Η Έρεικα Γερουλάνου γεννήθηκε το 1906. Πατέρας της ήταν ο Μαρίνος Γερουλάνος ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ιατρούς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αλλά και πολιτικός, βουλευτής Κεφαλληνίας (wikipedia, 21 Φεβρουαρίου 1867 – 8 Ιουνίου 1960), ο οποίος σπούδασε και διέπρεψε στην Γερμανία . Η μητέρα της ήταν η  Margarita Mitzlaff  (Γερμανίδα, από μία περιοχή κοντά στο Κίελο) και απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Ιωάννη (που νυμφεύθηκε την Δέσποινα Στρέιτ), την Έρεικα, την Μαριάνθη (που παντρέυτηκε τον Emil Grohmann), την Κλειώ και την Ειρήνη.

(πηγή της φωτογραφίας: Μιχάλης Καΐρης, υιός της Έρεικας, ο οποίος διευκρινίζει: το όνομα “Έρεικα” δεν αντιστοιχεί στο αρσενικό “Ερρίκος”, αλλά προέρχεται από το φυτό “ερείκη η σπονδυλανθής” που αποκτά αργότερα το κοινό όνομα “φθινοπωρινό ρείκι” ή “σουσούρα” και αποδίδεται στα λατινικά “Erica manipuliflora” με ένα “r”.)

Με την αποφοίτησή (*) της το 1924 πήγε στο Βερολίνο, σπούδασε κοινωνική λειτουργός / κοινωνιολόγος και επέστρεψε στην Ελλάδα. Οργάνωσε την ομάδα “οδηγών τυφλών παιδιών” και την Σχολή ΚοινωνικώνΛειτουργών της ΧΕΝ, και ήταν η πρώτη γυναίκα κοινωνική λειτουργός με σπουδές στο αντικείμενο αυτό, ενώ συμμετείχε στα χρόνια του πολέμου στην διανομή γάλακτος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα και στις πέριξ περιοχές.

Το 1930 παντρεύτηκε τον Ζαννή Καΐρη, ιατρό χειρουργό και απέκτησε δύο παιδιά, τον Ιωάννη και τον Μιχάλη Καΐρη (ο μικρότερος), που γεννήθηκε το 1941, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην Παιδιατρική Παθολογική Ανατομική και ο οποίος μας διέθεσε το υλικό (Zeugnis, τετράδια, φωτογραφία κλπ.) εκείνης της περιόδου.

Τα Μαθητολόγια της Αραχώβης εκείνης της περιόδου έχουν χαθεί, όμως από μοναδικό Zeugnis, που διαθέτουμε, φαίνεται ότι φοίτησε:

Klasse III, Abteilung 2: 1. September 1913 – 1. März 1914 – 15. Juni 1914,

Klasse II Abteilung I: 4. Januar 1915 – März 1915 – Juni 1915,

Klasse II, Abteilung I: Erstes Halbjahr 1915-1916, Zweites Halbjahr 1915-1916,

Erstes Halbjahr 1916-1917, Zweites Halbjahr 1916-1917.

(*) πρέπει να επισημανθεί ότι δεν μπόρεσε να συνεχίσει στην Γερμανική, διότι λόγω των οικονομικών προβλημάτων του Γερμανικού κράτους και του Α’  Παγκοσμίου Πολέμου, η Σχολή έκλεισε την περίοδο 1916-17 και επαναλειτούργησε το 1922, και αποφοίτησε από το Αρσάκειο. (περισσότερα…)

Η Ντόλλα Ξανθοπούλου γεννήθηκε το 1919 στην Πάτρα και ήταν κόρη του Σωκράτη Ξανθόπουλου και της Ευγενίας Τριάντη. Αποφοίτησε από την Σχολή το 1938. Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Βοβολίνη και κόρη τους είναι η επίσης απόφοιτος και μετέπειτα εκδότρια Αλεξάνδρα Βοβολίνη, σύζυγος του εφοπλιστή Θανάση Λασκαρίδη.

Ο πατέρας του συζύγου της ήταν ο νομομαθής Αντώνιος Βοβολίνης, με απώτερη καταγωγή από το γένος Βάμβα και το διδάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα, και μητέρα του η Μαρία Κεμπαστιανού, με καταγωγή από τη Βυζαντική οικογένεια των Καλλέργηδων. Μεγαλύτερος δε αδελφός του Κωνσταντίνου ήταν ο εκδότης Σπύρος Βοβολίνης.

Η μητερα του συζύγου της Μαρίας ήταν η Μαρία Σκεπασθιανού, απο το Αρκάδι Κρητης.

Το 1994, η κόρη της, Αλεξάνδρα, εκδότρια (economia publishing), προχώρησε στην ίδρυση του Αρχείου Βοβολίνη το οποίο σήμερα θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές πηγές της οικονομικής αλλά και συνολικά της Ελληνικής ιστορίας. Το περιεχόμενο του αρχείου καθρεπτίζει εποχή περίπου 150 χρόνων, παρακολουθώντας κι αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της συγκροτήσεως της Ελλάδος ως κράτους. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 το αρχείο δωρήθηκε στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και η σειρά Μέγα Ελληνικόν Βιογραφικόν Λεξικόν μεταφέρθηκε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, με σκοπό την αξιοποίηση του υλικού σε διεθνές επίπεδο. Το Αρχείο του «Μ.Ε.Β.Λ.» θεωρείται από τις πιο σημαντικές πηγές βιογραφικών δεδομένων στον Ελλαδικό χώρο και το 2020, σημαντικό μέρος του αρχείου της οικογένειας Βοβολίνη και της “Βιομηχανικής Επιθεωρήσεως” του Σπύρου Βοβολίνη, δωρήθηκε στο Αρχείο της Τράπεζας της Ελλαδος.

Η Άννα Γουλανδρή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921και  ήταν κόρη του εφοπλιστή Νικόλα Γουλανδρή (γιου του Ιωάννη Γουλανδρή, ιδιοκτήτη  ιστιοφόρων και γενάρχη του εφοπλιστικού κλάδου της οικογένειας). Φοίτησε στη Σχολή στα τέλη της δεκαετίας του ’30. Ήταν συμμαθήτρια της Μαριέττας Ράδοβιτς και αποφοίτησε το 1940.

Παντρέυτηκε σε πρώτο γάμο τον πρέσβη Λεωνίδα Παπάγο, ο οποίος διετέλεσε αυλάρχης του βασιλέα Κωνσταντίνου του Β’ και σε δεύτερο γάμο τον ηθοποιό Δημήτρη Χορν. Ο γάμος της με τον Χορν έγινε στο παρεκκλήσι του Αμαλιείου (στην οδό Στησιχόρου) το Σάββατο της 21ης Ιανουαρίου 1967 λίγο μετά την πρεμιέρα του “Ιβάνωφ”, όπως αναφέρει ο Μιχάλης Αργυρόπουλος.

Μαζί με τον Χορν θα ζήσουν 20 χρόνια και θα ιδρύσουν το 1981 το “Ίδρυμα Γουλανδρή Χορν”, τότε στην Πλάκα και αργότερα στο Κολωνάκι στην οδό Καπλανών 4, ως κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με σκοπό την συμβολή στην ανάπτυξη του πολιτισμού με την έκδοση εντύπων και βιβλίων, τη βράβευση προσπαθειών, τη διοργάνωση σεμιναρίων επί πολιτιστικών και φιλοσοφικών θεμάτων, τη διάδοση διαχρονικών αξιών και λαϊκών παραδόσεων.

Η Άννα Γουλανδρή ήταν και αυτοδίδακτη ζωγράφος και άρχισε να ζωγραφίζει από το 1950, βρίσκοντας περισσότερο μια ψυχική διέξοδο στον κόσμο της τέχνης. Η ζωγραφική της κινείται στα πλαίσια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού της «Σχολής της Νέας Υόρκης» (action painting), με εκρηκτικά, παλλόμενα χρώματα. Ποτέ δεν εξέθεσε έργα της όσο ζούσε. Το 1990 διοργανώθηκε στο Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν έκθεση πινάκων της, οι οποίοι βρίσκονται εκεί εκτεθειμένοι.

Η Άννα Γουλανδρή θα πεθάνει από καρκίνο στις 12 Μαΐου 1988 στο Λονδίνο.

Η Άννα Μόσχου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Στα μαθητολόγια εμφανίζεται στην Α’ Δημοτικού την χρονιά 1930-31. Άγνωστο πότε, πήγε στο  6ο Γυμνάσιο Θηλέων, από το οποίο και αποφοίτησε την χρονιά 1941-42. Μετά την αποφοίτησή της σπούδασε Γαλλικά στο Saint Joseph.

Υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσηλεύτρια στον Ερυθρό Σταυρό καθώς και ως εθελόντρια κοινωνικής πρόνοιας από το 1991 έως το 2005.

Παντρεύτηκε τον Νικόλαο Βαράγκη και απέκτησαν 2 παιδιά.

Απεβίωσε το 2017.

Γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής το 1924. Φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνων (γερμανικό τμήμα), στο συγκρότημα κτιρίων της οδού Αραχώβης και Ασκληπιού, από το 1937 μέχρι το 1943, οπότε και απεφοίτησε, παίρνοντας και το Abitur.

Αρχικά εργάσθηκε σε ιδιωτική επιχείρηση, στην Αθήνα, από το 1944 μέχρι το 1948. Από το 1948 μέχρι το 1950 εργάσθηκε στα γραφεία της Αμερικανικής Αποστολής στην Αθήνα.

Το 1950 μετέβη στις Η.Π.Α. για σπουδές. To 1953 πήρε το δίπλωμα Β.Α in Languages and Social Sciences από το Macalester College στο St. Paul, Minnesota.

Το 1955 πήρε το δίπλωμα M.S.W (Master of Social Work) από το University of Minnesota, Minneapolis ,Minessota. Εν συνεχεία εργάσθηκε ως κοινωνική λειτουργός στις Η.Π.Α. επί 18 μήνες.

Το Δεκέμβριο του 1956 επέστρεψε στην Ελλάδα. Από το 1957 μέχρι το 1963 εδίδαξε στο Pierce College, School of Social Work.

Το 1963 πήγε στη Γερμανία, όπου ανέλαβε να διδάξει ως Dozentin am Evangelischen Seminar fuer Sozialarbeit in Wuppertal μέχρι το 1964.

Το 1964 παντρεύθηκε το γιατρό Heinrich Schroeder και εγκαταστάθηκε στο Duesseldorf.

Τα επόμενα 52 χρόνια έμεινε στο Duesseldorf, όπου και απεβίωσε το 2016 .

Η Αλίκη Περρωτή Κωνσταντοπούλου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1942. Κόρη του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, γνωστού μηχανικού που βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Ελλάδας μετά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. H υποδειγματική φιλανθρωπία της εκτείνεται διεθνώς με προσφορά στην εκπαίδευση στην ιατρική. Eίναι η ευεργέτιδα του “Kωνσταντοπούλειου Nοσοκομείου” στην Aθήνα. Στη Θεσσαλονίκη ίδρυσε το Κολλέγιο Αγροτικής Ανάπτυξης “Δημήτριος Περρωτής” στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή. Επίσης ίδρυσε την έδρα Αλίκη Περρωτή στο Κέντρο Καινοτόμου Ιατρικής στο John Hopkins της Bαλτιμόρης.

Το 2017 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος της απένειμε το Ανθρωπιστικό βραβείο Pro Bono Humanun, το οποίο έχει θεσπιστεί με στόχο να επιβραβεύσει μια σημαντική προσωπικότητα, μια επιστημονική ομάδα, ένα ακαδημαϊκό ινστιτούτο, ή μια μη κυβερνητική οργάνωση για τη σπουδαία επιστημονική και κοινωνική συνεισφορά της στο χώρο της υγείας.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απένειμε παράσημο στην Αλίκη Περρωτή – Κωνσταντοπούλου…

Ο Νίκος και ο Γιάννης Μπελλώνιας, δίδυμοι γιοι του διακεκριμένου ιατρού Ευάγγελου Μπελλώνια, γεννήθηκαν στην Αθήνα και αποφοίτησαν από τη Σχολή το 1964. Κατόπιν σπούδασαν στη Ζυρίχη, ο Νίκος Μπελλώνιας ηλεκτρολόγος μηχανικός και ο Γιάννης Μπελλώνιας οικονομολόγος. Μετά τις σπουδές τους απασχολήθηκαν, ο καθένας στον τομέα του, στην Ελβετία και την Ελλάδα. Παράλληλα, μετά το θάνατο του πατέρα τους, έχουν αναλάβει τη διοίκηση του Ιδρύματος Μπελλώνια στη Σαντορίνη, με πλούσια δραστηριότητα σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως κοντσέρτα μουσικής, διαλέξεις, εκθέσεις ζωγραφικής κ. α. Τα παιδιά τους είναι επίσης απόφοιτοι της Γ.Σ.Α.

Το κοινωφελές, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, Ίδρυμα Λουκά και Ευαγγέλου Μπελλώνια (Ι.Λ.Ε.Μ.) ιδρύθηκε το 1994, με έδρα τη Θήρα. Ιδρυτές είναι τα αδέλφια Λουκάς Μπελλώνιας (1901-1996) και Ευάγγελος Μπελλώνιας (1919-2007) από το Ημεροβίγλι Σαντορίνης. Σκοπός του Ιδρύματος είναι η κάλυψη των γνωστικών αναγκών της εκπαιδευτικής κοινότητας του νησιού, αλλά και των ερευνητών, που ασχολούνται με θέματα που αφορούν τη Σαντορίνη. Επιπλέον με τη δημιουργία του νέου θεσμού, της ετήσιας εικαστικής έκθεσης Ελλήνων δημιουργών, στοχεύει να φέρει ένα διαρκώς αυξανόμενο κοινό πιο κοντά στη σύγχρονη τέχνη.

Το Συνεδριακό Κέντρο του Ιδρύματος Λ. & Ε. Μπελλώνια μπορεί να φιλοξενήσει έως 160 άτομα και είναι εφοδιασμένο με τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό, συμβάλλοντας στην επιτυχία κάθε συνεδρίου, ημερίδας και διάλεξης. Παρέχει επίσης τη δυνατότητα διοργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων (θεατρικών και μουσικών παραστάσεων), αλλά και εικαστικών γεγονότων, συνεισφέροντας στην περαιτέρω πολιτιστική ανάπτυξη της Σαντορίνης. Ο χώρος διατίθεται μετά από αίτηση προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος.

Η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Λ. & Ε. Μπελλώνια αριθμεί πάνω από 35.000 τίτλους και συνεχώς εμπλουτίζεται. Η θεματολογία της Συλλογής καλύπτει όλους τους τομείς της ανθρώπινης γνώσης. Εκτός από την γενική βιβλιογραφία περιλαμβάνει και τρία ξεχωριστά ειδικά τμήματα: την Θηραϊκή Βιβλιοθήκη, την Κυκλαδική Βιβλιοθήκη και την Παιδική Βιβλιοθήκη. Επίσης περιλαμβάνει μια αξιόλογη Συλλογή Παλαιών και Σπάνιων Βιβλίων, η οποία αριθμεί πάνω από 600 τίτλους. Για την ηλεκτρονική επεξεργασία του υλικού χρησιμοποιείται το πρόγραμμα ΑΒΕΚΤ, το οποίο παρέχεται από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωση / Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

(*) βλέπε: Πάνος Λασκαρίδης – Μεγάλες Επιχειρήσεις…

(*) βλέπε: Θανάσης Λασκαρίδης – Μεγάλες Επιχειρήσεις…

Ο Παύλος Γ. Λαουτάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953, μεγάλωσε στην Καλλιθέα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1970. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από 1971 ως 1975, ενώ από το 1976 ως το 1978 παρακολούθησε μαθήματα Οικονομικής των Επιχειρήσεων στο Technische Universität Berlin. Από το 2001 ως το έκανε ένα Master στο Ηλεκτρονικό Εμπόριο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΟΠΑ ).

Το 1981 ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως Υπεύθυνος Marketing, Πωλήσεων, Εξαγωγών σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις.

Μεταξύ 1984 και 1986 λειτούργησε στην Πλάκα την Αίθουσα Τέχνης “Forum” στην οποία παρουσίασαν, ανάμεσα σε άλλους, έργα τους σε ατομικές εκθέσεις και οι απόφοιτοι Λίζα Γεωμπρέ (73) και Ηλίας Δελλόγλου (74).

Το 1998 ξεκίνησε να εργάζεται ως Συντονιστής της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου της ΜΟΔ αε, η οποία είναι εξειδικευμένη δημόσια εταιρεία αρμόδια για τη διαχείριση των συγχρηματοδοτούμενων έργων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να διδάσκει Project Management σε μεταπτυχιακά τμήματα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.

Το 2000 ίδρυσε τον Μη Κυβερνητικό Οργανισμό “GODODO“, που έχει ως αποστολή την αναπτυξιακή παρέμβαση μικρής κλίμακας στην Αφρική και δραστηριοποιείται στις χώρες Togo και Benin (Κεντρική – Δυτική Αφρική), όπου έχει ήδη χρηματοδοτήσει ένα Κέντρο Υγείας, μια μικρή τουριστική μονάδα, ένα Πολιτιστικό Κέντρο – Βιβλιοθήκη, καθώς και αρκετά τοπικά επιχειρηματικά σχέδια με τη μέθοδο της μικρο-πίστωσης.

Η Αγαλιανή Μπόμπου αποφοίτησε από την Σχολή το 1972. Είναι πρόεδρος τουSEEEL, (Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Ελβετίας, Association of Greek Academics in Switzerland, Verein Griechischer Akademiker in der Schweiz).

Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1972. Σπούδασε βιολογία στο πανεπιστήμιο του Μονάχου με έμφαση στην οικολογία και την θαλάσσια βιολογία κάνοντας την διπλωματική της εργασία στην Σαλαμίνα σχετικά με την επίδραση της ρύπανσης σε βενθικούς οργανισμούς (1972-1979). Στα πλαίσια των σπουδών της συμμετείχε σε οικολογικές εκδρομές για πρακτική εξάσκηση σε Κένυα (1978), Ταυλάνδη (1980) και Χιλή (1981) και εργάστηκε επανειλημμένως ως επιστημονική βοηθός (wissenschaftliche Assistentin) σε πρακτική εξάσκηση φοιτητών στην θαλάσσια βιολογία (1981-1983).

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1983 και από το 1985 εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας στον τομέα της προστασίας του θαλάσσιου φυσικού περιβάλλοντος, κατ’αρχήν σε προγράμματα για την προστασία της μεσογειακής φώκιας που απειλείται άμεσα με εξαφάνιση, κυρίως στο κεντρικό Ιόνιο και με χρηματοδότηση από την Ε.Ε. και το WWF International μένοντας για πολλά χρόνια σε έναν φάρο με στενό της συνεργάτη τον αδελφό της Δημήτρη Πάνο, επίσης απόφοιτο της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (1976). Επέκτεινε όμως ταυτόχρονα τις δραστηριότητες και σε άλλους τομείς όπως αναλύσεις ρυπαντών στο θαλάσσιο τροφικό πλέγμα, καταγραφή τυχαίων συλλήψεων θαλάσσιων χελωνών σε ξιφοπαράγαδα, καταγραφή κητωδών στο Ιόνιο, προώθηση οικοτουρισμού με περιπατητικά μονοπάτια, κτλ., πάντα με την συνεργασία ντόπιων φορέων και ατόμων. Έχει συνεργαστεί πολύ στενά με τους ψαράδες και πρώτη κατέγραψε τις ζημιές σε αλιευτικά εργαλεία από φώκιες – που αποτελεί παραδοσιακά και την αιτία της θανάτωσης φώκιας στην Ελλάδα και αλλού – μαζί με προτάσεις για την μείωση αυτού του κινδύνου για το είδος και καταγραφή των αλιευμάτων τους.

Το 1991 ίδρυσε παράλληλα και μαζί με επιστήμονες και άλλους, κυρίως ντόπιους κατοίκους, την αστική μη-κερδοσκοπική εταιρία “Αρχιπελάγος – περιβάλλον και ανάπτυξη” με έδρα στην Κεφαλονιά και έκτοτε δραστηριοποιείται κυρίως μέσα από το Αρχιπέλαγος σε πολλούς τομείς της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος: ΕΙδική Περιβαλλοντική Μελέτη ΒΔ ακτών Ζακύνθου, περιβαλλοντική εκπαίδευση, καταγραφή ορνιθοπανίδας στην περιοχή, έκδοση πληροφοριακών φυλλαδίων, καταγραφή υπερβόσκησης στον Εθνικό Δρυμό Αίνου, πληροφόρηση του κοινού με ομιλίες κ.α. αλλά και επιστημονική έρευνα, τελευταία σε συνεργασία με το ΕΛΚΕΘΕ, με συνεργάτες του οποίου έχει δημοσιεύσει μιε σειρά επιστημονικών εργασιών. Η πιο πρόσφατη δραστηριότητα ήταν η καταγραφή των θαλάσσιων σπηλαίων της ακτής του Μαυροβουνίου σε συνεργασία με το κρατικό Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας στο Κότορ, Μαυροβούνιο.

Τον περασμένο μήνα ίδρυσε μαζί με συνεργάτες της και την μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχιπέλαγος Ιταλίας.Παράλληλα, εργάζεται και στην διαμόρφωση κήπων αλλά και σε μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων με πρόσφατη την μελέτη για την επέκταση των εγκαταστάσεων εξόρυξης υδρογονανθράκων της εταιρείας ENERGEAN (πρώην Πρίνος).

Αλίκη Πάνου: Από τους Μπενιζέλους και τους Lindermayer έως σήμερα…

Η Κατερίνα Αρβανιτάκη αποφοίτησε από τη Σχολή το 1975. Είναι πτυχιούχος Γερμανικής Φιλολογίας. Έχει εργαστεί στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και στο Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας των δύο φύλων (ΚΕΘΙ). Στο χώρο των Τραπεζών υπήρξε για πολλά χρόνια συνδικαλίστρια με ιδιαίτερη δράση στον τομέα των δικαιωμάτων των γυναικών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικό στέλεχος της Επιτροπής Γυναικών ΟΤΟΕ και της Γραμματείας Γυναικών της ΓΣΕΕ. Φεμινίστρια, δραστηριοποιήθηκε σε διάφορες γυναικείες πολιτικές ομάδες. Ερευνήτρια, έχει δουλέψει και δημοσιεύσει εργασίες στον τομέα της ισότητας των δύο φύλων και ειδικότερα στα θέματα της θέσης των γυναικών στην αγορά εργασίας και την επίδραση των νέων τεχνολογιών, της βίας κατά των γυναικών, της εξαναγκαστικής πορνείας μεταναστριών, της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ακτιβίστρια, από το 2005 ασχολείται στο Γαλάτσι με θέματα παιδείας, ελεύθερων χώρων, πολιτισμού και περιβάλλοντος. Υπήρξε μέλος του ΔΣ της Ένωσης Γονέων Γαλατσίου, της Σχολικής Επιτροπής Β΄βάθμιας Εκπαίδευσης, διαχειρίστηκε το blog www.kinisigoneon.wordpress.com της Κίνησης Γονέων Γαλατσίου σ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του. Είναι μέλος της Επιτροπής Κατοίκων Νέου Τέρματος για την υπεράσπιση του δημόσιου, ελεύθερου και πράσινου χαρακτήρα του πάρκου Ηνιόχου. Συμμετέχει στον κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο «παίρνω Αμπάριζα». Είναι επίσης μέλος της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας Αθήνας (ΟΠΙΑ) που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Αθηναίων. Συμμετέχει εθελοντικά στο πρόγραμμα «Επικοινωνία δίχως βία» που αφορά την ενδυνάμωση γυναικών κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1956 και είναι κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ήρθε στη Σχολή το 1968, αλλά λόγω της χούντας, αναγκάστηκε, πριν ολοκληρώσει την α’ γυμνασίου να φύγει με την οικογένειά της από την Ελλάδα (μαζί βέβαια με τη Ντόρα την αδερφή της που πήγαινε τότε στην γ’). Το 1975, όταν η οικογένειά της επέστρεψε στην Αθήνα, επανήλθε και αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά στο Paris V (Université Paris Descartes) και πήρε Masters στο Αναπτυξιακό Δίκαιο. Εργάστηκε στον OECD (Organisation for Economic Co-operation and Development), όπου ειδικεύτηκε στην καταπολέμηση της φτώχειας στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το 1998 ίδρυσε την ActionAid Hellas, της οποίας έγινε και πρόεδρος το 2007, αφού πρακτικά αφιέρωνε όλο της τον χρόνο εθελοντικά στην οργάνωση, ενώ το 2003 έγινε μέλος του ΔΣ της ActionAid International, της οποίας βοήθησε να προετοιμάσει την πενταετή στρατηγική. Στην Ελλάδα, παρά την κρίση κατάφερε να μην διακόψει κανένα από τα προγράμματά για την καταπολέμηση της απόλυτης φτώχειας και το 2012 γιόρτασε τα 40 χρόνια της AAI στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων με μία “βιωματική” έκθεση με τίτλο “Μπες στη θέση μου”.

Το 2009 έγινεΠρόεδρος του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στο Παρίσι (CCHL) προβάλλοντας τον ελληνικό πολιτισμό στον γαλλόφωνο κόσμο.

Το 2014 συνειδητοποιώντας την σημασία της υποστήριξης του πληττόμενου πληθυσμού της Ελλάδας ίδρυσε σε συνεργασία με την Maria Nowak και την γαλλική ΜΚΟ Adie France, το πρώτο μικροπιστωτικό ίδρυμα της Ελλάδας, την Action Finance Initiative (AFI) και το 2019 απεχώρησε, έχοντας επιτύχει την αύξηση του μεγέθους του σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Από το 2016 είναι συνιδρυτής και πρόεδρος του World Human Forum.

Έχει παντρευτεί τον δικηγόρο Pascal Gourdain με τον οποίο έχει αποκτήσει τρία αγόρια και ένα κορίτσι.

wikipedia…

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη στην κυριακάτικη “Ελευθερία του τύπου”…

Η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη αποχωρεί από το ΔΣ της Actionaid Hellas…

BLOD Bodosaki Lectures on Demand…

Ορεινές Συμφωνίες…

Η Όλγα Σαραντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή για λίγα χρόνια, αφού μετοίκησε με την οικογένειά της στην Βιέννη.

Είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφικής του Πανεπιστήμιου της Βιέννης, διπλωματούχος μεταφράστρια – διερμηνέας της Γερμανικής, Γαλλικής και Ισπανικής Γλώσσας (Πτυχίο Μάστερ), κάτοχος διπλώματος Proficiency της Αγγλικής γλώσσας, διαθέτει γνώσεις της Αραβικής και Ρωσικής Γλώσσας.

Επίσης, είναι Διδάκτωρ Γενικής Ιατρικής του Πανεπιστήμιου της Βιέννης (1991) με ειδικότητα στην Ειδική Παθολογία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βιέννης και στην Καρδιολογία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Παρισιού – HEGP.

Παρακολούθησε μεταπτυχιακά Σεμινάρια στο Χάρβαρντ, στη Βοστώνη, συμμετείχε σε πολυάριθμα ιατρικά συνέδρια σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ν. Αμερική και Ασία. Διετέλεσε Λέκτορας της Ειδικής Παθολογίας Κλινικής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Σύμβουλος της Πανεπιστημιακής Ιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου της Βιέννης, υπεύθυνη για την επιστημονική έρευνα και για την διδασκαλία των φοιτητών, Γνωματεύουσα Σύμβουλος Κρατικών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Σύμβουλος Αραβικής Πρεσβείας κράτους του Κόλπου, στην Υπηρεσία Ηνωμένων Εθνών στη Βιέννη και υπεύθυνη του Γραφείου του Πρέσβη.

Εξελέγη στην θέση του Γραμματέα στο Παγκόσμιο Προεδρείο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) για πρώτη φορά το 2003 και το 2006 επανεξελέγη στην μονομελή πλέον θέση της Παγκοσμίου Γραμματέως, ενώ είναι η μοναδική εκλεγμένη γυναίκα στο Προεδρείο του ΣΑΕ.Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αυστρίας από το 2001, ιδρυτικό μέλος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας , Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας από το 2002, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιατρικού Συλλόγου Αυστρίας «Ασκληπιός» από το 1996, υπεύθυνη για την Ευρώπη στο Προεδρείο του Παγκοσμίου Πανελληνίου Βιοϊατρικού Συνδέσμου με έδρα το Λονδίνο από το 1998 και αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας του Αυστρο-Αραβικού Συνδέσμου από το 1999. Είναι ιδρυτικό μέλος του Παγκόσμιου Δικτύου Ιατρών Ελληνικής Καταγωγής

Ο Κωστής Παπαϊωάννου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1979, σπούδασε στη Γερμανία και είναι επιχειρηματίας.

Είναι ιδρυτικό μέλος της Greenpeace στην Ελλάδα. Το 1999 εξελέγη μέλος του διοικητικού συμβουλίου και το 2012 πρόεδρος του ελληνικού γραφείου της Greenpeace και μέλος του συμβουλίου της διεθνούς Greenpeace. Η πρώτη του επαφή με την οργάνωση ήταν το 1985 όταν γράφτηκε υποστηρικτής στο γερμανικό γραφείο δίνοντας στη συνέχεια ένα συμβολικό ποσό για να αγοραστεί το δεύτερο πλοίο Rainbow Warrior μετά τη βύθιση του πρώτου.

Από την πρώτη στιγμή που άνοιξε το ελληνικό γραφείο στην Αθήνα, το 1991, έγινε εθελοντής και ακτιβιστής. Ταξίδεψε και συμμετείχε σε δράσεις με τα πλοία της Greenpeace που κατά καιρούς έρχονταν στη Μεσόγειο, με το Moby Dick, το M/V Greenpeace, το Sirius, το Rainbow Warrior, την Esperanza και το Arctic Sunrise. Έλαβε μέρος σε δεκάδες δυναμικές δράσεις στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Ρουμανία.

Έχει αρθρογραφήσει επί σειρά ετών στον περιοδικό τύπο. Ζει στην Αθήνα με τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και μερικά κατοικίδια.

Ο Κώστας Δόμβρος γεννήθηκε στο Μόναχο στις 14.2.1962 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1979. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Αννοβέρου, όπου και πήρε πτυχίο ναυπηγού – μηχανολόγου μηχανικού. Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό ως υπαξιωματικός – σύνδεσμος των Π.Ν. Ελλάδος και Γερμανίας στο Koblenz.

Αμέσως μετά εισήλθε στην πατρική επιχείρηση TECHNOSHIP στον Πειραιά,μ ε απώτερο προορισμό να διαδεχθεί στη διεύθυνση τον πατέρα του. Μετά από συνεργασία 3 ετών στην πατρική επιχείρηση ναυπήγησης και εξοπλισμού πλοίων, αποσύρεται και ακολουθεί τον δικό του δρόμο, τον δρόμο του εθελοντισμού και της προσφοράς αφιερώνοντας από την στιγμή εκείνη όλη τη ζωή του στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην προστασία του περιβάλλοντος και στη βοήθεια προς τους αναξιοπαθούντες του πλανήτη.

Για 5 χρόνια προσφέρει στην GREENPEACE, γραφείο Αθηνών. Επισκέπτεται το Τσέρνομπιλ, αρθρογραφεί, γίνεται εκπρόσωπος τύπου και ακτιβιστής της. Αμέσως μετά μπαίνει εθελοντής στους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ και μετέχει ενεργά στη Διεθνή Αμνηστία και το ActionAid (διευθυντής του ελληνικού γραφείου). Μετέχει σαν τεχνικός και αργότερα σαν επικεφαλής σε αποστολές στην ΥΕΜΕΝΗ στην ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ, στην EPΥΘΡΑΙΑ, στην ΖΑΜΠΙΑ, στην ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ, στην ΣΟΥΜΑΤΡΑ, στο ΝΕΠΑΛκαι στην σεισμόπληκτη ΤΟΥΡΚΙΑ. Ανοίγει πηγάδια, χτίζει νοσοκομεία, διανέμει υγειονομικό υλικό μέσα σε εμπόλεμες περιοχές.

Πέθανε στις 19 Οκτωβρίου 2007 στο Βερολίνο, όπου δούλευε για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.