Ο Ερνστ Λίχτενσταϊν ήταν καθηγητής στην Γερμανική Σχολή Αθηνών από το 1932 έως το 1935, και είχε ειδικευτεί στην φιλοσοφία του Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε (1762-1814) και ήταν παθιασμένος παιδαγωγός, όμως αναγκάστηκε να διακόψει την εκπαιδευτική του θητεία στη ΓΣΑ, λόγω της μη «καθαρόαιμης» καταγωγής του. Γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1900 στο Μπράουνσμπεργκ της Ανατολικής Πρωσίας (το σημερινό Μπράνιεβο της Πολωνίας) και απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1971 στο Μύνστερ. Ήταν γιος του εμπόρου Βάλτερ Λίχτενσταϊν και της συζύγου του, Μάρτα.

Από το 1921 έως το 1927 σπούδασε Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία και Θεολογία στα πανεπιστήμια του Μονάχου, της Χαϊδελβέργης, της Κολωνίας και του Καίνιγκσμπεργκ (το σημερινό Καλίνινγκραντ της Ρωσίας), όπου στις 18 Απριλίου 1925 αναγορεύτηκε διδάκτορας, και μάλιστα με τον βαθμό «Άριστα». Το θέμα της διατριβής του ήταν «Το σύστημα αξιών στη φιλοσοφία της Ιστορίας του Φίχτε».

Το 1924 και το 1925 τιμήθηκε στο Καίνιγκσμπεργκ με το Βραβείο Ιμμάνουελ Καντ. Μετά τη διετή πρακτική του άσκηση (1927-29), έδωσε κρατικές εξετάσεις (2. Staatsexamen) και απέκτησε πτυχίο διδασκαλίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όπως μαθαίνουμε από τον ίδιο, από το 1929 έως το 1932 υπηρέτησε ως δόκιμος εκπαιδευτικός και γνώρισε από κοντά «τους πιο ετερόκλητους τύπους σχολείου της Ανατολικής Πρωσίας». Δεν προσχώρησε ποτέ σε κάποια ναζιστική οργάνωση, ενώ έπεσε και θύμα της λεγόμενης Παραγράφου περί Αρίων (Arierparagraph), δεδομένου ότι για το χιτλερικό καθεστώς ήταν «άτομο προερχόμενο από επιμειξία 2ου βαθμού», αφού ένας από τους παππούδες του ήταν Εβραίος. (περισσότερα…)

Η μεσόφωνος Μαίρη Μαρκέτου, απόφοιτος του 1971, τραγουδά στην παράσταση «Η κυρία του σεληνόφωτος»

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το ομορφότερο θέατρο της Ελλάδας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας – 8 Μαρτίου – παρουσιάζει ένα τριήμερο αφιέρωμα στην γυναικεία θεατρική έκφραση, με τον γενικό τίτλο Γυναικών… Μονόλογοι, σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο , στη Κεντρική Σκηνή αλλά και στο Φουαγιέ.

Η Ρένη Πιττακή με την παράσταση Η κυρία του σεληνόφωτος του Γιώργου Σισιλιάνου, η Μαρίνα Ασλάνογλου με τον Τζόρνταν των Άννα Ρέυνολντς και Μόιρα Μπουφίνι, η Υρώ Μανέ με τον Συμβολαιογράφο του Νίκου Βασιλειάδη και η Εύα Κεχαγιά με το Μorendo ένα μονόλογο για την ζωή της Μαρίας Κάλλας , θα συναντηθούν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, για να αφηγηθούν ιστορίες γυναικών.

Ρένη Πιττακή Η κυρία του σεληνόφωτος

Βασισμένη στο πολύ γνωστό σκηνικό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Η σονάτα του σεληνόφωτος» είναι η μονόπρακτη όπερα του Γιώργου Σισιλιάνου «Η κυρία του σεληνόφωτος»

Γραμμένο το 1977 το έργο από τον Γιώργο Σισιλιάνο, έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες της ελληνικής μουσικής πρωτοπορίας ,ανέβηκε για πρώτη φορά από το Ανοιχτό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα μιλάει σε έναν νέο κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ. Εκείνος παραμένει αμίλητος. Ο σπαρακτικός της μονόλογος φέρνει στην επιφάνεια ανεκπλήρωτες επιθυμίες, την ανάγκη της επικοινωνίας, αλλά και τη ματαίωσή της, τον ίλιγγο του υπαρξιακού κενού και τη μοναξιά. Στο τέλος η εξομολόγηση καταλήγει σ’ ένα ανεπίδοτο γράμμα…

Η μονόπρακτη αυτή όπερα είναι γραμμένη για μεσόφωνο και μικρό ενόργανο σύνολο. Συμμετέχουν η ηθοποιός Ρένη Πιττακή στο ρόλο της Γυναίκας με τα μαύρα, η μεσόφωνος Μαρία Μαρκέτου, ο Άρης Παπαδόπουλος στο ρόλο του Νέου. Aφηγητής ο Ηλίας Κουντής.

