Στην εκπομπή «Live News» στο Mega μίλησε η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία αναγνώρισε ότι το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη πυροδότησε τον εκνευρισμό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ωστόσο εκτίμησε ότι το φετινό καλοκαίρι δεν θα δούμε να κορυφώνεται η ένταση. Επίσης, τόνισε πως η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με άλλες χώρες, καθώς ήδη το τουριστικό ρεύμα στη χώρα μας είναι αυξημένο.

«Θεωρώ ότι το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η ομιλία του στο Κογκρέσο δημιούργησαν πάρα πολύ μεγάλη ενόχληση στην Τουρκία, γιατί ο Ερντογάν ήταν σε φάση διαπραγμάτευσης. Δοκίμαζε με την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας να κερδίσει κάτι συγκεκριμένο στον τομέα των αμυντικών» δήλωσε, επισημαίνοντας πως «ο τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν πολιτεύτηκε τον τελευταίο μήνα είναι σαν να πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται».

Δείτε όλο το άρθρο στο iefimerida...

Στη χειρότερη θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών «κατρακύλησε» η Ελλάδα όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου. Αυτό δείχνει η σχετική κατάταξη των «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα» για το 2022.

H αξιολόγηση δόθηκε στη δημοσιότητα στις 3 Μαίου, που είναι και η «Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου». Στη διεθνή κατάταξη η Ελλάδα έχει υποχωρήσει κατά 38 ολόκληρες θέσεις και βρίσκεται πλέον στην 108η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, δηλαδή κάτω από χώρες όπως η Τυνησία, το Τόγκο, η Μποτσουάνα. Καλύτερη εικόνα όσον αφορά την ελευθερία του τύπου παρουσιάζουν, σύμφωνα με τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα», η Σερβία, η Βουλγαρία, η Αλβανία και οι άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Σημειώνεται ότι εκτός από την Ελλάδα (-38 θέσεις) και την Κύπρο (-39 θέσεις) καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν καταγράφει τόσο μεγάλη υποχώρηση μέσα σε έναν χρόνο στη σχετική κατάταξη.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη παπαδημητρίου στην Deutsche Welle…

Σε ηλικία τεσσάρων ετών έγραψε το πρώτο τραγούδι του και στα έξι έπαιξε ενώπιον 2.000 θεατών, στην πατρίδα του, τον Βόλο. Ο μικρός «Βάγγος» γρήγορα έγινε «Vangelis» και η μουσική του ταξίδεψε παντού. Ακόμη και στο Διάστημα. Αυτή είναι η ιστορία του…

«Ανάμεσα στις ευχάριστες εκπλήξεις που με περίμεναν στον Βόλο, είταν και ένα παιδάκι έξι ή εξήμισυ χρονώ, που ανακάλυψα προικισμένο με το θείο δώρο του ταλέντου. Ο μικρός αυτός με τις ποδίτσες της πρώτης δημοτικού και με τα γκρίζα γελαστά ματάκια του, είναι από τώρα ένας αυτοδίδαχτος μικροσκοπικός συνθέτης», έγραφε σε ένα ταξιδιωτικό του αφήγημα, στην έκδοση «Απ’ την Ελλάδα» ο πεζογράφος Στράτης Μυριβήλης. Πίσω, στο 1950, λοιπόν, με το μικρό Βάγγο. «Μου έπαιξε στο πιάνο δυο συνθέσεις του που με κατέπληξαν. Τη μια την έλεγε “Οι καμπάνες” και την άλλη “Ο χορός”.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Η σύσταση της νέας Γενικής Γραμματείας Δασών στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που υλοποιήθηκε με βάση την απόφαση του Πρωθυπουργού, αποτελεί μία εμβληματική και μεγάλης σημασίας μεταρρύθμιση.

Η νέα Γενική Γραμματεία έχει σημαντικές ομοιότητες στις δομικές με την αντίστοιχη πετυχημένη δομή, που είχε δημιουργηθεί το 1991 από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που δυστυχώς καταργήθηκε το 1998 και το αποτέλεσμα φάνηκε τα επόμενα χρόνια με αρνητικές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της δασικής διαχείρισης.

