Ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας (΄64 ) είναι Καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Harvard και τέως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ). Στη συνέντευξη που έδωσε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εξηγεί τα προβλήματα που συνάντησε στη θητεία του και τους λόγους της παραίτησής του.

Εχουν περάσει δύο μήνες από την παραίτηση του Σπύρου Αρταβάνη-Τσάκωνα από τη θέση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ) λόγω της «απουσίας στρατηγικής εκ μέρους του υπουργείου Ανάπτυξης». Το ίδιο έπραξαν ο Αγγελος Χανιώτης, καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Πανεπιστημίου Πρίνστον, ο Πέτρος Κουμουτσάκος, πρόεδρος του Τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Χάρβαρντ, ο Στέλιος Παπαδόπουλος, συνιδρυτής και πρόεδρος της Exelixis Inc και η πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Χριστίνα Κουλούρη – μεταξύ άλλων.

Τότε, ο καθηγητής Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ δεν είχε θελήσει να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης ούτε να επιχειρήσει μια αποτίμηση όσων έγιναν – και, κυρίως, όσων δεν έγιναν. Πριν από λίγες ημέρες αισθάνθηκε έτοιμος να το κάνει. Από το γραφείο του στη Βοστώνη μιλήσαμε για πολλά. (περισσότερα…)

Ο Δρ. Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, γράφει στο NEWS 24/7 για μια πρωτοβουλία Ισραηλινών και Παλαιστινίων που επισκέφτηκαν την Αθήνα και, παρά τις ζοφερές εξελίξεις, συνεχίζουν να πιστεύουν σε ειρηνική επίλυση στη Γάζα.

Δεν περνάει μέρα χωρίς φρικιαστικές ειδήσεις από τη Μέση Ανατολή: αναφορές για θανάτους, τραυματισμούς και εκτοπισμούς. Στο επίκεντρο της βίας βρίσκεται η Λωρίδα της Γάζας, όπου ο βίαιος κύκλος του πολέμου άνοιξε το πιο πρόσφατο, τραγικό του κεφάλαιο στις 7 Οκτωβρίου, πριν από ενάμιση χρόνο.

Το τέλος των δεινών δεν διαφαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Η διπλωματία παίζει, στην καλύτερη περίπτωση, περιθωριακό ρόλο. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες -που εξακολουθούν να κατέχουν το κλειδί για την ειρήνη- ο τερματισμός της αιματοχυσίας φαίνεται να μην αποτελεί προτεραιότητα, τουλάχιστον προς το παρόν. (περισσότερα…)

Ο Χρήστος Μπαλόγλου μας έστειλε, με αφορμή την εκτέλεση Μπελογιάννη, ένα μοναδικό κείμενο, που όμως σχετίζεται και με μία δική μας απόφοιτο. Ο Δημήτριος Μπάτσης, που αναφέρεται στο κείμενο και εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη, ήταν σύζυγος της αποφοίτου της Αραχώβης Λίνας (Χριστίνας) Αιλιανού.

Από τα 2500 και πλέον τηλεγραφήματα που έλαβε από όλη την υφήλιο η Κυβέρνηση του στρατηγού Πλαστήρα για την ματαίωση της εκτελέσεως του Νίκου ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ [Αμαλιάδα 22 Δεκεμβρίου 1915- στρατόπεδο στο Γουδή 30 Μαρτίου 1952] και των άλλων τριών συντρόφων του , οι οποίοι κατεδικάσθησαν εις θάνατον από το τακτικό Στρατοδικείο ένεκα κατασκοπείας, ενδιαφέρουσα και σχετικώς άγνωστη είναι η παρέμβαση του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστοφόρου Δανιηλίδη [Μάδυτος Θράκης 17 Ιανουαρίου 1876- Κηφισιά 27 Ιουλίου 1967, πατριαρχ. 24 Ιουνίου 1939-16 Αυγούστου 1966]. Ο Βαρσοβίας Διονύσιος απέστειλε στον Χριστοφόρο επιστολή-παράκληση να επηρεάση την ελληνική κυβέρνηση για την ματαίωση της εκτελέσεως. Είναι εντυπωσιακά ενδιαφέρον, ότι σημαίνουσες προσωπικότητες από τον χώρο της Τεχνης, της Επιστήμης και της Εκκλησίας, όπως ο Πάπας Πίος ΙΒ΄Πατσέλλι [Pacelli] και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας Σπύρου απέστειλαν εκκλήσεις πρός την ελληνική κυβέρνηση. Ενδεικτική είναι η απόφανση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος Βλάχου [Χηλή Βιθυνίας 1876-Αθήναι 21 Μαρτίου 1956], όταν ο ίδιος έγραψε: << Έχω συγκλονισθή από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από αυτό των πρώτων χριστιανών, διότι ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή>>. (περισσότερα…)

