Η Ξένια Κουναλάκη γράφει στη στήλη της στην Καθημερινή (22/8/19) για τη Γκρέτα Τούνμπεργκ, τη 16χρονη ακτιβίστρια που διασχίζει τον Ατλαντικό με ιστιοπλοϊκό για να αφυπνίσει τη διεθνή κοινή γνώμη για την κλιματική αλλαγή. Περισσότερα…
Απόψεις
Η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη, απόφοιτος του 1988, σχολιάζει στη στήλη της στην Καθημερινή (1/8/19) την ανάθεση της διοργάνωσης του 2021 στη Γιάννα Αγγελοπούλου. Δείτε το άρθρο…
Ο δημοσιογράφος Πάνος Λουκάκος, απόφοιτος του 1967 εκθέτει τις απόψεις του για τη διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία 4 χρόνια, στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε την 4η Ιουνίου στο site της Athens Voice…
Thanasis Geranios kommentiert zur Kernenergie
Από τον Θανάση Γεράνιο λάβαμε ένα σχόλιο:
Αγαπητοί φίλοι, διάβασα σήμερα στο Montags 25/2019 την άποψη του συμμαθητού μας να υπάρξει και μια θετική άποψη για την πυρηνική ενέργεια. Συμφωνώ απόλυτα, άλλωστε μόνον με την αντιπαράθεση επιχειρημάτων τεκμηριώνονται οι απόψεις και ο μη ειδικός το επιζητά για την αντικειμενική ενημέρωσή του.
Ετσι, σας στέλνω δυο φορές, από περισσότερες, που υπήρξε αυτή η αντιπαράθεση.
Μια δημοσίευση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12.3.200612.3.2006 και
μια στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22.3 2008.
Την ερχόμενη Πέμπτη 27/6, στις 8 μμ, η απόφοιτός μας δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη συνομιλεί με πάνελ γνωστών αναλυτών, σε μια άκρως επίκαιρη συζήτηση για τις τρέχουσες εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.Την διοργανώνει το Ινστιτούτο π² – Πρόοδος στην Πράξη και Το Ποτάμι, στο POLIS ART CAFE(στην ταράτσα Στοά του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5, τηλ. 210 324 9588).
Το τελευταίο άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην Καθημερινή με τίτλο «Προπαγάνδα και ενημέρωση» (13/6/2019) ασχολείται με την αντιμετώπιση των ΜΜΕ από τα δυο μεγάλα κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Περισσότερα…
Ο Δρ. Αθανάσιος Κελέμης, Γενικός Διευθυντής του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου δημοσίευσε την 18.6.2019 ένα άρθρο του στο euro2day.gr:
Το παράδοξο της επίμονα υψηλής ανεργίας στους νέους της χώρας τη στιγμή που υπάρχουν δυσκολίες κάλυψης θέσεων απασχόλησης σε τομείς όπως τα ξενοδοχεία και η πληροφορική. Τι πρέπει να γίνει. Γράφει ο Δρ. Αθ. Κελέμης. Περισσότερα…
Was ist in Chernobyl falsch gelaufen? Thanasis Geranios antwortet
Ο απόφοιτός μας Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής Θανάσης Γεράνιος μίλησε στη Lifo για τα λάθη, τις αστοχίες, τα υπέρ και τα κατά της πυρηνικής ενέργειας αλλά και για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σήμερα. Μια συζήτηση με αφορμή το “Chernobyl”, τη συγκλονιστική μίνι σειρά 5 ωριαίων επεισοδίων του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου HBO η οποία αναβιώνει τις τραγικές ώρες μετά το πυρηνικό δυστύχημα του 1986 και έχει προσελκύσει αυτές τις μέρες τεράστιο ενδιαφέρον παγκοσμίως. Η σειρά βασίζεται στο συγκλονιστικό βιβλίο της Λευκορωσίδας συγγραφέως Σβετλάνα Αλεξίεβιτς “Τσέρνομπιλ – Ένα χρονικό του μέλλοντος“ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2015.
