Oι εκ γενετής αισιόδοξοι θεωρούν θετικό το γεγονός ότι αγόρασε το Twitter ο Ελον Μασκ. Ανθρωπος εφευρετικός με δραστηριότητες εξόχως καινοτόμες (από το Paypal και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ώς την Space X), έχει διακηρύξει ότι θα κάνει το χαοτικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης πιο ανοιχτό και δημοκρατικό, συνώνυμο της ελευθερίας έκφρασης. Στις χειροπιαστές δεσμεύσεις του περιλαμβάνονται η δυνατότητα διόρθωσης ενός tweet, η καταπολέμηση των bots και των ανώνυμων τρολς και η παροχή βήματος ακόμη και στους μεγαλύτερους εχθρούς του. Οι πιο δύσπιστοι, και σε αυτούς συγκαταλέγομαι, αναρωτιούνται: πώς μπορεί ένας και μόνο ιδιώτης να εγγυηθεί τη βέλτιστη λειτουργία του μέσου;

Οι παλιότερες επιδόσεις του Μασκ στον τομέα της ελευθερίας έκφρασης ενισχύουν τις αμφιβολίες μας. Στο παρελθόν ο ιδρυτής της Tesla είχε αποκαλέσει «παιδόφιλο» τον Βρετανό σπηλαιολόγο Βέρνον Ανσγουορθ, ο οποίος είχε βοηθήσει στην επιχείρηση απεγκλωβισμού 12 αγοριών σε ορυχείο της Ταϊλάνδης. Στη συνέχεια μάλιστα πλήρωσε έναν ντετέκτιβ 50.000 ευρώ για να βγάλει τα άπλυτα του Βρετανού στη φόρα, όταν εκείνος τον κατηγόρησε ότι η προσπάθειά του να βοηθήσει την επιχείρηση απεγκλωβισμού είχε αποκλειστικό κίνητρο την προσωπική του προβολή.

Δείτε το άρθρο της Ξένια Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Μπορεί οι εκλογές στη Γαλλία να έληξαν με μία προσωρινή αίσθηση ανακούφισης, όμως το παιχνίδι για τη Δύση παίζεται στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για το αμερικανικό Κογκρέσο. Το τοπίο είναι θολό, ο τραμπισμός ζωντανός και το Twitter ανήκει πλέον στον Μασκ…

Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία ολοκληρώθηκαν, μία αίσθηση ανακούφισης απλώθηκε στην Ευρώπη, όμως το αποτέλεσμά τους αναλύεται και διυλίζεται και ούτως ή άλλως έπεται συνέχεια (βουλευτικές εκλογές σε λίγες εβδομάδες). Η ουσία είναι ότι προφανώς, ο Μακρόν είναι νικητής, όμως ο δρόμος είναι μακρύς και οι δυνάμεις που πλέον βρίσκονται απέναντί του κινούνται με καύσιμο την αντισυστημικότητα, την αντίδραση, την πραγματική φτώχεια και την παραπληροφόρηση.

Δείτε όλο το άρθρο του ‘Αγγελου Κωβαίου στο potagon.gr…

Από τον Γιάννη Θεολογίτη λάβαμε την τελευταία έκθεση της IMTe: “East versus West – The End of Modern Monetary Order?” με την επισήμανση ότι “οι θέσεις και οι προβλέψεις μας δεν θέτουν καμία αξίωση ότι τα περιγραφόμενα γεγονότα και οι εξελίξεις θα υλοποιηθούν ή ότι οι εκτιμήσεις μας μπορεί να είναι πιο έγκυρες από άλλες αναλύσεις”.

