Η σύλληψη της επί 30 χρόνια καταζητούμενης για τρομοκρατία στο Βερολίνο φέρνει ξανά στο φως την ιστορία της οργάνωσης που δημιουργήθηκε «κατά λάθος»

Η Σεμπάστιαν-στρασε είναι ένας δρόμος ανέγγιχτος από τον εξευγενισμό του Βερολίνου την τελευταία 20ετία. Αν και βρίσκεται στην καρδιά του Κρόιτσμπεργκ, μιας γειτονιάς κατάμεστης με χίπστερ μπαρ και εστιατόρια με κουζίνες από όλο τον κόσμο, είναι ακόμη φιλική για τους κατοίκους της. Παράλληλα, διατηρεί κάποια σημάδια του πρόσφατου τουρκικού «παρελθόντος» της: στη γωνία που τέμνεται με τη Χάινριχ-Χάινε-στράσε, για παράδειγμα, υπάρχει ακόμη το παραδοσιακό καφενείο που σερβίρει τούρκικο καφέ, στραπατσάδα και μπουρέκ. Την περασμένη Τετάρτη, οι ένοικοι πολυκατοικίας επί της Σεμπάστιαν-στρασε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν βιαστικά τις εστίες τους. 

Δείτε το άρθρ της Ξένιας Κουναλάκη στην “Καθημερινή”…

Με δεδομένη την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Αποστολικής και Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος να μην παραστή την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών, έρχεται η μνήμη μου στο μακρυνό 1987. Τότε στην σφοδρή, σφοδρώτατη σύγκρουσι μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για την εκκλησιαστική περιουσία, η θεία λειτουργία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου  ετελέσθη στον Καθεδρικό Ναό με έναν απλό εφημέριο, χωρίς την Ιερά Σύνοδο, η οποία ευρίσκετο στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. Το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό. Ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, της πολιτικής, στρατιωτικής ηγεσίας, της Βουλής, απουσίαζε σύσσωμη η εκκλησιαστική ιεραρχία. Τα ίδια θα βιώσωμε και φέτος.

Σας αποστέλλω , συνημμένως, την τελευταίαν μου δημοσίευση περί του γνωστού Ζεβεδαίου, από μία πλευρά ενός ιστορικού των οικονομικών θεωριών και οικονομολόγου. Φυσικά, δεν ήταν ο απλούς και <φτωχός>, όπως τον παρουσιάζουν τα κηρύγματα. Στην ανάλυση αυτή θα δήτε τις πηγές και μία άλλη ανάγνωση της Καινής Διαθήκης. Άλλωστε, ο όρος Γεσθημανή σημαίνει ελαιώνας μετά ελαιοτριβείου. Ο χώρος ανηκε στον Ιωάννη, εξ ού και η οικειότης του “αγαπητού Μαθητού” στον χώρο την τελευταία νύχτα πρό της συλλήψεως. Το ελαιοτριβείο ήτο αργόν.

Περί αρσενοκοιτών είναι από κείμενο του αγίου Νικοδήμου και μου το έδωσε ο καλός μου φίλος Γεώργιος Τσούτσος, που πραγματοποίησε έρευνα κατόπιν εντολής του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.

Καλή ανάγνωση και αναμένω τα σχόλιά Σας!

(περισσότερα…)

Για μία ακόμη φορά ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Η άνοδος των λαϊκιστών, η Λεπέν που θα μας «φάει» και η Ακροδεξιά που επελαύνει στις ευρωεκλογές. Oμως, όσο περνάει ο καιρός, εντείνεται και διευρύνεται η αίσθηση ότι θεσμικά και πολιτικά η Eνωση αποφεύγει να κάνει την ουσιαστική συζήτηση για το πώς θα αλλάξει.

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ενωσης ξεκινά (καθυστερημένα) η γνωστή συζήτηση: «Η επέλαση των λαϊκιστών», «η απειλή της Ακροδεξιάς», «η Λεπέν που θα καταστρέψει την Ευρώπη» και άλλα σχετικά, συνήθως τετριμμένα και πάντως με περιορισμένη απήχηση.  

