Ο Christian Pauls γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 στο Buckow, Brandenburg. Ο πατέρας του, Rolf Friedemann Pauls εργάστηκε στηνπρεσβεία ως επιτετραμμένος (Gesandter).και ο ίδιος αποφοίτησε το 1963 από την Σχολή, ενώ ο πατέρας του, υπηρέτησε μετά ως πρέσβης της Γερμανίας στις ΗΠΑ.

Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια τουFreiburg, του Hamburg και του Montpellier και από το 1973 έως το 1975, εργάστηκε ως δικηγόρος στο Αμβούργο. Έγινε διπλωμάτης, υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών στη Βόννη και έπειτα ξεκίνησε με πρώτο πόστο στην Αθήνα από το 1978 μέχρι το 1981.

Από το 1996 έως το 1999 ήταν επικεφαλής ειδικής αποστολής για την υπόθεση του Κοσσόβου, αμέσως μετά επικεφαλής του Πολιτικού Τμήματος του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ενώ από το 2001 έως το 2005 ήταν πρέσβης στον Καναδά και ακολούθως στην Ιρλανδία.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2007 κατά την διάρκεια μία σύντομης ομιλίας στα γερμανικα σε μία ομάδα Γερμανών επενδυτών αναφέρθηκε απρεπώς για την Ιρλανδία, ως χώρα δύσκολη με νέους βουλευτές να κερδίζουν περισσότερα από τον Γερμανό Καγκελάριο, με χαοτικές λίστες στα νοσοκομεία και με την μεταναστευτική πολιτική της χώρας να μην έχει διδαχθεί τίποτε από την Γερμανία και τις Σκανδιναβικές χώρες. Αργότερα ισχυρίσθηκε ο ίδιος ότι τμήματα της ομιλίας του στο ZGV Group ερμηνεύτηκαν με λάθος τρόπο.

Συνταξιοδοτήθηκε το 2009.

wikipedia…

wikiwand…

Notruf-Sachbearbeiter/-in (w/m/d) 100%

Europas größter Automobilclub sucht Notrufsachbearbeiter/-innen!

Der ADAC ist mit über 21 Millionen Mitgliedern der größte Automobilclub Europas. Die ADAC-Notrufstation in Griechenland gehört als Tochterunternehmen der ADAC Gruppe an.

In unserem Customer Service Center in Glyfada gehen die Hilferufe der ADAC Mitglieder und Kunden ein, die sich im In- und Ausland befinden. Eine interessante, verantwortungsvolle und abwechslungsreiche Aufgabe erwartet Sie in unserem dynamischen, internationalen Team, welches fahrzeugbezogene Hilfeleistungen vermittelt und organisiert.

Sie zeichnen sich durch eine strukturierte und zuverlässige Arbeitsweise aus und möchten Ihr Können in einem erfolgreichen Unternehmen einbringen?

Identifizieren Sie sich mit unseren Werten?

• Qualität
• Mitgliederorientierung und
• Innovation

Wir suchen Verstärkung durch engagierte Mitarbeiter/innen, die ihr Knowhow und ihre Erfahrung bei der telefonischen Betreuung der ADAC Mitglieder und Versicherten, mit Verantwortung umsetzen. Neben gutem sprachlichem Ausdrucksvermögen sind Sie gleichermaßen offen und positiv im Umgang mit Menschen und bewahren in jeder Gesprächssituation die Ruhe.

Das ist Ihr Profil:

• fließende Deutschkenntnisse in Wort und Schrift (Minimum B2-Niveau)
• Grundkenntnisse in Englisch
• Griechischkenntnisse (von Vorteil)
• Sicherer Umgang mit dem PC
• Hohe Servicebereitschaft und Kundenorientierung
• Teamarbeit, Flexibilität und Spontanität
• Kommunikatives Geschick und Sicherheit im Umgang mit Kunden in Deutschland und ganz Europa

Das erwartet Sie:

• Eine anspruchsvolle Tätigkeit in einem international agierendenUnternehmen
• Schulung und Training unserer Computersysteme
• Neue Herausforderungen in einem stetig wachsenden Unternehmen
• Attraktives Gehalt

Sind Sie interessiert? Rufen Sie uns gerne unter 210 8937759 montags bis freitags von 09:30 Uhr bis 16:30 Uhr an, oder lassen Sie uns Ihre Bewerbung untercv@ansgr.adac.dezukommen.

Liebe Alle,

am 31.08.2022 ist es nun soweit. Mit Ablauf des Geschäftsjahres endet mein Mandat als Vorstandsmitglied des Deutschen Schulvereins Athen und damit auch mein Amt als Vorstandsvorsitzender.

In den 16 Jahren meiner Mitgliedschaft im Vorstand, davon 15 Jahren als sein Vorsitzender hatte ich die Freude Ihnen/Euch zu begegnen und an den unterschiedlichsten Themen, die deutsche Auslandsschulen bewegen, mit Ihnen/Euch zusammen zu arbeiten. Für diese Gelegenheiten und das mir entgegengebrachte Vertrauen möchte ich mich nun bedanken.

Der Arbeit an der und für die Deutsche Schule Athen verdanke ich einen reichen Schatz an Erfahrungen und Erinnerungen an kreative und produktive Zusammenarbeit mit hervorragenden VorstandskollegInnen, mit ebenso hervorragenden pädagogischen und administrative KollegInnen, engagierten und motivierten Eltern- und SchülervertreterInnen sowie der Schule eng verbundenen Ehemaligen.