Δείτε την έκθεση όπως και όλες τις αναρτημένες εκθέσεις στην ιστοσελίδαwww.imte.gr/reports.htm

Αυτός ο πολυπράγμων και πολυσχιδής άνθρωπος του Πολιτισμού, που προσέφερε όραμα και αγώνα, στον βωμό του Ανθρώπου, έφυγε από τη ζωή την 55η επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, της ημέρας που η ροή της πολιτιστικής αναγέννησης της Ελλάδας κόπηκε βίαια. Εκπρόσωπος αυτής της αναγεννησιακής έκρηξης υπήρξε ο ίδιος – καθόλου τυχαία…

Η Ιστορία ξέρει να γράφει μεγάλες, παράξενες, συμπτώσεις στα κιτάπια της. Ή, μήπως, δεν είναι συμπτώσεις και απλώς Εκείνη ξέρει καλύτερα; Το φευγιό του εμβληματικού (για πολλούς λόγους) Ροβήρου Μανθούλη συνέπεσε με την 55η επέτειο από την χούντα των συνταγματαρχών, την 21η Απριλίου 1967. Oμως, συνέπεσε και με την πρώτη αντιδικτατορική εκδήλωση στη Γαλλία. Ή, μάλλον, την πρώτη αντιδικτατορική εβδομάδα στη Γαλλία, στην πόλη Υέρ. Oπου προβλήθηκε από την 21η Απριλίου του 1967 η πιο εμβληματική (επίσης για πολλούς λόγους) ταινία του 37χρονου τότε σκηνοθέτη.

Δείτε το άρθρο του Παύλου Αγιαννίδη στο protagon.gr

Παρακολουθώ την ανακύκλωση των ερμηνευτικών εργαλείων για την άνοδο του λαϊκισμού. Οι ξεχασμένοι από την παγκοσμιοποίηση, η ανασφάλεια της μεσαίας τάξης, οι οικονομικές ανισότητες, η πολιτική ορθότητα παλαιότερα και πιο πρόσφατα η woke κουλτούρα, η εμμονή της Αριστεράς στην πολιτική των ταυτοτήτων, επιστρατεύονται διαρκώς ως επιχειρήματα για να εξηγήσουν την υπερψήφιση του Brexit στο δημοψήφισμα του 2016 στη Βρετανία, τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά και το γεγονός ότι η Ευρώπη καρδιοχτυπά μπροστά στο ενδεχόμενο να επικρατήσει η Μαρίν Λεπέν στον β΄ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, κάτι που το 2017 θεωρείτο αδιανόητο.

Είναι παράδοξο όμως πώς οι ψηφοφόροι πείθονται από πολιτικούς όπως ο Μπόρις Τζόνσον ή ο Ντόναλντ Τραμπ ή η Μαρίν Λεπέν ότι εκλέγοντάς τους ρίχνουν γροθιά στο σύστημα, στην οικογενειοκρατία, στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, στα άδικα προνόμια. Διότι οι πολιτικοί αυτοί είναι οι κατεξοχήν εκφραστές του συστήματος, του νεποτισμού, γόνοι τζακιών και ακριβών σχολείων, πανεπιστημίων, πλούσιοι κληρονόμοι με την αίσθηση ότι η υφήλιος τους χρωστάει ευγνωμοσύνη που υπάρχουν.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Μεταξύ 6 και 9 Απριλίου 2022 διοργανώθηκε στους Δελφούς το Delphi Economic Forum VII.

Κατά την διάρκεια των τεσσάρωναυτών ημερών:

– επτάαπόφοιτοι μετείχαν στα πάνελ των ομιλητών (Παναγιώτης Πικραμμένος, Πάνος Λασκαρίδης, Μάρω Κακριδή, Ronald Meinardus, Βασίλης Ψάλτης, Έλενος Καραΐνδρος και Κωνσταντίνος Αραβώσης),

– τρεις ήσαν συντονιστές (Άγγελος Κωβαίος, Ξένια Κουναλάκη και Γιώργος Ευγενίδης),

ενώ η παρουσίαση γίνεται με σειρά αποφοίτησης:

Πέρα από τα τεχνικά, τα συνδικαλιστικά και τα προσωπικά, δεν μπορεί να μη συνυπολογιστεί και η «πολιτική» διαφωνία της πλειονότητας των μουσικών με τον «διεθνή» βιολονίστα και μαέστρο. Η οποία έπεσε εντόνως στο τραπέζι της… ψηφοφορίας, που κατέληξε σε αρνητική απάντηση.