Ο Παύλος Αγιαννίδης (΄79) ανέβασε στο fb ένα άρθρο στο οποίο αναλύει διεξοδικά την ιστορία, τον ρόλο και τη σημασία του εμβληματικού πίνακα του Ντελακρουά – μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Σάς καλώ να φανταστείτε τούτη τη Γυναίκα. Με προτεταμένα τα ημίγυμνα στήθια της. Με φόντο ζοφερό. Δίπλα σε πτώματα και φαιούς δυνάστες.

 Με δυο λόγια, σάς καλώ να φανταστείτε τούτη την ιστορία πίσω από την εμβληματική και σημαδιακή εικόνα, τον πίνακα ζωγραφικής του Ευγένιου Ντελακρουά (βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Μπορντό), «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» – La Grèce sur les ruines de Missolonghi. Ένα έργο τέχνης, που «γεννήθηκε» πριν από 199 χρόνια και προκάλεσε ή σηματοδότησε πολλά, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. (περισσότερα…)

Η Ειρήνη Φρεζάδου ήταν το κεντρικό πρόσωπο του αφιερώματος “Οι Αθηναίοι” στην εφημερίδα “Lifo” στο τεύχος 848 της 13ης Μαρτίου 2025. Δείτε το άρθρο της Ντίνας Καράτζιου, όπου αναφέρεται η Γερμανική Σχολή και ο Παναγιώτης Στάμος (η φωτογραφία είναι απόσπασμα από μία φωτογραφία του Πάρι Ταβιτιάν στην LIFO) :

Αγωνίζεται ενάντια «στην απληστία που ξοδεύει τον αρχιτεκτονικό, φυσικό και πολιτιστικό μας πλούτο». Βγήκε μπροστά για το κτίριο «που ντροπιάζει την Ακρόπολη». Και τώρα, το νέο της σχέδιο είναι η αναβίωση του ιστορικού σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Πατήσια μέχρι τα 17 μου. Τα Πατήσια τότε ήταν μια πανέμορφη γειτονιά. Θυμάμαι νεοκλασικά με διπλές ελικοειδείς μαρμάρινες σκάλες, μεγάλες αυλές, υπέροχους βαθύσκιωτος κήπους με τεράστια δέντρα. Θυμάμαι έντονα και τις σιδερένιες στρογγυλές σκάλες που είχαν τα παλιά σπίτια πίσω στους ακάλυπτους. Σ’ αυτές κάθονταν, σαν σε σκηνή θεάτρου, οι κοπέλες που δούλευαν στα σπίτια. Εκεί ετοίμαζαν το φαγητό της ημέρας, καθάριζαν τα λαχανικά, γελούσαν, συζητούσαν.

• Τα Πατήσια της παιδικής μου ηλικίας ήταν μια πολύ ζωντανή και πολύ αστική γειτονιά μέσα στα λουλούδια και στο πράσινο. Μια γειτονιά ασφαλής, που παίζαμε σχοινάκι και λάστιχο στους δρόμους. Σχολείο πήγα στο 24ο Δημοτικό. Θυμάμαι ότι μας πήγαιναν εκδρομές στο δάσος του Προμπονά, που ήταν ένα πανέμορφο τεράστιο δάσος. Εγώ είμαι συνομήλικη της καταστροφής αυτή της γειτονιάς. Μέχρι τη δεκαετία του ’70 ήταν μια ανθρώπινη γειτονιά με αυλές, κήπους και νεοκλασικά σπίτια, μέχρι που άρχισαν να χτίζονται τα τέρατα της αντιπαροχής.

• Ο πατέρας μου κατάγεται από την Κυλλήνη και τη Ζάκυνθο. Σπούδαζε νομικά, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Ήταν αριστερός. Δεκαεννιά χρονών τον συνέλαβαν και τον πήγαν εξορία, στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Λόγω της εξορίας αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του. Αργότερα σπούδασε λογιστική, δημιουργώντας στη συνέχεια μια επιχείρηση μεταφοράς δομικών υλικών.

Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια χώρα όπου το μέτρο στα σπίτια, στα νησιά και στις πόλεις ήταν η ανθρώπινη κλίμακα. «Σπίτι όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς», έλεγαν οι παλιότεροι. Το μέτρο… Αυτό χάνεται και ενοχλεί. Με ενοχλεί βαθιά. (περισσότερα…)

Η μεταφράστρια και ιστορικός Έμη Βαϊκούση (’76) δημοσίευσε στο τεύχος 159 του Books’ Journal μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση του βιβλίου της Άνγκελα Μέρκελ “Ελευθερία. Αναμνήσεις 1954–2021” που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη δική της μετάφραση από τα γερμανικά, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Τίτλος του άρθρου: Ό,τι θυμάται η Άνγκελα Μέρκελ.

Μεταφράζοντας αυτό το σημαντικό και πολυσέλιδο πολιτικό ντοκουμέντο, η Έμη Βαϊκούση επισημαίνει και παρουσιάζει αναλυτικά τα εξής σημεία:

· Στη σκιά Ρωσίας, ΗΠΑ, Κίνας

· Οι μηχανισμοί της πολιτικής

· «Ελευθερία»: «ψιλά γράμματα»

· Ελλάδα: Μνημόνια και ελληνοτουρκικά

· Μαχητική, ετοιμόλογη, πνευματώδης

· «Η εκκλησία να μείνει στο χωριό»

https://booksjournal.gr/kritikes/istoria/5206-o-ti-thymatai-i-angkela-merkel

Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει στην εφημερίδα “Καθημερινή” τα πρόσφατα γεγονότα στον Ενδιάμεσο Χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης στην έκθεση με τίτλο “Η Σαγήνη του Αλλόκοτου”. Θα σημειώσουμε ότι ανάμεσα στα εκθέματα ήταν και αυτό της “δικής μας” Μαλβίνας Παναγιωτίδη, που δημοσιεύσαμε την Δευτέρα 10.3.2025:

Διαβάζω και ακούω αμφίθυμες αντιδράσεις για τον βανδαλισμό των έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της Νίκης, Νίκο Παπαδόπουλο. Ναι μεν είμαστε κατά της καταστροφής, αλλά η αισθητική του καλλιτέχνη προσέβαλε τα θρησκευτικά αισθήματα της χριστιανικής πλειοψηφίας, είναι ένα από τα συνήθη επιχειρήματα. «Μα, με τα χρήματα χριστιανών φορολογουμένων;» (σ.σ.: χρηματοδοτούνται τέτοιου είδους εκθέσεις;) αγανάκτησαν ορισμένοι, αποκαλώντας τα έργα βλάσφημα. Παράλληλα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέφρασε «τη λύπη της για το περιεχόμενο συγκεκριμένων έργων τής εν λόγω εκθέσεως και αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα προς την Ελληνική Κυβέρνηση». Ποια είναι τα δέοντα; Η αποκαθήλωση; Η λογοκρισία; Η πυρά; (περισσότερα…)

Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης (΄79) ανέβασε στο fb άρθρο για την Καίτη Κωνσταντίνου η οποία υπήρξε επίσης σπουδαία θεατρική ηθοποιός:

Ξέρω, ξέρω. Οι περισσότεροι θα τή μνημονεύετε ως Σωσώ στη σειρά “Εγκλήματα”. Άντε και για τις ατάκες της στην “Τούρτα της μαμάς”.

Προσωπικά, θα μνημονεύω την Καίτη Κωνσταντίνου (η οποία είχε δηλώσει πολλές φορές υπερήφανη που ήταν κωμική ηθοποιός) για τον πιο δραματικό και τον πιο απρόσμενο ρόλο της: Αιμοσταγής βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ του Σαίξπηρ, στην παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά, το 2016, στο Σύγχρονο Θέατρο. Και σε άλλους θεατρικούς ρόλους, από τις “Εσωτερικές φωνές” του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο, από το Γιώργο Αρμένη, το 1986, στο Θέατρο Τέχνης (σε μετάφραση Άλκης Ζέη, παρακαλώ), κι εντεύθεν. (περισσότερα…)

