Το ΒΗΜΑ της Πρωτοχρονιάς (Κυριακή 29.12.2019) φιλοξένησε στο ένθετο “Οικονομικός Ταχυδρόμος” το άρθρο του Βασίλη Ψάλτη με τίτλο “Alpha Bank: Αρωγός στην οικονομική ανάπτυξη”.

Το 2019 αποτέλεσε, αδιαμφισβήτητα, έτος καμπής για την ελληνική οικονομία, καθώς διαμορφώθηκε ένα περιβάλλον υψηλής εμπιστοσύνης στις δυνατότητες της χώρας. Η τάση αυτή αποτυπώνεται αφενός στη μεγάλη βελτίωση των εγχώριων δεικτών επιχειρηματικών και καταναλωτικών προσδοκιών και αφετέρου στον θεαματικό περιορισμό του επασφάλιστρου κινδύνου επί των ομολογιακών τίτλων που έχει εκδώσει η Ελληνική Δημοκρατία. Παράλληλα, η δυναμική της οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας ενισχύθηκε περαιτέρω, παρά την επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας και τη συνέχιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Η ελληνική οικονομία πραγματοποιεί τα πρώτα ουσιαστικά βήματα εξόδου από την κρίση, μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο θα παραμείνει ασταθές και το 2020. Ο εντεινόμενος εμπορικός προστατευτισμός, η συνεχιζόμενη αδυναμία του κλάδου της μεταποίησης στη Ζώνη του Ευρώ, καθώς και οι γεωπολιτικές εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή μας, αποτελούν αστάθμητους παράγοντες, που όμως δεν δείχνουν να ακυρώνουν την ισχυρή δυναμική που υπαγορεύουν οι εγχώριες οικονομικές εξελίξεις.

Η οικονομία μας αναμένεται να διατηρήσει τον υψηλό ρυθμό δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Το ποσοστό απασχόλησης αυξήθηκε ήδη κατά το τρέχον έτος στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων εννέα ετών, ενισχύοντας σημαντικά το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, το οποίο παράλληλα υποστηρίζεται από τα πρόσφατα ευνοϊκά φορολογικά μέτρα.

Η ιδιωτική κατανάλωση, ωστόσο, αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα έτη με ασθενέστερο ρυθμό σε σχέση με το εισόδημα, καθώς η αποταμίευση θα επανέρχεται σταδιακά στην κανονικότητα, δηλαδή σε θετικό έδαφος, και τα νοικοκυριά θα επιχειρούν να καλύψουν τις πρόσθετες δαπάνες που ανέλαβαν κατά την περίοδο της κρίσης. Συνεπώς, η αναπτυξιακή δυναμική των επομένων ετών αναμένεται να βασισθεί περισσότερο στην επενδυτική δαπάνη από ό,τι στη δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση, ενώ καθοριστικής σημασίας είναι και η διατήρηση της υψηλής συμβολής του τουρισμού στο ΑΕΠ.

Επί της ουσίας, όμως, η μεγάλη πρόκληση για τη χώρα, τόσο το 2020 όσο και στο σύνολο της νέας δεκαετίας, αφορά στη δυναμική των επενδύσεων. Η επενδυτική άπνοια της τελευταίας δεκαετίας δημιούργησε σημαντικά προβλήματα αφού αποδυνάμωσε το παραγωγικό κεφάλαιο της ελληνικής οικονομίας. Συνέπεια αυτού ήταν η καθυστέρηση στην ενσωμάτωση των νέων ψηφιακών τεχνολογιών και η συνακόλουθη διατήρηση της παραγωγικότητας της εργασίας σε χαμηλά επίπεδα.

Η αντιμετώπιση του επενδυτικού ελλείμματος της ελληνικής οικονομίας συνιστά εθνική προτεραιότητα και προϋποθέτει την αποφασιστική μετάβαση του λόγου των επενδύσεων προς ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα. Πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί ένας τέτοιος εθνικός στόχος;

Πρώτον, με την προσέλκυση μεγαλύτερου μεριδίου άμεσων ξένων επενδύσεων. Ηδη, η εντατικοποίηση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας εκ μέρους της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων σε ένα ευσταθές πολιτικό περιβάλλον που επιτρέπει το μακρόπνοο επενδυτικό σχεδιασμό, έχει ενισχύσει σημαντικά την εμπιστοσύνη του διεθνούς επενδυτικού κοινού προς τη χώρα μας. Σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει, εξάλλου, και η υιοθέτηση από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ενός φιλικού προς την ανάπτυξη μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής, μέσω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών αλλά και του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων.

Παράλληλα, απαιτείται η άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων στην υλοποίηση σημαντικών επενδυτικών σχεδίων, καθώς και η εμπέδωση ενός σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος με ταχεία επίλυση διενέξεων και ευκολία έναρξης δραστηριότητας.

Δεύτερον, με την ενεργό υποστήριξη από τα εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, η οποία με τη σειρά της καλείται να προσαρμοσθεί στις νέες απαιτήσεις, να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που διαγράφονται και, ασφαλώς, να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δημιουργούνται.

Η Alpha Bank θα είναι αρωγός σε μια τέτοια εθνική προσπάθεια. Με εφαλτήριο τη μεγάλης κλίμακας εξυγίανση του ισολογισμού της, μέσω του προγράμματος Galaxy, η τράπεζα αφήνει πίσω της την κρίση και επιστρέφει στον θεμελιώδη ρόλο ενός τραπεζικού ιδρύματος: την έμπρακτη υποστήριξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

Το νέο Στρατηγικό μας Σχέδιο στηρίζει τις ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις ούτως ώστε να αντεπεξέλθουν στον στίβο του διεθνούς ανταγωνισμού, αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη ραχοκοκαλιά, όπως συχνά λέμε, της ελληνικής οικονομίας, στην προσπάθειά τους να καινοτομήσουν και να ενσωματώσουν τις νέες τεχνολογίες της ψηφιακής εποχής. Γνώμονάς μας είναι, επίσης, η βιώσιμη ανάπτυξη και, βεβαίως, η χρηματοδότηση επενδύσεων με ισχυρό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Στο πλαίσιο αυτό, η τράπεζα υποστηρίζει χρηματοδοτικά την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στους κλάδους των υποδομών, της ενέργειας, του περιβάλλοντος και της τεχνολογίας, βοηθώντας στη συμπίεση του κόστους παραγωγής των ελληνικών επιχειρήσεων, αλλά και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας υψηλής γνώσης και εξειδίκευσης.