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Υποτίθεται πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε σχετικά ήπια στάση στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών. Θεωρείται, εξάλλου, οπαδός της «ρεαλπολιτίκ» και ισορροπιστής, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του Χριστόδουλο, ο οποίος το 2001 είχε επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση με την πολιτεία για το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

(περισσότερα…)

Η πλειονότητα των δημοκρατικών δυνάμεων ορθώς υποστηρίζει ότι οι εχθροί της δημοκρατίας πρέπει να νικηθούν με πολιτικά επιχειρήματα. Αν η πολιτική τάξη στη Γερμανία δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό, τότε είναι καθήκον των πολιτών να πάρουν την πρωτοβουλία.

“Το Βερολίνο δεν είναι Βαϊμάρη” – Οι μαζικές κινητοποιήσεις αποτελούν σημάδι ελπίδας

“Εμείς είμαστε ο λαός” φωνάζουν οι οπαδοί της ριζοσπαστικής δεξιάς “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AFD) και άλλων εξτρεμιστικών ομάδων στις συγκεντρώσεις τους. Στις ομιλίες, οι ηγέτες τους συκοφαντούν τις ελίτ και τους διανοούμενους που -σύμφωνα με το λαϊκιστικό αφήγημα- έχουν χάσει την επαφή με τη βάση. Προσβάλλουν και βρίζουν τους ανεξάρτητους δημοσιογράφους και το “παλιό σύστημα”. Ο κύριος στόχος της προπαγάνδας τους είναι τα πολιτικά κόμματα ενός κατεστημένου που θέλουν να καταργήσουν.

Δείτε το άρθρο του Ronald Meinardus στο News24/7…

Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους εντόπισε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Πέτρου Μάρκαρη στηνSüddeutsche Zeitung για τονWolfgang Schäuble:

Διάβασα τις γερμανικές εφημερίδες την νεκρολογίαγια τον Wolfgang Schäuble και αμέσως μετά τις αναφορές στις ελληνικές εφημερίδες. Η διαφορά είναι όπως η μέρα με την νύχτα. Τα γερμανικά άρθρα ήταν όπως ένα ρέκβιεμ, μία νεκρώσιμη ακολουθία. Στην Ελλάδα κυριαρχούσε στον Τύπο και προπαντός στα κοινωνικά δίκτυα το πορτραίτο ενός πολιτικού, που με την σκληρή του οικονομική πολιτική, οδήγησε την Ελλάδα στον γκρεμό.

Αυτή η άποψη δεν είναι ούτε νέα ούτε και περιορίζεται στονWolfgang Schäuble. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την δεκαετία του ’50 αναζητούν έναν ράστη, έναν θύτη, έτσι ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν του ψηφοφόρους ως θυσία.

Με την φράση αυτή του Αγγέλου Τερζάκη στον πρόλογο του βιβλίου του Φωκίωνος Δημητριάδη, “Σκιά πάνω από την Αθήνα”, Αθήνα, εκδ. Μαρή, 1970, ενθυμούμεθα πρίν από 80 χρόνια, ακριβώς τέτοια ημέρα, την 11ην Ιανουαρίου 1944, που άρχιζε η τελευταία, μα και πιό πικρή χρονιά της Κατοχής για τον τόπο μας. Την Τρίτη 11 Ιανουαρίου 1994, μία ηλιόχαρη ημέρα, συμμαχικά αεροσκάφη, αμερικανικά , ισοπέδωσαν άσκοπα και αναίτια τον Πειραιά. Αποτελεί η σημερινή ημέρα μία αποφράδα ημέρα για την νεώτερη ιστορία του Πειραιώς. Το μεγάλο φονικό έγινε στην Αγία Τριάδα, εκεί 800 οι νεκροί, εκατοντάδες οι θαμμένοι, τους ανέσυραν δέκα χρόνια αργότερα κατά τις εργασίες της κατασκευής του ναού.

