Οικογένειες Αποφοίτων

Ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας, απόφοιτος του 1964, είναι απόγονος του Δανού γιατρού Alfred Johan Sophus Rahbek (1860-1929), ο οποίος απέκτησε τέσσερα παιδιά, από τα οποία τα δύο γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι φοίτησαν στην Αραχώβης.

Νυμφεύθηκε την Σεβαστή Πλούμου (1864-1946), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Christian Rahbek το 1887, την Dagmar Sophie Rahbek το 1890, η οποία αναφέρεται με το όνομα Duca και την Sophie Rahbek το 1897, η οποία αναφέρεται με το όνομα Fulla, από το Σοφούλα. Οι δύο κοπέλες φαίνονται σε μικρή ηλικία και στην φωτογραφία του 1905 που έστειλε ο Σπύρος Αρταβάνης-Τσάκωνας.

Όπως προκύπτει, ο Alfred Johan Sophus Rahbek απέκτησε άλλο ένα παιδί: την Karen Margrethe Rahbek το 1906 με την δεύτερη σύζυγό του Luise Phillipsen.

Η Sophie Rahbek (Fulla) παντρεύτηκε τον Αριστοτέλη Τσάκωνα, γιό του Επιμενίδη Τσάκωνα και της Αικατερίνης Βεΐκου, ο οποίος ήταν Μεταλλειολόγος Μηχανικός.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ελφρίδη  (1916) και ο Κωνσταντίνος (1920) Μάισνερ παιδιά του τυπογράφου Ερρίκου Μάισνερ εμφανίζονται στα μαθητολόγια της Αραχώβης:

η μεν Elfride Meissner, γεννημένη το 1916, από το έτος 1926-27 στην Α’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου έως το 1938 στην Β’ Γυμνασίου,

ο δε Konstantinos Meissner, γεννημένος το 1920, από το έτος 1926-27 στο Νηπιαγωγείο έως το έτος 1938 στην Β’ Γυμνασίου.

στην φωτογραφία ο Ερρίκος Μαίσνερ  

Η Hilde Meissner, που διακρίνεται στη φωτογραφία που έστειλε ο Σπύρος Αρταβάνης Τσάκωνας, αναφέρεται ως κόρη εκδότη, προφανώς του Κάρολου Μάισνερ (1864-1948), ο οποίος το 1905, έτος που έγινε η λήψη, ήταν περίπου 40 ετών, η δε Χίλντε, πρέπει να είναι 5χρονη.

Μία φωτογραφία του 1905 από τον Σπύρο Αρταβάνη-Τσάκωνα

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σήμερα έχουμε αποφοίτους από την Αραχώβης (που αποφοίτησαν έως το 1944), από την Μετσόβου (έως το 1968) και βέβαια από το Μαρούσι. Πολλοί από αυτούς έστειλαν τα παιδιά τους στην Γερμανική Σχολή. Πολλοί μάλιστα, όπως διαπιστώσαμε είναι παιδιά τριών γενιών (!), όπως:

Ειρήνη Κουτσογιάννη, απόφοιτος Αραχώβης (1938) έστειλε:

την κόρη της Λένα Μερίκα, απόφοιτο 1964, Μετσόβου

τον γιό της Μανώλη Μερίκα, απόφοιτο 1967, Μετσόβου, και

τον γιό της Γιώργο Μερίκα, απόφοιτο 1974, Μαρούσι.

και,

η Λένα Μερίκα με την σειρά της έστειλε τους γιούς τηςΓιάννη Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1997 καιΣτέφανο Θεοδωρακάκο, απόφοιτο 1998.

– Η Ξένη Σκουζέ, απόφοιτος Αραχώβης 1942 (μετά το γάμο της Ξένη Παπαδάκη), έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στη ΓΣΑ (απόφοιτος Μετσόβου 1967), η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στη ΓΣΑ στο Μαρούσι (απόφοιτος 2008).

– ΗΡέα Αργυριάδου – Μυλωνά (1961) έστειλε τους γιούς της Ιπποκράτη (1984) και Φοίβο (1995), και ο Ιπποκράτης τον γιό του Γιάννη, απόφοιτο του 2019.

– Η Νέλη Βαφειάδου (1963) έστειλε την κόρη της Φαίδρα Γρηγοριάδου (1982), η οποία είναι σύζυγος του Λάζαρου Φραντζή (1982), που με την σειρά τους έστειλαν τις κόρες τους Ναταλία Φραντζή (2018) & Ίλια Φραντζή (2019).

– Η Γιολάνδα Αγαλλίδου (δεκαετία ’30) ‘εστειλε:

τηνκόρη της Μαριάνα Καναβαριώτου (1963), που έστειλε τον γιό της Νίκο Πετρόπουλο.

τονγιο της Κώστα Καναβαριώτη (1967)

την κόρη της Ελένη Καναβαριώτου, που έστειλε τις κόρες της Μαρίνα Τσολάκη (2006) και Χριστίνα Τσολάκη (2008).

Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν όλους:

Απόφοιτοι της Αραχώβης…

Απόφοιτοι της Μετσόβου…

Απόφοιτοι του Αμαρουσίου…

Τρεις γενιές DSA Καναβαριώτου…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Αραχώβης, της περιόδου του Πολέμου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε:

Κωνσταντίνος Λασκαρίδης 1937 Πάνος Λασκαρίδης

Θανάσης Λασκαρίδης

1964

1970

Σόφη Καζάζη 1938 Λίζα Σκαλαίου – Κουσίου 1968
Κωνσταντίνος Μαρούδης 1937 Γιάννης Μαρούδης 1976
Γεώργιος Κουμούσης Αργύρης Κουμούσης 1975
Σίσσυ (Αθανασία) Παπαχελά 1938 Αιμιλία Σταυρίδη 1963
Ειρήνη Κουτσογιάννη 1938 Λένα Μερίκα

Μανώλης Μερίκας

Γιώργος Μερίκας

1964

1967

1974

Μαρία Ντόλλα Ξανθοπούλου 1938 Αλεξάνδρα Βοβολίνη 1970
Αλέξανδρος Κοτιώνης

Ρέα Κυπριώτου

1942

1944

Κατερίνα Κοτιώνη 1976
Ξένη Σκουζέ 1942 Ελίζα Παπαδάκη 1967
Δήμητρα Μάτου 1942 Ανδρέας Παπανδρικόπουλος

Αναστασία Παπανδρικοπούλου

1974

1977

Βέρα Μολοκότου 1942 Παναγιώτης Πρατικάκης

Αγγέλα Πρατικάκη

1967

1969

Δήμητρα Καρβελά 1942 Αρετή Παπασταύρου

Σταύρος Παπασταύρου

1979

1980

Αλεξάνδρα Σίμου Κατερίνα Αλεξανδράκη 1977
Βασίλης Μαυρίδης 1943 (*) Γιώργος Μαυρίδης 1983
Δαμιανός Μαυρίδης 1942 Γιώργος Μαυρίδης
Τάκης Ανδρικόπουλος 1940 Νόρα Ανδρικοπούλου 1973
Φωκίων Φωτιάδης-Νεγρεπόντης 1944 (*) Εμμανουήλ Φωτιάδης-Νεγρεπόντης
Rudolph Alther Reini Alther 1979
Κώστας Αθανασιάδης 1944 Νίκη Αθανασιάδου

Μιχάλης Αθανασιάδης

Αλέξανδρος Αθανασιάδης

1974

1977

1980

Margeritte Huck Αθηνά Μπαλωμένου
Κωνσταντίνος Παπαναστασίου Μαρία Παπαναστασίου

Αλέξανδρος Παπαναστασίου

1987

1987

Αριστείδης Νικολετόπουλος  1940  Πάνος Νικολετόπουλος 1974
Γιολάντα Αγαλλίδου 1937 Μαριάνα Καναβαριώτου

Κώστας Καναβαριώτης

Ελένη Καναβαριώτου

1963

1967

1972

Ελένη Μακρή Ιουλία Παπαϊωάννου 1980
Κωστής Παπαϊωάννου 1979
Θεμιστοκλής Πάνου

Γιάννα Ζάννου

Αλίκη Πάνου

Δημήτρης Πάνου

1972

1975

Γκέοργκ Άντον Νίτσε Ανδρέας Νίτσε 1976
Γιάννης Τρύφων 1940 Αικατερίνη-Ούρσουλα

Βαρβάρα-Ζίγκριντ

Ελισάβετ-Πούψη

Αναστασία-Πόπηλε

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εδώ θα επιχειρήσουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα ονόματα των Αποφοίτων της Μετσόβου, της Μεταπολεμικής περιόδου δηλαδή, οι οποίοι στη συνέχεια απεφάσισαν να στείλουν τα παιδιά τους στη Γερμανική Σχολή, οπότε και με την βοήθεια της Τένιας Παπαδάκη έχουμε:

Ελένη Ακύλα 1960 Αμαλία Γιαννοπούλου

Ηλίας Γιαννόπουλος

1987

1986

Ρέα Αργυριάδου – Μυλωνά 1961 Ιπποκράτης Μυλωνάς

Φοίβος Μυλωνάς

1984

1995

Άννα Γκανά 1961 Πάνος Βερβενιώτης

Μαρίνα Βερβενιώτη

1992

1989

Βασίλης Σαλαπάτας 1961 Antonios – OttoSalapatas 1992 d
Νίκος Αβράσογλου 1961 Δημήτρης Αβράσογλου

Άγγελος Αβράσογλου

1988

1989

Αλίκη Ορφανού (1961)

Γιάννης Στάικος (1962)

Έλλη Στάικου 1994
Θανάσης Καλπαξής 1962 Φίλιππος Καλπαξής 1998
Γιώργος Ιωαννίδης (1963)

Αιμιλία (Μίλι) Παπαγιάννη (1963*)

1963 Παύλος Ιωαννίδης

Μαρίνα Ιωαννίδη

1994

1995

Μιχάλης Μητσός 1963 Αλέξανδρος Μητσός

Μάρκος Μητσός

1994

1991

Ελένη (Νέλη) Βαφειάδου 1963 Φαίδρα Γρηγοριάδου 1982
Λένα Μερίκα 1964 Γιάννης Θεοδωρακάκος

Στέφανος Θεοδωρακάκος

1997

1998

Φρόσω Δημάκου 1964 Μαργαρίτα Κιάου 1994
Μαρία Μακρυωνίτου 1964 Φίλιππος Λιναρούδης

Αλέξανδρος Λιναρούδης

1995

1997

Νίκος Μπελλώνιας 1964 Λουκάς Μπελλώνιας 2000
Γιάννης Μπελλώνιας 1964 Ευάγγελος Μπελλώνιας

Κρίτων Μπελλώνιας

1999

2003

Δημήτρης Κατσαράκης

Αταλάντη Παπουτσάνη

1965

1967

Γιάννης Κατσαράκης 1995
Γιώργος Αρεταίος

Λυδία Λίποβατς

1966

1966

Μυρτώ Αρεταίου

Λιλιάνα Αρεταίου

1998

1995

Έφη Κεχαγιά 1966 Δημήτρης Καλοκούβαρος 1995
Τζέλα (Αγγελική) Μισαηλίδου 1966 Γεώργιος Κότσαλης

Ευάγγελος – Μάριος Κότσαλης

1992

1998

Αθηνά-Μαρία Καταλειφού 1966 Κωνσταντίνος Κρίτσης

Ιωάννα Παρασκελίδη

1993

1998

Καίτη Κουμαντάρου 1967 Μελίνα Σάββα

Ειρήνη-Μυρτώ Σάββα

1991

1995

Μαίρη Καλαμιώτου 1967 Ελένη Φιμερέλη

Δανάη Φιμερέλη

1996

2003

Γιάννης Ιατρού 1967 Φίλιππος Ιατρού 2014
Αλίκη Βαφειοπούλου 1967 Μιράντα – Γεωργία Στεφανουδάκη 2003
Θεόδωρος Σωηρόπουλος 1967 Ανθή Σωτηροπούλου-Νασίκα

Νίκη Σωτηροπούλου-Νασίκα

Αριάδνη Μαλαμίτση 1967 Στέφανος Πούχνερ

Κάρολος Πούχνερ

1996

1997

Ιάσων Δρόσος 1967 Ευάγγελος Δρόσος 2008
Ελίζα Παπαδάκη 1967 Άννα Παπαδάκη 2008
Χριστίνα Χριστοπούλου 1967 Κατερίνα Νιάρχου 1995
Αριστείδης Ορφανός 1968 Κλυταιμνήστρα Ορφανού 2002
Αλίκη Μακρυωνίτου 1968 Καρολίνα Παταριά 1995
Ευάγγελος Παναγιωτάτος (1968) και

Ματίνα Αργυροπούλου (1973)

1968

1973

Σπύρος Παναγιωτάτος

Ελίζα (Ζωη-Ελένη) Παναγιωτάτου

2004

2002

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αγγελική Γεωργίου 1970 Κωνσταντίνος-Θωμάς Παπαδημητρόπουλος

Βασίλης Παπαδημητρόπουλος

1995

1997

Σπυριδούλα Αδαμάκη 1970 Φωτεινή Πριαγγέλου

Αλέξανδρος Πριαγγέλου

1995

1997

Ρένα Παναγιωτάτου 1970 Ζωή Δοξανίδη 2013
Σπύρος Πινακουλάκης 1970 Κορίννα Πινακουλάκη 2007
Δημήτρης Δημάκος 1970 Αριάδνη Δημάκου – Μπέρτελς 2010
Χριστίνα Παπουτσάνη 1970 Τερέζα Μαρτώνη 1999
Βέρνερ Χέρμαν 1970 d Ανδρέας Χέρμαν

Δημήτρης Χέρμαν

2006 d

2008 d

Ρόζα Γιούστου 1971 Έλενα Μίχου

Κατερίνα Μίχου

Πέτρος Πετρακόπουλος

Τέμη (Πολυτίμη) Βώκου

1972

1976

Φίλιππος Πετρακόπουλος 2004
Λίζα Γεωμπρέ 1973 Αντώνης Αναπολιτάνος

Ελεάνα Αναπολιτάνου

2008

2012

Μάκης Δριμαρόπουλος 1973 Τερέζα Δριμαροπούλου 2001
Ευάγγελος Παναγιωτάτος

Ματίνα Αργυροπούλου

1968

1973

βλέπε Απόφοιτοι Μετσόβου
Έφη Βουδούρη 1973 Κωνσταντίνος Δημητρίου

Ιάκωβος Δημητριου

Ελισσάβετ Δημητρίου

2006

2007

2013

Πέτρος Πιτσίνης 1974 Γιώργος Πιτσίνης 2019
Γιώργος Καπετάνης (1974)

Άννα Ραφτοπούλου (1976)

1974

1976

Νικόλας Καπετάνης

Ανδρίκος Καπετάνης

2009

2012

Κώστας Γαλάνης 1974 Θοδωρής Γαλάνης

Μαρία Γαλάνη

2017

2019

Χαρά Στρώνη 1974 Άννα Νάκου 2008
Κατερίνα Μητραλέξη 1974 Σωτήρης Μητραλέξης-Γεωργακάκος 2006
Thomas Greve 1976 d Φαίδρα Γκρέβε – Μιχαλοπούλου

Μυρτώ Γκρέβε – Μιχαλοπούλου

2010

2013

Γιάννης Αντωνιάδης 1977 Δημήτρης Αντωνιάδης

Γιώργος Αντωνιάδης

2005

2007

Μηνάς Σακιώτης 1978 Νίκος Σακιώτης 2007
Κοστάντζα (Κωνσταντίνα) Μπριλλάκη 1978 Δέσποινα Μπριλλάκη-Ανδρουλακάκη 2019
Χρήστος Καλός 1980 Γιοχάννα Καλού

Γκέοργκ Καλός

2009

2011

Σοφία Χριστοφορίδου 1980 Μενέλαος Φωτιάδης 2017
Άννα Δημητράκου 1980 Adnane Behdaoui

Thouria Behdaoui

Χρήστος Καραμπάτος

Χριστίνα Αλιβέρτη

1981 Νικόλας Καραμπάτος

Μελίνα Θεοδώρα Καραμπάτου

Ασπασία Τριανταφυλλίδου 1982 Μαρίνα Ξανθοπούλου 2011
Βίκυ Απέργη 1982 Μιχάλης Κύκνας

Ιάσων Κύκνας

Γιώργος Κύκνας

2011

2013

Γιώργος Ζολώτας 1982 Δανάη Ζολώτα 2019
Αικατερίνη Βοσνιάκου 1982 Θεόδωρος Κοσιώρης 2013
Λάζαρος Φραντζής

