαν να είναι η πρώτη φορά, ώστε να διατηρηθεί η μνήμη μας σε εγρήγορση, σαν ένα αποτελεσματικό όπλο απέναντι στην αδιαφορία, που έχει ήδη προκαλέσει τόση βλάβη στον κόσμο μας (και που μπορεί να συνεχίσει να προξενεί). Σε αυτές τις σκοτεινές ημέρες, το να διατηρούμε τη μνήμη μας ζωντανή είναι, κατά τη γνώμη μου, σημαντικότερο από ποτέ. Ποτέ ξανά.»

H Heike Dettmann, Επιτετραμμένη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα, δήλωσε: «Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες εκείνες, οι οποίες υπέφεραν πολύ κατά τη διάρκεια του Βˊ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκτός των πολλών άλλων εγκλημάτων που διέπραξαν οι γερμανοί κατακτητές, οι άλλοτε ακμάζουσες εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας εξοντώθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά. Η άβολη αυτή αλήθεια δεν έγινε σχεδόν καθόλου γνωστή στη Γερμανία μετά τον πόλεμο.

Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, έως ότου οι φρικαλεότητες, που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα, να γίνουν ευρύτερα γνωστές στη Γερμανία. Αυτή η μεταβολή είναι σημαντική. Και πιστεύω ότι η ταινία „Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο“ μπορεί να αποτελέσει μία πολύτιμη συνεισφορά και να μας διαφωτίσει αναφορικά με τα γεγονότα κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα.

Χαίρομαι πολύ για το γεγονός ότι το γερμανικό Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών είχε την ευκαιρία να χρηματοδοτήσει την ταινία αυτή με πόρους από το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον».

Όλα ξεκίνησαν το 2003 όταν ο καθηγητής Antonio Crescenzi ανακάλυψε ένα παλιό αρχείο με φωτογραφίες, σχολικές εκθέσεις, ταυτότητες και απολυτήρια στο υπόγειο του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο ήταν κάποτε η έδρα του ιταλικού σχολείου «Ουμπέρτο Πρίμο» όπου φοιτούσαν εκατοντάδες Εβραίοι μαθητές μέχρι το σχολικό έτος 1941-42.

Μέσα από τις περιπέτειες 9 μαθητών αφηγούμαστε την ιστορία του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη όπου το 96% των Εβραίων της πόλης οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς. Ο αφηγητής, ο Antonio Crescenzi, θα είναι ο σύνδεσμος για το ξετύλιγμα αυτών των ιστοριών.

Μέσα από τα δικά του μάτια θα παρουσιάσει το χρονικό πλαίσιο στο οποίο διαδραματίζονται αυτές οι μικρές και μεγάλες ιστορίες από τα πρώτα αντιεβραϊκά μέτρα του 1941 έως την Απελευθέρωση.

Στην ταινία οι μαρτυρίες των Alberto Modiano και Drita Giomo, αυτόπτες μάρτυρες εκείνων των γεγονότων.

Στην προβολή θα παραστεί ο ίδιος ο Alberto Modiano, καθώς και απόγονοι των τότε μαθητών του σχολείου Ουμπέρτο Πρίμο που προσκλήθηκαν ειδικά για την εκδήλωση από την Ιταλία και τη Γαλλία.

Το ντοκιμαντέρ προσεγγίζει την ιστορία του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα με μια νέα ματιά και στοχεύει να καλλιεργήσει μια κουλτούρα μνήμης ως κοινή συλλογική γνώση, να αναπτύξει μια κριτική προσέγγιση στα ζητήματα της εποχής μας ως πολίτες με προσεκτική και συμμετοχική συνείδηση.

Βρεθήκαμε, με θαυμάσια ημέρα, για μιά εκδρομή πριν το Πάσχα ακόμα. Περάσαμε με τα αμάξια, το Τατόι και τις γύρω περιοχές, καμένες πρόσφατα. Μέχρι το ύψωμα Κατσιμίδι, δύο χιλιόμετρα βόρεια του Τατοΐου έφτασε η φωτιά.