Ο Χρήστος Μπαλόγλου και με αφορμή τα τεκταινόμενα και τίτλο “περί των πολιτικών και των τεμπών“, θυμήθηκε τον ελληνολάτρη, φιλόσοφο, ρήτορα Μάρκο Τύλλιον Κικέρωνα [Αρπίνο 3.1.106 – Φόρμα 7.12.43 π.Χ.], ο οποίος δυστυχώς αποκεφαλίσθηκε και δεν πρόλαβε να γεράση-δεδομένου ότι μας άφησε μία πραγματεία περί γήρατος [De senectute]-, αυστηρόν διαχειριστήν των οικονομικών της Κιλικίας και Κύπρου, όπου διετέλεσε έπαρχος και άφησε μνήμη αγαθή, με την μοναδική θεωρία που διετύπωσε κατωτέρω. Νομίζω, ότι μας καλύπτει όλους και όλες!

Η Θεωρία του Κικέρωνα:

Ο πτωχός, εργάζεται.

Ο πλούσιος, τον εκμεταλλεύεται.

Ο στρατιώτης, προστατεύει και τους δυό.

Ο φορολογούμενος, πληρώνει και για τους τρεις.

Ο απατεώνας, εκμεταλλεύεται και τους τέσσερεις.

Ο μεθύστακας, πίνει στην υγεία και των πέντε.

Ο τραπεζίτης, εξαπατά και τους έξι.

Ο δικηγόρος, αγορεύει ξεγελώντας και τους επτά.

Ο γιατρός, σκοτώνει και τους οκτώ.

Ο νεκροθάφτης, θάβει και τους εννέα.

Ο πολιτικός, ζει σε βάρος και των δέκα.

Επιβεβαίωση: Ο κόσμος δεν έχει αλλάξει εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια !…

Γι’ αυτό και ο Πόπλιος Οβίδιος έγραψε: Bene qui latuit,bene vixit, δηλαδή όποιος κάνει το κορόιδο ζει ωραία! (περισσότερα…)

Πέντε είναι τα συμπεράσματα από την προχθεσινή αναμέτρηση στη Γερμανία. Δημιουργούν ελπίδες, αλλά και προβληματίζουν. Ο σχηματισμός του μεγάλου συνασπισμού (GroKo) δεν θα είναι ανέφελος και η AfD θα καραδοκεί στη γωνία. Η χώρα παραμένει διχασμένη, γεωγραφικά, δημογραφικά και κοινωνικά. Ουδείς είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την εμφάνιση του κόμματός του, αλλά η αυτοκριτική σπανίζει. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το κόμμα της Αριστεράς, Die Linke.

Οι δυσκολίες του GroKo

Ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά μέσα στον χρονικό ορίζοντα που έθεσε ο νικητής των εκλογών, Φρίντριχ Μερτς, έως το Πάσχα. Στο SPD αναλαμβάνει μεν η δεξιά πτέρυγα των «ρεαλιστών» την ηγεσία (ο επικεφαλής Λαρς Κλινγκμπάιλ και o υπουργός Αμυνας Μπόρις Πιστόριους), αλλά η βάση είναι δυσαρεστημένη. Θεωρεί ότι η συμμετοχή στην εξουσία και οι συναπτοί συμβιβασμοί οδήγησαν το κόμμα στο χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του. Δεν αποκλείεται μάλιστα το κόμμα να κληθεί να εγκρίνει την προγραμματική συμφωνία, κι εκεί όλα είναι ανοιχτά. Τα δύο κόμματα δεν συμφωνούν στο μεταναστευτικό, η αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι κοινός τόπος για αμφότερα τα κόμματα, που διαφέρουν όμως στον τρόπο χρηματοδότησής τους. Στο τραπέζι βρίσκονται οι περικοπές δημοσίων δαπανών και η χαλάρωση του συνταγματικά κατοχυρωμένου φρένου χρέους που χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο νικητής των εκλογών εξετάζει το ενδεχόμενο να περάσει τη μεταρρύθμιση στην τρέχουσα Βουλή και όχι στη νέα που θα προκύψει από τις προχθεσινές εκλογές. Παράλληλα, ο Μερτς φέρεται ότι υποχρέωσε τον Σολτς να μη λαμβάνει αποφάσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ή άλλες υπουργικές αποφάσεις χωρίς να τον ενημερώνει προηγουμένως.