Στη Γενική Γραμματεία Δασών ενσωματώνονται τα περίπου 3.000 στελέχη των περιφερειακών δασικών υπηρεσιών, που υπάγονται στις εκάστοτε αποκεντρωμένες διοικήσεις.

Ουσιαστικός στόχος της νέας Γενικής Γραμματείας είναι η προστασία, ανάδειξη και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων, ώστε να γίνουν τα ελληνικά δάση «έξυπνα» και πραγματικά αειφόρα. Εφαρμόζοντας τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά επιτεύγματα για την προστασία και την πιστοποιημένη αειφορική διαχείριση.

Είναι γεγονός ότι, οι δασικές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες και με υψηλό μέσο όρο ηλικίας και για το λόγο αυτό έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την πρόσληψη μόνιμων και συμβασιούχων υπαλλήλων.

Μεταξύ άλλων άμεση προτεραιότητα καθίσταται η προμήθεια στολών για το προσωπικό καθώς και η χορήγηση ταυτοτήτων, ώστε η υπηρεσία να αποκτήσει ενιαία εμφάνιση και ταυτότητα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, μεγάλη ήταν η δοκιμασία από τις πυρκαγιές (mega-fires) του καλοκαιριού. Σε αυτό το πλαίσιο τα ορεινά αντιδιαβρωτικά έργα ήδη ολοκληρώθηκαν με πρωτόγνωρη ταχύτητα, ενώ προχωρούν γρήγορα και τα αντιπλημμυρικά έργα, οι αναδασώσεις και τα λοιπά έργα αποκατάστασης. Στην ταχύτατη αποκατάσταση των περιοχών έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο νέος πετυχημένος θεσμός του αναδόχου έργων από ιδιωτικούς φορείς-χορηγούς.

Φέτος, θα υλοποιηθούν έργα αντιπυρικής προστασίας 50.000.000 ευρώ μέσω χρηματοδότησης από το ταμείο Ανάκαμψης με καθαρισμούς δασών 40.000 στρ., ενώ θα εκπονηθούν και μελέτες αντιπυρικής προστασίας σε κρίσιμες περιοχές της χώρας. Τα έργα αυτά, για πρώτη φορά ξεκινούν φέτος σε τέτοια έκταση και τόσο νωρίς.

Επίσης βασική προτεραιότητα της νέας δομής αποτελεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας κύρωσης των δασικών χαρτών, ενός εμβληματικού αναπτυξιακού έργου υποδομής. Αναμένουμε να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μερικής κυρώσεις στο 90% της έκτασης της χώρας μέχρι το Σεπτέμβριο.

Τέλος, μεγάλο στόχο αποτελεί το Εθνικό Σχέδιο Αναδασώσεων σε 165.000 στρέμματα υποβαθμισμένων δασικών οικοσυστημάτων της χώρας, που θα υλοποιηθεί εντός των προσεχών τριών ετών.

Η νέα Γενική Γραμματεία Δασών έχει μπροστά της μία μεγάλη πρόκληση, θα μπορέσει να επιτευχθεί μέσω μιας νέας στοχευμένης της συγκροτημένης εθνικής δασικής πολιτικής με έμφαση στην πρόληψη, την πιστοποιημένη εμπορική διαχείριση και στις νέες τεχνολογίες.

(*) το άρθρο δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα “Τα Νέα” στις 6.5.2022

Περισσότερα……

Έχουμε φτάσει στον πέμπτο μήνα του 2022, της χρονιάς που μπήκε με τόσες προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον μετά από τη διετή πανδημία που έβαλε στην κατάψυξη την κανονική ζωή μας.Όμως και φέτος, τα πράγματα δεν προκύπτουν καθόλου πιο εύκολα: ενώ είχαμε συνηθίσει πια να μιλάμε σχεδόν με απάθεια για εμβόλια mRNA και για την τέταρτη δόση εμβολίων, ο ιός συνεχίζει να κυκλοφορεί – και η συνεχιζόμενη φρίκη του πολέμου στη γειτονική μας Ουκρανία συσσωρεύει νέα προβλήματα, με άγνωστες εξελίξεις και επιπτώσεις που φοβίζουν δικαιολογημένα. Οι συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή έχουν προσωρινά περάσει σε δεύτερη μοίρα….

