Η Παυλίνα Καραναστάση γεννήθηκε το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974.Έκανε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Xαϊδελβέργης, και το 1984 απέκτησε το διδακτορικό της διπλώματος (DrPhil, 1984) μετά από εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα: «Untersuchungen zur kaiserzeitlichen Plastik in Griechenland. Kopien, Varianten und Umbildungen nach Aphrodite- und Athena-Typen des 5. Jhs. v. Chr.».

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της το 1986 με εξάμηνη απασχόληση στη B’ Eφορεία Προϊστορικών και Kλασικών Aρχαιοτήτων και το 1987, συμμετείχε στο πρόγραμμα της Aκαδημίας Aθηνών Tabula Imperii Romani. Από το 1987 έως το 1995 δίδασκε Kλασικής Aρχαιολογίας ως συμβασιούχος στο Tμήμα Iστορίας του Iονίου Πανεπιστημίου, και από το 1995 έως το 2005 ως Επίκουρος Καθηγήτρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2005 εξελέγη Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Kλασικής Aρχαιολογίας στο Tμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης στο Pέθυμνο.Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Aρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή Γλυπτική Eικονογραφία των Pωμαίων αυτοκρατόρων, στα ζητήματα ιστορικής ερμηνείας και στον «εκρωμαϊσμό» των ανατολικών επαρχιών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1975. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg im Breisgau της Γερμανίας Κλασική Φιλολογία, Αρχαία Ιστορία και Αρχαιολογία. Το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και το 1992 υφηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Freiburg (1992-1996) και της Βιέννης (1994-1995) και από το 1997 είναι καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Έχει διατελέσει Διευθυντής του Τομέα Κλασικών σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας από το 1999 έως το 2003 και Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας του Α.Π.Θ. από το 2005 έως το 2009. Από το 2006 είναι μέλος του Δ.Σ. και Διευθυντής του Τμήματος Λεξικογραφίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας στη Θεσσαλονίκη.

Μαζί με τον Καθηγητή Franco Montanari (Genova) είναι γενικός εκδότης των σειρών Trends in Classics Supplementary Volumes, Τrends in Classics Pathways for Reception και Trends in Classics Key Perspectives, καθώς και του εξαμηνιαίου αρχαιογνωστικού περιοδικού Trends in Classics (όλα στον εκδοτικό οίκο De Gruyter, Βερολίνο). Ανήκει επίσης στην επιστημονική επιτροπή πολυάριθμων διεθνών επιστημονικών περιοδικών.

Έχει συγγράψει 5 μονογραφίες στα γερμανικά και στα ελληνικά, άνω των 50 άρθρων και έχει συνεκδώσει 25 συλλογικούς τόμους σε διάφορους ξένους εκδοτικούς οίκους. Επίσης, από το 1997 έχει επιμεληθεί τη μετάφραση θεμελιωδών έργων της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στα νέα ελληνικά (29 τόμοι συνολικά).

Είναι Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Χαϊδελβέργης (από το 2016), μέλος της Academia Europaea (από το 2012), Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (από το 2016), Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ – από το 2017).

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2011, Αντιπρόεδρος το 2021, Πρόεδρος της Ακαδημίας το 2022.

Ο Αντώνης Ρεγκάκος νέος αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών…

Ο Αντώνιος Ρεγκάκος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών…

Ο Αντώνης Ρεγκάκος στην εκπομπή “Στα Άκρα“…

Η Αναστασία Δασκαρόλη γεννήθηκε το 1957 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1975. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Γαλλική Φιλολογία και Πολιτικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου, Χαϊδελβέργης και Αθηνών. Eργάσθηκε ως υπάλληλος μεταφράστρια στην Ecole Française d’ Athènes-Γαλλική Aρχαιολογική Σχολή Aθηνών και στο Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο στο Λουξεμβούργο, ως επιστημονική βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Xαϊδελβέργης-Germanistisches Seminar, όπου εκπόνησε και υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή. Δίδαξε γερμανική γλώσσα στα τμήματα αλλοδαπών φοιτητών του Πανεπιστημίου Xαϊδελβέργης, στο Διδασκαλείο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Aθηνών και γερμανική οικονομική ορολογία στο Oικονομικό Πανεπιστήμιο Aθηνών. Την περίοδο 1993-2003 υπηρέτησε ως εμπειρογνώμων στη Γενική Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών. Από το 2003 διδάσκει Μετάφραση και Συγκριτική Γραμματολογία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Eθνικού και Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Aθηνών, όπου και έχει εκλεγεί Επίκουρη Καθηγήτρια.