Φέτος θα γίνουν ενθυμήσεις για τα 80χρονα από την λήξη της Κατοχής και την ίδρυση της ΠΕΕΑ. Όμως η χρονιά αυτή μας φέρνει στην θύμιση μόνον δυσάρεστα γεγονότα, πρίν από 80 χρόνια. Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944 η σφαγή του Διστόμου. Οι Ναζί κατακτητές εσκότωσαν ότι εύρισκαν, 228 άτομα, όλων των ηλικιών. Θα ακολουθήση η Καισαριανή, την Πρωτομαγιά , το μπλόκο της Κοκκινιάς τον Δεκαπενταύγουστο 1944, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, την 5ην Σεπτεμβρίου , η Λέλα Καραγιάννη στις 8 Σεπτεμβρίου και εν τέλει η Απελευθέρωση την 12ην Οκτωβρίου 1944 , όπου πιστέψαμε ότι τα βάσανα τελείωσαν και θα επέλθη η Σύνεση, η Γνώση και η Δικαιοσύνη, το ακαθόριστο όνειρο και ο μόνιμος πόθος των Ελλήνων. Την τραγούδησε εκείνη την ημέρα ο ανεπανάληπτος Σικελιανός

Τι σκίζει πιά το σάβανο/κι από τον τάφο βγαίνει/η Ελλάδα αναστημένη, /με νέο τρανό σπαθί…

Αγγέλου ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ, Ελευθερία του 1944, Λυρικός βίος, τόμ. Γ΄, Αθήνα 1947, σ. 328.

Αλλά ακολούθησε ο αδελφοκτόνος σπαραγμός με την έναρξή του στα Δεκεμβριανά, 80 χρόνια πρίν.

Στην Κατοχή εκτός από την Αντίσταση υπήρξε και η άλλη πλευρά, αυτή των συνεργατών, των μαυραγοριτών. Δυστυχως δεν υπήρξε ΚΑΘΑΡΣΗ. Αυτή έχει την ικανότητα να την κάνη μόνον η θεϊκή πρόνοια, που ο πολεμιστής ποιητής προσφώνησε “της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ”. Καμμία φορά γίνεται και θαύμα. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου ο Μορηάς συνθηκολόγησε με τον Αιγύπτιο . Νέμεσις έγινε ο Κολοκοτρώνης, που πέρασε με φωτιά και τσεκούρι τους προσκυνημένους στον κατακτητή-εισβολέα. Ο Γέρος του Μορηά δεν αναστήθηκε το 1944 και παντα αναμένομεν την Κάθαρση.

Δυστυχώς στην χώρα μας, που η λήθη αποτελεί ένα γεγονός βέβαιον, οι διάφοροι κατά καιρούς συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών έλαβαν θέσεις ευθύνης. Αυτοί είμεθα οι Νεοέλληνες. Αναζητούμε ακόμη την ΣΥΝΕΣΗ, την ΓΝΩΣΗ, την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Οι νεκροί των Τεμπών αναζητούν ακόμη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Η ΣΥΝΕΣΗ έλειψε στο συμβάν αυτό, διότι ήταν απούσα η ΓΝΩΣΗ. Άλλωστε, δεν ίσχυσε το του Πλάτωνος “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση”.

Ευλογημένη και καλλίκαρπον χρονιά.

Υ. Γ. Την 11ην Ιανουαρίου 49 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρ διέβη τον Ρουβίκωνα. Επήλθε ο εμφύλιος με τον Πομπήιο. Έτσι συνδυάζω στην μνήμη μου τα δύο αυτά γεγονότα, του Πειραιώς και τον Ρουβίκωνα, με την φράση του Καίσαρος, όπως μας την διέσωσε ο Πλούταρχος.

Ας μην παρασυρόμαστε σε υπεραπλουστεύσεις. Ούτε ο Σόιμπλε ήταν ορκισμένος «ανθέλλην», ούτε ο Ντελόρ ήταν αδιάφορος για το ελληνικό χρέος, σχολιάζει ο Γιάννης Παπαδημητρίου.

