Ο Ρένος – Παναγιώτης Ρώτας γεννήθηκε στις 28.3.1922 στη Γερμανία, όπου ζούσαν οι γονείς του και ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά του ποιητή και λογοτέχνη Βασίλη Ρώτα. Πήγε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1940. Στα 17 του χρόνια αντιμετώπισε το δίλημμα των σπουδών. Οι θείες του, αδελφές του πατέρα του, από τότε που ήταν μωρό έλεγαν: “ο Ρένος μας θα γίνει γιατρός σαν τον παππού του”. Ο Ρένος έλεγε πάντα: «ο πατέρας μου μ’ έστειλε να συζητήσω το πρόβλημα με τον φίλο του, διακεκριμένο γιατρό της εποχής, Νικόλαο Σμπαρούνη. Ο Σμπαρούνης μου ‘πε: “κοίτα να δεις, όλες οι επιστήμες είναι ένα σύνολο ειδικών γνώσεων. Η ιατρική έχει και αυτή τις πολύ σημαντικές γνώσεις της, ωστόσο προϋποθέτει και κάτι άλλο: την ανθρωπιά του γιατρού, που πάνω απ’ όλα ενδιαφέρεται για την ατομική ιδιαιτερότητα, για το γεγονός ότι κανένα ανθρώπινο άτομο επί της γης δεν είναι ακριβές αντίγραφο ενός άλλου. Η ανίχνευση αυτής της ιδιαιτερότητας είναι καθοριστική για αποτελεσματική θεραπεία της ατομικής αρρώστιας και ο γιατρός δεν έχει το δικαίωμα να κουραστεί και να παρατήσει τα πράγματα στη μέση”. Έφυγα χοροπηδώντας από το διαμέρισμα του εκλεκτού φίλου του πατέρα μου και ακολούθησα το δρόμο του γιατρού. Δούλεψα κοντά 70 χρόνια ως γενικός γιατρός και παθολόγος. Θεωρούσα δουλειά μου όχι να κρίνω τους α-σθενείς μου, αλλά, όπου μπορώ, να τους βοηθήσω και με τη δική μου δύναμη, να δυναμώσουν».
Ο πατέρας του, εκτός από ποιητής και λογοτέχνης ήταν ενός από τους πνευματικούς στυλοβάτες της Εθνικής Αντίστασης, έτσι ο Ρένος από πολύ νέος ενστερνίστηκε τις αριστερές ιδέες. Σύντομα εντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων και τέλος στην ΕΠΟΝ. Το σπίτι της οικογένειας, στην οδό Αστυδάμαντος 15 στο Παγκράτι, είχε γίνει κέντρο διακίνησης των αντιστασιακών διανοουμένων. Τον Απρίλιο του 1944 βγήκε στο βουνό και μαζί του βγήκαν και τα δυο παιδιά του, ο Ρένος και ο Νικηφόρος, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνουν στην Αθήνα. Για ένα διάστημα έμεινε στη Βίνιανη της Ευρυτανίας, ως βοηθός του Πέτρου Κόκκαλη, (γραμματέα) υπουργού της Λαϊκής Παιδείας. Πήρε μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις της οργάνωσης στο λίγο διάστημα που μεσολάβησε από την απελευθέρωση ώς τις αρχές Δεκεμβρίου, καθώς και στη Μάχη της Αθήνας που επακολούθησε και κράτησε ώς το τέλος του 1944. Ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου τον έχει αξιολογήσει στους τέσσερις σημαντικότερους ανθρώπους που συνάντησε στη ζωή του. Τον χαρακτηρίζει γιατρό ψυχών και σωμάτων, σοφό παλαιάς κοπής, εσωστρεφή, στοχαστικό και ολιγαρκή. Στο ερημητήριο του, στην Παλαιά Κόρινθο, πορευόταν χρόνια χωρίς ηλεκτρικό και σύγχρονες ανέσεις – γεωργός και συλλέκτης των Ομηρικών χρόνων. Πέθανε στο τέλος Ιουνίου του 2012.
