Ο Γιώργος Καρράς γεννήθηκε το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Το 1972 πήρε το πτυχίο του Αγρονόμου & Τοπογράφου Μηχανικού από το ΕΜΠ και το 1974 πήρε το Master από το University of Newcastle-upon-Tyne της Μεγ.Βρετανίας. Το 1992 απέκτησε το Διδακτορικό του Δίπλωμα από το ΕΜΠ με θέμα: “Η Τοπογραφία Moiré ως Μέθοδος της Φωτογραμμετρίας Μικρών Αποστάσεων στην Βιοστερεομετρία”. Είναι καθηγητής στη Σχολή Αγρονόμων & Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ.
Θετικές επιστήμες
Ο Ελευθέριος Τομπούλης αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Είναι καθηγητής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας (Physics & Astronomy) του UCLA.
Η Δανάη Χατζηϊωσήφ-Διακουλάκη γεννήθηκε το 1950 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1968. Σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο ΕΜΠ (1969-74). Εργάσθηκε αρχικά στη βιομηχανία και στη συνέχεια στο Δημόσιο Τομέα (ΠΕΡΠΑ). Από το 1979 εργάζεται στο Πολυτεχνείο και το 1988 ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή και εντάσσεται στο διδακτικό προσωπικό του ΕΜΠ. Το 2007 εκλέγεται Καθηγήτρια στην περιοχή Ενέργεια και Περιβάλλον: Οικονομική Ανάλυση και Λήψη Αποφάσεων. Διετέλεσε (2008-15) Διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας.
Η ερευνητική της δραστηριότητα επικεντρώνεται στην ανάλυση των σχέσεων μεταξύ Οικονομίας-Ενέργειας-Περιβάλλοντος με χρήση μεθόδων μαθηματικού προγραμματισμού, πολυκριτηριακής ανάλυσης, αποτίμησης εξωτερικών οικονομιών και άλλων τεχνικών ανάλυσης, αξιολόγησης και υποστήριξης των αποφάσεων.
Έχει συμμετάσχει σε Ομάδα Εμπειρογνωμόνων στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος (1999-2003), στο ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (2001-04), στο ΔΣ της ΔΕΗ-Ανανεώσιμες ΑΕ (2010-13), καθώς και σε πολλούς επιστημονικούς φορείς.
Η Αναστασία Μπενβενίστε αποφοίτησε από την Σχολή το 1969. Έκανε την διδακτορική της διατριβή στο University of California στο Santa Cruz.
Από το 1985 έως το 1988 ήταν Research Fellow στο NASA Ames Research Center και ακολούθως Principal Investigator στο Department of Chemistry and Biochemistry στο University of California στο Santa Cruz από το 1988 έως το 2001.
Από το 2002 εργάστηκε σε διάφορες εταιρείες και τo 2013 ίδρυσε την Yenos Analytical LLC στην οποία παραμένει ως διευθύνουσα σύμβουλος.
Είχε παντρευτεί τον Κώστα Καναβαριώτη, απόφοιτο του 1967.
Ο Ιάκωβος Ρήγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1969. Είναι διπλωματούχος αρχιτέκτων Ανωτάτης Ακαδημίας Καλών Τεχνών Ντύσσελντορφ και Πολυτεχνείου Βερολίνου.
Από τις αρχες της δεκαετίας του ’80 ασχολήθηκε συστηματικά με την μεταλλική κατασκευή και την προκατασκευή κτιρίων και συνεργάστηκε με την BSB- Berlin σε συστήματα προκατασκευής και ηλιακής ενέργειας. Δίδαξε βιομηχανικό σχέδιο στο Γερμανικό κολέγιο γραφικών τεχνών. Δημοσίευσε μελέτες και συμμετείχε σε εκθέσεις design και ζωγραφικής καθώς και στη Dokumenta- Kassel (1977).
Προϊστάμενος μελετητής και επιβλέπων του τεχνικού γραφείου του ΥΠΠΟ για την συντήρηση και αποκατάσταση του Ναού Επικουρίου Απόλλωνος της περιόδου 1985 – 88.