Φαίδρα Γρηγοριάδου

1982

1982

Ίλια Φραντζή

Ναταλία Φραντζή

2019

2018

Μπέτυ Αλεβιζοπούλου 1982 Δανιήλ Τριανταφύλλης 2019
Παρασκευή (Εύη) Καλλιγέρη

Stefan Mittmann

1982

1983 d

Iris Mittmann 2017 d
Στέφανος Μισκίας 1983 Πάρης Μισκίας
Γιάννης Πατρινός 1983 Θέμις Πατρινός 2019
Γιώργος Αλεβιζόπουλος 1984 Σεσίλια Αλεβιζοπούλου 2019
Ιπποκράτης Μυλωνάς 1984 Γιάννης Μυλωνάς 2019
Βασιλική Σουλτανοπούλου 1985 Κατερίνα Νταλ

Λίντα-Μαρία Νταλ

Άννα Νταλ

2014

2018

Χριστίνα Δήμου 1985 Ροδάνθη Αλεξίου 2019
Χριστίνα Ζαχμάνογλου 1985 Γιώργος Τσολάκης 2019
Δήμος Πασάς

Χριστίνα Σπαντιδάκη

1987

1988

Γιώργος Πασάς (2019) 2019
Πέγκυ Αλεξανδροπούλου 1988 Γιώργος Τσιλιμίγκρας 2019
Δημήτρης Καραδήμας 1988 Νάσος Καραδήμας
Κώστας Κολυμπάρης 1988 Ναταλία Κολυμπάρη

Γιώργος Κολυμπάρης

Χάρης (Χαρίλαος) Κατσίχτης

Χριστίνα (Χρυσάνθη) Ηλιάδου-Κατσίχτη

1989 ΜαρίαΚατσίχτη

ΘοδωρήςΚατσίχτης

Κώστας Καραγιάννης 1989
Petra Schweiger 1990 Δημήτρης Γεωργακόπουλος

Φραντσέσκα Γεωργακοπούλου

2016

2019

Δημήτρης Παπακώστας

Δήμητρα Ριζά

1996 Ευθυμία Παπακώστα

Σπύρος Παπακώστας

Βανέσσα Μαυροειδή 1997 Δημήτρης Τσάκωνας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα Μαθητολόγια που έχουμε στην διάθεσή μας στη Σχολή ξεκινούν από το 1926 και φτάνουν μέχρι το 1944, οπότε η Σχολή κλείνει για να επαναλειτουργήσει το 1956. Η περίοδος των πρώτων χρόνων δηλαδή από το 1896 στην Σκουφά και μετά στην Ομήρου, μέχρι και το 1926 δεν έχουν βρεθεί. Στην πραγματικότητα τα μαθητολόγια του Μεσοπολέμου, που μας λείπουν είναι αυτά μεταξύ 1921 και 1926. Να θυμίσουμε ότι η Σχολή είχε κλείσει από το 1917 λόγω των πολιτικών εξελίξεων και οικονομικών προβλημάτων και τα μαθήματα  ξαναξεκίνησαν το 1921. Για περισσότερα στοιχεία δείτε το Χρονικό της Γερμανικής Σχολής, που είχε επιμεληθεί η Αγγελική Κανελλακοπούλου…

Ξεφυλλίζοντας λοιπόν τα Μαθητολόγια από το 1926 εντοπίσαμε κάποια επώνυμα που επαναλαμβάνονταν από χρονιά σε χρονιά και διαπιστώσαμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες ανήκαν σε οικογένειες επώνυμες η μη της εποχής που επέλεγαν να στείλουν όλα τα παιδιά τους στη Σχολή που τότε ήταν στην Αραχώβης.

Ξεχωρίσμαμε μερικά ονόματα:

Αλέξανδρος Di Lernia, μετέπειτα σύζυγος της Maria Di Lernia

Γένιο (Ευγένιος) Santo Rini, γιός του Παύλου Σαντορίνη, καθηγητή του ΕΜΠ…

Αναστασία Ρόγκα, διευθύντρια της Εδρας Ασύρματης Τηλεπικοινίας της Σχολή Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ

Δείτε μερικά παραδείγματα:

Οικογένεια Δραγούμη

Λίζα Δραγούμη (1926-

Ελένη Δραγούμη (1926-Τάξη Δ,

Στέφανος Δραγούμης

Νάτα Μελά

και αργότερα η Ελένη Δραγούμη (απόφοιτος 1974)

Δείτε στην wikipedia περισσότερα γα την οικογένεια…

Οικογένεια Ζάννου

Αλίκη Ζάννου (1928 – 1986)

Μιράντα Ζάννου (1928-1952)

Αλέξανδρος (Αλέκος) Ζάννος (1922-2004)

Λίλιαν Ζάννου (1921-2010)

Ιωάννα Ζάννου (1926-2009)

Ολυμπία (Λία) Ζάννου

Οικογένεια Λύτρα

Ευγενία Λύτρα (1926-Νηπιαγωγείο, 5 ετών, δολοφονήθηκε το 1944)

Ειρήνη Λύτρα

Οικογένεια Μαγκάκη

Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης

Άννα Μαγκάκη

Οικογένεια Alter

Έντελτραουτ Άλτερ

Έντμουντ Άλτερ

Ελμίνα Άλτερ

Έλσα Άλτερ

Εδουάρδος Άλτερ

Ρούντολφ Άλτερ

και αργότερα ο Rheini Alther

Οικογένεια Πίτσου

Ευάγγελος Πίτσος

Απόστολος Πίτσος

Οικογένεια Ιωάννη Μάνου

Νίκος Μάνος

Δάφνη Μάνου

Οικογένεια Νικολάου Νικολαΐδη

Ιάκωβος Νικολαΐδης

Γιώργος Νικολαΐδης

Δείτε το βιογραφικό του αρχιτέκτονα Νίκου Νικολαΐδη…

Οικογένεια Τρύφων

Νίκος Τρύφων

Ιωάννης Τρύφων

Βικτωρία Τρύφων

Αλέξιος Τρύφων

και αργότερα η  Αικατερίνη-Ουρσουλα, η Βαρβάρα-Ζιγκριντ, η Ελισάβετ-Πούψη και η Αναστασία-Πόπηλε στην Μετσόβου

Οικογένεια Αποστολίδη

Νίκος Αποστολίδης

Ίρις Αποστολίδη

Οικογένεια Αργυριάδη

Έρση Αργυριάδου

Δώρος-Κωνσταντίνος Αργυριάδης

Άλκης Αργυριάδης

και αργότερα  η Ρέα Αργυριάδου-Μυλωνά και ο Άγης Lange, γιός της ‘Ερσης

Οικογένεια Εξερτζή

Αντώνης Εξερτζής

Μαρία Εξερτζή

Κική Εξερτζή

Βαρθολομαίος Εξερτζής

Οικογένεια Κουντς

Οικογένεια Φορτούνα

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Γερμανική Σχολή της Αραχώβης αποτελούσε πρώτη επιλογή για πολλές οικογένειες, που ήθελαν τα παιδιά τους να πάνε σε ένα καλό σχολείο. Ήταν επόμενο λοιπόν, εκείνα τα χρόνια τα προπολεμικά, πολλοί να στείλουν τα παιδιά τους και στην συνέχεια να ξεσπάσει ο Πόλεμος και πολλές οικογένειες να βρεθούν μπροστά στο δίλημμα να αφήσουν τα παιδιά τους εκεί ή να τα πάρουν.

Ανάμεσα στις οικογένειες αυτές ήταν και κάποιες οι οποίες είχαν στις τάξεις τους διακεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι διετέλεσαν και υπουργοί και εδώ θα ζητήσουμε και την βοήθεια όσων γνωρίζουν πρόσωπα εκείνης της εποχής να συνεισφέρουν με πληροφορίες.

Θα ξεκινήσουμε με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κοριζή (Ιανουάριος-Απρίλιος 1941), ο οποίος από τα τέσσερα παιδιά του είχε στείλει τις δύο κόρες του στην Γερμανική, την Ελένη (Λένα, «Κυρία επί των Τιμών» της βασίλισσας Φρειδερίκης) και την Ειρήνη (Ρένα, σύζυγο του εφοπλιστή Στρατή Ανδρεάδη).

Θα δούμε στην Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη, η οποία ήταν η τρίτη και τελευταία κυβέρνηση της περιόδου της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έμεινε στην εξουσία από τον Απρίλιο 1943 έως Οκτώβριο 1944, ποιοί υπουργοί είχαν ήδη τα παιδιά τους στην Αραχώβης. Να προσθέσουμε εδώ ότι την ίδια περίοδο η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στην Αίγυπτο.

Έχουμε λοιπόν:

«Επί των Θρησκευμάτων και Εθνικής παιδείας υπουργός»: Νικόλαος Λούβαρις – Ο Αλφρέδος Λούβαρις ήταν μαθητής πολύ πριν φθάσει ο Πόλεμος στην Ελλαδα.

«Επί των Εσωτερικών υφυπουργός» : Δημήτριος Μπακογιάννης, (από 21 Ιουλίου 1944) – Η Ρένα Μπακογιάννη ήταν μαθήτρια του 8-ταξίου.

Επίσης:

“Σύμβουλος Επικρατείας”: Αντώνιος Ραγκούσης – Χαρίκλεια και Μαρία-Μαγδαληνή Ραγκούση

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το όνομα της Christine Ott το συναντάμε στο έντυπο “Οικοτροφείον δια μαθητρίας της Γερμανικής Σχολής Αθηνών” που μας έστειλε η Αγγέλα Πρατικάκη και ανήκε στην μητέρα της Βέρα Μολοκότου, όπου αναφέρεται ως Χριστίνα Οττ (Christina Ott), παιδαγωγός επισήμως υπό του Κράτους ανεγνωρισμένη.

Ο Kurt Gebauer ήταν νυμφευμένος με την κατά το ήμισυ Ελληνίδα Christine Ott και μαζί απέκτησαν τρία παιδιά  Ο ίδιος προερχόταν από μάλλον φτωχικό περιβάλλον. Είχε γεννηθεί στην Κάτω Σιλεσία. Ο πατέρας του ήταν υποδηματοποιός και πέθανε νωρίς. Η σύζυγός του, Christine Ott, ήταν από την πλευρά της μητέρας της Ελληνίδα και προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια. Το πιστοποιητικό γάμου δείχνει μια μακρά παράδοση εμπόρων (από την πλευρά του πατέρα) και γαιοκτημόνων (από την πλευρά της μητέρας), (στην φωτογραφία ο Kurt Gebauer με την σύζυγό του Christine Ott και τον γιό τους, πηγή DAI).

Στην δημοσίευση της Alexandra Kankeleit: “Η ιστορία του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου”, γίνονται 115 αναφορές στον Kurt Gebauer, ενώ στην σελίδα 68 αναφέρεται από την συγγραφέα:

Kurt Gebauer (1909-1942): Εκκινώντας από το παράδειγμα του συνεργάτη τού ΓΑΙ Αθηνών Kurt Gebauer θα επιχειρήσω να δείξω πόσο τυχαία ή και μονόπλευρη μπορεί να είναι η πληροφόρηση σχετικά με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις του παρελθόντος. Μια πιο ενδελεχής έρευνα σχετικά με τον Kurt Gebauer είναι σε εξέλιξη, σε συνεργασία με τον εγγονό του Gregor Gebauer.

Θα εξετάσω τον Kurt Gebauer

α) ως ερευνητή και συνεργάτη του ΓΑΙ Αθηνών,

β) ως μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και των SS και

γ) ως ιδιώτη (περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Παντελής Παντελούρης, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων, έστειλε ένα εξαιρετικό κείμενο για του δύο ετεροθαλείς αδελφούς του. Ο Πλάτων Παντελούρης εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1932-33 στην Β’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφοίτησή του το έτος 1936-37 στην ΣΤ’ Γυμνασίου. Ο Ευαγόρας δεν εμφανίζεται, αλλά, όπως και πολλοί άλλοι, είναι πολύ πιθανόν να κάθισαν στα θρανία της Σχολής. Στα μαθητολόγια αναφέρεται ως έτος γέννησης του Πλάτωνα το 1919, όμως με βάση την ληξιαρχική πράξη γεννήσεως που έχει στα χέρια της η οικογένεια, η ημερομηνία γέννησης είναι η 1 Μαρτίου 1922.

Ο Πλάτωνας και ο Ευαγόρας Παντελούρης γεννήθηκαν σε ένα μικρό χωριό της Εύβοιας, τον Οξύλιθο Κύμης. Εκεί είχε πρωτοδιοριστεί ως δάσκαλος ο Κύπριος πατέρας τους Μιχάλης Παντελούρης. Αργότερα, ακολουθώντας τον πατέρα στις μεταθέσεις του, έζησαν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την Κύμη και τη Σκύρο και κατέληξαν στην Αθήνα, την Κυψέλη.

(*) στην φωτογραφία του 1970, στην πρώτη συνάντηση του Παντελή με τον Ευαγόρα, αριστερά φαίνεται ο Παντελής, δεξιά ο Ευαγόρας, καθηγητής Γενετικής τότε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και στο μέσον ο Philipp, τον οποίο βάφτισε έτσι για να τιμήσει τον ελληνικής καταγωγής Φίλιππο, τον άνδρα της Ελισάβετ.

Ολη η οικογένεια είχε βρετανική υπηκοότητα μια και η Κύπρος ήταν ακόμα βρετανική αποικία. Ο πατέρας τους είχε αποφοιτήσει από βρετανικό διδασκαλείο στη Λευκωσία και είχε έρθει στην Ελλάδα ως εθελοντής στους βαλκανικούς πολέμους και παρέμεινε ως δημοδιδάσκαλος και αργότερα ως καθηγητής φιλόλογος.

Ο Ευαγόρας (είχε το όνομα του αρχαίου βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου) γεννήθηκε στις 05.12.1917, σπούδασε στη Φυσικομαθηματική της Αθήνας Βιολογία. Ηδη σαν τριτοετής φοιτητής είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων για τη συγγραφή βιβλίου ανθρωπολογίας για τα Γυμνάσια και η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΠΑΝΤΕΛΟΥΡΗ διδασκόταν για πάνω από τριάντα χρόνια (μέχρι τη μεταπολίτευση) στα Γυμνάσια. Την περίοδο της δικτατορίας το βιβλίο εκδόθηκε με το πουλί της χούντας και ο Ευαγόρας έστελνε συνεχώς από το Λονδίνο επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας ζητώντας να σταματήσουν την έκδοση του, χωρίς αποτέλεσμα.

Ενταγμένος στην αντίσταση την περίοδο της κατοχής και προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη μπάρκαρε σε ένα τυχαίο καράβι στον Πειραιά και κατέληξε στην Αργεντινή, όπου παρέμεινε μέχρι τη λήξη του πολέμου εργαζόμενος στην αρχή ως λιμενεργάτης και αργότερα στο εργοστάσιο πούρων που είχε ανοίξει ο Αριστοτέλης Ωνάσης στο Μπουένος Αϊρες.

Με τον αδελφό του Πλάτωνα ξανασυναντήθηκαν μετά τον πόλεμο στο Λονδίνο, μέσω της υπηρεσίας αναζητήσεων του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Ο Ευαγόρας είχε και αυτός την ίδια τύχη με τον αδελφό του. Ως βρετανός υπήκοος κηρύχτηκε «ανεπιθύμητος αλλοδαπός» και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα, μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Ο πατέρας τους πέθανε το 1965 χωρίς να μπορέσει να ξαναδεί τα δύο αγόρια του, δεδομένου ότι ούτε στον ίδιο – ως χαρακτηρισμένο αριστερό – δεν του εδίδετο όλα τα χρόνια διαβατήριο για να ταξιδεύσει.

Ο Ευαγόρας, όπως και ο Πλάτωνας αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν στη Μ. Βρετανία σπουδές από την αρχή. Ο Ευαγόρας σπούδασε Ζωολογία και Γενετική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας με θέμα από τη Γενετική. Αποτέλεσε έναν από τους πρώτους ερευνητές στο χώρο της γενετικής την εποχή εκείνη. Πλήν του Εδιμβούργου όπου δίδαξε ως υφηγητής, υπήρξε καθηγητής στο Queen’s University του Μπέλφαστ και στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής του ζωής στην έρευνα για τον καρκίνο, περιορίζοντας συχνά την πανεπιστημιακή του διδασκαλία. Ηταν επίλεκτο μέλος της The Royal Society για τον Καρκίνο και συγγραφέας πολλών μονογραφιών και επιστημονικών ανακοινώσεων.

Το 1968 δημοσίευσε στο περιοδικό Nature τα αποτελέσματα της έρευνας του για το «άτριχο ποντίκι» (the nude mice) που άνοιξε νέους δρόμους στην ογκολογία και την ανοσολογία.

 Παρακολουθούσε ακατάπαυστα τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τη δεκαετία του 1980 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το βιβλίο του “Greece – an Introduction”. Πολλά άρθρα του για την Ελλάδα έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά της Μ.Βρετανίας. Πέθανε στο Dumfries της Σκωτίας λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 χρόνια, στις 07.11.2017. Ο Παντελής Παντελούρης θυμάται ότι η οικογένεια είχε προετοιμαστεί να γιορτάσει στη Σκωτία τα γενέθλια του και ειχε αναγγελθεί και η έλευση  επίσημου αγγελιαφόρου της Ελισάβετ για να τον συγχαρεί ως επίλεκτο μέλος της βασιλικής αντικαρκινικής εταιρείας, αλλά τελικά πήγε στην κηδεία του.

Στο σχολείο διδασκόταν στην δεκαετία του ’60 και του ’70 χρόνια η «Ανθρωπολογία» του Ευαγόρα Παντελούρη. Ηταν το βιβλίο που είχε συγγράψει ο Ευαγόρας όντας ακόμα φοιτητής της φυσικομαθηματικής. Ειχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας. Ανατυπωνόταν ακόμα και την περίοδο της δικτατορίας με το γνωστό πουλί και ο Ευαγόρας έστελνε τότε συνεχώς επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας να σηματήσουν την ανατύπωση με το λογότυπο της δικτατορίας. Δεν σταμάτησαν όμως. Τελικά αποσύρθηκε με τη μεταπολίτευση.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η οικογένεια Ζάννου έλκει την καταγωγή της από τη Μυτιλήνη. Μετά τον απαγχονισμό του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη από τους Τούρκους στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, η γυναίκα του με τον γιο της Ιωάννη φεύγουν από το νησί και εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη όπου και αλλάζουν το όνομά τους σε Ζάννος.

(πηγή των πληροφοριών αποτελεί το εξαιρετικό βιβλίο της Μιράντας Ζάννου “Μία Οικογένεια, δύο αιώνες, το χρονικό της οικογένειας Ζάννου”, που αποτελεί υποδειγματική εργασία με αναλυτικότατες παρουσιάσεις γενεαλογικών δέντρων των τεσσάρων κλάδων της οικογένειας με τίτλους: “Ιωάννης και Μαριόρα”, “Κωνσταντίνος”, “Κλεάνθης”, “Μιλτιάδης” και “Αριστόβουλος”)

Ο Ιωάννης Ζάννος, μετά το τέλος των σπουδών του, ασχολήθηκε με το εμπόριο. Παντρεύτηκε τη Μαρία (Μαριόρα) το γένος Στρατηγοπούλου και απέκτησαν τέσσερα αγόρια: τον Κωνσταντίνο (1848), τον Κλεάνθη (1850), τον Μιλτιάδη (1852) και τον Αριστόβουλο (1856). Το 1862 η Μαρία Ζάννου αποφάσισε να εγκαταλείψει τον σύζυγό της και την Κωνσταντινούπολη, και με τα τέσσερα παιδιά της και τους αδελφούς της Ευστράτιο και Αρίστιππο να εγκατασταθούν στην Αθήνα όπου και παρέμειναν την υπόλοιπη ζωή τους.

Ο Μίλτος Α. Ζάννος (εγγονός του Ιωάννη) γεννήθηκε το 1889 στους Πεταλιούς, πήγε σε ηλικία 16 ετών στη Ζυρίχη για σπουδές. και τρία από τα τέσσερα παιδιά του εμφανίζονται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης. Ο Ιωάννης Κ. Ζάννος γεννήθηκε το 1891. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης μηχανολόγος. Στη συνέχεια πήγε στην Αγγλία για εξειδίκευση στα μηχανολογικά των αυτοκινήτων. Όταν γύρισε στην Ελλάδα εργάστηκε στο μηχανουργικό τμήμα της ΒΙΟ. Το 1949 εξελέγη καθηγητής στο Πολυτεχνείο στο μάθημα των Υδροδυναμικών Μηχανών.

Η επιχειρηματική τους δραστηριότητα αφορά δύο συγκεκριμένες περιόδους κατά τις οποίες γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα γνώρισε βιομηχανική ανάπτυξη: Η πρώτη περίοδος ξεκινά το 1881 και τελειώνει με τους Βαλκανικούς. Η δεύτερη ξεκινά το 1920, όπου σημειώνονται ιδιαίτεροι ρυθμοί ανάπτυξης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, και τελειώνει με την πτώχευση του 1932. Η πρώτη γενιά της οικογένειας Ζάννου ασχολήθηκε με αυτό που ονόμαζαν και οι ίδιοι «γεωργική βιομηχανία», κυρίως με την παραγωγή κρασιού και αργότερα με την παραγωγή τσιγάρων, ενώ η δεύτερη γενιά ασχολήθηκε κυρίως με τους κλάδους της μηχανοποιίας και της οδοποιίας, αν και συνέχισε να ασχολείται και με τη γεωργική βιομηχανία στους τομείς της παραγωγής ζύμης και λαδιού με αρκετές δυσκολίες στη περίπτωση του λαδιού.

Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης εμφανίζονται έξι παιδιά με το επώνυμο της οικογένειας, αλλά και πολλά άλλα από τους συγγενείς κλάδους:

του Μιλτιάδη Ζάννου (1889-1976) του Αριστόβουλου:

– η Αλίκη Ζάννου (1928 – 1986)

– η Μιράντα Ζάννου (1928-1952)

ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Ζάννος (1922-2004)

του Ιωάννη Ζάννου (1894-1969) του Μιλτιάδη (1852-1928):

– η Λίλιαν Ζάννου (1921-2010)

– η Ιωάννα Ζάννου (1926-2009). Παντρεύτηκε το Θέμο Πάνο (1923-1996), απόφοιτο του 1940.

του Ιωάννη Ζάννου (1891-1957) του Κωνσταντίνου:

– η Ολυμπία (Λία) Ζάννου (1926-1971)

Η Edith Ζάννου, κόρη του Αριστόβουλου Ζάννου, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Αγαλλίδη και απέκτησε δύο κόρες, την Γιολάντα Αγαλλίδου (που παντρεύτηκε τον Γιάννη Καναβαριώτη) και την Έλλη Αγαλλίδου (Elly Agallidis Scwab, που παντρεύτηκε τον Georg Schwab), και

Η Ισμήνη Ζάννου (1883-1970), που παντρεύτηκε τον Γεώργιο Γκρόμαν (1875-1945) και απέκτησε τον Ροδόλφο (Ρούντι) Γκρόμαν.

Ο Ιωάννης Ν. Παντελάκης (1920-)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το απόγευμα αυτής της Κυριακής πήγα στο σπίτι μου. Την επόμενη μέρα που ήταν Δευτέρα θα ερχόταν η μητέρα μου να κάνει μπουγάδα. Μου λέει λοιπόν η κυρία Ζάννου, «πάρε την μητέρα σου και φέρτην να μείνει εδώ το βράδυ». Την παίρνω όπως ήταν η γυναίκα, χωρίς πράγματα, μόνο τα ρουχαλάκια της σε μια τσαντούλα και τη φέρνω στο σπίτι. 

Αυτό το πράγμα εξακολούθησε χρόνια: δουλειά, μουσική και σχολείο.Όλη την ημέρα  ήμουνα απασχολημένη, τα νιάτα μου τα πέρασα έτσι. Έμενα στο Κολωνάκι τότε, από το ’41 μέχρι το ’45 ήμουνα στο Κολωνάκι, οι υπόλοιποι τρεις στην Καισαριανή.

Θυμάμαι ότι 12 Οκτωβρίου, που είναι και η μέρα των γενεθλίων μου και είναι μέρα σημαδιακιά, ξεχυθήκαμε στους δρόμους η κυρία Ζάννου, η Λία, η Βαλή, ο Αλέξης ο Στεφάνου κι εγώ -έχω μια φωτογραφία ακριβώς εκείνη την ημέρα στην οδό Πανεπιστημίου. Αφήσαμε το σπίτι, κλείσαμε την πόρτα και πεταχτήκαμε όλοι. Η Αθήνα ήτανε γεμάτη από κόσμο και τα τελευταία αυτοκίνητα και τανκς των Γερμανών κατεβαίνανε την Πανεπιστημίου και φεύγανε, το θυμάμαι αυτό πολύ καλά.

Εγώ λοιπόν μένω στο Κολωνάκι, ο πατέρας μου έχει πεθάνει το ’41 από την πείνα, η αδερφή μου πεθαίνει το ’44 από φυματίωση σε έξι μήνες, σε ηλικία είκοσι χρονών και μένει μόνη της η μητέρα μου στην Καισαριανή. Το ’44 κάηκε η παράγκα. Η φωτιά έγινε στα Δεκεμβριανά.

στην φωτογραφία: 12 Οκτωβρίου 1944. Απελευθέρωση της Αθήνας

Από αριστερά: Αλέξης Στεφάνου, Λία Ζάννου, Βαλή Ζάννου και Δόμνα Σαμίου. Οδός Πανεπιστημίου, διακρίνονται και οι γραμμές του τραμ.

(περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η οικογένεια Alther προέρχεται από το Isengeregg, Eggersriet, και μετακόμισε από εκεί στο Rorschach τον 13ο αιώνα, στο St. Gallen το 1361, στο Trogen το 1402 και αργότερα στο Urnäsch. Το 1379, ο Uli Alther εντάχθηκε στην δικαιοδοσία του κάστρου της πόλης. Μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα, άλλα μέλη της οικογένειας, που ζούσαν στο Egg και στο Hofe Stein, εμφανίζονταν ως κάτοικοι της πόλης. Το 1406 ένας εκπρόσωπος της οικογένειας εμφανίζεται ως μέλος της συντεχνίας των υποδηματοποιών, άλλοι αργότερα ως μέλη της συντεχνίας των κρεοπωλών. Ένας Eglof Alther εμφανίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα από το St. Gallen στο Hall στο Τιρόλο, από όπου η οικογένεια μετακόμισε στο Kufstein, στο Kössen, αργότερα στο Ramstein  και στο Merzig an der Saar, από εκεί στη Νυρεμβέργη και τελικά εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ, όπου υφίσταται ακόμα και σήμερα. Οι σημερινές οικογένειες της οικογένειας ανάγονται στον επικεφαλής της συντεχνίας Bernhard (+1575) και σε αυτόν των κρεοπωλών Ulrich Alther (+1605).

1874 Valentin Georg, έμπορος (+1956) Παντρεύτηκε το 1911 με την Νικόλα (Τέτα) Τσιτσιλιάνι, 1891, (+1975)

1912 Elmina Valentine Eva (+)

1915 Eduard Agis Leander (+1997)

1919 Else Elly (+2006)

1927 Edmund Alfred (+1998)

1929 Rudolf Adonis (+2005) Γάμος 1957 με την Hélène Papachimona (1933)

Reinhold Eduard Valentin (1959) με τη Sonja Janine Fufajé (1972)

– 2002 Nico Alther

(πηγή: alther.com)
Στα Μαθητολόγια της Αραχώβης αναγράφονται έξι παιδιά του Valentin Alther από τα οποία τα 4 εγγράφονται το 1926-27 και τα άλλα δύο αργότερα:
Έλζα Άλτερ (38), (1919-2006), από το 1926-27 στην Α’ Δημοτικού συνεχώς έως την αποφοίτησή της το 1937-38 στην ΣΤ’ Γυμνασίου

Εδουάρδος Άλτερ (33), (1914-1997), από το 1926-27 στην Β’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου έως την αποφοίτησή του το 1932-33 στην ΣΤ’ Γυμνασίου

Έντελτραουτ Άλτερ (31), (1912-1998), από το 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου έως την αποφοίτησή του το 1930-31 στην ΣΤ’ Γυμνασίου

Ελμίνα Άλτερ (30*), (1911- +?) εμφανίζεται μόνο μία χρονιά, 1926-27 στην Γ’ τάξη του Ελληνικού Σχολείου

Έντμουντ Άλτερ (45*), (1926-1998) εμφανίζεται το 1931-32 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτο2 1935-36 στην Γ’ Δημοτικού

Ροδόλφος Άλτερ (47*), (1929-2005) εμφανίζεται το 1935-36 στην Α’  Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1941-42 στην Γ’  Γυμνασίου και αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1947.

(περισσότερα…)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

kanaki marinaΟ Δημήτριος Κανάκης γεννήθηκε το 1921 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1927-28 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως την χρονιά 1929-30 στην Γ’ Δημοτικού.

Ο Στυλιανός Κανάκης γεννήθηκε το 1923 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1929-30 στην Α’ Δημοτικού.

Η Μαρία Κανάκη γεννήθηκε το 1927 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1938-39 στην Α’ Γυμνασίου. Παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Βερνίκο και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Νικόλαο, την Αικατερίνη (Κίτυ) και τον Γιώργο.

Τα κενά που εμφανίζνονται στην φοίτηση και των τριών παιδιών οφείλονται μάλλον σε απώλεια αρχείων.

ο Γεώργιος Κανάκης ήταν βιομήχανος, γεννημένος στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1890 και απεβίωσε το 1975 σε ηλικία 85 ετών.

Αλέξανδρος Βερνίκος (1916-1991)

Ακολούθησε νομικές σπουδές, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τις οικογενειακές ναυτικές επιχειρήσεις και διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών την πενταετία 1950-1955.

Πολιτεύθηκε μεταπολεμικά στην περιφέρεια Κυκλάδων με τον συνασπισμό της Εθνικής Προοδευτικής Ένωσης Κέντρου (ΕΠΕΚ) στις εκλογές του 1950 και πολιτεύθηκε στην ίδια περιφέρεια με την ΕΠΕΚ το 1951 χωρίς να εκλεγεί.

Πολιτεύθηκε και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Πειραιώς με την ΕΠΕΚ στις εκλογές του 1952, ωστόσο η εκλογή του ακυρώθηκε στις 5 Μαρτίου 1953 με απόφαση του Εκλογοδικείου, και στις επαναληπτικές εκλογές της 29ης Μαρτίου δεν κατάφερε να εκλεγεί.

Στις εκλογές του 1956 πολιτεύθηκε στην περιφέρεια Κυκλάδων με τη Δημοκρατική Ένωση και σε αυτές του 1958 με το Κόμμα Φιλελευθέρων χωρίς να εκλεγεί. Στη συνέχεια προσχώρησε στην Ένωση Κέντρου, με την οποία πολιτεύθηκε στην Α΄ περιφέρεια Δήμου Αθηναίων στις εκλογές του 1961 και του 1963 χωρίς να εκλεγεί.

Πολιτεύθηκε με το ίδιο κόμμα στις εκλογές του 1964 χωρίς να εκλεγεί, ανακηρύχθηκε ωστόσο βουλευτής Αθηνών στις 15 Απριλίου 1964 στη θέση του παραιτηθέντος Γεώργιου Μαύρου. Ανέλαβε υπουργός Εμπορίου (16.8.1965-20.8.1965) στην κυβέρνηση του Γεώργιου Αθανασιάδη-Νόβα και στις 8 Νοεμβρίου 1965 ανεξαρτητοποιήθηκε και στις 23 Μαΐου 1966 προσχώρησε στο Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κέντρο υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο.

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας πολιτεύθηκε, για τελευταία φορά, στην Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1977 με τη Νέα Δημοκρατία χωρίς να εκλεγεί. Ο Αλέξανδρος Βερνίκος απεβίωσε το 1991.

πηγή: mononews.gr…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

zarifi frosso stevenzannosΗ Ευφροσύνη Ζαρίφη γεννήθηκε το 1922 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Γ’ Γυμνασίου και το έτος 1936-37 στην Δ’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε στην Γερμανική θα αποφοιτούσε το 1939. Παντρεύτηκε τον πρέσβη Αριστείδη Πηλαβάκη και δεν απέκτησε παιδιά.

Η Νόρα Ζαρίφη γεννήθηκε το 1920 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Γ’ Γυμνασίου και το έτος 1936-37 στην Δ’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε στην Γερμανική θα αποφοιτούσε το 1939.

Και οι δύο ήσαν κόρες του τραπεζίτη Κωνσταντίνου Ζαρίφη (1891-1979) και της Λένας Σταθάτου (1900-1992). Είχαν έναν αδελφό, τον Λένο (1925-2003).

Η οικογένεια Ζαρίφη είναι οικογένεια με καταγωγή την Κωνσταντινούπολη, τα μέλη της οποίας ασχολήθηκαν με τις τραπεζικές επιχειρήσεις αποκτώντας τεράστια περιουσία. Ο γενάρχης της, Ιωάννης Ζαρίφης, εμφανίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στον Βόσπορο ως έμπορος οίνου, τον οποίο παρήγαγε σε ιδιόκτητα κτήματα.

Ο Κωνσταντίνος Ζαρίφης ήταν τραπεζίτης και δραστήριο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας . Το 1935 έκτισε την κατοικία του στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 106, το Μέγαρο Ζαρίφη, το οποίο σήμερα στεγάζει την πρεσβεία της Σερβίας. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Κώστα Χατζιώτη, “Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας”, που εξεδόθη 2022 από τις εκδόσεις Παρισιάνου, η οικοδομή πιθανόν να ξεκίνησε να κτίζεται το 1928

zarifi frosso stevenzannos

πηγ: αρχείο Steven Zannos – οικογενειακή φωτογραφία με μέλη των οικογενειών Σταθάτου και Ζαρίφη 

zarifi megaro presveia servias

το Μέγαρο Ζαρίφη – Πρεσβεία της Σερβίας στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

lytra family lowΗ Ευγενία και η Ειρήνη Λύτρα ήταν κόρες του μεγάλου ζωγράφου Νικολάου Λύτρα και εγγονές του επίσης μεγάλου ζωγράφου Νικηφόρου Λύτρα.