(περισσότερα…)

Αποτελεί η σαρωτική νίκη της γερμανικής Αριστεράς ένδειξη μιας αριστερής ριζοσπαστικοποίησης των νέων ψηφοφόρων στη Γερμανία;

Στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2021, το κόμμα της Αριστεράς στη Γερμανία (die Linke) έλαβε ποσοστό 8% στους νέους ψηφοφόρους, ενώ ώς πρόσφατα ήταν αμφίβολο αν θα ξεπερνούσε το όριο του 5% για να μπει φέτος στη Γερμανική Βουλή. Τον Ιανουάριο κινούνταν ακόμα στο 3-4% στις δημοσκοπήσεις. Μετά, στα μέσα Φεβρουαρίου, μάθαμε πως σημείωσε ρεκόρ στον αριθμό μελών του κόμματος, με 81.200 μέλη, τα περισσότερα που απέκτησε ποτέ ξεκινώντας από την ίδρυση του κόμματος το 2007. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής θριάμβευσε τόσο συνολικά, με το απίστευτο ποσοστό 8,8%, όσο και στους νέους (18-24), όπου φαίνεται πως είναι πρώτο κόμμα με ποσοστό 24%. Δεύτερο κόμμα στους νέους είναι η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) με 21%, ενώ τις μεγαλύτερες απώλειες σε αυτή την ηλικιακή ομάδα σημείωσαν οι Πράσινοι, οι οποίοι το 2021 είχαν 23% και την Κυριακή καταβαραθρώθηκαν στο 10%, πέφτοντας χαμηλότερα ακόμα και από τους Χριστιανοδημοκράτες (13%) και τους Σοσιαλδημοκράτες (12%), κόμματα που συνήθως προσελκύουν ψηφοφόρους μεγαλύτερων ηλικιών. (περισσότερα…)

Η πολυπληθέστερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσέρχεται σήμερα στις κάλπες για να εκλέξει νέο Κοινοβούλιο, μια διαδικασία-ορόσημο καθώς από το αποτέλεσμά της αναμένεται να κριθεί η μετέπειτα στάση της Γερμανίας σε μια σειρά από κομβικά γεωπολιτικά ζητήματα (Ρωσία, Ουκρανία, Ντόναλντ Τραμπ, ευρωπαϊκή άμυνα κ.ά), ενώ άμεσος θα είναι ο πολιτικός αντίκτυπος πανευρωπαϊκά, την ώρα που η ακροδεξιά επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά το μομέντουμ με την ώθηση των Τραμπ – Μασκ.

Μιλώντας στο Magazine ο Δρ. Ρόναλντ Μαϊνάρντους, πολιτικός αναλυτής και Κύριος Ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, εστιάζει στον περιορισμό της μετανάστευσης που αναδείχθηκε σε κεντρικό ζήτημα κατά την προεκλογική περίοδο, επισημαίνοντας ότι η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) ότι κατόρθωσε να επωφεληθεί δημοσκοπικά αγγίζοντας ποσοστά διπλάσια σε σχέση με το 2021.

Δείτε όλο το άρθρο:

Εκλογές στη Γερμανία: Πόσο θα αντέξει το “τείχος προστασίας” απέναντι στην ακροδεξιά;

Σχεδόν 7 στους 10 Έλληνες οδηγούς περνούν με κόκκινο φανάρι, ο ένας στους δύο διπλοπαρκάρει συχνά και το 81% κάνει χρήση του κινητού τηλεφώνου στο τιμόνι!

Το Ίδρυμα VINCI Autoroutes δημοσίευσε τα αποτελέσματα της 4ης έκδοσης της έρευνας για την «Κοινή χρήση του οδικού δικτύου στην Ευρώπη» με τη συμμετοχή 12.413 Ευρωπαίων πολιτών. Η έρευνα εξετάζει συγκεκριμένα τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων που καλούνται να αντιμετωπίσουν, στο οδικό δίκτυο, τη συνύπαρξη διαφορετικών τρόπων μετακίνησης.