Διαβάστε τη συνέντευξη του Θανάση Γεράνιου στο lifo…
Pavlos Agiannidis über Manos Chatzidakis
Ο δημοσιογράφος Παύλος Αγιαννίδης, απόφοιτος του 1979, στο πρόσφατο (14/6/2019) άρθρο του στο protagon.gr με τίτλο “Το φεγγάρι, το χρυσόψαρο και ο (αξέχαστος) Μάνος Χατζιδάκις“ σημειώνει πως ο,τι δεν μας είπε με νότες, μας τα είπε με στίχους του (όπως και με κείμενά του). ). Είκοσι πέντε ακριβώς χρόνια από την αποδημία του Μάνου -«έφυγε» στις 15 Ιουνίου του 1994- μας θυμίζει αυτήν την, λιγότερο φωτισμένη, όψη της Τέχνης του. Δείτε το άρθρο…
Ο Πάνος Λουκάκος με άρθρο του στο Athens Voice σχολιάζει τις τελευταίες εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ. Δείτε το άρθρο…
Η Έλλη Στάη φιλοξένησε στις 30 Μαΐου στην εκπομπή OPEN MIND δύο δικούς μας: την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Δημήτρη Τζανακόπουλο που βρέθηκαν στο στούντιο μαζί με τον ευρωβουλευτή του ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη, ενώ παρέμβαση μέσω link έκανε και ο επικεφαλής του ΜΕΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης. Στο στούντιο βρέθηκαν επίσης και οι δημοσιογράφοι Νίκος Φελέκης και Γιώτα Μιχαλοπούλου.Δείτε το video όπως αναρτήθηκε στο thetoc…
Ο Σωτήρης Μητραλεξης δημοσίευσε στις 6 Απριλίου 2019 ένα άρθρο του στην “Ελευθερία” με τίτλο “Γιατί πρέπει να αποδεσμευθεί η Εκκλησία από το Κράτος”….Γιατί πρέπει να αποδεσμευθεί η Εκκλησία από το Κράτος”….
Ο Peter Limbourg, Γενικός Διευθυντής της Deutsche Welle και απόφοιτός μας της δεκαετίας του 1970, έδωσε στον Δημήτρη Γαλάνη στην εφημερίδα ΒΗΜΑ μία συνέντευξη με θέμα “Η σοβαρή δημοσιογραφία απάντηση στα fake news“. Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Limbourg ήταν κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση “Οι Ευρωεκλογές και το φάσμα του λαϊκισμού”, που έγινε στις 3 Μαΐου στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Η σοβαρή δημοσιογραφία απάντηση στα fake news
Ο γενικός διευθυντής της Deutsche Welle μιλάει για τα fake news, τον ευρωσκεπτικισμό και για την άνοδο του λαϊκισμού εν όψει ευρωεκλογών
Γαλάνης Δημήτρης
| 12.05.2019 – 06:00
Ο κ.Πέτερ Λίμπουργκ, γενικός διευθυντής της Deutsche Welle, βρέθηκε πρόσφατα στη χώρα μας και επέδωσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Προκόπη Παυλόπουλοένα νέο CD με τίτλο «Από το αρχείο του Αλέξανδρου Σχινά – Η Deutsche Welle στη δικτατορία», που περιέχει ιστορικές εγγραφές σχολίων της DW, όπως μεταδόθηκαν στα βραχέα την περίοδο 1967-1974. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Οι ευρωεκλογές και το φάσμα του λαϊκισμού». Να σημειωθεί ότι η ιστορία της οικογένειάς του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελλάδα. Ο πατέρας του διετέλεσε πρέσβης της Δυτικής Γερμανίας στην Αθήνα τον καιρό της δικτατορίας μέχρις ότου κηρύχθηκε από τους συνταγματάρχες persona non grata, επειδή είχε συμβάλει στη διαφυγή του Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη στη Γερμανία. Επίσης ο κ. Λίμπουργκ το 2015 τιμήθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος. Τον συναντήσαμε μετά τη συζήτηση και μιλήσαμε μαζί του μεταξύ άλλων για τα fake news, τους κολοσσούς του Διαδικτύου και τις επιπτώσεις που έχουν στους δημοσιογραφικούς οργανισμούς, καθώς επίσης για την έξαρση του λαϊκισμού.