Οσοι θυμούνται εκείνη την παλιά και θρυλική ταινία «Σας αρέσει ο Μπραμς;» («Goodbye Again», από το μυθιστόρημα της Φρανσουάζ Σαγκάν «Aimez-vous Brahms?»), να σηκώσουν το χέρι τους. Εντάξει, είχαν μείνει στην Ιστορία του σινεμά οι ρόλοι (σε ερωτικό τρίγωνο) της Ινγκριντ Μπέργκμαν, του Αντονι Πέρκινς και του Ιβ Μοντάν, στην ταινία του 1961. Που υπέγραφε ο γεννημένος στο Κίεβο (κοίτα, συμπτώσεις της Ιστορίας!) και πολιτογραφημένος αμερικανός σκηνοθέτης Ανατόλ(ι) Λίτβακ.

Δείτε το άρθρο του Πάυλου Αγιαννίδη στο protagon.gr…

Οπως στην ιατρική, έτσι και στις διεθνείς σχέσεις, η ορθή διάγνωση και έγκαιρη πρόληψη διανοίγουν πολύ περισσότερες δυνατότητες επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στην περίπτωση της εισβολής στην Ουκρανία, ορισμένες χώρες προέβλεψαν ορθά τα γεγονότα, ενώ άλλες κατελήφθησαν εντελώς απροετοίμαστες, θεωρώντας ότι ο πόλεμος έχει εκλείψει για πάντα από την Ευρώπη. Βασικό λάθος των τελευταίων ήταν να υπολογίσουν τις κινήσεις του Πούτιν με βάση ευρωπαϊκά κριτήρια και αξίες. Αποδείχθηκε ότι η «ευσεβοποθική» ανάγνωση του αντιπάλου οδηγεί σε άκρως επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορούμε άραγε να ελπίσουμε ότι το πάθημα θα γίνει μάθημα και θα προχωρήσουμε ως χώρα σε μια σοβαρή αναπροσαρμογή της στρατηγικής μας;

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Βαληνάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή” της 10.4.2022…

«Εάν η Μόσχα τελικά δεν τα καταφέρει, τότε θα έχει δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα παγκοσμίως και προς τους υπόλοιπους επίδοξους επιτιθέμενους», επισημαίνει ο Ερνστ Ράιχελ.

Αισιόδοξος ότι η Ρωσία θα ηττηθεί στον πόλεμο στην Ουκρανία, επειδή «ο Πούτιν έχει κάνει λάθος υπολογισμούς», εμφανίζεται ο πρέσβης της Γερμανίας στην Ελλάδα, Ερνστ Ράιχελ, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν πρέσβης της χώρας του στην Ουκρανία. Με αυτήν την ιδιότητα και μετά το πρόσφατο ταξίδι του στα σύνορα της χώρας με την Πολωνία, απάντησε σε ερωτήσεις της «Κ»

Δείτε την συνέντεξη του πρέσβη της Γερμανίας στην Ξένια Κουναλάκη…

Πρόσφατα, η κόρη του, ενδυματολόγος – σκηνογράφος Κατερίνα Καμπανέλλη, ανακάλυψε «κρυμμένο» σε ένα μεταλλικό ντουλάπι, στη βεράντα του διαμερίσματος του πατέρα της, ένα σημείωμά του που ξεκινά με τη φράση: «Είμαι ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους στο SS στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως του Μαουτχάουζεν (…)»

Ο Παύλος Αγιαννίδης γράφει από τις “σελίδες” του protagon.gr για τονΙάκωβο Καμπανέλλη με αφορμή το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 ως «Λογοτεχνικό Έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη». Μάλιστα στις 30 Μαρτίου 2022,άνοιξε στο Μουσείο Μπενάκη – Πινακοθήκη Γκίκα (Κριεζώτου 3) η έκθεση «Στη Χώρα Καμπανέλλη: Νάξος, Μαουτχάουζεν, Αθήνα».