Τρίτον, με την πλήρη υλοποίηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, το οποίο συχνά στα χρόνια των προγραμμάτων προσαρμογής συμπιεζόταν με σκοπό να επιτευχθεί – ή και να ξεπεραστεί – ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλωστε, ο πολλαπλασιαστής των δημοσίων επενδύσεων για την οικονομική μεγέθυνση είναι υψηλότερος από κάθε άλλο είδος δαπάνης, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τις δημόσιες υποδομές που υποχώρησαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και περιορίζει το κόστος παραγωγής των ελληνικών επιχειρήσεων, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητά τους.

Πέραν των οικονομικών στόχων και μεγεθών, η αυγή της νέας δεκαετίας οφείλει να σηματοδοτήσει και την αλλαγή υποδείγματος στο κοινωνικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. Σοφότεροι από την κρίση, οφείλουμε να εξασφαλίσουμε ευκαιρίες απασχόλησης και, βεβαίως, συνθήκες διαφάνειας και αξιοκρατίας. Μόνον έτσι θα κινητοποιήσουμε το σύνολο των Ελλήνων, εντός και εκτός συνόρων, στον εθνικό στόχο να απαλλαγούμε από τα βάρη που μας κληροδότησε η κρίση και να επιστρέψουμε, ως χώρα, σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας.

Το ΒΗΜΑ της Πρωτοχρονιάς (Κυριακή 29.12.2019) φιλοξένησε το άρθρο του Τάσου Γιαννίτση με τίτλο “Η Ελλάδα μετά την κρίση”.

Η δεκαετία πίσω μας κατέληξε να πλήξει με βίαιο τρόπο άτομα, εμπεδωμένες ισορροπίες, αντιλήψεις και ιδεολογήματα και να διασπάσει την κοινωνία και υποσύνολά της. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια φάση σταθεροποίησης και ελαφριάς ανάκαμψης που σκιάζεται από τις προκλητικές διεκδικήσεις μιας Τουρκίας που αγωνίζεται σπασμωδικά να ανατρέψει θεσμούς και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Τα όσα βλέπουμε στο πεδίο αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πρέπει να δούμε αν έχουμε και εμείς μερίδιο για το πώς βρεθήκαμε στη θέση αυτή και τι πήγε λάθος. Πάντως, για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια διαγράφεται μια θετική προοπτική στην οικονομία, αν και πολλοί καταλαβαίνουν ότι η διαδρομή είναι μεγάλη και αβέβαιη.

Δείτε το άρθρο…

Ένα άρθρο του Σπύρου Αρταβάνη-Τσάκωνα φιλοξένησε η εφημερίδα “Καθημερινή” με τίτλο “Η γραφειοκρατία πνίγει την έρευνα”. Δείτε το άρθρο…

Ο Κώστας Παπαηλιού εντόπισε ένα δημοσίευμα του Πάσχου Μαδραβέλη στην εφημερίδα “Καθημερινή”, που αναφέρεται και στην δωρεά του Πάνου Λασκαρίδη:

Αποφασισμένος να μην τσιγκουνευτεί τα λεφτά μας, δηλώνει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος με τη βοήθεια των Τούρκων και των προκλήσεών τους ανακοινώνει και ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα. Ακούμε για μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones), για φρεγάτες, αναβάθμιση των Mirage και F-16 κ.λπ. …

…Να σημειώσουμε ότι ο κ. Λασκαρίδης δεν τσιγκουνεύεται τα λεφτά –τα δικά του λεφτά– για την εθνική μας άμυνα. Η τελευταία δωρεά της οικογένειάς του προς το Πολεμικό Ναυτικό ήταν ένα πλήρως εξοπλισμένο σκάφος έρευνας και διάσωσης.

Δείτε το δημοσίευμα…

Ο Στέφαν Μίτμαν ήταν προσκεκλημένος της Αλεξίας Κουλούρη στην εκπομπή “Βουλής Βήμα” στο Κανάλι της Βουλής, που μεταδόθηκε τα μεσάνυχτα της 21ης προς 22α Νοεμβρίου και είχε τίτλο “Τι Σηματοδοτεί η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 30 Χρόνια Μετά, Μνήμες και Μηνύματα”. Η εκπομπή ξεκίνησε με μία συνέντευξη του Γερμανού Πρέσβη Δρ Ερνστ Ράιχελ , ενώ καλεσμένοι ήσαν επίσης: ο Ναπολέων Μαραβέγιας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Κώστας Υφαντής, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Der TV-Kanal des Griechischen Parlaments brachte am 21.11 um Mitternacht eine Sendung über die 30 Jahre vom Fall der Berliner Mauer.Die einstündige Sendung beginnt mit einem Interview des Deutschen Botschafters.Stefan Mittmann war eingeladen um mit persönlichen Erinnerungen und Einschätzungen beizutragen.Die Sendung wird nochmal am Sonntag um 15:00 ausgestrahlt, ist aber auch bequem im internet zu sehen.

Δείτε την εκπομπή / hier ist der Link dazu…

Σε τρεις άξονες στάθηκε η συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη στην εκπομπή “Σήμερα” με τον Δημήτρη Οικονομου και την Μαρία Αναστασοπούλου στις 20 Νοεμβρίου.

