Εμείς η Obertertia της πρώτης μεταπολεμικής σχολικής χρονιάς 1956-57, δεν ήμαστε η πιο άτακτη τάξη της Γερμανικής Σχολής. Η πιο άτακτη τάξη ήταν η Quarta Ι, το τμήμα που ήταν ο αδελφός μου και τ’ άλλα “άνθη του κακού”, όπως έλεγε ο Γυμνασιάρχης μας, ο κύριος Δημητράκος.
Μα κι εμείς δεν υστερούσαμε σε αταξία. Στη δική μας τάξη πρωτοεμφανίστηκε το ηλεκτρικό κουδούνι, κρυμμένο με την μπαταρία του στη σάκκα του Γιώργου του Γεωργουλόπουλου, και το μπουτόν στην άλλη άκρη της τάξης στην τσέπη του Κώστα του Πετρογιάννη. Χτύπαγε λοιπόν το ηλεκτρικό κουδούνι μέσα από τη σάκκα κάθε πέντε λεπτά στην ώρα του μαθήματος κι εμείς – φυσικά όλοι συνεννοημένοι – σηκωνόμασταν τάχα να βγούμε διάλειμμα. Δεν υπερτερούσαμε λοιπόν σε αταξία από τις άλλες τάξεις, σε τεχνολογία υπερτερούσαμε.
Ήταν που τα περισσότερα αγόρια της τάξης μας θέλαμε να σπουδάσουμε τεχνικές σπουδές στη Γερμανία. Έτσι υπήρχε η αντίστοιχη προδιάθεση και προετοιμασία. Γι’ αυτό το λόγο τα αγόρια ήμαστε καλοί μαθητές στα θετικά μαθήματα και διαβάζαμε και τα αντίστοιχα τεχνικά περιοδικά της εποχής, χωρίς να παραμελούμε και τ’ άλλα περιοδικά που κυκλοφορούσανε κρυφά από χέρι σε χέρι την ώρα του μαθήματος (τη Μάσκα, το Χτυποκάρδι κ.α.).
Η ιδέα του εγχειρήματος ξεκίνησε από το μάθημα της Φυσικής, και συγκεκριμένα από το κεφάλαιο Kurzschlu§ (βραχυκύκλωμα).
Αρχίσαμε να συζητάμε για τρόπους βραχυκυκλώματος στο διάλειμμα διασχίζοντας τους υπόγειους διαδρόμους του παλαιού κτιρίου της οδού Μετσόβου. Εκεί, λοιπόν, στη χαμηλή οροφή του υπόγειου σκοτεινού διαδρόμου, υπήρχε ένα φωτιστικό σώμα καλά προφυλαγμένο από μια μπρούτζινη “χελώνα”. Στο δεύτερο διάλειμμα της ίδιας ημέρας ελέγξαμε εάν το κάλυμμα της χελώνας ξεβιδώνεται, και στο τρίτο διάλειμμα πόσους τσιλιαδόρους χρειάζεται ο διάδρομος.
Την άλλη μέρα στο πρώτο διάλειμμα ο Τιμολέων ο Καββαδίας με μια τρύπια δεκάρα ξεβίδωσε το μπρούτζινο κάλυμμα και τη λάμπα, τοποθέτησε τη δεκάρα με προσοχή στο ντουί και ξαναβίδωσε τη λάμπα και το κάλυμμα. Οι δύο τσιλιαδόροι, ο Guenter ο Hammeder και ο Λάμπρος ο Χατζηδημητρίου ειδοποιήθηκαν να αφήσουν τις θέσεις τους. Και όλοι μαζί βγήκαμε αμέριμνοι στην αυλή κουβεντιάζοντας. Είχαμε ήδη στο ενεργητικό μας μια εφαρμογή του μαθήματος του ηλεκτρισμού.
Εκείνο το διάλειμμα κράτησε λίγο παραπάνω από το κανονικό. Γιατί καθυστερημένα βγήκε η Frau Dilernia στον εξώστη του γραφείου των καθηγητών, κουνώντας την μπρούτζινη κουδούνα και φωνάζοντας δυνατά: -Γκρήγκορα-γκρήγκορα στις σειρές σας, wir haben keinen Strom.
Μπήκαμε γρήγορα στην τάξη μας μόλις προλαβαίνοντας να εξασφαλίσουμε ο ένας από τον άλλο τη συνωμοτική εχεμύθεια απέναντι στα κορίτσια της τάξης. – Να είστε σίγουροι πως, αν μάθουν κάτι αυτές, θα μας μαρτυρήσουν, είπε ψιθυριστά ο Ανδρέας ο Μαυρομάτης και με κοίταξε απειλητικά, γιατί εγώ ήμουν το μόνο αγόρι που καθόμουν στη σειρά των κοριτσιών.
Το δεύτερο διάλειμμα – το μεγάλο – αναγγέλθηκε με τον κτύπο της μπρούτζινης κουδούνας. Βγαίνοντας από την τάξη είδαμε τον κυρ-Φίλιππα τον επιστάτη, στο κεντρικό χωλ της Σχολής που με ένα δοκιμαστικό προσπαθούσε να εντοπίσει το βραχυκύκλωμα.