Έργα: λυόμενο αντισεισμικό ικρίωμα, προκατασκευασμένο στέγαστρο προστασίας μέσω προεντεταμένης μεμβράνης, θεωρητικές μελέτες κλπ. Εργάστηκε σε αρχιτεκτονικά γραφεία στην Αυστρία και Γερμανία.
Από το 1982 διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο στην Αθήνα σε συνεργασία με την Ε. Τσιριγώτη, με αντικείμενο μελέτες κτιρίων κατοικιών, επαγγελματικών χώρων και εσωτερικών χώρων ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται ως μελετητής – κατασκευαστής μεταλλικών κατασκευών εξοπλισμού κτιρίων και ειδικών κατασκευών.
Από το 2004 είναι Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Πολυτεχνείου Κρήτης. Περισσότερα…
Ο Γιάννης Βάγιας αποφοίτησε από τη Σχολή το 1971 και είναι διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ (1976), Dr.-Ing. Πολυτεχνείου του Braunschweig (1981) Γερμανία και Μηχανικός Συγκολλήσεων του SLV Hannover. Είναι επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Cluj-Napoca, Ρουμανίας. Διδάσκει μαθήματα σχεδιασμού μεταλλικών και σύμμικτων κατασκευών και γεφυρών. Έχει συγγράψει 11 βιβλία από τα οποία 3 σε γερμανικό εκδοτικό οίκο και έχει δημοσιεύσει περίπου 160 εργασίες και ανακοινώσεις σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια. Έχει συμμετάσχει ως επιστημονικός υπεύθυνος σε 30 περίπου προγράμματα βασικής, και εφαρμοσμένης έρευνας με κύρια αντικείμενα την αντισεισμική συμπεριφορά μεταλλικών κατασκευών, την ανάλυση και διαστασιολόγηση σύμμικτων γεφυρών, τη συμπεριφορά ιστών τηλεπικοινωνιών, την αποτίμηση και σεισμική ενίσχυση ιστορικών κτιρίων και μνημείων, τη συμπεριφορά πανέλων σάντουιτς, σύμμικτων πλακών κλπ. με κύρια χρηματοδότηση από την ΕΕ, διάφορες Εταιρείες και τη ΓΓΕΤ.
Έχει εκπονήσει μεγάλο αριθμό μελετών σε ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων μεταλλικών και σύμμικτων κατασκευών και γεφυρών και πραγματογνωμοσυνών για τα αίτια αστοχίας διαφόρων έργων από χάλυβα. Έχει ασχοληθεί με τη σύνταξη κανονισμών και προδιαγραφών, ως μέλος ομάδων σύνταξης των κειμένων του Ευρωκώδικα 3, στον οποίο είναι Εθνικός εκπρόσωπος. Από το 2011 είναι Διευθυντής του Εργαστηρίου Μεταλλικών Κατασκευών και του Τομέα Δομοστατικής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
O Nίκος Χατζηαργυρίου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1956 και αποφοίτησε από την Σχολή το 1971 και είναι διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός της Σχολής Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ (1976), και έχει μεταπτυχιακό τίτλο Master of Science (1979) και Doctor of Philosophy (1982) από το UMIST (University of Manchester Institute of Science and Τechnology) στην Αγγλία.
Από το 1984 είναι μέλος ΔΕΠ του Τομέα Ηλεκτρικης Ισχύος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, και από το 1995 τακτικός Καθηγητής.
Από τον Απρίλιο 2015 είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ, του Διαχειριστή του Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας. Από τον Φεβρουάριο του 2007 έως τον Σεπτέμβριο του 2012 ήταν Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ, υπεύθυνος για τις μονοπωλιακές δραστηριότητες της Επιχείρησης (ΓΔ Μεταφοράς και Διανομής), του Διαχειριστή των μη διασυνδεδεμένων νησιών και του ΚΔΕΠ (Κέντρο Ερευνών, Δοκιμών και Προτύπων).
Έχει διατελέσει Διευθυντής του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Παραγωγή και Διαχείριση Ενέργειας» και Αναπληρωτής Διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ). Είναι Fellow Member του IEEE, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Δυναμικής Ανάλυσης Συστημάτων Ηλεκτρικής Ενέργειας (IEEE Power System Dynamic Performance Committee), μέλος της CIGRE, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Μελέτης C6 “Distribution Systems and Dispersed Generation”.
