Αφορμή για την αναφορά αυτή για την οποία δηλώνω εξ΄ αρχής, ότι είμαι ο πλέον αναρμόδιος να παραθέσω αποτελεί το ξεφύλλισμα του βιβλίου γυμνασιάρχη – φιλόλογου Δρ. Γιώργου Δημητράκου με τίτλο “Απολογισμός και απολογία”.
To βιβλίο αυτό αποτελεί φόρο και αποκατάσταση τιμής του εκτελεσμένου κομμουνιστή και αγωνιστή της εθνικής αντίστασης Σταύρου Δημητράκου, ο οποίος καταδικάσθηκε από στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης ως αρχηγός δικτύου κατασκόπων και εκτελέσθηκε στο Γεντί Κουλέ την 29.04.1948.
Σύμφωνα με τον προλογίσαντα την έκδοση (Εκδόσεις Πολύτυπο 1991) Γιάννη Χαρατσίδη, το βιβλίο αυτό είναι καρπός βαθιάς ιστορικής γνώσης και έρευνας. Δεν γράφηκε μόνο για να περιφρουρήσει την υστεροφημία του αδελφού του. Γράφηκε για να δώσει την δυνατότητα , τα στοιχεία που προσκομίζει να συνεκτιμηθούν από τους μελετητές, που αναζητούν την ανάδειξη της αντικειμενικής αλήθειας μέσα από την πολυεδρική διάσταση των γεγονότων την εσωτερική δυναμική των πολύπλοκων σχέσεων και αλληλοεξαρτήσεων, οι οποίες διαμόρφωσαν την σκοτεινή εκείνη περίοδο.
Το να ανακαλούμε όλο και εντoνότερα στην μνήμη μας την πρωτοφανούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο εθνική δοκιμασία και τον συνακόλουθο αφανισμό ανθρωπίνων ζωών και εθνικού πλούτου κατά την φοβερή δεκαετία 1940 -1950 μας παραινεί ένας από τους λιγοστούς εναπομείναντες πνευματικούς ταγούς , ο Μίκης Θεοδωράκης, στην πρόσφατη του επιστολή στον Γιώργο Λακόπουλο των Νέων. Διερωτάται ο μουσικοσυνθέτης : Μήπως εάν ο τότε τόσο παρeξηγημένος (δικός μου χαρακτηρισμός) πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς είχε ενδώσει στις απαιτήσεις του άξονα να είχε αποφύγει η περιορίσει αισθητά τις φοβερές μη προβλέψιμες αλυσιδωτές επιπτώσεις της αστείρευτης εκατόμβης. Σήμερα ζητιέται η πλήρης υποταγή της οικονομίας, ο απεμπολισμός της γεωπολιτικής αυτοτέλειας και της ιστορικότητας της Ελλάδας. Αντί για την διέλευση των στρατευμάτων τότε, μας επιβάλλεται τώρα η επέλαση των ξένων τραπεζιτών και δανειστών συνεπικουρουμένων απ;o την ντόπια ηγεμονική ελίτ. Όπως παρατηρεί ο οικονομολόγος κ. Γιώργος Κωστούλας , η σκέψη της και η δράση τους είναι ετερόφωτη, ετεροκατευθυνόμενη, βαθύτατα ομογενοποιημένη και συμπλεγματική. Κάθε ιδιομορφία, ετεροχρωμία είναι γι΄ αυτούς κοπιώδης, παράτολμη και εν τέλει ανεπιθύμητη. Αδυνατούν να σκεφθούν τον εαυτό τους και τον τόπο με όρους άλλους εκτός των κολεγιακών εγχειριδίων.
Παραθέτω βιογραφικό σημείωμα (λήμμα από το προαναφερόμενο βιβλίο) του λαμπρύναντος το εκπαιδευτικό μας σύστημα φιλόλογου Δρ. Γιώργου Δημητράκου (1909-1997), ο οποίος δίδαξε στην Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης ( 1938-1944) και Αθηνών (1954-1982). (περισσότερα…)