Ο «Μεγάλος Ανορθόγραφος» ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα προς την επιβεβαίωση της ταυτότητας του «Ανονίμου του Έλληνος». Δύο νέα ευρήματα του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη οδηγούν ακόμη πιο κοντά στην λύση του γρίφου και πιθανώς με οριστικό τρόπο, που θα οδηγήσει και σε σημαντικές αναθεωρήσεις.

Μια νέα μελέτη με θέμα την επιβεβαίωση της ταυτότητας του «ανώνυμου» Έλληνα συγγραφέα της «Ελληνικής Νομαρχίας», του σπουδαιότερου βιβλίου της προεπαναστατικής Ελλάδας (1806), φαίνεται πως οδηγεί πολύ κοντά στη λύση του γρίφου που απασχολεί γενιές και γενιές ιστορικών και φιλολόγων. Πρόκειται για ένα καθοριστικό βήμα της πολυετούς έρευνας του ιστορικού Παναγιώτη Πασπαλιάρη, σε συνέχεια και προς συμπλήρωση της περυσινής έκδοσης, με τίτλο «Ο Μεγάλος Ανορθόγραφος».

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr..

Να σημειώσουμε εδώ ότι το άρθρο αποτελεί συνέχεια ενός προηγούμενου άρθρου του Άγγελου Κωβαίου που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2021, πάλι στο protagon.gr, και είχε τίτλο: “Μία κοσμογονική αποκάλυψη για τον Καποδίστρια”. Δείτε και αυτό το άρθρο…

Τι ακριβώς θέλουμε στην Επίδαυρο; Μία θεατρική… τηλεόραση (νεότερο φρούτο κι αυτό, με την διά τηλεοπτικών σειρών επιδραστικότητα των πρωταγωνιστών), μια εικόνα, έναν «μοντερνισμό» για τον «μοντερνισμό» ή την ουσία του Λόγου; Εκείνου που δίπλα στο Ασκληπιείο της αργολικής γης θεωρούνταν, μέσα στο «ωραιότερο θέατρο του κόσμου», και ως ιαματικός;

«Πάμε, ρε συ, να δούμε την (τάδε) παράσταση, στην Επίδαυρο», με παρότρυνε πρόσφατα ένας φίλος. «Είδα τις εικόνες και νομίζω ότι εικαστικά θα είναι σούπερ. Και τίποτα να μην λέει η παράσταση, θα δούμε ωραίες εικόνες».

Έχει τα δίκια του κι αυτός. Στην εποχή της εικόνας μπορεί ακριβώς αυτή, η εικόνα, να είναι και το ζητούμενο και η ανταμοιβή του θεατή της.

Όμως, είναι αυτό, πραγματικά, η Επίδαυρος; Είναι αυτή η χρήση της; Έτσι ξεκίνησαν, πριν από 68 χρόνια, τα «Επιδαύρια»;

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο Protagon.gr…

Ο Ronald Meinardus δημοσίευσε ένα άρθρο του με τίτλο «ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΉ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΊΑ» στα ΝΕΑ της Πέμπτης 4/8/2022:

Παραθέτω το σχόλιό μου για τις πολύ ανησυχητικές εξελίξεις σχετικά με την Ταϊβάν το οποίο δημοσιεύεται σήμερα (4.8.2022) στα ΝΕΑ. Τα προηγούμενα χρόνια, έχω επισκεφθεί το νησί πολλές φορές γνωρίζοντας το θέμα και τους ανθρώπους από κοντά. Για την Αμερική, όπως υποστηρίζω στο σχόλιό, η Ταϊβάν είναι πολύ πιο σημαντική από την Ουκρανία. Το θέμα θα απασχολήσει τον κόσμο για πολύ ακόμα.

————————————–

ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΉ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΊΑ

Δεν υπήρχε έλλειψη προειδοποιήσεων. Το Πεκίνο μίλησε για παιχνίδι με τη φωτιά. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν κάθε άλλο παρά ενθουσιάστηκε με την ιδέα της Νάνσι Πελόζι να ταξιδέψει στην Ταϊβάν. Οι σχέσεις με το νησιωτικό κράτος αποτελούν πολιτικό ναρκοπέδιο. Οταν οι ειδικοί της διεθνούς πολιτικής συζητούν την πιθανή πρόκληση ενός Γ Παγκοσμίου Πολέμου η συζήτηση γρήγορα στρέφεται και στην Ταϊβάν.

Για το Πεκίνο το νησί αποτελεί αναφαίρετο τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Το Πεκίνο έχει καταφέρει να απομονώσει την Ταϊβάν διεθνώς όσο το δυνατόν περισσότερο. Μόνο πολύ λίγα κράτη αναγνωρίζουν διπλωιιατικά την κυβέρνηση της Ταϊπέι. Το κράτος των 24 εκατομμυρίων κατοίκων δεν εκπροσωπείται στα Ηνωμένα Εθνη. Ωστόσο από πολιτική και οικονομική άποψη η Ταϊβάν είναι μια σχεδόν μοναδική ιστορία επιτυχίας και σήμερα ένα από τα πιο προοδευτικά και δημοκρατικά κράτη της Ασίας.