Δύο μεγάλες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής πολιτικής έφυγαν από τη ζωή την ίδια ημέρα, στα τέλη Δεκεμβρίου: ο Γάλλος σοσιαλιστής Ζακ Ντελόρ και ο Γερμανός χριστιανοδημοκράτης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μέγας ευεργέτης ο πρώτος, «εχθρός του έθνους» ο δεύτερος, αν δώσουμε βάση σε ορισμένες αναλύσεις των τελευταίων ημερών. Μας αρέσει, φαίνεται, να αναζητούμε μεσσίες και αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα στους ηγέτες μας (υποβιβάζοντάς τους, ενίοτε, από την πρώτη κατηγορία στη δεύτερη). Αλλά στην πραγματικότητα ούτε ο Σόιμπλε ήταν γεννημένος «ανθέλλην», ούτε ο Ντελόρ έκλεινε τα μάτια στο διαχρονικό πρόβλημα του ελληνικού χρέους.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW…

“Returning Lost Marbles: Antiquities Restitution and the Law”

with Ira Kaliampetsos, Director of the Hellenic Society for Law and Archaeology

 on Tuesday, March 5th  at 7:00pm at The Athens Centre, Archimidous 48, Pangrati (Mets).

“Returning Lost Marbles: Antiquities Restitution and the Law”

with Ira Kaliampetsos, Director of the Hellenic Society for Law and Archaeology

 on Tuesday, March 5th  at 7:00pm at The Athens Centre, Archimidous 48, Pangrati (Mets).

Wine and conversation follows the event. The lecture is free and open to the public.

Ira Kaliampetsos works as a lawyer in Athens. She earned her law degree from the Ruhr-University Bochum in Germany and continued her postgraduate studies on ‘Art and Law’ at the Karl-Franzens-University in Graz, Austria. Her professional experience includes working for the Greek Ministry of Foreign Affairs (a position she still holds), the Delegation of the European Union to Turkey and several assignments for election observation. In 2006 she co-founded the Hellenic Society for Law and Archaeology (www.law-archaeology.gr), a non- profit organization dealing with all aspects of antiquities law – a field in which her law office specializes in. She is also a founding member of the Hellenic Wildlife Care Association, ANIMA (http://www.wild-anima.gr/” target=”_blank”>www.wild-anima.gr).

Ο Τάσος Γιαννίτσης, απόφοιτος του 1962, ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός, σχολιάζει με άρθρο του στην εφημερίδα “Η Καθημερινή” το θέμα του ιστορικού και συγγραφέα Heinz Richter, που το 2014 αναγορέυτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης. Περισσότερα…

H Ένωση Ελληνογερμανικών Εταιρειών τίμησε τη Ροζβίτα Τίλε για τη στήριξη που έχει παράσχει σε ελληνικά Παιδικά Χωριά SOS. Λιτή, αλλά συγκινητική η τελετή βράβευσης στην Κολωνία.

«Μα γιατί ασχολείστε συνεχώς με τα ελληνικά χωριά SOS;» την ρωτούν μερικές φορές. Κι εκείνη απαντά: «Ο Θεός μου έδειξε τον δρόμο, εγώ απλά τον ακολούθησα». Η πρώτη γνωριμία της κυρίας Ροζβίτα Τίλε με την Ελλάδα έγινε μέσα από φοιτητικές παρέες στο Ανόβερο. Πριν από 26 χρόνια αποφάσισε να στηρίξει το Παιδικό Χωριό SOS στη Βάρη, μετά από λίγο ακολούθησε ένα άλλο Χωριό SOS κοντά στη Θεσσαλονίκη. Στόχος της ήταν να συγκεντρώσει δωρεές, έστω και μικρά ποσά, ώστε να καλύπτει στοχευμένα κάποιες ανάγκες. Για τον σκοπό αυτό διαθέτει και πρωτότυπα ημερολόγια ή ακόμη και …χειροποίητες μαρμελάδες.

Δείτε το άρθρο του Γιάννη Παπαδημητρίου στην DW..

Η ηλεκτροκίνηση θεωρείται μονόδρομος, καθώς από το 2035 θα σταματήσουν στην Ευρώπη οι πωλήσεις Ι.Χ. και ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων με θερμικούς κινητήρες. Σε κάποιες χώρες μάλιστα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα ισχύσει αυτή η απαγόρευση αρκετά χρόνια νωρίτερα.