Η Ευγενία Λύτρα (1920-1944) γεννήθηκε το 1920 και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1926-27 στο Νηπιαγωγείο και παραμένει έως το 1939-40 στην τελευταία τάξη (13η) του γερμανικού τμήματος. Δολοφονήθηκε το 1944 στα Δεκεμβριανά.

Η Ειρήνη Λύτρα γεννήθηκε το 1922 και πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1927-28 στο Νηπιαγωγείο και παραμένει έως το έτος 1935-36 στην Β’ Γυμνασίου. Πιθανόν να συνέχισε όπως και η αδελφή της και να έχει χαθεί το αντίστοιχο μαθητολόγιο, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

στην φωτογραφία, ο Νίκος Λύτρας με τις δύο κόρες του στην Τήνο (από το αρχείο της οικογένειας του καλλιτέχνη)

Ο Νικόλαος ή Νίκος Λύτρας (Αθήνα, Μάιος 1883 – Δεκέμβριος 1927) ήταν διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος των αρχών του 20ού αιώνα.Σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) της Αθήνας από το 1902 έως το 1906, με δάσκαλους τον πατέρα του Νικηφόρο Λύτρα και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Μονάχου από το 1907 έως το 1912, με δάσκαλο τον Λούντβιχ φον Λοφτς.

Ο Νικηφόρος Λύτρας (Πύργος Τήνου, 1832 – Αθήνα, 13 Ιουνίου 1904) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους και δασκάλους της ζωγραφικής κατά τον 19ο αιώνα. Θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στη διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Γεώργιος Σουρής παντρεύτηκε το 1881, σε ηλικία 28 ετών την Μαρή Κωνσταντινίδη, από τη Χίο, του γένους Αργέντη Ροδοκανάκη, με την οποία και πέρασε μια ευτυχισμένη ζωή αποκτώντας πέντε παιδιά. Η γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι, συμπεριλαμβάνοντας και τον σύζυγό της που “καθώς ήταν αδέξιος και ανέμελος” είχε πραγματική ανάγκη μητρικής στοργής και φροντίδας.

Ο Σουρής πέθανε το 1919 στο Νέο Φάληρο και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Από τα πέντε του παιδιά ο Κρίτων και η Αλεξάνδρα δεν απέκτησαν παιδιά.

Η Έλλη (Μοσχονά) έζησε στην Αγγλία όπου απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Μαρί (άκληρη), τον Γιάννη ο οποίος υπηρέτησε ως πιλότος της RAF και σκοτώθηκε στην μάχη της Αγγλίας, τον Χαράλαμπο (άκληρος) και την Λητώ (Carathers) που απέκτησε μια κόρη (εν ζωή) την Jill που ζει στην Αγγλία.

Η Ηρώ παντρεύτηκε τον Ιωάννη Χαλμούκο και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά που φοίτησαν στην Γερμανική: την Ναυσικά και τον Τάκη, που δεν απέκτησαν απογόνους:

– η Ναυσικά Χαλμούκου (γεννημένη το 1921) πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1927-28 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1936-37 στην Γ’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1940,

– ο Τάκης Χαλμούκος (γεννημένος το 1924) πρωτοεμφανίζεται στα Μαθητολόγια το έτος 1930-31 στην Α’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1936-1937 στην Α’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1942.

Η Μυρτώ παντρεύτηκε τον Νικόλαο Δουμπιώτη (της οικογένειας των αγωνιστών από τα Δουμπιά Χαλκιδικής), τον μετέπειτα γνωστό Μακεδονομάχο Καπετάν Αμύντα (και μετέπειτα στρατηγό). Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Ελισάβετ, που φοίτησαν στην Γερμανική:

– ο Ιωάννης Δουμπιώτης κατετάγη εθελοντής στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και πέθανε στο Αλβανικό μέτωπο. Γεννήθηκε το 1917 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια από το έτος 1926-27 στην Γ’ Δημοτικού και παραμένει έως το έτος 1933-34 στην Ε’ Γυμνασίου, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1935,

– η Ελισάβετ Δουμπιώτη (Γιαννακοπούλου), (γεννημένη το 1920) εμφανίζεται στα Μαθητολόγια από το έτος 1929-30 στην Γ’ Δημοτικού, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το έτος 1939. Απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτριο και τον Νικόλαο. Και οι δύο ζουν στην Αθήνα και έχουν ο μεν Δημήτριος τρία παιδιά (Αλέξης, Φίλιππος, Βεατρίκη), ο δε Νικόλαος τρία παιδιά (Ελισάβετ, Σμαράγδα, Γεώργιος). Από τα τέκνα του Δημητρίου Γιαννακοπούλου ο Αλέξης έχει αποκτήσει τρία παιδιά, ο Φίλιππος ένα και η Βεατρίκη δύο. Τα τέκνα του Νικολάου Γιαννακοπούλου έχουν αποκτήσει, η Ελισάβετ δύο, η Σμαράγδα ένα και ο Γεώργιος ένα.

Οι οικογένειες “Δουμπιώτη”…

Γεώργιος Σουρής…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

londou alexandra tou dimitriouΗ Αλεξάνδρα Λόντου γεννήθηκε το 1921 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1929-30 στην Γ’ Γυμνασίου. Παντρεύτηκε τον Παύλο Κανελλόπουλο και απεβίωσε το 2008 σε ηλικία 87 ετών.

πηγή της φωτογραφίας είναι από το αρχείο του Steven Zannos και αποτελεί τμήμα της φωτογραφίας, όπου η Αλεξάνδρα Λόντου εμφανίζεται με τον σύζυγό της Παύλο Κανελλόπουλο

Ο πατέρας της, Δημήτριος Λόντος, ήταν δικηγόρος και νυμφεύθηκε την Μελπομένη Σκαμπαβία και απέκτησαν δύο κόρες, την Αλεξάνδρα και την Θέκλα που φοίτησαν στην Γερμανική Σχολή. Είχε γεννηθεί στην Πάτρα και ήταν γιος του Σωτήριου Λόντου, δημοτικού συμβούλου. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την οικογένεια Λόντου και ήταν εγγονός του Ανδρέα Χ. Λόντου, δημάρχου Πατρέων και προέδρου της Βουλής, και πρώτος ξάδελφος των Δημητρίου Μάξιμου και Γεωργίου Στρέιτ. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.

Η Θέκλα Λόντου γεννήθηκε το 1923 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1927-28 στο Νηπιαγωγείο και το 1929-30 στην Α’ Δημοτικού. Πιθανόν και αυτή όπως και η αδελφή της να φοίτησαν περισσότερα χρόνια και απλών να έχουν χαθεί τα στοιχεία. Έκανε δύο γάμους: μέ τον Κωνσταντίνο Μαρινίδη και τον Δημήτριο Διαμαντίδη με τον οποίο απέκτησε ένα γιό, τον Κωνσταντίνο Διαμαντίδη.

Ο Δημήτριος Λόντος (1888 – 1977) ήταν Έλληνας πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του Σωτήριου Λόντου, δημοτικού συμβούλου. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την οικογένεια Λόντου και ήταν εγγονός του Ανδρέα Χ. Λόντου, δημάρχου Πατρέων και προέδρου της Βουλής, και πρώτος ξάδελφος των Δημητρίου Μάξιμου και Γεωργίου Στρέιτ. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.

Εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές Μαΐου και Δεκεμβρίου 1915, Αθηνών στις εκλογές 1933, 1935 και 1946, με τον Ελληνικό Συναγερμό στις εκλογές 1952. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά είχε εξορισθεί και επί Κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή και πήρε μέρος στο Συνέδριο Λιβάνου ως εκπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος. Διετέλεσε υπουργός γενικός διοικητής Θράκης (20.3-19.7.1935) και υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ (25.9-10.10.1935) στην Κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη, υπουργός Προνοίας και Αντιλήψεως στην εξόριστη Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου (8.6-18.10.1944), Εθνικής Προνοίας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος Γεωργίου Παπανδρέου (25.10.1944-3.1.1945), Ναυτικών στην Κυβέρνηση Τσαλδάρη Οκτωβρίου 1946, (4.11.1946-24.1.1947) και έπειτα Ανοικοδομήσεως (7.9.1947-18.11.1948) και στη συνέχεια Μεταφορών (18.11.1948-20.1.1949) στην Κυβέρνηση Σοφούλη.