Πόσο προσέχουν τους άλλους χρήστες του οδικού δικτύου οι οδηγοί αυτοκινήτων, οι οδηγοί μηχανοκίνητων δικύκλων, οι ποδηλάτες ή οι πεζοί; Σε ποιον βαθμό σέβονται τους κανόνες κοινής χρήσης του οδικού δικτύου; Επηρεάζεται η συμπεριφορά τους από τα διαφορετικά μέσα μετακίνησης που χρησιμοποιούν; Οι απαντήσεις των Ελλήνων και των υπόλοιπων Ευρωπαίων προβληματίζουν, επειδή καταδεικνύουν ένα έλλειμμα ευαισθητοποίησης όλων των χρηστών του οδικού δικτύου προς τους υπόλοιπους και άγνοια και έλλειψη σεβασμού των κανόνων του κώδικα οδικής κυκλοφορίας.

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr …

Ο Παύλος Παπαδόπουλος παρουσιάζει στην εφημερίδα “Καθημερινή” δύο βίους παράλληλους: της Λούκας Κατσέλη και του Τάσου Γιαννίτση, όπου όμως ταυτόχρονα αναφέρει ότι ο Τάσος Γιαννίτσης αποχώρησε τον προηγούμενο Νοέμβριο από την διαδικασία της υποψηφιότητας για την έδρα στην Ακαδημία Αθηνών:

Αντί για σύγκλιση, η προεδρική εκλογή επισημοποιεί την απόσταση μεταξύ των κομμάτων της Κεντροαριστεράς. Μήπως είναι ενδεικτικό ότι οι δύο υποψήφιοι προέρχονται από τα αντίπαλα ρεύματα του πάλαι ποτέ μεγάλου κόμματος;

Oταν έπεσε η Πόλη στους Οθωμανούς, το 1453, οι ευγενείς του Βυζαντίου ξενιτεύτηκαν. Αλλοι πήγαν στη Βενετία και στη Γένοβα, και άλλοι κλείστηκαν στον Μυστρά, στο Άγιον Ορος και στη Μονή του Σινά. Υπήρχαν και αυτοί που έμειναν και συνεργάστηκαν με τους κατακτητές κατορθώνοντας έτσι (όσοι γλίτωσαν από τον αποκεφαλισμό) να αλώσουν την αυτοκρατορία «από μέσα». Ετσι έγινε και με το ΠΑΣΟΚ όταν έπεσε από την εξουσία το 2015. Αλλοι «ευγενείς» του κόμματος άλωσαν την Αριστερά και τη Δεξιά «από μέσα», άλλοι πήγαν εξορία στον ιδιωτικό τομέα, στα πανεπιστήμια και στις δεξαμενές σκέψης, και άλλοι αποφάσισαν να μονάσουν μέσα στο κίνημα υποστηρίζοντας τους αιώνιους πασπίτες που το κληρονόμησαν. (περισσότερα…)

Ο Χρήστος Χωμενίδης σχολίασε την περιπέτεια του Βασίλη Παπαθεοδώρου με ένα άρθρο στην εφημερίδα “Τα Νέα” στις 1.2.2025

Πρωτοφανές, δυσωδέστατο σκάνδαλο ξέσπασε στις αρχές Νοεμβρίου 2022. Συγγραφέας παιδικών βιβλίων κατανάλωνε -μάλλον και διακινούσε- παιδική πορνογραφία! Τις πρώτες ώρες οι ιστοσελίδες τον ανέφεραν ανώνυμα, κατόπιν με τα αρχικά του, πολύ γρήγορα έγραψαν το ονοματεπώνυμό του. Επρόκειτο για τον Βασίλη Παπαθεοδώρου, γνωστό και βραβευμένο, ο οποίος συμμετείχε σε εκδηλώσεις φιλαναγνωσίας, επισκεπτόταν τακτικά σχολεία για να παρουσιάζει τα βιβλία του.

Η αγία λογοτεχνική οικογένεια, το λεγόμενο «συνάφι», έφριξε. Δεν είναι λίγο, όπως και να το κάνουμε, να τρέφεις τέτοιο φίδι στον κόρφο σου.