Από το σημείο αυτό ξεκινήσαμε εμείς. Δεν υπάρχει σήμανση για την αρχή του μονοπατιού προς Βροκόλι. Μόνο με χρήση πεζοπορικού χάρτη οδηγηθήκαμε. Σύντομα ακολουθήσαμε πιά σαφή διαδρομή μέσα σε ψηλό θαμνότοπο με αραιά δέντρα.

Ευχάριστα με συχνή σκιά και συχνούς μοτοσυκλετιστές στην αρχή. Μετά δεν μας ενόχλησαν. Είχαμε θέα, πίσω μας το Κατσιμίδι με το φυλάκιο στην κορυφή του. Αριστερά πίσω μας το Ξεροβούνι της Πάρνηθας και στα βόρειο-ανατολικά το Μπελέτσι, πάνω από την Ιπποκράτειο πολιτεία, ξεκομμένη ακραία κορυφούλα του βουνού. Σχεδόν επίπεδα, μέσα στην πρασινάδα, με καταπράσινο ομαλό ύψωμα στα δεξιά μας.

Στο σημείο αυτό ξεκόλλησε η σόλα του Δημήτρη και επενέβη η οδική βοήθεια των άλλων. Με κορδόνι, ταινία ηλεκτρικής μόνωσης και άλλες ιδέες βοηθήσαμε. Ειπώθηκε και ότι ίσως θα περπατούσε ξυπόλητος, όπως ο κόσμος στα χωριά από πολύ παλιά. Δεν χρειάστηκε.

Σε δύο ωρίτσες φτάσαμε σε ρυάκι και ανοικτό λιβάδι με βελανιδιές που μόλις τώρα αρχίζουν τα φυλλαράκια τους. Αυτό είναι η τοποθεσία Βροκόλι. Pause στάση, κολατσιό, φωτογραφίες.

Επιστρέψαμε από παράλληλο χωματόδρομο για ευκολότερο περπάτημα και καλύτερη θέα των γύρω υψωμάτων.

Ακολούθησε ταβέρνα, με – αρκετές – μπύρες και άλλα της ώρας. Θα νηστέψουμε Μεγαλοβδομάδα. Σήμερα οι οδοιπόροι, αμαρτίαν ουκ είχον…

Καλό Πάσχα σε όλους από του πεζοπόρους της DSA !

Θυμάμαι στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα το 2011, όταν περνούσα τυχαία από μέσα για να δω τι γίνεται, άκουγα διαρκώς το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Το φώναζαν με πάθος οι παριστάμενοι κατευθείαν μέσα στα αυτιά μου, και με ενοχλούσε τρομερά η γενίκευση. Προσπαθούσα τότε να καταλάβω τι προκαλεί τέτοιο μένος για ένα επάγγελμα το οποίο χτυπήθηκε αδυσώπητα από την κρίση και δημιούργησε ένα μαζικό προλεταριάτο από νέους, άνεργους ή κακοπληρωμένους, ενίοτε ανασφάλιστους, εργαζομένους.

Οι τρεις συναπτές κρίσεις, η οικονομική, η υγειονομική και τώρα η ουκρανική, αποκατέστησαν εν μέρει το κύρος της δημοσιογραφίας. Νομίζω όμως ότι ειδικά ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτέλεσε το έναυσμα να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες τη σημασία της αποστολής ανταποκριτών στις εμπόλεμες ζώνες, της ψύχραιμης καταγραφής των γεγονότων, της ιστορικής αναπλαισίωσής τους και πάνω από όλα των ηρωικών εκφάνσεων της δουλειάς μας.

Δείτε όλο το άρθρο…

Σε ερημιές του βόρειο-ανατολικού εθνικού δρυμού.

Χωρίς ανάβαση.