Απεβίωσε στις 6.2.2024

“Έφυγε“ η Τάνια Δασκαρόλη…

Η Όλγα Λασκαρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1976. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης από το 1976 έως το 1980 και πήρε Magister Artium στη Γερμανική Φιλολογία και Ιστορία από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1980-84) και ακολούθως Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1990.

Από το 1986 έως το 1993 δίδαξε στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ως Ε.Ε.Π., από το 1993 έως το 2001 ως Λέκτορας με γνωστικό αντικείμενο τη “Γερμανική Λογοτεχνία του 20ου αιώνα” και από το 2001 ως Επίκουρη Καθηγήτρια. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τη γερμανική λογοτεχνία με έμφαση στο 18ο και 20ο αιώνα, στη “θεωρία των λογοτεχνικών ειδών” και στη “λογοτεχνία και φωτογραφία”.

Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες (“Ο μύθος του Προμηθέα στην ποίηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας”, διδ.διατριβή 1990, “Λευκό κενό και φανταστική σιωπή”), άρθρα γύρω από τα έργα του Χάινερ Μύλλερ, του Κλάιστ, του Μπρεχτ, του Ρολλάν Μπάρτ κ.α. Έχει μεταφράσει Τόμας Μάν, Γίοαχιμ Τάισεν, Χάινερ Μύλλερ κ.α.

Ο Νίκος Ψαρρός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή το 1977. Κατόπιν πήγε στην Γερμανία όπου σπούδασε Χημεία και Φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια του Würzburg και του Marburg. Το 1988 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών και το 1997 υφηγητής της Φιλοσοφίας με εργασία για την Φιλοσοφική Θεώρηση της Χημείας. Την περίοδο 1998-2004 ήταν υπότροφος Heisenberg στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και από το 2005 εργάζεται εκεί ως καθηγητής της Φιλοσοφίας. Ζει στη Λειψία με την οικογένειά του.

Περισσότερα για το βιογραφικό του σημείωμα (Kurzprofil, Curriculum Vitae, Forschungsprojekte, Publikationen, Preise, Ehrungen und Auszeichnungen, Kooperationen) στο site του Πανεπιστημίου…

Η αρθρογραφία του στον ιστότοπο amagi…

Η Ιωάννα Καρβέλα αποφοίτησε από τη Σχολή το 1980. Είναι επίκουρη καθηγήτρια με γνωστικό αντικείμενο Γερμανική Γλώσσα. Καθ᾿ όλη τη διάρκεια των βασικών σπουδών της στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ως υπότροφος του γερμανικού κράτους στο Πανεπιστήμιο Siegen της Γερμανίας, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον τομέα της Συγκριτικής Γλωσσολογίας. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 2002. Στα ερευνητικά και επιστημονικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η Λεξικολογία, η Κειμενογλωσσολογία και οι εφαρμογές της στη Διδακτική της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας. Είναι υπεύθυνη για τον καθορισμό του αναλυτικού Προγράμματος και της αξιολόγησης της γλωσσικής επάρκειας των φοιτητών του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Είναι διευθύντρια του Παραρτήματος Αθηνών του γερμανικού Ινστιτούτου Γλωσσολογικών Ερευνών Gesellschaft für deutsche Sprache με έδρα στο Wiesbaden της Γερμανίας. Από το 2009 είναι υπεύθυνη του Βαθμολογικού Κέντρου για τη Γερμανική Γλώσσα των υποψηφίων για το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας. Τα επιστημονικά της δημοσιεύματα καλύπτουν κατά κύριο λόγο θέματα Γλωσσολογίας και Διδακτικής της Γερμανικής ως ξένης γλώσσας. Ενδεικτικά αναφέρεται το βιβλίο Die Fertigkeiten Hören und Sprechen im Fremdsprachenunterricht. Theoretische Ansätze und didaktische Überlegungen (Aθήνα: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Αθηνών, 2008) και η συνεισφορά της με ειδικό κεφάλαιο στο συλλογικό τόμο των Graf / Fernández-Castillo: Schüler auf dem Weg nach Europa. Interkulturelle Bildung und Mehrsprachigkeit in der Schule (εκδόσεις Klinghardt, Bad Heilbrunn Γερμανία, 2011).