Διαβάστε το σημείωμα τηςΑλεξάνδρας Βοβολίνη στο νέο τεύχος του Μαΐου τηςΟικονομικής Επιθεώρησης με θέμα “Εκπαίδευση 4.0″…

Ο ιταλός πρωθυπουργός άνοιξε τη συζήτηση στην Ευρώπη για την άρση της αρχής της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων. Μπορεί η χώρα μας να απεμπολήσει εύκολα το δικαίωμα ενός βέτο σε ευρωπαϊκές αποφάσεις; Προφανώς και όχι, μπορεί όμως να καταλήξει εγκαίρως και οργανωμένα στο τι θα μπορέσει να απαιτήσει ώστε να το κάνει.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και θα διαρκέσει κι άλλο, η Ευρώπη ακόμη ψάχνεται για το πώς και αν θα αποφασίσει από κοινού κάποια μέτρα αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, ο Μητσοτάκης δεν μοιάζει να πολυνοιάζεται πλέον για αυτό, καθώς οργάνωσε και ανακοίνωσε την (διόλου ασήμαντη) εθνική αντίδραση στις ανατιμήσεις του ρεύματος, όμως κάτι άλλο, πολύ σημαντικότερο φαίνεται ότι εξελίσσεται στο ευρωπαϊκό παρασκήνιο.

Ο Άγγελος Κωβαίος σχολιάζει τις προτάσεις Ντράγκι στο protagon.gr…

Τη χαρακτήρισαν «πανηγυράκι», τη βάφτισαν «γκέι Χριστούγεννα», της απέδωσαν εκκεντρικότητα και υπερβολή και την είδαν σαν πεδίο για συμμαχίες και έχθρες. Αυτός ο σχεδόν παγκοσμιοποιημένος πλέον διαγωνισμός αντέχει ωστόσο και συνεχώς αναπτύσσεται.

Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision, που κλείνει 66 χρόνια και έχει πλέον αγκαλιάσει μέχρι και τη μακρινή Αυστραλία, είναι πολύ περισσότερα από όσα βλέπει ο τηλεθεατής: Τερέν διεθνούς επιρροής, ιδανικό για να περάσει κάποιος πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα ή για να διορθώσει – εξωραΐσει μια χώρα τη διεθνή εικόνα της, τεράστια σε οικονομικά μεγέθη επιχείρηση, πλατφόρμα δοκιμών της κοινωνικής «απελευθέρωσης». Να μιλήσουμε για τις πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές;

Ο Παύλος Αγιαννίδης σχολιάζει την Eurovision μέσα από την ιστοσελίδα του protagon.gr…

Ένα συναρπαστικό ταξίδι στο θαυμαστό κόσμο της νέας κινητικότητας, σε podcasts (στο site της Lifo), με οδηγό τον δημοσιογράφο Πέτρο Πιτσίνη (’74) και καταξιωμένους ειδικούς στη θέση του συνοδηγού (τα podcasts είναι άρθρα της LIFO με ήχο).