Ζούμε στην εποχή της παραπληροφόρησης και των fake news. Με ποιον τρόπο οι σοβαροί δημοσιογραφικοί οργανισμοί μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτό το φαινόμενο;
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μια μαγική λύση για να αντιμετωπίσει κανείς αυτή την κατάσταση. Το φαινόμενο αυτό υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Απλώς σήμερα με το Διαδίκτυο είναι πιο εύκολο οι ψευδείς ειδήσεις να μεταδοθούν και να εξαπλωθούν πιο γρήγορα. Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι σοβαρή δημοσιογραφία, βασισμένη στα γεγονότα. Επίσης να δώσουμε μια άλλη πτυχή στα γεγονότα. Και αυτό είναι που κάνουμε στην DW εδώ και περισσότερα από 65 χρόνια. Οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες ότι δεν πρέπει να δίνουν προσοχή μόνο σε αυτά που διαβάζουν και βλέπουν στο Διαδίκτυο, αλλά θα πρέπει να αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός που λέει κάτι και γιατί. Η σοβαρή δημοσιογραφία μπορεί να βοηθήσει τους πολίτες να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα».
Το τελευταίο διάστημα ένα ρεπορτάζ στην DW αναφερόταν σε φερόμενη καταπίεση μιας φερόμενης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Θεωρείτε ότι ανάλογα ρεπορτάζ ενισχύουν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων στην DW;
«Δυστυχώς δεν γνωρίζω για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, γι’ αυτό και δεν μπορώ να το σχολιάσω. Επίσης δεν γνωρίζω για τις αντιδράσεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η διαφορά ανάμεσα στην DW και στα fake news είναι ότι αν δημοσιεύσουμε κάτι λάθος, γεγονός που δεν αποκλείεται, θα δημοσιεύαμε και μια διάψευση. Ωστόσο δεν μπορώ να σας πω κάτι περισσότερο για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ».
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη σοβαρή δημοσιογραφία από τις ιντερνετικές πλατφόρμες όπως η Google και το Facebook;
«Το μονοπώλιο που απολαμβάνουν αυτές οι πλατφόρμες στα διαφημιστικά έσοδα. Το 90% των διαφημιστικών εσόδων στο Διαδίκτυο καταλήγει σε αυτές τις πλατφόρμες. Αυτό δυσκολεύει πολύ τα μέσα ενημέρωσης, καθώς τους στερεί ζωτικές πηγές εσόδων. Θα έπρεπε να υπάρξει μια πιο δίκαιη κατανομή των εσόδων. Γιατί όταν η δημοσιογραφία δεν μπορεί να επιβιώσει οικονομικά, θα πεθάνει και θα έχουμε μόνο δημόσια μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να έχουμε και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης».