Egal, ob wir gemeinsam am Neubau des Kindergartens, der Aufstockung der Grundschule oder Vorbereitung der anstehenden Generalsanierung, der kontinuierlichen Verbesserung des Angebots und der Qualität unserer Schule (Einführung des DIA, Digitalisierung uva), der Schaffung neuer Traditionen (Oktoberfest) oder dem Gedenken an die langjährige Tradition unserer Schule im gerade vergangenen 125. Jubiläumsjahr gearbeitet haben, immer war diese Arbeit geprägt von großem persönlichen Einsatz und dem Wunsch, das Beste für die Schule zu tun.

Aber auch über Athen hinaus, in unserer Region und weltweit im Weltverband der Deutschen Auslandsschulen, im Vorständebeirat und zahlreichen Veranstaltungen unserer fördernden Stellen ZfA und Auswärtiges Amt habe ich unter Ihnen/Euch viele verwandte Seelen kennenlernen dürfen, die im Rahmen ihres Berufes oder ihres ehrenamtlichen Engagements ihre Kompetenz und Kraft für die kontinuierliche Stärkung der Auslandsschularbeit einsetzen.

Und das alles war nur die mit dem Engagement verbundene Arbeit.

Daneben steht ein mindestens ebenso großer Schatz an gemeinsamen Erlebnissen und Gesprächen, lustigen wie ernsthaften zu allen möglichen Themen abseits von Schule, und eine Vielzahl von Freundschaften, von denen ich hoffe, dass sie mir und uns auch in der Zukunft erhalten bleiben.

Für all das möchte ich mich bei Ihnen/Euch bedanken, und wünsche allen, die sich auch weiter für unsere Schulen engagieren, weiter viel Kraft, Humor und guten Mut.

Mit den allerbesten Grüßen

Martin Schüller

Vorsitzender des Vorstands

Deutscher Schulverein Athen

Η Ελένη (Λένα) Γκλαβάνη Μίλλερ (Leyna Miller) γεννήθηκε στο Βόλο Μαγνησίας, στους πρόποδες του Πηλίου, στις 3 Μαρτίου του 1924, στους κόλπους μιας επιφανούς οικογένειας επιχειρηματιών και πολιτικών. Εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Αθήνα το 1935. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή (Deutsche Schule) και τη Γαλλική Ακαδημία (Academie Francais d’Athen). Από το 1946 έως το 1951 έμεινε στην Ελβετία (Γενεύη και Λωζάνη) και φοίτησε στο Bon Secours, με αντικείμενο σπουδών τα άρρωστα και καθυστερημένα παιδιά. Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο και ειδικό οικονομικό αναλυτή σε θέματα πετρελαίου Kenneth W. Miller στο Παρίσι το 1956. Λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων έζησαν τα επόμενα χρόνια στη Βόννη, και μετά στη Βηρυττό του Λιβάνου και τη Λεόπολντβιλλ του Βελγικού Κονγκό. Ακολούθως έμειναν για επτά χρόνια στην Τρίπολη της Λιβύης, όπου η Λένα συγκρότησε τη συλλογή από λαϊκά κοσμήματα διαφόρων κοινοτήτων της Βορείου Αφρικής που πρόσφατα δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη. Στη συνέχεια έζησαν για πολλά χρόνια στη Ρώμη, το Κουβέιτ και το Λονδίνο. Στο Λονδίνο μαθήτευσε στο ατελιέ της Margot Wissler (συντηρήτρια στο Victoria and Albert Museum), με αντικείμενο εργασίας την επισκευή και αποκατάσταση παλαιών κεραμικών και πορσελάνων.

Το 1981 επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη επί μονίμου βάσεως. Η Ελένη Γκλαβάνη Miller, μια πραγματική φίλη του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης και του Μουσείου Μπενάκη, ζει σήμερα στη Νέα Υόρκη και επισκέπτεται κάθε χρόνο την Αθήνα.

(*) η φωτογραφία είναι τμήμα της φωτογραφίας των “Επτά Νάνων” του 1989, που μας έδωσε η Ροδούλα Κούμαρη Σταθάκη

Κοσμήματα από τα ορεινά χωριά της Λιβύης…

Washington Post 2/4/2006

Kenneth Miller Trade JournalistKenneth Miller, 83, a trade publication journalist and international oil industry analyst, died of abdominal cancer March 20 at the Jewish Home and Hospice of New York City, where he lived.

He spent most of his career at Petroleum Intelligence Weekly, which he joined in 1965, and worked there until last summer. He was executive editor of the publication from 1983 to 1988 and built his reputation on his coverage of the oil nationalizations of the 1970s.

Mr. Miller’s work took him to 75 countries, where he interviewed OPEC oil ministers, senior government officials and high-ranking oil company executives. In 2002, the OPEC Secretariat in Vienna honored Mr. Miller with its first award for journalistic excellence.

He was born outside Paris and educated in Europe before graduating from Princeton University. His class work was interrupted by service in the Army artillery and infantry in Europe during World War II.

Mr. Miller, a dapper man seldom seen without a coat and tie, worked as a journalist first for United Press, based in Washington, with assignments in New York, Boston, London and Paris. He also worked briefly for the Wall Street Journal. In the early 1960s he also worked as a foreign press adviser to the prime minister for newly independent Republic of Congo, based in Léopoldville (now Kinshasa).

For the past 14 years, Mr. Miller was a consulting editor to Bloomberg News in New York, and he wrote analytical pieces about international oil markets.

In his years with Petroleum Intelligence Weekly, Mr. Miller lived in Libya, Lebanon, Kuwait and Rome, never far from the sea, where he excelled as a long-distance swimmer. He was also a member of New York University’s Energy Forum and Columbia University’s Seminar on the Middle East.

Survivors include his wife of 50 years, Helene “Leyna” Glavani Miller of New York.