Πρώτος άξονας το προσφυγικό, όπου ακούστηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις από μια έμπειρη διαπραγματεύτρια αντίστοιχων καταστάσεων, για το πως η Ευρώπη θα πρέπει με αυτοπεποίθηση αλλά και ψυχραιμία να συζητήσει το θέμα στη συνεύρεση των Ευρωπαίων ηγετών με τον πλανητάρχη, τονίζοντας παράλληλα ότι η Ελλάδα πρέπει να υπερασπιστεί, όπως και το πράττει, έννοιες σαν την “ανθρωπιά” και τη “λεβεντιά” μέσα από τις δύσκολες συνθήκες, που κατ’ ανάγκη θέτει το προσφυγικό.Πρότεινε μάλιστα μεταξύ άλλων, ως λύση αντιμετώπισης, να χρησιμοποιηθούν πρόσφυγες ως “εργάτες γης” αποκτώντας τα προνόμια της σχετικής νομοθεσίας (στέγη και ασφάλιση) συμβάλλοντας στην αποσυμφόρηση των κέντρων που τους φιλοξενούν,

Δεύτερος άξονας της συζήτησης ήταν η ασφάλεια απέναντι στο αστυνομικό κράτος, όπου καταδίκασε οποιαδήποτε βάναυση συμπεριφορά απ’ όπου και αν αυτή προέρχεται αλλά τάχθηκε υπέρ της ασφάλειας που αποτελεί προϋπόθεση α. της ελευθερίας του ατόμου, β. της ανάπτυξης των ελεύθερων ιδεών μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους αλλά και γ. των ειρηνικών διαδηλώσεων όπως η τελευταία του Πολυτεχνείου.

Στον τρίτο άξονα αναπτύχθηκαν ζητήματα πολιτικών μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε μια προσπάθεια εξεύρεσης κοινών τόπων.

Δείτε την συνέντευξη…

Ένα άρθρο του Σωτήρη Τσόγκα, Καθηγητή Υποκριτικής & Αγωγής Λόγου με τίτλο“Η Κάθαρση”εντοπίσαμε στο blog του συμμαθητή μας.

Το βασικό εργαλείο της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας είναι η κάθαρσις. Όχι, βέβαια, με την ηθική του όρου έννοια, όπως ονειρευόταν ο Πλάτων, εισήγαγαν οι νεοπλατωνιστές και επέβαλε ο εβραιοχριστιανισμός, αλλά με την δραματική, την συν-παθητική, την αληθινή, την παρασιωπημένη, που είναι έννοια ΨΥΧΟ-ΣΩΜΑΤΙΚΗ και προϋποθέτει έναν ΠΑΝΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΟ.

Ο Πλάτων δεν πρόφτασε να επηρεάσει την Δραματουργία του 5ου αι. π.Χ. Ευτυχώς! (Γεννήθηκε το 427 π.Χ.) Φρόντισε όμως να αποκλείσει από την ιδανική του Πολιτεία, τόσο την Τραγωδία, για την ηθική διαφθορά, που προβάλλει και τα βίαια πάθη που διεγείρει, όσο και την Κωμωδία, γιατί καλλιεργεί το …ένστιχτο του γελωτοποιού στους θεατές. Στην «Πολιτεία» του, αναφέρει, πως όταν βλέπουμε και ακούμε έναν τραγικό ήρωα να εκφωνεί έναν τεράστιο μονόλογο, οδυρόμενος και χτυπώντας το στήθος του, μας ευχαριστεί και τον παινεύουμε, όταν όμως συμβαίνει σ’ εμάς κάποια συμφορά, το φιλότιμο μας υπαγορεύει να μείνουμε ήρεμοι και γενναίοι, γιατί η συμπεριφορά που χειροκροτήσαμε στο θέατρο ταιριάζει μόνο σε γυναικούλες…!!

Η κάθαρση δεν είναι ηθική έννοια, αλλά ούτε και διανοητική. Δεν υποβάλλει ηθικές συμπεριφορές, αλλά ούτε και μεταδίδει «συνταγές» βιοθεωρίας, δεν διδάσκει, συγκινεί!

Η κάθαρση δεν είναι ηθική διδασκαλία και διαδικασία, όπως ήθελε να προβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα, μέσω της λογοκριμένης «Αντιγόνης» (βλ. άνω), της μόνης τραγωδίας που κατάφερε να εντάξει στο πλαίσιο της… ελληνο-χριστιανικής αγωγής.

Η κάθαρση δεν είναι γνώση, δεν είναι ετοιμοπαράδοτη ηθικής τάξεως πληροφορία προς αποστήθιση, όπως διετυμπάνιζαν επί δεκαετίες οι πνευματοκτόνοι «φωστήρες» του συστήματος Εξαρχόπουλου.

Αυτές ήταν οι ελληνο-χριστιανικές απόψεις, που έβαλαν την ταφόπλακα στην αρχαία ελληνική τραγωδία και την απομάκρυναν από τον σύγχρονο Έλληνα, σαν κάτι το μουσειακό, το αποστειρωμένο, σαν προγονόπληκτο εξάμβλωμα ηθικών κηρυγμάτων και αποστεωμένου εθνικού μεγαλείου.

«…δι’ ελέου* και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…»

Αυτή η ελλειπτική και μετέωρη ρήση, που βρίσκεται στην «Ποιητική» του Αριστοτέλους, μαθητή του πολέμιου της τραγωδίας Πλάτωνα, έχει προκαλέσει δια μέσου των αιώνων, την συγγραφή εκατοντάδων χιλιάδων σελίδων με ερμηνευτικά και αναλυτικά σχόλια. Σημειωτέον, ότι η «Ποιητική» του Αριστοτέλους γράφτηκε στα 335 π.Χ. περίπου, όταν είχε ήδη πέσει βαριά η σκιά των πλατωνικών θεωριών πάνω στο αρχαιοελληνικό Δράμα, όταν η αττική τραγωδία βρισκόταν ήδη σε παρακμή, ώστε να μη μπορεί να εμπιστευτεί κανείς απόλυτα τις κρίσεις και τις απόψεις του Αριστοτέλη, ο οποίος γεννημένος στα 385 π.Χ. δεν είχε προλάβει την χρυσή εποχή της Τραγωδίας, ούτε τους τρεις μεγάλους Τραγικούς εν ζωή και εν δράσει.