Είναι αντιπρόεδρος της Τεχνολογικής Πλατφόρμας για τα Ευφυή Δίκτυα για την μετάβαση των Συστημάτων (ETIP SNET). Είναι μέλος της Επιτροπής Ενέργειας της Ακαδημίας Αθηνών. Εχει συμμετάσχει σε περισσότερα από 60 Ερευνητικά Προγράμματα και έχει συντονίσει τα Ευρωπαικά προγράμματα CARE, MORE CARE, RISE, MICROGRIDS, MORE MICROGRIDS και MERGE. Είναι συγγραφέας βιβλίου “Microgrids: Architectures and Control”, Wiley &Sons, 2 βιβλίων και περισσότερων των 200 δημοσιεύσεων σε επιστημονικά περιοδικά και 500 δημοσιεύσεων σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων. Περιλαμβάνεται στην λίστα Thomson Reuters 2016 στο 1% των ερευνητών με τις περισσότερες αναφορές.
Καθ. Νίκος Χατζηαργυρίου: επικίνδυνη η υπερβολική εξάρτηση από εισαγόμενες πηγές ενέργειας…
Ο Νικήτας Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1954 και αποφοίτησε από την Γ.Σ.Α. το 1972. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Αννοβέρου (Τechnische Universitaet Hannover) και είναι διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός (Dipl.Ing,) με ειδικότητα Δομοστατικού.Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στις «Στρατηγικές Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Καταστροφών και Κρίσεων» του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).
Υπηρέτησε την θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός του Μηχανικού.
Εργάσθηκε ως μηχανικός στο Υπουργείο Χωροταξίας στη Διεύθυνση Αντισεισμικών Κατασκευών από το 1982 μέχρι το 1986.Από το 1986 μέχρι το 1999 ήταν μηχανικός στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αττικής σε θέματα ελέγχου κατασκευών, στατικών μελετών και επικινδύνων οικοδομών.Από το 1999 μέχρι σήμερα είναι ο Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ).
Ο Ανδρέας Γεωργόπουλος γεννήθηκε το 1954 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1972. Σπούδασε στο ΕΜΠ Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός και πήρε το πτυχίο του το 1976. Συνέχισε τις σπουδές του στο (University of London) όπου πήρε δίπλωμα MSc (1977), και Ph.d (1981) και στη συνέχεια δίδαξε εκεί για ένα χρόνο Φωτογραμμετρία.
Το 1985 εξελέγη στο ΕΜΠ όπου διδάσκει Φωτογραμμετρία, Φωτοερμηνεία, Μετρολογία, Συλλογή Φωτογραφικών Δεδομένων, Αποτυπώσεις Μνημείων, κ.λπ. αποκτώντας παράλληλα και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα της Συντήρησης Μνημείων.
Είναι επίσης επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου (Cyprus Institute STARK) και στο CUT.
Έχει χρηματίσει Διευθυντής του Εργαστηρίου Φωτογραμμετρίας από το 1996, Αντιπρόεδρος (1998-2000) και Πρόεδρος (2002-2006) της Σ.Α.Τ.Μ. Από το 2005 είναι εκλεγμένος μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της CIPA – Heritage Documentation, ενώ από το 2010 είναι Γενικός Γραμματέας της CIPA.
Από το 1985, έχει συμμετάσχει σε μια σειρά από Ελληνικά και Ευρωπαϊκά Προγράμματα σε θέματα Φωτογραμμετρίας, Αποτύπωσης Μνημείων, Ψηφιακής και Αναλυτικής Φωτογραμμετρίας και Εφαρμογών Κτηματολογίου.
Ο Onno Oncken φοίτησε ένα χρόνο στην Σχολή, την χρονιά 1972-73 και αποφοίτησε από το Γερμανικό Τμήμα.