Οι κατασκευαστές οχημάτων εστιάζουν πλέον στην εξέλιξη αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οι επιλογές για μοντέλα με κινητήρες εσωτερικής καύσης θα αρχίζουν να λιγοστεύουν δραματικά τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο είναι γεγονός, ότι βρισκόμαστε ακόμη σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου πολλοί υποψήφιοι αγοραστές αναρωτιούνται, αν έφτασε η ώρα να αποκτήσουν ένα καινούργιο ηλεκτρικό Ι.Χ. ή μήπως είναι καλύτερα να το αναβάλλουν για αργότερα. Ας δούμε λοιπόν τα κριτήρια και τα υπέρ και τα κατά πριν την τελική απόφαση αγοράς.

Να αγοράσω τώρα ηλεκτρικό αυτοκίνητο;

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr…

Η οικονομία μπορεί να πηγαίνει καλά, αλλά είναι φανερό ότι απαιτείται μια συνολικότερη αξιολόγηση της κοινωνικής συνθήκης, η οποία είναι απότοκο όσων έχουν επισυμβεί τα τελευταία χρόνια: Από την εποχή των μνημονίων και την πολιτική ασυναρτησία του ’15-’19, ως την πανδημία και τις κοινωνικές πληγές που αυτή άνοιξε και δεν έκλεισαν ποτέ.

Αυτό που παρατηρεί κανείς στην πολιτική συγκυρία έχει μια ιδιαιτερότητα –για τα δεδομένα της χώρας των τελευταίων 10-15 ετών: Οι προτεραιότητες εδώ και μερικούς μήνες δεν καθορίζονται από την οικονομία. Στο πεδίο ευθύνης της κυβέρνησης γίνονται πάνω-κάτω όσα είναι να γίνουν, έχει βελτιωθεί θεαματικά η διεθνής εικόνα της χώρας, έχει ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα, έχει μειωθεί η ανεργία και κατά τα λοιπά κυλούν κάποια πράγματα, αναγκαστικά μέσα στο πλαίσιο που καθορίζεται από τα πολλά και γνωστά προβλήματα της χώρας. Δεν διορθώνονται όλα μονομιάς και κάποια δεν διορθώνονται και καθόλου.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

«Mπορώ τώρα να παρατηρώ τη ζωή μου, έτσι όπως τελειώνει. Το βρίσκω συναρπαστικό να παρακολουθώ τον εαυτό μου», είχε δηλώσει σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του στον γερμανικό Τύπο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος πέθανε προχθές το βράδυ.

«Ναι, νιώθω μοναξιά», παραδέχθηκε πριν από ένα μήνα στο περιοδικό Spiegel. Ηξερε ότι πεθαίνει από καρκίνο, αλλά δεν ήθελε να μαθευτεί πέρα από τον οικογενειακό του κύκλο, δεν ήθελε κλάψα και τιμητικές εκδηλώσεις, ούτε ψευτοσυναισθηματισμούς. Ηταν εξίσου ωμός με τον εαυτό του και τη ζωή του, όπως ήταν με τη χώρα του, όπως υπήρξε και με την Ελλάδα.

Δείτε το άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στην εφημερίδα “Καθημερινή”…

Τα κτίρια νέας γενιάς δεν θα έχουν καμία σχέση με τα παλαιότερα. Ήδη οι μεγαλύτερες επενδύσεις στο Real Estate αφορούν την ανάπτυξη κτιρίων που υπηρετούν την «πράσινη» αρχιτεκτονική και τη βιώσιμη κινητικότητα, ώστε να προσφέρουν υψηλή υπεραξία. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην αρχή μιας εξελικτικής πορείας, όπου σε κάθε νέο κτίσμα θα θεωρείται αυτονόητη η ύπαρξη των απαιτούμενων υποδομών για τη φόρτιση ηλεκτροκίνητων οχημάτων, είτε πρόκειται για κατοικίες είτε -ακόμη περισσότερο- για επαγγελματικά ακίνητα. Ταυτόχρονα θα δούμε να μειώνεται δραστικά ο αριθμός των ιδιωτικών χώρων στάθμευσης και να προσφέρονται σε κοινόχρηστους χώρους καινοτόμες υπηρεσίες κινητικότητας και μικροκινητικότητας.