Αλλά εδώ δεν θα λύσουμε το αίνιγμα της αριστοτέλειας καθάρσεως.

και με την ευκαιρία δείτε τα ενδιαφέροντα κείμενα του Σωτήρη Τσόγκα…

Με αφορμή τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους ο Stefan Mittmann δημοσίευσε ένα άρθρο του στο liberal.gr για τους αυτόματους μηχανισμούς, που πυροβολούσαν και σκότωναν όποιον προσπαθούσεσει να περάσει τον φράχτη.Δείτε το άρθρο…

Άφωνοι μείναμε με το “happening”, όπως το αποκαλέσανε ορισμένοι, κατά την διάρκεια της μαθητικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου (2019). Μέρες που΄ναι, ας μας επιτρέψετε μία αναφορά. Είναι βλέπετε και αυτή η σύμπτωση της γέννησης του Οδυσσέα Ελύτη, που ήρθε στη ζωή μία μέρα σαν αυτές, πριν από ένα αιώνα και βάλε, στις 2 Νοεμβρίου 1911, και έγραφε στο “Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας”:

…Ύστερα λιώσαν χιόνι να ξεπλύνουν

Tο κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής

Kαι το στόμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστο

Kαι τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίας

Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας

Δεν έκλαψαν

Γιατί να κλάψουν

Ήταν γενναίο παιδί!

Dora Bakogianni über das Geschehen in Diawata…

Με αφορμή το μπάρμπεκιου, που διοργανώθηκε στα Διαβατά έξω από το hot spot των μεταναστών και όλη η συζήτηση που ακολούθησε, προκάλεσε μία δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη στον Alpha στην εκπομπή “Εκτός Γραμμής”, η οποία διαφώνησε με την στάση των βουλευτών της ΝΔ, εκτιμώντας πως δεν κατάλαβαν για τι ακριβώς μιλούσαν:

«Κάποιοι δικοί μας νέοι βουλευτές δεν κατάλαβαν γιατί μιλούσαν. Το θέμα κομματικοποιήθηκε. Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει βουλευτής της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα υποστηρίξει ότι η έλλειψη ανθρωπιάς και στήριξης του αδυνάμου μπορεί να είναι πολιτική θέση».

«Ο Σίλερ έχει πει, “Ενάντια στη βλακεία και οι Θεοί πολεμούν αδίκως”. Μια ανύπαρκτη οργάνωση δημιουργεί ένα μείζον θέμα. Η ανθρωπιά, η λεβεντιά, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον αδύναμο δεν νομοθετούνται. Ή το μαθαίνεις στα πρώτα έξι χρόνια της ζωής σου ή δεν το μαθαίνεις ποτέ».

Δείτε το σχετικό video…

Ορεινές Συμφωνίες γιατί, τα βουνά αντιλαλούν, γιατί σαν φτάσεις τις κορφές ανακαλύπτεις την αρμονία, γιατί τούτο το ντοκιμαντέρ ταίριαξε γνωστά και άγνωστα κομμάτια της ζωής ενός σημαντικού πολιτικού στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδος, ενός πολιτικού με κυρίαρχο χαρκτηριστικό την έννοια της πρωτοπορίας.

Την εβδομάδα που πέρασε, παρουσιάστηκε η ταινία για τον Κώστα Μητσοτάκη, τον πολιτικό, τον οικογενειάρχη, τον λάτρη των ψηλών βουνών, τον άνθρωπο που έθεσε τα θεμέλια για την οικονομία μιας πράσινης ανάπτυξης, πρωτού στη μικρή μας πατρίδα ασχοληθούμε στ’ αλήθεια με τα θέματα αυτά. Σκηνοθεσία της ταινίας έκανε ο Βαγγέλης Ευθυμίου αλλά όπως ειπώθηκε στην πρώτη προβολή, όλη η οικογένεια είχε σημαντική συμβολή με μεγαλύτερη αυτήν της συμμαθήτριάς μας Αλεξάνδρας.

Είχε πολύ ενδιαφέρον πως κάθε ένα μέλος της οικογένειας του αήμνειστου πολιτικού είχε και μια άλλη εικόνα γι’ αυτόν και όλες αυτές οι εικόνες συμπλήρωνε η μία την άλλη σαν συμφωνικά μέτρα που κατέληγαν εκεί ψηλά στα Λευκά ‘Ορη. Μάταια ζητήσαν οι βοσκοί της περιοχής του τόπου του, να χαράξει το δρόμο λίγο παραπέρα να μην ταλαιπωρούνται κουβαλώντας τα ζώα μέσα από τις κακοτράχαλες πλαγιές. “Τούτο μη μου το ζητάς” είπε ο Μητσοτάκης, “γιατί τότε θα γίνουν τα βουλά χαρτί και νάϋλον”. Ο Μητσωτός, λάτρευε τη γή , την οικογένεια, την πολιτική και έβλεπε τα δεδομένα αλλά κυρίως τα μελλούμενα.

Σύντροφος καλός της Μαρίκας, που τον λάτρευε και τον στήριζε στα πάντα κρατώντας την οικογένεια ενωμένη σε δύσκολους καιρούς μετανάστευσης, αγαπημένος αδελφός της Αρτεμισίας, που τον περίμενε στην κατοχή να γυρίσει κάθε νύχτα σπίτι όταν έφευγε με τ’ όπλο του.