Ολοι συμφωνούν ότι ο λαϊκισμός είναι ένα τέρας χωρίς ευκρινές πρόσωπο, γεγονός που τον κάνει επικίνδυνο. Με ποιον τρόπο τα μέσα ενημέρωσης θα μπορούσαν να αποκαλύψουν το πραγματικό πρόσωπο του λαϊκισμού;
«Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρος ορισμός του λαϊκισμού. Το ερώτημα είναι: Υπάρχει καλός και κακός λαϊκισμός; Ανάμεσα στα δύο είναι δύσκολο να βρεις τη διαχωριστική γραμμή. Ο λαϊκισμός είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί εδώ και χρόνια. Επίσης τα μέσα ενημέρωσης έχουν την τάση να χρησιμοποιούν λαϊκιστικά συνθήματα ή να εξυπηρετούν μια λαϊκιστική ατζέντα. Πιστεύω ότι οι επικίνδυνοι λαϊκιστές αγνοούν τα γεγονότα, βλέπουν μόνο τις ανάγκες τους και βασίζονται μόνο στα συναισθήματα. Αυτές οι τρεις παράμετροι δημιουργούν την εικόνα αυτού που λέμε επικίνδυνο λαϊκισμό».
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης είπατε ότι ο Πούτιν προσπαθεί να καταστρέψει την Ευρώπη. Αναφερθήκατε σε μια «φάρμα» με ιντερνετικά τρολ στην Αγία Πετρούπολη που προσπαθούν να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις και παραπληροφόρηση. Είστε πεπεισμένος ότι αυτή η «φάρμα» έχει σχέση με τη ρωσική κυβέρνηση;
«Υπήρξαν άνθρωποι που είχαν εργαστεί εκεί, οι οποίοι στη συνέχεια έδωσαν συνεντεύξεις και ανέφεραν τι ακριβώς συνέβαινε. Εχουν υπάρξει πολλά δημοσιεύματα για το συγκεκριμένο θέμα. Δεν πιστεύω ότι ο Πούτιν προσπαθεί να καταστρέψει την Ευρώπη, απλώς θέλει να μειώσει όσο μπορεί τη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γεγονός που σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο για εκείνον να συναλλάσσεται ξεχωριστά με τα κράτη-μέλη γιατί σε αυτή την περίπτωση έχει το πάνω χέρι. Αν ακούσετε δηλώσεις ρώσων πολιτικών, θα καταλάβετε τι άποψη έχουν πάνω σε αυτό το ζήτημα».
Επί δυόμισι χρόνια τα αμερικανικά Μέσα προσπάθησαν να πείσουν τους Αμερικανούς ότι υπήρξε συνεργασία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν στις εκλογές του 2016. Το πόρισμα της έκθεσης Μάλερ είναι ότι δεν υπήρξε συνεργασία.
«Ναι, δεν υπήρξε συνεργασία που να μπορούσε να αποδειχθεί. Τα αμερικανικά ΜΜΕ έδωσαν τεράστια διάσταση στο θέμα και επικεντρώθηκαν πάρα πολύ στην έρευνα του Μάλερ. Ωστόσο υπάρχουν τόσο πολλά άλλα θέματα για τα οποία θα μπορούσες να ασκήσεις κριτική στην κυβέρνηση Τραμπ».
Θεωρείτε ότι η διαχείριση της ελληνικής κρίσης από την ΕΕ είχε επίπτωση στην άνοδο του ευρωσκεπτικισμού;
«Ο ευρωσκεπτικισμός από μόνος του δεν είναι αυτόματα λαϊκισμός. Το ζήτημα είναι όταν πολλοί προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ευρώπη σαν μια σκοτεινή δύναμη. Θα έλεγα ότι όσα συνέβησαν ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι μια περίπλοκη ιστορία που δεν έχει εύκολες απαντήσεις. Δεν είναι σωστό να λέμε ότι η Ευρώπη τα έκανε όλα λάθος και δεν είναι σωστό να λέμε ότι η Ελλάδα τα έκανε όλα σωστά. Νομίζω ότι θα πρέπει κανείς να το αναλύσει και να δει τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων. Στο τέλος η ΕΕ θα μπορούσε να πει ότι βοηθήσαμε την Ελλάδα να βγει από το χάος, ενώ άλλοι θα έλεγαν ότι οι Ελληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν πράγματα που δεν μπορούσαν να αντέξουν. Δεν υπάρχουν εύκολα συμπεράσματα στην κατάσταση».