Μέχρι τώρα έχουν ανεβεί στο site της Lifo πολύ ενδιαφέροντα podcasts με τον Πέτρο Πιτσίνη και με πάντα εξαιρετικούς συνομιλητές, περίπου 30΄ το καθένα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα θέματα: Πώς επηρεάζει ο Homo sapiens τους οδηγούς μοτοσικλέτας; / Τα πιο επικίνδυνα σημεία για τους πεζούς στην Αθήνα / H ατμοσφαιρική ρύπανση είναι εξίσου θανατηφόρα με τον κορωνοϊό / Πώς θα ξαναβρούν οι ελληνικοί αγώνες αυτοκινήτου την αίγλη τους; / Μερικά τρικ για να μειώσουμε την κατανάλωση καυσίμων στην οδήγηση / Τα πιο επικίνδυνα λάθη που κάνουμε στην οδήγηση / Tι βιώνει ένας ποδηλάτης στην Αθήνα / Κλασικά αυτοκίνητα: Γιατί είναι τόσο συναρπαστικά; / Αν οι Έλληνες πολιτικοί ήταν αυτοκίνητο, τι αυτοκίνητο θα ήταν; / Γιατί χάνουμε καθημερινά τόσο χρόνο κατά τις μετακινήσεις μας στην Αθήνα; / Στο μυαλό του Έλληνα οδηγού / Πώς να αποφύγεις τις παγίδες στην αγορά μεταχειρισμένου αυτοκινήτου.

Μπορείτε όλα να τα παρακολουθήσετε στο lifo.gr…

Τα φετινά βραβεία Οσκαρ θα μείνουν στην ιστορία. Όχι όμως για καλό λόγο. Η σφαλιάρα του Γουίλ Σμιθ στον παρουσιαστή και κωμικό Κρις Ροκ προκάλεσε αρχικά αμηχανία, μετά αίσθηση και στο τέλος έντονες συζητήσεις και διχασμό. Έπρεπε ή όχι να ρίξει σφαλιάρα;

Ας δούμε τι ακριβώς συνέβη: Ο Ροκ μεταξύ άλλων αστείων που έκανε, κακόγουστων για πολλούς, απευθύνθηκε στην γυναίκα του Γουίλ Σμιθ και της είπε:”Τζέιντα, σ’ αγαπώ, “G.I. Jane 2”.

Τι εννοούσε: Επειδή έχει ξυρισμένο κεφάλι, θα μπορούσε να γυρίσει το σίκουελ της ταινίας του 1997 με τη Ντέιμι Μουρ που ξυρίζει το κεφάλι της και υποδύεται μια στρατιωτικό.

Δεν το λες και αστείο, θυμίζει κάτι σε αποτυχημένο χιούμορ Σεφερλή ή Λαζόπουλου.

Σημειωτέον ότι η Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ έχει μιλήσει ανοιχτά για το αυτοάνοσο νόσημα που την ταλαιπωρεί και την οδήγησε στο να ξυρίσει το κεφάλι της: Αλωπεκία, πιθανόν λόγω έντονου στρες. Δεν πρόκειται για καρκίνο ή για κάποια βαριά νόσο.

Δείτε όλο το σχόλιο του Χάρη Ιωάννου από το “the toc”…

Εξήντα δύο χρόνια μετά την αποδημία του, η δισκογραφική Sony συγκέντρωσε και κυκλοφορεί σε 69 CD, στην παγκόσμια αγορά, τις πολύτιμες ηχογραφήσεις του μεγάλου αυτού Ελληνα, για την RCA και την Columbia, με τις δύο αμερικανικές ορχήστρες «του», τη Συμφωνική της Μινεάπολης και την περίφημη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης.

«Το όνομά μου είναι Δημήτρης Μητρόπουλος. Είμαι μαέστρος. Θα σας φανεί απίστευτο αν σας πω ότι και εγώ ο ίδιος εντυπωσιάζομαι που τελικά έγινα μουσικός. Κανείς από την οικογένειά μου δεν υπήρξε μουσικός. Προέρχομαι από οικογένεια κληρικών. » Όταν ήμουν παιδί και είχα σχολικές διακοπές, πήγαινα στο Άγιον Όρος. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος από το περιβάλλον και όλη αυτή η ιδέα του ερημίτη άγγιζε πολύ την καρδιά μου. Έτσι εκείνα τα χρόνια ήμουν βέβαιος πως κάποια μέρα θα γινόμουν κι εγώ μοναχός. Ο πατέρας μου ήταν επιχειρηματίας και στο τέλος της ζωής του έγινε μοναχός. Βέβαια δεν ήμουν απολύτως σύμφωνος με την ιδέα αυτή του ασκητή. Ουσιαστικά ήθελα να γίνω ιεραπόστολος. Αυτό ήταν πράγματι το ιδανικό μου. Και δεν ξέρω πώς κατάφερε η μοίρα και, αντί ιεραπόστολος του Χριστού, έγινα ιεραπόστολος της τέχνης της μουσικής».