Η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου γεννήθηκε το 1966 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1984. Από το 1984 έως το 1992 σπούδασε σλαβική φιλολογία (Slavistik) στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία, όπου και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της δίπλωμα με θέμα την επιρροή της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στη Ρωσία της καμπής του αιώνα. Ακολούθως εργάστηκε στην Ελλάδα στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, όπυ εκπόνησε μελέτη για τις σλαβικές διαλέκτους της Μακεδονίας (1994-96), ως επιστημονική σύμβουλος στη Διέυθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών (1996-98), στον τραπεζικό τομέα (1998-2003). Από το 2001 δίδαξε στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Mακεδονίας στη Θεσσαλονίκη κατ’ αρχάς ως διδάσκουσα βάσει ΠΔ407/1980, μετά ως λέκτορας και ως επίκουρη καθηγήτρια. Απότον Ιούνιο του 2010 είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Σλαβικών Σπουδών του Εθνικού Καποδοστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εξειδικευτεί στη ρώσική και πολωνική λογοτεχνία, καθώς και για τη νοτιοσλαβική γλωσσολογία / διαλεκτολογία. Επίσης, έχει μεταφράσει λογοτεχνικά και θεωρητικά βιβλία από τα ρωσικά, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Το βιβλίο της “Υπόθεση Γκράνιν: η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο: η δίκη της “Επιθεώρησης Τέχνης” το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου”, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας 2009.

Η Ελένη Γέμτου γεννήθηκε το 1968 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1986. Πήρε το πτυχίο της και το 1993 το ΜΑ από το τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Ludwig Maximilian Universität Μονάχου. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με αντικείμενο την Ιστορία της Τέχνης στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ και απέκτησε το διδακτορικό της το 2001.

Εξελέγη Επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έχει εργαστεί σε μουσεία, εκπαιδευτικούς οργανισμούς, ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του οίκου δημοπρασιών Christie’s στην Αθήνα. Από το 2005 διδάσκει στο ΙΦΕ (πρώην ΜΙΘΕ) του ΕΚΠΑ, αρχικά ως λέκτορας και στη συνέχεια ως επίκουρη καθηγήτρια. Αντικείμενο της είναι η Ιστορία της Τέχνης με έμφαση στη σχέση Τέχνης και Επιστήμης, αλλά και η μεθοδολογία της Ιστοριογραφίας της Τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Επίσης, έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Ο Olaf Immanuel Seel αποφοίτησε από το γερμανικό τμήμα της Σχολής το 1986.

Κατέχει πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας (1995), Θεατρολογίας (1995) και Γερμανικής Φιλολογίας (1999). Είναι αριστούχος διδάκτωρ της Μεταφρασεολογίας (2005). Ως υποψήφιος διδάκτωρ υπήρξε υπότροφος του heTokyoFoundationtheSylff.. Η διατριβή του δημοσιεύτηκε το 2008 στην ειδική σειρά “Studien zur Translation” του γερμανικού επιστημονικού εκδοτικού οίκου Stauffenburg.Υπηρετεί στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας ως επίκουρος καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο «Γλώσσα και μετάφραση: γερμανικά-ελληνικά.Από το 2011-2017 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΔΠΜΣ «Μετάφραση-Μεταφρασεολογία» (ΕΚΠΑ).Από το 2017-2021 υπήρξε μέλος ΣΕΠ του ΕΑΠ στο ΜΠΣ «Διδασκαλία της γερμανικής ως ξένης/διεθνούς γλώσσας».