Η Βεατρίκη Δημητριάδου γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1923 και πήγε στη Γερμανική Σχολή το 1936 από όπου αποφοίτησε το 1942. Συμμαθητές και συμμαθήτριές της ήταν η Έβη Στασινοπούλου (Τουλούπα), ο Αργύρης Φορτούνας, η Ροδούλα Κούμαρη (Σταθάκη), ο Αντώνης Κιτσίκης, η Λένα Γκλαβάνη, η Μόνικα Πέιν, η Νίκη Κεφαλά (Γουλανδρή), η Δήμητρα Καρβελά κ.α.
Η Εύη Ζαχαρακοπούλου γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1945 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Είναι Ψυχίατρος, Παιδοψυχίατρος, Ψυχαναλύτρια, Μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ενώσεως.
Η Ελένη Γιοτσαλίτου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1964 (Τμήμα Β). Σπούδασε Ιατρική και Ψυχιατρική στο Πανεπιστήμιο Βιέννης και ψυχανάλυση στην Ψυχαναλυτική Εταιρεία Βιέννης. Από το 1996 κατοικεί και εργάζεται στο Αμβούργο ως ψυχίατρος Είναι μέλος της Γερμανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας DPV και της Διεθνούς IPA. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής εταιρείας και μέλος της γερμανικής εταιρείας για ανάλυση ομάδος και ομαδική ψυχοθεραπεία D3G.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 ολοκλήρωσε τη διατριβή της στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα “Το πρόβλημα του παιδιού στο Νοσοκομείο”. Ειδικεύθηκε στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βιέννης ως κρατική υπότροφος και διατέλεσε για πέντε χρόνια Ψυχολόγος πλήρους απασχόλησης στην Ψυχολογική Υπηρεσία του Δήμου (και ομοσπονδιακού κρατιδίου) της Βιέννης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και εργάστηκε ιδιωτικά ως Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια. Το 1981 διορίστηκε Επιμελήτρια του Εργαστηρίου Πειραματικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εκλέχθηκε Καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας. Είναι Επιστημονική Υπεύθυνη του Ινστιτούτου Έρευνας και Θεραπείας της Συμπεριφοράς και του Κύκλου Ευαισθητοποίησης στην Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Θεραπεία, Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας της Συμπεριφοράς, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Μέλος ΔΣ της Επιστημονικής Ένωσης Νέα Παιδεία, Διδάσκουσα – Θεραπεύτρια και Επόπτρια της Αυστριακής Εταιρείας Θεραπείας της Συμπεριφοράς, Ιδρυτικό Μέλος και Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη FEDORA-Psyche και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ψυχολογικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Μεταπτυχιακού προγράμματος ειδίκευσης στην κλινική Ψυχολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η Εύη Πάσχου αποφοίτησε από τη Σχολή το 1973
Η Πέλη Γαλίτη-Κυρβασίλη αποφοίτησε από την Σχολή το 1980 και είναι κόρη του καθηγητή Γεωργίου Γαλίτη. Είναι Διδάκτωρ Παιδαγωγικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος Master Σχολικής Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου του Missouri-St. Louis. Εργάστηκε ως σύμβουλος σε σχολεία των Η.Π.Α. και είναι μέλος της Αμερικανικής Συμβουλευτικής Εταιρείας. Δίδαξε Συμβουλευτική στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και διετέλεσε στέλεχος στον Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων Β΄ Αθήνας. Το 2012 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στις ΗΠΑ και εργάζεται μαζί με τον καθηγητή Enright και την ερευνητική του ομάδα στο Τμήμα της Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Wisconsin- Madison. Είναι Program Manager (διαχεριστής προγράμματος) του International Forgiveness Institute (διεθνές Ινστιτούτο για τη Συγχώρηση) και διευθύνει το εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Αγωγής στη Συγχώρηση” στα σχολεία της Ελλάδας και, επισκεπτόμενη κατά τακτά διαστήματα την Ελλάδα δίνει διαλέξεις και διοργανώνει επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς.