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

«Είμαι θυµωµένη και αποφασισμένη», είπε η γερουσιαστής της Μασαχουσέτης, Ελίζαμπεθ Ουόρεν, αμέσως μετά τη διαρροή της γνωμοδότησης για ανάκληση της ιστορικής απόφασης στην υπόθεση Roe v Wade το 1973, με την οποία νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις στις ΗΠΑ. Η οργή της έκοβε την ανάσα. Εβλεπε κανείς μια γυναίκα αγανακτισμένη, η οποία σε ηλικία 72 ετών καλείται να (ξανα)διαδηλώσει για τα ίδια ζητήματα που πίστεψε πως διευθετήθηκαν όταν ήταν φοιτήτρια. Να διεκδικήσει πάλι τα αυτονόητα, τον έλεγχο κάθε γυναίκας στο σώμα της με τα ίδια «σέβεντις» συνθήματα («Το σώμα μου είναι επιλογή μου»), καταχωνιασμένα μέχρι προχθές στο χρονοντούλαπο της αμερικανικής ιστορίας. Πώς μπορεί ένα συντηρητικό 9μελές σώμα να αγνοήσει όχι μόνο την 50ετή νομολογία αλλά και τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, που σε συντριπτικά ποσοστά (63%) υποστηρίζει την προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου;

Δείτε το σχόλιο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Oι εκ γενετής αισιόδοξοι θεωρούν θετικό το γεγονός ότι αγόρασε το Twitter ο Ελον Μασκ. Ανθρωπος εφευρετικός με δραστηριότητες εξόχως καινοτόμες (από το Paypal και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ώς την Space X), έχει διακηρύξει ότι θα κάνει το χαοτικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης πιο ανοιχτό και δημοκρατικό, συνώνυμο της ελευθερίας έκφρασης. Στις χειροπιαστές δεσμεύσεις του περιλαμβάνονται η δυνατότητα διόρθωσης ενός tweet, η καταπολέμηση των bots και των ανώνυμων τρολς και η παροχή βήματος ακόμη και στους μεγαλύτερους εχθρούς του. Οι πιο δύσπιστοι, και σε αυτούς συγκαταλέγομαι, αναρωτιούνται: πώς μπορεί ένας και μόνο ιδιώτης να εγγυηθεί τη βέλτιστη λειτουργία του μέσου;

Οι παλιότερες επιδόσεις του Μασκ στον τομέα της ελευθερίας έκφρασης ενισχύουν τις αμφιβολίες μας. Στο παρελθόν ο ιδρυτής της Tesla είχε αποκαλέσει «παιδόφιλο» τον Βρετανό σπηλαιολόγο Βέρνον Ανσγουορθ, ο οποίος είχε βοηθήσει στην επιχείρηση απεγκλωβισμού 12 αγοριών σε ορυχείο της Ταϊλάνδης. Στη συνέχεια μάλιστα πλήρωσε έναν ντετέκτιβ 50.000 ευρώ για να βγάλει τα άπλυτα του Βρετανού στη φόρα, όταν εκείνος τον κατηγόρησε ότι η προσπάθειά του να βοηθήσει την επιχείρηση απεγκλωβισμού είχε αποκλειστικό κίνητρο την προσωπική του προβολή.

Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Μπορεί οι εκλογές στη Γαλλία να έληξαν με μία προσωρινή αίσθηση ανακούφισης, όμως το παιχνίδι για τη Δύση παίζεται στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για το αμερικανικό Κογκρέσο. Το τοπίο είναι θολό, ο τραμπισμός ζωντανός και το Twitter ανήκει πλέον στον Μασκ…

Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία ολοκληρώθηκαν, μία αίσθηση ανακούφισης απλώθηκε στην Ευρώπη, όμως το αποτέλεσμά τους αναλύεται και διυλίζεται και ούτως ή άλλως έπεται συνέχεια (βουλευτικές εκλογές σε λίγες εβδομάδες). Η ουσία είναι ότι προφανώς, ο Μακρόν είναι νικητής, όμως ο δρόμος είναι μακρύς και οι δυνάμεις που πλέον βρίσκονται απέναντί του κινούνται με καύσιμο την αντισυστημικότητα, την αντίδραση, την πραγματική φτώχεια και την παραπληροφόρηση.

Δείτε όλο το άρθρο του ‘Αγγελου Κωβαίου στο potagon.gr…

Από τον Γιάννη Θεολογίτη λάβαμε την τελευταία έκθεση της IMTe: “East versus West – The End of Modern Monetary Order?” με την επισήμανση ότι “οι θέσεις και οι προβλέψεις μας δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις”.

Δείτε την έκθεση όπως και όλες τις αναρτημένες εκθέσεις στην ιστοσελίδαwww.imte.gr/reports.htm

Αυτός ο πολυπράγμων και πολυσχιδής άνθρωπος του Πολιτισμού, που προσέφερε όραμα και αγώνα, στον βωμό του Ανθρώπου, έφυγε από τη ζωή την 55η επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, της ημέρας που η ροή της πολιτιστικής αναγέννησης της Ελλάδας κόπηκε βίαια. Εκπρόσωπος αυτής της αναγεννησιακής έκρηξης υπήρξε ο ίδιος – καθόλου τυχαία…

Η Ιστορία ξέρει να γράφει μεγάλες, παράξενες, συμπτώσεις στα κιτάπια της. Ή, μήπως, δεν είναι συμπτώσεις και απλώς Εκείνη ξέρει καλύτερα; Το φευγιό του εμβληματικού (για πολλούς λόγους) Ροβήρου Μανθούλη συνέπεσε με την 55η επέτειο από την χούντα των συνταγματαρχών, την 21η Απριλίου 1967. Oμως, συνέπεσε και με την πρώτη αντιδικτατορική εκδήλωση στη Γαλλία. Ή, μάλλον, την πρώτη αντιδικτατορική εβδομάδα στη Γαλλία, στην πόλη Υέρ. Oπου προβλήθηκε από την 21η Απριλίου του 1967 η πιο εμβληματική (επίσης για πολλούς λόγους) ταινία του 37χρονου τότε σκηνοθέτη.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr

Παρακολουθώ την ανακύκλωση των ερμηνευτικών εργαλείων για την άνοδο του λαϊκισμού. Οι ξεχασμένοι από την παγκοσμιοποίηση, η ανασφάλεια της μεσαίας τάξης, οι οικονομικές ανισότητες, η πολιτική ορθότητα παλαιότερα και πιο πρόσφατα η woke κουλτούρα, η εμμονή της Αριστεράς στην πολιτική των ταυτοτήτων, επιστρατεύονται διαρκώς ως επιχειρήματα για να εξηγήσουν την υπερψήφιση του Brexit στο δημοψήφισμα του 2016 στη Βρετανία, τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά και το γεγονός ότι η Ευρώπη καρδιοχτυπά μπροστά στο ενδεχόμενο να επικρατήσει η Μαρίν Λεπέν στον β΄ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κάτι που το 2017 θεωρείτο αδιανόητο.