Πιστεύετε πραγματικά ότι η Ευρώπη βοήθησε την Ελλάδα να βγει από χάος, όταν το εξωτερικό χρέος της χώρας έχει πολλαπλασιαστεί στα χρόνια της κρίσης;
«Δεν κρίνω αυτές τις συγκεκριμένες πολιτικές, δεν είναι ο ρόλος μου. Τουλάχιστον οι πολιτικοί σας λένε ότι η Ελλάδα είναι σε καλύτερη κατάσταση σήμερα. Επίσης διατέθηκαν μεγάλα κονδύλια για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Ελλάδα. Αν αυτό θα βοηθήσει στο τέλος, δεν το γνωρίζουμε».
WikiLeaks και προστασία των πηγών
Θεωρείτε ότι η WikiLeaks είναι ένας πραγματικός δημοσιογραφικός οργανισμός;
«Αμφιβάλλω γι’ αυτό. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε δημοσιογραφικό οργανισμό».
Δεν δημοσίευσαν κάτι που ήταν ψευδές και πολλά από αυτά που δημοσίευσαν δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα σε πολλούς σοβαρούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Ανησυχείτε για τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στην ελευθερία του Τύπου η τύχη του Τζούλιαν Ασάνζ;
«Πρέπει κανείς να διασφαλίσει ότι αυτοί που διαρρέουν κρατικά μυστικά προστατεύονται επαρκώς. Επίσης ότι δεν θα τιμωρούνται όλες οι δημοσιεύσεις απορρήτων εγγράφων. Το ζήτημα είναι αν η WikiLeaks δημοσίευσε αυτά που δημοσίευσε για το κοινό καλό ή αν είχε τη δική της ατζέντα. Το υλικό που δημοσίευσαν, η χρονική στιγμή που το δημοσίευσαν και ποιος ήταν ο στόχος τους δημιουργούν αμφιβολίες».
Η Κυριακή 19 Μαΐου ήταν Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, από την οποία εφέτος (2019) συμπληρώνονται 100 χρόνια. Ο “δικός μας” καθηγητής Οδυσσέας Λαμψίδης, που έφυγε το 2006, είχε γεννηθεί στην Τραπεζούντα και από το 1962 και επί σειρά ετών διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών και με την ιδιότητά του αυτή διηύθυνε το επιστημονικό σύγγραμμα «Αρχείον του Πόντου». Για το επιστημονικό του αυτό έργο τιμήθηκε από τον Πατριάρχη Δημήτριο, ενώ η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το αργυρό μετάλλιό της και η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα.
Και με την ευκαιρία, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον έτερο δικό μας Χρήστο Μπαλόγλου, απόφοιτο του 1980, ο οποίος ασχολήθηκε με τον Πόντο και αφιέρωσε μάλιστα την μελέτη του “Βησσαρίωνος Έργα και Ημέραι” στον Οδυσσέα Λαμψίδη, “…ως δείγμα της αναγνωρίσεως και αναδείξεως της έρευνας περί τον Πόντο και τον Βησσαρίωνα…”.