Είναι γιός του Dirk Oncken, Πρέσβη της Γερμανίας στην Αθήνα από το 1972 έως το 1977, ο οποίος διαδέχθηκε τον Peter Limbourg, πατέρα του Peter Limbourg (Intendant της DW), όταν ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης (μαθητής στην Αραχώβης τα χρόνια της προπολεμικής περιόδου) διέφυγε στην Γερμανία με την υποστήριξη της Γερμανικής Πρεσβείας δημιουργώντας μεγάλη αναταραχή στου κύκλους της δικτατορικής κυβέρνησης. Η αδελφή του είναι η Emily Haber (Oncken), η οποία διετέλεσε Γενική Γραμματέας των υπουργείων Εξωτερικών και Εσωτερικών και υπηρέτησε ως πρέσβειρα της Γερμανίας στην Washington.
Ολοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή το διάστημα 1980-1982 στην Γεωλογία στο Universität Köln και το PostDoc αμέσως μετά στον ίδιο τομέα στο Universität Münster. Το 1994 εξελέγη καθηγητής Γεωδυναμικής του φλοιού της γης στο FU Berlin. Από το 2003 έως το 2018 διετέλεσε Διευθυντής του Τμήματος Γεωδυναμικής και Γεωϋλικών του GFZ (GeoForschungsZentrum) του Helmholtz, ενώ ενδιάμεσα (2014-2015) ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Rice University στο Houston.
Ο Νίκος Μουσιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1973. Σπούδασε Μηχανολογία στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης, όπου και απέκτησε τον διδακτορικό του τίτλο.
Μετά την αναγόρευσή του σε Υφηγητή στην Τεχνική Θερμοδυναμική το 1988 διορίστηκε Καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Από το 1990 είναι και Διευθυντής του Εργαστηρίου Μετάδοσης Θερμότητας και Περιβαλλοντικής Μηχανικής του Α.Π.Θ., αλλά είναι επίσης και Επίτιμος Καθηγητής στην Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καρλσρούης.
Κατά τις χρονικές περιόδους 1997-1999 και 2003-2007 διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου. Από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως τον Αύγουστο του 2010 ήταν Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής. Τον Οκτώβριο του 2010 διορίστηκε Αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος και Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομίας και Διοίκησης.
Από το 2002 είναι μέλος της Γερμανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina. Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το παράσημο του Σταυρού της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το 2012 η Royal Society της Αγγλίας τον τοποθέτησε στη Συντακτική Επιτροπή των Philosophical Transactions A, του μακροβιότερου επιστημονικού περιοδικού στον κόσμο.
Έχει λάβει διάφορες διακρίσεις και βραβεία, ανάμεσα στα οποία και το Βραβείο Heinrich Hertz το 1990 και είναι συγγραφέας περισσότερων από 400 επιστημονικών δημοσιεύσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται πάνω από 100 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με σύστημα κριτών και 26 βιβλία. Το ερευνητικό του έργο αφορά σε διάφορα θέματα στα πεδία της ενέργειας και του περιβάλλοντος.
Η Σοφία Δροσοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και είναι κόρη της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη. Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1973. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης (Technische Universität Karlsruhe), όπου πήρε και το διδακτορικό της, και όπου μετά τις σπουδές της εργάστηκε ως research assistant (μεταδιδακτορική ερευνήτρια) και δίδαξε ως λέκτωρ.
Στη συνέχεια συμμετείχε στο Imperial College του Λονδίνου ως research assistant σε ένα project ναυαρχίδα (flagship project), ακολούθως ως λέκτωρ, reader και τέλος ως καθηγήτρια (professor) του Department of Computing.
Πρώτος της μεταπτυχιακός φοιτητής ήταν ο Διομήδης Σπινέλλης, μετέπειτα καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και Γενικός Γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων (2009-2011).
Ο Νέλος Γεωργούδης γεννήθηκε στην Βραζιλία το 1956. Πήγε σχολείο στο Βόλο και στο γυμνάσιο στην Αθήνα όπου αποφοίτησε απο την Σχολή το 1974. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ETHZ). Επίσης σπούδασε για ένα χρόνο Καλές Τέχνες στην Φλωρεντία.