Ήταν παντρεμένος με την Μελπομένη Σκαμπαβία και είχαν αποκτήσει δύο κόρες: την Αλεξάνδρα Κανελλοπούλου, σύζυγο του Παύλου Κανελλόπουλου, και την Θέκλα Μαρινίδου.

(πηγη: wikipedia)

Ο Παύλος Κανελλόπουλος (1906 – 2003) ήταν Έλληνας βιομήχανος και συλλέκτης αρχαίων έργων τέχνης.

Γεννήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1906 στην Αθήνα και ήταν γιος του Άγγελου Κανελλόπουλου και της Ελένης Οικονόμου (εξ Οικονόμων). Σπούδασε χημεία και μηχανική στη Γερμανία και ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση “Τιτάν”, της οποίας διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συλλογή αρχαίων έργων τέχνης, συλλογή που δώρισε στο ελληνικό κράτος το 1972 ιδρύοντας παράλληλα το μουσείου Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλόπουλου. Το 1999 ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του και ομώνυμο ίδρυμα.

Για την προσφορά του τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το αργυρούν μετάλλιο, από την κυβέρνηση της Ιταλίας με το μετάλλιο “Leonardo Da Vinci”, από την ελληνική κυβέρνηση ανακηρύχθηκε ανώτατος ταξιάρχης του τάγματος του Φοίνικος ενώ για τη συμμετοχή του στον ελληνοϊταλικό πόλεμο με το μετάλλιο εκστρατείας 1940 και τον πολεμικό σταυρό.[3] Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος της χριστιανικής αρχαιολογικής εταιρείας, ισόβιο επίτιμο μέλος της Εταιρείας Βυζαντινών Μελετών κ.α. Κατοικούσε σε διαμέρισμα επί της οδού Ηρώδου Αττικού.

Απεβίωσε στις 3 Απριλίου 2003 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Κανελλοπούλου και δεν είχε παιδιά.

londou alexandra kanelopoulos pavlos stevenzannos

πηγή: αρχείο του Steven Zannos – η Αλεξάνδρα Λόντου και ο σύζυγός της Παύλος Κανελλόπουλος

wikipedia…

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ειρήνη Κριεζή γεννήθηκε το 1924 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1936-37 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου το έτος 1940-41.

Η Ιουλία (Λίλιαν) Κριεζή γεννήθηκε το 1923 και εμφανίζεται στα Μαθητολόγια της Αραχώβης το έτος 1935-36 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την αποφίτησή της στην ΣΤ’ Γυμνασίου το έτος 1940-41.

Και οι δύο ήσαν κόρες του Αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή (1887 – 29 Ιουλίου 1962), ο οποίος γεννήθηκε στην Ύδρα, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αρχιτέκτονικη στη σχολη του Μονάχου.Υπήρξε ιδρύτικο μέλος και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρίας. Το 1914 σε ηλικία 27 ετών οικοδομεί κτήριο που σώζεται μέχρι σήμερα, στην συμβολή των οδών Ασκληπιού 185 και Αρματωλών και Κλεφτών για λογαριασμό του γερμανού Ευγενίου Πλοκ. Οικοδόμησε επίσης για λογαριασμό της Φιλεκπαιδευτικής εταιρείας το σχολικό κτήριο Αρσάκειο στο Ψυχικό.Επιπλέον το μέγαρο Καλιμασιώτη, στη διασταύρωση των οδών Μητροπόλεως και Καπνικαρέας το 1925 και το Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου στο τέρμα της Συγγρού είναι εργα δικά του. Το πολυώροφο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας (Πραξιτέλους 31) θεωρείται ξεχωριστό δείγμα του εκλεκτικισμού, λίγο πριν από την κυριαρχία του μοντέρνου κινήματος. Παρά το μεγάλο έργο του αυτό που τον διακρίνει είναι η σημερινή Βουλή. Ανέλαβε την διαρρύθμιση των Παλαιών Ανακτόρων και την μετατροπή του κτηρίου σε κοινοβούλιο το 1929. Κηδεύτηκε στις 29 Ιουλίου 1962 από το Α΄ Νεκροταφείο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Στα μαθητολόγια της Αραχώβης αναφέρονται τα ονόματα δύο μαθητριών:

της Ξένης Σκουζέ, και της Μαρίας-Ελισάβετ Σκουζέ.

Η Ξένη Σκουζέ γεννήθηκε το 1924, πατέρας της ήταν ο Πέτρος Σκουζές, και αποφοιτά από την Σχολή την χρονιά 1941-42 από την ΣΤ’ Γυμνασίου. Έστειλε την κόρη της Ελίζα Παπαδάκη στην Σχολή, η οποία αποφοίτησε από την Μετσόβου το 1967, και η οποία με τη σειρά της έστειλε τη δική της κόρη Άννα Παπαδάκη στο Μαρούσι, η οποία αποφοίτησε το 2008.

Η Μαρία-Ελισάβετ (Λίζα) Σκουζέ γεννήθηκε το 1925 και ήταν κόρη του Δημητρίου Σκουζέ, ο οποίος ήταν συγγραφέας, νομικός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1949. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνεται και το τρίτομο “Η Αθήνα που έφυγε”, όπου ο δεύτερος τόμος αφιερώνεται στην κόρη του Λίζα, αυτήν δηλαδή που εμφανίζεται στα μαθητολόγια της Αραχώβης την χρονιά 1937-38 στην Α’ Γυμνασίου και παραμένει έως την Ε’ Γυμνασίου την χρονιά 1941-42, ενώ αν συνέχιζε θα αποφοιτούσε το 1943.

Η οικογένεια Σκουζέ εμφανίστηκε τον 17ο αιώνα στην Αθήνα. Το πρώτο μέλος της οικογένειας που αναφέρεται είναι ο Νικόλαος Σκουζές (1640-1710), ο οποίος συμμετείχε στους αγώνες των Βενετών κατά των Τούρκων, ενώ ήταν μέλος και στην επιτροπή που στάλθηκε στον Μοροζίνι. Δισεγγονός του ήταν ο Γεωργαντάς Σκουζές (1776-1822), φιλικός και έφορος της Αθήνας καθώς και ο Παναγής Σκουζές, ενώ ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είχε παντρευτεί την αρχοντοπούλα Κατίγκω (Αικατερίνη) Σκουζέ (1810-1877), κόρη του Χατζή Γεωργαντά Σκουζέ, από την οποία είχε αποκτήσει συνολικά 12 παιδιά: 10 αγόρια και 2 κορίτσια.

(στην φωτογραφία: η οικογένεια του Γεωργίου Σκουζέ και της Ελένης Καψάλη από την Μόνιμη Συλλογή Αθηναϊκού Μουσείου)

Ο Παναγής Σκουζές (1777-1847), που αναφέρεται ανωτέρω, ήταν Έλληνας έμπορος με πολυτάραχο βίο. Στα απομνημονεύματά του διέσωσε την ιστορία των Αθηνών του 18ου αιώνα. Μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και την δυστυχία λόγω της οικονομικής δυσπραγίας του πατέρα του αλλά και λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στην Αθήνα. Αρχικά έκανε διάφορες δουλειές και το 1804 έγινε ναύτης.

Ταξίδεψε μέχρι την Αμερική και παρακολούθησε τη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Απέκτησε μεγάλη περιουσία και επέστρεψε στην Αθήνα πριν το ξέσπασμα της επανάστασης. Αμέσως επιδόθηκε σε αγορές εκτάσεων γης και ακινήτων καθιστώντας τον σε έναν από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής. Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και το 1822 εκλέχτηκε δημογέροντας της Αθήνας. Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες κατά τη διάρκεια της επανάστασης και μάλιστα σ’ αυτήν της πολιορκίας της Ακρόπολης από τον Κιουταχή. Μετά την απελευθέρωση επιδόθηκε στο εμπόριο. Ίδρυσε τον Δήμο Αθηναίων. Άνοιξε μάλιστα και δική του τράπεζα, την πρώτη στην Αθήνα, αφού έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η τράπεζα Σκουζέ λειτούργησε μέχρι το 1913.

Το 1841 συνέγραψε τα απομνημονεύματά του, τα οποία αναφέρονται στην περίοδο 1772 – 1796.

Απεβίωσε στην Αθήνα και γιοι του ήταν οι Γεώργιος και Σπυρίδων Σκουζές.

skouzes panagis 1skouzes panagis 2

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κάντε Εγγραφή στο εβδομαδιαίο Newsletter

* indicates required
Συμπληρώστε το e-mail σας