Οι Ταϊβανέζοι παρατηρούν με τρόμο πώς η Κίνα υπό την ηγεσία του Σι Τζιν πίνγκ έχει εξελιχθεί σε μια αυταρχική δικτατορία που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενα ανατριχιαστικό παράδειγμα είναι οι εξελίξεις στο γειτονικό Χονγκ Κονγκ όπου ελάχιστα έχουν απομείνει από τις προηγούμενες ελευθερίες. Ολα αυτά εξηγούν γιατί η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της Ταϊβάν απορρίπτει την ενοποίηση του νησιού που επιδιώκει το Πεκίνο.

Για το Πεκίνο η προσάρτηση του νησιού αποτελεί μέρος της κρατικής ιδεολογίας. Οι παραλληλισμοί με τη στάση της Ρωσίας του Πουτιν απέναντι στην Ουκρανία είναι εμφανείς. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ουκρανία αποτέλεσε θέμα κατά την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊπέι.

Δεν είναι η μόνη επίσκεψη υψηλόβαθμων δυτικών πολιτικών στην Ταϊπέι αυτές τις ημέρες. Είναι όμως μακράν η πιο θεαματική και ενδεχομένως επικίνδυνη. Μόλις πριν από δεκαπέντε ημέρες η Nicola Beer, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επισκέφθηκε το νησί, αλλά η επίσκεψη αυτή δεν βρήκε σχεδόν καθόλου απήχηση στα μέσα ενημέρωσης. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η Ευρώπη δεν παίζει ουσιαστικά κανένα ρόλο στην Ανατολική Ασία σε πολιτικό επίπεδο ιδίως σε στρατιωτικό και εμφανίζεται μόνο ως οικονομική δύναμη.

Ο ρόλος των ΗΠΑ είναι διαφορετικός. Για την Ουάσιγκτον η Ταϊβάν είναι πιο σημαντική από την Ουκρανία καθώς αποτελεί μέρος της πρώτης νησιωτικής αλυσίδας που περιορίζει την πρόσβαση της Κίνας στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Λόγω της „πολιτικής της μίας Κίνας“ η Ουάσιγκτον δεν διατηρεί επίσημες πολιτικές σχέσεις με την Ταϊπέι αλλά είναι ο πολιτικός και στρατιωτικός προστάτης της Ταϊβάν.

Το τίμημα είναι υψηλό και για τις δύο πλευρές: η προσάρτηση της Ταϊβάν από την Κίνα θα έθετε τέλος στην ελευθερία και τη δημοκρατία της πρώτης και θα απειλούσε επίσης την ασφάλεια της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Πάνω απ όλα θα κατέστρεφε την αξιοπιστία της Ουάσιγκτον ως εγγυητή της ασφάλειας στην Ανατολική Ασία. Oι ΗΠΑ δεν θα το επέτρεπαν ποτέ αυτό. Το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι η ενοποίηση με την Ταϊβάν αποτελεί μέρος της κινεζικής κρατικής ιδεολογίας και μάλιστα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.

Με την επίσκεψή της η Νάνσι Πελόζι έριξε λάδι στη φωτιά. Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι ορατό και ήδη οι απαισιόδοξοι προειδοποιούν για μια παρόμοια καταστροφή στην Ανατολική Ασία.

Από το προφίλ του Ronald Meinardus στο fb

https://www.facebook.com/photo?fbid=10160706228795450&set=a.58370955449

Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός επαίρονταν ότι, σε αντίθεση με άλλους, εντόπιζαν, παραδέχονταν και διόρθωναν τα λάθη τους. Στον βαθμό που κανείς θα συμφωνήσει διαπιστωτικά με αυτό, σήμερα και με αφορμή τις υποκλοπές, γίνεται αντιληπτό ότι ως πολιτική πρακτική και αντίληψη δεν είναι πάντα η ασφαλέστερη επιλογή. Είναι κάπως απλούστερο: Υπάρχουν λάθη που δεν πρέπει να γίνουν.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαίρεται ότι στα τρία χρόνια κατά τα οποία βρίσκεται στην εξουσία, αναγνώρισε λάθη και επιχείρησε να τα διορθώσει. Είτε με τις — περιορισμένες— αλλαγές που έκανε σε πρόσωπα, είτε με επανορθωτικές αποφάσεις. Παρ’ όλο που αυτό είναι κάτι που σε γενικές γραμμές μπορεί να πιστωθεί στον Πρωθυπουργό, ισχύει μέχρις ενός σημείου. Κάποιες από τις διορθωτικές παρεμβάσεις απέδωσαν, κάποιες άλλες παρέμειναν ανεξήγητες (όπως ο περυσινός ανασχηματισμός) και κάποιες άλλες φαίνεται ότι είναι μάταιες και ατελέσφορες.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου από το protagon.gr…

Με αφορμή την εμφάνιση του Αντρέα Μποτσέλι στις 20 Αυγούστου στο Φεστβάλ της Σάνης δημοσιεύουμε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr

Τα 30χρονα του δραστήριου φεστιβάλ στο Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, κάνουν ακόμη και τα πιο «τρελά» όνειρα πραγματικότητα. Εντυπωσιακές all-star συμπράξεις από το ελληνικό τραγούδι, αφροκουβανέζικη μουσική, τζαζ ρυθμοί και θρυλικοί ερμηνευτές.

