Η Φραντζέσκα Λάνγκενφας – Βουδούρογλου γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα, τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο της Νέας Ιωνίας και το 1964 αποφοίτησε από το ιστορικό-αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθήνας. Το διάστημα 1962-1966 εργάστηκε ως επιστημονική βοηθός στο Μουσείο της Ολυμπίας, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Το 1968 με υποτροφία της DAAD πήγε στη Γερμανία για μεταπτυχιακές σπουδές και το 1973 εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Παράλληλα με τη μετεκπαίδευσή της ανέλαβε τη διδασκαλία της γερμανικής και της ελληνικής γλώσσας σε τάξεις παιδιών Ελλήνων μεταναστών.Το 1974 παντρεύτηκε τον αρχαιολόγο Χανς Λάνγκενφας και απέκτησαν δύο παιδιά. Το 1983 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Ελλάδα και άρχισε να εργάζεται στη ΓΣΑ. Δίδαξε φιλολογικά μαθήματα στο ελληνικό Γυμνάσιο και Λύκειο, καθώς και ελληνικά ως ξένη και δεύτερη γλώσσα στο γερμανικό Δημοτικό και Γυμνάσιο. Συμμετείχε στην ομάδα του Curriculum που προετοίμασε και εξέδωσε διδακτικό υλικό για τις τάξεις του Δημοτικού και την περίοδο 1995-2001 ανέλαβε την ευθύνη του τομέα Νέων Ελληνικών στο γερμανικό τμήμα. Με την υποστήριξη και της Διεύθυνσης το μάθημα αναβαθμίστηκε, αυξήθηκαν οι ώρες διδασκαλίας του και εγκρίθηκε να εξετάζεται στο γερμανικό απολυτήριο. (περισσότερα…)
Οι δικοί μας Έλληνες
Οι καθηγητές που έχουμε επιλέξει φαίνεται ότι είναι σχεδόν όλοι "φιλόλογοι". Τούτο συμβαίνει διότι οι μαθηματικοί, οι φυσικοί, οι χημικοί, οι βιολόγοι ήταν και είναι Γερμανοί. Είχαμε δε την τύχη οι 'Ελληνες φιλόλογοι, ιστορικοί και θεολόγοι να είναι πραγματικά "τεράστια μεγέθη", από τον Γιώργο Δημητράκο έως τον Ιδομενέα Παπαδάκη, τον Οδυσσέα Λαμψίδη, τον Νίκο Ασωνίτη, τον Αλέκο Παπαγεωργίου, τον Παναγιώτη Στάμο και τον Τίμο Δημόπουλο, που οι παλαιότεροι είχαν την τύχη να τους έχουν απέναντί τους καθημερινά, αφήνοντας επάνω μας ίχνη που δεν ξεβάφονται. Μάθαμε Όμηρο και Παπαδιαμάντη και διδαχθήκαμε τη γλώσσα σε μία πολύ δύσκολη περίοδο καλύτερα από το αν πηγαίναμε σε ελληνικά σχολεία.