Η Ορχήστρα ACADEMICA Αθηνών, με διευθυντή τον γνωστό μαέστρο Νίκο Αθηναίο, ανακοίνωσε τον τέταρτο κύκλο συναυλιών της στην Αττική για το 2022. Στις 4 συναυλίες του τέταρτου κύκλου θα ακουστούν τα έργα των Igor Stravinsky: Apollon Musagete, και Antonio Vivaldi: Le quatro Stagioni (Οι Τέσσερις Εποχές). Σολίστ ο Γιαροσλάβ Τόκαρεβ, βιολί. Την Ορχήστρα Academica διευθύνει ο Νίκος Αθηναίος.

Πρώτη συναυλία: Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου, ώρα έναρξης: 8.30μμ, είσοδος ελεύθερη. ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ & ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.

Θα επακολουθήσουν άλλες 3 ίδιες συναυλίες (όλες με ελεύθερη είσοδο): Τετάρτη 14/9 στην Κηφισιά (Βίλα Βάρσου), Παρασκευή 16/9 στο Ηράκλειο Αττικής (Πολιτιστικό Κέντρο “Ηλέκτρα Αποστόλου”) και Τρίτη 26/9 στον Δήμο Λυκόβρυσης – Πεύκης (Άλσος Βαρβαρέσου).

Περισσότερα…

Ήδη ο σχεδιασμός της διαδρομής προμήνυε πολιτικά προβλήματα. Με το ταξίδι της στην Ελλάδα και την Τουρκία, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ εισήλθε σε διπλωματικό ναρκοπέδιο.

Η γερμανική πολιτική έναντι της Άγκυρας εξακολουθεί να καθοδηγείται από τον στόχο της αποτροπής της περαιτέρω απομάκρυνσης της Τουρκίας και της Ευρώπης. Εδώ διακυβεύονται ουσιαστικά γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαίωσε την εξαιρετική, από ορισμένες απόψεις μοναδική, θέση της Τουρκίας. Οι κυβερνώντες στην Άγκυρα έχουν επίγνωση της γεωστρατηγικής τους αξίας – και συμπεριφέρονται ανάλογα. Το βλέπουμε αυτό, μεταξύ άλλων, στη νέα επιθετικότητα της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας. Αποδέκτες αυτής της πολιτικής είναι η Συρία, αλλά κυρίως η γειτονική Ελλάδα.

Η κ. Μπέρμποκ έχει βιώσει από πρώτο χέρι πόσο άσχημες είναι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, προσέφερε ένα μάθημα από πρώτο χέρι.

Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η συνεχιζόμενη παρενόχληση του Οσμάν Καβάλα από την τουρκική δικαιοσύνη έπαιξαν δευτερεύοντα ρόλο. Στο επίκεντρο της “ανταλλαγής χτυπημάτων” -όπως αποκάλεσαν οι δυτικοί παρατηρητές το ραντεβού με τον Τύπο- βρέθηκε το ελληνοτουρκικό ζήτημα.

Προς μεγάλη ικανοποίηση των οικοδεσποτών, η κ. Μπάερμποκ δεν άφησε καμία αμφιβολία στην Αθήνα για το ποια είναι η θέση του Βερολίνου στη διαμάχη για τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που υποκινεί η Άγκυρα: “Τα ελληνικά νησιά είναι ελληνικό έδαφος και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει αυτό”, δήλωσε η υπουργός.

Μια νότα νοσταλγίας αντηχούσε, όταν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μίλησε με ενθουσιασμό για τα πλεονεκτήματα της τέως Καγκελαρίου της Γερμανίας. Τότε, υπό την Μέρκελ, είπε ο Τσαβούσογλου, η Γερμανία ήταν ένας “έντιμος διαμεσολαβητής” και ” αμερόληπτη”. Σήμερα, η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση πέφτουν στην παγίδα της ελληνικής προπαγάνδας.

Κάτι έχει αλλάξει…

Κάτι έχει αλλάξει – και όχι μόνο στον τόνο. Στο κεντρικό ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν είναι τόσο η γερμανική στάση. Είναι η επιθετικότητα της Άγκυρας έναντι της Ελλάδας, η οποία είναι καινούργια σε αυτή τη μορφή.

Όταν μέλη της τουρκικής κυβέρνησης και οι σύμμαχοί τους αμφισβητούν λίγο-πολύ ανοιχτά την εδαφική κυριαρχία ενός κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), ένα μέλος της γερμανικής κυβέρνησης δεν έχει άλλη επιλογή από το να ταχθεί υπέρ της Ελλάδας. Από την άποψη αυτή, η κ. Μπέρμποκ επανέλαβε μόνο τα πολιτικοδιπλωματικά αυτονόητα στην Αθήνα και την Άγκυρα.

Θα ήταν λάθος να κατηγορήσουμε τη Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών για άκριτο φιλελληνισμό. Στην Αθήνα, η κ. Μπέρμποκ επέκρινε την ελληνική πολιτική για τους πρόσφυγες και το άσυλο.

Η υπουργός απέρριψε επίσης το αίτημα της Αθήνας για επανορθώσεις για τα εγκλήματα της Γερμανικής Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο αποτελεί σταθερό μέρος του ρεπερτορίου των κάθε άλλο παρά αρμονικών ελληνογερμανικών σχέσεων.

“Προφανώς διαφωνούμε σε αυτό”, δήλωσε η κ. Μπέρμποκ. Αυτό ισχύει και για την προμήθεια υπερσύγχρονων γερμανικών υποβρυχίων στην Τουρκία, τα οποία αποτελούν πρόβλημα για τους Έλληνες, οι οποίοι φοβούνται τη διατάραξη της στρατιωτικής ισορροπίας με τον μεγάλο γείτονά τους στα ανατολικά.