Σε τίνος, άραγε, τα «τρελά» όνειρα θα μπορούσαν να βρουν κοινό τόπο ο διάσημος τενόρος Αντρέα Μποτσέλι, ο Μπομπ Γκέλντοφ του θρυλικού Live Aid, ο εξπέρ κιθαρίστας (και των «Λάτιν» του Γιώργου Νταλάρα) Αλ Ντι Μέολα, ο Μανώλης Μητσιάς και ο νέος βρετανός σταρ Τζακ Σαβορέτι; Και όμως. Τα 30χρονα του δραστήριου φεστιβάλ στο Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, κάνουν ακόμη και τέτοια «τρελά» όνειρα πραγματικότητα. Με κοινό τόπο έναν πύργο του 14ου αιώνα και φόντο το Θερμαϊκό, τούτο το καλοκαίρι. Και όχι μόνον αυτά, αλλά αρκετά περισσότερα. Χτίζοντας ένα από τα πιο εντυπωσιακά, από τα πλέον απαστράπτοντα φεστιβάλ του 2022.

Περισσότερα…

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει κανείς αξιοπρεπή, δωρεάν παραλία κοντά στην Αθήνα. Οι περισσότερες οργανωμένες παραλίες έχουν περίφραξη, καταστρατηγούν δηλαδή την κατοχύρωση του αιγιαλού και της παραλίας ως δημόσιων αγαθών. Αλλά κι όσες δεν έχουν, καταλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο 60% της παραλίας με ξαπλώστρες και ομπρέλες, υποχρεώνουν τους κολυμβητές να καταναλώσουν ποτά και φαγητά, αλλιώς τους εκβιάζουν να φύγουν· ενίοτε διώχνουν όσους δεν θέλουν να πληρώσουν το αντίτιμο του σετ και κάθονται πάνω στην πετσέτα τους στην άμμο.

Πρόσφατα έγινα μάρτυρας βίαιου τραμπουκισμού ηλικιωμένου Ιταλού τουρίστα, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει από την… επικράτεια της επιχείρησης με τις ομπρέλες στην Αίγινα, και να απλώσει την πετσέτα του στην «εικονική περιοχή» πέραν της επιχείρησης, επειδή έτσι ερμήνευσε τον νόμο ο ιδιοκτήτης της καντίνας.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…..

Ο Γιάννης Αγρανιώτης συμμετέχει στο 10 Φεστβάλ Μουσικής Σαρωνικού που επιστρέφει μετά από δύο χρόνια υποχρεωτικής απουσίας.

Δείτε το Δελτίο Τύπου με τις λεπτομέρειες:

10 Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού

25 – 30 Αυγούστου 2022

Μέθανα – Γαλατάς – Ύδρα – Πόρος

Η διεθνής συνάντηση διακεκριμένων μουσικών στα νησιά του Σαρωνικού επιστρέφει!

Μετά από μια επιβεβλημένη απουσία δύο ετών, οι καλλιτεχνικοί διευθυντές Γιάννης Αγρανιώτης και Francis Kefford είναι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουν την 10η διοργάνωση του Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού. Αυτός ο ξεχωριστός μουσικός θεσμός στο ελληνικό πολιτιστικό τοπίο προσκαλεί για άλλη μια φορά διακεκριμένους μουσικούς από όλο τον κόσμο που θα ερμηνεύσουν μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της φιλολογίας της μουσικής δωματίου.

Από τις 25 έως τις 30 Αυγούστου 2022, οι λάτρεις της μουσικής και όλοι όσοι ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας, θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να εκτιμήσουν ένα πρόγραμμα πέντε συναυλιών μουσικής δωματίου με αναγνωρισμένες ερμηνείες έργων των Μπραμς, Μότσαρτ, Σούμπερτ, Ντβόρζακ και Σούμαν. Το σύνολο σολίστ και διακεκριμένων μουσικών από όλη την Ευρώπη θα εμφανιστεί στην Ύδρα, τον Γαλατά, τον Πόρο και στο Θέατρο Καμένης Χώρας στα Μέθανα.

Στο Leondari Ensemble θα συμμετάσχουν τρεις διακεκριμένοι διεθνείς καλλιτέχνες που θα συνεργαστούν για πρώτη φορά: ο κλαρινετίστας Sergio Pires (PT) και η βιολονίστρια Katherine Gowers (Ηνωμένο Βασίλειο) είναι και οι δύο διεθνώς αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες. Μαζί τους θα είναι και ο διακεκριμένος Έλληνας βιολοντσελίστας, Αλέξης Καραϊσκάκης-Νάστος. Γνώριμα πρόσωπα θα είναι τα πολυαγαπημένα μέλη του συνόλου, οι μουσικοί Julian Arp (βιολοντσέλο) Bogdan Bozovic (βιολί) και Caspar Frantz (πιάνο), οι οποίοι ήταν όλοι παρόντες στην πρώτη διοργάνωση του φεστιβάλ το 2011.

Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει τρία από τα πιο σημαντικά και γοητευτικά έργα μουσικής δωματίου. Τα Κουιντέτα με κλαρινέτο των Johannes Brahms και W.A. Mozart και το Κουιντέτο Εγχόρδων, D. 956 του Franz Schubert είναι όλα έργα που ολοκληρώθηκαν κοντά στο τέλος της ζωής των συνθετών. Οι δάσκαλοι στο απόγειο των δυνάμεών τους δημιουργούν την αίσθηση νοσταλγικής ονειροπόλησης, ελπίδας, απώλειας, αγάπης και πάνω απ ‘όλα της δύναμης της μουσικής να θεραπεύει.

Τα έργα αυτά θα συμπληρωθούν από το σημαντικό Τρίο με Πιάνο op.65 του Antonin Dvorak, καθώς και από δύο ποιητικά έργα του γερμανικού ρομαντισμού για κλαρινέτο: τη Σονάτα σε Φα ελάσσονα, Op.120, No. 1 του Johannes Brahms, γραμμένα στην ίδια, τελευταία περίοδο δημιουργικής ζέσης με το κουιντέτο· και το Fantasiestücke, Op.73 του Robert Schumann, ενός σημαντικού προδρόμου των έργων του ύστερου Μπραμς.

Το διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου Σαρωνικού είναι το καλλιτεχνικό σπίτι του Leondari Ensemble, μιας ομάδας μουσικών, φίλων και συνεργατών από όλο τον κόσμο, που μοιράζονται ένα πάθος για τη μουσική δωματίου και μια ένθερμη αγάπη για την Ελλάδα.

Το φεστιβάλ πραγματοποιείται για δέκατη χρονιά με την ευγενική υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα και υπό την αιγίδα των Δήμων Πόρου, Ύδρας, Τροιζηνίας-Μεθανών. Οι συναυλίες στην Ύδρα πραγματοποιούνται με την υποστήριξη του Ηρακλή Κοντού, στη μνήμη της συζύγου του, Τερέζας Κοντού, λάτρης της μουσικής. Η υποστήριξη της Raycap από την έναρξη του Φεστιβάλ ήταν πραγματικά ζωτικής σημασίας και απαραίτητη.

10th Saronic Chamber Music Festival 25 – 30 August 2022Methana-Galatas-Hydra-Poros

The international meeting of distinguished musicians in the Saronic Islands is back!

After two years of enforced absence, Artistic Directors Jannis Agraniotis and Francis Kefford are delighted to bring you the 10th edition of the Saronic Chamber Music Festival. This distinctive institution in the Greek cultural landscape will once again present distinguished musicians from across the world performing some of the greatest masterpieces of chamber music philology.

From the 25th to the 30th of August, 2022, lovers of music and all those curious about the rich artistic tapestry of contemporary Greece will have a unique opportunity to appreciate a program of five chamber music concerts with critically acclaimed interpretations of works by Brahms, Mozart, Schubert, Dvorak and Schumann. The ensemble of soloists and musical leaders from across Europe will perform in Hydra, Galatas, Poros and at the Theatre of Kameni Chora in Methana.

The Leondari Ensemble will be joined by three distinguished international artists collaborating together for the first time: clarinetist, Sergio Pires (PT) and violinist Katherine Gowers (UK) are both internationally acclaimed artists; they will be joined by the distinguished Greek cellist, Alexis Karaiskakis- Nastos. Familiar faces will include much-loved members of the ensemble, musicians Julian Arp (cello), Bogdan Bozovic (violin) and Caspar Frantz (piano), all of whom were present at the original edition of the festival in 2011.

This year’s program includes three of the most important and beguiling works of chamber music. The Clarinet Quintets by Johannes Brahms and Wolfgang Amadeus Mozart and the String Quintet, D. 956 by Franz Schubert are all works completed near the end of the composers’ lives. The masters at the height of their powers conjure nostalgic reverie, hope, loss, love, and above all the power of song to heal. The directors are hopeful that this carefully selected repertoire might be a tonic for all of us – in reflection of all that we’ve

been through together.

These works will be complemented by Antonin Dvorak’s important Piano Trio op.65, as well as by two poetic works of German Romanticism for clarinet: the Sonata in F minor, Op.120, No. 1 by Johannes Brahms, written in the same, final bout of creative fervour as the quintet; and the Fantasiestücke, Op.73 by Robert Schumann, an important precursor to the late Brahms works.

The international Saronic Chamber Music Festival is the artistic home of the Leondari Ensemble, a group of friends and collaborators from all over the world, who share a passion for chamber music and an ardent love of Greece.

The festival is realised for the tenth year with the kind support of the Embassy of the Federal Republic of Germany in Athens and under the auspices of the Municipalities of Poros, Hydra, Troizinia-Methanon. The concerts in Hydra are held with the support of Heracles Kontos, in memory of his wife, Teresa Kontos, a lover of music. The support of Raycap since the Festival’s earliest inception has been truly vital and indispensable.

FULL PROGRAMME – 10TH SARONIC CHAMBER MUSIC FESTIVAL

Thursday, 25 th August 2022, 21:00

HYDRA

Dedicated to the memory of Therese Kontos.

Sonata in F minor for Clarinet and Piano, Op. 120, No. 1 J. Brahms

Sérgio Pires (Clarinet), Caspar Frantz (Piano)

Interval

String Quintet in C major, D. 956 F. Schubert

Bogdan Bozovic & Katharine Gowers (Violins), Francis Kefford (Viola), Julian Arp & Alexis Karaiskakis-Nastos (Cellos)

Venue: Bratsera Hotel

Friday, 26 th August 2022, 21:00

HYDRA

Dedicated to the memory of Therese Kontos

Fantasiestücke for Clarinet & Piano, Op. 73 R. Schumann

Sérgio Pires (Clarinet), Caspar Frantz (Piano)

Piano Trio No. 3 in F minor, Op. 65 A. Dvořák

Jannis Agraniotis (Violin), Alexis Karaiskakis-Nastos (Cello), Caspar Frantz (Piano)

Interval

Quintet for Clarinet in Β minor, Op. 115 J. Brahms

Sérgio Pires (Clarinet), Bogdan Božović & Katharine Gowers (Violins), Francis Kefford (Viola), Julian Arp (Cello)

Venue: Bratsera Hotel

SATURDAY, 27 th Αugust 2022, 21:00

METHANA

String Quintet in C major, D. 956 F. Schubert

Bogdan Bozovic & Katharine Gowers (Violins), Francis Kefford (Viola), Julian Arp & Alexis Karaiskakis-Nastos (Cellos)

Venue: Theatre of Kameni Hora

SUNDAY, 28 th Αugust 2022, 21:00

POROS

Clarinet Quintet in A major, K. 581 W. A. Mozart

Katharine Gowers & Bogdan Božović (Violins), Francis Kefford (Viola), Julian Arp (Cello)

Interval

Clarinet Quintet in B minor, Op. 115 J. Brahms

Sérgio Pires (Clarinet), Bogdan Božović & Katharine Gowers (Violins), Francis

Kefford (Viola), Julian Arp (Cello)

Venue: Syngrou Amphiteatre

Friday, 30 th August 2022, 21:00

GALATAS

Sonata in F minor for Clarinet and Piano, Op. 120, No. 1J. Brahms

Sérgio Pires (Clarinet), Caspar Frantz (Piano)

Interval

Clarinet Quintet in A major, K. 581W. A. Mozart

Sérgio Pires (Clarinet), Bogdan Božović & Katharine Gowers (Violins),

Francis Kefford (Viola), Julian Arp (Cello)

Venue: Galatas Gymnasium

10 th Saronic Chamber Music Festival

Artistic Direction: Jannis Agraniotis, Francis Kefford

Participating Artists:

Violin: Bogdan Božović, Katharine Gowers,Jannis Agraniotis

Viola: Francis Kefford,

Cello: Julian Arp, Alexis Karaiskakis-Nastos

Clarinette: Sérgio Pires

Piano: Caspar Frantz

INFORMATION – TICKETS

HYDRA:15 euros (standard) – 35 euro (premium)

POROS / ΜΕTHANA: 12 euros (Standard)

GALATAS: Optional Donation

Children under the age of 18: Free Entrance

Τickets available on August 5 th .

Pre-book your tickets on the website (link): www.saronicfestival.com/book-

tickets/

Follow the Saronic Chamber Music Festival

Website: www.saronicfestival.com

Facebook:facebook.com/SaronicFestival

Twitter: twitter.com/SaronicFestival

Instagram:instagram.com/saronicfestival

Eνα ανθολόγιο κειμένων του Νίκου Πετρουλάκη, με τίτλο «Playback – 33 και 1/3 χρόνια κείμενα», αποκαλύπτει πολλά για τη βιωματική διάσταση της ποπ μουσικής και κουλτούρας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Χρήσιμο εγχειρίδιο για «πιστούς», αλλά και για αμύητους.

Ποια είναι ακριβώς η ιδιαιτερότητα αυτού του φαινομένου που εδώ και σχεδόν έναν αιώνα ονομάζεται «ποπ μουσική» και κουλτούρα; Αν κάποιος πρέπει να το συνοψίσει σε ένα χαρακτηριστικό, είναι μάλλον το ότι κατορθώνει μέσα σε δύο-τρία λεπτά να απορροφήσει, να επεξεργαστεί και να μεταδώσει «μασημένο» το πνεύμα της εποχής, προκαλώντας συναίσθημα και την αίσθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και καλλιτέχνη. [Εντάξει, υπάρχουν και κομμάτια που το καταφέρνουν σε λιγότερο από δύο λεπτά, όπως το Yakety Yak των Coasters, ή το (Let me be your) Teddy Bear) του Ελβις]. Υπό αυτήν την έννοια, η τέχνη αυτή είναι και μέρος της ιστορίας, αλλά και ερμηνευτικό της μέσο.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Να που, με αφορμή τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, κατάφερε να διχάσει και πάλι ο ελληνικής καταγωγής αρχιμουσικός. Εχοντας, όμως, πάντα ως σύμμαχό του τις ρηξικέλευθες ερμηνείες του και το διεθνούς σταρ μουσικό προφίλ του. Ή, όπως το είχε θέσει η ιταλική Corriere della Sera: «Η τόλμη του είναι πολύ χρήσιμη στην τέχνη. Είτε μας αρέσει, είτε όχι…»