Ο Στέφανος Μίτμαν, απόφοιτος του 1983, μέλος του ΔΣ της DSA και Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος στην Αττική με τον συνδυασμό Δημιουργία – Θάνος Τζήμερος στον τομέα Ανατολικής Αττικής δημοσιέυσε ένα άρθρο του στο liberal.gr με τίτλο “Αν ο ήλιος ανέτειλε με υπουργική απόφαση θα είχαμε πάντα σκοτάδι”…
Ο Πέτερ Λίμπουργκ, γενικός διευθυντής της DW, επισκέφθηκε την Αθήνα και έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συμμετείχε επίσης σε μία επίκαιρη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για τον λαϊκισμό στην Ευρώπη. Το πρωί της Παρασκευής3.5.2019 και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, ο γενικός διευθυντής της DW έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Ο δικός μας Γιάννης Παπαδημητρίου υπογράφει το ρεπορτάζ της Deutsche Welle. Περισσότερα…
Ένα άρθρο του Δρ. Αθανάσιου Κελέμη,Γενικού Διευθυντή & Μέλους Δ.Σ. του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου δημοσιεύτηκε stiw 25.4.2019 στο euro2day. Δείτε το άρθρο…
Τη δράση «Κόψε τα μούσια – δες το καθαρό πρόσωπο της αλήθειας» οργάνωσε σήμερα, 1η Απριλίου, η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες απέναντι στο φαινόμενο των fake news και της παραπληροφόρησης, τόσο σε μέσα ενημέρωσης όσο και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με εκπροσώπους του ελληνικού τύπου, η αντιπροσωπεία «διέρρευσε» σε μέσα μαζικής ενημέρωσης την «είδηση» ότι επιβάλλεται πρόστιμο στην Ελλάδα για παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με την αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οποία η αλλαγή της ώρας έχει καταργηθεί από φέτος.
Η είδηση ήταν ψευδής και με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ανακάλυπτε ότι ενώ την περασμένη εβδομάδα το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε την πρόταση της Επιτροπής για τερματισμό της αλλαγής της ώρα, αυτό, δεν θα ισχύσει πριν το 2021 και κάθε χώρα θα αποφασίσει ποια ώρα θα διατηρήσει (θερινή ή χειμερινή).
Ο Τάσος Γιαννίτσης γράφει στην ATHENS VOICE για το πρόσφατο βιβλίο του Νίκου Μουζέλη «Ματιές στο μέλλον – Καπιταλισμός, σοσιαλδημοκρατία, κοινωνικό κράτος».
Ο Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο London School of Economics, όπου υπηρέτησε για πολύ μακρύ διάστημα. Τον πρωτογνώρισα μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν η Καλλιόπη Μπουρδάρα –απλή συνωνυμία με τη βουλευτή– συγκέντρωνε τότε και οργάνωνε παρουσιάσεις και συζητήσεις στο σπίτι της, καλώντας σημαντικό αριθμό νέων μελετητών και επιστημόνων, που ασχολούνταν με θέματα της χώρας μας σε μια κρίσιμη φάση. Το βιβλίο του Νίκου Μουζέλη «Νεοελληνική Κοινωνία: Όψεις Υπανάπτυξης» ήταν τότε μια σημαντική συμβολή στην ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας, που με άλλες αναλύσεις αποτέλεσαν ένα σημαντικό υπόβαθρο για την κατανόηση της πορείας και των προβλημάτων της χώρας, στην αφετηρία της μεταπολίτευσης. Φυσικά, με συμφωνίες και διαφωνίες. Με τον Νίκο Μουζέλη βρεθήκαμε μαζί στη Συντακτική Επιτροπή του μηνιαίου περιοδικού «Οικονομία και Κοινωνία», που εξέδωσε 18 τεύχη μεταξύ 1979 και 1981. Ο Μουζέλης, συνολικά, συνέβαλε και με πολλά άλλα έργα του στην κατανόηση σημαντικών σύγχρονων προβληματικών. Περισσότερα…
Ένα άρθρο της Άννας Φιλίνη δημοσιεύτηκε το Σάββατο 13 Απριλίου στην Εφημερίδα των Συντακτών:
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΕΜΣΤ
Ο διαγωνισμός για την πρόσληψη του διευθυντή του ΕΜΣΤ κηρύχθηκε άγονος. Και ενώ ξεκίνησε διάλογος για τους όρους κήρυξης ενός νέου διεθνούς διαγωνισμού, ήδη κινείται η διαδικασία ανοίγματος του Μουσείου, χωρίς να έχει λυθεί σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο το φλέγον πρόβλημα του διευθυντή.
Ουσιαστικά το ερώτημα είναι αν μπορεί να προχωρά το άνοιγμα του μουσείου δίχως την ενεργή και νόμιμη παρουσία του ανθρώπου που με τεράστιους κόπους και θυσίες το έστησε από το 1999, που συγκρότησε τις συλλογές του σύμφωνα με την αρχική σύλληψη για την ίδρυση στην Ελλάδα ενός μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σε αντιστοιχία με τα μουσεία Σύγχρονης Τέχνης σε όλες τις μητροπόλεις του κόσμου στον καινούργιο αιώνα, δίχως τον άνθρωπο που καθόρισε σε συσχετισμό με τις συλλογές όλον τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του.
Η μεγάλη ανατροπή στην πορεία του ΕΜΣΤ έγινε τον Δεκέμβριο του 2014, όταν καθαιρέθηκε από τον τότε υπουργό της ΝΔ Τασούλα η νόμιμη διευθύντρια του ΕΜΣΤ Άννα Καφέτση, ενώ το κτίριο μετά από μάχες πολλών χρόνων είχε επί τέλους ολοκληρωθεί, είχαν πρόσφατα εγκριθεί οι μουσειολογικές μελέτες, είχε υπάρξει οικονομική συμφωνία 3 εκατομμυρίων με το Ίδρυμα Νιάρχου, είχε προγραμματιστεί το άνοιγμά του στους αμέσως επόμενους μήνες. Η καθαίρεση έγινε από την τότε κυβέρνηση ΝΔ καθώς προωθούσε εσπευσμένα να ανοίξει άρον-άρον έστω δύο αίθουσες του νέου μουσείου πριν τις εκλογές, πράγμα που η διευθύντρια δεν δέχθηκε. Σε αντιστοιχία με την τότε κυβέρνηση γίνονταν υπονομευτικές κινήσεις της τότε αντιπροέδρου του ΔΣ του Μουσείου σε άμεση σχέση με την τότε ηγεσία της Τράπεζας Πειραιώς, που βρίσκονταν σε σοβαρή οικονομική αντιδικία με το Μουσείο. Υπήρξε μαζική κατακραυγή του καλλιτεχνικού κόσμου για την βίαιη καθαίρεση της Καφέτση. Οι υπουργοί της κυβέρνησης της αριστεράς που ήρθαν μετά το 2015, όλοι υποσχέθηκαν αποκατάσταση και δικαίωση. Αυτό δεν έγινε. Ας υποθέσουμε ότι λόγος αθέτησης της υπόσχεσης ήταν ότι υπήρχε φόβος, μήπως μια νέα ανατροπή θα καθυστερούσε επί πλέον το επιδιωκόμενο άνοιγμα.
Όμως το ΕΜΣΤ δεν άνοιξε εδώ και 4,5 χρόνια. Αυτό ήταν τυχαίο; Είχε να κάνει με ανικανότητα της διεύθυνσης που ακολούθησε; Θεωρώ πως όποιες καλές προθέσεις κι αν είχαν υπάρξει, το Μουσείο μπορούσε να ανοίξει μόνον με την διεύθυνση του ανθρώπου που γνώριζε τις συλλογές του και το έστησε από την αρχή. Δεν είναι τυχαίο ότι και η μουσειολογική μελέτη που συντάχθηκε στη συνέχεια, αποτελεί παραλλαγή της αρχικής μελέτης της επί 16 χρόνια διευθύντριας.