Η Ντόρα απολάμβανε μαζί του την πρωτιά και την πολιτική, η Κατερίνα τους πολλούς μικρούς και μεγάλους βαθμούς ελευθερίας που της χάριζε, η Αλεξάνδρα την αγάπη του για τη φύση και ο Κυριάκος, ο πρωθυπουργός, τον μελετούσε και γεφύρωνε τα χρόνια που δεν ήσαν κοντά του κι ήταν αυτός τελικά, που έμελε να ηγηθεί του κόμματος της ΝΔ πριν την «αναχώρηση» του του πατέρα του και να γίνει πρωθυπουργός με μια σκέψη τόσο για τον Κωστή Μητσοτάκη όσο και για τη μητέρα του τη Μαρίκα τη μέρα της ορκομωσίας του.

Κι αν αυτά κατέγραφε η οικογένεια στην ταινία, οι πολιτικοί από τα άλλα στρατόπεδα, ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο Στέργιος Πιτσιόρλας, ο Μανώλης Γλέζος περιέγραφαν το Μητσοτάκη ως έναν άνθρωπο, που ήξερε να συνθέτει και όχι να χωρίζει. Οσο για τους πολιτικούς του συνοδοιπόρους, όπως ο Θοδωρής Σκυλακάκης, προσέφεραν σημαντικές μαρτυρίες στην ταινία, για το πως ο Μητσοτάκης κερδισε τις εκλογές, το έργο του αλλά και πως έχασε τις επόμενες.

Αν κάτι πάντως αναζητά κανείς στην ταινία, πέρα από κομμάτια ιστορίας που άλλοι τα έζησαν και άλλοι όχι, είναι πως η αγάπη για τη φύση του Κώστα Μητσοτάκη δεν ήταν μόνον ένα αγνό συναίσθημα το οποίο εκπαίδευε και καλλιεργούσε επισκεπτόμενος τα ψηλά βουνά της ιδαίτερης πατρίδας του. Ηταν μια εμπεδωμένη παρακαταθήκη που άφησε στη χώρα λύνοντας το θέμα της λυψειδρίας, δημιουργώντας έργα υποδομής, αλλά και σε συνεργασία με διεθνή φόρα, οδηγώντας την Ελλάδα σε ένα καινούριο μοντέλο ανάπτυξης.

Η ταινία καταγράφει πολλές άγνωστες, στο ευρύ κοινό, λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη συγκεντρώνοντας στη δεξαμενή της πολλές ιδιαίτερες σταγόνες μνήμης και ιστορίας. Αξίζει να τη δει κανείς, ενώ τα έσοδά της υπηρετούν τη μνήμη του, το πάθος του για τη φύση και έτσι θαδιατεθούν για την προστασία και αναγέννηση της Αμπελιτσιάς, ενδημικού δένδρου των Λευκών Ορέων.

Δείτε το δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Καθημερινή”…

Δείτε το δημοσίευμα της εφημερίδας “Το Βήμα”…

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης…

Πριν από 30 χρόνια, το πρωί της Τρίτης 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου 35 στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης, σύζυγος της Ντόρας και πατέρας του Κώστα και της Αλεξίας. Η Ντόρα Μπακογιάννη με ανάρτησή της στο facebook αναφέρει:

«Πέρασαν 30 χρόνια! Δεν πιστεύω ότι πέρασαν 30 χρόνια από τη στιγμή που χτυπούσαν 3 τηλέφωνα και το κουδούνι της πόρτας μαζί…

Σ΄αυτά τα 30 χρόνια είδα πολλά! Ανθρώπους που σε πίστεψαν, να κλαίνε και να σε θυμούνται.

Συναγωνιστές στη μάχη κατά της δικτατορίας, να καταθέτουν τις δικές τους μαρτυρίες.

Ευρυτάνες συμφιλιωμένους μετά τον εμφύλιο και τα χρόνια του διχασμού.

Είδα να χάνονται μάχες κατά της τρομοκρατίας, αλλά και να κερδίζονται.

Είδα το δολοφόνο σου να βγαίνει από τη φυλακή, τον είδα να περπατάει στα πεζοδρόμια υπερήφανος, εκεί όπου σας σκότωσε.

Δεν είδα πολλές διαδηλώσεις ενάντια στην τρομοκρατία.

Ακόμα και μετά τη δολοφονία των παιδιών στην Marfin βρεθήκαμε πολύ λίγοι άνθρωποι.

Σ’ αυτά τα 30 χρόνια έκανα ό,τι μπορούσα για να τιμήσω τη μνήμη σου, πάνω απ΄όλα, τις αρχές και τις αξίες σου. Κάποιες φορές με επιτυχία, κάποιες άλλες όχι.

Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο! Τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου μεγάλωσαν να αγαπούν και όχι να μισούν. Αυτό από μόνο του αξίζει πολλά.

Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, όμως θα συνεχίσουμε Παύλο μου».

Ο Γιάννης Ρόκας, απόφοιτος του 1963, αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα “Καθημερινή”:

Βλέποντας τη σειρά αστυνόμων στη νησίδα της Λ. Κηφισίας από τα βόρεια μέχρι το κέντρο της Αθήνας, που διευκολύνουν τη διέλευση κάποιου μηχανοκίνητου επισήμου, αναρωτιέμαι πόσο λιγότερους νεκρούς ή μόνιμα ανάπηρους θα είχαμε, εάν οι μισοί από αυτούς αστυνόμευαν ουσιαστικά τους οδηγούς, ώστε να εφαρμόζουν τον ΚΟΚ. Αναρωτιέμαι πόσο λιγότεροι νεκροί ή μόνιμα ανάπηροι θα υπήρχαν, αν γίνονταν εντατικοί έλεγχοι της χρήσης αλκοόλ κατά την οδήγηση, που αποτελεί την αιτία του 1/3 των θανάτων σε τροχαία. Αλήθεια, πόσο αίμα πια πρέπει να χυθεί, ώστε να συνειδητοποιήσουμε, πρωτίστως οι πολιτικοί και οι έχοντες εξουσία και αρμοδιότητα, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη προτεραιότητα από τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής και σωματικής ακεραιότητας;

Δείτε το άρθρο…

Ο Νίκος Κυριαζής, απόφοιτος του 1970, συγγραφέας και Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στο άρθρο του “Μύθοι και Αλήθειες” (ΒΗΜΑ 25/8/19) αναφέρεται στο ενδιαφέρον που πληθαίνει με άρθρα κλπ. καθώς πλησιάζει η επέτειος των 200 ετών από το 1821.