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ideisiseis.gr..στο ideisiseis.gr..

Η πραγματική εικόνα της ΕΕ δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Οι «27» είναι αδύνατον να ομονοήσουν σε οτιδήποτε κρίσιμο και σημαντικό και την ίδια στιγμή συζητούν για το πώς θα γίνουν «30» ή και περισσότεροι. Και στο βάθος, η εκκρεμότητα του νέου πλαισίου δημοσιονομικών κανόνων και οι γερμανικές εμμονές, απειλούν την Ενωση με την καταστροφή.

Η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της προηγούμενης εβδομάδας προσέφερε μία από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες για την οριακή κατάσταση της Ένωσης. Μία βαβέλ αντικρουόμενων συμφερόντων, μία διαρκής πολιτική παραδοξότητα, όπου 27 ηγέτες της διευρυμένης Ένωσης προσπαθούν, τάχα, να συμφωνήσουν για την περαιτέρω διεύρυνση της, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα είναι ένα ακόμη βήμα προς το τέλος του εγχειρήματος. Ομολογουμένως, ξεκίνησε φιλόδοξα εδώ και μερικές δεκαετίες, όμως πλέον καρκικονοβατεί δίχως κατεύθυνση.

Δείτε το άρθρο του Άγγελου Κωβαίου στο protagon.gr…

Η φωνή του οικιακού υπηρέτη του Κυρίου είναι σαφής και διαυγής. Ο Κύριος μας περιμένει.

Είναι, κατά την άποψή μου, ένα από τα πλέον γοητευτικά αναγνώσματα του Ευαγγελίου της επομένης Κυριακής των Προπατόρων, το Ευαγγέλιο του Μεγάλου Δείπνου [Λουκ. ιδ΄15-24], όπου ο Κύριος προσκαλεί συγκεκριμένα άτομα να γευθούν των εδεσμάτων, και μάλιστα δωρεάν, αλλά αυτά τα άτομα αρνήθησαν: ο πρώτος έπρεπε να οργώση, ο δεύτερος έπρεπε να δοκιμάση τα ζεύγη βοών, που μόλις αγόρασε, ο τρίτος έπρεπε να πάη στον γάμο: <<Γυναίκα έγημα και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν>>. Ο Κύριος έδωσε εντολή στον οικιακό υπηρέτη να προσκαλέση στο Δείπνο τους περιθωριακούς: ζητιάνοι, επαίτες, λεπροί, αδύναμοι σωματικώς, εγεύθησαν τελικώς τα εδέσματα του Δείπνου.

Στο ζοφερό και θλιβερό έτος 2023, το οποίο θα μας εγκαταλείψη σε δύο εβδομάδες -θλιβερό και ζοφερό ένεκα των πολλαπλών φονικών περιστατικών, όπως τα Τέμπη με τα αθώα θύματα των νεαρών φοιτητών, τις φονικές πλημμύρες στην Θεσσαλία και τις πυρκαγιές στον Έβρο, με την καταστροφή της πανίδος και χλωρίδος,- φαίνεται ότι χάθηκε η ελπίδα. Το βλέπουμε στην καθημερινότητά μας. Στον μικρόκοσμο και στον μακρόκοσμό μας. Μία παρακμή. Όμως, ο χριστιανός δεν απελπίζεται. Αναμένει τον Κύριο. Ο Παύλος ομιλεί για την ελπίδα όπου στηρίζεται η ζωή του χριστιανού. Αυτή είναι η ελπίδα για την επάνοδο, επιστροφή του Χριστού.