«Η αληθινή δύναμη που έχει ένας αρχιμουσικός είναι η φλόγα που έχει μέσα στην καρδιά του», είχε πει ο ελληνικής καταγωγής μαέστρος και πρωτομάστορας ενός μικρού μουσικού θαύματος στη ρωσική… εσχατιά, Θεόδωρος Κουρεντζής. Παγκόσμιος σταρ των καιρών μας και «ανανεωτής» στην ερμηνεία της λεγόμενης κλασικής μουσικής.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Αυτονομημένη από τους κανόνες της ρεαλπολιτίκ, η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής Νάνσι Πελόζι, σε μια απόφαση που χαρακτηρίστηκε στην καλύτερη περίπτωση ριψοκίνδυνη και στη χειρότερη προκλητική, πήγε στην Ταϊβάν. Μόλις προσγειώθηκε, δε, το αεροπλάνο της στην Ταϊπέι, δημοσιοποίησε άρθρο της στην «Ουάσιγκτον Ποστ» με τίτλο «Γιατί ηγούμαι αποστολής του Κογκρέσου στην Ταϊβάν». Θα περίμενε κανείς από την έμπειρη πολιτικό να επιχειρήσει να κατευνάσει τον εκνευρισμό του Πεκίνου. Αλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε διαμηνύσει στην πρόεδρο της Βουλής ότι έχει σοβαρές επιφυλάξεις για το ταξίδι της στην τρέχουσα συγκυρία. Kαι όμως, το άρθρο της αντί να απευθύνεται στο κινεζικό ακροατήριο, μάλλον είχε στόχο το αμερικανικό. Επρόκειτο για έναν κόλαφο με αναφορές σε όλα τα ευαίσθητα ζητήματα: από τις κινεζικές επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το Θιβέτ μέχρι τις ανησυχίες του Πενταγώνου για βίαιη προσάρτηση της Ταϊβάν. Αλλοι εξήραν το θάρρος της, άλλοι τη συνέπειά της, καθώς εδώ και 30 χρόνια αντιτίθεται σθεναρά στον αυταρχισμό του Πεκίνου μετά την καταστολή της εξέγερσης στην Τιενανμέν, και οι περισσότεροι εμφανίστηκαν ανακουφισμένοι για την αυτοσυγκράτηση της Κίνας.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η εποχή της σύγχυσης και της θολούρας γεννά πολιτικά αποτελέσματα τα οποία δεν είναι προφανή. Τα όσα σημειώνει ο πρώην αντιπρόεδρος των ελληνικών κυβερνήσεων στο τελευταίο βιβλίο του και η αντίστιξή τους με τα δοκίμια του διάσημου αμερικανού θεατρικού συγγραφέα, είναι διαφωτιστικά, όσο και επώδυνα.

Το τελευταίο έργο του Ευάγγελου Βενιζέλου «Εκδοχές Πολέμου 2009-2022» είναι ίσως το χρησιμότερο εγχειρίδιο για την ερμηνεία και την κατανόηση της πρόσφατης ιστορικής περιόδου της Ελλάδας. Θα το διαπιστώσουν όσοι το διαβάσουν, καθώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με μία ιδιαιτερότητα. Δεν πρόκειται για κείμενο με το οποίο κανείς θα συμφωνήσει ή θα διαφωνήσει. Πρόκειται για καταγραφές περιστατικών μίας κρίσιμης περιόδου για την υπόσταση της χώρας, η οποία όπως σημειώνει και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (ορθότερα: των κυβερνήσεων), δεν έχει τελειώσει, καθώς «έχει την ιδιορρυθμία να εισχωρεί στην περίοδο που ακολουθεί, η οποία δεν σηματοδότησε ποτέ την επάνοδο στην κανονικότητα».

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Το σπίτι στο Νεοχώρι του Μελιγαλά, στη Μεσσηνία, το πατρικό της ντίβας, είχε αρχίσει να ερειπώνεται από το 1952. Όμως, ό,τι είχε μείνει είναι σήμερα, πλέον, ένας σωρός από μπάζα! Την αποκάλυψη έκανε ο έγκριτος καθηγητής Αρχαιολογίας και περίφημος ανασκαφέας της Αρχαίας Μεσσήνης, Πέτρος Θέμελης.

«Ένιωσε βαθιά συγκίνηση μόλις αντίκρισε το ερειπωμένο σπίτι του Καλογερόπουλου στο Νεοχώρι του Μελιγαλά (σ.σ.: στη Μεσσηνία). «Ένα μπαούλο ανάμεσα στα χαλάσματα φούντωσε τη φαντασία του: ‘Να βρίσκονταν, αλήθεια, ακόμα εκεί τα ρουχαλάκια, τα παιχνίδια, τα διαβάσματα της μικρής Μαρίας Σοφίας Άννας Καικιλίας Καλογεροπούλου, της Μαρίας Κάλλας, στο σπίτι του πατέρα της, του φαρμακοποιού Γεώργιου Καλογερόπουλου, πριν αυτός μετακομίσει στο Μελιγαλά»;

Εκείνο το σπίτι, το πατρικό της ντίβας Μαρίας Κάλλας, είχε αρχίσει να ερειπώνεται από το 1952. Όμως, ό,τι είχε μείνει είναι σήμερα, πλέον, ένας σωρός από μπάζα!