Τον Νοέμβριο 2020 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μεταφρασεολογίας (EST) “2020 EST Translation Prize” για τη μετάφραση της μονογραφίας των Hans J. Vermeer και Katharina Reiß στην ελληνική γλώσσα.

Η Έλενα Παλλαντζά γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Από το 1997 έως το 2003 εργάστηκε ως φιλόλογος στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Από το 2003 ζει στη Γερμανία και διδάσκει Νέα Ελληνική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.

Η Ιωάννα Παπαδοπούλου, απόφοιτος του 1987, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απέκτησε το Πτυχίο της στην Κλασική Φιλολογία από τη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης και είναι Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας του ιδίου πανεπιστημίου. Η μεταδιδακτορική της έρευνα, με αντικείμενο τα αρχαία αινίγματα και την επιβίωσή τους, εκπονήθηκε με διετή υποτροφία του ΙΚΥ στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Παν/μίου Αθηνών.

Από το 2012 μέχρι το 2019 ήταν (μόνιμη) Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Παν/μίου Θράκης. Έχει υπηρετήσει ως Λέκτορας στην ίδια θέση και ως Junior Lecturer στο University of Glasgow. Επίσης έχει διδάξει (2002-2018) ως Καθηγήτρια-Σύμβουλος στη Θεματική Ενότητα «Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο» του Ελληνικού Ανοικτού Παν/μίου και από το 2018 διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του ιδίου πανεπιστημίου. Δίδαξε ως Λέκτωρ (σύμφωνα με το Π.Δ. 407/80) στο Τμήμα Φιλολογίας του Παν/μίου Πατρών και για τρία συναπτά ακαδ. έτη στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται: Τραγωδία, Κωμωδία, αρχαίο Θέατρο, Μέτρο και Μουσική, Ρωμαϊκό δράμα, Επίγραμμα, Λυρική ποίηση, Γεωγραφία. Οι δημοσιεύσεις της αφορούν κυρίως τον χώρο του ελληνο-ρωμαϊκού θεάτρου και της αρχαίας γεωγραφίας. Η μονογραφία της “Οι αντιφωνίες στα χορικά του Αισχύλου”, Αθήνα 2006, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2007 (Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών). Σήμερα είναι μόνιμη Επίκουρος Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Περισσότερα…

Η Παρασκευή Πετροπούλου γεννήθηκε το 1970 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1988. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Συγκριτική Γραμματολογία στο Πανεπιστήμιο του Saarland στη Γερμανία, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας. Από το 2001 διδάσκει Λογοτεχνία στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: θεωρία λογοτεχνίας, ελληνογερμανικές λογοτεχνικές σχέσεις, ανάμνηση και αστική νεωτερικότητα.

Ο Γιώργος Φλώρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1991. Σπούδασε στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Saarland στη Γερμανία, από όπου έλαβε Διδακτορικό στη Θεωρία της Μετάφρασης το 2001. Υπήρξε υπότροφος της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) από το 1999 έως το 2001. Από το 2003 εργάζεται στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου στη Λευκωσία, όπου κατέχει θέση Αναπληρωτή Καθηγητή στις Μεταφραστικές Σπουδές. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται μεταξύ άλλων στη θεωρία και τη διδακτική της μετάφρασης και της διερμηνείας, στη χρήση της μετάφρασης σε άλλα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, στη δευτερογενή δημιουργία και τις διαλεκτικές διαφοροποιήσεις όρων, στην ιστορία της μετάφρασης στον ελληνόφωνο χώρο και στη μεταφραστική ηθική. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα για τη χρήση νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση διερμηνέων και σε τοπικά χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Κύπρου. Στις διεθνείς δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται μια μονογραφία για τα πολιτισμικά στοιχεία στη μετάφραση (Narr 2002), η προσαρμογή ενός λεξικού μεταφραστικών όρων στα Ελληνικά (Ελληνικά Γράμματα 2008), η συνεπιμέλεια ενός τόμου για τη μετάφραση στη γλωσσική διδασκαλία και αξιολόγηση (Cambridge Scholars Publishing 2013), καθώς και πάνω από 30 άρθρα και κεφάλαια σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, ενώ έχει κάνει πάνω από 55 ομιλίες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια και πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Διατέλεσε ακαδημαϊκός συντονιστής του Μάστερ στη Διερμηνεία Συνεδρίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (2004-2008), Πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικών Σπουδών (2013-2018) και εκλεγμένο μέλος της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου (2014-2018).