Δείτε το άρθρο στο protagon.gr…

Θυμάμαι στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα το 2011, όταν περνούσα τυχαία από μέσα για να δω τι γίνεται, άκουγα διαρκώς το σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Το φώναζαν με πάθος οι παριστάμενοι κατευθείαν μέσα στα αυτιά μου, και με ενοχλούσε τρομερά η γενίκευση. Προσπαθούσα τότε να καταλάβω τι προκαλεί τέτοιο μένος για ένα επάγγελμα το οποίο χτυπήθηκε αδυσώπητα από την κρίση και δημιούργησε ένα μαζικό προλεταριάτο από νέους, άνεργους ή κακοπληρωμένους, ενίοτε ανασφάλιστους, εργαζομένους.

Οι τρεις συναπτές κρίσεις, η οικονομική, η υγειονομική και τώρα η ουκρανική, αποκατέστησαν εν μέρει το κύρος της δημοσιογραφίας. Νομίζω όμως ότι ειδικά ο πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτέλεσε το έναυσμα να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες τη σημασία της αποστολής ανταποκριτών στις εμπόλεμες ζώνες, της ψύχραιμης καταγραφής των γεγονότων, της ιστορικής αναπλαισίωσής τους και πάνω από όλα των ηρωικών εκφάνσεων της δουλειάς μας.

Δείτε όλο το άρθρο…

Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) συνοψίζει τις ανυπολόγιστες συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου, στην πρόσφατη (12/3/2022) συνέντευξή του στην Lifo με τίτλο “Ένας πυρηνικός πόλεμος θα σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας“.

Υποστηρίζει ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η επαναφορά των πυρηνικών αντιδραστήρων ήρθε σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής κρίσης, που τα αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι σε ύπνωση και οι αντιδράσεις της αμβλυμμένες. Όμως, η ίδια η φύση, με τις ισορροπίες της, ξύπνησε δραματικά την κοινωνία από τον λήθαργο, καταδεικνύοντας ξανά πόσο επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη είναι η πυρηνική ενέργεια.

Ο καθηγητής Γεράνιος απαντά στη συνέντευξή του σε καίριες ερωτήσεις και συγκεκριμένα: Τι σηματοδοτεί η επαναφορά της συζήτησης για την πυρηνική ενέργεια; Ποιοι είναι οι πυρηνικοί κίνδυνοι σήμερα; Υπάρχει συγγένεια πυρηνικών αντιδραστήρων με ραδιενεργά και πυρηνικά όπλα; Ποιες θα είναι οι συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου; Τι ακριβώς συμβαίνει σε μια πυρηνική έκρηξη; Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την πυρηνική ενέργεια ως βασικό εργαλείο προκειμένου να πετύχουμε κλιματική ουδετερότητα έως το 2050; Είναι αλήθεια ότι τα πυρηνικά απόβλητα παραμένουν επικίνδυνα για 100.000 χρόνια; Τι μας μαθαίνει το παρελθόν σχετικά με τα πυρηνικά;

 Όλη η συνέντευξη στο lifo…

Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος (’62) επισημαίνει, με αφορμή τα γεγονότα της Ουκρανίας, τους κινδύνους που μας αγγίζουν πλέον από πολύ κοντά. Στο άρθρο του με τίτλο “AKKUYU… Η 11η Τουρκική πυρηνική απειλή“, αναφέρεται στο ότι για 11η φορά η Τουρκία επανέρχεται στην κατασκευή όχι ενός, αλλά τεσσάρων πυρηνικών αντιδραστήρων στο Akkuyu απέναντι από την Κύπρο.