Παρά τα πολλά σημεία διαφωνίας, η Αθήνα και η Άγκυρα συμφωνούν σε ένα σημείο: ούτε η Ελλάδα ούτε η Τουρκία ενδιαφέρονται αυτή τη στιγμή για τη διαμεσολάβηση του Βερολίνου στη διμερή τους διαμάχη. Στην εποχή της Άνγκελα Μέρκελ αυτό ήταν διαφορετικό.

*Ο Δρ Ρόναλντ Μαινάρντους είναι πολιτικός αναλυτής και σχολιαστής και Κύριος Ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στα μεσα της δεκαετίας του 1990 διετέλεσε διευθυντής της Ελληνικής σύνταξης της Deutsche Welle

Δείτε το άρθρο στο hellasjournal.com…

H Μάγκντα Μπέρναου γεννήθηκε το 1925 και αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1942. Εργάστηκε στην Γερμανική Πρεσβεία και αργότερα στην Αρχαιολογική Σχολή.

Την Magda την γνωρίσαμε στην εκδήλωση των Αποφοίτων του Πολέμου το 2014. Ήταν Γερμανίδα, ορθόδοξη, από πατέρα Γερμανό τον Hermann Bernau και Ελληνίδα μητέρα την Μαρία Λαγουδάκη. Ζούσε στην Αλεξάνδρεια, όπου υπήρχε μεγάλη γερμανική κοινότητα, αλλά το 1939 με το ξέσπασμα του Πολέμου αναγκάστηκε να φύγει, όπως και όλα τα μέλη της κοινότητας. Όλοι οι Γερμανοί πήγαν στην Γερμανία και μόνον η Magda, επειδή είχε συγγενείς της μητέρας της στην Ελλάδα ήρθε στην Αθήνα και πήγε στην Σχολή από το 1939 έως το 1942, όταν αποφοίτησε.

Στις 6 Ιουνίου 2020, λίγες μέρες μετά την λήξη του lock down από τον κορωνοϊό, έφυγε η σε ηλικία 94 ετών ήσυχα στο σπίτι της. Η κηδεία της έγινε στο Α΄Νεκροταφείο και ετάφη στον οικογενειακό τάφο. Η Magda είχε πριν λίγα χρόνια χάσει την κόρη της.

Η Σταματίνα Σταματάκου δημοσιογράφος διευθύντρια του “Zero Stray Academy” με άρθρο της, συντάσσεται και υπερασπίζεται την Ξένια Κουναλάκη, τη δημοσιογράφο της Καθημερινής η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο επιθέσεων στα social media, επειδή φέρεται να έχει σχέση με τον αρθρογράφο των New York Times, Αλεξάντερ Κλαππ.

Ο Αλεξάντερ Κλαππ υπογράφει το επίμαχο άρθρο “Η σαπίλα στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ορατή από όλους”, άρθρο που προκάλεσε μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση και αφορά τις αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη.

Μάλιστα όπως σημειώνει στην τοποθέτησή της η Σταματίνα Σταματάκου,”δεν θα σας δώσουμε λογαριασμό λοιπόν για το ποιος είναι ο σύντροφός μας. Δεν σας τον χρωστάμε αυτόν τον λογαριασμό. Μάλλον έχετε μπερδευτεί. Η στοχοποίηση ενός οποιουδήποτε ανθρώπου απλώς για τον σύντροφό του είναι τόσο γελοία όσο κι αυτοί που την επιχειρούν.”

Δείτε το άρθρο της Σταματίνας Σταματάκου…

Από το “montags” 368 της 27.7.2022

Τα δημοσιεύματα για την “μαγική βραδιά στο Goethe” συνεχίζονται και εμείς με χαρά τα προβάλουμε και θα επαναλάβουμε την είδηση με το link του βίντεο έτσι ώστε να μπορέσετε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση στο Goethe έστω και εκ των υστέρων.

Ίσως η επιτυχία της διπλής αυτής εκδήλωσης να είναι και η απάντησή μας στα όσα πικρόχολα ακούγονται τον τελευταίο καιρό, είτε με αφορμή την μετακόμιση του γραφείου μας, είτε με αφορμή την εκδήλωση για τα 125 χρόνια της Σχολής.

Αισθανόμαστε ότι πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Τον τελευταίο χρόνο, καλώς ή κακώς το σχολείο λόγω έλλειψης χώρων εγκατέστησε στον χώρο του γραφείου μας τονσύμβουλο ευρωπαϊκών προγραμμάτων του με συνέπεια να μεταφερθεί το τραπέζι των συνεδριάσεών μας στις αποθήκες και βεβαίως να μην έχουμε την αποκλειστική χρήση του χώρου μας. Για όσους δεν γνωρίζουν, το γραφείοανήκει στο σχολείο και παραχωρείται στον σύλλογο. ‘Ομως κατά τον τελευταίο χρόνο, είτε λόγω έλλειψης του τραπεζιού, είτε λόγω του κορωνοϊού ήμασταν υποχρεωμένοι να συνεδριάζουμε στον χώρο της Βιβλιοθήκης ή εναλλακτικά να τα λέμε μέσω τηλεδιασκέψεων.