Ο Γιάννης Πίσσης γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη ΓΣΑ το 1995. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1995-2000) και «Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Αθηνών (2000-2002). Συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο με υποτροφία του DAAD και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου (2010). Δίδαξε φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (2011), Κρήτης (2012), Πάτρας (2016/17) και Τύμπιγκεν (2012/13). Το 2017 εκλέχτηκε Επίκουρος Καθηγητής «Λογικής, Μεταφυσικής και Φιλοσοφίας των Επιστημών» στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η κλασική γερμανική φιλοσοφία, η ιστορία και φιλοσοφία της λογικής, των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών.

Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία «Kants transzendentale Dialektik. Zu ihrer systematischen Bedeutung» (Βερολίνο/Βοστώνη: Walter de Gruyter, 2012• Kantstudien-Ergänzungshefte, τόμ. 169) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά δοκίμια του Καντ με εισαγωγή και ερμηνευτικά σχόλια: «Τέσσερα δοκίμια κριτικής φιλοσοφίας» (Αθήνα: νήσος, 2012).

Είναι παντρεμένος με την αρχιτεκτόνισσα Λίνα Δήμα και έχουν ένα γιο, τον Λεωνίδα, μαθητή της ΓΣΑ.

Ο Νικόλαος-Ιωάννης Κοσκινάς είναι επίκουρος καθηγητής με γνωστικό αντικείμενο τη Γερμανική Λογοτεχνία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1996. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία με ειδίκευση στη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε με διάκριση (καλύτερος μέσος όρος της χρονιάς). Στη συνέχεια εκπόνησε ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή με διάκριση (magna cum laude) στο πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου με επιβλέποντες καθηγητές το Frank Hörnigk και τον Jürgen Schutte. Από το 2006 έως το 2018 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στα πανεπιστήμια Humboldt και TU στο Βερολίνο, στο ΤΕΙ Αθηνών και στο ΕΚΠΑ. Το 2018 εξελέγη επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στη Νεότερη Γερμανική Λογοτεχνία, στη Λογοτεχνία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στη Θεωρία της Λογοτεχνίας, στη σχέση Λογοτεχνίας και Μύθου και Λογοτεχνίας και Ψυχολογίας / Ψυχανάλυσης, καθώς και στην Ανάλυση και Θεωρία του Δράματος.

Περισσότερα…

Η Ελίζα (Ζωή-Ελένη) Παναγιωτάτου γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Σχολή το 2002. Είναι κόρη δύο αποφοίτων, του Βαγγέλη Παναγιωτάτου και της Ματίνας Αργυροπούλου. Σπόυδασε Ελληνική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ (2003-07), έκανε MSc στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (2008-09) και Master of Arts (M.A.) στοFreie Universität Berlin (2011-13).

Ζει στην Μαδαγασκάρη και διδάσκει Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Antananarivo

Έχει μεταφράσει το βιβλίο “Η Μάχη της Κρήτης” του Heinz Richter (2010-11) και έχει γράψει“Αυτά έγιναν Χτες” (2015 – Κουκούτσι), “(Δε) Μιλάς” (2016 – ΟΥΑΠΙΤΙ), Τεχνικές Κολύμβησης (2017 – Αντίποδες). Περισσότερα…

Ο Σωτήρης Μητραλέξης γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα κα αποφπίτησε από την Σχολή το 2006.Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας της Freie Universitat Berlin, διδάκτωρ θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, μετά από σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Freie Universitat Berlin.Κατά τα έτη της διδακτορικής του διατριβής υπήρξε υπότροφος του γερμανικού ιδρύματος ακαδημαϊκών ανταλλαγών (DAAD).Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Βερολίνου.