Αυτή τη φορά η προσφορά και η χρηματοδότηση είναι Ρωσική (Rosatom) με κόστος ύψους 22 δισεκατομμυρίων περίπου ευρώ. Όμως, δεν είναι βέβαιο πως η εταιρεία θα μπορέσει να διαθέσει το τεράστιο αυτό ποσόν λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία για την εισβολή της στην Ουκρανία.

Στην ίδια ιστοσελίδα φιλοξενείται παλαιότερο άρθρο του καθηγητή (από τον Μάιο 2011), δυστυχώς όμως ακόμη επίκαιρο, με τίτλο “Fukushima 2011: Η ηθική πλευρά της πυρηνικής ενέργειας“, που είχε τότε δημοσιευθεί με αφορμή εκείνο το τεράστιο πυρηνικό ατύχημα. Δείτε το άρθρο… 

Οταν τον Δεκέμβριο του 1996 η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Λέσλι Σταλ ρώτησε την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ αν θεωρεί πως άξιζαν τον κόπο οι αμερικανικές κυρώσεις εις βάρος του Ιράκ με δεδομένο ότι μισό εκατομμύριο παιδιά πέθαναν, «περισσότερα και από ό,τι στη Χιροσίμα», η απάντησή της στην παρουσιάστρια της εκπομπής «60 Minutes» ήταν σοκαριστική: «Πιστεύω πως είναι δύσκολη επιλογή, αλλά το τίμημα πιστεύουμε ότι άξιζε τον κόπο». Το Ινστιτούτο Brookings κατέληξε πρόσφατα στο συμπέρασμα ότι οι κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, που διατηρήθηκαν ακόμη και κατά τη χειρότερη στιγμή της πανδημίας στη χώρα, ευθύνονται για 13.000 πρόσθετους θανάτους.

Η Ξένια Κουναλάκη σχολιάζει τα γεγονότα στην Ουκρανία μέσα από την εφημερίδα Καθημερινή.

Δείτε όλο το άρθρο…

H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία διανύει ήδη την τρίτη εβδομάδα της και οι δυνάμεις της Μόσχας ελέγχουν περιορισμένα μόνο εδάφη, το πολύ 10%, ενώ έχουν υποστεί βαριές απώλειες τόσο σε επίπεδο ανδρών όσο και εξοπλισμού. Ειδικότερα, οι Ρώσοι δεν ελέγχουν πλήρως την Ουκρανία από αέρος, παρόλο που διαθέτουν μία από τις πιο πρoηγμένες αεροπορίες στον κόσμο. Oι χερσαίες δυνάμεις τους προχωρούν με ρυθμούς χελώνας προς το Κίεβο και η συμπεριφορά του γιγάντιου κονβόι, που αρχικά τρομοκράτησε με την εμφάνισή του τους διεθνείς παρατηρητές δοκιμάζεται από προβλήματα ανεφοδιασμού. Μόλις προχθές εντοπίστηκαν κάποια στρατιωτικά οχήματα και τανκς να βρίσκουν καταφύγιο κάτω από προστατευμένα σημεία, όπως δέντρα, για να μη δίνουν στόχο, κάτι που έπρεπε να έχει συμβεί εξαρχής, σύμφωνα με τον Ντέιβις Πετρέους. Eίναι σοκαριστικό το γεγονός ότι το κονβόι ήταν εκτεθειμένο σε εχθρικά πυρά για τόσες ημέρες, σχολίασε ο πρώην διευθυντής της CIA στο CNN.

Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα “Καθημερινή”…

Oι φωτογραφίες και τα βίντεο που προέρχονται από την Ουκρανία και κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται viral, μεταδίδονται δηλαδή από χρήστη σε χρήστη με την ταχύτητα ενός ιού. Η συγκίνηση που προκαλούν όμως δεν είναι ενιαία. Αλλος κλαίει με το κοριτσάκι που τραγουδάει στα ουκρανικά το «Frozen» και γύρω γύρω οι –συγκεντρωμένοι στο καταφύγιο– συγγενείς και φίλοι σταματούν να μιλούν και μαγνητοσκοπούν την καλλίφωνη πιτσιρίκα με τα κινητά τους, σαν να θέλουν να απαθανατίσουν τη στιγμιαία χαρά μέσα στον ζόφο του πολέμου. Ενα σπουργίτι που προβάλλει πίσω από την πλάτη ενός Ουκρανού στρατιώτη ή η απαγγελία των στίχων «Ποιος θα σου πει τα νέα του θανάτου μου» στα φαρσί από άλλον συμπατριώτη του εθελοντή προκαλούν ανατριχίλα σε κάποιους γιατί δεν είναι σαφές αν αποτελούν ξόρκια για την παγωμάρα του χιονιού ή χρονικά προαναγγελθέντων θανάτων. Οι ζωόφιλοι ταυτίζονται με όσους παίρνουν μαζί τους τα κατοικίδιά τους, παρά την αγωνία να φύγουν πριν φθάσουν στις πόλεις οι ρωσικές δυνάμεις. Μια μικροσκοπική ηλικιωμένη που απομακρύνεται από μια πόλη μέσα σε καρότσι σούπερ μάρκετ ή στην αγκαλιά ενός διασώστη που περνά μια κατεστραμμένη γέφυρα φέρνει δάκρυα στα μάτια όσων έχουν αναμνήσεις από τη γιαγιά τους.

Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα “Καθημερινή”…

Ο Γιάννης Θεολογίτης παρουσιαζει τοτο τελευταίο δοκίμιο της IMTeμε τίτλο “A Turning Tide – The End of Modern History”. Πρόκειται για μιαα σύντομη επισκόπηση των βασικών θεμάτων και παραμέτρων που συμβάλλουν στα παλιρροϊκά κύματα της αλλαγής που σαρώνουν τον πλανήτη μας και οδηγούν την ανθρωπότητα από τους επαναλαμβανόμενους κύκλους καταστροφής και ανανέωσης σε μια νέα εποχή.

Δείτε όλες τις δημοσιεύσεις όλων τωνIMTe Reports…

Oλο και συχνότερα διαβάζω στον διεθνή και ελληνικό Τύπο εκτιμήσεις ειδικών για την ψυχική κατάσταση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. «Είναι ανισόρροπος;» αναρωτιούνται οι αναλυτές. Εχει αλλάξει από την τελευταία μας συνάντηση, φέρεται να εκμυστηρεύτηκε σε στενούς συνεργάτες του ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. «Είναι πιο τραχύς, πιο απομονωμένος». «Εχω συναντηθεί πολλές φορές μαζί του στο παρελθόν. Κι αυτός είναι ένας διαφορετικός Πούτιν», είπε στο Fox News η Κοντολίζα Ράις, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η παρατεταμένη καραντίνα λόγω κορωνοϊού επέτεινε την παράνοιά του, έχει αποκτήσει νοοτροπία «μπούνκερ», λένε ψυχίατροι που μελετούν τη συμπεριφορά του. Στο πλαίσιο αυτής της ποπ ψυχανάλυσης, το μακρύ τραπέζι στο οποίο κάθισε ιδεολογικούς αντιπάλους και ημετέρους θεωρείται μια ακόμη έκφανση του νέου υποχόνδριου εαυτού του.

Δεν ξέρω αν όντως εξαιτίας της πανδημίας τού έχει βγει κάποια ιδιότυπη αρρωστοφοβία, αλλά στο ζήτημα της Ουκρανίας είναι συνεπής στη δική του λογική, που παραμένει αναλλοίωτη εδώ και μια 15ετία τουλάχιστον. Το 2008 ο Πούτιν είχε πει στον τότε Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους: «Πρέπει να καταλάβεις, Τζορτζ. Η Ουκρανία δεν είναι καν χώρα». Μόλις πέρυσι το καλοκαίρι συνέταξε ένα δοκίμιο 5.000 λέξεων, στο οποίο αμφισβητούσε το δικαίωμα ύπαρξης της Ουκρανίας, επαναλαμβάνοντας την πάγια πεποίθησή του ότι Ρώσοι και Ουκρανοί είναι ένας λαός.

