Με αφορμή την Λυσιστράτη της Λένας Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο και τον Αμύντα της Βίκυς Βολιώτη στο Ηρώδειο μετρήσαμε πόσους ηθοποιούς έβγαλε το σχολείο. Έβγαλε πολλούς, αλλά από που τους έβγαλε; Πως μας ξεφυγε και δεν ψαξαμε το καμαρίνι που γέννησε όλα αυτά τα παιδιά, που κρύβεται αυτό το γεννετικό υλικό, έτσι για να θυμηθούμε τον αείμνηστο Βεάκη που περπατώντας στους διαδρόμους του Εθνικού μονολογούσε: «εδώ μυρίζει σπέρμα» προαναγγέλοντας την δημιουργία.
Πριν από …πάρα πολλά χρόνια, το 1981, ένας απόφοιτος του 1966 και καθηγητής στη Σχολή από το 1980 αποφάσισε να ιδρύσει ένα θεατρικό όμιλο εντός των τειχών. Η Aula ήταν το δώρο της Γερμανικής από το 1968 στις νέες εγκαταστάσεις. Τα τελέντα ήταν παντού. Χίλια παιδιά υψηλού επιπέδου κάθε χρόνο διαθέσιμα. Ο Στέλιος Παπαπέτρου αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει!
Προφανώς έπρεπε να ξεκινήσει με γερμανόφωνο συγγραφέα και διάλεξε τον Friedrich Dürrenmatt με ένα έργο που του ταίριαζε επαγγελματικά, άλλωστε ήταν ένα έργο που ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια διδασκόταν στην Γερμανική. Μετά τους «Φυσικούς» το 1981, «την Αυλή των Θαυμάτων» το 1982 και άλλα σπουδαία κάθε χρόνο φτάσαμε στο 1987 όταν ο Στέλιος Παπαπέτρου αποφασίζει να σκηνοθετήσει Ιταλό. «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλλο σε μετάφραση Δημήτρη Μυράτ και μουσική Μάνου Χατζιδάκι και ο Στέλιος μοιράζει τους ρόλους: Βασίλης Κουκαλάνι (Παλμίρο), Ελευθερία Σαπουντζή (Ιγκνάτσια), Κωνσταντίνα Ψωμά (Μομίνα), Βίκυ Βολιώτη (Ρενέ), Παναγιώτης Σταθόπουλος (Νάρντι), Σοφία Καμαγιάννη (Ντορίνα), Λένα Κιτσοπούλου (τραγουδίστρια) και ανάμεσα στους φροντιστές η Δήμητρα Κουζή.
Η Ελευθερία μας «έφυγε» νωρίς, το 2000, σε ηλικία 29 ετών, οι άλλοι γράφουν την σημερινή ιστορία του ελληνικού θεάτρου μαζί με πολλά άλλα ηχηρά ονόματα, που πέρασαν από την Aula και θα τα παρουσιάσουμε σε αφιερώματα στα επόμενα τεύχη. Για παράδειγμα η Αγγελική Δημητρακοπούλου, η Θάλεια Ματίκα, η Κατερίνα Μαούτσου, η Έφη Ρευματά, η Νανά Παπαδάκη, ενώ ξεκίνησαν τον καλπασμό δύο κορίτσια που αποφοίτησαν το 2008: η Ανθή Φουντά και η Άννα Παπαδάκη (κόρη της Ελίζας).
Όλα βέβαια, αυτά δεν τα ξέρουμε απ’ έξω. Υπάρχουν σε ένα καταπληκτικό τόμο με τίτλο «1980-2010: 30 Χρόνια Θέατρο» που τον βρίσκετε στο site μας στην ενότητα «Εκδόσεις / Γερμανική / 30 Χρόνια Θέατρο».
Στον τόμο αυτό, αμέσως μετά την παράσταση του 1989, τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, όπου την μετάφραση έχει κάνει ο Βασίλης Ρώτας, πατέρας του Ρένου Ρώτα, απόφοιτου της περιόδου του Πολέμου, υπάρχει ένα καταπληκτικό κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου με τίτλο «Για τον Στέλιο», που αξίζει να διαβάσετε και μετά την ανάγνωση του κειμένου αυτού.
Τον Ιανουάριο του 2018 αποφάσισε ο Στέλιος Παπαπέτρου να ανακοινώσει το κλείσιμο αυτού του κύκλου με μία παράσταση, την Φαύστα του Μποστ. Δείτε το άρθρο…
Στις 14 και στις 15 Ιουνίου, στις 7 μ.μ., η Γ’ τάξη του Δημοτικού παρουσιάζει το θεατρικό έργο «Η φλύγα», στην Aula της DSA.
Το Τμήμα Ελληνικών ως μητρικής γλώσσας του 6c παρουσιάζει το έργο της Agatha Cristie
Το θεατρικό εργαστήρι της Γερμανικής Σχολής Αθηνών σας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί το θέατρο για άλλη μια φορά λίγο πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές με ένα έργο του Friedrich Dürrenmatt! Γεννημένος στην Ελβετία το 1921, ο Friedrich Dürrenmatt εξερευνά στα έργα του τα όρια της ανθρώπινης υπευθυνότητας.