Είναι εντεταλμένος διδάσκων φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester. Έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη (Istanbul Sehir Univ.), και έχει εργαστεί ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Princeton και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία «Ever-Moving Repose: A Contemporary Reading of Maximus the Confessor’s Theory of Time» (Cambridge: James Clarke & Co, 2017), «Μεθοδολογία και Θεωρία της Ιστορίας της Φιλοσοφίας» (Αθήνα: Καρδαμίτσα, 2017), «Ludwig Wittgenstein between Analytic Philosophy and Apophaticism» (επιμ., Newcastle: Cambridge Scholars Publishing, 2015), «Slavoj Žižek and Christianity» (συνεπιμ., Νέα Υόρκη: Routledge, 2018) και «Σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους» (Αθήνα: Αρμός 2019).

Είναι επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη (Istanbul Sehir Univ.), ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester και διδάκτωρ φιλοσοφίας της Freie Universitat Berlin (με την διατριβή “Ever-Moving Repose: The notion of time in Maximus the Confessor’s philosophy through the perspective of a relational ontology”) μετά από σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην Freie Universitat Berlin.

Οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας είναι το ψυχογράφημα της ελληνικής κοινωνίας…

Ο Σωτήρης Μητραλέξης αρθρογραφεί στο orthodoxia.info…

Ο Παναγιώτης Αγαπητός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή το 1977. Σπούδασε Βυζαντινολογία και Μουσικολογία στο Μόναχο και, στη συνέχεια, Βυζαντινή Φιλολογία στη Βοστόνη το 1990.

Από το 1985 έως το 1989 δίδαξε Βυζαντινή και Νεοελληνική Φιλολογία στο Harvard University. Το 1992 έγινε επίκουρος καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και από το 2001 τακτικός.

Έχει δημοσιεύσει δύο μονογραφίες για τα βυζαντινά ερωτικά μυθιστορήματα, την κριτική έκδοση του δημώδους μυθιστορήματος Λίβιστρος και Ροδάμνη, όπως και σειρά άρθρων σχετικά με ερμηνευτικές προσεγγίσεις της βυζαντινής λογοτεχνίας, τη θεωρία της ρητορικής και τα λογοτεχνικά είδη στο Βυζάντιο, την ιστορία των χειρογράφων και τα προβλήματα κριτικής έκδοσης των μεσαιωνικών ελληνικών κειμένων. Η βυζαντινή ιστορία μυστηρίου “Το εβένινο λαούτο” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Είναι πρόεδρος της Byzantinist Society of Cyprus και ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Freie Universitaet Berlin (1998), στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (1999), και στο Stanford University (2009).

Η Κατερίνα Μητραλέξη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Κλασική Αρχαιολογία και Αρχαία Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Albert-Ludwigs του Freiburg i. Br. (Μ.Α. 1980, διδακτορικό 1983). Είναι Καθηγήτρια στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας). Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η γερμανική λογοτεχνία του 18ου και του 19ου αιώνα (ιστορία και αισθητική θεωρία), ζητήματα πρόσληψης και διακειμενικότητας, οι ελληνογερμανικές λογοτεχνικές σχέσεις, η θεωρία λογοτεχνικών ειδών, η αφηγηματολογία.

Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων τις μονογραφίες: «Η πρόσληψη του Heinrich Heine στην Ελλάδα» (2012), «Antiker Mythos und moderne Subjektproblematik in Kleists Lustspiel „Amphitryon”», (2006), «Ανάμνηση, αφήγηση και επεξεργασία του μύθου στο διήγημα της Christa Wolf „Kassandra”» (1995), αλλά και πολλά άρθρα και μελέτες όπως «Ο Georg Trakl στην Ελλάδα. Πρόσληψη και επίδραση» (2007), «Το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού και ο γερμανικός ποιητικός ρεαλισμός (2009), «Weibliche Autoren der griechischen Romantik» (2006), «Die Dichtung der ionischen Inseln» (2001) κ.ά. Τον Νοέμβριο του 2017 εξελέγη Πρόεδρος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας.

Είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Γεωργακάκο και έχει ένα γιό, τον Σωτήρη Μητραλέξη-Γεωργακάκο, επίσης απόφοιτο της Γερμανικής Σχολής (2006). Περισσότερα…