Στα τέλη του ’18 κηρύχτηκε για πρώτη φορά ανοιχτός διαγωνισμός για τη θέση του διευθυντή. Τον υποστηρίξαμε: πιστέψαμε καλόπιστα ότι η αλήθεια έπρεπε και μπορούσε να λάμψει! Πραγματικά, σύμφωνα με πληροφορίες που αργότερα κυκλοφόρησαν, τα μόρια που συγκέντρωσαν οι δύο πρώην διευθύντριες ήταν εξαιρετικά υψηλότερα από των υπολοίπων. Ειπώθηκε όμως ότι τους έλειπαν τα πιστοποιητικά γνώσης της αγγλικής γλώσσας, ενώ άλλοι υποψήφιοι δεν είχαν προσκομίσει τα πιστοποιητικά σπουδών τους. Διακόπηκε η διαδικασία, οι διαγωνιζόμενοι δεν κλήθηκαν στην προγραμματισμένη συνέντευξη, δεν συζητήθηκαν καν οι προτάσεις που τους είχαν ζητηθεί σχετικά με το όραμά τους για το ΕΜΣΤ. Πριν καλά-καλά εξετασθούν οι ενστάσεις, ανακοινώθηκε ότι ο διαγωνισμός βγήκε άγονος, έφταιγαν οι συμμετέχοντες, ότι θα κηρυχθεί νέος διαγωνισμός, αυτή τη φορά διεθνής.
Την Τετάρτη 3 Απριλίου 2019 παραβρεθήκαμε μετά από πρόσκληση σε σύσκεψη υπό την Υπουργό στο αμφιθέατρο του ΥΠΠΟΑ. Ακούστηκαν από ιστορικούς τέχνης, μουσειολόγους, καλλιτέχνες διαφορετικές απόψεις για τα κριτήρια, υπήρξαν και συγκλίσεις, όπως ότι ένας διαγωνισμός για διευθυντή μουσείου δεν μπορεί να υπόκειται σε ίδια διαδικασία με αυτήν για την πρόσληψη μονίμων υπαλλήλων του Δημοσίου. Ο πρόεδρος της ΑΙCA Μανώλης Μαυρομμάτης που μίλησε πρώτος, υποστήριξε ότι σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία, σε τέτοιες περιπτώσεις οι διαγωνισμοί δεν κηρύσσονται άγονοι, προβλέπεται η διαδικασία «συνεκτίμησης» των προσόντων των υποψηφίων. Αυτό βρήκε σύμφωνους πολλούς παρόντες και αναρωτιέται κανείς γιατί από την αρχή δεν προβλέφθηκε από το ΥΠΠΟΑ τέτοια διαδικασία ή γιατί δεν αναγνωρίστηκε στη συνέχεια, προκειμένου να αποφευχθεί το αδιέξοδο, που τελικά οδήγησε σε μια λύση έκτακτων διορισμών.
Τώρα προωθείται το άνοιγμα του Μουσείου με προσωρινά μέτρα στο επίπεδο της διεύθυνσης και με τη συμμετοχή των μονίμων επιμελητών του Μουσείου. Αυτοί που κλήθηκαν να συνδράμουν, παρά την ιστορία και την ηθική τους υπόσταση, ιχνηλατούν σε ένα νέο πεδίο, όπου είναι βαριά η απουσία του ανθρώπου, που συνέλαβε το όραμα και δημιούργησε το ΕΜΣΤ, του ανθρώπου που συνεχίζει αδιάκοπα να υπηρετεί τη σύγχρονη τέχνη σε όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται. Είναι αυτό επιστημονικά σωστό; Προβλέπεται θεσμικά; Είναι ηθικά δίκαιο; Απαντώ αναφέροντας την περίπτωση του ανασυγκροτημένου Μουσείου Πικάσσο στο Παρίσι: Η Αnne Baltassari, παλιά διευθύντρια του Μουσείου (θαύμασα εκεί το 2006 την σπουδαία της έκθεση Picasso-Dora Maar), που επί χρόνια είχε σχεδιάσει το νέο Μουσείο Πικάσσο, κλήθηκε να εργαστεί για το νέο άνοιγμά του. Κρίθηκε αδιανόητη η απουσία της.
Οι καιροί απαιτούν θάρρος, επιστημονική και πολιτική υπευθυνότητα, αλλά και αίσθηση δικαίου.
Άννα Φιλίνη