Το 1981 μετανάστευσε στην Κόστα Ρίκα όπου αρχικά εργάστηκε ως καθηγητής στην σχολή πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Κόστα Ρίκα. Μετά από τρία χρόνια με τους καλύτερους φοιτητές του αλλά πρακτικά χωρίς χρήματα δημιουργησε την εταιρεία λογισμικού TecApro, και αργότερα την εταιρία τεχνολογίας και υπηρεσιών για το διαδίκτυο Hermes-Soft. Και οι δυο εταιρίες συνεχίζουν να υπάρχουν και απασχολούν σήμερα πάνω από 100 εργαζόμενους. Η δεύτερη εταιρία είναι πάροχος σημαντικών συστημάτων ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στην Κόστα Ρίκα.
Το 2002 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ζει με την σύζυγό του και την κόρη του στον Βόλο και ενώ επέλεξε να μην εργαστεί στην Ελλάδα, συνέχισε την σχέση με τις εταιρίες στο εξωτερικό. Το 2012 έγινε μέλος του Γνωμοδοτικού Τεχνικού Συμβουλίου του Κράτους με αντικείμενο κυρίως το πρόγραμμα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης της χώρας, ενώ από το 2012 είναι στέλεχος του κόμματος “δημιουργία, ξανά!”
Είναι ειδικός στον σχεδιασμό αλγόριθμων (σχεδίασε έναν από τους 15 αλγόριθμους που πήραν μέρος στον διεθνή διαγωνισμό για το πρότυπο κρυπτογράφησης AES), ενώ πέραν της πληροφορικής τον ενδιαφέρουν η φιλοσοφία και η τέχνη.
Ο Παναγιώτης Μαθιόπουλος γεννήθηκε το 1956 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1974. Έλαβε το πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας το 1979, M.Eng στην Μικροκυματική από το Carleton University (Καναδάς) το 1982 και το διδακτορικό του δίπλωμα (PhD) στις Ψηφιακές Τηλεπικοινωνίες από το University of Ottawa (Καναδάς) το 1989. Κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της διδακτορικής διατριβής του, εργάστηκε το 1982-1985 ως R&D μηχανικός στην εταιρεία Raytheon (Καναδάς) και το 1985-1988 στο University of Ottawa. Το 1989, έγινε Επίκουρος Καθηγητής, το 1994 Αναπληρωτής Καθηγητής και το 1999, εξελέγη Καθηγητής στο University of British Columbia (Καναδάς). Από το 1999 ως το 2004, ήταν Διευθυντής του τότε Ινστιτούτου Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Από το 2004, εργάζεται ως Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Από το 2009, είναι επισκέπτης Καθηγητής στο South West Jiao Tong University (Κίνα). Το 2010, εξελέγη Καθηγητής στις Ψηφιακές Τηλεπικοινωνίες στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από τα προβλήματα στο φυσικό επίπεδο των ψηφιακών τηλεπικοινωνιακών συστημάτων σε χερσαίες και δορυφορικές εφαρμογές συμπεριλαμβανομένων ψηφιακών τηλεπικοινωνιών σε περιβάλλοντα με διαλείψεις και παρεμβολές, χαρακτηρισμός και μετρήσεις διαύλων, τεχνικές διαμόρφωσης και κωδικοποίησης, SIMO/MIMO, UWB, OFDM, ραδιοεπικοινωνίες μέσω λογισμικού (software radios), ευφυή ραδιοσυστήματα (cognitive radios), Πράσινες Τεχνολογίες Τηλεπικοινωνιών.
Ο Χάρης Γαντές γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Μαρτίου 1962 και αποφοίτησε από τη Σχολή το 1979. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, όπου έλαβε υποτροφίες από το Ι.Κ.Υ., το Τ.Ε.Ε. και το Ε.Μ.Π. και η διπλωματική του εργασία είχε τίτλο “Μη γραμμική ανάλυση ραβδωτών φορέων με πεπερασμένα στοιχεία: Διανυσματικές αριθμητικές μέθοδοι επιλύσεως”. Απέκτησε το Δίπλωμα Πολιτικού Μηχανικού και την άδεια άσκησης επαγγέλματος από το Τ.Ε.Ε. το 1985. Από το 1987 ως το 1991 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του M.I.T., στις Η.Π.Α., με υποτροφίες από τα ιδρύματα “Fulbright” και “Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης” και από το M.I.T. Ασχολήθηκε ερευνητικά με θέματα συμπεριφοράς, ανάλυσης και σχεδιασμού πτυσσομένων κατασκευών και απέκτησε πτυχίο Master of Science το 1988 και Διδακτορικό Δίπλωμα το 1991, ενώ ο τίτλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν “A design methodology for deployable structures”.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1991 ασχολήθηκε με μελέτες και επιβλέψεις ιδιωτικών κτιριακών έργων ως ελεύθερος επαγγελματίας.