Κατά το επόμενο διάστημα έβγαιναν στη δημοσιότητα όλο και πιο επιβαρυντικά στοιχεία. Ότι η αστυνομία τον είχε εντοπίσει πολύ καιρό νωρίτερα και τον παρακολουθούσε. Πως πιθανότατα ο εν λόγω συμμετείχε σε διεθνές κύκλωμα που δραστηριοποιείται στο λεγόμενο «σκοτεινό διαδίκτυο». «Ποιός ξέρει» ψιθύριζαν διάφοροι «αν δεν είχε περάσει και από τη θεωρία» -τη θέαση πιο σωστά- «στην πράξη!» «Εσύ τον γνώριζες;» «Ελάχιστα. Ήταν παράξενος άνθρωπος…» αναφέρονταν πλέον σε εκείνον σε χρόνο παρελθόντα. «Ενστικτωδώς με απωθούσε.» «Άκου τι ισχυρίζεται. Πως δήθεν μάζευε το απαγορευμένο υλικό για να εμπνευστεί για το επόμενό του μυθιστόρημα! Μα για ηλίθιους μάς περνάει;» «Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…»

(περισσότερα…)

Άφθονες προεκλογικές υποσχέσεις μοιράζουν οι υποψήφιοι πριν από την κάλπη της 23ης Φεβρουαρίου στη Γερμανία. Ποιο είναι όμως το ιδιαίτερο «χάρισμα» του καθενός;

Λίγες εβδομάδες απομένουν για τις κρίσιμες γερμανικές εκλογές που θα αναδείξουν τον διάδοχο του Όλαφ Σολτς στην καγκελαρία. Οι υποψήφιοι επιστρατεύουν όλα τα όπλα τους, τόσο τα φανερά (δηλαδή τις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων), όσο και τα …μυστικά όπλα, το ιδιαίτερο χάρισμα του κάθε υποψηφίου, το «unique selling point» όπως θα λέγαμε στη γλώσσα του μάρκετινγκ.

Ο Σολτς δεν είναι Σρέντερ

«Ο Σολτς υποδύεται τον Σρέντερ» έγραφε πρόσφατα το Spiegel Online. Η αλήθεια είναι ότι ο Όλαφ Σολτς ήταν το δεξί χέρι του προηγούμενου σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ. Αλλά από κει και πέρα, καμία σχέση: Ο Σρέντερ διέθετε χάρισμα στην επικοινωνία, επιζητούσε την διαφωνία ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα, έδινε «ατάκες» στους δημοσιογράφους. Πριν από τις περικοπές της «Ατζέντας 2010» είχε φροντίσει να ανακοινώσει πάγωμα μισθών για το υπουργικό συμβούλιο και οι οικονομικές στήλες έγραφαν ότι «ο καγκελάριος δεν θα πάρει ούτε ένα ευρώ παραπάνω από πέρσι». (Οι επικριτές απαντούσαν ότι «ο καγκελάριος δεν θα καπνίσει ούτε ένα πούρο Αβάνας παραπάνω από πέρσι»).

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

Απομένουν λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες για τις εκλογές στη Γερμανία. Το μεταναστευτικό ζήτημα βρίσκεται στο επίκεντρο των εκστρατειών που μέρα με τη μέρα γίνονται πιο έντονες και τοξικές. Ένας πρωτοφανής παράγοντας στη γερμανική πολιτική είναι η απροκάλυπτη παρέμβαση από τις ΗΠΑ και η μονόπλευρη υποστήριξη του ακροδεξιού κόμματος, το οποίο υπόσχεται ριζική ρήξη με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Για όλα αυτά και άλλα πολλά συζητώ με την Οντίν Λιναρδάτου στο νέο επεισόδιο του podcast του ΕΛΙΑΜΕΠ

Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους συζητά με την Οντίν Λιναρδάτου για τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές, χαρτογραφεί το πολιτικό σκηνικό και επικεντρώνεται στο σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού, στην άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα, καθώς και στην παρέμβαση Μασκ σε συγκέντρωση της AfD.

Ακούστε την συζήτηση…

O Τάσος Γιαννίτσης ήταν φιλοξενούμενος του Γιώργου Κουβαρά το βράδυ της 22ας Ιανουαρίου στην εκπομπή “Στο Κέντρο” και μίλησε:

για την τιμητική πρόταση, που του έγινε από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ποτέ δεν υπήρξε κομματικό στέλεχος, αλλά τιμήθηκε με θέσεις από τον Γιώργο Γεννηματά, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, με τους οποίους συνδέθηκε πολιτικά ή και φιλικά,