Με την εξέλιξη αυτή αλλά και λόγω πολλών ανακατατάξεων στους χώρους των γραφείων του σχολείου, ο σύλλογος απέκτησε πάλι δικό του γραφείο, κλειστό, στον χώρο της Βιβλιοθήκης με την δυνατότητα να χρησιμοποιεί και ολόκληρο τον χώρο της για τις παρουσιάσεις της Λίζας Γεωμπρέ και τις συνεδριάσεις μας. Άλλωστε μετακομίσαμε σε ένα γραφείο δέκα μέτρα πιο κάτω σε ένα χώρο που μας εξυπηρετεί καλύτερα. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι όσοι εκφέρουν μελοδραματικές ατάκες για το παρελθόν που νοσταλγούν, το κάνουν είτε από άγνοια, είτε εκ του πονηρού. Ξαναδημοσιεύουμε λοιπόν την είδηση της μετακόμισης μπας και τύχει καλύτερων σχολίων.

Τώρα, επειδή ακούσαμε και κορώνες για το αν το σχολείο απομακρύνεται από τους αποφοίτους, θα διαφωνίσουμε κάθετα. Το σχολείο έχει έρθει τα τελευταία χρόνια πολύ πιο κοντά στους αποφοίτους απ’ ότι στο παρελθόν. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχοντας επιμείνει στην διοργάνωση ιστορικών εκδηλώσεων, αναδείξαμε τον “όγκο” και την “ποιότητα” του “υλικού” που κάθισε στα θρανία της Αραχώβης, της Μετσόβου και του Μαρουσιού.

Με αφορμή την εκδήλωση το 2013 για τους Αποφοίτους του Πολέμου, παρακινήσαμε, πείσαμε, ενθαρρύναμε το σχολείο να αγκαλιάσει την αυλή της Αραχώβηςμε αγάπη και να υποβάλλει ως αντικείμενο του ερευνητικού θέματος για τον διαγωνισμό του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας την περίοδο εκείνων των “δύσκολων” χρόνων με τίτλο “DSA erinnert” με συνέπεια να μοιραστεί το σχολείο μας το πρώτο βραβείο. Όσοι θυμούνται ή γνωρίζουν τις δυσκολίες, που αντιμετώπισε ο σύλλογός μας να διοργανώσει εκείνη την εκδήλωση του 2013, ας αναλογιστούν που ήμασταν τότε και που είμαστε σήμερα. Και σαν να μην έφτανε μόνον αυτό, το σχολείο οργάνωσε για την ιστορική εκείνη περίοδο μία μεγάλη έκθεση / αφιέρωμα στον Renato Mordo, πατέρα του Peter, μαθητή του σχολείου στην Αραχώβης και να τονίσουμε βέβαια ότι πολλοί απόφοιτοι σήμερα είχαν γονείς που πέρασαν και αυτοί από ‘κει.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την νοσταλγία για το παρελθόν και την δικαιολογούμε απόλυτα, αλλά επειδή τότε ήμασταν άλλοι είκοσι, άλλοιτριάντα και άλλοι πενήντα και εξήντα χρόνια νεώτεροι, όχι για να χτίσουμε καριέρες.

Και μιάς και αναφερόμαστε στην στάση του σχολείου απέναντί μας θα αναφέρουμε ότιτο Vorstand αναγνωρίζοντας το έργο των αποφοίτων ενέκρινε μία χορηγία για την υποστήριξη των πρωτοβουλιών και των ενεργειών του συλλόγου μας. Άρα ας μην βιαζόμαστε και ας μην πετάμε κουβέντες στον αέρα. Τουναντίον, ας είμαστε πιο κοντά στις εκδηλώσεις του συλλόγου και ας βοηθήσουμε, διότι ο σύλλογος έχει ανάγκη, όχι μονόν τους νέους αλλά και του παλαιούς.

Οταν πεθαίνουν οι ποιητές, οι συναρμοσμένες (μαγικά) λέξεις τους έχουν το προνόμιο να εξακολουθούν να ζουν και να αναπνέουν ανάμεσα μας. Εναν τέτοιο, «άγνωστο» στους πολλούς, σημαντικό για όσους τον «διάβασαν», ποιητή, θεατρικό συγγραφέα, ηθοποιό, σκηνοθέτη, σεναριογράφο, παραγωγό και στιχουργό, επιτρέψτε μου να σάς συστήσω, τώρα που έφυγε.

«Όταν πεθάνω, θα γίνω περιπολικό. / Να φωτίζω το σκοτάδι που θα αφήσω πίσω μου. / Να φοβίζω το σκοτάδι που θα πάω να συναντήσω». Αυτό σαν αρχή, με την υπογραφή «Αγνώστου». Από την συλλογή σπαραγμάτων, που ανέβαζε ο ποιητής Τζιμάρας Τζανάτος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σαν να προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τον εαυτό του, με τους Άλλους, με το επέκεινα.

Διαβάστε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Η Ελίζα Παναγιωτάτου (απόφ. 2002, καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας, μεταφράστρια και συγγραφέας), συμμετέχει με το διήγημά της “Χρυσός Οδηγός”, μαζί με άλλους 11 συγγραφείς, στο αφιέρωμα ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ που κάνει το φετινό καλοκαίρι η Εφημερίδα των Συντακτών. Συγκεκριμένα, όπως εξηγεί στο site της η εφημερίδα: “Δώδεκα συγγραφείς γράφουν ένα πρωτότυπο καλοκαιρινό διήγημα, διηγηματογράφοι και μυθιστοριογράφοι θέτουν στο κέντρο της μυθοπλασίας τους μια θερινή εμπειρία στο εδώ και τώρα. Εκ των πραγμάτων, η ιστορία τους καθορίζεται, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από τη ρευστή και δυσοίωνη πραγματικότητα (πανδημία, πόλεμος Ουκρανίας, παγκόσμια αστάθεια κτλ.). Δώδεκα ιστορίες, που θα μας συντροφεύσουν ώς τον Σεπτέμβριο, κουρδισμένες σε διαφορετική, όπως ήταν αναμενόμενο, τονικότητα: νοσταλγική, ειρωνική, δύσθυμη, πολιτική, ενδοσκοπική, ανατρεπτική, παρηγορητική.”