Ο απόφοιτός μας δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης γράφει για την ελληνικής καταγωγής ηθοποιό (πρωταγωνίστρια στην πρόσφατη παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη) που διακρίνεται σε ρόλους ανδρικούς. Περισσότερα…

-“Ποιο σχολείο τελειώσες?”

– Την “Γερμανική”.

-Α αυτό στην Κάντζα….

-ΟΧΙ, την Γερμανικη Σχολή!

Και αρκούσε μέσα μας η περηφάνια που νιώθαμε, βροντοφωνάζοντας το και προσπαθώντας να διαχωρίσουμε το σχολείο μας από οποιοδήποτε άλλο “γερμανόφωνο” ιδιωτικό σχολέιο.

Να δηλώσουμε, ότι δεν τελειώσαμε ένα απλό ιδιωτικό σχολείο, αλλά τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, την ΓΣΑ, ακόμη και αν ο άλλος δεν ήξερε ότι μπήκαμε με εξετάσεις, σε μια εποχή που η αριστεία ήταν ακόμη ( όπως και τώρα ψηλά γράμματα). Και δεν είναι ότι είμασταν “καλοί μαθητές”, ούτε είχαμε στοιχεία αλαζονίας μέσα μας…Απλά, εκείνος ο μαραθώνιος μας είχε δέσει και με το σχολείο, τη Γερμανική μας, και με τους συμμαθητές μας. Αλήθεια, δεν ξέρω πολλούς αποφοίτους άλλων σχολείων που έχουν κρατήσει καθαρά προσωπικές – ανθρώπινες επαφές με τους συμμαθητές τους ( και εξαιρώ επαφες που αποσκοπούν καθαρά στο lobbying ή σε άλλα συμφέροντα οικονομικού-κοινωνικού στάτους).

Αυτή λοιπόν τη Γερμανική μας προσπαθούν να αλλάξουν? Να την κάνουν τι? ένα γερμανόφωνο σχολείο, όπως όλα τα άλλα?

Ναι, Deutsche Schule Athen….αλλα η “Γερμανική” μας ένωσε, αυτή αγαπήσαμε, πως είναι δυνατόν να διαγράφεται η ελληνική της υπόσταση……??

Ούτε στέλνω τα παιδιά μου στο Σχολείο, ούτε είμαι “ενεργός” απόφοιτος, πέρα του να ενημερώνομαι,ούτε άλλη σχέση με το σχολείο έχω. Από τα 36 παιδιά τους τμήματος μου όμως έχω κοντινή έως και φιλική επαφή με τα 12-15……25 χρόνια μετά….

Και ξέρουμε ότι τελειώσαμε τη Γερμανική Σχολή…και αυτη τη Σχολή θέλουμε να ξέρουν ότι τελειώσαμε και τα παιδιά μας, όταν θα τους αφηγούμαστε την προσωπική μας ιστορία….Λοιπόν μην μας παίρνετε τα καλύτερα μας χρόνια….τα σχολικά μας χρόνια…τα χρόνια που λατρέψαμε.

Εμείς θα υποδεικνύαμε σ’ αυτούς που θέλουν ένα logo που να τιμά και τις δύo πλευρές του φεγγαριού να ρίξουν μιά ματιά σ΄αυτό που έκανε η πόλη του Dubai. Μέσα στο logo υπάρχει το αγγλικό και το αραβικό στοιχείο. Γραμμένο από αριστερά προς δεξιά και αντίστροφα. Όταν θες βρίσκεις λύσεις. Όταν δεν θες τότε…

Δείτε μερικά μηνύματα, ενδεικτικά πάλι:

ΝΒ (1969)

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ.

ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΔΙΑΤΕΛΕΣΩ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ. ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ . ΕΠΟΧΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ. ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ , ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ: Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΟΒΟΛΙΝΗ , Ο ΓΥΙΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΑΚΑΡΕΖΟΥ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ.ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΑΚΡΑΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.

ΙΚ (1998)

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στη συναντηση, έστειλα όμως email στο Elternbeirat με τις ενστάσεις και τις αποψεις που εκφράστηκαν από τους γονείς της τάξης μας (2α), όσων τουλαχιστον ασχολήθηκαν με το θέμα. Δεν ξέρω κατά πόσο υπήρξε ανταπόκριση και από άλλες τάξεις, προσπάθησα όσο μπορούσα να προωθήσω το θέμα, τόσο ως εκπρόσωπος τάξης, οσο και ως αποφοιτος του σχολειου. Ελπίζω όλη αυτή η κινητοποίηση να έχει αποτέλεσμα.

ΛΔ (1976)

Ευχαριστούμε πολύ

ΕΛ

Πολύ ευχάριστα νέα, ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση σας και για την κινητοποίηση προκειμένου να αποτραπούν οι απαράδεκτες αυτές αλλαγές

ΧΚ

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στη χτεσινή συνέλευση, γιατί έλλειπα σε επαγγελματικό ταξίδι.Θα ήθελα όμως να σε ευχαριστήσω για την κινητοποίηση του Συλλόγου, η οποία θεωρώ ότι συνέβαλε στο να αναβληθούν οι προγραμματισμένες αλλαγές.Εννοείται ότι συμμερίζομαι 100% την άποψη του συλλόγου επί του θέματος.