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Η τέλεια καταιγίδα για την Ευρώπη

Απηυδισμένος από την «κυβέρνηση διχόνοιας» (αντί εθνικής ενότητας), όπως την αποκάλεσαν Ιταλοί αναλυτές, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι υπέβαλε στον πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα –οριστικά αυτήν τη φορά– την παραίτησή του, που είχε «παγώσει» από την περασμένη εβδομάδα.

Ο «σούπερ Μάριο» φάνηκε προς στιγμήν να αναθεωρεί μετά τις μαζικές εγχώριες και διεθνείς εκκλήσεις να μην εγκαταλείψει τη χώρα σε μια τόσο κρίσιμη χρονική στιγμή. Aν στην αρχή οι στασιαστές που τον εξώθησαν στο απονενοημένο διάβημα ήταν το αντισυστημικό Κίνημα των 5 Αστέρων, στη συνέχεια τον κυβερνητικό συνασπισμό εγκατέλειψαν και οι δεξιοί εταίροι του, η Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και η Φόρτσα Ιτάλια του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Ο Τάσος Καβεδέλλας έστειλε ένα άρθρο που εντοπισε στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ:

Με την κατασκευή των κύριων κτιρίων του Διεθνούς Θερμοπυρηνικού Πειραματικού Αντιδραστήρα (ITER) να έχει ολοκληρωθεί κατά 99,9%, ο χώρος στο Κανταράς στο Σεν Πολ λε Ντουράνς (Saint-Paul-lez-Durance) της νότιας Γαλλίας, μοιάζει με μια νέα βιομηχανική περιοχή. Εκεί, κατασκευάζεται το μεγαλύτερο έργο πυρηνικής σύντηξης στον κόσμο.

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πειραματικές προσπάθειες στην πυρηνική Φυσική, καθώς υπόσχεται άφθονη, φθηνή και πιο καθαρή πυρηνική ενέργεια με τον τρόπο που παράγεται στον Ήλιo. Οι υποστηρικτές του έργου πιστεύουν πως η πυρηνική σύντηξη θα μπορούσε να λύσει τη μεγαλύτερη υπαρξιακή κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σκοπός του ITER, στο οποίο συμμετέχουν 35 χώρες, είναι να δείξει κατά πόσον η σύντηξη μπορεί να είναι οικονομικά και εμπορικά βιώσιμη.

Η σύντηξη υπόσχεται μια σχεδόν απεριόριστη μορφή ενέργειας που εκπέμπει μηδενικά αέρια του θερμοκηπίου, και σε αντίθεση με την πυρηνική σχάση που χρησιμοποιείται σήμερα, δεν παράγει ραδιενεργά απόβλητα μακράς διάρκειας ζωής. Η κατάκτησή της θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώσει την ανθρωπότητα από την κλιματική αλλαγή.

Δείτε όλο το άρθρο…

Ίσως μία πρώτη ρωγμή στο απόρθητο «Βίζεγκραντ»: η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση της Τσεχίας αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ και αξίζει να στηριχθεί, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Κι όμως, υπάρχουν Ανατολικοευρωπαίοι, που είναι …φιλοευρωπαίοι. Και όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και αναλαμβάνουν την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ. «Η Ευρώπη ως καθήκον» είναι το σλόγκαν της τσεχικής προεδρίας για το δεύτερο εξάμηνο του 2022. Η ρήση παραπέμπει στον μεγάλο Ευρωπαίο Βάτσλαβ Χάβελ, τελευταίο πρόεδρο της ενιαίας Τσεχοσλοβακίας.

Εύλογοι και επίκαιροι οι συνειρμοί με την «’Ανοιξη της Πράγας», το πείραμα ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» που κατέπνιξαν τα σοβιετικά τανκς μέσα σε λίγους μήνες. Με τη «Βελούδινη Επανάσταση» του 1989. Ακόμη και με το «βελούδινο διαζύγιο» Τσέχων και Σλοβάκων, μία σπάνια πράξη πολιτικού πολιτισμού σε εποχές εθνικστικών παροξυσμών, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

Η σπουδαία ηθοποιός, που μόλις έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, ζωγράφισε με το ταλέντο της τις πιο λεπταίσθητες αποχρώσεις της θεατρικής πράξης. Και τις φώτισε, τους έβαλε φωτιά όσο να φωτίσουν το γύρω της θεατρικό σύμπαν.

«Μη μού φυσάς τον καπνό στη μούρη, σκκκκυλί!». Μνημειώδης εκφορά. Ανάμεσα στα δόντια. Με ένα γύρισμα στη γλώσσα. Το θυμάμαι αυτό το νούμερο της Ανέζας Παπαδοπούλου, εκεί κάτω, στο υπόγειο της Κ. Μελενίκου της Θεσσαλονίκης. Στο «Υψηλόν Βολτάζ» των Αγάμων Θυτών. Εκεί, που όλα ξεκίνησαν για την παρέα του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τον Οκτώβριο του 1980.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Kάποια στιγµή πρέπει να καθίσουμε να συμφωνήσουμε σε αυτή τη χώρα ποια θέματα ΔΕΝ προσφέρονται για κομματική αντιπαράθεση. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών: η πρωτόδικη καταδίκη του Δημήτρη Λιγνάδη για δύο βιασμούς αλλά και οι πυρκαγιές. Στην πρώτη περίπτωση ο δημόσιος διάλογος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έγινε κάπως έτσι:

– Εσείς τον βγάλατε με αναστολή ως την έφεση και τώρα κυκλοφορεί ελεύθερος.