Διαβάστε το διήγημα…

Με αφορμή αυτές τις ημέρες της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή (η καταστροφή της Σμύρνηςέγινε τον Σεπτέμβριο του 1922)προτείνουμε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε αυτόν τον καιρό με συγγραφείς τον Άγγελο Συρίγο και τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου:

Το 1922 συνέβη η μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός. Για πρώτη φορά μετά από 3.000 χρόνια έπαυσε να αναπτύσσεται ο ελληνικός πολιτισμός στη μία από τις δύο ακτές που τον γέννησαν.

Μέσα από 50 ερωτήσεις και απαντήσεις εξετάζονται με νηφαλιότητα:

– μια μεγάλη εθνική και διεθνής σύγκρουση

– το ξέσπασμα του Εθνικού Διχασμού

– οι στόχοι και τα μεγάλα διλήμματα των πρωταγωνιστών

– τα ελλείμματα και τα λάθη μας

– μύθοι, παρανοήσεις και υπεραπλουστεύσεις

– η στάση των μεγάλων δυνάμεων, που επιδίωξαν (φυσικά) την ικανοποίηση των δικών τους και όχι των δικών μας εθνικών συμφερόντων

– οι αξιώσεις της τουρκικής πλευράς και οι μέθοδοι που επέλεξε για να τις πετύχει από το 1914 έως το 1922

– οι επιπτώσεις της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Τα συμπεράσματα, ιδίως αυτά που δε μας είναι αρεστά, αποτελούν την ελάχιστη τιμή που αρμόζει στη μνήμη των όσων χάθηκαν τότε, των δικών μας χαμένων ανθρώπων.

Περισσότερα…

Με αφορμή την δημοσίευση του βιογραφικού της Άλκης Γουλιμή που ήταν στην Σχολήστην Β’ Γυμνασίου, όπως και ο αδελφός της, Νίκος, εντοπίσαμε ένα άρθρο για την έκδοση από την Τράπεζα της Ελλάδος που αναφέρεται στον πατέρα τους Κωνσταντίνο Γουλιμή, διακεκριμένο δικηγόρο και βοτανολόγο που συνδέει την οικογένεια Γουλιμή με την Νίκη Γουλανδρή, απόφοιτο επίσης της Σχολής.

Κατόπιν στενής συνεργασίας με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας πραγματοποιήθηκε το πρώτο νόμισμα της σειράς η TULIPA GOULIMYI.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι ότι η πρόσθια όψη είναι έγχρωμη, όπου αποδίδεται το σχέδιο του φυτού, όπως το έχει σχεδιάσει η Νίκη Γουλανδρή. Η δε οπίσθια απεικονίζει ανάγλυφα το λουλούδι με πιο αφαιρετική διάθεση.

Η Τουλίπα η γουλίμειος (Tulipa goulimyi) ανακαλύφθηκε από τον Κωνσταντίνο Γουλιμή το 1954 και περιγράφηκε το 1955 από τους Βρετανούς βοτανικούς J.R. Sealy και W.B. Turrill, οι οποίοι της έδωσαν το όνομά του. Εξαπλώνεται στη νοτιοανατολική Πελοπόννησο, την Ελαφόνησο, τα Κύθηρα (όπου είναι αρκετά κοινή), τα Αντικύθηρα και τη βορειοδυτική Κρήτη (όπου είναι πολύ σπάνια). Φύεται συνήθως σε χαμηλά υψόμετρα (0-600 μ.), κυρίως ανάμεσα σε φρύγανα και σε πετρώδη, χαλικώδη και αμμώδη εδάφη. Κύριο γνώρισμά της είναι ότι οι χιτώνες των βολβών της φέρουν στο εσωτερικό τους άφθονες εριώδεις καστανωπές τρίχες. Το άνθος της είναι συνήθως έντονο κόκκινο, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ακόμη και κίτρινο. Ανθοφορεί από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τις αρχές Μαΐου. Έχει περιληφθεί στο πρώτο Βιβλίο ερυθρών δεδομένων των σπάνιων και απειλούμενων φυτών της Ελλάδας με το χαρακτηρισμό «Τρωτό» (Vulnerable) σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN).

Κωνσταντίνος Γουλιμής (1886-1963)

Ο Κωνσταντίνος Γουλιμής ήταν διακεκριμένος νομικός και ερασιτέχνης βοτανικός. Διετέλεσε διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών (1912-1913), νομικός σύμβουλος της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης την περίοδο της Κατοχής, ενώ το 1945 έγινε μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος. Από το 1946 ασχολήθηκε με την έρευνα της ελληνικής χλωρίδας και συνέλεξε περίπου 26.000 φυτικά δείγματα. Ανακάλυψε πολλά είδη φυτών νέα για την ελληνική χλωρίδα, μεταξύ αυτών 17 νέα για την επιστήμη, κάποια από τα οποία φέρουν το όνομά του. Η βοτανική του συλλογή φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.

Δείτε το άρθρο όπως αναρτήθηκε στο site του Μουσείου Γουλανδρή…

Ο Κρίτων Χουρμουζιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1932. Η μητέρα του ήταν Κωνσταντινουπολίτισσα και ο πατέρας του, Αναστάσιος, ήταν μικροβιολόγος από την Καβάλα. Με τον συνομήλικό του Βασίλη Βασιλικό (γεν. 1933 στην Καβάλα) μεγάλωσαν μαζί, συνέχισαν στην Θεσσαλονίκη στο Κολλέγιο Ανατόλια και βρέθηκαν μαζί στην Αμερική, όπου o Κρίτων σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια του Rippon και του Yale και ο Βασίλης Βασιλικός σπούδασε σκηνοθεσία τηλεόρασης στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ.

Ενδιάμεσα ο Κρίτων Χουρμουζιάδης ήρθε στην Αθήνα, όπου εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1942-43 στην 1η τάξη του 8-ταξίου (Ε’ Δημοτικού) και αν συνέχιζε και βεβαίως δεν έκλεινε η Γερμανική, θα αποφοιτούσε το 1950.

Το 1967 πήγε στο Λονδίνο, όπου έμεινε για δύο χρόνια, διότι δεν του ταίριαζαν οι Άγγλοι ως λαός, και το 1969 μετακόμισε στο Αμβούργο, όπου και ρίζωσε, παρ’ όλο που συχνά καταφερόταν εναντίον των Γερμανών και της γλώσσας τους.

Εργάστηκε επί σειρά ετών ως Διευθυντής Σπουδών στο Αμερικάνικο Κολλέγιο του Αμβούργου. Το 1984 επέστρεψε στηνΕλλάδα, όπυ αρχίζει να δαβάζει συστηματικά ελληνική πεζογραφία και να δημοσιεύει στα περιοδικά που κυκλοφορούν εκείνη την εποχή, στο “Αντί”,  στην “Λέξη”, στα “Γράμματα και Τέχνες” και στο “Διαβάζω” (πηγή: Μένης Κουμανταρέας).

Μετέφρασε τον “Ιαγουάρο” του Αλέξανδρου Κοτζιά και την “Αστραδινή” της Ευγενίας Φακίνου στην αγγλική σειρά του “Κέδρου”, ενώ με τον τίτλο “Συμπόσιο” δημοσίευσαν οι Εκδόσεις “Κέδρος” σε επιμέλεια Μένη Κουμανταρέα, τριάντα κείμενα κριτικής

Απεβίωσε την 1η Ιουλίου 1992.

Στην φωτογραφία με την μητέρα του, Ελένη, και τον αδελφό του, Γιάννη

(πηγή: http://users.sch.gr/deshourmou/TSAKILI/oikogeneia.htm)

Οι “ΣΕΛΙΔΕΣ” κυκλοφόρησαν το 1965 και ήταν πρωτοβουλία της τάξης 1966-67, όταν τα παιδιά ήταν ακόμη στην Β’ Λυκείου. Το πρώτο τεύχος εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1965, το 2ο τον Απρίλιο του 1966, το 3ο τον Ιούλιο του 1966 και το 4ο τον Δεκέμβριο του 1966, όταν πιά η τάξη έφτασε στην Γ΄ Λυκείου.

Η Τένια Παπαδάκη “φύλαξε” τα τρία από τα 4 τεύχη και η Μαίρη Καλαμιώτου – Φιμερέλη το 1ο, αλλά και τα άλλα.

Τα ονόματα που βλέπουμε ανάμεσα στις σελίδες είναι αυτά των: Θεόδωρου Σωτηρόπουλου, Γιάννη Ιατρού, Άγγελου Παναγάκη, Ιωάννας Παπαλεξοπούλου, Πάνου Λουκάκου, Τένιας Παπαδάκη, Κώστα Ανδριόπουλου, Λύντιας Βελισσαρίου, Ευθύμη Δημητρίου, Ράνιας Γεωργίου, Θέμι Δημίδη, Δημήτρη Δαφίνη, Σταμάτη Εγγλεζάκη, Μαίρης Ζαμπέλη, Γιάννη Καπαγιαννίδη, Γιάννας Κουτρολίκου, Γιώργου Κυριακόπούλου, Δημήτρη Κόστιτς, Σταύρου Νικολαΐδη, Μαλάμως Μπρούζου, Αλεξάνδρας Νομίδου, Ηρακλή Οικονόμου, Θανάση Παπαγεωργίου, Χρήστου Σπηλιόπουλου, Αντώνη Φραγκάτου, Χριστίνας Χριστοπούλου, Στέλλας Πρόφη.

Στο 4ο αυτό τεύχος που είναι και το τελευταίο έχουμε 50 σελίδες και να σημειώσουμε ότι βρισκόμαστε πλέον λίγους μήνες πριν από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Αγαπητοί φίλοι,

Ψάχνοντας πριν λίγες μέρες στο Ιντερνετ, σκόνταψα πάνω σε ενα Site με την ονομασία vinylmine (ελληνικά:Δισκορυχείον), όπου με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Το Site δημοσίευε το εξώφυλλο του σχολικού περιοδικού που βγάλαμε πριν 50 χρόνια στο σχολείο με τον τίτλο ΕΜΕΙΣ /Unsere Welt και σε δύο εκτενείς καταχωρήσεις του το 2013 και το 2014 (συνημμένα τα δύο links) αναφερόταν σε άρθρο που είχα δημοσιεύσει σαν μαθητής το 1962 στο περιοδικό μας και σε μια διάλεξη που είχα κάνει για την μουσική τζάζ και την (περιορισμένη τότε) διάδοση της στην Ελλάδα.