Φοβηθήκαμε μήπως το βρουν, οι εξπέρ όμως της Φυσικής μας διαβεβαίωσαν πως χωρίς ειδικό όργανο δεν μπορούν να εντοπίσουν τίποτε.
- Να μη μιλήσει κανείς, μόνο αν διαρρεύσει το μυστικό θα το μάθουν – και κοιτούσε ο ένας τον άλλο συνωμοτικά.
- Τι νομίζετε – είπε ο Guenter ο Hammeder – μόλις πιέσουν λίγο τη Λία τη Βουρνά ή τη Μαρίκα την Παπαγιάννη, θα βάλουν τα κλάματα και θα τα μαρτυρήσουν όλα.
- Αν το μάθει η Ελένη η Ακύλα, θα πάει μόνη της να το μαρτυρήσει – είπε με μια δόση θυμού ο Κώστας ο Πετρογιάννης -, ενώ η άλλη Ελένη, η Ελένη η Λούνδρα, δε θα πει τίποτε, συμπλήρωσε σκεφτικός.
- Ε, τότε να ορκιστούμε ότι δε θα μιλήσει κανείς – είπε ο Ανδρέας ο Μαυρομάτης και με κοίταξε απειλητικά.
Η ορκωμοσία πραγματοποιήθηκε γρήγορα και συνωμοτικά την ώρα του διαλείμματος.Φυσικά δε λειτουργούσε τίποτε εκείνη την ημέρα στη Σχολή, ούτε το τηλέφωνικό κέντρο της Frau Dilernia, ούτε οι προβολές στο μάθημα της Ιστορίας του κυρίου Δημόπουλου – που κάποτε ανάμεσα σε δύο διαφάνειες αρχιτεκτονημάτων της Αναγέννησης εμφανίστηκε η Τζέην Μάνσφιλντ με καυτό μπικίνι.
Στο τρίτο διάλειμμα – το μεσημεριανό – αποφασίσαμε να τους μπερδέψουμε. Με την ίδια τακτική βγάλαμε τη δεκάρα από τη λάμπα του υπογείου διαδρόμου και φυσικά επανήλθε το ρεύμα. Την άλλη μέρα κάναμε ακριβώς τις ίδιες ενέργειες, αλλά παρατηρήσαμε έναν εκνευρισμό στους καθηγητές. Σίγουρα είχαν αντιληφθεί ότι κάτι στραβό συνέβαινε.
Την τρίτη ημέρα στο δεύτερο διάλειμμα είδαμε τον κυρ-Μήτσο, τον ηλεκτρολόγο της οδού Μαυροματαίων, που με ένα Ωμόμετρο και δύο δοκιμαστικά προσπαθούσε να εντοπίσει το βραχυκύκλωμα.
– Τώρα θα το εντοπίσουν, είπε ο Τιμολέων ο Καββαδίας που είχε μανία με τα ηλεκτρονικά, είχε φτιάξει ένα φορητό ραδιοφωνάκι με γαληνίτη και ακούγαμε από ένα ακουστικό τους Platters ή την Κατερίνα Βαλέντε την ώρα του μαθήματος.
Στο μεσημεριανό διάλειμμα ο Λάμπρος ο Χατζηδημητρίου έβγαλε τη δεκάρα από τη λάμπα του υπογείου και όλοι γυρίσαμε ανήσυχοι στην τάξη μας.
Την τελευταία ώρα, την ώρα της Βιολογίας με τη Frau Barreuther – τη χάριν συντομίας Tante Biologie – μπήκαν στην τάξη μας ο Διευθυντής μας ο Dr. Flume και ο Klassenlehrer μας, ο Graf von Westfalen. Μας μίλησαν και οι δύο σοβαρά, χωρίς να μας απειλήσουν. Μας είπαν πως ξέρουν ότι εμείς κάτι έχουμε κάνει και κόβεται κάθε τόσο το ρεύμα, αλλά, αν πούμε τι κάναμε, δε θα μας πειράξει κανείς. Στο κάτω-κάτω μας διαβεβαίωσαν, για τεχνικούς λόγους και μόνο θέλουν να μάθουν τι κάναμε.
Όλα τα αγόρια κοιταζόμασταν στα μάτια δήθεν αμέριμνοι και κοιτάζαμε τα κορίτσια, που κι αυτά με τη σειρά τους μας κοίταζαν αμήχανα. Έτσι ποτέ κανείς – ούτε ο ηλεκτρολόγος – δεν έμαθε πώς κοβόταν κάθε τόσο το ρεύμα.
Επειδή φέτος γιορτάζουμε τα εκατό χρόνια της Σχολής μας και επειδή έχουν περάσει από τότε 38 ολόκληρα χρόνια, μου δίνεται η ευκαιρία να πατήσω τον “όρκο” μου και να αποκαλύψω το εφτασφράγιστο “μυστικό”, που όλα τα αγόρια της Obertertia 56-57, είχαμε ορκιστεί ποτέ να μην αποκαλύψουμε!
Αθ. Ν. Απέργης
Διπλ. Πολ. Μηχανικός