Είναι παράδοξο όμως πώς οι ψηφοφόροι πείθονται από πολιτικούς όπως ο Μπόρις Τζόνσον ή ο Ντόναλντ Τραμπ ή η Μαρίν Λεπέν ότι εκλέγοντάς τους ρίχνουν γροθιά στο σύστημα, στην οικογενειοκρατία, στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, στα άδικα προνόμια. Διότι οι πολιτικοί αυτοί είναι οι κατεξοχήν εκφραστές του συστήματος, του νεποτισμού, γόνοι τζακιών και ακριβών σχολείων, πανεπιστημίων, πλούσιοι κληρονόμοι με την αίσθηση ότι η υφήλιος τους χρωστάει ευγνωμοσύνη που υπάρχουν.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Μεταξύ 6 και 9 Απριλίου 2022 διοργανώθηκε στους Δελφούς το Delphi Economic Forum VII.

Κατά την διάρκεια των τεσσάρωναυτών ημερών:

– επτάαπόφοιτοι μετείχαν στα πάνελ των ομιλητών (Παναγιώτης Πικραμμένος, Πάνος Λασκαρίδης, Μάρω Κακριδή, Ronald Meinardus, Βασίλης Ψάλτης, Έλενος Καραΐνδρος και Κωνσταντίνος Αραβώσης),

– τρεις ήσαν συντονιστές (Άγγελος Κωβαίος, Ξένια Κουναλάκη και Γιώργος Ευγενίδης),

ενώ η παρουσίαση γίνεται με σειρά αποφοίτησης:

Πέρα από τα τεχνικά, τα συνδικαλιστικά και τα προσωπικά, δεν μπορεί να μη συνυπολογιστεί και η «πολιτική» διαφωνία της πλειονότητας των μουσικών με τον «διεθνή» βιολονίστα και μαέστρο. Η οποία έπεσε εντόνως στο τραπέζι της… ψηφοφορίας, που κατέληξε σε αρνητική απάντηση.

Οσοι θυμούνται εκείνη την παλιά και θρυλική ταινία «Σας αρέσει ο Μπραμς;» («Goodbye Again», από το μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν «Aimez-vous Brahms?»), να σηκώσουν το χέρι τους. Εντάξει, είχαν μείνει στην Ιστορία του σινεμά οι ρόλοι (σε ερωτικό τρίγωνο) της Ινγκριντ Μπέργκμαν, του Αντονι Πέρκινς και του Ιβ Μοντάν, στην ταινία του 1961. Που υπέγραφε ο γεννημένος στο Κίεβο (κοίτα, συμπτώσεις της Ιστορίας!) και πολιτογραφημένος αμερικανός σκηνοθέτης Ανατόλ(ι) Λίτβακ.

Δείτε το άρθρο του Πάυλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Οπως στην ιατρική, έτσι και στις διεθνείς σχέσεις, η ορθή διάγνωση και έγκαιρη πρόληψη διανοίγουν πολύ περισσότερες δυνατότητες επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στην περίπτωση της εισβολής στην Ουκρανία, ορισμένες χώρες προέβλεψαν ορθά τα γεγονότα, ενώ άλλες κατελήφθησαν εντελώς απροετοίμαστες, θεωρώντας ότι ο πόλεμος έχει εκλείψει για πάντα από την Ευρώπη. Βασικό λάθος των τελευταίων ήταν να υπολογίσουν τις κινήσεις του Πούτιν με βάση ευρωπαϊκά κριτήρια και αξίες. Αποδείχθηκε ότι η «ευσεβοποθική» ανάγνωση του αντιπάλου οδηγεί σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορούμε άραγε να ελπίσουμε ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα και θα προχωρήσουμε ως χώρα σε μια σοβαρή αναπροσαρμογή της στρατηγικής μας;

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Βαληνάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή” της 10.4.2022…

«Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.

Αισιόδοξος ότι η Ρωσία θα ηττηθεί στον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή «ο Πούτιν έχει κάνει λάθος υπολογισμούς», εμφανίζεται ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα, Ερνστ Ράιχελ, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν πρέσβης της χώρας του στην Ουκρανία. Με αυτήν την ιδιότητα και μετά το πρόσφατο ταξίδι του στα σύνορα της χώρας με την Πολωνία, απάντησε σε ερωτήσεις της «Κ»

Δείτε την συνέντεξη του πρέσβη της Γερμανίας στην Ξένια Κουναλάκη…