Διάρκεια τέσσερις ώρες περίπου.

Καπέλο, νερό, αθλητικά παπούτσια η τις αρβύλες σας.

Για αγορά αρβυλών διαβάστε εδώ…

Συμμετοχή στο tasoskavadellas@gmail.com

Έρχεστε με δική σας ευθύνη.

Στην μετάβαση, οι χρόνοι συνάντησης ραντεβού τηρούνται. Δεν θέλετε να σας

περιμένουν όλοι οι άλλοι.

Σχεδιάστε διαδρομή και χρόνο την προηγουμένη το βράδυ.

Το ΜΕΤΡΟ , Κυριακές έρχεται μόνο κάθε 10 λεπτά…

Έτσι ώστε να είστε 5 – 10 λεπτά προ τυπικής ώρας στο ραντεβού !

φιλικά Τάσος Κ

Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) συνοψίζει τις ανυπολόγιστες συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου, στην πρόσφατη (12/3/2022) συνέντευξή του στην Lifo με τίτλο “Ένας πυρηνικός πόλεμος θα σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας“.

Υποστηρίζει ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η επαναφορά των πυρηνικών αντιδραστήρων ήρθε σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής κρίσης, που τα αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι σε ύπνωση και οι αντιδράσεις της αμβλυμμένες. Όμως, η ίδια η φύση, με τις ισορροπίες της, ξύπνησε δραματικά την κοινωνία από τον λήθαργο, καταδεικνύοντας ξανά πόσο επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη είναι η πυρηνική ενέργεια.

Ο καθηγητής Γεράνιος απαντά στη συνέντευξή του σε καίριες ερωτήσεις και συγκεκριμένα: Τι σηματοδοτεί η επαναφορά της συζήτησης για την πυρηνική ενέργεια; Ποιοι είναι οι πυρηνικοί κίνδυνοι σήμερα; Υπάρχει συγγένεια πυρηνικών αντιδραστήρων με ραδιενεργά και πυρηνικά όπλα; Ποιες θα είναι οι συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου; Τι ακριβώς συμβαίνει σε μια πυρηνική έκρηξη; Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την πυρηνική ενέργεια ως βασικό εργαλείο προκειμένου να πετύχουμε κλιματική ουδετερότητα έως το 2050; Είναι αλήθεια ότι τα πυρηνικά απόβλητα παραμένουν επικίνδυνα για 100.000 χρόνια; Τι μας μαθαίνει το παρελθόν σχετικά με τα πυρηνικά;

 Όλη η συνέντευξη στο lifo…

Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) επισημαίνει, με αφορμή τα γεγονότα της Ουκρανίας, τους κινδύνους που μας αγγίζουν πλέον από πολύ κοντά. Στο άρθρο του με τίτλο “AKKUYU… Η 11η Τουρκική πυρηνική απειλή“, αναφέρεται στο ότι για 11η φορά η Τουρκία επανέρχεται στην κατασκευή όχι ενός, αλλά τεσσάρων πυρηνικών αντιδραστήρων στο Akkuyu απέναντι από την Κύπρο.

Αυτή τη φορά η προσφορά και η χρηματοδότηση είναι Ρωσική (Rosatom) με κόστος ύψους 22 δισεκατομμυρίων περίπου ευρώ. Όμως, δεν είναι βέβαιο πως η εταιρεία θα μπορέσει να διαθέσει το τεράστιο αυτό ποσόν λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία.

Στην ίδια ιστοσελίδα φιλοξενείται παλαιότερο άρθρο του καθηγητή (από τον Μάιο 2011), δυστυχώς όμως ακόμη επίκαιρο, με τίτλο “Fukushima 2011: Η ηθική πλευρά της πυρηνικής ενέργειας“, που είχε τότε δημοσιευθεί με αφορμή εκείνο το τεράστιο πυρηνικό ατύχημα. Δείτε το άρθρο…