ΑΛ

Ευχαριστώ θερμότατά για την χθεσινή σας εποικοδομητική ομιλία εκ μέρους των Alumni.Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια !

ΕΦ (1978)

Σας παρακαλώ θερμά προσθέστε και τη δική μου φωνή- γνώμη στην διαφωνία για την αλλαγή του domain name της Σχολής μας.Συγχαρητήρια για την προσπάθεια!!

ΑΓ (1986)

Παρευρέθηκα στη συνέλευση και πραγματικά ένιωσα ανακούφιση που ακούστηκαν τόσες φωνές και γνώμες, οι οποίες υποστήριζαν την διατήρηση των στοιχείων που απεικονίζουν την ιστορία στο παρελθόν και το μέλλον αυτού του σχολείου.Σας ευχαριστώ για όλη την μεγάλη σας προσπάθεια.

Η επιστολή εστάλη προς τα μέλη του ΔΣ στις αρχές Ιουλίου 2019 με αφορμή μία “ατυχή” ανάρτηση στο facebook του συλλόγου μας και σχολιάζει ανάμεσα στα άλλα: το νέο logo, το νέο domain name, την κατάργηση του ελληνικού απολυτηρίου, που από τον Σύλλογο επισημάνθηκε με το “120+1 χρόνια”, τον τίτλο της εκδήλωσης του 2017:

Αγαπητοί φίλοι,

Παρακολουθώ τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών και θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

Η στάση του Συλλόγου όλα αυτά τα τελευταία 7 χρόνια, που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω, είχε σαν βασικά της στοιχεία:

– την προβολή της δραστηριότητας των αποφοίτων

– την ιστορική έρευνα από τις πρώτες ημέρες της Σχολής έως σήμερα

– την ανάδειξη των προσωπικοτήτων που πέρασαν από τα θρανία

– την δικτύωση και κατά μία έννοια επανασύνδεση των πρώην συμμαθητών μεταξύ τους

– την υποστήριξη στο πλαίσιο του εφικτού των αποφοίτων μας

Όλα αυτά τα χρόνια αποφύγαμε τις κομματικές αντιπαραθέσεις, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε καλά ότι από τις τάξεις μας “βγήκαν” πολλά στελέχη πολλών κομμάτων που όμως μας έκαναν την τιμή να βρεθούν πολλές φορές στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή όπως παλαιά βρέθηκαν να βολτάρουν στην ίδια αυλή.

Αυτό επετεύχθη επειδή ο Σύλλογος δεν επεδίωξε ποτέ τα τελευταία χρόνια να φέρει σε αντιπαράθεση τους αποφοίτους μεταξύ τους, αλλά και όταν αυτό συνέβαινε σε καμία των περιπτώσεων δεν κυριαρχούσε το κομματικό στοιχείο, ασχέτως αν υπήρχαν και υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές.

Θα θυμίσω τις εκδηλώσεις:

– των “Αποφοίτων του Πολέμου” το 2013, που δεν ακούστηκε ούτε μία πικρή κουβέντα για τους Γερμανούς,

– των “Χρόνων στη Μετσόβου” το 2015, που ο Φοίνικας της Αυλής κοιτούσε περιπαικτικά από ψηλά όλα τα “Εμφυλιακά” πανώ,

– των “Χρόνων της Δικτατορίας” το 2014, που το σκίτσο του Ηλία στην αφίσα ένωσε,

– της “στήριξης της Ελλάδας από την Γερμανία;” όπου η Ντόρα, η Φρόσω και ο Πέτερ μίλησαν για όσα τους ενώνουν και τίποτε άλλο.

Θα θυμίσω ακόμη και αυτόν τον Μανώλη Γλέζο που ήρθε και μίλησε στην Aula γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στο σχολείο αυτό Γερμανοί έχουν παντρευτεί Ελληνίδες και Έλληνες Γερμανίδες και τα παιδιά τους αγαπούν και τις δύο γλώσσες και τις δύο κουλτούρες.

Στo site μας, που διανύει το όγδοο χρόνο ζωής και κατ’ επέκτασιν στο montags, που στις 15 Ιουλίου συμπληρώνει 4 χρόνια κυκλοφορίας, έχουν δημοσιευτεί πάνω από 5000 άρθρα, βιογραφικά, φωτογραφίες. Γιατί δεν άνοιξε “μύτη”;

Δεν υπήρξε διχασμός παρά τις πολλές αφορμές και αιτίες. Τι συνέβη τώρα και ξαφνικά χωριστήκαμε σε Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση;

Μία κουβέντα, ένα ατυχές κατ’ εμέ γεγονός έκανε κάποιον να σκοντάψει, πέσαν όλοι πάνω και γίναμε μαλλιά κουβάρια.

Πόσο ατυχές και σημαντικό είναι αυτό το γεγονός άραγε; Φταίει ότι είμαστε όλοι κουρασμένοι και πιεσμένοι ή φταίει ότι κάτι δεν κάνει ο Σύλλογος καλά;

Παγίως προβάλλουμε τις υποψηφιότητες όλων με μία αναφορά στο όνομα και το κόμμα και με ένα link από πίσω μπορεί ο καθείς να δει το πρόγραμμα, το σύνθημα, το ραντεβού της επιλογής του.Αυτό περιφράσσει ένα χώρο “Κώδικα” καλής συμπεριφοράς, δεοντολογίας, ευπρέπειας, που εφαρμόζουμε και μας επιβάλλει να σεβόμαστε μία επιθυμία για μη ανάρτηση είδησης, σχολίου, φωτογραφίας.