Η Ιωάννα Παπανδροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, ενώ διετέλεσε για 10 χρόνια στενή συνεργάτις του κορυφαίου Ελβετού ψυχολόγου Jean Piaget, καθώς και ερευνήτρια στο Διεθνές Κέντρο Γενετικής Επιστημολογίας. Πρόκειται για μία διεθνώς καταξιωμένη ερευνήτρια, η οποία υπηρέτησε ως Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και έχει διδάξει σε δώδεκα Πανεπιστήμια – μεταξύ των οποίων και στο ΤΕΕΑΠΗ του Πανεπιστημίου Πατρών. 
Η Δήμητρα Μιχαλοπούλου είναι Ψυχολόγος (BA, MSc) και Ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής προσέγγισης. Αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α. το 1988. Πήρε το πρώτο της πτυχίο στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ (1992), ενώ στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (1995). Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο University of London – Institute of Education (1999) με ειδίκευση στην Σχολική Ψυχολογία (MSc Professional Training in Educational Psychology) με τη χορήγηση Υποτροφίας από το Ίδρυμα Ωνάση. Εργάστηκε ως Σχολική Ψυχολόγος σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια από το 1999-2008 υποστηρίζοντας παιδιά σχολικής ηλικίας και τους γονείς τους. Από το 2008 είναι Εκπαιδευτική Ψυχολόγος στο Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού στα ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) στην Δ’ Αθήνας. Πραγματοποίσησε εκπαίδευση στην Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας), ενώ από το 2019 είναι εκπαιδευόμενο μέλος της ΕΕΨΨΟ (Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδας). Είναι τακτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων, μέλος του BSC (British Psychological Society) και μέλος της ΕΕΣΣΚΕΨΟ (Ελληνική Εταιρεία Συστημικής Σκέψης και Ψυχοθεραπείας Οικογένειας). Εργάζεται ιδιωτικά ως Ψυχοθεραπεύτρια στη Νέα Σμύρνη.
Ο Ηλίας Βλάχος απόφοιτος 1988 (τμήμα Β) είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής, αριστούχος διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών του ΕΚΠΑ (2013) με θέμα διατριβής τη διερεύνηση της συσχέτισης του άγχους και της κατάθλιψης με την ελκώδη κολίτιδα.
Η Μαρία μεγάλωσε στο Λάγος της Νιγηρίας και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών to 1990. Σπούδασε Διοίκηση, Οργανωσιακή Συμπεριφορά σαν πρώτο πτυχίο και μετέπειτα συνέχισε με τη Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων καθώς επίσης και Ψυχολογία σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Αυτή την εποχή κάνει το διδακτορικό της στην Βοστώνη με θέμα την Ψυχολογία της Ηγεσίας. Επίσης κατέχει το Coaching Certificate από το Henley Business School – University of Reading, είναι μέλος του Henley Register of Coaches αλλά και πιστοποιημένη από την International Coaching Federation (USA).
Η Μαρία Σούμπερτ γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας. Αποφοίτησε από τη Γ.Σ.Α. το 1997. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2004 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο «Πολιτιστική Πολιτική Διοίκηση και Επικοινωνία» στο Τμήμα Μαζικής Επικοινωνίας και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το 2009 σπουδάζει δραματοθεραπεία στο Ινστιτούτο Θεραπείας μέσω Δράματος «Αιών». Παράλληλα, εργάζεται ως Υπεύθυνη Επικοινωνίας, Δημοσίων Σχέσεων και Εκδηλώσεων στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ. Ήδη από το φοιτητικά της χρόνια η Μαρία ανέπτυξε έντονη συγγραφική δραστηριότητα. Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τέσσερα βιβλία: «Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια» – ΠΟΛΙΣ 1999, «Club Κυλικείο» – ΚΕΔΡΟΣ 2003, «Η Ρόζα στη μέση» – MEΛΑΝΙ 2008 και «Invitation to a party – not another fairytale» (θεατρικό έργο) – ΜΠΑΡΤΖΟΥΛΙΑΝΟΣ 2009. Διηγήματά της εμφανίζονται κατά καιρούς σε λογοτεχνικά περιοδικά: Να ένα μήλο, (δε)κατά, Μανδραγόρας. Στοιχεία για τα βιβλία της μπορεί κανείς να βρεί στη