για το ΠΑΣΟΚ, που μετά από 23 χρόνια, αναγνωρίζοντας το λάθος του 2001 σχετικά με το ασφαλιστικό, του πρότεινε την υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προσθέτοντας ότι ποτέ του δεν τον ενδιέφερε να κάνει πολιτική καριέρα, όμως όφειλε να ανταποκριθεί θετικά και όχι να αδιαφορήσει απέναντι στην πρόταση αυτή,

για τον Κώστα Τασούλα, που προτάθηκε από την Νέα Δημοκρατία, αλλά και τους άλλου συν-υποψηφίους του, απέφυγε τον οιονδήποτε σχολιασμό,

για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ανέφερε ότι εξετέλεσε τα καθήκοντά της εξαιρετικά, προσθέτοντας όμως ότι με αφορμή την στάση της την ημέρα του εορτασμού της ψήφισης του νόμου για την επέκταση της δυνατότητας σύναψης γάμου και σε πρόσωπα του ίδιου φύλου, δημιουργήθηκαν τριβές, τριβές όμως που δεν έπρεπε να δημιουργηθούν αφού τον νόμο τον έφερε προς ψήφιση η Νέα Δημοκρατία και τον ψήφισαν πολλοί βουλευτές περισσότερων κομμάτων, και μάλιστα, ξεκαθάρισε ότι συμφωνεί με τον νόμο, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι σε πολλούς, ίσως και στον ίδιο, να μην αρέσει, όμως σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κοινωνία, να σεβόμαστε την άποψη όλων, δίνοντας σε όλους το δικαίωμα να έχουν την άποψή τους και δυνατότητα επιλογής χωρίς θεσμικά εμπόδια,

(περισσότερα…)

Σε ύφεση για δεύτερη χρονιά η γερμανική οικονομία, ωστόσο τα επί μέρους οικονομικά στοιχεία είναι ενθαρρυντικά. Η σύγκριση με το 2003 δεν ευσταθεί, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) στη Γερμανία εμφανίζει αρνητικό δείκτη ανάπτυξης, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη η Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία. Συγκεκριμένα,το σύνολο της αξίας των τελικών αγαθών και υπηρεσιών για το 2024 συρρικνώθηκε κατά 0,2%, ενώ μείωση κατά 0,3% είχε καταγραφεί και το 2023. Και δεν μιλάμε για το ονομαστικό ΑΕΠ, αλλά για αποπληθωρισμένες τιμές.

Η τελευταία φορά που το γερμανικό ΑΕΠ είχε καταγράψει αρνητικό πρόσημο επί δύο συνεχή έτη ήταν στην περίοδο 2002-2003. Την εποχή εκείνη η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ αναγκάστηκε να παρουσιάσει την «Ατζέντα 2010», επιβάλλοντας οδυνηρές μεταρρυθμίσεις και περικοπές, τις οποίες πλήρωσε στις εκλογές του 2005.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

Ήρθε στην Αθήνα από τη Βοστώνη για το ενδέκατο «The Notch Meeting», ένα διεθνές επιστημονικό συνέδριο που διοργανώνεται από το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, το Fondation Santé, του οποίου είναι συνιδρυτής και πρόεδρος. Το ίδρυμα κάθε χρόνο αξιολογεί επιστήμονες, για να τους προσφέρει χρηματική βοήθεια ώστε να αναπτύξουν το ερευνητικό τους έργο στον τομέα της βιοϊατρικής.

Απαρέγκλιτος όρος; Η έρευνα να γίνεται στην Ελλάδα.

Είχαμε πολλά να πούμε, λοιπόν, με τον Σπύρο Αρταβάνη-Τσάκωνα, καθηγητή Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, επιστήμονα με θητεία σε μερικά από τα πιο φημισμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ, έναν Ελληνα που δεν ξεχνά ποτέ την πατρίδα του. «Ζω τόσες δεκαετίες στο εξωτερικό –από τα δεκαοκτώ και είμαι εβδομήντα τριών ετών– αλλά η Ελλάδα δεν έχει ξεκολλήσει από το μυαλό μου. Μου λείπει. Ισως, τελικά, αυτή να είναι η μεγαλύτερη δύναμη που έχει η χώρα μας: δεν μπορούμε να την ξεχάσουμε. Δεν έχω γνωρίσει ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων που να νιώθουν τόση νοσταλγία για τις πατρίδες τους, όσο οι Ελληνες…». (περισσότερα…)