Μουσικοί: Γιάννης Ρωμανός (βιόλα), Ορέστης Τσεκούρας (κιθάρα), Γιάννης Σαμπροβαλάκης (κλαρινέτο).

Σκηνοθεσία: Ηλίας Κουντής

Διεύθυνση μουσικού συνόλου: Νίκος Βασιλείου.

Το έργο παρουσιάστηκε στο φουαγιέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το Δεκέμβριο του 2013

Παραστάσεις– Φουαγιέ

Σάββατο 8 Μαρτίου 7.30 μ.μ / Κυριακή 9 Μαρτίου 8.00 μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων

15 ευρώ [Κεντρική Σκηνή],

12 ευρώ [Φουαγιέ]

10 ευρώ [Φοιτητικό]

Προσφορά δύο παραστάσεις 20 ευρώ

[Κεντρική Σκηνή/Φουαγιέ]

Την Παρασκευή 2 Αυγούστου “έφυγε” σε ηλικλία 64 ετών μετά από σοβαρή ασθένεια η Elke Bakalis, εργαζόμενη επί μία δεκαπενταετία στο σχολείο, σύζυγος του Δημήτρη Μπακάλη.

Την Έλκε την θυμούνται οι απόφοιτοι αλλά και οι επισκέπτες και μαθητές του σχολείου να επιστατεί και να υποστηρίζει τις βραδινές εκδηλώσεις από το πόστο της, στην ρεσεψιόν.

Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024 στο Κοιμητήριο της Λούτσας στις 18.00.

Από τον Κώστα Παπαηλιού λάβαμε ένα σχόλιο για τα πρόσφατα δημοσιέυματα σχετικά με τους καθηγητές που στην δεκαετία του ’60 και του ’70 προσπαθούσαν να καλύψουν το κενό της ορολογίας στα μαθηματικά. Θα αναφέρουμε για τους νεότερους ότι, δεδομένου ότι η άλγεβρα και η γεωμετρία, αλλά και η τριγωνομετρία διδάσκονταν στα γερμανικά, ο υποψήφιος του Πολυτεχνείου έπρεπε νε μάθει πως αποκαλούσαν στα ελληνικά όρους όπως: Ableitung, Integral, Zahlenfolge, αλλά και Tangente, Seitenhalbierende, Mittelsenkrechte.

Μιας και έγιναν διάφορες αναφορές στα τελευταία montags για τους “φροντιστές” της Σχολής, δηλαδή τους καθηγητές που είχαν αναλάβει να καλύψουν τα κενά γνώσης κυρίως στα μαθηματικά και ιδιαίτερα στην ελληνική ορολογία, θέλω να θυμησω ότι ο πρώτος διδάξας ήταν ο Νίκος Μπρούτζος. Σημειωθήτω ότι τουλαχιστον μέχρι το 1963 που αποφοίτησα η Σχολή δεν είχε πρακτικό τμήμα προς μεγάλη δυσαρέσκεια όσων ήθελαν να πάνε στο Πολυτεχνείο. Μετά λοιπον από πολυ γκρινια ερχόταν μερικα απογεύματα κάπου στο ισόγειο της Ρεθύμνου ο Μπρούτζος να μας “ξεστραβώσει”. Άριστος μαθηματικός, ο οποίος τω καιρώ εκείνω λόγω φρονημάτων δεν έβρισκε δουλειά στο Δημόσιο και τον βόλεψε, όπως και πολλούς άλλους από τους τότε καθηγητές, ο συγχωρεμένος ο Δημητράκος στη Γερμανική.

Αξίζει να σημειωθεί και η σημαντική πρωτοβουλία του Endress, ενός επίσης εξαιρετικού μαθηματικού και δασκάλου, στην έλλειψη του Πρακτικού, ο οποίος μάζευε το απόγευμα όσους από εμάς είχαν ήδη αποφασίσει να πάνε να σπουδάσουν σε γερμανικά πολυτεχνεία και μας έκανε αναλυτική γεωμετρία και απειρωστικό λογισμό, πράγματα άγνωστα τότε στην διδακτέα ύλη των μαθηματικών και μάλιστα του Κλασσικού, για να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι.