Η Ηρώ Λάμπρου – Πεζοπούλου γεννήθηκε το 1912 και ήταν κόρη του Εμμανουήλ Πεζόπουλου, τακτικού καθηγητή των αρχαίων ελληνικών στο Παν/μιο Αθηνών και πρώτου εξαδέλφου του καθηγητή της Ιατρικής Νικολάου Πεζόπουλου. Στα Μαθητολόγια εμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Β’ Γυμνασίου και το 1927-28 στην Γ’ Γυμνασίου και αν συνέχιζε στην Σχολή θα αποφοιτούσε το 1931.

Το 1945 παντρεύτηκε τον διπλωμάτη Δ. Λάμπρο και απέκτη­σε μαζί του δύο παιδιά, καθώς και πολύτιμη πείρα, συνοδεύοντας τον σαν πρέσ­βειρα ανά τον κόσμο. Αριστούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με μετα­πτυχιακές σπουδές στο Καίμπριτζ  στην Ερευνα του Αρχαίου Δράματος. Δίδαξε Νεοελληνικά στο τμήμα Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Την περίοδο της Κατοχής και από το 1943 εργάστηκε στο Λονδίνο, στο Γραφείο Τύπου της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης ως συντάκτρια και εκφωνήτρια του Ελληνικού Δελτίου στο BBC.

Πρώτη γυναίκα βουλευτής της Ενωσης Κέντρου στις εκλογές του 1964 (έγινε βουλευτής Α΄ Αθηνών ως η πρώτη επιλαχούσα, μετά τον θάνατο τον Δεκέμβριο του 1966, του Θωμά Υψηλάντη, ο οποίος είχε εκλεγεί το 1964). Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από το ιδρυτικά μέλη της “Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών” και χρημάτισε πρόεδρος της για πολλά χρόνια. Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος της Πανελλαδικής Ενωσης Γυναικών, που τη διέλυσε η Χούντα. Υπήρξε συνεκδότρια του προπολεμικού περιοδικού “Τα Προπύλαια” και δημοσίευσε άρθρα, επιφυλλίδες, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα στον ελληνικό ημερήσιο καιπεριοδικό τύπο. Κριτικός θεάτρου από το 1963 έως το 1967. Έγραψε κριτικές καιερμηνευτικά σημειώματα για το Αρχαίο Δράμα και το σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο. Καθηγήτρια στη Δραματική Σχολή του Ωδείου της Αθήνας, δίδαξε από το 1975 Ιστορία θεάτρου και Ιστορία της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας.

Απεβίωσε στις 20 Μαρτίου 1988. (περισσότερα…)

βλέπε στην ενότητα “Πολιτική”: Ηρώ Πεζοπούλου – Λάμπρου (31*) (1912-1988)…

Η Γιολάντα Τερέντσιο γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922. Ήταν κόρη του Τόνι Τερέντσιο και της Τζούλιας Αμπελά και είχε μία αδελφή κατά δύο χρόνια νεότερη, την Άλμπα. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Γερμανικής Σχολής (1934-1940) και ενεγράφη στη Νομική Σχολή, από την οποία δεν αποφοίτησε. Το 1944 συνελήφθη από τα Ες-Ες λόγω της αντιστασιακής της δράσης και εστάλη για καταναγκαστική εργασία στην Αυστρία. Εκεί δραπέτευσε από το στρατόπεδο επιλογής, συνελήφθη όμως και κρατήθηκε στη φυλακή Λάντεσγκεριχτ της Βιέννης. Μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον Ερυθρό Στρατό, επέστρεψε στην Αθήνα με πολλές κακουχίες, τον Αύγουστο του 1945, οπότε αποτύπωσε την εμπειρία της αιχμαλωσίας της στο έργο 413 Μέρες. Έλαβε το δίπλωμα του Γαλλικού Ινστιτούτου (1946-1948) και του Βρετανικού Συμβουλίου (1946-1949) στην Αθήνα, ενώ παράλληλα δημοσίευε στον Ταχυδρόμο της Αλεξάνδρειας συνεντεύξεις με τους σημαντικούς λογοτέχνες της εποχής. Στη συνέχεια πήρε το δίπλωμα προπαιδευτικής του τμήματος Συγχρόνων γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Νίκαιας (1949-1950), όπου παρακολούθησε και μαθήματα του Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών. Την ίδια περίοδο δημοσίευε στη Νέα Εστία, τον Ταχυδρόμο (Αθηνών) και το Βήμα συνεντεύξεις με διαπρεπείς γάλλους στοχαστές και νομπελίστες. Τις σπουδές της συνέχισε στη Σορβόννη, ολοκληρώνοντας την Ανωτέρα Σχολή Δημοσιογραφίας στο Παρίσι (1950-1952).

Την ίδια περίοδο άρχισε να μεταφράζει στα γαλλικά το έργο της 413 Μέρες που δεν είχε εκδοθεί ακόμη τότε στα ελληνικά. Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνεργάστηκε με τον Ταχυδρόμο (από το 1955), το Βήμα (από το1957) και τα Νέα. Από τον Νοέμβριο του 1967 ως τον Ιούνιο του 1975 εργάσθηκε ως δημοσιογράφος του ελληνικού τμήματος του BBC στο Λονδίνο. Η προσφορά της στην ενημέρωση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αναγνωρίσθηκε κυρίως στο ντοκιμαντέρ της Πέπης Ρηγοπούλου: «Γιολάντα Τερέντσιο, η φωνή του BBC στα χρόνια της δικτατορίας», που προβλήθηκε στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διακοπή λειτουργίας της ελληνικής εκπομπής του BBC (22.11.2005) της ΠΟΕΣΥ, των «Ενώσεων Συντακτών» και των «Τμημάτων Επικοινωνίας & ΜΜΕ» του Παντείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Από το 1974 συνεργάσθηκε ως ανταποκρίτρια από το Λονδίνο με την Καθημερινή και σύντομα, μετά την επιστροφή της στην Αθήνα, ως συντάκτρια. Από το 1978 ως το 1981 ανέλαβε την μηνιαία ενημερωτική εκπομπή στην κρατική τηλεόραση «Η Πορεία της Ευρώπης» (58 εκπομπές) και τη σειρά εκπομπών στο ραδιόφωνο με τίτλο «Τι θα πει Ευρώπη» (Νοέμβριος 1976-1978, 26 εκπομπές). Το 1981 συνέχισε με τις ραδιοφωνικές εκπομπές «Αναζήτηση της Αγγλίας», «Η Ευρώπη των Εννέα» και «Η Ευρώπη των Δέκα», «Ο κόσμος χθες, σήμερα, αύριο» (1987-1998) στην ΕΡΤ, και «Αναδρομή στις ρίζες» (1996-1998) στο 5ο Πρόγραμμα.

Εξέδωσε τρία αυτοτελή έργα: 413 μέρες (Εστία, 1982, 1η έκδοση στα γαλλικά [1958] και μετά στα ισπανικά [1961]), Ο κόσμος χθες, σήμερα, αύριο – Πνευματικοί άνθρωποι (συνεντεύξεις με Έλληνες λογοτέχνες, που είχε πάρει από το 1949, Μίνωας, 1992) και Κορυφαίοι Έλληνες στη σφαίρα της τέχνης (Ε.Λ.Ι.Α., 2000). Ετοίμαζε και ένα τέταρτο βιβλίο το οποίο θα περιελάμβανε συζητήσεις με ευρωπαίους λογοτέχνες, που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ. Συμμετείχε επίσης σε συλλογικά έργα. Εξέδωσε τις μεταφράσεις: Η χώρα που δε φτάνεις ποτέ του Andre Dhotel και Υπολοχαγός Κάτια της Κατρίν Ντεβιλιέ.

Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Ιουνίου 2006, μετά από μακρά ασθένεια.

Πηγή: Αρχείο Γ. Τερέντσιο (φάκ. 71.1), και τα έργα της: Ο κόσμος χθες σήμερα αύριο. Πνευματικοί άνθρωποι, Μίνωας, 1993, Κορυφαίοι Έλληνες στη σφαίρα της τέχνης. Συνεντεύξεις – Δοκίμια, Ε.Λ.Ι.Α., 2000.

Δείτε τα βιβλία της στην βιβλιονέτ…

Jolanda Terenzio: “413 Tage”…

Η Χριστίνα Αιλιανού γεννήθηκε το 1922 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1929-30 στην Γ’  Δημοτικού. Πιθανόν να συνέχισε έως την αποφοίτησή της, αφού επανεμφανίζεται στην Δ’  Γυμνασίου το έτος 1937-38 και παραμένει έως την ΣΤ’  Γυμνασίου το έτος 1939-40. Το κενό στην φοίτησή της δικαιολογείται, αφού πολλά μαθητολόγια έχουν χαθεί ή καταστραφεί.

Πήρε πτυχίο στην Αρχαιολογία και παρακολούθησε την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Παντρεύτηκε τον Δημήτρη Μπάτση, με τον οποίο το 1942 απέκτησε μία κόρη, την Ελένη Μπάτση – Λυκιαρδοπούλου και χώρισαν.

Λίγα χρόνια μετά παντρεύτηκε τον Δημήτρη Κατάβολο, δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω, νομικό σύμβουλο του Αριστοτέλη Ωνάση, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών στην κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη, ο οποίος όμως απεβίωσε στις 4.8.1962, ενώ στο μεταξύ, το 1951,  πήρε με καθυστέρηση λόγω του γάμου της, το πτυχίο της στην Αρχαιολογία.

Σε τρίτο γάμο παντρεύτηκε τον Απόστολο Ζηρό και εργάστηκε ως συντάκτρια του περιοδικού “Γυναίκα” γράφοντας παράλληλα χρονογραφήματα στο “Έθνος” και στην “Αλλαγή”.

Πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Αιλιανός (1896 – 25 Ιουλίου 1966) ήταν Έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός. Ήταν ο νεώτερος, και συγχρόνως ένας από τους σημαντικότερους των Ελλήνων οικονομολόγος και κοινωνιολόγος. Η επιστημονική και εγκυκλοπαιδική του μόρφωση ήταν φαινόμενο. Σε ηλικία 22 χρονών άρχισε να εκδίδει το πρώτο στην Ελλάδα οικονομικό φύλλο, τον «Οικονομολόγο Αθηνών». Η επιτυχία του φύλλου αυτού τον ώθησε να εκδώσει και άλλο περιοδικό, σε γαλλική γλώσσα, τον «Economiste d’ Athènes», του οποίου η εμφάνιση σημείωσε αληθινό θρίαμβο. Το 1946 ανέλαβε τη θέση του υφυπουργού συντονισμού στις κυβερνήσεις Τσαλδάρη και στην Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947 μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου. Στη συνέχεια διορίστηκε Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου με καθήκοντα Υφυπουργού Τύπου και Πληροφοριών στις κυβερνήσεις του Σοφούλη και Διομήδη μέχρι το 1950.

Ο δικηγόρος Δημήτριος Μπάτσης διευθύντης του περιοδικού “Ανταίος” συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1951 στην οδό Σοφοκλέους υπό της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς. Στις 18 Ιανουαρίου παραπέμφθηκε στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών και στις 26 Μαρτίου το πρωί εκτελέστηκε στο Γουδί, πίσω από το “Σωτηρία” μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Ηλία Αργυριάδη και τον Νίκο Καλούμενο, ενώ η Έλλη Παππά, που είχε επίσης παραπεμφθεί, εξαιρέθηκε λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης.

Μιχαήλ Αιλιανός…

https://left.gr/news/san-simera-1951-arhizei-i-proti-diki-toy-nikoy-mpelogianni…

Η Μαρία-Ελισάβετ (Λίζα) Σκουζέ γεννήθηκε το 1925. Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζεται την χρονιά 1937-38 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου την χρονιά 1941-42, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1943.

Ήταν κόρη του Δημητρίου Σκουζέ, ο οποίος ήταν συγγραφέας, νομικός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος  και διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1949. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνεται και το τρίτομο “Η Αθήνα που έφυγε”, όπου ο δεύτερος τόμος αφιερώνεται στην κόρη του Λίζα. 

Σύμφωνα με την αναφορά της στο βιβλίο της “Κουβεντιάζοντας με ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή μου” αναφέρει στην συνομιλία της με τον Γιώργο και την Σοφία Μανουσάκη ότι στην ΣΤ’ Γυμνασίου ήταν στο σχολείο των “Μακρή – Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου”, ενώ από το ίδιο βιβλίο είναι η σπάνια φωτογραφία της συγγραφέως, που αποτελεί τμήμα της φωτογραφία της ομάδας της Κούλας Πράτσικα.

Ήταν επί δεκαετίες μέλος του ΔΣ του «Συλλόγου των Αθηναίων» και παντρεύτηκε τον καθηγητή, μαθηματικό και διπλωμάτη (Πρόξενος της Σουηδίας για τη Βόρεια Ελλάδα) Κωνσταντίνο Πετρίδη (γεν.1923), με έργο πάνω στη Θεωρία των Αριθμών και με τον οποίο απέκτησε έναν γιo, τον Μιλτιάδη Πετρίδη Σκουζέ, ο οποίος απεβίωσε το 2019.

Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης διέσωσε σπουδαίο κομμάτι της Αθηναϊκής Ιστορίας, φροντίζοντας να περιέλθει στον “Σύλλογο των Αθηναίων” το σύνολο των κινητών και των ιστορικών τεκμηρίων της προεπαναστατικής οικογένειας Σκουζέ, το οποίο αποτέλεσε και τη βάση για την ίδρυση του «Αθηναϊκού Μουσείου». (περισσότερα…)

Ο Κώστας Πετρογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1960, τη χρονιά δηλαδή που αποφοίτησαν οι πρώτοι Έλληνες, δέκα στο σύνολο, μετά το άνοιγμα της σχολής το 1956.

Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Παναεπιστήμιο του Μονάχου και ολοκλήρωσε τον κύκλο με μία διπλωματική εργασία στην ευρωπαϊκή ιστορία. Αργότερα αποφοίτησε από τη Σχολή Γερμανών Δημοσιογράφων και εργάστηκε αρχικά ως ρεπόρτερ στην ελληνόφωνη ραδιοφωνική εκπομπή του Μονάχου, στην οποία το 1978 ανέλαβε προϊστάμενος.

Το 2009 εξέδωσε το μυθιστόρημά του «Ενέδρα στην οδό Ομήρου» (Εκδόσεις Ηρόδοτος), μία μυθιστορία όπως ο ίδιος την περιγράφει, αφού πρόκειται για κάτι ανάμεσα σε βιογραφία και μυθιστόρημα γύρω από πραγματικά πρόσωπα, τα οποία ο αναγνώστης εύκολα μαντεύει.

Ο Όλυμπος Τσεκούρας γεννήθηκε στις 18.1.1944 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1962. Σπόυδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ακολούθως έκανε μεταπτυχιακά για δύο χρόνια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Τύπου στο Paris II.

Την περίοδο 1973-75 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία αλλά ήδη είχε ξεκινήσει να εργάζεται ως δημοσιογράφος σε διάφορα περιοδικά. Το 1976 προσλήφθηκε στο Περιοδικό “Γυναίκα” όπου εργάζεται ως μισθωτός για πρώτη φορά. Στην συνέχεια μετακομίζει στην εφημερίδα “Απογευματινή” και ακολούθως το 1980-81 στο “Βήμα”, το οποίο είχε μόλις επανεκδοθεί, όπου και παρέμεινε έως το 2010.

Παράλληλα εργάστηκε στην ΕΡΤ, από όπου όμως απεχώρησε όταν εφαρμόστηκε η υποχρεωτική αποχώρηση λόγω συμπλήρωσης ορίου ηλικίας.

Ο Παντελής Παντελούρης γεννήθηκε το 1945 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1963. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (FU) ως υπότροφος της γερμανικής κυβέρνησης.

Την περίοδο της δικτατορίας διέφυγε από την Ελλάδα στο τότε Δυτικό Βερολίνο, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο γερμανικό ραδιόφωνο (Sender Freies Berlin, SFB), υπήρξε ανταποκριτής της ελληνικής εκπομπής της Deutsche Welle, της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας και συνεργάτης πολλών ελληνικών ΜΜΕ.

Διετέλεσε μέχρι την είσοδο του στο ελληνικό δημόσιο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών στο διηρημένο Βερολίνο και μέλος της Διεθνούς Δημοσιογραφικής Ομοσπονδίας και της Γερμανικής Ένωσης Δημοσιογράφων (DJV).

Υπηρέτησε ως Ακόλουθος ή Σύμβουλος Τύπου στη Βόννη, το Βερολίνο, το Μόναχο, το Αμβούργο, τη Βιέννη και την κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Τύπου & ΜΜΕ στην Αθήνα (μετέπειτα Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης & Επικοινωνίας). Το 2001 διετέλεσε Δ/ντής του Γραφείου Φραγκφούρτης του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, το οποίο οργάνωσε την συμμετοχή της Ελλάδας ως τιμώμενης χώρας στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου. Αποχώρησε από τη θέση του Διευθυντού Τύπου & Επικοινωνίας της πρεσβείας της Ελλάδος στο Βερολίνο την άνοιξη του 2012, βάσει του νόμου περί «προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας», μετά από δημόσια υπηρεσία 34 ετών – εκ των οποίων 28 έτη σε διπλωματικές και προξενικές αρχές της Ελλάδος στο γερμανόφωνο χώρο.

Από το 1964, ένα έτος δηλαδή μετά την αποφοίτησή του, έλαβε την πρωτοβουλία ίδρυσης του Συλλόγου Αποφοίτων της μεταπολεμικής ΓΣΑ και χρημάτισε πρώτος πρόεδρος του για τρεις θητείες. Παρέμεινε τυπικά πρόεδρος μέχρι το 1974, παρόλο που δεν βρισκόταν πια στην Ελλάδα, προκειμένου να αποτραπεί η επιδιωκόμενη τότε από τη δικτατορία άλωση του Συλλόγου. Οργάνωσε με ξεχωριστή επιτυχία τις πρώτες χοροεσπερίδες του Συλλόγου, στις οποίες έδωσε από το 1964 τον τίτλο „Ball der Dörpfeldianer”. Και μετά την αποχώρησή του παρέμεινε δίπλα στον Σύλλογο βοηθώντας και συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις του.

Στην διάρκεια της υπηρεσιακής παραμονής του στην Αθήνα εξελέγη και πάλι δύο φορές πρόεδρος (1998-2002) και μία Αντιπρόεδρος (2003-2004) και καθιέρωσε, μεταξύ άλλων, την έκδοση του Συλλόγου «Γράμμα από το Μαρούσι», που διαδέχθηκε το 1998 το περιοδικό του συλλόγου “Der Doerpfeldianer”.

Για τη συμβολή του στην προώθηση των ελληνογερμανικών σχέσεων έχει τιμηθεί από διάφορους γερμανικούς φορείς. Το 1998 ο Πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας του απένειμε τον γερμανικό Μεγαλόσταυρο. Επικοινωνία: ppantelouris@gmail.com

Thomas Schmid: “PANTELIS PANTELOURIS – Der Grieche”…

Ο Κωστής Βέρρος, γεννημένος στην Αθήνα το 1947 αποφοίτησε το 1965 και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά συνεχίζοντας με μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics στην διαχείρηση ανθρώπινου δυναμικού.

Με αφετηρία το Υπουργείο Εξωτερικών μεταπήδησε στη Γ.Γ. Τύπου και Πληροφοριών υπηρετώντας διαδοχικά στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες και το 1981 στο Στρασβούργο, στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Στο τέλος του 1982 παραιτήθηκε από την Γ.Γ.Τ.Π. για να εργαστεί σαν ανταποκριτής της Βραδυνής και Ναυτεμπορικής στις Βρυξέλλες, ενώ απο τα τέλη της δεκαετίας του ’80 βρέθηκε στο ραδιόφωνο και τηλεόραση του Antenna.

Συγχρόνως (1989-95) ασχολούμενος και με τα κοινά, διατέλεσε διαδοχικά Γραμματέας και Πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στο Βέλγιο.

Το 1994 διέκοψε την ενεργό δημοσιογραφία και έως το 1999 έγινε μέλος της Υπηρεσίας Εκπροσώπου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναλαμβάνοντας υπέυθυνος για την Ενέργεια, τις Μικρο-Μεσαίες Επιχειρήσεις, τον Τουρισμό και την Κοινωνική Οικονομία και συνυπεύθυνος για την Πολιτική του Περιβάλλοντος.

Παράλληλα με την συνεργασία του με τον Antenna το 2000 ανέλαβε τη Διεύθυνση Ειδήσεων του Μακεδονία TV θέση που διατήρησε μέχρι τον Ιούνιο 2012.

Απεβίωσε το Μεγάλο Σάββατο 15 Απριλίου, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του, σε ηλικία 76 ετών

Η Ελίζα Παπαδάκη γεννήθηκε το 1949 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1967. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία (πτυχίο 1973). Εργάστηκε πρώτα στο ΕΛΚΕΠΑ, κατόπιν στον ΣΕΒ και από το 1982 ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, όπου παρέμεινε μέχρι το 2011. Παράλληλα συνεργάστηκε, πρώτα με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, και αργότερα με τα ΝΕΑ, όπου συνεχίζει να αρθρογραφεί. Επίσης ασχολείται με τη μετάφραση βιβλίων. Η τελευταία της μετάφραση είναι αυτή του συλλογικού έργου «Ο δεξιός εξτρεμισμός στην Ευρώπη» από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ και το Ίδρυμα Friedrich Ebert, ενώ το προηγούμενο ήταν «Επιστροφή στο μάρκο; Η Γερμανία χρειάζεται το ευρώ» του Peter Bofinger, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ τον Δεκέμβριο του 2012. Η κόρη της Άννα Παπαδάκη γεννήθηκε το 1990 και αποφοίτησε το 2008 από την Γερμανική Σχολή επίσης.

Ο Πάνος Λουκάκος γεννήθηκε το 1949 και είναι απόφοιτος του 1967. Σπούδασε στη Νομική της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή της Βόννης στο Δημόσιο Δίκαιο με υποτροφία από την «Friedrich Ebert Stiftung» που είναι συνδεδεμένη με το SPD.

Το 1968 ξεκινά την επαγγελματική του καριέρα ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Βήμα» κάνοντας πολιτικό ρεπορτάζ και αρθρογραφία και μετά από μία διετή διακοπή λόγω μεταπτυχιακών θα εργαστεί ως το 1983, οπότε θα μεταπηδήσει στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», όπου και θα παραμείνει μέχρι το 1990.

Από το 1990 έως το 1994 θα εργαστεί στην «Καθημερινή» ως αρθρογράφος αρχικά και ως διευθυντής στη συνέχεια και αμέσως μετά θα διατελέσει διευθυντής / εκδότης της εφημερίδας «Μεσημβρινή».

Όλο αυτο το διάστημα από το 1980 έως το 1996 εργάζεται παράλληλα και ως πολιτικός σχολιαστής της ελληνικής εκπομπής της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας.

Το 1996 έως το 2000 θα διατελέσει Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και το 2003-2004 Αντιδήμαρχος Αθηναίων στα Πολιτιστικά, ενώ από το 2005 έως το 2010 θα ορισθεί Εντεταλμένος Σύμβουλος στην ΕΡΤ.

Άρθρα του Πάνου Λουκάκου στην Athens Voice…

Ο Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Σπούδασε Φυσική αρχικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Münster. Είναι ανταποκριτής της Σουηδικής Τηλεόρασης στην Ελλάδα και είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής και συνεργάτης του περιοδικού “Ο Πολίτης” και της εφημερίδας “Η Εποχή”. Το 1994 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ το βιβλίο του “Η Ελλάδα στη Βαλκανική Κρίση” και το 2007 συμμετείχε στο συλλογικό έργο “Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική” μαζί με τον Άγγελο Ελεφάντη, τον Αντώνη Λιάκο και τον Αντώνη Μανιτάκη από τις εκδόσεις Βιβλιόραμα. Στις 27 Μαρτίου 2011 έγραψε ένα κείμενο με τίτλο: “Από τη χρεοκοπία στην αυτογνωσία” που προέκυψε από συζητήσεις μεταξύ ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων ανάμεσα στους οποίους και δύο απόφοιτοι της Σχολής: η Ελίζα Παπαδάκη και ο Γιώργος Καρράς.

Δείτε τα άρθρα στην ananeotiki.gr…

Ο Δημήτρης Ψαρράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1971. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ερευνητικής ομάδας “Ιός”. Συμμετείχε στην δημιουργία του περιοδικού “Σχολιαστής” που πρωτοκυκλοφόρησε την Πρωταπριλιά του 1983 και εξέδωσε 87 τέυχη μέχρι το 1990. Εργάστηκε στην “Ελευθεροτυπία”, από το 1990 μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Έκτοτε εργάζεται στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Έχει δημοσιεύσει τις μελέτες “Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη. Η τηλεοπτική αναγέννηση της ελληνικής Ακροδεξιάς”, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2010, “Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής. Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας”, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2012, “Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’ στην Ελλάδα, 1920-2013”, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2013.

Όσα δεν είπα…

Ο Αρχηγός…

Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα, στη Κυψέλη και φοίτησε στη Σχολή. Τέλειωσε το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως πλασιέ βιβλίων, ερευνητής αγοράς πόρτα-πόρτα, παραγωγός διαφημίσεων για περιοδικό, οικοδόμος, ιδιοκτήτης του μπαρ ΤΡΑΜ, μπάρμαν, Disk Jokey και κυρίως σα δημοσιογράφος σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και στην «Ελευθεροτυπία». Έγινε μέλος της Ενώσεως Συντακτών και παραιτήθηκε από τη δημοσιογραφία το 1996, “θεωρώντας τον τρόπο άσκησής της, λόγω του μονοπωλίου των εκδοτών-καναλαρχών, ως μια από τις σημαντικότερες, αν όχι τη σημαντικότερη αιτία για το σύγχρονο βάλτωμα της ελληνικής κοινωνίας”. Πήρε ενεργά μέρος στο φοιτητικό αντιδικτατορικό και στο λαΐκό κίνημα τη περίοδο 1971-1980. Φυλακίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς και κλήθηκε ως μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες των βασανιστών και του Πολυτεχνείου μετά τη μεταπολίτευση του 1974. Εκλέχτηκε στα πρώτα μεταδικτατορικά συμβούλεια της ΕΦΕΕ και των φοιτητών της Νομικής. Από το 1980 παραμένει πολιτικά ανένταχτος καταγράφοντας τις απόψεις του μέσω του μπλογκ του.