Με συγκίνηση ξαναείδα μετα απο τόσες δεκαετίες το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του ΕΜΕΙΣ που ειχε φιλοτεχνήσει ο πολυτάλαντος συμμαθητής μας και μετέπειτα γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Περάκης. Ο Νίκος είχε φιλοτεχνήσει και την θαυμάσια αφίσα για την βραδυά τζάζ που οργανώσαμε την ίδια χρονιά με δική μου ομιλία και μουσική επιμέλεια του φίλου απο το γερμανικό τμήμα Christian Sorge ( μετέπειτα δημιουργού μ.α.του θεατρικού έργου για παιδιά „Ein Fest bei Papadakis“ που γνώρισε μοναδική επιτυχία τη δεκαετία του ΄70 στο Grips-Theater του Δυτικού Βερολίνου).

Η βραδυά Τζάζ που οργανώσαμε τότε στο κτίριο της Πατησίων είχε τέτοια ανταπόκριση, που υποχρεωθήκαμε να την επαναλάβουμε. Θυμάμαι τον κυρ Μήτσο να τρέχει στην κατάμεστη αίθουσα να βρεί καρέκλες για τους όρθιους, συμμετέχοντας με ενθουσιασμό στην πρώτη προς τα έξω εκδήλωση που οργανώσαμε ως μαθητική κοινότητα. Επρόκειτο μάλιστα και για την πρώτη φορά που η Γερμανική Σχολή άνοιγε τις πόρτες της σε εξωσχολικό κοινό. Ακόμη και δημοσιογράφοι ήρθαν. Κάτι πρωτόγνωρο για τη σχολή μας, η οποία παρέμενε τότε διστακτική στο άνοιγμα προς της δημοσιότητα και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια να πάρουμε την άδεια απο τον μακαρίτη τον Beckmann για να κάνουμε την εκδήλωση.

Την περίοδο εκείνη η μουσική τζάζ μόλις είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στην Ελλάδα. Εγώ την είχα γνωρίσει σ΄ένα φεστιβάλ στη Γερμανία με όλους τους μεγάλους της τζάζ και όταν ο Μίμης Πλέσσας ίδρυσε στις αρχές του ΄60 το Jazz Club, έγινα το νεώτερο μέλος και τακτικός θαμώνας στο εντευκτήριο της Ηρώδου του Αττικού 25, όπου ο Πλέσσας μας παρέδιδε μαθήματα και όπου έκαναν δειλά την εμφάνιση τους τα πρώτα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα (απότι θυμάμαι το Club έκλεισε άδοξα οταν η αστυνομία συνέλαβε τα μέλη ενος συγκροτήματος για χρήση ναρκωτικών ουσιών!).

https://diskoryxeion.blogspot.com/2013/09/unsere-welt.html

https://diskoryxeion.blogspot.com/2014/10/johnny-zorbas.html

15.06.2020

Παντελής Παντελούρης, Αμβούργο

Ο Γενικός Γραμματέας Δασών, Καθηγητής Κωνσταντίνος Αραβώσης (’81) ανήρτησε στη σελίδα του στο facebook ενημέρωση, σχετικά με συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ – ΜΠΕ), όπου τονιζει την ιδιαίτερη έμφαση που δίνεται στον τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, καθώς και στην επίλυση υφιστάμενων προβλημάτων και παθογενειών, που συνδέονται με τις χρήσεις γης και τις προσπάθειες βελτίωσης της ανθεκτικότητας των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας μας. Υπογραμμίζει επίσης την «πρωτόγνωρη ταχύτητα» με την οποία υλοποιείται το μεγαλύτερο πρόγραμμα αποκατάστασης πυρόπληκτων περιοχών στη χώρα μας, αλλά και τη νέα αντίληψη, που φαίνεται να διαμορφώνεται με την υπαγωγή των Δασικών Υπηρεσιών στο ΥΠΕΝ.

Περισσότερα…

Ο «Μεγάλος Ανορθόγραφος» ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα προς την επιβεβαίωση της ταυτότητας του «Ανονίμου του Έλληνος». Δύο νέα ευρήματα του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη οδηγούν ακόμη πιο κοντά στην λύση του γρίφου και πιθανώς με οριστικό τρόπο, που θα οδηγήσει και σε σημαντικές αναθεωρήσεις.

Μια νέα μελέτη με θέμα την επιβεβαίωση της ταυτότητας του «ανώνυμου» Έλληνα συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας», του σπουδαιότερου βιβλίου της προεπαναστατικής Ελλάδας (1806), φαίνεται πως οδηγεί πολύ κοντά στη λύση του γρίφου που απασχολεί γενιές και γενιές ιστορικών και φιλολόγων. Πρόκειται για ένα καθοριστικό βήμα της πολυετούς έρευνας του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη, σε συνέχεια και προς συμπλήρωση της περυσινής έκδοσης, με τίτλο «Ο Μεγάλος Ανορθόγραφος».

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr..

Να σημειώσουμε εδώ ότι το άρθρο αποτελεί συνέχεια ενός προηγούμενου άρθρου του Άγγελου Κωβαίου που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2021, πάλι στο protagon.gr, και είχε τίτλο: “Μία κοσμογονική αποκάλυψη για τον Καποδίστρια”. Δείτε και αυτό το άρθρο…

Η μουσικός και τραγουδίστρια Αγγελική Παπανδρέου (’77) ενημερώνει, με ανάρτησή της στη σελίδα της στο facebook, οτι θα εμφανιστεί την Παρασκευή 26 Αυγούστου στις 9μμ, στο CALVO Bar – Restaurant στην παραλία Άκολης Αιγίου και θα παρουσιάσει μουσική παράσταση με τίτλο “ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ.”

Μαζί της άλλοι τρεις εξαιρετικοί συνεργάτες της στα πλήκτρα, στο μπουζούκι, στην κιθάρα, στο μπουζούκι και στο σαξόφωνο. Τραγούδι, χορός, καλό κρασί και νόστιμοι μεζέδες.

Περισσότερα…