Η Έλλη Αγαλλίδου (*) γεννήθηκε το 1914 στην Αθήνα και ήταν το πρώτο παιδί του Ιωάννη Αγαλλίδη και της Μαρίας-Εντίθ Ζάννου. Στα Μαθητολόγια αναφέρεται ως γεννηθείσα το 1913 και πρωτοεμφανίζεται το έτος 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου και παραμένει έως την αποφοίτησή της το έτος 1930-31 στην Στ’ Γυμνασίου.
Αποφοίτησε με πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1934 και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Εργαστήριο Φυσικής Χημείας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, τότε υπό τη διεύθυνση του Heinrich Otto Wieland. Εκεί γνώρισε τον Georg-Maria Schwab, τον μελλοντικό σύζυγό της, ο οποίος της πρότεινε να εξετάσει το παραϋδρογόνο και επέβλεψε την πειραματική της εργασία.
Στον Schwab είχε απαγορευτεί να διδάσκει στη ναζιστική Γερμανία λόγω της εβραϊκής καταγωγής του και υπό τον φόβο της δίωξης, αποφάσισε το 1930 να μεταναστεύσει στην πατρίδα της Έλλης, την Ελλάδα και παντρεύτηκαν την ίδια χρονιά στην Αθήνα.
Η Elly Schwab-Agallidis κατάφερε να βρει δουλειά και για τους δύο στο χημικό εργαστήριο του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας Κανελλόπουλου , όπου το ζευγάρι συνεργάστηκε σε διάφορα θέματα φυσικοχημικής έρευνας για τα επόμενα δέκα χρόνια (1939–1949). Μεταξύ αυτών των θεμάτων η Schwab-Agallidis συνέχισε την εργασία της για τις ιδιότητες του παραϋδρογόνου, για την οποία πήρε το διδακτορικό της από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1939 και δημοσίευσε πολλαπλές σχετικές εργασίες στα ακόλουθα χρόνια. Την ίδια περίοδο έδωσε επίσης διαλέξεις για τη Φυσικοχημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Μετά από μια δύσκολη περίοδο για το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της κατοχής του Άξονα στην Ελλάδα και την επανέναρξη των ερευνών τους μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι δύο επιστήμονες επέστρεψαν τελικά στη Δυτική Γερμανία όταν στον Schwab προσφέρθηκε ο καθηγητής Φυσικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1951.
Έκανε 4 παιδιά :τους Karl, Andreas Josef, Maria Edith και Johanna Monika και πέθανε στο Έσσεν σε ηλικία 92 ετών το 2006.
(*) Επειδή έκανε διεθνή επιστημονική καριέρα και αναφέρεται ως Elly Agalidis-Schwab πολύ συχνά αναφέρεται και ως Αγαλλίδη. (περισσότερα…)
Η Βερένα Έστερ Χούμπερ-Ντάισον (Verena Esther Huber-Dyson, 6 Μαΐου 1923 – 12 Μαρτίου 2016) ήταν Ελβετίδα-Αμερικανίδα μαθηματικός, γνωστή για το έργο της στην θεωρία ομάδων και την τυπική λογική. Έχει περιγραφεί ως “λαμπρή μαθηματικός”, και έκανε έρευνα για τη διασύνδεση μεταξύ άλγεβρας και λογικής, με έμφαση στη μη-αποφασισιμότητα στην θεωρία ομάδων. Την χρονιά του θανάτου της ήταν ομότιμη καθηγήτρια της σχολής στο τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, Αλμπέρτα.
Ο Νίκος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Κηφισιά Αττικής στις 11.12.1926. Από το 1938 μέχρι το 1942 φοίτησε στη Γερμανική Σχολή (γερμανικό τμήμα) και συνέχισε, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο Κηφισιάς.