Ο Δημήτρης έφυγε ξαφνικά στις 19 Μαρτίου 2017.

Η δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Άννυ Βιτσέντζου ήταν η φιλοξενούμενη της εκπομπής “Δημόσια και Ιδιωτικά” στον Αθήνα 9.84, την Κυριακή 30 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα. Παραμονή των γενεθλίων του Αθήνα 9.84, που βγήκε στον “αέρα” το 1987, η γνωστή δημοσιογράφος Έλενα Χατζηιωάννου (’82) η οποία έχει την επιμέλεια και παραγωγή της εκπομπής, είχε μαζί της μια συζήτηση γεμάτη αναμνήσεις από τις συνθήκες που διαμόρφωσαν το ραδιόφωνο την δεκαετία του ’80. Μαζί τους και ο Οδυσσέας Ιωάννου.

Συγκεκριμένα, η Άννυ Βιτσέντζου παρουσίαζε την εκπομπή “Νυχτερινά” , στο Β’ Πρόγραμμα (από το ’82 μέχρι το ’89), ενώ ο Οδυσσέας Ιωάννου παρουσιάζει την εκπομπή “Ο Sido ονειρεύεται” στον Αθήνα 9.84.

Όπως λέει η Έλενα Χατζηιωάννου: «Αυτό που μας συνδέει με την Άννυ Βιτσέντζου, είναι ότι ο Οδυσσέας κι εγώ υπήρξαμε φανατικοί ακροατές της και στάθηκε η αιτία να αγαπήσουμε το ραδιόφωνο και να ονειρευτούμε κάποια μέρα να κάνουμε κι εμείς εκπομπή»

Περισσότερα…

Ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Αμβούργο και στην Αθήνα και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως δημοσιογράφος. Μεταξύ 1985 και 1995 κατείχε διάφορες θέσεις στην Deutsche Welle. Το 1996 εντάχθηκε στο δυναμικό του Ιδρύματος Φρήντριχ Νάουμαν (Friedrich Naumann Stiftung Für Die Freiheit) συνεργαζόμενος ως αντιπρόσωπος αλλά και μόνιμος κάτοικος στην Κορέα και από το 2002 έως το 2007 στις Φιλιππίνες, ενώ αμέσως μετά ανέλαβε Regional Director Middle East and North Africa με έδρα το Κάιρο.

Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα γύρω από σύγχρονα πολιτικά θέματα σχετικά με τις εξελίξεις στην Γερμανία, τα Βαλκάνια, τη Νότια Αφρική, την Ανατολική Ασία, αλλά και με τον φιλελευθερισμό και την δημοκρατία.

Χωρισμός και συνάντηση – Αναμνήσεις από τα σχολικά μου χρόνια στην Αθήνα

Ο Κώστας Κεγιάογλου αποφοίτησε απο τη ΓΣΑ το 1974. Σπούδασε Νομικά στα πανεπιστήμια Χαιδελβέργης,Αθήνας (πτυχίο) και Μονάχου (μεταπτυχιακά). Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στις εφημερίδες “24 ΩΡΕΣ” και “ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ”, ενώ στο ραδιόφωνο (HIT FM 104.5) δούλεψε σαν παραγωγός μουσικών εκπομπών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Ε.Ε. της Ν.Δ. Απο το 2000 ζει και δραστηριοποιείται στο Ρίο ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας. Πρόσφατα εκδόθηκε σε ηλεκτρονική μορφή το μυθιστόρημά του “Λεωφόρος Αυρτον Σέννα 1034, Rio de Janeiro” στα ελληνικά, (Kostas Keyaoglou-WATTPAD.com) ή από τη σελίδα του στο FACEBOOK. Σχετική περίληψη της υπόθεσης προλογίζει την έκδοση.

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε το 1956 και φοίτησε στη Σχολή μέχρι το 1971. Είναι αδελφός του Βαγγέλη, Αντώναρου, απόφοιτου του ’68 και υιός του σκιτσογράφου Αρχέλαου.

Σπούδασε στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Από πολύ νωρίς ήρθε σε επαφή με τη δημοσιογραφία καθώς, ως παιδί, συνόδευε τον πατέρα του, τον κορυφαίο σκιτσογράφο Αρχέλαο Αντώναρο, στα γραφεία της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί, ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της αθλητικής δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Και το έβαλε σκοπό να γίνει ένας απ’ αυτούς.

Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία στο ελεύθερο ρεπορτάζ ξεκίνησε το 1982 από την εφημερίδα «ΕΞΠΡΕΣ», συνέχισε στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» και το 1983 μεταπήδησε στην «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» με καθημερινό χρονογράφημά του. Για μικρό χρονικό διάστημα την επόμενη χρονιά επιμελήθηκε την αθλητική σελίδα στην εφημερίδα «ΕΙΔΗΣΕΙΣ», έως ότου, το 1985, άρχισε να ασχολείται με το εξωτερικό δελτίο και τη γελοιογραφία στην εφημερίδα «ΚΕΡΔΟΣ», ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του.

Το 1986 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ως συντάκτης στο Τμήμα Τεκμηρίωσης πολιτικοοικονομικών ειδήσεων, ενώ μακρόχρονη υπήρξε η πορεία του και στον περιοδικό Τύπο («ΠΑΝΘΕΟΝ», «ΡΟΜΑΝΤΣΟ», «AUTOEXPRESS», «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», «ΕΝΑ», «ΤΗΛΕΡΑΜΑ», «ΜΙΑ»). Υπήρξε τακτικός συνεργάτης πάμπολλων Μέσων, χρονογράφος στις εφημερίδες «24 ΩΡΕΣ» και «ΒΡΑΔΥΝΗ», τακτικός συνεργάτης των δελτίων ειδήσεων του Τ/Σ «ANTENNA TV» από το 1992, ραδιοφωνικός παραγωγός στον «ΑΘΗΝΑ 9,84», συμβάλλοντας καταλυτικά στο στήσιμο της ελεύθερης ραδιοφωνίας, παρουσιαστής εκπομπών στον Τ/Σ «SEVEN X», συντονιστής στο δορυφορικό πρόγραμμα της ERT – SAT, διευθυντής προγράμματος  στον Τ/Σ «ΣΚΑΙ», σύμβουλος στον Τ/Σ «STAR», ενώ διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Τ/Σ «MEGA».

Από το 2005 ασχολήθηκε έντονα με το διαδίκτυο και υπήρξε ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα (manosantonaros.blogspot.com). Αρθρογράφησε στις ιστοσελίδες zougla.gr και gazzetta.gr και τελευταία στο sdna.gr και στο newsit.gr, ενώ  διηύθυνε, επίσης, την ιστοσελίδα ihappy.gr.

Απεβίωσε στις 13 Ιουλίου 2018.

“Έφυγε” ο Μάνος Αντώναρος…

Το συγκλονιστικό κείμενο που είχε γράψει ο Μάνος Αντώναρος για τον θάνατο: «Γινόμαστε ανάμνηση»…

Ο Νίκος Βαφειάδης γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Ξεκίνησε επαγγελματικά τη δημοσιογραφία το 1982 στα «ΝΕΑ» στον τομέα του ελεύθερου ρεπορτάζ. Εστιάζοντας πάντα σε καυτά κοινωνικά και εθνικά θέματα συνεργάστηκε στη συνέχεια με τις εφημερίδες «ΒΗΜΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» και «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και τα περιοδικά «ΕΝΑ», «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» και «ΜΕΤΡΟ». Στο διάστημα 2006 – 2015 οι έρευνες και τα άρθρα του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Κ» της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» και βρίσκονται αναρτημένα στο μπλογκ του: https://nikosvafiadis.wordpress.com/

Η φωτογραφία είναι απο συνέντευξη το 1991 και ευρίσκεται ….

Η Άλκηστις Κιούση γεννήθηκε στις 14.12.1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε Δημοσιολογία (Publizistik) στο Πανεπιστήμιο του Göttingen και το 1983 επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1984 εργάστηκε στο περιοδικό ΕΝΑ και αμέσως μετά προσελήφθη στην ΕΡΤ, όπου έκανε ρεπορτάζ, σύνταξη ειδήσεων και παρουσίαση ενημερωτικών εκπομπών και ειδήσεων. Όταν ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση εργάστηκε για μερικούς μήνες στο MEGA, αλλά απεφάσισε να συνεργαστεί αποκλειστικά με την ΕΡΤ.

Το 1993 μετακόμισε στον Βόλο, όπου και εργάστηκε στο περιφερειακό ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ, ΕΡΑ Βόλου και το 1998 προήχθη σε προϊσταμένη και διατήρησε τη θέση της μέχρι το κλείσιμό της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013. Εν τω μεταξύ παντρεύτηκε και απέκτησε τρια παιδιά, ο δε σύζυγός της, Γιώργος Αντώνογλου – Κασσαβέτης, εξελέγη δήμαρχος Ζαγοράς – Μουρεσίου για την περίοδο 2010-2014.