Από το 1992 ως το 1995 δίδαξε ως ωρομίσθιος καθηγητής το μάθημα της Στατικής στο Τμήμα Μηχανικών Αεροπορικών Εγκαταστάσεων της Σχολής Ικάρων.
Από το 1994 είναι μέλος Δ.Ε.Π. στο Εργαστήριο Μεταλλικών Κατασκευών της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, αρχικά ως Λέκτορας (1994-2000), στη συνέχεια ως Επίκουρος Καθηγητής (2000-2004) και Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής (2004-2007), και από το 2007 ως Αναπληρωτής Καθηγητής. Τον Ιανουάριο 2012 εξελέγη στη βαθμίδα του Καθηγητή και αναμένει την ολοκλήρωση της διαδικασίας για τον τυπικό διορισμό του. Κατά το διάστημα αυτό ασχολείται με την διδασκαλία και την έρευνα θεμάτων συμπεριφοράς, ανάλυσης και σχεδιασμού κατασκευών από χάλυβα.
Ο Κωνσταντίνος Αραβώσης είναι Καθηγητής και κάτοχος της έδρας UNESCO για την Πράσινη Καινοτομία και την Κυκλική Καινοτομία στο ΕΜΠ και Kαθηγητής στο ATHENS MBA (ΕΜΠ – ΟΠΑ) (1997 έως σήμερα) . Είναι συντονιστής της «Ερευνητικής Μονάδας Οικονομικής Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης» του Τομέα Βιομηχανικής Διοίκησης και Επιχειρησιακής Έρευνας της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών.
Παράλληλα ήταν επισκέπτης Καθηγητής στο Imperial College – University of London και επιστημονικός συνεργάτης στο Earth Engineering Center του Πανεπιστημίου Columbia – USA.
Υπήρξε Γενικός Γραμματέας Δασών απο τον 2/2022 ως τον 7/2023 και προηγουμένως Γενικός Γραμματέας Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων στο Υπουργείο Περιβάλλοντας και Ενέργειας απο τον 7/2019. (περισσότερα…)
Ο Θεόδωρος Βιδάλης γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμο Αθηνών και ακολούθως έκανε Ph.D.στο Πανεπιστήμο του Kaiserslautern με τίτλο Διδακτορικής Διατριβής: “Spinor operators and their irreducible components”. Είναι Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Μαθηματικών στον Τομέα Μαθηματικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμο Ιωαννίνων και τα τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από την Tοπολογία, τη Συναρτησιακή Aνάλυση και τη Θεωρία Mέτρου.
Ο Γιώργος Νικόλαος Σταματελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970, αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1987 και από τη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού
Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1992. Το 1996 απέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορα Μηχανικού (Dr.-Ing.) από το Πανεπιστήμιο του Braunschweig, στη Γερμανία.
Εργάζεται για περισσότερα από 20 χρόνια σε εταιρείες του ενεργειακού τομέα στην Αυστρία και τη Γερμανία. Έχει εξειδικευτεί στις συμβατικές και τις ανανεώσιμες μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
Παράλληλα είναι μέλος του εποπτικού συμβουλίου εταιρειών του τομέα στη Γερμανία, την Ελβετία, τη Γαλλία και τη Δανία και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού
Συνδέσμου Ηλεκτροπαραγωγών Εταιρειών.
Το Δεκέμβριο του 2019 πραγματοποίησε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο στην Ελλάδα με το ιστορικό μυθιστόρημα «Το Στιγμιαίο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