– Δικός σας ήταν ο ποινικός κώδικας με τον οποίο έφαγε μόνο 12 χρόνια, με τον δικό μας, τον περσινό, θα καταδικαζόταν σε ισόβια.

– Η κυβέρνηση ξεπλένει βιαστές ανηλίκων.

– Ο ΣΥΡΙΖΑ εργαλειοποιεί ένα βαρύτατο έγκλημα για μικροκομματικό όφελος.

Στο ζήτημα των πυρκαγιών, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία συζήτησαν ως εξής:

– Πρώτη φορά πέρασε η φωτιά στον αστικό ιστό. Και πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι είναι πανέτοιμη.

– Σουτ. Μάτι.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην Καθημερινή…

Ο αμερικανός μουσικολόγος που μάς έχει δώσει μια γερή γεύση από όλα εκείνα που έχουμε ξεχάσει για το ηπειρώτικο μοιρολόι και την – μοναδική – ιαματική μουσική της Ηπείρου, μόλις πολιτογραφήθηκε Ελληνας.

Ηταν, που λέτε, κάπου 2.000 χρόνια πριν, μια γυναίκα που ζούσε στα παράλια της Μικράς Ασίας. Η Ευτέρπη. Οταν άφησε την τελευταία της πνοή, ο σύζυγός της, Σείκιλος, έστησε στον τάφο της μια επιτύμβια στήλη με εγχάρακτη την «διαχρονική» αφιέρωσή του στην αγαπημένη του, αλλά και έναν επιτάφιο θρήνο, με μουσική στίξη. Το πρώτο πλήρες μουσικά και σωζόμενο μοιρολόι ή μία από τις αρχαιότερες καταγεγραμμένες αφιερωματικές μουσικές. Το μουσικά τονισμένο μοιρολόι τοποθετείται χρονολογικά στον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 1ο αιώνα μ.Χ.: «Όσο ζεις, να λάμπεις. Μη λυπάσαι καθόλου. Η ζωή είναι σύντομη. Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος» (Όσον ζής φαίνου. Μηδέν όλως σύ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζήν. Το τέλος ο χρόνος απαιτεί).

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Στο λιμάνι του Πειραιά ταξιτζήδες κάνουν ουρά έξω από τις πύλες, στις οποίες καταπλέουν πλοία και «δελφίνια». Ρωτούν τους επιβάτες πού πάνε. Επιλέγουν πελάτες. Προτιμούν ξένους και αδαείς για να αρχίσουν να τους αραδιάζουν πρόσθετες χρεώσεις στο τέλος και να φουσκώσουν τον λογαριασμό (τόσο το λιμάνι, τόσο η βαλίτσα, κ.λπ.). Ενίοτε βάζουν διπλή ταρίφα κι ας είναι μέρα μεσημέρι. Αν αντιδράσει κανείς τον πετούν έξω: «Εσένα, φίλε μου, δεν σε θέλω μέσα στο ταξί μου. Κατέβα τώρα».

Κι αν η (αληθινή αυτή) ιστορία είναι κάπως ακραία και άρα σπάνια, ο καθημερινός συγχρωτισμός επιβεβαιώνει τα εξής: τσαμπουκάς, αγένεια, χαμηλό επίπεδο παροχής υπηρεσιών. Μάσκα στο πιγούνι, δυνατή μουσική, θεωρίες συνωμοσίας πιο ευφάνταστες κι από του Μελ Γκίμπσον και απορίες όπως «μήπως μπορώ να καπνίσω ένα τσιγάρο γιατί είμαι χαρμάνης καμιά ώρα», «να σταματήσουμε ένα λεπτό να πάρω ένα καφέ γιατί δεν την παλεύω;».

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην Καθημερινή…

Γερμανός πολιτικός απείλησε δημοσιογράφο ότι «θα τον εξαφανίσει», αλλά τελικά εξαφανίστηκε ο ίδιος. Η ασυνήθιστη περίπτωση του οξύθυμου Στέφαν Μάγερ.

Στην παγκόσμια κατάταξη των «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα» για την ελευθερία του τύπου η Γερμανία καταλαμβάνει την 18η θέση για το 2022. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον υπάρχουν μεγαλύτεροι περιορισμοί στο έργο των δημοσιογράφων σε σχέση, για παράδειγμα, με τις σκανδιναβικές χώρες, που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης. Αλλά έστω και έτσι, οι ανοιχτές απειλές απέναντι σε εκπροσώπους του τύπου θεωρούνται αδιανόητες. Και όταν εκστομίζονται, υπάρχουν συνέπειες.

Δείτε το κείμενο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…