(*) αν η Σχολή δεν έκλεινε το 1944 και συνέχιζε την φοίτησή του εκεί θα αποφοιτούσε το 1948
Ο Δημήτρης Καλλιγερόπουλος γεννήθηκε στην Aθήνα το 1944 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962. Σπούδασε στο EMΠ Mηχανολόγος-Hλεκτρολόγος. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία στον τομέα του Aυτομάτου Eλέγχου. Διδάσκει στο Tμήμα Aυτοματισμού του TEI Πειραιά Συστήματα αυτομάτου ελέγχου και Iστορία της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας και των αυτομάτων. Είναι συγγραφέας του βιβλίου Αυτοματοποιητική Ήρωνα του Αλεξανδρινού, η τέχνη της κατασκευής των αυτομάτων, ενώ μελέτες του που αφορούν στην αρχαία ελληνική τεχνολογία έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, συμμετείχε επίσης σε διεθνή συνέδρια. Επιμελήθηκε την έκδοση cd-rom με θέμα την Αυτοματοποιητική του Ήρωνα. Στα πλαίσια της έκθεσης Eυρωμετρική ’93 της ΓΓET ανέλαβε την κατασκευή ομοιώματος του κινητού αυτόματου του Ήρωνα και παραγωγή cd-rom κινουμένων σχεδίων με θέμα τα αυτόματα του Ήρωνα. Συμμετείχε στην έκθεση Aρχαία Eλληνική Tεχνολογία, που διοργάνωσε το 1997 στη Θεσσαλονίκη η Eταιρεία Mελέτης Aρχαίας Eλληνικής Tεχνολογίας και το Tεχνικό Mουσείο Θεσσαλονίκης, με τέσσερα ομοιώματα αυτόματων μηχανισμών του Ήρωνα του Aλεξανδρινού. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.
Ο Σταύρος Σαββίδης γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1944 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και η διπλωματική του εργασία ήταν πάνω στα κωνικά κελύφη. Στη συνέχεια σπούδασε με υποτροφία της DAAD στο Ινστιτούτο Υδροδυναμικής (Institut für Wasserbau) του Πολυτεχνείου του Βερολίνου και από το 1968 εργάστηκε ως βοηθός στο Ινστιτούτο Γεωδυναμικής και Εδαφομηχανικής (Institut für Grundbau und Bodenmechanik).
Ο Θανάσης Γεράνιος γεννήθηκε το 1944 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο από όπου πήρε το πτυχίο του το 1967 και το διδακτορικό του το 1971 στην Πυρηνική Φυσική, εργαζόμενος παράλληλα στο Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου της Ρώμης.
Ο Νικόλαος Δουρδούμας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Νοεμβρίου 1944 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1962. Σπούδασε Elektrotechnik στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου και πήρε το πτυχίο του το 1969 και το διδακτορικό του δίπλωμα στο Ruhr-Universität στο Μπόχουμ και ακολούθησε στην Αυστρία τον καθηγητή του, Gerd Schneider, όταν αυτός αποδέχθηκε την πρόσκληση του Πανεπιστημίου του Graz. Έτσι το 1974 έγινε αρχικά βοηθός στον τομέα της Regelungstheorie και στη συνέχειατο 1977 ολοκλήρωσε τη διατριβή του επι υφηγεσία. Δύο χρόνια μετά, το 1979 ανέλαβε τη θέση την έδρα του Θεωρίας Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου (Theorie de Automatisierungssysteme) στο Πανεπιστήμιο του Paderborn στην Βεστφαλία. Το 1994 επέστρεψε ως στο Πανεπιστήμιο του Graz ως καθηγητής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946, αποφοίτησε απο τη Γερμανική Σχολή το 1963 και σπούδασε στη Γερμανία με υποτροφία της DAAD. Είναι Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του Πανεπιστημίου της Στουττγάρδης και Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός του Πολυτεχνείου του Braunschweig. Έκανε το διδακτορικό του στο ΕΤΗ Zürich και την διατριβή του επί υφηγεσία (Habilitation) στο Πολυτεχνείο της Δρεσδης. Διετέλεσε επί σειράν ετών διευθύνων σύμβουλος γνωστών επιχειρήσεων στον τομέα δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και το 2010 εξελέγη πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής CIGRE (www.cigre.org) για γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσεως.
