Τον Αύγουστο τ
ου 1823 ο λόρδος Βύρων έφτασε για πρώτη φορά στην Κεφαλλονιά για να στηρίξει τον απελευθερωτικό αγώνα και εγκαταστάθηκε στα Μεταξάτα, για 4 μήνες. Δίπλα στο σπίτι που έζησε, αλληλογράφησε, οργάνωσε τον αγώνα, πρόσφερε την ανιδιοτέλεια και το πάθος του ο Βύρωνας, το έφερε η τύχη νακατοικεί ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, εδώ και 15 χρόνια, κάθε μήνα τον Αύγουστο.
Με το βλέμμα πάντα προς το ίδιο τοπίο – που αλλοιωνόταν ανεπαίσθητα μέσα στα χρόνια – γεννούσε ο καλλιτέχνης κάθε Αύγουστο μια σειρά ζωγραφικές εικόνες εκ του φυσικού, απλές και άμεσες, πάντοτε σε μεταφορική αλλά και κυριολεκτική μεσοτοιχία με τον Βύρωνα και την πνευματική του παρουσία.
Ο ζωγραφικός διάλογος με το ίδιο πάντα τοπίο έγινε εμμονή και συνήθεια, που επανερχόταν σταθερά τα τελευταία 15 χρόνια μόνο τον Αύγουστο.
Τα έργα που προέκυψαν όλα αυτά τα χρόνια είναι μια συστηματική αντίστιξη στην υπόλοιπη δουλειά του Ψυχοπαίδη, ο οποίος, για ένα μόνο μήνα, ασκεί τη δουλειά ενός συνεπούς υπαιθριστή ζωγράφου.
Η έκθεση περιλαμβάνει περίπου 50 ακουαρέλες, τρεις μεγάλες ξυλογραφίες και ένα γλυπτό, όλα από την προσωπική συλλογή του καλλιτέχνη.
Επιμέλεια έκθεσης: Κωνσταντίνος Παπαχρίστου
Η Έκθεση την οργάνωση της οποίας έχει αναλάβει το Μουσείο Μπενάκη, θα φιλοξενηθεί στο Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου (οδός Κουμπάρη και Βασ.Σοφίας) και εγκαινιάζεται στις 17/09/2014, ώρα 20:00, ενώ θα διαρκέσει από 18/09/2014 έως 26/10/2014 με εισιτήρια € 5, € 3.
.
Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει αυτό το φθινόπωρο με δύο απολαυστικές παραστάσεις‼️ σε σκηνοθεσία Βασίλι Κουκαλάνι
Η Ελίζα Παπαδάκη, απόφοιτος του 1968, μετέφρασε το βιβλίο του Τoμά Πικετί, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις”. “Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα” ανανεώνει τη σύγχρονη οικονομική σκέψη και τις προοπτικές της, με τον ίδιο τρόπο που το ομότιτλο έργο του Καρλ Μαρξ το είχε κάνει τον 19ο αιώνα. Ο 20ός αιώνας σημαδεύτηκε αρχικά από τη μείωση των ανισοτήτων. Οι πόλεμοι προκάλεσαν μια χωρίς προηγούμενο ανακατανομή του συσσωρευμένου πλούτου. Η ανάπτυξη, όμως, σε συνθήκες ειρήνης οδήγησε στην αύξηση των ανισοτήτων, καθώς η απόδοση του κεφαλαίου είναι μεγαλύτερη από τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης. Ταυτόχρονα, ένα νέο φαινόμενο επιτείνει τις ανισότητες: η εκτόξευση, πέρα από κάθε λογική, των αμοιβών της ελίτ των μάνατζερ. Επιπροσθέτως, οι μεγάλες περιουσίες εξασφαλίζουν τόσο υψηλότερες αποδόσεις όσο μεγαλύτερη είναι η αρχική συσσώρευση πλούτου. Το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής διεύρυνση των ανισοτήτων, που ξαναφέρνει τον κόσμο μας στο ακραίο σημείο που βρισκόταν πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι αρχές της αξιοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης υποχωρούν.