Θεωρώ ότι και ο Άγγελος που ρωτήθηκε για την ανάρτηση κάτι τέτοιο θα είχε υπ’ όψιν του και σε καμία περίπτωση δεν θα υιοθετούσε ένα πανώ ύφους προεκλογικού συνθήματος με τις γνωστές συνέπειες. Από την άλλη όμως κάποιοι βιαστήκανε να ταυτίσουν τον Σύλλογο με το γεγονός είτε βρίζοντας, είτε χλευάζοντας είτε σχολιάζοντας ότι τα τελευταία χρόνια αυτοί είναι οι άνθρωποι που στριφογυρίζουν γύρω από το τραπέζι του Συλλόγου και αυτά είναι τα αποτελέσματα. Αυτά είναι μικρέ ανόητε που δεν ξέρεις από ποιά μεριά κάνεις πιπί;

Θεωρώ λοιπόν ότι κακώς έγινε αυτό που έγινε, αλλά πιο κακό θεωρώ τον τρόπο αντίδρασης που “διαγράφει” όλο το έργο των τελευταίων χρόνων και βρίσκει ευκαιρία να στρέψει την όποια οργή εναντίον του Συλλόγου σαν οι Απόφοιτοι να είναι οι χάκερ που ευθύνονται για τα δεινά μας.

Μπροστά μας έχουμε πολύ σημαντικά γεγονότα για να ασχοληθούμε. Γεγονότα που ο Σύλλογος καλείται να παίξει τον σημαντικότερο ρόλο των τελευταίων χρόνων, και λέμε ο Σύλλογος διότι οι “Γονείς” και όλοι οι άλλοι γύρω-γύρω εύρισκαν τα πάντα ως αρμονικώς εξελισσόμενα:

– Το Ελληνικό Απολυτήριο που καταργήθηκε και κάναμε πως δεν καταλάβαμε. Ο Σύλλογος το 2017 έκλεισε το μάτι σε όλους τιτλοφορώντας την εκδήλωση εκείνης της χρονιάς “120+1 χρόνια”. Γιατί όχι 121; Διότι το “+1” ήταν η πρώτη χρονιά που ξεκινούσε η εφαρμογή και δεν θα έπαιρναν τα παιδιά ελληνικό απολυτήριο. Θα ήταν μια άλλη χρονιά.

– Τα ατυχή γεγονότα, που είδαμε να παρελαύνουν όλα αυτά τα χρόνια μπροστά στα μάτια μας και όλοι οι αρμοδίως υπεύθυνοι να κάνουν πως δεν άκουσαν, δεν είδαν. Είδαμε καθηγητές σε ρόλο καρτούν, είδαμε φωτογραφίες που δεν έπρεπε να δούμε, ακούσαμε οδηγίες που δεν έπρεπε να ακούσουμε. Σας διαβεβαιώ, ότι σε όλες τις περιπτώσεις οι επικεφαλής κούναγαν το δάχτυλο στους Απόφοιτους σαν να ήσαν οι ένοχοι αυτοί.

– To νέο logo της Σχολής, που θυμίζει διαφήμιση εσωρούχων. Την ημέρα της παρουσίασης του σηκώθηκε ένας πιτσιρικάς και μπρος στο εμβρόντητο ακροατήριο ρώτησε “συγγνώμη, αυτές οι γραμμούλες μέσα στα γράμματα τι συμβολίζουν;”. Είπε το προφανές: “ο βασιλιάς είναι γυμνός” και εμείς χειροκροτήσαμε.

– Το νέο domain name απαλλαγμένο από τα ελληνικά του ελληνικού απολυτηρίου, απαλλαγμένο από τον γεωγραφικό προσδιορισμό της πόλης, που γέννησε τα κτίρια του Doerpfeld, μας μιλά για ένα παράρτημα σχολείου της Γερμανίας, όχι ένα Ελληνικό Σχολείο, όπως παλιά, που βλέπαμε κόμματα Ελλάδας, Γαλλίας, Ιταλίας παραρτήματα, σαν να μην ήταν Ελληνικά, Γαλλικά ή Ιταλικά.

Έτσι πλακωμένοι θα πάμε να σταθούμε απέναντι; Άστε που θα μας πουν: βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας και βλέπουμε.

Άλλωστε για χάρη ποίου θα γίνει αυτό; Ενός κωλόσπιτου, ενός αδειανού πουκάμισου ή ενός facebook;

Κώστας Γαλάνης

Χωρίς το προηγούμενο σήμα να είναι κάτι σπουδαίο — ηταν καθιερωμένο και δίγλωσσο ( όπως επιβάλλεται) και έδινε και οπτικά μια “γευση” για το σε ποια χώρα και σε ποια πόλη βρισκεται αυτό το ιστορικό σχολείο από το οποίο αποφοίτησα το 1968. Αυτός η αυτή που έκανε το νέο σήμα δεν έχει ιδέα απο branding. Τα σήματα και τα brands δεν αλλάζουν ΠΟΤΕ ΡΙΖΙΚΑ. Αυτό ισχύει διεθνως — μόνο μικρες αλλαγές επιδεχονται. Οποιοσδήποτε αποφάσισε αυτή την εξόφθαλμα κακόγουστη ριζική αλλαγη — είτε Schulleitung λεγεται είτε Vorstand — δεν έχει ιδέα για αυτούς τους βασικούς κανόνες αλλά και καμμία σχεση με την ιστορικότητα της Γερμανικής Σχολης Αθηνών. Αντι λοιπόν να πειραματιζονται με καινούργια σήματα οι εν λόγω κυρίες και κυριοι καλό είναι να κάτσουν να σκεφθουν τι πρέπει να κάνουν ώστε η ΓΣΑ Αθηνών να ανακτήσει το κυρος που ειχε κάποτε κι έχασε με τις ατυχείς διοικήσεις και διευθύνσεις των τελευταίων 20 ετών. Ως ένας απο τους πρώτους προέδρους του Συλλόγου Αποφοίτων θα αναλάβω προσωπικά κι αν χρειασθεί και συλλογικά όλες τις σχετικες πρωτοβουλίες. Αρκετά με τοτς ερασιτεχνες στη διοίκηση του σχολείου που μου έδωσε τα σημαντικότερα εφόδια της ζωης μου.