Ο Λεωνίδας Καμαρινόπουλος γεννήθηκε στις 23.3.1946 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1963. Το 1970 πήρε δίπλωμα Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Βερολίνου (TU Berlin), το 1972 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή το 1972 στην αξιοπιστία και ασφάλεια τεχνολογικών συστημάτων, το διάστημα 1974-1978 ήταν Επιμελητής στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Τεχνολογίας και το 1978-79 Υφηγητής στην ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων ισχύος στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Ο Θεόδωρος Σπαθόπουλος αποφοίτησε από την Σχολή το 1963. Είναι Δρ. Μηχ. Αεροναυπηγός με σπουδές στα τεχνικά πανεπιστήμια του Άαχεν και του Μονάχου. Έχει εργαστεί στο εξωτερικό, στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής DLR, και στην Ελλάδα, στο Κέντρο Ερευνών Τεχνολογίας Αεροπορίας και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Για πλέον των 20 ετών διετέλεσε Διευθυντής Μελετών, Έρευνας & Ανάπτυξης και Τεχνολογικής Πολιτικής στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, έχοντας συνεισφέρει σε σημαντικά έργα ανάπτυξης οπλικών συστημάτων. Συμμετείχε σε πολλά ερευνητικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέχρι πρόσφατα, στα πλαίσια της οποίας εξακολουθεί ως εμπειρογνώμων, να είναι τακτικός συνεργάτης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10.12.1945 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1963. Το 1969 πήρε το πτυχίο του ως Πολιτικός Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το ίδιο έτος ως Προγραμματιστής Fortran από την Data Processing Institute Αθηνών. Το 1973 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου Γερμανίας (Διδάκτωρ Πολιτικός-Υδραυλικός Μηχανικός, Dr.-Ing.), την περίοδο 1974-75 έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές σε Επιχειρησιακή Έρευνα & Συστήματα Υδατικών Πόρων στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) και το 1984 έκανε σπουδές σε θεσμικά θέματα περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Harvard, JFK School of Government. Το 1984 ανακηρύχθηκε Υφηγητής ΕΜΠ (Habil-Ing.) και διατέλεσε Καθηγητής ΕΜΠ, Σχολή Πολιτικών Μηχανικών μέχρι το 2012, ότε και συνταξιοδοτήθηκε. Έχει πτυχίο πιλότου αεροσκάφους γενικής αεροπλοΐας (ΥΠΑ, 1998).
Ο Κώστας Μεσκούρης γεννήθηκε στις 16.10.1946 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1964. Από το 1964 έως το 1970 σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Βιέννης (TechnischeUniversität Wien) και στη συνέχεια στο Πολυτεχνείο του Μονάχου (Technische Universität München).
Ο Γιάννης Βαρδουλάκης γεννήθηκε στις 22/3/1949 στα Χανιά και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1966. Έλαβε το δίπλωμα Πολιτικού Μηχανικού από το ΕΜΠ το 1972 και το Διδακτορικό Δίπλωμα Μηχανικού στην Εδαφομηχανική από το Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης της Γερμανίας το 1977. Διετέλεσε ερευνητής στην Καρλσρούη και Καθηγητής της Γεωμηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Μινεζότας των ΗΠΑ, μέχρι την εκλογή του σε θέση Καθηγητή στο ΕΜΠ το 1990.
Η Μαρία Αικατερίνη Καλαμιώτου γεννήθηκε το 1949 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1967. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε το πτυχίο της το 1972 και ακολούθως το διδακτορικό της το 1978.
Ο Απόστολος Παπανικολάου γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1949 και αποφοίτησε απο τη Σχολή το 1967. Σπούδασε Ναυπηγός Μηχανικός (Ναυτική Αρχιτεκτονική και Τεχνολογία) στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου (Technische Universität Berlin) όπου πήρε το δίπλωμα του μηχανικού το 1973 και το διδακτορικό του το 1977. Το 1981 έγινε Λέκτορας. Από το 1969 έως το 1984 εργάστηκε διαδοχικά ως Επιστημονικός Βοηθός, Μεταδιδακτορικός Ερευνητής και Λέκτορας (Privat-Dozent) στην Έδρα της Μελέτης Πλοίων και Σχεδίασης Πλοίων.