Οι Θεσσαλονικείς τον ερωτούν επιμόνως να τους απαντήση, πότε θα έλθη ο Κύριος. Εκείνος τους απαντά από την Κόρινθο , το 57 μ.Χ., με τρόπο απόλυτο και απότομο: <<Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε ημίν γράφεσθαι. αυτοί γάρ ακριβώς οίδετε ότι η ημέρα κυρία ως κλέπτης εν νυκτί, ούτως έρχεται>>[Α΄Θεσσαλ. ε΄1-2]. Ο Παύλος δεν λέγει εδώ πότε θα έλθη ο Κύριος πάλι. Τουναντίον αποκρούει ρητώς να ορίση τον χρόνο επιστροφής του Κυρίου. Το μόνον για το οποίο ο Παύλος ομιλεί είναι το εξαίφνης. Η ελπίδα αυτή αποτελεί μία εμπειρία της ζωής στην πραγματικότητά της.

Για μένα ο Κύριος ήλθε. Στο πρόσωπο της άγνωστης, ανωνύμου, αγρότισσας συνταξιούχου από το Μεσολόγγι. Εδώρισε όλην την περιουσίαν της για την αγορά ενός νοσοκομειακού. Είναι μία διαφορετική Ελλάδα, μακράν της προβολής και της επικοινωνίας. Μας υπενθυμίζη την χήρα του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου, που προβάλη ο Κύριος στους Μαθητές: Όλη την περιουσίαν της , έναν κροδάντη, εδώρισε στον Ναό.

Στις συζητήσεις που γίνονται για τα ομόφυλα ζευγάρια, είτε οι υπέρ είτε οι κατά του θεσμού, απουσιάζει ο Χριστός. Ουδείς τον μνημονεύει. Ουδείς τον ενθυμείται.

Συστήνονται εξεταστικές επιτροπές για τα Τέμπη, ενώ ο Ευρωπαίος εισαγγελέας είναι σαφής και διαυγής: Πρέπει να διωχθούν συγκεκριμένα άτομα για ευθύνες. Θα δήτε, στο τέλος το πόρισμα της Βουλής θα αναδείξη , ότι φταίνε για το δυστύχημα οι επιβάτες που επέλεξαν το τραίνο. Και εδώ απουσιάζει η χριστιανική ηθική.

Εύχομαι όπως ο Νηπιάσας Ιησούς δώσει περισσότερο φώς, υγίεια επ’ άμφω και δύναμι και υπομονή. Kατά τον Πλάτωνα η υπομονή είναι αρετή. Εύχομαι ευφρόσυνα και πνευματοφόρα Χριστούγεννα, έναν ευλογημένον Ενιαυτόν.

Η απόσπαση της προσοχής του οδηγού από τις μεγάλες οθόνες των αυτοκινήτων έχει εξελιχθεί σε σύγχρονη μάστιγα και θεωρείται εξίσου επικίνδυνη με την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.

Σε μια τεράστια απειλή για την οδική ασφάλεια έχουν εξελιχθεί οι μεγάλες οθόνες, που υπάρχουν πλέον μέσα σε κάθε σύγχρονο αυτοκίνητο και φροντίζουν για την πληροφόρηση και την ψυχαγωγία οδηγού και επιβατών.

Η διαχείριση ωστόσο μίας οθόνης αφής αποσπά για κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα την προσοχή του οδηγού από τον δρόμο κατά τη διάρκεια των οποίων κινείται το όχημα ουσιαστικά σε τυφλή πορεία. Αυτήν τη στιγμή εκτιμάται, ότι το ένα στα τρία τροχαία ατυχήματα στην Ευρώπη οφείλεται στην έλλειψη προσοχής του οδηγού, ενώ ο βρετανικός οργανισμός οδικής ασφάλειας IAM RoadSmart είχε καταλήξει πριν μερικά χρόνια στο συμπέρασμα, ότι η ενασχόληση με τις οθόνες πολυμέσων του αυτοκινήτου είναι πιο επικίνδυνη από την οδήγηση στο όριο μέθης ή ακόμη και από τη χρήση κάνναβης πριν την οδήγηση!

Δείτε το άρθρο του Πέτρου Πιτσίνη στο ieidiseis.gr…