Δείτε το άρθρο από την εφημερίδα “Καθημερινή”…

Η Silke Wettach αρθρογραφεί στην WiWo (Wirtschafts Woche). Αυτήν την περίοδο τα κείμενά της ως επι το πλείστον αναφέρονται στην Ουκρανία σε σχέση με την Ευρώπη και έχουν μεγάλο ενδιαφέρονοι θέσεις της.

Ενδεικτικά παρουσιάζουμε μερικούς από τους πρόσφατους τίτλους των άρθρων της:

– Fahndung nach Putins Kriegskasse: 630 Milliarden Dollar gesucht

– „Wer Putin den Geldhahn nicht abdreht, zahlt Blutgeld“

– Westen macht bei der WTO Zollerhöhungen auf russische Importe möglich

– Ukraine braucht echte Optionen

–Die Oligarchen lachen über Deutschland

Δείτε την σελίδα με τα άρθρα της…

Η Ξένια Κουναλάκη έθιξε με ένα άρθρο της στην εφημερίδα “Καθημερινή” ένα θέμα που αιφνιδίασε, απασχόλησε και προβλημάτισε όλη την Ευρώπη και όχι μόνον, διότι ανέτρεψεπλήρως το μεταπολεμικό αμυντικό δόγμα της χώρας.

Την ώρα που δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί (η αστυνομία είπε 100.000, οι διοργανωτές μισό εκατομμύριο) διαδήλωναν με φόντο την Πύλη του Βρανδεμβούργου στο ηλιόλουστο Βερολίνο για να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή στην Ουκρανία την περασμένη Κυριακή, λίγα μέτρα πιο πέρα στο κτίριο της γερμανικής Βουλής ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς πραγματοποιούσε μια ιστορική ομιλία, με την οποία ανέτρεπε πλήρως το μεταπολεμικό αμυντικό δόγμα της χώρας. Η δέσμευσή του για έναν –διπλάσιο από τον τωρινό– αμυντικό προϋπολογισμό 100 δισ. ευρώ, ήτοι πάνω από 2% του ΑΕΠ –ένα πάγιο αίτημα του ΝΑΤΟ–, αλλά και την αποστολή πυραύλων και αντιαρματικών όπλων στην Ουκρανία παραβίασε όλες τις μέχρι πρότινος κόκκινες γραμμές του Βερολίνου.

Η απόφαση του Σολτς, σύμφωνα με μαρτυρίες στενών συνεργατών του, ελήφθη κάποια στιγμή στη διάρκεια των πτήσεων μεταξύ Κιέβου, Βερολίνου και Μόσχας. Τότε του ήρθε η σκέψη: μήπως πρέπει να πάρουμε κατά γράμμα όσα λέει ο Πούτιν για την παλινόρθωση της παλιάς μεγάλης Ρωσίας; Mόνος του, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, πλην του υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ του γερμανικού Τύπου, ο καγκελάριος αιφνιδίασε τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των εταίρων του αλλά και του δικού του κόμματος, όταν έκανε την ιστορική ομιλία στην Μπούντεσταγκ. Σε αδρές γραμμές είχαν ενημερωθεί όλα τα κόμματα για την αλλαγή πλεύσης. Το ποσό των 100 δισ. ευρώ, όμως, το άκουσαν πρώτη φορά στη ζωή τους την ώρα της ομιλίας, ακόμη και η υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ και ο αντικαγκελάριος, Ρόμπερτ Χάμπεκ.

Δείτε το άρθρο…